장음표시 사용
471쪽
tivo,& umbratico in littdra occidente: ergo de facto Et as non instituit praedicti an statum religiosum: Maior est certa, quia in
genere causa efficientis nemo dat, quod non habet ut causa, vel ut in trumentum elevatum: Minor probatur: in veteri lege fuit Elias in statu servitutis legis,mortis,& peccati, ut docet Apostolus,nondum erat redemptus in sanguine Christi; sed in
statu serrum tutis veteris legis umbratico,& ngurativo: ante r
demptionem Christi Domini nullus fuit in statu vero evangelico iubilantialiter in veritate, de spiritu legis gratiae instituto: ergo Elias in veteri lege non ivit in statu vero substantialiter cvangelico in spiritu,& veritate legis gratiae eiusdem rationis cum evangelico Christiano: Minor probatur: status verus eu gelicus subitantialiter,& estentialiter non constituitur per gra x am ex fide in Christum futurum sed per gratiam ex lege i sificante ex meriris Christi pranentis,& passi ; sed in veteri l ge nullus suit in statu vero evangelico substantialiter per gratiam ex lege iustificanter ergo n. illus fuit in stata vero evangelicta subitantialiter in veritate,& spirita legis gratiae constituto: Maior est certa quia status evanselicus constituitur a lege libhertatis solvente statum servitutis, re Peccati per gratiam ex laee iustificante, sed gratia ex fide in Christum non erat ex lege iustificante ex se,nec solvebat statum servitutis, dc peccati generis humani ex lege hastitiae: ergo ad statuin evangelicum, seu ad veritatem evangelicam,& i piritum legis gratis in statu vero evangelico substantialiter,& euentialiter institvcndum inveteri lege non fuit suffciens fides in Christum futurum ex gratia ex nactatas ipsius futuri,sed necessario,& essentialiter re quiritur lex gratiae iustificans ex meritis Christis passi, solvensisque statum fervitutis,& pcccati,& constituens statum cong
Iicaerueritatis,uirtutis,perfectionis,& libertatis in spiritu legis
rto Secundoprobatur conelusio ratione ex Div. Thomadesumpta,ex qua satis efficax conficitur argumentum: in veteri testamento ante redemptionem generis humani ex meritis
Christi futuri nullos purus homo habuit virtutem, de authoritatem ad nstituendum in Synagoga sacrificium, de holocaustumirituale;quo homo perfecte satisfaceret Deo,omnia, de sci' uim Deo sacrificans,d offerens,quod quidem sacrificium, holocaustum tantae vis,perfectionis,& meriti est,ut pro gravis
472쪽
transcendit omnem satisfactionem; sed status religiosus veru'cum triplici voto est huiusmodi sacrificium , & holocaustum' ergo a nullo puro homine potuit institui,nec institutus fuit inveteri illa lege sacrificiorum carnalium,taurorum, arietum, agnorum: Maior certa est,quia tanta vis nullo sacrificio veteris logis fuit data, nec dari potuit,nisi cx meritis Christi passi:
Minor est expressa D.Thomae opusc. I S. cap. II. ibi: chm vera omne,quod habet, omne quod vivit, omne quod sapit, Omnipotenti Deo voverit, holocaustum est. quod quidem imoliturper tria vota praedictatras manifestum est,eos, qui bina modi vota Deo emittunt quasi propter holocausti excellentiam, anthonomassice religiosos vocari. Et post pauca: sicut ergo holocaustum acrissium est perscctum,itapcr vota promissa persecte homo Deo satisfacit, cum, ct de exterioribus rebus,di de proprio spiritu holocaussum olfert. Ex quo patet, quod religionis status non fiamuperfectionem charitatis, Ita etiam perfecticum paenitentia continet, in tantum, quod nulla sunt peccata tam graviora, pro quibus possit homini imponi pro satisfactione religionis assu viro, Dasi religionis statu omnem
satisfactionem transcendente. Verba Angelici Magistr, clarissima sunt,& expresse constituit hoc magnum holocaustum status religiostis in triplici voto,in quo enim cstantia, dc substantia status religiosi evangelici consistit. Hoc igitur holocaustum spirituale evangelicum,quo homo perfecte satisfacit Deo, defendunt Salmanticenses institutum fuisse ab Elia in Synagoga Iudaeorum inter illa materialia, carnalia,& cruenta Sacrificia , quae Deus Optimus Maximus nolebat, & despexit: nos. vero hoc holocaustum institutum fuisse in lege gratiae dicimus ex gratia consummata in Sacrificio Crucis , ut suo exemplo Crucem suam amplecterciatur in triplici voto sta omnia te rena abdicantes ad culmen perfectionis evanselicae per- , venire possent facilius relisiosii,& Deo adnaere,
