장음표시 사용
241쪽
Pars 1. Di cui s. 1. s. r. i s
nepos Christi Mater erat futura, non ignoraret Deipara, quod iam Carmelitis fuerat revelatum.s i Argumentum ex D. Hieronymo P. N. qui libro I. contra Jovinianum cap. 26. ex Graecis, Latinis, Barbarisque historus virginitatem semper tenuisse pudicitiae Principatum docet, nullius roboris est, nam virginitatem illam gentium superstitionibus Gentilitatis maculatam fuisse, ex multis docet, Ac filiam Jeptae , dc alias veteris aestamenti, ad distinctionem virginum i Dis gratiae propter Regnum Coelorum, virgines seculi appellat. . virginitatemque propter Regnum Coelorum, de qua procedit quaestio, a Christo Domino, de Beata Maria incepisse dicari d cet pluribus in locis supra relatis i. part. dis c. 2. S. 3. unde in ctor Maximus cultum sacrae virginitatis cum voto in veteri t sumento negat, de contrarius semper est Apologistae novitati. Manifestum cst igitur, quod Patres , dc Doctotcs in hoc S. ab Apologista laudati opinioni suae non favent, imo quamplurimi contrarii sunt, vel oppossitum voto perpetuae virginitatis ex illiscvidenter concluditur. Troponuntur rationes quibus Apologista in hoc 3. O sequentibus
satisfacere intendit argumentis factis contra horum xirginitatis ritcris testamenti.
Ir T, Rimum probare conatur, quod virginitas non fuit proh 1 bita in veteri testamento post multiplicationem generis
humani, quod etiam concedimus cum D. Thoma in g. distinet 33. quaest. 3. titulo 2. ad 3. quae quidem sententia receptissima est inter Thomistas, nec Patres, de inctores qui contrarium vi-d tur sentire, reseruntur contra virginitatem illius legis post propagationem generis humani, S dix ini cultus dilatationem; sed ut ex eis manifestum fiat, quod votum virginitatis perpetuae quidquid sit de eius prohibitione in veteri lege non admittunt,nec secundum corum doctrinam admitti potest: itaque admissa icntentia dicente, quod virginitas non fuit prohibita in illa lege, ex
ea, de Doctoribus illam defendentibus nihil probat contra negarM 1 tivam
242쪽
tivam voti, quia ex multis alijs capitibus excluditur a veteri testamento, ut saepe diximus, vel quia videbatur prohibita virginitas, vel quia erat contra mores illius populi, vel quia Matrimonium
praeserebatur continentiae castitatis, vel quia votum virginitatis propter Regnum Celorum non fuit revelatum in illa lege, sed re servatum legi gratiae, ut ex D. Thoma contra Gentes lib. . cap. I 36. supra diximus in hac 2. part. di c. i. S. s. Ex his principiis in quibus conveniunt Patres, & Doctores, licitam mille virginiatatem in illa lege concedimus, dc in aliquibus paucis obsicivatam interno Dei instinctu, ut esset figura futurorum, ut ait D. Ambiosius,& votum p pctuum negamus, quod debent probare adve sarii testimoniis Sanctorum Patrum illud expriment ibus, vel ex illis per necessariam consequentiam illatum: itaque concella doctrina ab adversorijs tradita, meorum lententia admissa, respon- domus; oleum, dc operam perdere. Sit ergo licita virginitas in veteri testamento: ergo Sc votum factum lianc consequentiam negamus , quia Patres, Doctores qui antecedenti consentiunt, votum negant, & praesens quaestio non procedit de virginitate, sed de voto quod numquam probarunt adversarii. Explicationem ad authoritatem D. Th. hic ab Apologista traditam, falsam este, de contra mentem D. Thomae ostendimus I. pari. 1Q. vli. S. Gde de mente D. Thomae I .part. disse. 3. S. .s3 In g. b. a num. 26. persuadere conatur exemplaritatem Christi Domini, de voti Dei parae Domitiae nostrae revelatam misse se Monacliis, Monialibus , dc virginibus veteris testamenti, ut ad exemplar illius votum suum virginitatis emitterent; sed quia impossibilitas huius novitatis ex Sacra Scriptura, dc Sanctis P tribus demonstratur i. pari. dii c. I. S. . per totum , ab cius impugnatione nunc nos abstinemus. A S. s. usque ad 8. huius si cundae propositionis insudat Apologista, ut testim ijs SS. PP. laudantium Dei param Dominam no(iram in Primatu virginitatis sati iaciat,suis certe ca villationisus,& sophismatibus, quorum fausitatem, de insubsistentiam demonstrauimus I. part. disc. vlt. per totum, in quo ostendimus adversariorum cxplicatiotius, dc timielligentias vero Sanctorum Patrum sensui repugnare, qui verbis ita cxprcisis, dc cleris dicunt Deipatam primam mille in voto
virginitatis, ut sine iniuria laudis Dei genitricis, dc falsitate in eorum d ctis, negari non possit Deipatae Dominae nostrae Primatus in tempore. 2 disnitate. Ex
243쪽
s Ex dictis ab Apologista suam conclusionem statuit S.
