Controversia dogmatica in tres partes divisa. Pro veritae spiritu perfectione legis gratiae, & alijs excellentijs illius privative datis, & concessis in statu praesenti Ecclesiae ex plenitudine gratiae, & meritis Christi praesentis, & passi, & in adv

481쪽

littera ,sed spiritu,nec carnis,sed cordis cisti ci sioneIudaei quae endi Ita, se habeavi, non tamen drbcmus consuetudinem sermones humani, in taloquacitate consandrre,di in rebus discem mi freque niata voeabula pir- turbat assignificatione miscere,ut eos,qui rimam sunt ,- appellatione Utatissima christi si vacantkr, inusitato xccabnio aliquis ussectet appetiare Iudaeos : vel cum sit ipse vocet arque Chrissanus draclitae potius nomine

delectit Ar, qtiod in mycrio ucbet emper intelistere parcius antem ore proferre , hoc in quotidiana loquendi consuetuatne magis eligat frequentare inepta insolentia , di si dici potes impcrita scientia. Namquia enim po liti, per quos ea didicimus; is a nesciebant: Eaomodo nos potius mus si men Abrahae secundum daac promissionis haeredes, Iudaei spiritu,non littera, cordis circAncisaicu,non carne; di non secandum camemoraci: sed Urael Dei Scubat hi ne ista multosapientius,certiusque quaxos,o tamen in loquendi consuetudine Iudaeos,ra Israelitas eos appellabant,qui sicundum carnem de Abrahae sit e venientes ab omnibus vocitabanthr hoc nomine. Sanctus P.Augustinus subtiliter docet quare Iudei non fuerunt Christiani in re licet Christianos spiritualiter signi ficarent,3 praefigurarent: & qua ratione non sunt appellandi Christianis, qui in veteri lege circumcidebantur: de sufficit, quod Apostoli,qui sapientius,& certius quam nos Dei

spiritum in utroque testamento intellexerunt,ta iustos veteris legis Patres commendarunt, numquam eos Christianos dixerunt, nec Sancti Patres Ecclesiae perturbata sietnificatione v cabuli Iudaeos veteris legis in re docuerunt fiuile Christianota nec Christianos nuncuparunt.

S. VI.

Propenitur tertiam argumentum eam suis solutienibus, oe impugnatur. aasa Ertio arguitur pro nostra sententia; ad status re

ligiosi praedicti tubstantiam, necessario requiritur votivn obedientiae; sed Elias,qui celeberrimus inter Monachos veteris testamenti fuit,non fecit votum obedientiae, nec habuit Superiorem cui illam promitteret: ergo. Confirmatur, quia ad praedictum statum requiritur traditio personae profiteri tiS,& eodem modo aliqua acceptatio ex parte Superioris ; sed nullus apparct in veteri lcstamento, qui potestato in habuerit acceptandi vota, Ss religiosorum traditiones: ergo. Ad argi mentum respondent aequaliter impugnari statum relisiosum in Antonio, Benedicto, A alijs , de quibus constat vere su iste

Monachosita cum sucrint primi superiorei non videntur habuisse

482쪽

huisse Superiorem,cui obedientiam promisserint.13 3 Sed dictumSalmanticensium evidenter est falsum; nam nullus potest esse Monachus in statu proprio religioso evangelico sine liis tribus votis.& quolibet uesiciente, no erit proprius status religiosus sed Analogicus,& improprius, ut docent ipsi Salmanticenses ubi supra de ordinibus Militaribus: ergo siAntonius,& Benedictus fuerunt proprie veri Monachi votu obedientiae cimisserunt,quos est praecipuum fundamentum huius