473쪽
Proponantvrfundamenta nostra sententiae q/rae sibi opponunt Salmam eca
3 r T Rimo stibi obiiciunt Salmanticenses ta pro nostra
si sententia arguunt: Si status religiosas secundum essentiam talis fuisset in veteri testamento, illius fieret mentio in aliquo libro Canonico; sed in nullo fit: ergo. Triplici solutione respondent. Prima: quod in re historiali probabili non debet qucri expressum scripturae testimonium,quod si suae se
tentiqassisteret,actum esset de contraria. Secunda, quod non distinguit inter mentionem implicitam, de exoticitam, atoue
adeo eodem modo impugnat statum religiosum in Apostolis, quippe illorum vota,& professio sub his formalibus. Ec explicitis vocibus non inveniuntur in aliqua scriptura Canonica. Tertia, quod destruit traditiones Ecclesiasticas,dc favet Calviano,& Sequacibus non admittentibus, nisi verbum scriptum. Deinde addunt statum religiosum assignari implicite in locis scripturae in quibus refertur vita Eliae, Elisei,& B. Ioannis Baptistae,&quod in re historiali,52 ad factum pertinente parum, aut nihil interest,quod plures testes taceant,dc negative se habeant,si alii possitive animent.1 8 Sed funiculus hic ex triplici solutione facile rumpitur, quia controversia haec non solum est facti h storialis, vi alter balmamicenses; sed iuris divini in qua quampluranae disticultates theologicae involvuntur circa ditarentiam utriusque legisn mysteria Nesiae, agitur etiam de institatione praecipui status evangelici in veteri testanaento,quod maximi ponderis
cst,t: ad ius divinum pertinet, sine textu Sacrae Scripturae post tot Ecclesiae ecula decursa. verum statum religiosum publicum conssiliis pe fectionis,quoad substantiam essent amcvangelicum,apuro homine institutum fuisse defendere, puris coniecturis,dc talitarijs congruenti js infirmum argumentum cst,ut advertit Melchior Cano in relectione de Sacram.in gen. a. pari. E contra silentium scripturae sacrae in re gravi iuris, facti divini cum alijs guevissimis fundamentis ex tes a Scriptura,& Cmressis SS.PP.teitimoni js in contrarium, alijsque tacentibus,talicii mum argumentandi genus est,& precipia i in sa-
474쪽
era scriptura opportunus,& convenientissimus se obtulit locus laudandi illud factum,vel ex illo commendandi aliquos in sacra scriptura viros insignes,Vel virtutes eorum celebrandi ex quibus celeberrimi fierent; sed a cap. . Ecclesiastici usque ad eaptit so.Viros gloriosos vcteris testamenti ab Adam incipies laudat Scriptura,& commendat Spiritus Sanctus, virtutes eorum,& facta extollens nominatim Eliam ex multis virtutibus,& operibus celebrat,& institutionem status veri religiosi in substantia evangeliei, vota, consilia perfectionis ab illo adinventa,quae summae laudis esset,non commemorat : ergo non fuit institutor veri status religiosi,nec vota emissit, neque statum perfectionis instituit,quoad substantiam, & cstentiam evangelicum. Quis credet,quod Sacra Scriptura,vel Spiritus Sanctus per eam alia particularia opera,& lacta Eliae referens minus perfecta,haec maxima, perfectiora,& ad statum futuruEcclesiae evangelicq pertinentia,in laudibus Eliae omitteret Arisit hoc legitimum arguendi genus apud Sanctos Patres,& Co-cilia Ecclesiae,iudicent alii praeter Salmanti censes. I s Descriptio Monachatus in vitis Eliae,S: Elisei figurativa certe fuit & umbratica,sicut caetera legis veteris, quia etiavita vcteris testamenti prophetalis fuit, ut saepe diximus ex D. Augustino,& D Thoma Sacerdotium,&omnes status Ecclesiae,& ipsa vita Salvatoris Domini nostri in illis figuris veteris testamenti typice describebantur nec aliud Doctores Catholici intelligere possunt,ex vitis,& gestis Eliae,A: Elisei,nisi Monachorum legis gratiae figuram quamdam,32 umbram,ut costat, si recta intentione testimonia eorum legantur. Novus status