tamquam in Epilogo, in quo sequentes pro Absit ones contineri- . tur. Prima, quod Dei para pomina nostra exceptis modernis Aurelioribus, nullum habet pro Primatu voti virginitatis in temp re. Secunda , quod viri, dc fgminae veteris legis pro Primam sui voti virginitatis in Synagoga Iudaeorum plurima habetiat testimonia Sanctorum Patrum, ita clara, de expressa, ut explicationem. Ac interpretationem in favorem Prinaatus Dei Grai tricis non admittant. Tertia, quod omnia testimonia in fauorem Primatus temporis Deiparae ex Patribus producta, nullius pondceis sunt, de admittunt genuinam, dc propriam intelligentiam in fauorem voti virginitatis Iudaeorum , imo quod voto in Synagoga antea emisso fauent. Quarta, quod Primatus voti Iudaeorum etificatioribus probatur, quam Primatus Deiparae. Quinta, quod Primatustem ris virginitatis Synagogae, est maior excellentia Deiparae Dominae noline. Sexta, quod in lege veteri fuit perfectio ad quam aspirabant, dc consecuti fuerunt quamplurimi viri insignesia puritate. t si Septima,quod in illa lege fuit cognita excellcntia, quam virginitas , ae aliae virtutes ex voto accipiebant, de usus earum cum voto fuit in Sacris Scripturis veteris testamenti approbatus, de in populo Iudaico practicatus. Octaua,quod in veteri lege extiterunt communitatet cum voto perpetuo virginitatis. Nona, quod lex vetus in sua imperfectione potuit se extendere ad perfectionem voti virginitatis euangelicae. Has propossitiones iaconclusione supponit, ut quidquid Deiparae Dominae nostrae ne gat in Primatu temporis virginitatis, Sancto Prophetae Eliae tria buatur, statumque verum Religiosum in Synagoga constituat antiquiorem Christo, Deipara, de Apostolis, Elianum, ante evangelium evangelicum, de ante Christum Christianum. Relicta . censura praedictarum propositionum fidei iudicibus, falsitas earum in tota hac controuersia demonstratur ex sacris litteris, dc ex Patribus, quorum doctrina mani sestis, Ac csticacibus rationibus comprobatur, nunc autem solum advertimus, quod praedictis proprositionibus admissis, tota felicitas legis gratiae in veteri lege fuit,dc Christus Dominus cxcellentia Primi Aut horis perfectionaeuangelicae priuatur, ae Eliae in veteri Synagoga concluditur, velamen veteris legis tollitur, Regnumque Coelorum Iudaeis demonstratur , dc circumcissis praemium aeternum reuelatur prinmissaeu, haberetque Synagoga ex meritis Chtisti futuri cadem
244쪽
media, & eosdem effectus Sacramentorum, quibus nune gaudet ex meritis Christi passi possentque Iudaei gloriari de pericitio, nibus, excellentiis, & praerogatiuis in sua Synagoga concessis, sicut nos in Christi Ecclesia in Cruce Christi gloriamur, quod mihi credibile non eae an credi possit,iudicent alij.