status,vi docet D.Tnom. usc. I s.cap. II. Confirmaturinam

status religiosus iam fuerat institutus a Christo Dnon abAp stolis per universum mundum praedicatus,& abEcclesia receptus cum his tribus votis, de consilijs, quam institutionem non ignorabant Antonius,& Benedictus: ergo fecundum praedicationem Apostolicam,& Christi institutionem vota emisserunt. Io Nec valet dicere: quod primi Superiores fuerunt non habebantSuperiorem,cui obedientiam promitterent, quia tempore Antonii,& Benedicti religiones,S Monachatus subii ciebantur Episcopis,& eis obedientiam praestabant Praelati,nu- quam enim defuit in Christi Ecclesia Superior,cui obedienti uia praestarentMonachi,& religiosi legis gratiae.Occurrunt Salm licenses: quod etiam ua vcteri lege erat Summus Sacerdos,cui obedientiam praestare potuit Elias; Sed hoc effugium invincibilibus laborat difficultatibus. Primo,quia argumentum procedit de facto,& nos de fide habemus,quod Pontifex legis gratie hanc habet potestatem,&: solutio est de possibili, S non costat,an Pontifex veteris legis habuerit hanc potestatem spiritualem acceptandi vota,& traditionem religiosorum secundulegem gratiae. Secundo quia non consiman revelata fuerit Sumo illi Sacerdoti veteris legis institutio veri status religiosi eva- gelici Eliani.Tertio; quia tota potestas Summi Sacerdotis erat ad ordinandum illum populum ad cultum Dei secundum illam legem,ritum,&ceremonias illius, & non habebat potestatem in ordine ad status in I ubstantia,SI cIlentia evangelicos. Quarto;quia si Elias emisisset votum obedientiae Summo Sacerdoti. vi in vero statu religioso quoad substantiam evangelico constitueretur,deberet obedientiam promittere propter regnu Cq-lorum promissum in evangelio,SI ex proseisione Eliae revelarentur Pontifici,& omni populo regnum CVlorum,& praemia aeterna, quod negant Patres laudatis laudati t. p. Disc. I. S. 3. praecipue D.Ioannes Chrysost.Homil. 66.recepta,& approbata

ab Ecclesia vi OfficioS.Iacobi Apostoli die Ectavae,quae ini is

Dd a

483쪽

ho De Ori'. veri Monaci pania recitaturiae ipsiis Apostolis cum Christo Diio degentibus:

ait ibi: Non enim desublimi Sede illa, qua ad dextcram patris eii, aliquidctabant. qui xel multo inferiora,qua quotidie auribus eorum concalcabathr non pcrcipiebant .H- D.Chrysost.Quomodo ergo anteClari

sti Diat adventum Monachi illi circumcisi regnum Crumlorum,&

praemia qterna scirent,ut Vota emitterent,quae Dno vivente,&

docente ignorabant Apostoli usque ad morte,& passione eius 1 os Aliud cffugium proponitur a Salmanticensibus, ne his opprimantur anguitiis. Sufficere dicunt ad substantiam status religiosi cxercitiuobedientiae in praeparatione animi, sive quod aliquis promittat Deo obedire Praelato legitime praecipienti,Mquod per accidens est,quod talis Practatus non detur. Sed hoc nonsufficit,& sibi ipsis videntur contrarij Salmanticenses;nam

in hoc tractatu Zo Jub. t . vota, donationem, S acceptatione mediante religione,vel Superiore necessaria esse ad statum religiosum docent; iuia status firmitatem,S immobilitatem ne cellario importat ex D.Thoma,& comuni omnium sententia,&sine voto obcatentiae,mediante aliquo Superiore, qui vota acceptarct,promittens sui iuris permaneret,ut docent ide Sal manticenses dub. I .citato n. t o.ergo illa praeparatio animae ad obediendumsuperiori non sussiceret ad statum religiosum cinistituendunt sine acceptatione Practati. Tum etiam , nam status

religiosus constituitur in ordine ad Ecclesiam per signa sensibi lia,& exterioraued promissio facta Deo in praeparatione an mi obediendi non est sensibilis,nec fit per signa externa: ergo noncst sufficiens ad constituendum verum statum religiosum immobilem insensibilitate Ecclesitae. Tum etiam; quia eodem

modo requiritur votum obedientis, quo votum castitatis, de paupertatis,sed praeparatio animi adservandunt castitatem, Paupertatem non possunt constituere promittentem in stata

religioso ergo obedientia in praeparatione animi nota potuit constituere Eliam in statu vero religioso. ioci Contra hanc insalibilem doctrinam opponunt Salmanticenses testimonium Angelici Magistri ex 2.2.q. I 88. arta 3.ad 2.ibi:Dicendum,quod actu obedire est necessarium his, qui indigena exerceri secundum direoionem aliorum ad perfectionem capiendam ed irali qui iam pemetti si mrS Diritu Dei si lenter aguntur,vi non indigeat

acta alba obedire,habent tamen obedienti in praeparatione animi.Quod

optime congruit Eli g,ut asserunt,qui sanctissimus fuit, valde solitariusin promptissimam semper habuit voluntate ad obediendun munerant actus,quibu5 Eliat Deo praecipienti ob divit. ded

