장음표시 사용
51쪽
nomine uidet ineunt saeculo nono viventia eundem esse atque Patricium apostolum inda moere conatus est, quod, cum i- rechanua Patricium anno 458 vel 461 mortuum osso putaret L . duobus vel quinque annis ante Logalai regis mortem), posterioris temporis annales ad eundem annum senis atricii mortem referrent ipsum Ρatricium apostolum anno 492 mortem obiisse rati originem autem varia illius rationis in describendo tempore, quo Patricius mortuus ess0t, adhibitae honius inde repetiit, quod cum trechanus 30 soro annos atricium Hibornos docuisse putavisses, posteriores illius temporis spatium 60 vel 2 annis finirent. Simulatque vero Patricium anno 492vo 493 mortuum ess Seoti sibi persuasissent, opinionem X-stitias opinatus est henius, alterum eas Patricium qui anno 458, alterum qui anno 492 vita decessisset. Quod cum ante
saeculum nonum actum non esse opinetur, saeculo nono ieci hymnum compositum esse censuit.
Has tota honii sententia timeo no sagacior sit, quin Verior. Nam multa sunt, quae ei repugnent. Cum quod in hymno uterque atricius eodem die mortuus esse dicitur tum Omnium, qui Patricii historiae subaducuntur, calculorum et varietas et incerta origo; nam annalium, qui Patricium anno 492ves 493 mortem obiisse roserunt, antiquissimi saeculo undecimo exeunte conscripti sunt cf. Schoeli, p. 50 sq.). Praeterea mihi
persuadere non possum calculorum varietatem suffecisse, ut duo
Patricii fingerentur. Attamen non omnino henii sententiam rejicio, immo maximi momenti esse puto montionem illam alterius Patricii. Sed puto sabulam illam do duobus atriolis
ortam non esse, nisi accessisset, quod de alladio ex rospero vel Bod Scoti acceperunt. Itaque de Prosperi narratione apud Scotos recepta eis, quas supra dixi, pauca addere mihi liceat. Ex rosporo vo Beda cotos o Palladio auditionem accepisse assirmavi, quin manifestum mihi videtur esse sermone
patrum apud Scotos de Palladio nil traditum sas. Nam cum Mirohu et annotationis illius de Patricio et Palladio auctor, qui primi Palladii montionem socerunt, de moris alladii non
consentiant inuirinu enim in Britannia mortuum esse narrat Palladium, hic apud Scotos martyrium eum passum eas amrmat , apparet iis, quas annotationis auctor finxit de sanctis antiquisse tali do alladio tradontibus, ne minimam quidem fidem esse habendam Luculentissime autem eadem res inde confirmatur, quod saeculi octavi temporibus apud Scotos non videntur defuisse, qui nescientes, quid Prosperi narrationi sacerent, eundem putarent Palladium atque atricium. Inde, ut Videtur, cum actum esset, ut alladio nomen atricius adderetur, ii, qui alium judicabant Palladium alium Patricium, inter
52쪽
, qui Patri u alio nomine, elictatur et 8ecundum Patricium ε, Hiberniae apostolum os supra p. 353. Palladium igitur alterum illum Patricium esse opinor. Palladium intollegendum eas etiam in ieci hymno alterum Patricium affirmare non dubito Ergo Fieci hymnus non priua compositus est, quam Scoti de Palladio aniaverunt Palladii
autem notitiam, si revera Mirchia vita exeunt saeculo optimo conscripta est, Scoti, quia trechanus non jam mentionem socii do alladio, eo ipso exeunte saecul septim ideoque ex ipso Prospero, non e Beda acceperunt. Itaque ieci hymnum saeculo octavo compositum esse censeo post conscriptas irechani annotationes et uirchui vitam. Quae sententia compluribus confirmari potest, quae hoc uno comprehenduntur, quod cum
Muirohu vita ita congruit ieci hymnus, ut illa ipsa vita ita
usus esse videatur hymni poeta, ut quae ex illa sumpserat, aliorum sabulis augeret. Nam non solum uterque Palladii mentionsm iacit neque tamen fabulam de Coelestino papa Patricium mittente enarrat, uterque annos Patricium in Hibernia commoratum et 120 annos natum e vita prosectum esse reseri, sed sero omnia quae carminis versibus 4, 61 continentur invenies
apud uirchuum Betham II app. p. XV sq. ac quidem eodem sere ordine narrata, sed simpliciora os inprim vers. 55-60 cum uirches p. XVI). Denique quae de Germano in insulis
maria Tyrrhsni una cum Patricio commorante supra p. 41 protuli, hoc loco neglegenda non sunt.
