장음표시 사용
251쪽
teuciata in veteri testamento alicui stitui : ergo sub illa lege na lus fuit status filiorum spiritualium: minor probatur, nam nulta regeneratio, ta filiatio spiritualis titisset revelata , antequam Curi. stus Dias adoptionem filiorum praelignaret, sed adoptio filiorum Dei in Transfiguratione Christi vi fuit praesignata , revelata:
crgo in veteri test amento nulli statui fuit revelata regencratio sipi- ritualis: minor probatur ex Oratione Ecclesiae in festo Transfigurationis, ibi: Deus, qui fides Satramenta, in Unigranti tui gloriosa Tra figuraetione, Tarram testimonio roborasti s adoptionem fibrum perfect itu voce des ipsa in nube lucida mirabiliter praesignasti, o c. ergo
sensus spiritualis regenerationis, Ss filiationis non fuit revelatus populo illi carnali, sed filii, dc filiae secundum carnem existimabaa. tur. D atque Emminentissimus Capsiccus loco supra citato ait de Rechabitis, quod licet in ea panctitate vitae degerent, Et per totum vitae suae tempus tabernaculo inservirent, non tamen volum
aliquod paupertatis, continentiae, Obedientiae emittebant, sed in reliquis extra illa, quae sibi a Jonadab praescripta fuerant, laicorum
more vivebant,& filios procreabant. o Nec valet dicere, quod in Concilio Senonente Dec. p. de voto Monastico dicitur ibi: Si quis igitur votum aliquod huiusmodi, scilicet obedientiae , ct paupertatis voverit Domino , etiam si perpetuum fuerit , non faciet irritam Perbum suum,sed Deipara Virginis, Auna Matris Samuelis, in Rechabitarum exemplo, omxe quod promissit impleuit. Quae verba ita clara, & manifesta videntur Apologistae, ut nulla alia ponderatione, nec explicatione indigeant, ut Votum Rechabitarum concludant. 1 Sed ac hoc argumentum respondet Emmincntissimus Capisuccus ubi supra, Si suis verbis respondeo, ibi: Ad id quod addebatur de Conciso Senone rumi Pr inciati,cclebrato anno I s28. tempore clementis :tptimi Decreto p. rcspox tur ,fasso omnino es e, quod Concutiam ibi admittat in Rechabitis , CT in Anna Matre 5 Hucus votam . quoad statam Religionis consiliorem perseisivim: tant tim enim ibi concilia, hortatur fideles ad votorum impletioncm exemplo Leiparae,. u.
me M.tris Samuelis , di Rechabitarum , qui quod promi Feraut impleverunt , non tamcn hi voverant virginitatem, nili Beata Vis . verba Concilij sunt haec : Si quis igitur, dic. ut supra, ube concilium admito tit in Rechabitis promissionem , di votum aliquod, at non admittit in eis ritum castitatis, scat ncc in Ama Matre Samuelis, nec in ipso Samuele, quem constat Horem, O filios habuisse , qui numerantur 1. g. s. Hi
ergo forum pro fran; Dco servitiam prastare ii astu tab:rnaculi , cr
252쪽
abstinere a dilao cum alijs, quisibi prascripta fueraut, ct vota bula cladi impleuerunt. Concludit igitur Emminentissimus Dominus Caradinalis, quod Rechabitae votum castitatis non emisserunt, quod ex Concilio Senonensi castitatis, nec paupertatis, Ac obedientiae ins rei vota pollunt, nam alias etiam Anna Mater Samuelis vota huiusimodi emississet, siquidem ad exemplum ponitur Monachis, de Religiosis, ut sua adimpleant ; sed Anna nullum ex praedictis votis
cmitsit, ut constat ex Sacra Scriptura: ergo Arna, ita Rechabitae non proponuntur, quia vota emitterunt, sed quia impleverunt,
quod promitarunt : ergo ex hoc decreto nihil ponant probate ab vertar quoad verum statum Religiosum Rechabitatum.
Argumentum ex voto obedientia Elij xl , filiorumque Trophetarum, di Essenorum proponitur impugnatur.