484쪽

ior Sed hoc testimonium D. Thomae contrarium Sal--nticensium doctrinae supponit,ut ex titulo articuli evidenter colligitur, in quo proponit, ibi: Hirum persectior sit religio in Soeistate viventium,quam agentium solitariam vitam. In quaest. prscedet

ii 18 . tria vota cilentialia esse ad religionem constituendam docuerat,3 praesertim votum Obedientiae art. s. in quaestione citata de disterenti js status religiosi, vel religionum disputat: ergo in ca quaest.&art. 8. supponit religionem voto obedientiae constitutam,ta supposito voto, ad maiorem perfectionem praeparationem animi sufficere docet cum alijs ibi in corpore arta assignatis; quod probat D. Hieronymi Patris nostri testimonio: ergo ex D.Thoma illa prsparatio animi ex voto debet esse, ut profitentem in statu perfectiori solitudinis constia tuat. Hanc doctrinam recognoscunt ipsit Patres Salmanticenses in disputat. l .dub. 3 .num. 3 . in hoc tractatu,ubi ex loco Div. Thomae citato pro conclusione statuunt,non requiri ad statum religiosum essentialiter,quod religiosi vivant in communitate. quia status religiosus essentialitcr consideratus consistit in tribus votis cum traditione,& acceptatione, quae salvari polliunt

independenter a vita communi: ergo vita communis non requiritur ad essentiam status religiosi: Haec Salmanticensius ibi. supponentes necesiitatem votorum ex D.Thoma: crgo ad viatam solitariam perfectiorem,vita communi in Societate, votum supponit emissum Angelicus Doctor,ut animi praeparatio ad obediendum sufficiat ad statum magis perfectum, alias simplices Ercmitae, qui in praeparatione animi obedientiam, pax pertatem vi castitatem in vita solitaria haberent,ex proposito, non soluin in vero statu religioso essent, sed in statu persectiori vita Coenibitica in societate viventium. io 8 Ad confirmationem respondent: quod Elias, qui Dei iussu Eliseum vocavit ad disciplinam propheticam habuit potestatem acceptandi traditionem ex votis, illamque acceptavit, ut supponunt constare ex dictis num.66. Sed in hac solutione,seu effugio statum religiosum cum disciplina prophetica confundunt,nisi vellini Salmanticenses, Monachos illos veteris restamenti prosessione status relisiosi, fuiste Prophetas, ta in discipulatu Eliae idem esse religiosus,ac Propheta,ut in Historia

Propnetica edit. I .anno I 63 o. lib. 2.cap. I .n. 8. Si vero disciplina

Prophetica,vel Prophetae a religiosiis distinguebantur , iussus Dei,quo Elias vocavit Ciseum ad vitam propheticam , imper-

485쪽

11 De oris eri uoxia .

tinens est ad potestatem acceptandi vota,& traditionem ; nummulti extiterunt Prophety in Veteri testamento,qui religiosi no . fuerunt, ut constat,& ad vitam propheticam,id ust,ad prophetigandum non requiritur acceptatio Superioris,sed lumen sit perius. Diccre,quod omnes religiosi instituti Eliani Prophetae crant,ridiculum est,ta fundamcnto caret: Si vero Patres Salmanti censes vocationem ad disciplinam propheticam, Si vita religiosam eamdem intelligant,idem est, ac diccre, quod Dei iustu Monachatum instituit Elias; hoc prohibuit allerere vitiamum Sanctae Inquisitionis Decretum: In numero 66. ubi hanc potestatcni vota acceptandi probare dicunt,minime eam probant, sed umbram tantum votorum, votaque emitti possunt pure simplicia sine aliqua acceptatione, quam potestatem in