Propositio tertia de voto perpetuo obedientiae veteris legis.
S. I. Votum obedientia rex morum proponit probandum. D ERTUM, & indubitatum est, quod ad verum M statum Religiosum constituendum non sufficit a quaelibet obedientia etiam si voto sit firmatas sed requiritur,quod votum,sipe simplex,siue solemne emittatur in manibus alicuius legitimi Praelati, vel vitas illius gerentis, qui possit votum admittere, dc acceptare, unde licet aliqui Vbedientiam promisicrint, imo, re paupertatem, & castitatem*licui particulari, tamquam Patri spirituali, veri Religiosi non ecsent, neque in lege scripta, neque in lege gratiae. Ex hac insallibili veritate evidenter colligitur, quod licet Nagaraei, Rechabitis, realij in vereri testimento obedientiam aliquam promisierint, non inde verum statum Religiosum probarent adversarij, nisi votum in manibus alicuius legitimi Praelati cinistum inlcndcrcnt, e a thoritate superioris statum illum approbantis, vel confirmantis cum votis. Caetera autem, quae advcrsarij ex veteri testain ento adducunt, umbra,figura sunt obedientiae Religiosae legis gratiae,ut patet per singula discurrcndo. Votum obedientiae Nagaraeorum persuadere vult in hoc
S. I. ex vulgari textu Numer. cap 3 o. vcrs.3.ibi ii quis virorum v ium Domino voverit, aut se conminxerit iuramento, non facit irritum verbum Dum id omne quodpromi perit, ad plehit. Scd ex hoc te
tu votum *bediantiae non potest inserri. sed tantum obligatio ad-
245쪽
smplendi vota , ta iuramenta facta Deo, ut communiter docent Patres, & Theologi probant votorum , dc iuramentorum adimpletionem ei se de iure a vino; sed speciale votum obedientiae hu- cuique umo Vult, ex hoc textu probari quoad cius institutionem, ae existentiam da veteri lege,ex ipso textu constaei nil de paupertate, dc obedientia disponi, nec in itatu, nec extra statum Relbgiosum, sed de filiabus, dc uxoribus, siue sub patria potestate,siue sub potestate viri fuerint, ut viduis, ac repudiatis: de viris autem nullum determinat statum, sed quidquid voverint, ad adimpleu- dum constringit: ergo ex hac generali dispositione quoad viros. votum paupertatis, S obedientiae non probatur in particulari, occirca hoc votum expressior debuit esse dispositio voluntariae paupertatis, Sc abdicationis rerum temporalium in populo, cui praemia terrena repromisserat Deus sub illa lege, ut constat ex dictis
i. part. disc. i. S. 3. per totum: ergo paupertatis votum contra
pronaissiones divinas in illa lege, non potest adh)itti, nisi aliquo
textu expressb, reuelatio pati natis, dc eius meritum, dc prae, natum explicentur in iure aliquo diuino.s8 Abulensis ab Apologista in S .laudatus vota explicat,det diuidit quoad suam emissionem, materiam; sed ad intentum Authoris nil dicit, nec dicere potest, nam hic Doctor semper. constanterque docuit, quod status Religionis non fuit in veteri t stamento, ut suis proprijs testimoniis, 3c verbis ostendimus supra I. rt.disic. 2.3.2. Vbaldensis licet insignis Doctor, Carmelitanus est, dc in hac quaestione non est audiendus, qui ctiam in hac controversia dubius est,& pro utraque parte a Doctoribus laudatur. sy Nec D.Thomas fauere potest adversariorum nouitati, qui pluribus in locis consilia paupertatis, castitatis, dc obedientiae in veteri testamento negat,& 1 Christo Domino statum Religiosum institutum fuisse, cet,ut patet ex dictis in I. Artaeitc. I.S.