Quae cum ita sint, ieci hymnus nullum ad solvendam nostram quaestionem attulit momentum. At Secundisi hymnus adest testibus non solisin and St. II, 2, p. 327 not. ipsius Patricii temporibus conscriptus. Sed timeo, ne non majori utilitati nobis sit quam ieci carmen, nam de tempore, quo compositus esset, certo salsam sententiam tulerunt viri docti . and St. Potissimo enim utuntur argumento, quod in hoc hymnoni insit do ulla atricii cum Romanis necessitudine. At haec ipsa res in dubitationHm vocari potest. An quod poeta Gm ni ' inquit, illum elegi , ut doceret barbara nati esse vologuem deu misi in Paulum ad gentes Apostolum ' an St. II, 2 p. 32 et 25), comprobare potest poetam de atricii itineribus per Galliam atquo Italiam etc. nihil audivisso Minime. Nam nil omnino inest in hoc carmine de vita atricii,
hymnus est laudes continens, non enarrat Vitam. ymni autem natura fert, ut de hominibus quam minime dicatur et deus vel sancti sufficiantur in eorum locum. Quin etiam negari non potest, alios carminis versus his verbis scriptos: Djsiti sui. IOO le
53쪽
super quem aeriscatis ut Atria ecclesia, juoque apostolatum a deo sorti us est ' and St. II, 2, p. 3243 illa intorpretandi ratione ita posse intellegi, ut a papa Patricium
missum esse Videantur enarrare. Sed neque his neque illis versibus uti licet, immo confitendum est, Secundini hymnum ad adumbrandam Patricii vitam nullius momenti osso. Quod si omnes concederent, de tempore melius judicarent. Luce enim clarius est perperam attribui hoc carmen Secundino, atrioli aequali eoque testibus annalibus Η. and St. II, 2 p. 32 nos a)ante ipsum Patricium mortuo. Nonne jam primi carminis versus: Audite, omnes amante deum, ancta meridia1riri in Christo beati P risi episcopi Η and St. II, 2, p. 3243
demonstrant poetam multo post Patricii mortem vixisse Itaque, quo tempore hymnus compositus sit, nisi ex ipsis codicibus stex votorum testimoniis definiri non potest. Exstat autem in codico libri hymnorum sas XI Stolies soldolica odit. 2 p. 61)et in Antiphonario enchorensi ante annum 691, ut putatur num recto os contra Schosti, ergo R. E. 11 p. 200 Husdem diss. p. 4), conscripto prima vero vero carminis mentio roperitur in additamentis trechani liber Ardm Betham II app. p. XXXVI). Itaque saeculo septimo priori esse Secundini
hymnum comprobari non potest, eaque ipsa de causa etiam minoris momenti est. Quae tandem exstant saeculi septimi altera parto priorado Patricio tostimonia Duo sunt, prius ac levius umeant, alterum gravissimum Columbae uxoviensis.