Sancto Propheta Elia adhuc dcsideratur in Patribus Salmanti

censib isse Plusquam falsitam etiam est; quod hic num. I o i .asserunt Salmanticensius,quod sit Ecclesia modo non contradicerat,posset unusEremita alteri Eremitae laico obedientiam promittere, & alter posset illius vota,& traditionem nomine Dei acceptare,quod si inceret ad statum religiosum secundum es, sentiam consideratum; nam contra est,quod supra Disc. I. s. .ex Fagnano,quod vota necessario debent emitti in aliqua religione, ut statum religiosum constituant,quae quidem condi tio indispensabilis est a Papa,quia alias ille,qui vota emitteret.& obedientiam prinarct laico, cularis perscveraret, S nullae Ecclesiastica potestate posset ad Vota coerceri,nec laicus pol statem habet ad constituendum statum religiosum Ecclesiasticum: ergo ille promittens Vota esset religiosus, SI Saecularis, quod implicat vero statui religioso roo Ex dissicultate votorimae, aliud silbs proponunt Salmanticenses argumentum,seucdfirmationem; quia vota paupertatis, castitatis,& obedientiae sunt de re valde dissicili, Sc superante veteris legis imperfectionem,& no est credibile, quod vota in illa lege anquinumcupaverint absoue speciali Dei revelatione; sed de hac revelatione non constat: ergo: Respondent diquod pr dicta dissicultas votorum superari yoluit,& desecto fuit superata per gratiam,quae illis dabatur in veteri testamento, mediante fide in Christum Redemptorem, sicut eadem gratia vicerunt alias dissicultates,cuiusmodi cst superare Martyrium.

486쪽

roi Haec solutio insubsistens est,quia argumentum non procedit ex difficultate votorum Praecisse, sed ex dissicultate in alia lege imperfecta, iue non iuvabat,nec gratiam conferebat, nec in illa fuerunt initituta media, seu instrumenta ad perfectionem acquirendam,& dissicultates superandas, ut in lege gratiae ; quia in illa lege manuducebatur populus per bona teporalia promissa,& timore penarum: itaque ex ipsa lege terrena promittente dissiciliora redderentur vota de abdicandis er- .renis,ipsaque privatione ex votis,&promissione legis augeretur concupiscentia circa prohibita ex votis, Ac ad superandam concupiscentiam lex non conferret gratiam,ac perconsequens vota potius damnationem,&mortem occasionaliter induc rent, quam perfectionem iuxta dicta ex VThoma a Q.Disc. s. S. S.I.& in hoc Discursu S.I .

Eor Vlterius respondetur: Quod consilia evangelica, vota Religiosa,in quibus consistit abnegatio sui ipsius cum renuntiatione temporalium,nova sunt praecepta in Ecclesia a Christo Domino instituta I data ut saepe diximus, de probavimus ex Sanctis Patribus 2 ex ossiciis Breviarij Romani: Sc hie apponimus aliud testimonium D.Greg.Magni,approbatum, tareceptum ab Ecclesia in secundis lectionibus pro uno Martyre, ubi expresse;&clare dicimr,quod abnegatio sui ipsius,& renu-

atio Terum temporalium sunt nova praecepta,vel mandata a christo Domino Redemptore nostro data,& proposita, quae ante redemptionem non erant cognita a veteri homine: sic legitur in homil .in Matthaeum cap. 16.ad illa verbaria quis vult venire post me,&c. in tertio Nocturno,ibi: Quia Dominus,ac

demptor noster, noras homo venit in mancum, nova praece a dedit m

.do: Et quae fuerint haec nova praecepta,explicat lect.2. ibi: Cretaeum sesequentibus nova mandata proponeret, dixit: Nisi quis renuntiaν rit omnibus,quaepossidet, non potest meus esse dis alis. Ac si aperie di-

eat: qui per intam veterem, aliena concupiscitis, per nodia comematic-

. nissetadium,= νψhra largimini. Haec Sancta MaterEcclesia ex Magno Gregorio: ergo consilia evangelica, in quibus abnegatio sui ipsius cum temporalium abdicatione ova sunt in Ecclesia, di a Christo Domino proposita,& data in evangelio, dc veteri homini ante redemptionem,non fuerunt data, imo nec cognita in veteri lege : de notandum cst, quod in hoc Dogmate conveniunt Quatuor Doctores Latini,D.Greg. Magnus nic: D. Ambrosius laudatus in hac 3 .pMisc. I .s.2.D.Augustinus in hac

487쪽

g.p. Disc. 2.3. .& infra Disc. .f. s.& I.p.Disc. a. S. . & ibide Maximus Doctor S.I'.N. HieronymuS: Dogma igitur eit Qua,.tuor Ecclesiae Doctorum,cum quibus etiam conveniunt Doctores Graeci, praecipue D.Basilius in Homilia in festo eiusdeni Doctoris; Z D.Ioannes Chrysostomus in Homilia in festo D.