1 T TT votum obedientiae Elisaei probet, supponit Apolog sta in hoc S. quod quando Elias ex divino praecepto
Elisaeum in Prophetam unxit, palioque super humeros imposito- eum operuit, non lotum vocavit Elisaeum ad ministerium prophetiae, sed et ana ad professionem vitae Religiosiae. Hoc supposito votum obedientiae Elisaei intendit probare sub hac fornia: Divinae vocationi ab Elia intimatae humili executione, dc sumissione resepondit Elisaeus; igitur votum obedientiae emissit. Contequentiam planam vocat ex suppositione, quod vocatus fuit ad obediendum Eliae in vita Religiola: Antecedem constare dicit ex Sacra Histi . xia dicente , quod Elisaeus reliquit Patres, cognatos, bona temporalia , bobes mactauit, & instrumenta acquircndi igne consumpsit in aratro, Ac statim Eliam secutus fuit, ut Magistrum, de Prael tuin, ut significatur in text u sacro ex 3. Reg. cap. i p. ibi: Si si tim relictis bobus cucurrit post Elia Et ibid. Tulit per boum, O macta uit illam , ct in aratro boum coxit carnes Iurgcnsque sibi, o fecurus essEliam, o mimi babat ei. Ex quibus Apologi ita ait ; omnes supra dictas actiones Eliae, de Elisaei significare quandam perfectissimam obedientiam ex voto silmilliniam obedientiae, qua Apostoli a Christo Domino vocati sequuti sunt cum: laudat D. Hieronymum, Abulensem, Husonem Cardinalem, quorum verba ponderare Promittit propolit. S. 2.part. S. T. de Proposit. q. num. s. sed in
253쪽
his locis citatis nihil ex liis Doctoribus hic laudatis invenitur. 3 Hoc argumentum in sua prima superficie falsitatem
eius ostendit, de manifestat ; nam ex sacro textu supra citato umbra tantum voti obedientiae colligi potest ; sed veritatem in veto statu Religioso nequaquam inferri certum est, ac legenti litteram apparet. Multi enim fuerunt, qui Apostolos, ti Discipulos Domini sequentes , eis ministrabant, Ac obediebant, de vctum obedientiae in vero statu Religionis non cinisserunt: & alios legimus, de quotidie experimur viros qui Apostolicos praedicatores, vcl Magistros sequentes , voto obedientiae non mancipantur, quae quidem sequela licet culmen persectionis non attingat, laudab iis est: ergo cx sequela Elisaei, ut in littera ponitur, votum obedientiae non
Discursus Apologistae ex falso principio procedit, scilicet, quod Elias non solum vocavit Elisaeum in Prophetam, sed etiam ad professionem vitae Religiosae, ut supponit probatum; ex quo patet vocationcm Elisaei fuisse Religiosam, ex vita Religiosa ab Elia praeinstituta probat, dc vitam Religiosam ab Eliabuisse institutam, ex hac vocatione Elisaei, in quo maiiestas est circulus, S omnia probare debet, quod neque in hac Apologia, neque in sua Historia Prophetica quamvis hinc inde scse referat, nil ibi probabili iundamento novitatem hanc probat, nec probare potest. s Vt insubsistentia illius discursus appareat, aliqua motiva, ex quibus vitam Religiosam ab Elia fundatam supponit, reseram. De vocatione Elisaei ad statum talitiosum agit in Historia Prophetica lib. I. cap. Ei. dc plurima incredibilia supponit; nam num. q. asserit quod Elias in desertum fugit, ieiunavit quadraginta diebus, ab Angelis ministratur, visitatur a Deo in altissimis visionibus, teneatur a Jegetabella, & postea ab ipso Deo, & concludit; quod videtur spiritum sanctum voluisse, quod istae Eliae actiones