Certum est utrumque Vix enim licebat Schoellio disa. p. 73 in dubitations vocare, quae umeanus de variis cyclia paschalibus verba faciens egenio, abbati Hiiensi anno 34 cf. infra scripsit primum de cyclo Ego quem S. P risius, papa noster tulit et facit erra veterum potesarum Olive. Paris. 166 p. 21). Nam cyclum illum, in quo luna a XIUusque in XXI regulariter observa uin ibid. eundem fuisse, qui
postea Romanorum erat, perperam Schoellius opinatus est. Immo, si id quod non unus ipse puto, verba illa ita sunt interpretanda, ut lunae XVI comprohendatur, lunae XXI excludatur hebdomadis spatio, ille mos atricii et cum posterioris temporis Scotis et cum suae aetatis Romanis et Britonibus congruisse invenitur. Quamobrem umeani do atricio verba nobis
Gravius est Columbae Luxoviensis testimonium. Reperitur enim Patricii nomon in Calendario quodam uxoviens in monasterio medio aesculo septimo conscripto Piper Karti, des Grosam Kalendarium und interia el 1858 p. 64) indo inmDjsiti sui. OO le
54쪽
colligondum sit, Columbam jam novisse Hiberniae apostolum, maximi momenti est, quod idem Columba episcopos Romanos Hibernorum magistros appellavit ep. IV ad Bon. ap. Bibl.max. patr. XII, p. 25 ) Itaque quod exstat omnium de atricio tostimoniorum antiquissimum optimo quadrat iis, quae trochanus de atriosi itineribus prodidit. His expositis jam tempus est, ut perscrutandis ipsius atricii, quae feruntur, scriptis operam demus. Absit vero, ut loquar de omnibus Patricii opusculis a Waraso anno 1656 editis, nam etsi nonnulla eorum jam in canonibus Hibornicis Patricio attributa sunt XXV, 3' sorschlebenor Can. p. 91o XXIX, 7 p. 119), tamen inter omnes constat plurima adulterina esse cf. . an St. II, 2, p. 327). taque non nisi desiis dicendum est, quas onuina atricii scripta habontur cum ab aliis tum a viris doctissimis Η. an St. In quorum numero cum invenirem atricii canticum Scotticum H an St. ΙΙ, 2, p. 320 sqq.), valde miratus sum. Nam neque quicquam in ipso carmine Patricium auctorem fuisse indicat neque Verborum formae Ρatricii temporibus quadrant cf. indisch. Dische exto . )neque latet, quam vim habeant omnino quaecumque in libri Hymnorum praefationibus de singulorum carminum auctoribus invoniuntur. Quibus de causis canticum illud, cujus primam mentionem fecerunt additamenta trochani lib. rdm Botham II app. p. XXXVI), re Patricio factum non esse pro certo habondum est Gonuinum hi esset atricii opus, ad nostram quaestionem nullum affore momentum. Lico igitur do eo facere. Hallem acore stiam do confession Patricii et do ejusdsm
opistula ad christianos Corofio tyranni subditos Η. an St. II, 2, p. 296 sqq. et 314 sqq.), quae genuina Patricii opera use
omnes fere consentiunt. Nam quae de his scriptis exsistunt quaestiones, omnino in praesenti solvi non posse videntur, ρ- dum a me. Vetustissimus enim isque valdis mendosus conseΗ-sionis codex exstat in libro Ardmachano epistul primum invenitur in codico quodam us Brit Cotton Nero Q of ipso confessionem quoque continenti. recentis igitur et quinquaginta annis post atricii mortem vetustissimus qui exstat confessionis codex est conscriptus. Neque ullius momenti est, quod volumine, quod Patri u manu comorimit ua descriptus esse
traditur lib. Ardm Betham II app. p. LV); nam quis librario
crodat Itaque cum codex libri Ardmachani mendis cassat otlacunis saepe deformatu sit, et cum posterioris temporis codicea additamontis, ut nonnulli putant, saepissime aucti sint , quae morint sensessionis verba disceptari non Potost; neque defuerunt, qui aliud , librariis additum aliud imissum esse mi libidino Djsiti sui. IOO le
55쪽
putarent. Quae cum ita sint, fortasse molius do his Patricii scriptis judicari poterit, si Angli, qui rem jam aggressi sunt Faesimiles of nationa M . of heland d by Gilbori, - quos libros adipisci non potui), de ipsis frbis et de codicibus plura
attulerint; sed nisi sorte vetustiores codice reperiuntur, dubito, annon omnino res dijudicari possit.
