장음표시 사용
291쪽
temnitur ab Apologista hic num. . de respondet ab inconve-Dniente, quia sequeretur quod Christus Dias non fuisset Redemptor praecedentium in tempere, quodest haereti cum, sequelam probat. S. Lucas asserit quod caepit Iesus facere, dil docere: ergo si hac ratione non te extendit Magisterium ad fideles vel ris testament i, nec opera, nec merita, ac perconsequens, qui tempore praecesserunt non esset redempti
Sed quis non miratur Theologum sic discurrentem,Set confundentem praedestinationem ad gloriam, & redemptionem, de efficius gratiae Christi in utroque testamento nisi velit, quod fideles veteris tetrimenti re remptituissent ex exemplaritate Christi suturi: certum enim est, quod genus humanam fuit redemptum a Christo Domino in tempore praediffinito 1 Patre ruertum etiam est, quod liket omnes homines cx meritis Christi futuri essent tedimibiles ex Dei pijssima misericordiae, redempti non fuerunt nisi ex meritis Otristi praelentis, dc passi: ergo ante advent in Christi non erant redempti, quia redemptio facta fuit in sanguine Christi: ergo redemptio generis humani ante ad ventum Gari ii non se e tendit ad fideles veteris testamenti lub lege servitutis, dc peccati sed consumata redemptione in sanguine ipsius se extendit ad iustos omnes, qui adventum Redemptoris expectabant ex Christi futuri meritis, quibus aliquos effectus gratiae receperunt secundum tum illius legis,de tempus.13 2. Nec ex redemptione sequitur extensio Magisterii Chi si ad vetus testamentum, quod manifeste docuit Apostolus ad
Galatas cap. 3 vers . 23. ibi: Prius autem quam veniret fides sub lege custodievamur conclusi in eamdem fidem , quae revelanda crat, itaque lex
Padagogus nosterfuit in christo, vi ex fide iustificemur , at ubi irinum dra iam non sumus sub paedagogo: ergo secundum Apostolum in Chri sto suturo lex fuit paedagogus in veteri testamento in timore, Meorrectione, de ibidem icet. 8. ait D. Thomas: Sed hoc e cium cessaric pol quam venit sedes: ergo Magisterium Christi in spiritu legis
gratia non se extendit ad vetus testamentum, sed in novo incepit, in quo coepit Iesus facere, de docere, ut in cap. i. Actorum dii itarentiam inter paedagogum legis veteris in Christo futuro, de Marisisterium legis novae in Christo pra:senti assignavit Div. Ioannes Chryicit. in eumdem textum D. Pauli, ibi: Pape quanta fidei diis, in quom do cum progressu sermoti aperiri Pi ius enim o tendit, quod ,- .ea redderet filios Patriarchae, scitote Minicus, qui ex fide. Iuni, Mi
292쪽
, filis hala: nunc rere dc irat eosdem esse ficos Dei, omnes: enim inquit estissub Dei per fidem qua est in christo. Paedagogus vel teris legis in Christo suturo os iidebat Iudaeos esse filios Abraliae: l Magisterium Caristi praesentis in nova lege ostendit fideles esse si. hos Dci: ergo Christus Dominus non fuit Magister in veteri lege: in spiritu, veritate, de doctrina legis gratiae, sed tantum paedagogus in illa fide, ae lege conclusius velatus Vmbris, Sc figuris v teris tcstamento, re in novo revelatus est Magister verus in Isti.
tu, fide, re doctrina ligis gratiae.
Proponuntur motidia Apologistae, O aliorum eiusdem sententiae ad probandum Magisteria, Christi in veteri lege ad instituesdum sitium nrum Religiosum mangelicum quoad substantiam in eodem spiritu, ct Peritate legis gratia.