verus religiosus,quoad substantiam, & essentiam evangelicus in veteri lege loge est a traditionibusEcclesiasticis,immo ipsius Ecclesiae traditioni opponitur,quia vitam communem in statu religioso ex cap. r.Act apost.colligunt Patres antiqui, dc fere
omnes Doctores moderni ab hoc exordio, eam commendat,
laudant: ergo,qui certum,& indubitatum principium huius vitae designant in libris sacris, Calvinum, dc Sequaces impug-Mant,veris traditionibus Ecclesiasticis.18o Secundo,quia ex eorum sententia sequeretur Mon chatum veteris legis re nouq esse eius lem rationis essentialis:
consequens est Q um,quia derogaret dignitati status religiosi
evangelicae ergo. Confirmatur prinio,quia alias,eadem lice
tia pollet quis dicere versim sussic Apostolatum in vetentestam ,
475쪽
mento,quod esset plusquam temerarium. Confirmatur secumido; quia illi Monachi veteris legis non erat Christianirergo nec veri Monachi, quia Monachatus designat specialem vivendi modum in religione Christiana. Ad argumentum respondent exemplo Ecclesi*, quae potest considerari,vel secundum ellei ti ac ita est una specilice in statibus legis scriptae, de cvangelicae: vel secundum modum,ae gradu perfectionis,de ita prout existens in lege gratiae longe excedit seipsam prout existentemici lege scripta; sic eodem modo Monachatus.lsi Sed instantia unitatis Ecclesiae ad unitatem status re ligiosi in utraque lege ex plurimis deficit,quia ad unitatem Ecclesiae sufficit unitas fidei: ad unitatem status requiritur unitas legis illum constituentis; dc ad determinatum istatum evangem licum requiritur status fidei evangelicae signis visibilibus legis gratiae, Ac Sacramentis, protestantibus fidem, de ritum cvangelicum: itaque argumentum ex unitate Ecclesiae,quae sit pec fidem, ad unitatem status quae constituitur ex lege, nihil probat: Ad statum religiosum evangelicum non sufficit fides in terna; sed requiritur status fidei evangelicae ex lege gratiae secundum ritum religionis Christianae: Cum vero in veteri lege, alius fuerit status fidei,alia lex,&: alius cultus secundum aliaritum, ideo ex unitate verae fidei communis omni statui Ecclesiae ratione finis,seu obiecti ad status eiusdem Ecclesiae insusticiens est argumentum,S multo magis ad statas specificos pr*sentis Ecclesiae,& legis fratiae. Idenique argumentum pollunt facere Iudaei: Ecclesia in utroque tet amento est eiusdem rationis et ergo status Ecclesiae,ex lege Christi,& Synagogae ex lege Moysiis sunt ciusdem rationis; quod probare poterunx ex Salmanticensibus: eadem vota in veteri lege ex institutione Eliq, Deo inspirante, cinissa sub ritu veteris legis constituunt cumdem statum vere evangelicum substantialiter eiusdem ramtionis cum Christiano: ergo eadem pr*cepta moralia institata,vel data a Moyse,Deo expresse disponente, re mandante, constituunt eumdem statum Ecclesiae, dc Synagogae eiusdem rationis cum evangelico statu Christiano: Salmanti censes te nentur reddere disparitatem; nos autem,qui spiritum , de veritatem legis grat tae,non in praeceptis tantum,nec in votis,nec in urebus sensibilibus consistere dicimus,sed in gratia Spiritus San-- cti data ex lege nova, faciliter respondemus cum Apostolo,
quod uia in xctari leae erant sigurativa, reum rauca, oc
476쪽
diuersae rationis quoad statum,uirtutem,& veritatem,&quod omnia ministeria,& status praesentis Ecclesiae, in qua Christus
omnia fecit nova, si int diversae rationis,& ex lege nova; nova,
ae distincta estentiae,& substantis ; a Monasterijs, sacrificijs, restatibus Synagoge ; quidquid dicat Collegium Salmanticens Carmelitanum Excalceatum, quia in hoc Angelico Doctori
is a Ad primam confirmationem respondent, quod hic non agitur de possibilitate, sed de facto,& ut asserant verum Monachatum in lege antiqua plura habent fundamenta; at vero ad statuendum pro eo tempore Apostolatum nullum occurrit fundamcntum. Sed contra est; quia argumentu prohat inconvcnicns,scilicet quod ex eisdem principiis , quibus utuntur Salmanticenses ad probandam existcntiam veri status religiosii in veteri lege, posset quis dicere,verum eriam extitista