fuissent, figula illorum , quae Christus Dominus operaturus erat, antequam discipulos suos convocaret, ut intelli egercmus quam similes erant in mente sua, hae duae vocationes , ubi notari oportet,
quod in edit. io 3 o. idcam dixerat opera Eliae fuisse vocationis Christi, Si in ultima cditione ic i. figuram apposuita scd in ea.dem editione ultima, lib. 2. cap. I. num. I 2. in eamdcm incidit sententiam, ubi ait: tantum resplendet vocatio prophetica , quod
fuerit Religiosa ,signis mani sestis, ut cum prima citet ianua, dccxemplar vitae castae, conrumcniurii fuit sic scrvor ara, gcnerosam que
254쪽
ine Hisse, ut in illa quod imitarentur haberent futuri: ergo non
solum primas nivia sed etiam exemplar vitae castae fuit vocatio Elut suturis Monachis legis gratiae, ac perconsequens Elias esset cxemplar Monachis i ituris,dc Christus futurus esset exemplar, nachis illis praeteritis veteris legis. G Hoc suum asterium confirmare conatur ex textu R . supra citato, ubi post relata vcrba dicitur ibi: Quod curti venisset Elias in eum mi sit palium Istum super ilium, de cap. supra citato, num. S. inquirit Apologista: quid significare potest haec ceremonia, nisi vocationcni ad statum Religionis de quo alio estieatius,& exprestasius nunc admissioncm ad nostrum statum significamus, nisi nostri habitus induitione 3 dc ibidem num. 6. ex hoc textu, aliam rati Hem excogitatis pro habitu Eliano, vocationem Eliae Christi v cationi comparatis , multa reflcxione digna inculcat. Primum enim, quod Christus Dominus in desertuui exijt sicut alter Elias, alios quaerere suae praedicationis adjutores, Sc div nae doctrinae munistros, sciensque, quod ad ripam Jordanis ubi secundus Elias predicabat Es i Elisaei discipuli perseverabant,illuc pergit,dc biduum post exitum a deserto, duo ex discipulis Ioannis Christum Domunum secuti fuerunt, ex quibus unus vocabatur Andraeas, qui priamus lapis fundamentalis aedifici j Apostolici fuit, non dignitate, in qua primus fuit Petrus, sed tempore, volens Deus, quod in hoc, sin il fuissent vocationes Elianae, de cvangelicae; dc sicut in priplictica Jonas fuit primus in tempore, dc Elilaeus dignitate , sic in Apostolica D. Andraeas tempore praecesiusti, de D. Petrus in dis,
De hae Christi Domini prima vocatione asserit ibidem:
quod eius eiicetiis tantum suit pro tunc, quod D. Andraeas recognosccret domum Christi,& suuna fratrem Simonem; de alios amicos secum ferret, ut Christum Dominum recognoscerent, re se eliquantulum inclinaret ad credendum, quod erat Messas, quia D. Ioanites Agnum, qui peccata tollebat praedicabat; de ex hac vocatione, ait ibidem, quod neque D. Andraeas, neque aliquis alius in
domo Christi permanserunt in vita Res giosa: D. Andreas ad Magistriana suum reddi jt, de caeteri alii ad sua ossicia , licet aliquando
Christum Dominum commitaverint cuiu nomine discipuloni sine abdicatione retium, dc domorum; annoque fere elapso, cum iam ad credendum dispositi essent propter miracula,quae viderant, de Chr stum audierunt dicentem: Venite post me, faciam vos pisca
teres tam um 1 relictis omnibus securi tuent cum . ta lib. 2. c . r.
