장음표시 사용
61쪽
quam Patricium, denique certum mea quidem sententia aliquam unquam Patricio cum Romanis fuisse consuetudinem. Ergo quid mirum, quod neque in atricii scriptis nequo alibi quicquam occurrit, quod antiquissimam Scotorum ecclesiam cum Romana, qualia tunc erat, non in omnibus consensisse comproboti Sed ne quispiam putet ad obscuram atque contoriam Patricii historiam redire quaestionem de antiquissimae ecclesiae Scotorum natura et moribus, extremum illud sit, ut repetam, quae supra jam similia dixi. Licet ficta sit Hospori do alladio narratio, licet nunquam Patricius in Italia, nunquam in Galliasuerit, tamen quia Britonem eum fuisse constat, antiquissima Scotorum ecclesia, quam ille in Hibernia constituit, ab ecclesia Romana dissentire non potuit. Itaque qui storii
seeundae uetesiae seolorum elatis Malus euelesiastieus
jam nobis quarendum est, ac primum quidem, ut supra jam diximus, quaerendum ex
columbae abbatis liensis historia.
Do Columba, abbato Hiiensi vix plura constare, quam quae Beda narraret h. o. 3, 4 et 3 25 s. 5, 9 Schoellius in dissortatione sua censuerat p. 61), postsa Hergog R. E. 2, 788 ipso addidit vitam Columbae ab Adamnano, et ipso abbate Hiiensi 679-704 Η and St. II, 1, p. 135), conscriptam Act. S. Boll. Juli , p. 19 sqq. et alibi), quam antea propter fabulas, quibus
abundat, damnano attribuere dubitaverat. Et optimo jure priorOm suam sententiam Schoellius deposuit. Licet enim Adamnanus tantam fidem miraculis adjunxerit, ut vel absurdis ac plane ineptis rebus gaudeat e g. 2, 53, p. 17), - quid ad rem Nonne idem ubique et apud omnes fere ejus aetatis scriptores occurrit An ceteris eruditiores orant Scoti, diversi etiam illa re ab omnibus ejusdem aetatis hominibus Revera Schoellius, cum dissertationem suam conscriberet, talia videtur cogitasse neque adhuc hodie desunt, qui eandem salsam persuasionem sibi induerint. Ea ipsa de causa de his verba scisso haud ab re duco. Luculentissimo enim si uirohu vita Patriciis Adamnani vita Columbae, eodem fere tempore compositae,
demonstrant cotos eadem fuisse credulitate, eodem, ne dicam majore, miraculorum amore et studio, atque omnes illius aetatis christianos.
62쪽
oditis nil verbi addam, nam omnes non exclusa umenni, quise putatur, vita Aot. S. Boll. Juli . p. 185 sqq. ab damnani libro profectas Mas Schoellio libentissime concedo. Neque majoris momenti est vita illa hibernio sermone conscripta, quum anno 1877 Stohesius Three midiae tria homilies etc. f. supra p. 33, p. 90-125 et eodem anno pluribus codicibus usus Anglicano conversam honius II app. p. 467 sqq. in lucem ediderunt; nam saeculo undecimo antiquior esso squit vid. Mohos p. VIII) Sed ipsam rem jam aggrediamur. Columba igitur, hibernico Colum et postea Columcisse l. e. Columba cellae vel ecclesiae, Windiso D. Texto p. 871, hone
II, p. 52 anno 521 in Hibernia natus Sheno II, p. 52), Scotiae,
quam nunc dicimus, apostolus est habendus sicut Patricius Ηibernias. Nam etsi et Columba in Hibernia quoque res commB- moratione dignas gessit - construxit enim monasterium Dearmachense, hodie Durrom, in idia Beda . s. 3, 44 159 nequo omnes Albaniae incolae etiam tunc pagani orant ineunte enim saeculo sexto a Scotia christianis, qui x Hibernia transmigraverant, colorum Albanensium regnum in Albania constitutum erat os supra p. 29 - , tamen neque Columbatam claram sui reliquisset memoriam neque fides christiana a Seotis in Albaniam allata non exstincta esset a Pictis, paganis
ot barbaris of Shene II, p. 78 sqq.), nisi Columba inde ab anno