I o TN eodem s. p. num. i. arguit Apologista ex epist. ad I Hebraeos cap. ai. ibi Apostolus Cathalogum facit virorum Arsinorum veteris legis, dc poterat etiam laudare Ecclesias licum a cap. go. dc sequentibus, ibi viros gloriosos illius legis ex virtutibus eorum nominatim celebrat , dc proponit Martyrium Machabaeorum: dc num. '. arguit sub hac forma: Daniel, Elias, Elisaeus, re alii quamplurimi Patriarchae , dc Prophetae, de quibus in scripturis, cxtiterunt iusti, re persectissimi in illa lege in spiritulabis gratiae, dc ad evangelium pertinent, secundum doctrinam S . PP. quos nominatim laudat num. i. ergo Magisterium Chriasti in spiritu legis gratiae se extendit ad vetus testanae amm, Sc ex - hoc Magisterio, d exemplaritate Christi non repugnat in illa lege institutio veri status Rcligiosi evangelici in eodem spiritu, de veriutate legis gratiae.
idi Hoc argumentum est unicum fundamentum adversa riorum ad stabiliendam suam novitatem, & ad solutionem argi mentorum quae eis opponuntur ex imperfectione veteris legis; quo diluto, ruit totus status verus Religiosus evangelicus veteris test menti ; de rcs indetur, quod hoc argumentum favet Iudaeis, qui
293쪽
probare, & est suae perfidiae praecipuum argumentum desumptum in pers aeo secloromna ,eteris testamenti, ut evidenter apphret in disputatione D. Gergetitii habita coram Rege Syriae, dc D ctoribus Synagogae contra Rabbi Herbam, ut reserevi in Biblio theca Yv. PP, Parisiis anno rs8'. colum. IOZy. in qua contra Salictum Archiepiscopum, ut prisectionem legis Moysis prob argue Rabbinus , ibi: uoces , ct Elias non per hane impe iam semis . ira ipsunt perfecti Deo legis praeclara,ctbraefatui es,' quanam igitur cauim imperferem dixisti Illi quidem Miletiae M M
es cum Deo. alloquutus esse, quemadmodum quidam ausicus caeri a ca
lassi suo, atque ac pium ut Deus Tharaonem flagellauit septem p tis, O ali ortasse ipse sui Elias vero non ignem e caelo eduxit, di ae interclusit distributiones, Pt nos plueret amis tribus, xv sex mosi buse Non etiam quadraginta dies ieiunium iterfecit Z Non in Horeb iu --tilissima aura pede ambulans vidit Deum legis, ct inter visos Phrat Psque m. m3 Quomodo igitur legem ipse a lamas parvulam , di inefficacem
Sic ansuebat Rabbinus, dc sub eisdem terminis arguit Apologista, qui, si probarct persectionem status Religiosi evangelici in veteri Iege, Iudaeus concluderet persectionem eiusdem legis, quod sic ostenditur ; ideo ex Apologista Magisterium Christi extensium mitia statum Religiosum evangelicum quoad substantiam insipiritu legis gratiae ab Elia institutum, quia in veteri lege iuerunt viri pedifectis imi in fide Christi futuri, sed in eadem fide filerunt viri lectissimi in spiritu legis gratiae sub illa lege: ergo Magisterium t Christi se extendit ad illos, constituit statum veteris legis petitactum in spiritu legis gratiae, & quoad substantiam fuit evangelidus: consequentia probatur ex Apologista: sussicit per io iustorum
legis vc eris ut ex ea inseratur status perfectus quoad tubstantiam evangelicus institutus ab Elia in spiritu veritate legis gratiae: edi . go sussicit eadem persectio iustorum ad inferendum statumillius
iugis institutum fuisse persectum a Moyse in spiritu legis gratiae
quoad Iubilantiam evangeliciim: consequentia probaturn quia illarersectio iustorum fuit sufficiens , ut inseratur in veteri lege status Hrfectus secundum persectiora consilia legis gratiae in codem spiritu, de vcritate evangelicus: ergo potiori iure inferretur status pe sectus, & quoad subitantiam evangelicus secundum praecepta lilius iugis,ac Pcrconsequens lex esset perfecta, ut arguebat Rabbinus.l 2. Sed quia Apologista, & Rabbinus eodem principio