se Apostolatum quoad talentiam,&substantiam evanselicum, sine persectione tamen legis gratiae, quod admissis distincti nibus Salmanticensium de statu perfecto,& minus perfecto de
divisione modi,a substantia, non careret fundamento , nam
Maximus Doe .HieronymusPater noster de Isaia est,quod magis videtur Evangelista quam Pros licta, unde communiter diacitur Evangelicti, Propheta; quare ergo Isaias non possit dici, quoad substantiam,& citcntiam verus Evangelista, ae Apostolus, quare non possit dici,quodIsaias in veteri testamento instituit verum statum Apostolicum,&cvangelicum quoad su
stantiam.& esieratais,minus tamen perscctum, eisdem princiapijs quibus nunc defenditur verus status religipsus, quoad sti stantiam,&cstcntiam evangelicus Hoc solvere tenentur Sabmanticenses; nam recurrere ad potestatem clavium , nodum
non solvit,quia potest dici cum eisdem Salmanticensibus,quod potestas clavium non pertinet ad substantiam, & essentiam mpostolatus,de Evangelicatus,& idem de aliis privilegiis , quibus gavisi fuerunt Apostoli,52 Evangelistae ex Christi Domini praemsentia; sed hqc omnia pertinere ad modum & gradum perfectionis quam nunc habet Apostolatus in lege gratiae, sus cer que ad citentiam,de substantiam Apostolatus, & evangelicintus,quod fuerint mihi in vera annuntiaverint: ergo ex eisdem
principii ta medijs,ta distinctionibus Salmanticensium,posset quis dicere verum s ille Apostolatum,&Evangelicatum uru teri testamento quoad substantiam x essentiam evangelicos; quia
477쪽
quia prius instituit Apostolos, oc postea dedit eis potestatem
clavium Christus Dominus; itaque inconveniens non solvitur ex doctrina Salmanticensium, scd confirmatur.
dupliciter potest aliquis este Christianus uno modo re tantum, alio modo re,oe nomine. Ad primum sufficit, quod, quis habeat fidem Christi,& quia fideles antiqui,tam Monachi, quam laici illam habuerunt, propterea fuerunt in re Christiani, & alterunt cons tarc cx Patribus num. O. ab illis laudatis. Ad secundum, praeter prVsentiaria Christi requiritur, ut rebor nomine aliquis dicatur Christianus, promulgatio legis evangelicae cum peculiamri predictrum vocis institutione,& usu; se a id minime desideratur ad lubstantiam status religiosi, constat enim Apostolus praedi-cttim statum habui sic ante mortem Christi Domini, de tamen tunc non appellabantur Christiani, quia huius vocabuli ususc*pit Antiochiae post Christi mortem,ut constat Actor. 1 I. dccbservavit Baronius ad annum Christi s. nunt. II. 18 In hac solutione manifeste confundunt Salmantia censes quaestionem de re, O de nomine; nam alia est quaestio
quando incqperint Apostoli este Christiani,& alia quando hoc nomine inceperint appellari: Christiani sunt, secundum Cathecismum puerorum,qui habent fidem Christi,quam professi fuerunt in Baptismo, itaque Apostoli a Baptismo, in quo fuit impressus caracter,qui participatio Sacerdotii Christi cst,ut ii
fra ex D.Thoma explicabimus,incaeperunt in re esse Christiani: vocabulum autem postea ad inventum fuit ad significandum statum; itaque status religiosus non fuit fundatus in nomine,
sed in re Christianitatis: ergo parum,vel nihil refert, quod Apostoli postea caeperint appellari Christiani 18s Distinctio balinanti censium Christianitatis in re
tantum,S in re .ct in nomine suas patitur difficultates, de quibus posica; sed adhuc christianitate in re admilla in veteri testamento, ante lavacrum regenerationis Sanguinis Christi , illi Christiani essent in statu servitutis illius legis imperfectae; sed status x crus religiosus evangelicus est specialis modus vivendi Christianorum perfectae libertatis legis gratiae: ergo ex chri silanitate circumcissionis, non solvitur argumentum facturat
ex christianitate Baptismi,quia si illi fideles christianitate ex si de potuissent esse veri religiosi quoad substantiam .de essentiam evangelici, etiam Cathecumeni poterunt esse in vero statu