Qua de causa benigne judicet quisquis leget de iis, quae
Proseram, neque postulet, ut innumerabiles illas quaestiones, quas ipsae atricii consessio et epistula legentibus proponunt, solvere coner. Immo liceat mihi omissis omnibus, quae ad nostram rem non pertinent, nil aliud quaerere nisi, num doconsuetudino atricii cum Romanis ipsius scripta aliquid doceant. Itaque omitto argumontis confirmare consessions et epistulam adulterinas non esso. Nam et ipse Schoellius, qui
genuina ea esse atricii scripta negaverat diss. p. 6 sqq.)postea Hergog, . . duro illam sensontiam deposuit. Etsi
enim nonnulla suspicionem movont, tamen negligenda sunt, et
quia, quae fuerint genuina confessionis verba, definiri non potesto quia ad dijudicandas saeculi quinti ros idonea nobis desunt
Quid igitur ipse Patricius de sua ipsius vita nobis prodidit Quae res haudquaquam facilis os responsu nam Rie est in confessione, qualis nunc exstat, narrandi genus, ut saepius nomo, quid sibi voluerit auctor, intellegere possit. Haec vero sunt quae ex perplexa illa narratione colligere licet:
Patricius, natione Brito confra an St. II, 2, p. 303 16
annos natus captivus in Hiberniam est abductus, inde peractis annis liberatus in patriam videtur revertisas, sed nisi, quod equidem opinor, librariorum negligentia duplicata est una adem- quo narratio 3 iterum captu est nec vero non iterum liberatus uerum in Britannia erat oram parento . Ibi cum moraretur, mirabilibus somniorum speciebus invitatus est, ut Hibernii verbum do praedicaret et profecto post plurimos anno cons. p. 303 imperante Christo ib. D. 309 non in deo nec Mundum carnem epist. p. 316 inmiborniam pervenit, colorumque multa milia ad verum si cultum convertit. Ubi Murimos illos annos degerit, ne uno quidem verbo atricius prodidit, sed satis habuit dixisse saepius se esse servituto liberatum, dispersum se esse in gentibus uuis , maximas tribulationes esse perpessum summisque in periculi versatum. Quin etiam ne id quidem cognosci potest, rutrum lecta via Ox Britannia cini Nam, ut alia omittam, rutraque narratio. p. 301 et p. 302, Ρatricium servitute liberatum 28 dies per deserta loca narrat er-Djsiti sui. IOO le
56쪽
Hiberniam Venerit, necne, nam cum uno loco cons. p. 306 Britannia videatur me prosectus, alio loco videtur ex alia regione ita Hiberniam quaesivisae, ut omitte et Britanniam diro et videre parentes ep. p. 3173. Quae cum ita sint, audacius mihi videtur asseverare Patricium testibus ipsis scripti nullo nisi ipso deo auctor in Hiberniam Perveniam. Nam ii, qui premunt Patriaium neque Sermani neque Coia tini neque Romanorum neque uulua alius ae ipsum mittentia mentionem secime, ne neglegant quaeso, quod omnino in ons aione et epistula exceptis ipsorum Patricii et Corotici atque parentum Patricii nominibus nullum uni hominia nomen invenitur immo Patricius Edita opera etiam eorum hominum de quibus Iocutua eat nomina retinuit. An quis eat ille, qui me ore suo disertae ecce tu Promoveri a re ad gradum epis Parua Utrum idem quem amiciarimum suum
Patricius appellavit an ali 3 cons. p. 305 . Nihilo eius ille,
qui dixorat Patricium promovendum eas ad gradum episcopatus, testimonio a Patricium haudquaquam omnibus humanis auctoribus exelusis in Hiberniam perventiae. Sed minam exprimere aeuriora illa verba vel imilia plura immo mimis ambagibus Proserrem, quid sentiam. Premanum enim mihi est Patricii con- semionem et pistulam non solum non repugnare iis, quae exeunte a vi septimo de Patricii itineribus per Gallia atque Italiam Moti narrabant, ne etiam cum, Mule nunc exstant. tam, quales olim sui e videntur, illam parem narrationem pome