294쪽
P ars a. Discurs. v. s. p. a 3 T
', dunt ex persectione personarum ad statum, & non tenet conta mentia ut ex D. Tuoma ostendimus in I. pari. disc. I. S. L. tet, quia multi in lege gratiae non iunt in statu persectionis , dc sunt
persectissimi, de aliqui ut mali Episcopi, dc Religioli sunt in si tu
perfectionis, dc non sunt perfecti, quia perfectio personarum si imitur m dilectione Dei, dc gratia interius iniussa, at vero peti,ctio status provenit a persectione legis illum consi tuentis, pers sio Arionalis est particularis illius personae, at persectio stayndo. . tati esse communis omnibus illum statum , Ac legem tenenti,
i 3 Secundum hanc doctrinam respondit D. Gerge itius Rabbino ubi supra: miles, o Elias nihil adfatalem generis hu=ani. perficere potuerunt, nisi unus Sanctus, ynus Dominus Issus Christus, Sc ibidem: Non in his miraculis Respublica beare cernitur sta in Opuce Do.mini nostri lasu Christi per quem omne peccatum sublatum est. Haec fuit solutio D. Gregent j ad Rabbinum: concedit igitur periectionem personarum, oc ex illis nihil ad communem talutem generis humani perficere potuisse docet: ergo negat statum aliquem communem perfectionis in illa lege a Moyse, vel Elia: at si Elias inlib. tuisset statum verum Religiolum quoad essentiam evangeli curia aliquid ad communem generis humani utilitatem, de salutem pedinisset et ergo ex D. Gregentio ex perfectione Ursonarum ad statum non valet consequentia, nec Elias verum statum Religi uni in spirita legis gratiae instituit. Notare etiam oportet ad illa verba Sancti Gregentii: Non in illis miraculis Respublica beate cernitur et ergo dissine id personalem persectionem in miraculis, de virtutibus , dc persessionem Reipublicae, vel in statu per Crucem; itaque nullae fuit Rcspublica in veteri testamento evangelica quo ad suo antiam, de in statu aliquo ante Crucem Domini , dc redemptionem, peccato. i Fallacia Apologiaee otanditur testimonio Div. Au- Eustini, quod magni iacit hic num. i. lib. de spiritu , dc littera
ait Sanctus Doctor cap. i . ibi: Fuerunt tamcn aliqui tu flatu veteriotestamenti habentes charitatem , digratiam Spuritus Sancti , qui friticia taliter spectabant promissionesspirituales , ct atervas, , secunduis hoc
pertinebant ad m, in hem , sed hi iusti esuritatem, dc gratiam Jotantes merunt perfecti immo aliqui perfectii simi, dc non tuetund in statu vero quoia substantiam evangelico, sed in statu figurati-
295쪽
Augustinum, ibi: Fuerunt aliqui in statu veteristestamenes, quI . tacui fini i lam fuit umbraticus, dc figurativus: crgo non mani reste docti Div. Augustinus quod ex persectione perloirarum auitatum non valet con quentia, Ac fallax est disturius huius argi mcnti. Plurimis Div. Thomae testimoniis poterat haec doctina Augustini confirmari, scd pro nunc sufficiat expositio Angelici Magistri in E. ad Corinth. cap. 3. vers. A lcct. E. ibi: Coa iuberum hoc in loco fieri quaestiones de comparatione Mes, oe Pauli ,sed se rem consederentur verba Apostoli, non sunt necessaria, quia hic nonfit comparatio personae adpcrsonam sed mini sterib ad misisterium. Disput. D. Iaulus in hac epistola contra Iudaeos, ostendens excellentiam te gis gratiae, de eius ministerii, super ministerium uricris legis. Alia qui ex periectione Moysis, de comparatione cum Paulo in perfracti Cre, quaestiones faciebant in hoc loco, de Div. Thomas respondet inutiles esse, quia in quillionibus de persectione novae legis, de impcrsectiore veteris, Ac de differenti js ministeriorum, de statuum ucteris, dc novi testamenti non comparantur personae, ad personas, sed ministeria ad ministeria, de status ad statum quod patet,quia multi in veteri lege perfectiores fuerunt aliquibus Christianis.