255쪽
num. II. ad illa verba ex loco citato Regum: qui statim relictis bobus, cucurrit post Euam, ait idi: et od auo in uis verbis proponit Spiritus Sanctus intelligenda , Primum: virtus i lius taceae melotae,
quae sanctificata iii numeris Eliae, Et saeum tangens cius intellectum aperuit, ut cognoiceret quanto maiora bona contenta erant cubpellibus illis, quam in duodecim iugis boum arant ictus, corque suum a temporalibus rebus eradicavit, quae line mora reliquit: dc postea num. 12. ait , notum este incum lio Ioannis, quod licet
primus in Sequela Christi fuerit Beatus Andraeas, ta iccum in agnitione Domini duxerit fratrem Petrum, cum Clarato non pe manserunt in domo sua, nec adlluc firmcs in fide Metsiam credebant , quia ex codem Evangelista conitat; discipulos non credidi se Christo, nisi viso in Cana Galileae nuptiarum ligno, itaque Au-dmis, dc Petrus non se totaliter determinarunt in citristi Sequela, quoaduique plena erat terra lignis eius, dc miraculis, ac testituo--ium Ioannis praeceitcrat circa securitatem doctrinae Curtiti, Meius d vinitatis, sed Elisaeas quid fecit Necdum vitis miraculis in Elia, absque aliorum consultatione, sitne alieno testimonio cucurrit post Eliam , Dei mandatum intelligit in tactu; bobes relinquit,uonretia, regimen, non servitutem: Sic resplendet vocatio propheti ca in mani testis signis, quod fait Religiosissima, quia cum prima erat, Ostium, exemplar vitae castae, oportebat, quod esset tam fervorosa, tamque generosa, quod in ea futuri quid imitarentur haberent , de sic fecit Deus in unico instanti in anima Elisaei, quod permultum tempus facit in animabus aliorum. Haec Apologi ita in sua Historia Prophetica loco supra citato. 8 Antequam ad singula Authoris asserta reflectamus, primum generaliter respondemus, ex principio fallo procedere, da
contra Sanctorum Patauin doctrinam ab Ecclesia receptam, qui omnes constanter docent abdicationem rerum temporalium in vita evangelica , de Religiosa suum originem, de prineipium ium-mere in illis verbis Christi Domini: si quis Peuit ad me , .c. oe nisi quis renumicerit omnibus quae possidet, dc alibi: Si vis perfectus esse Nile, di vende omnia quae babes, di c. cui vocationi respondentes Apostoli ore Petri dixerunt: Ecce nos resiquimus omnia, CP Iacutis mus te. Hoc primum principium, exordium, initium, Ac cmplar vitae Religiosae, de abdicationis rerum temporalium, tenent Patres , dc constanter docent, de hac fide vitam evangelicam professi fuerunt, qui ab origine Ecclesiae floruerunt in Monachatu e
gentes , quod quidem anic tau b Domini ad cntum non ivit auri ub
256쪽
ditum, ut ostendimus ex Parcnti nostro Hieronymo in I. pari.&e. a. S. q. & ibi tam ex Div. Augustino ; dc cx D. Bernudo S. s. ae hic demonstratur ex D. Basilio Magno in Homilia ad evangelium Lucae cap. i . ad illa verba: Si quis rinit ad me, desumpta ex lib. I. Re l. fusius explicatarum ad interrogationem S. quae ab universali Ecclesia recitantur in sesto eiusdem Sancti Doctoris ad Mattit. in s. Noct. ibi: Terfecta quidem renunciario in eo con seu, Nid a J quamur, ne ad ipsius etiam vita assectionem propen sinus , ee responsam mortis habeamus , ut non simus fidentes in nobis ipsis. Huiusmodi autem renunciatio initium sumit ab alienatione rerum externarum, P
Iuti a posscssionibus, ab inani gloria, a vivendi consuetudine, e rerum i
utilium amorer quemadmodum etiam suo exemplo nobis ostenderunt fancti Domini nostri discipuli, Iacobus quidem, di Ioannes, relicto Patre dis- o, O mi a quoque naricula, de qua omnis illorum victus ratio pe debari. Matthaeus vero, cum ab iAso telonio surrexit, ac Dominum feratus est. Ex
verbis relatis satis evidenter constat, quod exemplum alienationis rerum temporalium in Apostolis primum recognovit D. Basilius. ' Quis autem documenta dedit prima, dixerat in initio eiusdem responsionis, ibi et cum Domitos nos er Iesus Christus ps multa, eaque multis, di rebus stis firmi istis ase tradita documenta ad mares loquatur , ac dicat ,si quis rixit ad me abneget semetipsum , tollat cruccm suam, di sequatur me, O item sic igitur quicumque ex vobis,qui non renumiat omnibus qua possidet, non potest meus esse discipulus: ergo excmplum alaenationis rerum temporalium ab Apostolis, & d cumenta a Christo Domino data fuisse docet Basilius, & expressus initium, dc institutum ex evangelio prodisse, ait ibidem circa fine de liac ipsa es enatione,ibi: si a creversatio in talis chra (quod omnium maximum est similitudinis, quam cum Christo habere debemus initium , qui ipse chm dives esset, egenus factus est propter nos,quam econtroresa, nisprius consequemuT . numquam vivendi ex evangelio chriasti iussitatum poterimus attingere. In quibus verbis mani seste docta D. Basilius quod alienatio rerum temporalium, initium in Clitiasto paupere habuit, de institutum ex Sacrosancto suo Evangelio: crgo siccundum hanc doctrinam, quae Sanctorum Patrum conmmunis est, falsa cst nova imaginatio Aut horis de vocatione Elaeaei ad alienationem, & abdicati nem rerum temporalium in vita Rhligiosa ante evangelium evangelica, S ante Christi Domini adventum quoad substantiam, dc essetulam Christiana, ut saepE AENrit Apologista. re Hac doctrina Sanctorum Patrum supposita ex qua con -