p. 297, e quaenam fuerint illae gentes non dicit Attamen quasi praeteriena non olum de Britannis et Seotis aes otiam de mania et Romanis mentionem serit Daque eum dicat consp. 309 optare sese ut liceat ibi ire non solum ad patriam sed etiam timque ii Galliam e risitare ratres suos, tu rideolfariem inneeorum Domini sui, et eum laudet ep. 7, P. 317 --- erudinem Romanorum Gali ramque Christianorum τά mistunt
reisinem sanctos id eos ad Fruncos et aeterras sentes eum to miliaras solidorum ad re inmendos mPliro b -- , - Paret revera Gallorum gentem unam mae ex iis, in quarum regione disperaum ae me auctor tradidit quin etiam expremia verbis Patri eius in consemion videtur mentionem fecisae de uni GaIlia ominoratione sed rem Perplexa Bunt Verba, ut pro certo nil a mari possiti An potes Germanice vertere verba Meeee o orere . . sis timore fiducialiter dei nonwn Mque gr-
57쪽
quid mirum, quod in libro Hmachano hoc loco margini ascriptum est: incertus Eber' Η and M. Π, 2, p. 300 not. 15)7 quid mirum, quod illud eae a Galil in codico mon. St. Ve-dasti, quo Bollandua sua est H. an St. l. 3, omissum eat 3 Quodsi nonnulla omissa sunt neque dubitare licet, quin o multa omissa sint, nam saepius in libro Ardmachano invenitur
et reliqua Η and St. II, 2, p. 30 not. 284 31 - lios suspicari etiam do itineribus atricii per Gallias atque Italiam olim
in confessione planum ac clarum testimonium potuisse inveniri.
Nam adhuc odio in ipsis atricii scriptis non desunt, quae
suspicions moveant auctorem in Italia misso commoratum. Nonne, si audimus atricium dicontem manu mea crimi . . .
verba ista epistulas danda ac tradenda mi fibra mittenda Corotici, non dico citata meis atque civibus sanctorum Romanorum, sed . . . ep. 1, p. 314 vel laudantem consuetudinem Romanorum ci supra), suspicandum est aliquam unquam consuetudinem fuisse atricio cum Romanis Immo haud scio an liceat auspicari ipsum auctorem, qui saepius o servitute liberatum se esse tradidit, a Gallis vel Romanis eas redemptum. Quae cum ita sint, graviasimum esse puto illud irochani os supra p. 37 ipsum atricium dixisse in commemoratione laborum sese navigasse per Galliam atque Italiam totam etc. Nam quis neget optime quadrare verba illa ipsius consessionis narrationi Quin etiam dubium est an liceat suspicari s ipso loco, quo Vitarum nonnulla narrationem de itineribus illis inserunt iis, quae ex confession sumpserunt, olim in confessione scripta fuisse verba illa. Nam eo ipso loco, quo narratur Patricius servitute liboratus 28 dies deserta loca peragrasse, omnium codicum verba mendis, lacunis et additamentia corrupta esse videri supra jam quasi praetereunte commemoraVimus p. 47 annot.). Praeterea aecum reputet benevolus lector dicta illa Patricii, quibus ireotanus usus ost, saltem ita similia -- stare in eodem libro Ardmachano, in quo confessio ergo eodem jure sunt utraque verba, quin etiam irechanus illa Patrisio attribuit, hanc, qualis nunc exstat, a Patricio conscriptam saeas mare non potuit. Accedit, quod, cum a ieci hymno non recto intellecto origo eorum repeti non possit, ne conjectura quidem augurari possumus, cur vel a quo ficta sint dicta illa. Nam si ficta essent, ut atricio cum Romanis consustudinem fuisse demonstrarent, ipsius Romae urbis mentio facta esset.