& tameChristiani licet imperfecti,sut in statu persecto imisgi anae, de persectissimi veteris legis fuerunt in statu impersecto,dcngurativo illius legis: est crgo fallax argumentum Apologistae expcrscctione personarum vetcris legis aditatum verum Religiosum ad Elia anstitutum in ea, Ac respondere tenetur Iudaeis ex eadem periectione personarum ad persectionem status veteris legis adiguentibus. o. Aiguit etiam Apologista num. gr. illustrissimo. declarissimo icthmonio (vt asicrit) ex cap. 8. Ioanniuibi: Abraham
dat patres dicentes quod vidit Abraham diem Nativitatis vel mortis, & passicnis, vel totam Cluisti vitam: addit etiam illud ex cap. 23 ob. ibi: Vestigia eius siquutus est pes meus: Ex his inseri,& con, cludere cxistimat Magasterium Christi ad instituendum verum si tum Religiosum in veteri lege quoad substantiam evangeli,
i 6 Sed fallitur in hoc argumento; quia antecedens veri .simum est , S consequentia periculose insertur, quod sic ostendo. Moyses in monte vidit exemplar Claristi, legem accepit a Deo, de cap. r. lib. 2. Macha, dicitur ibi: Eab: in montem in quo Mo es a S
296쪽
cindit, O vidit Dei lacreduarem, de multi Patres dixerunt quoa a udit divinam essentiam trante inter , lea ue iide est quod Moyses non inllituit in vcteri lege statum verum quoad est ntiam, de substantiam evangelicum in .piritu legis gratiae, sed umbraticum , aemurativum in littera occidenter ergo ex revelatione Christi Do mini facta aliquidus perionis, de ex mandestitione vitae spiritualis lagis gratiae quoad internam perietationem animarum fidesia illius imis periculose infertur status verus evangelicus quoad subastantiam in spiritu legis gratiae in veteri lege servitutis, ratio est
manites 1 ex principiis intalibilibus secundam fidem ; quia de fide est, quod secundum praesentem providentiam gratia Dei infussa animae est donum Spiritus Sancti iustificani, re tanctificans interius animam, quomodocumque infundatur: in fide etiam est, quod gratia ex lege non fuit inscissa in veteri lcge, sed in nova daatur, & infunditur per Spiritum Sanctum ex meritis Christi passi se lde fide etiam est, quod status verus quoad subit intiam, dc c lientiam non potest institui in spiritu legis gratin evangelicus, non ibgurativus, sed verus veritate evangelica sine lege iustificante, de ex se perficiente: ergo secundum fidem Catholicam ex gratia citiuritate, perfectione, re revelatione perimatam veteris legis nore licet interre in veteri testamento statum verum evas elicum veritate, & spiritu legis gratiae institutum ab aliquo puro nomine. io Nec obstat doctrina Apologiitae, num. II. in qu
aliam proponit distinctionem novam, & inauditam, ut defiustuosiam ostendat argumentum ex textu D. Pauli ad Hebraeos cap. . vers. I p. ibi: Nihil ad perfectum a fluxit lex: Apostolum explicat distinguens in vetcri lege , vivere in lege imperiecta, Sc vi re, Moperare secundum legem impei sect3m, ac asserit quod illi, qui tenebant legem illam imperscctam, & secundum illam vivesaeant, Sto rabantur non potuerunt esse persecti, nec habere statum perfectionis: at vero illi, qui viventes in lege imperfecta non gubemnabantur per illam, sed litterae superiores secundum superiorem re perfectam legem gratiae in sipiritu evangelii operabantur, persecti potuerunt cito, re in statu perfecto, quia re ipsa crant Chris. tiani, evangelici,& Christi oves,& tunc esse veram explicationem ad textum Apostoli.i 8 Contra hanc novam explicationem ad textum Apostoli arguitur secundum fidem Catholicam: Omnes fideles in vero