257쪽
stat Et Dum non fuisse vocatum ad vitam Religiosam, & reruni renam ratium abdicationem omnimodam , qualis requiritur ad statum perfectum Religiosum, ad singula Autlioris dicta red ectendum est, ut falsitas eius suppositionis magis appareat. In primis comparat vocationem Eliae ad statum Religiosum vocationi Christi Domini ad suum discipulatum, dc Apostolarum s non solum in similitudine, sed in essentia , substantia, Sc identitate, ut constat ex loco supra citato Histoliae Propheticae lib. I. cap. o. num. 6. Vbi asserit vocationem propheticam, dc Apostolicam unum, S euaadem statum esse continuatum, sicut Nilus hodie transitens, dc qui praeterijt praeteritis saeculis; licet postea a Christo Domino ad ped.fectionem evangelicam fuit sub:imatus, quae quidem falsa sunt, quia quocumque modo consideretur vocationes, vel ratione tem ris, vel ex parte vocantium,vel ex parte finis, vel effectus, quoad statum, & hominum vocatorum, unum, & idem statum quoad substantiam, estentiam, & identitatem constituere non possimi: ra tione temporis, quia Elias vocavit sub lege servitutis, in qua nullus fuit status quoad essentiam, substantiam, oc identitatem legis libemtaris, ut ostendimus I. pari. disc. I. per totum, praesertim s. . ex parte vocantium nomine eaedem possunt esse vocationes Eliae, de
Christi Domini; nam Elias fuit purus homo, Christus Deus, re homo, Elias vocare potuit extrinsiice tantum per verba: Christus Dominus discipulos suos vocavit extrinsice per verba, dc intrinsice gratiam conserens, & auxilia praestans ad consentiendum vocationi, neque quoad efectus in vocatis identitas vocationum verificari potest, quia alias eosdem effectus fecisset Deus in vocatis ab Elia inveteri lege , quos fecit per filium suum unigenitum ob nimiam dilectionem discipulorum suorum, & Ecclesiae in lege gratiae quoad finem divinae legis consequendum in uno ,& eodem itatu ex lege Monastica utriusque testamenti. Si Nec obstat, quod Author diciti, quod Christus Dras postea, vesaeocationem, vel statum sublimavit, nam sibi ipsi contrarius est,quia in His . Proph. lib.2.cap. I .num. I Z.asseritiquod vocatio prophetica manifestis signis fuit Religiosissima in illa lege; quid sublimius Religiosissima vocatione E Tum etiam ex dictis Authoris lublimior, persectior fuit vocatio prophetica Eliae Christi vicatione : nam illa est persectior, efficatior vocatio, qua posita prius correspondet vocatus, sed ex traditis ab Authore,Elisaeus si tim cucurrit ad Eliam, & ad eius Sequelam in vita Religiola, MApostoli audita Christi mi vocatione post multum tempus, sere, Net anno
258쪽
anno clamo,secuti sunt Dominum: ergo cx dictis Authoris, legit me concluditur vocationem Eliae perfectiorem, & essicaciorem esse Christi vocatione , ac perconsequens Author sibi ipsi est cor trarius. Tum etiam: illa est persectior,& tior intcroa vocatio, qua posita, nullis visis signis, de miraculis consentit, re credit vocatus;scd ex dictis Authocis,Eii laus consensit vocationi Eliae,& secutus cit eum,nullis visis signis,& miraculis,32 Apostoli consensenuit vocationi,ic Christo Dim crediderunt cum iam orbis terrae plenus crat corum signis,& miraculis: ergo perfectior messicatior fuit imterna vocatio Eliae ad statum Religiosum Elisaei, quam Christi Duivocatio ad Apostolatum. Tum etiam: illa est perfectior,& estic
tior vocatio cui correspondet,de consentit vocatus, nullo alio tu
dente,praedicante,vel docente;sed Elisaeus cosensit immediate Eliet, nullo alio suadente,& discipuli,& Apostoli Andraeas,&Simon co- sciat crunt vocationi Christi ex dicto Ioannis : ergo Eliam vocatio fuit persectior, & csticatior. Tum etiam: perscctior, de essicatior vocatio cst, quae fit ex mandato Dei vocat iis, quam illa quae fit ex Dei consilio ; sed Elisaeus secutus fuit Eliam, de ei Obedivit in voc tione ad vitam Apostolicam ex Dei mandato, ut asserit Author, ta Apostoli licet ad vitam Christianam tenerentur de neccs,itate Lia: tis,ad vitam Religiosam, quae in votis paupertatis, obedientiae, re castitatis consistit,vocati fuerunt ex consilio: ergo persectior,& ecfica tior fuit vocatio Eliana ex Dei mandato.