478쪽
religioso evangelico ante receptionem sacri Baptismatis in
386 Caute enim legenda est haec Salmanticensitum d ctrina de christianitate in re veteris legis; qua Patribus attributitnum. O .huius disputationis laudatis,& tantum ibi pro hac sua
sententia adducunt Eusebium lib. a. Hist.cap. i. dicentem: Eos, s non nomiae, rcbas tamenST religione Christianossus' si quis dicat, nonnula Pidettir errare .Quod non esset error, asserit EusebiuS, rebus,& religione Christianos fuisse veteres illos Patres animare; quia Christum Dominum sperabant iuturum, per fidem in illum iustificabantur, rcligionemque Christianam, cultumque illius progurabant; & Patres Salmanticenses in re christianos fuisse absolute docent; statum christianitatis legis gratiae nommine tantum,de promulgatione legis evangelicae distinguentes a cluiitianitate veteris legis,quod manifeste falsum est;nam licet verum sit, quod illi veteris testamenti appellari possint Christiani & affirmari Christianos fuisse aliquo modo allegorice,vel analogice, veri tamen christiani non fuerunt proprie in re,nec secundum cultum religionis Christianae ,& caracte-iem christianitatis. Quis umquam dixit,quod Cathecumeni in re christiani veri sint vique ad receptionem Baptismatis Unde si thecumeni,qui christiani possunt dici in fide Christi pret lantis, tam in anima per caracterem receptum in Baetilinate, quam exterius per cultum distinguuntur in re a Curistianis baptigatis, quaiato magis Patres vcteris testamenti, licet christiani aliquomodo appellari possint distinguerentur a Christianis legis gratiae Quod manifestum fit; nam illi per Sacranae
ta veteris legis nullum recipiebant caracterem in anima,ut d cet D.ThomaS 3. p.quaest. 63 art. I .ad 3. & per signa eliterna
mancipabantur cultui illius legis imperfecte,& servitutis urbstianis autem legis gratiae imprimitur in anima indelebilis camraetcr per Sacramenta a Christo Domino instituta,qui quidem caracter participatio quaeda est Sacerdotij Christi, quo homo ordinatur ad cultum p r senti SEcclesiae, o supra citatus D.Thinruas art. 3 .in corp. ibi: Secundo autem deputatar quis fidelis ad reri' mendum, vel trauendum a s ea,quae pertinent ad chiram Dei, di ab hoc in oprie deputatur caracter Sacramentatis. Totas autem runs christiana eloiotiis derivatur a Sacerdotio Christi.
IST Hunc ritum Christianae religionis inchoavit Christus Dominus per sum passionem id et Angelicus Magruster
479쪽
ster ibidem,quaest. Sa .in corp.ibi: Similiter etiam per Sam pasi nem initiavit ruunt christiana religionis offerens seipsum oblationem, O hostiam Deo,ut dicitar Ephes.. Fideles veteris testamenti non habebant hunc caracterem Christi, qui est proprium constitutiva Christianismi in re, ted sanctificationes sacrificiorum figurales erant,& pcr illas applicabantur fideles cultui divino secundum illam legem: ergo in re non erant Christiani per aliquem c racterem in anima impressum,nec per usum cxteriorum rem secundum cultum resigionis Christianaei sed ad verum statum religiosum evangelicum constituendum,illum profitentes debent prius esse ordinati per caracterem in anima impressum ad ritum religionis evangelicae institutum per passionem Christi Domini rergo illi fideles veteris testamenti licet aliquomodo Christiani fuerint,& appellari possint,veri religiosii evangelici non fuerunt,ncc esse potuerunt,siquidem non erant proprie, re in re christiani secundum ritum christianae,ae evangelicae re IigioniS.I 8 8 Confirmatur,quia fideles veteris testamenti tantum possimi appellari Christiani cx fide Christi futuri revelati quatenus erat in apprehensione animae,qua fide ordinabantur ad Cultum Dei per usum exteriorum rc rum secundum illam lege, sed hoc non sufficit ut in re constituerentur christiani, dc religiosi evangelici,quoad estentiam, dc substantiam legis gratiae: Crgo in re non fuerunt christiani, nec religiosi in statu quoad entiam evangelico: Maior probatur ex Div.Thoma 3. p. q.