565 illi ipsi optontrionalium Pictorum genti evangelium praedicasast. Adducto enim ad fidem et rege et populo monasterio suo duobus annis ante proximo Albaniae oram in insula Hii vel Jona reotius ova insula scit. Hii, . an St. II, 1, p. 108 not. 6 constructo tantam auctoritatem conciliavit, ut illud ipsum monasterium Hiiense amam conficeret Columbas ut Albania apostolo. Nam non solum vivo Columba monasterium Hiiena principatum tenebat in omnibus monasteriis, quae Flurima eae utroque --8teris, Dearmachensi et Hiiensi, per diae pudos ejus et in Bruannia et in Hibernia propagata erant Beda h. e. 3, 44 159), sed etiam postea per longum tempus in cunctis paene Flentrioniadium Seotorum, Hiberniensium et Albanensium, et omnium is um, septentrionalium primum, deindo etiam australium, et postea etiam Nordanhymbrorum monasteriis arcem tenebat regendisque eorum udi praeerat Beda . o. 3, 3
ΗMes Bodas de Hiiensim monasterii auctoritate verba me miscropant inter se damnanus qui Columbam anno 63 condito monasterio Hiiensi in Pictos prosectum esse narrat et Beda, qui refert Columbam anno 6 a Pictis dono accepisse insulam Hii, ut monasterium construeret. Shenii sententiam II, p. 10 not. 8)secutus supra medium quiddam onore studui.Djsiti sui. IOO le
63쪽
aliter accipiantur, quam sunt, sacer non possum, qui a lectoribus petam. Nam cum de iis ecclesiae Hiberao-Scotorum partibus, do quibus Beda illo loco non loquitur, vix quicquam constet mirandum non est, quod saepe occurrit opinio totam Hiberno-Scotorum ecclesiam subjectam fuisse monasterio Hiienai. Qui error ignosci potest eis, qui quasi praetereuntes de ecclesia Scotorum verba fecerunt, sed de Ebrardo judicandum est eum,
qui illius erroris participem se fecit Ebrae p. 285), hae ipsar talem se ostendisse, cui majori laudi fuisset facere, quam solidum do ecclosia Hiberno-Scotorum conscribere librum. Apparet nim jam ex Bedae verbis supra commemoratis omnibus Hibornia incolis exceptis septentrionalium colorum plurimis nullam cum Hiiensibus fuisse necessitudinem neque deest locus, ubi Boda expressis verbis mentionsm secerit de Hibernis, qui
ab Hiie in dominio Oeri erant h. e. 5, 154 403 si praetoreos, quos illic dixit, omnes austratos Hibernia regiones abbati
Hiiensi subjectas non suisse idem alio loco h. s. 3, 34 155)docuit. Quae cum ita sint, exsistit quaestio, utrum mirabilis illa Hiiensis monasterii auctoritas in suo genero singularis fuerit in ecclesia colorum, an alia judem generia exempla in aliis occlesias partibus inveniri possint. Certo non omnino singularia erat, sed pro dolor accuratius de hac re disserere, prorsus sero nos impedit veterum testimoniorum penuria. Attamen quae potissimum observanda sunt, partim ex vetustis paucis partim
posterioris temporis testimoniis colligi possunt. Nam sive atricii temporibus nondum tota insula christiana erat sacta sive mortuis atricio et sociis Hibernorum plurimi reciderant in ontilitatis superstitiones nisi ficta sunt omnia, quae in vitis Sanctorum Hiberniensium traduntur, dubitari non potest, quin asculi sexti temporibus denuo quasi ecclesia Hibernorum condita sit. anta enim monasteriorum multitudo tunc constituta esse traditur, ut nullus videatur fuisse Hiborniae angulus, in quo monasterium non construeretur cf. hone II, p. 51 sqq.). Quorum monasteriorum inter conditores cum nonnulli adeo excellerent, ut ingentem monachorum multitudinem
secum haberent, ut Finianus, Clonard0nsis monasterii in idia abbas Shene II, p. 50), cujus discipulus et ipse Columba suisse dicitur vit Hibern Shene Π, app. p. 479 et Comgallus, enchoronsis in Ultonia monastorii abbas, Columbae aequalis Shene ΙΙ,