81 Ccrtum igitur, de indubitatum est, quod ex pr rcipiis
Authoris , pcr necessariam consequentiam insertur vocat onem.
intcnaam , de externam Eliae pei sectiorem fuisse , & cificatio rem; sed quia cx principi js salsis procedit, totus discursus Apollogistae ruit. Doctrinam , dil cius asserta non solum salsa, sed etiam legi gratiae, A stolis, de vocationi Christi iniuriosa mihi videntur, quod sic ostendo; nam supponit Author, quod Elisaeus post vocationem Eliae statim secutus cst cum in alienatione rerum lcmporalium, de quod Apostoli in hac vocatione secuti sunt Cluustum Dominum post multum temporis,sed ex sacro textu latthaei
cap. . expresse constat Apostolos, Andraeam scilicet, de Petrum statim ut vocati fuerunt, secutos fuit se Christum Dominum,ut dicitur Matthaap. I. ibi: Et ait illisaeuirepost me,di faciam vos fieri piscatores hominum , at illi continuo relictis retibusscatifunt eum. Et de Jacob. de Joan. fiatre ibid. Vidit alios duos fratres lirabam Zebedaei, O
Icareem 'asrem eius in naui cum ZeEcdaeo patre eorum reficientes resia
sua. er vocavit eos, tui autem rcu Iii rctibus, opa re siccaecant eam:
259쪽
ergo dictum Authoris de mora Apostolorum in vocatione Clitisti Domini ad abdicationem rerum temporalium opponitur litterae evangelii D. Matthaei. Falium eit etiam, quod Apostoli Curisto crediderunt, Sc iecuti sunt, iam miraculis, re signis orbe terrarum pleno; nam in festo D. Andreae legitur ad Matit. ab universali Ecclesia Homilia Sancti Gregoriu Papae ad illud Mati ixi: Vidit duos
'atres, c. Et ait ibi: Audi iis, tres charis imi quia ad vatus iustionis vocem Tetrus, ct Andraeas relictis retibus secuti sunt Redemptorem Nulla Fero hunc fuere adhuc mirarala νiderant, nihil ab eo de prae istuaternae retributionis audierante oe tamen ad mum Domini praeceptum, hoc quod possidere Pidebantur , obliti fuat. Quaata nos eius miracula vi
mus, quot flagellis Ulligimrer , quantis minarum asperitatibus deterremur, O tamen vocentemsequi coalim limus Manifesta sunt verba D. Gregorij, dc apertus eorum sensus: ergo doctrina Authoris de disccipulorum mora in sua voca ione ad rerum temporalium alienationem opponitur sententiae D. Gregorij approbatae a Sede Apostolica,& ab universali Ecclesia recepta, indecciasque assereum hoc Sanctis Apostolis,&: Christi Domini vocationi videtur.