. Barnabae,in quibus etiam approbat Ecclesia nova esse consilia evangelica a Christo Domino data,& instituta,& novum pra liandi genus in paupertate ex consilijs: ergo novum est, A c tra Doctores Ecclesiae ae doctrinam ab Ecclesia approbatam, asterium Salmariticensium,quod ex gratia data in veteri lcge, cognoverunt consilia Iusti veteris legis, difficultates superae, rurit,dc vota emisserunt in vero statu religioso veteris test

menti.

ros Nec valet dicere: quod ex gratia per fidem in Chri

stum superarent difficultates votorum: Nam gratia ex fide comunicabatur personis secundum imperfectionem ii ius legis,dcstarum generis humani corrupti per peccatum Adami iuxta doctrinam D.Ioannis Chrysostomi receptam, & approbatam ab Ecclesia in Osricio Saacobi Maioris,ut infra,Disc. a. S. 3. Mibidem s. .in quibus dicitur,quod Domino cum eis vivente ante mortem eius, dc passionem adhuc imperfecti erant, regna coelorum non intclligebant,nec Crucis minera, nec difficilia Icgis gratiae fuerunt eis proposita, quia ex lege vclcri carnales erant: quomodo ergo potest credi,& defendi quod discipulis Eliae in veteri fuit data gratia ad superandas difficultates , dccredenda mysteria,quae discipulis Christi, ante mortem eius redemptiouem a peccato Adami non fuit concesta tab lege cuChristo degentibus,& illum praedicantem audientibus Z in nova autem lege ex ipsa lege consilia proponente datur gratia

adiuvans & alia Sacramenta,& instrumenta gratiae consummatae ad superandas diricultates,& concupiscentiam reprim

dam: itaque ex gratia per sidem in Christum futurum imperatinens est argumentum ad statum religiosum ex votis in illa lege a m Disserentiam grat ae iustorum veteris, & novae lagis quoad effectus illius in statu servitutis, Ac libertatis legis gratiae subtiliter,&profunde explicat Sapientissimus Magister

488쪽

tetrit,argamentum est, quod amici , illi qui em sint, quibas ea om a

Dat coinmunia, in qhibus ius amicitia sindatur: ea Pero, in quibus amia.citia inter DeuM,O homines fundamentum habet , sunt ilia coelestia sempitcrna vitae: illa autem, ante christum passum , nemini Deus concessure go homines illorum temportim non erant ingratia Dei absoluta, ct consummata. Trofecto siquis ob crimen aliqAod ta a mai satis suis esset multatus bonis, quamvis posse. Peniam Principis obtineret . quomqcte iratam in integrum honorem flatum risitum restitne, et, non dicerethr in eius amicitiam perfectam reconciliatus, sed potius semper esse in debito,ac subinde in depositioservari quo ques retium ictius patrati sceleris, alius pro illopersolveret. Hoc autem exemplo ait Paul.Rom. 3. biseum remis sionem praecedentium delictertim so sanguine fecisse, eor m,scilicet, em nim hominum,qui illuc quὴfaerant in Asentatione Se . Ergo quo quEchri Ius, gratiam redemptionis, ex qua illi pendebant, meruit decitque in cruce,von erant in perfelta gratia Dei. Haec insignis Theologus; sed

consilia legis gratiae sunt perfectorum,amicorum, dc statuS r Iigiosius substantialiter evangelicus supponit statum vcrs , Myersectae amicitiae,institutum,d constitutum a lege gratiae, S perfectam reconciliationc m in sanguine Christi: crgo consiliacvangelica,& legis libertatis,non fuerunt data iustis illis vcteris legis nondum redemptis & liberis, nec amicis Dei perfostis. ros Intollerabile est novum Salmanticensiuina aster- tum in solutione argumcnti, scilicet, quod fides communis ilialius legis fuit sufficiens, ut in illa lege vota cmitterentur in vero statu religioso substantialiter evangelico: quia ut supra dixiamus ex D. Thoma pauca fuerunt revelata in veteri lege, quae humanam inquisitionem excederent, de de statu fidei veteris testamenti diximus i .p Disc. i. s. . &. alibi. Tum etiam 3 quia