Dei cultu viventes, sive in lege naturae , sive in lege scripta potue
297쪽
runt Deum diligere, dc tenebantur secundum praedictas leges, v
tuetunt cile iuui, re perfecti ex meritis Christi suturi: ergo in lege naturae, Ac scripta fuit status verus evangelicus institutus in quo omnes iidcles, live uxorati, sive Coelibes potuerunt, vel tue runt persecti iusti, Christiani, de evangelici: hax consequentia non in admittenda, quia alias ab initio mundi fuisset institutus status
evangelicus, Ac Christianus: quid ergo fecit Christus Dominus Dicat ergo Apologista, quando, de a quo fuit institutus hic status, quia status debet constitui aliqua lege : ergo illi viventes in lege veteri secundum legem novam, Set in spiritu illius, licet dici possent cx perfectione 'nonali persecti, Christiani, re evangelici quoad
animam, non tamen potest dici quod meruin in statu evangelico Christiano, re perfecto. Confirmatur: quia licet fideles illius temporis ante Christi adventum ex meritis eius futuri extiterunt iusti ex gratia, re persecti ex charitate quoad animam, adhuc quoad animam non fuerunt in statu evangelico,& perfectae libertatis ii,stianae : ergo ex persectione personarum perperam insertur st tus persectus evangelicias: Antecedens probatur , ut illi essent quoad animam in statu evangelico perfectae libertatis Christianae, deberent esse redempti, consumata gratia passionis Christi,
fi poena peccati, oc liberi 1 lege servitutis, sed illi perfecti
iusti veteris legis non dum erant redempti a poena exclusionis a Regno, nec liberi a lege servitutis , re peccati : ergo licet quoad animam extiterint iusti, ae persecti, non erant quoad animam in statu evangelico, Sc in re Christiano, & perfectae libertatis mangelicae. Statum iustorum veteris legis explicat Celeberrumus Magister Soto in A. dist. t. quaest. I. an. d. prope finem, ibi:
Sexta subinde additur excellentia, quod Cultores illius legis, non plene presesi que merebantur filiorum Dei nomen: nam quare, is essent Rcenibaredes, non trien in eius possessionem ad tuebantur, atque adeo sim rum habebantur loco, iuxta verbum Tauli ad Galat. d. Quanto tempore hares parvulas est, nihil dissert a seruo , die. Ita O nos, cum essemus patrauli Iub elemcntis mundi huius eramus serraientes. Ut ubi venit pi nitudo tensoris, missit Deus filium Iliam, dic. xt adoptionem filiorum re- .c remus. Lua Hique ratione ait de Christo Ioann. cap. I. Dedit eis p
testarem filios Dei fieri bs qui credunt in nomine eius, Erc. Non quod umomnes ab Adam, vis e per eamdem fidem gratiam recepissent, sed quod
post christum passum sub is paternam barcilitatem, fuerint admissi. Vndo P a Rom. 8. accepi ii Piritum scriniat i it m (scuti ab an
298쪽