p. 55), actum est, ut monasteria eorum principatum obtinerent in omnibus iis monasteriis, quae vel propter monachorum multitudinem vel ad dissominandam fidem christianam ab ipsorum diseipulis in finitimis regionibus constituta erant. In his nobilissimis monasteriis praeter Hiiense, Clonardense, Benchorense Djsiti sui. IOO le
64쪽
nominanda sunt Ardmachanum in Ultonia, cujus abbas, posteriore quidem aetate 697 - multorum clericorum synodali con-vonini praesuisse sertur Sheno II, p. 173 o primus nominatur in epistula Johannis papae insea commemoranda Leclinens in Lagenia, Clonense Clonmacnoia in idia, Clonsortens in Con- nactia Usaer, Antiqv. p. 955), alterum longeriens in confinibus Homoniae et Lagoniae Shene II, p. 56), quorum umennus mentionem fecit in epistula sua. . lia num pari auctoritate floruerint, nescio, neque Velim putes eorum, quae commemorarimus,
monasteriorum auctoritatem tantam fuisse, quanta monasteriimionais. Neque ipso Columba, si in Hibernia mansisset, tantam auctoritatem esset consecutus, nam impsdimento fuisset reni Hibernorum forma Singulae nim Hibernorum tribus, quarum
saluti singula monasteria serviebant Shene II, p. 72 st quibus
cum monasteriis tam archa necessitudo erat, ut monasteriorum
abbatos ure quodam haereditari eligerentur ex eadem semporsamilia vel saltem tribu, sive ex ea, qua monasterii conditor Ortus erat, Sive ea, e qua natus erat is, qui illi agros assignaverat ad constituendum monasterium Shene II p. 66 sqq.), hae, inquam, tribus in unum corpus non redactae erant nisi ita, ut
pormulti illi reguli, qui singulis tribubus praeerant, regibus pagorum, ut ita dicam, reguli pagorum regibus provinciarum, denique hi quinque summo totius insulae rege inseriores essent Sheno III, p. 135 sqq.). Nonne apparo hac forma regni Hibernici et hac de successione abbatum lege impeditum esse, quominus unum monaterium vel pauca in omnibus totius Hiberniae monasteriis principatum tenerent Immo multa erant in Hibernia monasteria, quae tantum sui juris fuisse videntur. Quo factum est, ut ecclesia colorum unius corporis speciem non praeberet. Deerat enim, qui in sua persona ecclesia unitatem ante oculos poneret. Quod etiam eum, sui catalogum
Numeravit enim Usser, et. p. hibern syll. p. 23 inter spectatissimos Hibernia sacordotes successores S. Albei, Leclinensis
Ussor Antiqv. p. 936 Keran Clonensis Shene II, p. 2), Brendani, Clonsertensis Sheno ib.), Lugidi, alterius Clonsertensis monasterii abbatis Usser, Antiqv. 19 sq. 35. 43). acui de successore Nessani, quem quinto loco nominat, quia de ipso essano nil constat Usser, Antiqv. 961 . Nam quae de aliis ut Ratheniensi in incertis vitis, fortasse adhuc hodie ineditis traduntur Ussor Antiquit. p. 11. cf. 19 equidem examinare non potui.
Libo Angeli Betham II app. XLVI, cf. supra p. 3b et Fieci hymnus v. 49 H. an St. II, 2, p. 359 sed Ardmachanae, quam jam uirchu Bethamm, app. p. XV ab ipso Patricio insignem actam esse narraverat, a Patricio principatum in ecclesia Hibernorum attributum esse finxerunt Unde sequitur exeunte sae-
65쪽
conscripsit, non sugit. Nam cum de primo Sanctorum ordine,
gia erat in tempore Patriosi, dixerit unum caput Christum et unti ducem Atricium habebant, de secundo, qui Columbae temporibus erat, nil nisi unum, inquit, ea ut habebant, dom
Ergo non illud singulare erat, quod monesterium Hiiense principatum quendam tenebat in aliis monasteriis, sed hoc, quod non solum nonnulla in Hibernia monasteria, sed cuncta Pictorum terra Hiiensis monastorii abbati erat subjecta. - Neque tamen hoc mirandum est, nam ab uno illo monasterio tota Pictorum gens ensim paullatimque in sociatatem christianae fidei assumebatur, cum in Hibernia utpote jam christiana permulta monasteria una eademque aetate constituerentur.