citato,& loco ab Apologista citato ex I. E. quaest. I 8 c. ari . ex
presse loquitur de voto obedientiae emisio in statu Religios quem expresse negat in veteri testamento, ad cuius pleniorem intelligentiam notari oportet doctrina eiusdem Angelici Praeceptoris ex opum. 18. p. I s. in quo vota distinguit, quae simplicit et statum non mutant, sed secundum quid tantum, ut cum aliquis Deo vovet aliquod particulare opus, puta peregrinationem, iei nium,aut aliquod huiusmodi,vel aliquod aliud pro aliquo tempore faciendum: alia vero surit vota, quae simpliciter conditi emmutant,stuum. cum totam sitam vitam Deo voto aliquis obli-
246쪽
gauit, ut in operibus perfectionis ei deserviat: vota haec,& cons .lia quae statuem hominis mutaui, & propria legis libertatis sunt, cum D. Thoma in veteri testamento negamUS. Caetera autem, quae in rebus particularibus, siue spiritualibus, siue corporalibus, vel pro aliquo tempore emittuntur , quia conditioncm, & statum hominis non mutant simpliciter,in lege illa concedimus ab aliqui, bus omissa, ut essent inditia futurorum , sed ex his nec verus status Religiosius probatur in illa lege, nec vota Religiosa, E Monastica invcniuntur in ea,licet cognitae fuissent eorum virtuteS S. II. Argumentum ex vor o obedientiae Rechabitarum diluitur.
co D Echabitarum obedientiam commendat Deus per Isaiam contra inobedientiam populi Iudaici; nam exhibito, de
Proposito cis vino ut biberent eremiae cap. 3 s. res n&runt vetapo 6. dc .ibi: Non bibemus Pinum , quia Ionadab filius Rechab Paterno ter praecepit xobis dicens, non bibetis vinum vos , O fili Perii disquem sempiternum. Et vers. 8. ibi: Obed imus ergo voci Ionadab fili, Rochab Patris norit in omnibus, qua precepit nobis, ita ut non biberemus; vinum cunctis dic bas no ris,nos,' mulieres nostra ui ,ra filiae nilbae, in n.n aedificaremus domos ad habitandum, O vineam,di agrum, dise-mcntcm non habuimus. Ex his arguit: haec obligatio obediendi in
Rechabitis non fnit ex aliquo praecepto naturali positivo humano,uci diuino: ergo ex voto: Consequentia legitima cit(vt assctit quia nullum aliud principium inducere potest libertati obligatio nem in rebus perfectionis, ae Religionis, nisi votum, aut praecedrum,quod autem haec Obligatio ex praecepto non oriretur probat; quia nullum est praeceptum naturale, & divinum quod ad illa statuta Rechabitarum coiistringat,ncque pCsitivum humanum, quia si esset, vel imponeretur a potestatibus illius Reipublicae, vel a parente tuo lonadab sed neque illae potestates,nec pater sub praece ro potuerunt eos ligare in rebus arduis , de difficilimis, ut ait Cornelius Alapide super hunc locum Jeremiae: crgo obligatio Rechabitarum obediendi Patri suo eae voto oriebatur. 6i Ad hoc argumentum respondemus ex D. August. sup Psial m. o.concionic I .ubi ait ibi blana b homo it quidam, commemdatur nobis ex prophetia ferensia,qui mi s Iuispra cepcrat ut tanti, non biberem,neque in domit s resulerent cd in Iabernaculis habitarent: prae-
247쪽
a Domino meruerunt: Dominus Utem hoc non praceperat, sed Tater ipso-r m. Sic autem hoc acceperunt tamqaam praceptum a Duo Dco tuo, quia eis Dominus non praeceperat, vi non haberent Pinum , et in Tabernaculis habitarent, praeceperat tamen siis , Pt fili Pat ri sicilirent: In ea ergo re di
sola filius non debet obedire Patri sua ,si aliquid Pater ipsus inserit comtra Dominum Deum ipsius , neque enim stbet irasci Tater , quanuo sic ei proponitur Deus,ubi enim hoc iubet Pater, qui d c ontra Dominum non sit sic audiendus est,quomodo Deus,quia obedire Patri iust eus. Vcrbis D. August. solvitur argumentum, nam ex praecepto divino obcdicndi Patribus obedientiain Rechabitarum provenire docet ex lege divi, na,& non ex vino. Docet etiam August. quod fili j Obedirc ten cim