An illud de saeculo requissistis ad Pararissum de παιδε ω- clesia colorum immo Romanorum, ut Christiani sta ut Romani
ritis .... propensam posteriorum in Romanos Voluntatem --
dolore putas At haec verba cum prioribus perperam conjuncta sunt, iam illa in commem Misne laborum l. e. in confessione,
58쪽
ut opinor, a Patricio dicta esse testatur trochanus, haec adhuc hodie, quamvis mutilata sint vel, si mavis, non aucta exstans
in epistula s. p. 318): Deo grati : credentes a baptizati de
saeculo eo H88tis M paradisum. Quin etiam quae in diotis illis aequuntur optime quadrare videntur iis, quae commemorato opistulae loco atricius disseruit affirmans se unum baptima et unum deum habere, eundem, quem alii Christiani. Et quis audeat contendere eum qui de cisti δ anctorum Romanorum mentionem secit vid. supra), quem aliquam cum Romanis Onauetudinem habuisse certum eat, non potuisse scribere illud: cclesia Seotorum immo Romanorum etc. Denique non omittam commemorare in verbis illis ,timorem dei habui dueem itineris isto. ipsam Patricii mentem videri spirare, nam do timore dei aepissime loquitur. Summa igitur est, quod atricium unquam in Italia suisso et aliquam cum Romanis consuetudinem habuisse mihi persuasi ideoque censeo juro attribui Patricio quae in libro Ardmachano exstant dicta Patricii , licet concedam me nescire, an nonnulla in iis a posterioribu adjecta sint.
Quae cum ita sint, etiam difficilior partim, partim simplicior facta est qua tio illa supra p. 31 proposita, quaenam ratio intercossori inter atricium si alladium. Ad hanc igitur solvendam redeamus. Varia ratione usque ad hodiernum diem rem explanare induerunt viri docti.
Ac primum quidem ea, qua usae vitae atricii finxerunt Patricium a Papa Coolestino vel a Germano utissiodorenai suffectum esse in locum alladii, quippe qui infecta re revertisset. Quod si ita esset, nobis, et quia Coelestinua uno anno post missum Palladium e vita exiit et quia Patricius anno jam 432 i. e. aecundo regia reatri anno in Hiberniam venisse traditur annot Tirech Botham IL p. p. XI , putandum esset
Palladium ne unum quidem integrum annum in Hibernia moratum mae. . Quod cum minimo quadret Prosperi narrationi, quam vitia fide digniorem esse nomo negat Vid supra p. 3I), hae ratione quaestio olvi non poteri. Alteram igitur examinemus, Varini. Varinus enim Palladium eorum colorum, qui in Albaniam transmigraverunt, Po- Molum fessa putat, Patricium Seotorum Hiberniae mom. 2,
p. 123 sqq. . At coli ubique et proximo intollagendi sunt
Hibernia insulae incolae, neque furinari potest Prosperi temporibus omnino in Albania ooto jam fuisse supr. p. 29). Praeterea manifestum os ex maperi Verbis dum Romanam insulam seu e servare catholicam fecit etiam barbaram e tali -- inpra p. 31 Prosperum Romana inaulae Britanniae, euna pars erat etiam ipsa Albanis, alteram ore uiaae --Djsiti sui. OO le
59쪽
baram, quae Miberni non esse mom potest. Ergo et haec opinio rejicienda est. Quid rostat Tortium est, ut putemus et Palladium et Patricium in Hibernia verbum dei praedicasso. t unde actum est, ut omnis alladii memoria apud Scotos vanesceret ut Patricius Palladii mentionem non faceret Sed hoc alterum non premam, quia Patricius omnino hominum nomina non proseri vid supr. p. 48). Quomodo Ver factum est, ut rosperus de Patricio nil audiros Si in Italia fuit Patricius, prosecto mirum est, quod rosperus de e Verba non secit. Ita autem, quibus sorte in prioribus nondum persuaserim Patricio cum Romanis aliquam consuetudinem fuisse, ultimam is supremum propono quaΘstionem, quomodo factum sit, ut Beda, cui multa de Sco- forum ecclesia nota erant, qui alia leviora audierat ab amicis
Egberti, qui di in Ostia pro Christo exulaverat h. . 3, 4. g 161 5, 9 g 376 sqq. de Patricio nil dixerit. Num