Patres Salmanticcnscscum suoHistorieo prophetico defendui, quod ad hunc statum religiosum substantialiter evangelicum,

ut vota emitterentur in illo, revelata fuit Christi exemplaritas, vita evangelica, x irginitas Deiparae ex sacro voto, spiritus legis gratiae, manifestus: fuit etiam tiatus iustitiae,persectionis. 52 fi liationis,regnumque celorum cum promissionibus aeternis;scdi affirmare quod haec fuerunt revelata in veteri lege ex fide communi illius temporis,est manifestus Pelagianismus impugnatus, Ac damnatus a Doctore Maximo, & delatus a D v Augustino Summo Pontifici Innocentio I.& ab eodem Sancto Doctore

contra Faustum convictuS,& damnatus,vt Manichaeorum e

. Ior: crgo evangelicis coalit sidc in spiritu,& vcritate evange-

489쪽

iij, statum verum religiosum in veteri lege institutum ab Elia defendere ex communi fide illius lagis,Pelagianis. de Faustinis

lavet,& Manieligis,quia essent revelata Iud(is ex fide communi ni steria legis gratiae, regnum coelorum, latus spiritus evangelij Si veritas illius in statu illo Eliano rergo Christus gratis mortuus cst,ut infert I Augustinus contra Pelagium supra r. r.Disc. I.S. 3.& .in quibus ex Sanctis Patribus Chrysostomo, Hieron vano,Augustino,Aquinate, de ex ossiciis Ecclesiasticis demonistratum fuit,quod regnum coelorum non fuit revelatum in illo veteri testamento. aod Addunt ; quod, si talem revelationem necessariam fuisse admittant,dicent: quod existentia eius constat ex ipso cDstini,statu videlicet vere,& quoad substantiam religioso, quia illum su sie in veteri testamento positive affirmant plures, re gravestes es. Sed ex hac solutione, dc antecedenti manifeste convincitur, quod Salmanticcnses adhuc ignorant primum principium suae sciatentiae, de trepidant in revelatione status religiosi s de dubitant an necessaria, vel non necessaria fuerit specialis revelatio, ae statum religiosum probant per revel tionem ,Nel inspirationem Eliae; revelationem,uel inspirationem per statum religiosum , revelatio non reperitur in Sacris Scripturis, neque in Patribus. Status religiosurum verus quoad ubstantiam, de essentiam evangelicus veteris testamenti novus est,& saeculo praeterito mundo apparuit. Patres antiqui cum non cognoverunt 3 secundum doctrinam Div. Augustini in Iu-Qqa , vita communis religiosa usque ad descensum Spiritus Sancti non fuit audita: ergo aliqua nova authentica revelatio facti est necessaria,ut revelatio illa specialis subsistere

490쪽

s. VII.

ao Rinium arguunt pro sua sententia: In eo statu da-

2 tur aliquod constitutum, in quo dantur omnia principia constitutiva illius , sed in veteri testamento fuerunt omnia principia constitutiva status resigiosi, quoad essentiam: ergo: Minorem probant; nam dantur tria simpliciae vota, castitatis, paupertatisn obedientim cum aliqua traditione, atqui haec constituunt statum religiosum quoad essentiam: erm: Maiorem probant ex dictis dub. a.dub. s. dub. s. & s. Huic argumento etiam ex dictis res Pondetur per totam hanc s. partem controversiae: quod Patres Salmanticenses nullo modo probant vota haec timplicia,ncc traditionem in veteri testamento,icd tantum quod aliquomodo fuerunt observatae aliquae viri res consiliorum in veteri lege; SI quod vota non extiterunt in ea evidenter convincitur ex doctrina SS. PP. iudicent virido.cti,& cordati fundamenta utriusque opinionis. Secundo reia

Iondetur: quod licet simplicia vota admitterentur in veteriege in aliquibus iustis, statum, ex eis simpliciter emissis non probaretur ; quia non fiuerunt emisiae in aliqua religione approbata a p'testatem habente illam approband ut constat ex dictis. Tertio,insuffcientia,&inutilia essent illa vota, quomodocumque emittercnter, ad constituendum verum statum religiolum,quoavisiubstantiam ,& essentiam evangelicum ; sed tantum consit luerunt statum umbraticum, Ac figurativum secundum illam legem; quod, ut nullus percip atur, considerandum cst.&distinguendum,quid haberet ille status per vota inveteri lege cmitia per fidem in Christum futurum, de promisia sum; & quid nunc habet per fidem Christi praesentis Crucifixi, mortus,& passi in lege gratiae; quod optime explicuit Angelicus Magister I. 2.qao arria. mcorpis: In vereri autem lite duo possunt e Osicerari, micet, finis, di praecepta P contenta in lege Finis P ro cuimlibet legis est, ri homines efficiaritir iusti,di Hrtuosin supra dictum ess et uvae, sins yeteris letis erat iustificatio heminum,quam qui di m lex esi ere non potiras;sed durabat quih dam caeremonialibus I Ois,di promittebat verbis, di quantam ad hoc lex nova implet veterem,