tur Patribus suis in his,quae praeceptis diuinis non opponuntur, quia praeceperat Di, ut filii Patri obedirent, Ac sic audicndus est Pater quomodo Deus, qui obcdire Patri iust. An aurem iiiij t cantur obcdire Patribus in rebus arduis, de difficili mis alia est qua sito, icd nulli dubium poteti esse, quod mer torium sit, Sc laudabit us in cis Patribus obedire; hanc igitur obedientiam obiccit Deus in Rech
bitis inobedienti populo illi, de proprer illam tantadit Dcus filiosionadab,ut advertit D. August. ibid. & cx iacro texta constat e dcm cap. Jcrem. ibi: Haec dicit Dominus exercituum, Dcus Urcet, vade, .er die viris Iuda di habitatoribus Ieru diem,numquid non recipietis di, ciplinam,ut obediatis herbis mcis dicit Deis Traualuerunt sermones Imnadab rub Rechab, quos pracepit filiis suis,ut non biberent Pinum, et non. bibcrunt Uexe ad diem hanc,quia obe di rhnt praecepto Patris sui in quibus praeceptum paternum diu nI comparans, ex minori obligatio, ne Rechabitarum exprobauit Dias filiorum Israel diuinis pi ineptis, inobedientiam, at si Obed: entia RG habitatum ex voto Deo ficto, provenitet,dc iure diuino cilci, maiorque obligatio in ciun cci tur ex voto, maiusque pcccatum commite ent non obedier do, sacrilegium scilicet, quam filii lirael, qui lege tantum obcdire divinis praeceptis tenebantur, in quorum transgres Sion e p. ccatum: moriale tantum commiterent:ergo ex ipsi, textu infallibiliter reae tur,quod Rechabitarum obligatio ex minori. D aeccpto ori, tur,. quam Iudaeorum ol rediendi ncccssitas,3 constat in eadem doctrina D. Augustini, quia Rechabitarum praecept im mediate di infamicrat vel in divino praecepto sundatum , de populi ludaici inimcdi tum,S a Deo immediate praeceptum in sua legc,5 scriptum. Certum igitur, de indubitatum est quod Rechabitariam obedientia ex praecepto fuit, Ac non ex vCto, quod cx ipso sacro
textu contat obcilicrimi Praccpro Tatris sui, sed adhuc taliae
248쪽
doctrina adversariorum admissa, quod fuisset ex voto, Intentum non probavi, quia lices hoc votum emitterent veri Religiosi, sicut cvan lici, Rechabitae non possunt dici, quia in Matrimonio vix
. runt, uxores habebant filios,& filias procreantes,ut constat ex ipsi met Jerem. loc. citat. ibi: Ita vi non biberemus vitium cunctis diebus
nostris .nos,re mugieres nostrasti . et filia nostrae, & propter obedientiam promissit eis Dns generationem eorum permanti iram cunctis diebus, vers. im ibi: Non deficiet vir de stirpe Ionadab filij Rechab stanae in con pectu meo cunctis diebus: ergo Rechabitatu non fuit status Religiolus in Tribus essentialibus votis constitutus. 63 Vt hanc difficultatem vincant adversarii, quamplurima imaginarunt nullo fundamento enixa.Historicus Propheticus lib.1. cap. v. nam. p. quod Jori ab ab Elisso instructus in disciplina prophetica. vita Monastica Eremitica omnibus Recitabitis praecepit, ut regulas Elilaei observarent, castitate excepta; quapropter a Religi Ine prophetica non sunt sepessati, quia in nostris temporibus vicemus,quod Tertiarib S.Francisci unum corpus, unamque Religionem faciant cum statribus. & etiam Clerici Ordinum Militarium, qui castitatem absolutam vovent, eamdem Religionem constituunt cum equitibus uxoratis ex distentatione Summi Pontificis,
quam concederet Jonadab Elisaeus, qui supremam habuit potest tem in rebus Eceleliasticis: Sic in eadem Historia Prophetica lib. r.