haeredes aut cui chri ii. Qui quidem, cum antea noufuisset lucarnatus Querat antiquitas digna, dit mortales t uc , eius dicerentur cohaei edes. Eti: fidem in fine addit Accedit qu)d si persi cte fuissent grati , , amici, loc filior fuissent tractati : nain amicus Dei ustius subinde eius est, araque adeo inhaereditatem paternam fuissent recepti. Inter homices nataque, id filius, nisi mia tuo patre , hareditalcm non addit, quod temporale patrimonium utrique non sus icit: Regnam autem insinitum Dei, m indisin disse cerer, O niui minus, Hi ait Paul, sicuti parvuli sub tutore, centiscyretur patres illi ri servi, quo que in re humano se vi ad Hebet'. Tatic ait) morte intcrcede ore Chrisii, harcssitatem adirent. Quin verba in hoc etiam habebantur vi servi, quod iccreta divisa noli illis comm nicabantur , ut in lege uoua. inare C A. illus, ad eorum discrentia vi , ait evangeli cultoribus Dan. I S. Iam nun dicam vos serpos, sed ais cos: qui aquaecumque audiui a Patre meo, nota feci v bis. Secreta si uidem pri tanti simus quisque, non ferreis conresilit , sed aisicis pandit. Gratia ergo illius legis non ad iustum suum culmen ascin erat. Qua utique rati, ne ( quod rem maxime confirmat nomen gratia apud Deum, L hae euangelica significatione, vix rno, aut altero loco, in toto testa etito veteri reperies, sed solum nomen iustificatricis fidei, qua Taul. ad Ilibri 1 i. ( is paulo ante dicebamus j om nes iustos , tam in lege natura, quam inscripta, ait Deo obedientiam prasitisse. Sic ceto Cultores illius priscae legis contemplari licet, ara ciue qui Regis Maiestatem laesissent, Walam ab iis
deprecantes , nec repulsam, omnino paterentur, Teque vero omni is danobtinerent indulgentiam , Ad expectare tragium filiam tuberentur , Di eorum veniam apud ipsum promercrctur. Ex quibus maniae Ilum, Si palam fit quod illi veteris restamenti iusti, licet quoad animam filiisuerint, de amici, in icco tamen amicorum, & filiorum non erant, sed servorum, in quo iura, re postessionem filiorum non accep runt, quia spiritus libertatis, non fuit eis datus, nec gratia consuri mala per Christum pracsentem , de pastum: erso ad itatuin fili tionis Dei, adoptionis, S amic tiae , non fuit iussici cns gratia illa per fidem in Christum, Redemptorem futuram, sed necessiirium est, quod genus humanum sit redemptum, & restitutum ad pritii num honorem per filium Dei, de accipiat gratiam cons immatata ex lege iustitiae ex meritis Christi , S passi s at sine hac gratia , non
possunt esse Clit iliani tu M, sed in Spe, figurative, de sine Rae, quae
299쪽
proprie, essentialiter, dc specifico constituit Cluistianismum precaractet cm receptum in anima:ergo licet illi ucteris legis iusti pos sciat dici aliquc modo Christiani in spe per fidem , non possunt appellari Christiani in re per gratiam ante redemptionem generi Sta .
et ' Caeterum doctrina Apologistae salsissima in , re illa
distinctio confiissio veteris, ae novae legis. Dicit Apologista, quod iviventes in lege veteri non secundum illam lcgem,sed iuxtate mgratiae diterant esse Hrfecti, & habere statum perfectum; at, vero qui vivebant in lege secundum illam legem non poterant esse perfecti, nec habere statum perfectum, sed omnes in veteri lege terebantur vivere in veteri lege , Ss siccundum illam legem, cuius Observantia disponebantur homires ad gratiam Christi iustificantem ut docet Div. Thomas I. 1. quaest. IOO. arti i 2. in corp. aequaest. Io . art. r. in coi p. quod fideles illius legis poterant comiungi Christo incarnato, de passo per fidem, cuius fidei protestatio Crat caeremoniarum illius lcgis observatio: ergo fideles illius legis secundum illam vivere debebant, ut disponerentur nientcS eorum ad iustificationem, ac persectioncm ex fide in Christum. Tum cliena, quia specialis cultus, quo fideles in illo populo veram im dem pro stabantur, C, terius, erat rituS a Deo datus secundum iulam legem : ergo secundum illam vivere, re operari obligabamur, qu patet,nam Lucae cap. r. constat