Haec de externa ecclesiae colorum forma. Nunc propius jam accodamus ad inspiciendum ecclosiae statum. Monasteria nonnulla episcopalem quandam curam in ecclesia gessisse vidimus; accedit, quod Beda narrat do monasterio miensi habere autem solae ima imaula rectorem semper abbatem σεδ terum, cuju8juri et omnis provincia et ipsi etiam episcopi ordine inusitato debeant eas subjecti, juxta eae dum primi doctoris, qui none iaco M, e presbyter aestui et monachus h. s. 3, 44 160). Quid Utrum singulare erat quod de monasterio Hiiensi edaenarrat orbis modo commemoratis, an idem etiam alibi in ecclosia Scotorum inveniebatur Quid omnino judicandum est doauctoritate illa, quam monasteria in ecclesia colorum habebani3 Perdissiciles sunt hae queestiones, eaeque tales, de quibus adhuc hodie viri docti minime consentiant. Qua de causa facere
non possum, ut in ipsa disputatione expressis verbis aliorum sententias impugnem Meam potius viam simpliciter persequar, siquidem mea est, quam non invenissem, nisi alios habuissem duces itineris. Exordium ex alto petamus necesse est. Quaerendum enim est, num omnino gradus ecclesiastici non reperiantur apud Scotos, num omnes clerici exceptis abbatibus a parte, quatenus abbates erant, pares suerint dignitate sicut mos est monachorum γDiaconorum, de quibus primum dicendum est, gradum, non dico nomen Ebrard. p. 18 sqq.), apud Scotos non demisse Adamnanus sat ostia; isque cortua ac bonus nam, etsi primus abbatum Hiiensium, ut postea videbimus, cum Romani societatem
culo septimo episcopum Ardmachanum principatum quendam obtinuisse, quod idem inde apparet, quod anno 697 episcopus Ardmachanus synodo arensi praefuit Sheno II, p. 73). Sed saeculo septimo
exeunte vetustiorem esse insignem illum sedis Ardmachanae honorem comprobari non potest.
66쪽
iniit, tamen absurdum est hanc ipsam ob causam fidem ei abrogare. Narrat autem inter alia multa tria miracula, quae Columbam didisse rosori, cum juvenis diaconus in Hoernia a df dbarrum anctum e lacomm commaneret vit Col. 1, 24 199;
2, 59 p. 218 2, 41 p. 214). Erant ergo diaconi apud Scotos,
et quo munore functi sint ne dicam Columbae certo Adamnani temporibus, orto ortuna docet una ex tribus illis Adamnani narratiunculis, quippe in qua inveniantur haecos ad fontem sum o pergit Col. urceo, ut ad aerae eueharistiae mysteris
aquam qu i diaconus fontanam hauriret, i e pope ullis in με res in diaconatu gradu administrans 2, 1 p. 214). Quibus verbis quid clarius Diaconorum fuisse in administrando
munere episcopia ad manus esse pro corto constat.
Sed quid do ipsis episcopis, quid de presbyteris judicandum
est Reperiuntur enim praeter diaconos et in annalibus et apud Bedam et in vitis Sanctorum et presbyterorum et episcoporum nomina. t episcopos illos nisi nomine diversos non uias a presbyteris nequaquam unus Ebrardus p. 168 sqq. contendit vid. hene II, p. 93). Ergo non solus erravit. Nam erravisse sum testis est damnanus. Narrat enim 1 3 p. 21 sqq.)episcopum quendam de Homoniensium provincia onam veni eibique humiliter presbyterum se esse professum esse et aliis robus et ita, ut jussus a Columba Christi O u ex more conficere Columbam advocarsi, ut simul quasi duo prea teri Dominicum panem frangererit. Sed Columbam, quem, qui esset illo, sugere non potuisset, cum ad altaria accessisso intuitum aciem oua sic eum compellasse: Benedieat te Christus, rater Mnesolu miscopali ritu frange panem; nunc simu quod ais e laco u8 quare usu ue te cordiare conatu ea, ut tibi a nobis dedista non redderetur venerat . Unde non solum sequitur apud Scotos quoque fuisse episcopalem gradum eumque superiorem presbyteris, sed etiam apparet episcoporum fuisse privilegium eucharistiam celebraro ritu pontificati . . non assistent altero.
Itidem ex alia, in quam henius II p. 94 domum animum mesum convertit, damnani narratiuncula I, 29 p. 208), quam
enarrare longum est, colligendum est episcoporum fuisse solemni ritu in sacerdotum numerum recipere loricos.