cap.2o.num. . edit. I 63 . quam sententiam etiam tenet in Apologia pari. 2. s. io. num. D. distinguens duo genera Rechabitarum,
callos scilicet,& coniugatos; sed sicut haec faciliter effinguntur, facili me etiam impugnantur. Certum enim est,quod Matrimonium Rechabitarum constat ex Sacra Scriptura, Si votum castitatis non reperitur in eis,promissio filiorum pro benedictione expressa est in praecitato loco Jeremita Adversarij nullo modo, stabili sui amento hanc suam nouitatem probant, nec iuxta sua principia defendi potest, nam primi Carmelitani dixerunt, quod Elias suam Religionem instituit virginalem ex Dei expressi, mandato, ut constat ex Ioanne Ierosolymitano,& Historico Prophetico,lib. I. cap. IT.n. I. it. Ic3o. Moderniores Religionem illam castam fututa ex Dei inspiratione dicunt, sed cum hac institutione ex Dei inspiratione imcompatibile est Matrimonium. & filiorum procreatior ergo tota distinctio Rechabitarum in castis, ta uxoratis ruit. - Dicere autem,quod sicut Pontifex Christi Vicarius dispen-iavit in Militatibus ordinibus, ut equites Matrimonium contrali
lantisic Elistus dispensitiit in Rechabitis ut uxores ducerent in Religi
249쪽
litione Eliam, quia supremam potestatem habebat in rebus E,
siasticis, gratis dicitur, quia haec suprema potestas Ecclcsiastica non reperitur in sacris litreris Elisaeo concessa, & graui inconuenienti non caret,quia esset in illo populo duplex potestas suprema in rcbus Ecclosiasticis,una i lum,ut supponitur ab adversariis,alia in Summo Pontifice Ierosolymitano cui concessam fuisse a Deo constat ex Sacra Scriptura, ac perconsequens essent in illo populo duo suprema capita in rebus Melcssiasticis dispensandis, quod non cst di-ccndum , nec admitti forest inter Catholicos : ergo tota Authoris doctrina falso nititur fundamento. 6s Confirmatur, nam Rechabitis propter suam obediem tiam promissit Deus,quod non deficeret vir de stirpe sua cinis diebus,quae quidem repromissio in benedictionem corum fuit facta, sicut in alijs Sacrae Scripturae locis reperitur alijs expressa; sed vinium castitatis,& virginitatis opponeretur huic promissioni, benedictioni: ergo a nullo Rechabita fuit factum,nec indigebant disspensatione, ut diviniq promisitioni insistentes filios in Matrimonio
cc ut huic argumento occurrant adversarij , ex Bolduc Carmelitano dicunt, quod supra dicta repromissio non fuit facta a Deo Rechabitis in generatione carnati,sed spirituali,in filijs,& fili bus spiritualibus quod quidem probant ex codem Bolduc,quia Jonadab dicitur filius Rechab, cuius nominis non reperitur vir in sacris litteris, itaque Ionadab filius Rechab dicitur,quia discipulus fuit Eliae, & Elisaei, qui primi hoc nomine , si fuerunt. Sic Autlior ubi
supra num. ra.&cap. I'. num.2.N I . eodem modo explicat Cianorum generationem, de quibus i. Paralypomenon cap. 2. vers. 3s. ibi: Hi sunt Cinaei,qui venerunt si calore Tatris domus Rechab.