Orodibile est Bedam, investigandae antiquitatis studiosissimum, nunquam ab iis, qui permulti tunc ex Anglia ad legendas acriptura saeras in Hiberniam transmigrabant, audivisa Scotos venerari atricium primum Hiberniae opiscopum Ergo Beda aut de atricio, utpote non a Romanis misso, Verba facere noluit Schoeli, Hergog R. E. 11, p. 209), - quod putare non licet et quia Beda non is est, cui hoc opprobrio domus, et quia absurdum est per se, quia atricius lico nullam habuisas cum Romani consuetudinem, tamen a Romanis certo nulla re diu- sentiebat , aut sicut nonnulli riuadem temporis coit cf. supra p. 43 Patricium eundem esse atque alladium opinatus est rua denique quarta ratione solvi posse nostram quaestionem equidem persuasum mihi habeo. Quod qui primus suspicMus est, Schoellius diss. p. 77), postea Ηergog, R E 11, p. 2093 hanc opinionem sposuit. Unde nolim colliga immaturam ΗΘ ism. Ex contrario multis argumentis confirmari potest. Nam primo quod et Palladium t atricium ineunte saeculo quinto in Hiborniam venisse credibile non est os supra 1-3), altero quod Beda de atricio verba non fecit, tertio quod nulla aestat apud Scotos mentio alladii nisi apud eos, qui Prosperi narrationem cognoverunt, quanto quod alia est Patricio cum alladio nominis vicinitas, quae facile in errorem adducere potuerit rosperum, quinto quod odom anno 32 in Hiberniam venisso traditur alladius a rosporo, atricius Τirechano sexto deniquo quod alladius ille Prosperi na-
60쪽
tione Brito fuisse videtur, quod sagacissime profecto Varinus eoilogi in his Prosperi verbis chron. ann. 429 p. d. ---ni I, p. 401 Η an St. I, p. 163 ad aestionem Pinari dia-eoni Papa Coelestinu . . . . Germanum . . . vice sua mira et
deturbatis haereticis mi amitos ad atholicam dein diri t. Nam
quid Palladio, sedis apostolica diacono, commercii erat cum Britonibus, nisi ipso erat Brito γΑ dicat ortasse quispiam huic nostrae sententiis repugnare confessionis atricii sermonem ac stylum incultum atque impeditum. Atqui librarios accuset non Patricium, nam qui dei et apostolorum verba in latinum transferre potuit ep. 11, p. 19 idem in lingua latina rudis atque hospes esse Vix Potuit. Quod cum manifestum sit, omitto loqui de iis confossionis
verbis p. 298), ex quibus Ebrardus p. 485 not. 16 studuis
efficere, ipsum Patricium ess consessum se rudem esse in lingunlatina. Nam obscuriora esse illa verba is jam cognovit, qui librum Armachanum conscripsit, nam ,incertua , inquit Merh I. and . St. II, 2, p. 298 not. 21). rosecto incertior, quam ut, quid sibi velint verba, cognosci possit. Itaque nec sermo aut stylus consessionis impedit, quominus alladium eundem essΘputemus atque atricium. Quae cum ita sint, vix disceptari potest, utrum Scoti, cum Prosperi narrationem cognoscentes atricium a Coelestino missum esse finxerunt, a Veritate deflexorin an potius insoli ad veritatem proprius adduxerint atricii historiam. Nam utrum Ρrospero an obscuris ipsius Patricii verbis major fidos abonda sit, dubitare licet Attamen certum est haudquaquam ita missum esse Patricium ut posterioribus temporibus legati missi sunt ab episcopis Romanis ad paganos. Nam alienum est saeculi quinti robus neque consessioni atricii congruit. Haud scio an inde orta sit Prosperi narratio, quod Patricius, cum variis casibus jactatus casu Romam venisset, ibi consilio suo in Hiberniam navigandi cum Romanis vel cum ipso
papa, si mavis, communicato in presbyterorum vel episcoporum numerum receptus est. At conjecturis gaudere mo taedet.
Ergo has hactenus. Licet in dubio relinquatur, quid de singulis Prosperi verbis judicandum sit, verisimillimum tamen eat Palladium, de quo rosperus mentionem iacit alium non esse p. 28, not. 17 anno 32 Patricius in Hiberniam venit. At dicat
quispiam Logiarii annos computasse annales Ultonienses saec. XII non sine habita Palladii historiae ratione. Atqui illo fere temporo Logiarium regnasse demonstrat Catalogus S. ib. ante medium
Saeculum Octavum conscriΡtus neque alladii mentionem faciens