Quas cum ita sint, etiam difficilior facta est quaestio, quid
de monasteriorum eorumque abbatum auctoritate judicandum sit. Sod ad solvendam eam, si solvi potest, praesto adest epistula
illa, quam anno 640 Johannes IV papa genti colorum misit Beda h. e. 2, 19 g 14 sq. inscripta: Dilectis mi et anotissimis Tomiano, Columbano, Cromano, Dinnao et Baithano με- eo is Cromano Ernianoque, Laistrano, Scetano et Segmo ' - teria Sarano ceterisque docto bis et abbatibus costis. Haec
67쪽
I enim epistula, utpote scripta eo tempore, quo cum Hibernis sodi apostolicae sui commercium, nam septem annis ante togati ex Hibernia Romam venerant ep. Cummeant, Usser. vet. ep. ib. syll. p. 23 - cf. hene II p. 161 - omnium quae exstant de hac re testimoniorum optimum est. Neque tamen bonum, nam et, qui fuerint nonnulli eorum, quibus inscripta est
epistula, in occulto latet, et pro dolor ambigue dictum est illud ceterisque doctoribus eu abbatibus Scottis Corto enim
ad solum aranum reserendum non est, sed utrum de omnibus an de solis Cromano Ernianoque et sequentibus dictum sit, dubitar licet. Ad omnes reserenda esse illa verba mea est opinio, neque, cum permngni momenti sit haec res, taceam, quibus ad hanc opinionem adductus sim argumentis Ac primo quidem
quod ipsis verbis haec interpretatio melius quadrat quam illa, secundo quod, sicut infra videbimus,mordenhymbrorum piscopi iido omnes abbatos misso videntur, tertio quod Ardmachae quae omiani, Clonardi quae, ut videtur, Columbani edos uit os Stevenso in annotationibus ad Bedae l. c. λ monasteria fuisse constat os supra 55 sq.), quarto quod in Adamnani vita Columbae 1 404 212 occurrit Conalius quidam episco uri quem eundem
monasterio cuidam praefuisso sermonis contextu docet, quinto
quod apud eundem damnanum mentio fit Colgi cujusdam, primarii alicuitu ecclesiae 1 17 p. 204), qui cum sermonem
habuisso dicatur cum Columba de uno tenaci primatium de m positis uae dioec eos 1, 29 p. 208 episcopus et, cum saepius apud Columbam ona commoratus sit, monachus est habendus cs Adamn 1, 27 p. 207), sexto denique quod in annalibus saepe occurrunt episcopi qui iidem abbates erant vid. Shone II, p. 44 not. ). Sed levissimum est illud sextum. Nam cum annalium qui exstant antiquissimi, igernachi ' 1088 annales, saeculo demum undecimo conscripti sint, pauca illa, quae in annalibus prodita sunt hujusmodi ille μεο ob is, ille piae et
abb. obiit, si abb. obiit idonea esse non videntur, quibus argu- montis utamur. Etsi enim antiquioribus scriptis usi sunt er-nachus et posteriores, tamen certa esse, quae de dignitate singulorum prodiderunt, quis affirmet Non vero omnino nego fieri posse, ut aliquando id ipsum, quod annales ejusdem urbis vel monasterii praesules modo abbates modo episcopos et abbates nominant, ad adumbrandam ecclesiae Scotorum historiam aliquid momenti afferat, sed itidem fieri potuit, ut nominum ac dignitatum minus Hiligenter rations haberendi scriptores Itaque
Verba adderem de Baithano, nisi salsa essent, quae SteVensonin annotatione de eo profert. De altero enim Baithano Adamnanus locutus esse videtur, de altero Johannes papa.
68쪽
mentari, certe scio me ipsum et omnes, qui nesciant, quibus auctoribus singulae episcoporum vel abbatum mentiones nitantur, hujusmodi argumentis rem potius perturbaturos esse, quam -- planaturos. Quamobrem in iis, quae proferam, ad annales rarissime provocabo.
Sed redeamus ad Johannis papae epistulam Concedendum est omnes, quibus inscripta est, suisse abbates, sed non negligendum nonnullo solos nominari episcopos Et cum episcoporum et presbyterorum et dignitatem et munera divera suisse supra p. 58 cognoverimus alia fuisse necesse est munera omiani, Columbani reliquorum episcoporum et abbatum, alia Cromani et reliquorum abbatum presbyterorum. De qua re quid senserit
ille, qui epistulam scripsit, Johannes papa, acile conjectura potos colligi. Haud dubie enim sibi persuasit, Hiberniam, quamvis maxima esset monasteriorum auctoritas, tamen ita descriptam esse in episcopales regiones, ut episcopi, qui iidem abbates erant, singularum dioecesium curam gererent. Hanc opinionem, etsi
Toddius cs. Loening II, p. 413 et 445), quem henius secutus
est II, p. 94 aliter videtur sensisse, a vero multum aberrasse, non habeo, quod putem. Accedunt enim ad ipsius epistulas
auctoritatem alia argumenta, quae rem ita sese habuisse comprobent.