a. art.6.ad 2. ibi: Dicendam,quod illas stinatio erat figuralis : per hoc enim sanctificare videbantur, quod applicabamar cultui di no, secum dum ritum veteris legis,qui totus ordinabatur ad figurandum passionem
chrisi. Minor probatur ex eodem Angelico Magistro ibidem
in corpore: Nil anteis prohibet id, quoa euposterius tempore anteqMnas, movere secutatim quod praecedet in actu animR, sicut is, qui ed p ferior tempore movet agentem l reuudum quod est apprehensus, di desAratas ab ipso; sed illia,quod non dum est in rerum natura, non mover cundum Uum exteriorum reram: viae causa is ciens non potest esse rore
ferior in cipe, ordines durationis sicut ea a malis: ergo Christus D minus in apprehensione illorum fidelium per sideres non comstituit eos in re christianos , quia cultus Dei per ritum religi nis Christianae inchoavit per suam passionem,ut supra diximus ex eodem D.Thoma ibidem art. s .in corp. Tum sic: Status re,
ligiosus non potest elle quoad substinuantita cilcnuain evat
480쪽
micus,nis ordinet profitentes illum ad cultum Dei secundum ritum religionis Christianae per usum exteriorum rerum legis gratiae: ergo illi veteris testamenti iusti ex fide Christi futuri,ac apprehensi non potuerunt esse veri religiosi evangelici in re, virtute,& veritate evangeli j , sed tantum figurativi, re umbratici per cultum veteris legis,qui totus ordinabatur ad figuraim dum Passionem Christi, ut supra diximus cx D.Thoma. Ex dictis patet quomodo appellari possint religiosi,S: Christi sideles antiqui PatreS. 18o Tandem respondetur ex doctrina D. Ambrosii supra in hac 3 .p.Disc. 1 .s. 1 .quod illi veteris legis fideles, Ac iusti, qui Christum sperabant,erant Christi,sicut lilii, de haeredes sinere: ergo, S Christiani sine re,quia nec caracterem, nec ritum relisionis Christianq, nec Christum praesentem, nec ius ad haereditatem in sanguine Christi tunc habebant.1so Sanctus Patcr Augustinus, qui Radio Diving Saaplentiae illustratus, nil ait ad Christianae fidei intelligentiam pectinens sui accumine ingenij reliquit in tactum,etiam ad nomina descendit,& in vocibus latentia venena penetravit subtiliter,& vocabulorum abusum damnavit,ne cum IudVis Chi isti a. nismus confundatur in nomine Alcellicus Episcopus proposuit
Augustino; an Iud i conversi,& facti Christiani pollent spiritualiteriliadsi appellari in Christianismo. Eo quod Iudaei filii Abrahami ex libera spiritualiter praefigurabant Christianos quibus facta fuit spiritualis rcpromissio, quos in re Chi istianos
nuncupant Salmanti censes in illa lege, & Epistola roo. Multa subtiliter, & divinitus disputat Sanctus Pater Augustinus circa disserentiam utriusque legis,ex doctrina D. Pauli, & primum .discrimen inter Iud*os,& Christianos in re ostendit, ibi: Nonaei, abilia magna sunt i iaprofundamque mysteriam,vi multi ex Israel non nati,s νt Israel, multi non sint, is cum sitit semen crahae 3 Quomodo en8m non sunt, quomodo nos summus, nisi Dia non sunt 'b promissionitas raripi gratiam pertinentes, sed silij carnis nomen imauegestantes Aehoc Me illisant Israel, sicut summu ; nec nos summus dirael, sicut sunt
M in nos euim summus secandum spiritalem regeneratisnem, illi secandam carnalem generationem; intuendum V quippe, ac discernendam aliari esse crae qui propter carnem nomen accepit,alium vero,qui propter spiritam diem, quae illo nomine significattir obtinuit.
ior Paulo post ad vocabulum,seu nomen descendensi ait Sanctus Doctor,ibi:E ce qaemadmodum summus Urael adoptione flim 1illa,non humana chii uictiesv hici,nec in man e sed in occulto, c