8 3 Confundit etiam Author in suis assertis Christi Domini
vocationes; nam secundam Div. Tnomam in Matthaeum cap. q. trina fuit vocatio Apostolorum. Primo vocati sunt ad Clitisti ta- miliaritatem in primo anno eius praedicationis secundum Ioannem cap. I. Secundo vocati fuerunt ad discipulatum, Lucae cap. s. Tertio vocati fuerunt ut totaliter Christo adhaererent, dc de ista vocatione hic cap. q. Mati a. in prima, dc secunda vocatione non fuerunt vocati Apostoli ad rerum temporalium omnimodam alienationem, quia ad propria redierunt, ut advenit D. Thomas in Ioannem lecl. is. ibi: Tertia fuit ad Apostolatum, de qua dicitur Masithai d. qua fuit pcrsccta, quia postea non redirevi ad propria, dic ergo si Elisaeus vocatus fuit abElia ad alienationem rerum temporalium, ut non rediret ad propria; sed ut totaliter Deo adhaereret, vocatio Eliae fuit pcrfecta, sicut Apostolica, Ac Anthoris affertum pervertit ordinem vocationis Christi secundum doctrinam D. Thomae.
8 Quod quidem confirmatur ex doctrina Angelici Maiagistri super Ioannem ubi supra, qui vocationes Christi distingtians, de Ioannem Dominum discipulis demonstrantem considerans ait
ibi: QMd enim Ioan nes inchoaust, consummatur pcr clari 'em, quia neminem ad perfectum ad laxit lex, ri habet ur ad Hebraeos T. sed cx coedem D. Thoma, Baptista incepit vocare discipulos ad familiarita, cui Christi. de Christus Dominus consumi Vit V cationem, eos
260쪽
vocando ad omnimodam alienationem rerum temporalium, quianciminem ad pei rectum adduxit lex: ergo falsum est, quod ex ducto Ioannis Apolloii iecuti fuerunt Cluilium Dominum in abducatione rerum lcmporalium , & talsissimum, quod in eadcin vocatione Elisaeus secutus fuit E: iam in omnimoda rerum abdicatione, quia alias ex doctrina D. Titomae aliquid ad persectum adduxerit sex
latentio Authoris in hoc asserto manifest i est, quia in tota sua Historia Proplietica, Ciac Apologia contendit penuadere,quod Elias fuit Author, dc institutor veri status Religiosi in veteri illa lege cum votis, de consilijs legis grat ae, qui quidem status permansit usque ad Christuin in filus Prophetarum Rechabitis, cuius congregationis filii Caput, Princeps, dc Generalis D. Ioan-ncs Baptista, ut aliqui ex adversariis dicunt,& ex his discipulis Ioannis primos Ecclesiae lapides Christum Dominum clegille ad mysticum,Sc spirituale Ecclesiae aedificium,& ut tota haec spiritualis fabrica Eliano instituto tribuatur, nunc asterit, quod discipuli vocationi ad vitam Religiosam ex dictis, dc praedicatione Baptistae
consentemat, ut vocatio discipulorum inciperet invocatione Eli na quia Baptista,ut asserunt, tune erat Elianorum Generalis, quod inde patct, quia libro E. supra citato, cap. I. num. I 2. asterit vocationem Elianam fuisse ostium vitae castae; ergo ex mente Authoris , discipuli consentientes Christi vocationi, ad hunc statum per ostium ab Elia Crium,ingressi fuerunt in Claristi Dominidiscipulatum quod quidcm fallum cst,nam idem Christus Dias dixit Ioan.
cap. io. Ego sum ostium, pcr mes quis introierit, mabitur: ergo ante
Christi Domini adventum nullum fuit ostium, per quod in statum evangclicum postent homi ncs intrare, neque in eius Ecclesiam ii gressi fuerunt discipuli per ostium, quod Elias aperuit in suo statu Religioso Monastico, neque ex dictis Ioannis Baptistae abdicati ni totali rerum temporalium consenserunt , sed ex vocatione Chiisti,cius gratia interna adiuvante,itaque Christi Domini vocatio in
dependens fuit ei vocatione Eliana.
86 Illud autem de melota Eliae, de tactu Elisaei,de sanctificatione eius, chimaericum est, re sine fiundamento; nam inferre Minasticum , & Religiolum habitum, ex eo quod Elias super humeros Elisaei palium supcrposuerit, laeta quaedam imaginatio est, quae nec allegoricum senium facit, ut ex se constat,quia multi alii reperiuntur in sacris licteris pallio cooperti, qui hoc discursu Religiosi poterant appellari. Eadem imaginatione contingitur, quod D. An