- Haec autem solutio potius confiisio dicenda est, quia
multa confundit, quae Sacrae Scripturae contraria videntur. In primis saltum est, quod huiusmodi nomo Rcchab non lavcniatur in sacris litteris, nam praeter citatum locum Jeremiae, Jonadab filius Rechab dicitur d. Reg.cap. miners. I S. Et E. Esdrae cap.3. vers. l . dicitur ibi: Et portam serquilini a. cauit Melchias filius Rechab ergo ex Sacra Scriptura certum est, quod huius nominis homo Resia, extitit in rerum natura . Falsum est citam,quod Cinetorum gelacratio ex Rechab spiritualiter sit intelligenda ; nam enumerans Lacet textus praecipuas generationes, ab Adamo incipietis, inter alias per carnalam Tropagationem descendens a cap. I. lib. I. Paralyp. inci-2iens cap. 2. Vsic. I s. Caesorum ex Rechab enumerat, o aequca tibus
250쪽
tibus capitibus quamplurimas alias per carnalem generationem te fert: omnes illae generationes ante , re post carnales fuerunt,&in Iu sensu debent intelligi secundum litteram Sacrae Scripturae: erago & Uin; iram generatio ex Rechab; nam alias liberum esset cuilibet expolitori quam valet ex aliis spiritualem se re, ta totus odido . & series illarum inverteretur : ergo haec interpretatio ab Apilogista admissa, violenta, o iuva, & Sacrae Scripturae contraria videtur: ex qua etiam generatio Christi Domini secundum carnem, spiritualis potcit dici in eodem sensu , nam nullis alijs terminis ex plicatur nisi quod sit filius David, filius Abraham, sicut dicitur J nadab fili ut Rechab: ergo haec interpretatio haereticis favet negantibus temporalem generationem secundum carnem. 68 Qaoad Rechabitas expresse in littera constat filios, ae mlias, uxoresque lubuisse, ibi: Nos, et mulieres nostra,fili , ct filiae x H. e. Nullibi enim reperitur mulieres nostrae in sensu spirituali appellari , cic in sensu litterati scripturae veteris testamenti filii, & filiae secundum litteram carnaliter intelliguntur; nam regeneratio spiria malis non fuit illis revelata, nec cognita, nec tunc erant media huius regenerationis, ut insta disc. s. S. T. dist. 6. S. i. 2. nec sta- 'tus fit orum spiritualium,quae quidem generatio lucis est,re filii lucis nominamur, ae sumus in lege gratiae, ut constat ex D. Paulo ad
Ephesios cap. s.vers.S. Eratis aliquando tenebrae,nunc autem lux in D risimo, viiii lucis ambulate. Et I. ad Thesalonicenses,ca's. recisis.
ibi: OMnes enim vos rub lucis estis, O si dici: non sumus noctis, nec tranebrarum di, sed in veteri testamento non fuit revelata haec spiti malis filiatio in Domino quoad statum, ri constat ex dictis i. pari. dita I. b. 3. ex D. Chrysostomo,qui regenerationem spiritualem inat ditam fuisse usque ad Nicodaemum docet, & D. Augustinus lib. I.
de peccato, merito, re remissione, cap. m. ibi: Nomina eorum erviet
prius fili, carnis, filii faculi, fili ira, si h diaboli, immundi, peccatores,
i ij ; sesea vero situ Dei, homini novo, omen novum, cant cum Voru , cantanti novum, per testamentum novum: ergo in veteri lege non fuit status generationis spiritualis ex aliqua lege, nec cognita generatio
spiritualis in illo populo, licet iusti fili j Dci essent quoad animam
per gratiam interius infusiam.
6' Tum etiam, quia haec filiatio spiritualis sit in Christo
Domino, vcl gratiam citis communicando in aliquo Sacramento, vel per evangelicam doctrinam filios gignendo iuxta doctrinam Apostoli dicentis: Per euangelium ego vos Ic vi, & alibi: Filioli mei,
euos iterum parturio , sed huiusinodi generatio spiritualis non fuit