Christum Dominum etiam secundum illam legem vixisse, ibi: Tostquam impleti sunt dies tionis Mariae secundum legem Mosts, tu erunt ictum in Hierusalem,ut iis ter c tu cum Domino: ergo in illa lege, S secundum illam viventes iustificabantur, & perfecti crant ex fide Christi, immo vita fide Cirtiti iustificarentur,sccundum legem vivere debebant. I so Erant etiam, secundum persectam doctrinam, alij qui in lege illa in: persccta non gubernabantur pcr illam in exercitio virnitum, sed iupra litteram elevati non iuxta illam legem vivebant, sed iuxta legem persectissimam gratiae, S eius persectiora consilia ipsis revalata ,&. cognita persidem. Haec Author. Vnde dotat, quod iustis illis veteris legis ita expresse fuerit revelata lex gratiae, consilia evangelica perfectissima, ut in illa lege veteri iecundum illa vivcrent, ut persectioncm legis gratiae acquirerent in statu evangelico perfecto, quod durum cit, quia illis misset revelatum in Synagoga per suos Prophetas, quod nobis locutus fuit inus in filio in Ecelesias parumque disscrrent lex vcim,Synagoga,
300쪽
lac gratiae, & Ecclesia: Quomodo fuerunt revelata mystctia Christi in quadam generalitate docet D. Thonos in epist. ad Ephaesicap. A lcet. l. G2. quaest. I. ari. I. disputat de augmento fidei in nova lege, M ad 3 - ibi: Erideo tantum dabatur Farribus illis de cognitione fidei quantum oportabat pro tempore illa populo tradi, NI --.2 I diei in figura : Nimis igitur exaltat Apologisti fidem Sin,
gogae. isi Continet etiam aliam durissimam propositionem, quae nec Iudaeis, nec Christianis placere potest scilicet, quod iusti veteris legis non gubernabantur secundam illam legem in exercitio virtutum, quia sicut nunc in lege gratiae placemus Deo, viventes secundum novam legem propter res praesentes quas habemus, Miuturas quas speramus, i et in veteri lege placebant Deo, iusti illi viventes secundum illam legem, dc caeremonias non propter ipsas res iccundum te consideratas, sed propter illas quas praerigur bant : ergo iusti illi, de persecti gutarnabantur in exereitio virtutum secundum illam legem, dc caeremonias, dc ritum exlcriorum rerum illius, ut placerent Deo, licet alia sperarent, quia pi missio rerum, quassi rabanti acta fuit viventibus secundum illam legem. Tum etiam, quia lex data fuit ad gubernium fidelium illius populi, de fuit pro tempore illo conveniens, ut Deum diligerent, de vibverent iuxta divinam voluntatem ergo durissimum est asserere. quod in exercitio virtutum non gubernabantur iusti secundum illam legem. Tum etiam, quia in illa lege praecipiuntur virtutes, praecipue morales & datur ritus ut lavero Dei culta fideles gubernarentur : ergo illa lex non impediebat exercitium virtutum, de licci non iuvaret, iudebat observantiana, virtutum, ac pUrconsequens viventes secundum illam legem. potuerunt in virtutibus
cxcrceri, dc per legem gubernari, de per fidem in Clit istum justificcari, Nesse perfecti Deum super omnia diligendo.
Is r. Sed dato, de non concestis, quod omnibus iust s, Aepersectis veteris legis expresse revelata fuerunt mysteria legis gratiae, Meius pcrfectiora consilia, re quod viventes secundum i gem, revelata fuissent mysteria Christi Domini, dc omnis status evangeli j coeniti ilion solum in qtiadam generalitate, ut docet D. TiMnaas supra citatus in cap. 3, ad Eplus. lect i. sed citam quantum ad singulares, Ac detcrminatas circumstantias, quod e presse negat ibidem, quod nimis Synagogam exaltat, in luc suppositione potuerunt cile peccetissimi, ta non possent esse in statu