Ρrimum quod atricii temporibus episcopos, ut ita dicam,
parochiales in Hibernia fuisse putemus necesse est, quod eo Shonius negat nec oddius Nasse vidstur. Nam si aliquid do atricio constat, hoc certum est. Non provocabo ad Vitaanoquo ad illud Patricii Patricius Hibernione eo titutis με- eopus ep. 1 . an St. ΙΙ, 2 p. 314 nequo ad catalogum Sanctorum, in quo haec reperiuntur: primus ordo Cathoiaeorum Sanctorum res in tempore ameli. Et tune erant Episcopi Omne ..... Hi omne e sco i de Romani et Franeis et M to bus et cotis emori sunt H. and St. II, 2 p. 292), sed ad patrios ipsius Patricii mores supra p. 29 et coram omnibus,
quibus Patricium cum Romanis necessitudinem habuisse persuaserim, ad Romanae ecclesiae consuetudinem. Quodsi in Hibornia olim fuerunt sedes episcopales, haud facile quisquam sibi persuadeat omnem prioris status memoriam evanuisse inter Scotos. Secundum quod summis in honoribus apud Scotos habebatur Hieronymus. Cujus aetatis qui suisset status ecclesiasticus vel hierarchicus, Scoti non ignorabant, immo Columba uxoviensis, Hiiensis Columbae aequalis, ipsius Hieronymi verbis utitur, ut quae sint episcoporum, quae monachorum officia doceas:
SL Hieronymus, inquit ep. 2 bibl. max patr. 12, p. 26 D. juasi e iscopo imitari apo8tolori monacho vero docuit sequi patrea
69쪽
- 61 perfecto8. Quod quis audiens sibi persuadeat nullum tunc misso in Hibernia episcopum similem potestate iis, qui Hieronymi temporibus fuerant γΤertium quod apud Adamnanum episcoporum ita fit mentio, ut non solum appareat damnanum secisse discrimen inter eos qui episcopi et eos qui abbates apellabantur vid. 3 9 in fino p. 229 s. 1), sed etiam ut manifestum fiat ipsum Adamnanum putasse singulis episcopis fuisse parochiam certis finibus inclusam I, 9, p. 208 unus de praeFositi tuae dioece8eo8 f. supra
Quartum denique, quod, sicut postea videbimus, in Nordanhymbria sedes piscopale non defuerunt. Quae cum ita sint, in illo vix papa erravit, quod Hiberniam in episcopales parochias divisam esse putavit. Quae divisionum unquam legibus sancita sit, in medio relinquo, quia conjiciendum est eam profectam ess de civili populi ibernici divisione, de qua supra dictum est p. 56). In singulis autem parochiis qui fuerit status ecclesiasticus haud facile est ad cognoscendum, quia in medio relinquenda
est haec gravissima quaestio, utrum omnes episcopi, Omnes resbyteri et diaconi monachi fuerint, an praeter permultos eos, qui monachicam vitam amplexi erant, alii fuerint lorici nulli monasterio ascripti. egaverunt hanc quasstionem Oddius et Shenius II, p. 42 neque ego dubitarem accedere ad eorum sententiam, nisi pauca essent, quae rem in dubitationem vocarent. Dixit enim aliquando, ut modo commemoravi, Columba uxoviensis, Sanctum Hieronymum uasisse episcopos imitari apostolos
monacho vero docuisse sequi patre perfectos alia enim se talia clericorum et monachorum documenta et longe ab invicem
8Farata ep. 2 bibl. max, patr. 12, p. 26 D.). Quod etsi Gallis
dictum est, tamen suspicionem mous in Hibernia quoque fuisse episcopos, qui monachi non essent certe non ejusdem strictioris Observantiae monachi atque Columba os infra).
Quid Nonno et ipso illo idus civitatis lepetensis episcopus Lib. Αrdm Capit Aidi Betham II app. XLIV eandem
suspicionem movere potest, simulatque legeris, quae de discrimine inter episcopos monasterii et episcopos civitatis Haritvngius protulit Diplomat.-hist. Forsch. p. 3 cf. not. 1) Alia vero hujus rei testimonia mo non invenisso confiteor, sed haud scio an usto plus viri docti rationem habuerint vitarum eorum
Sanctorum, quos monachos suisse certum est. An mirandum
esset, quod, si qui fuissent in ecclesia colorum episcopi, presbyteri, diaconi, qui monachi non essent, momoria eorum deletis esset apud illos qui monachorum sitam conscriberont Sed Djsiti sui. IOO le
70쪽
csertum est, a qui fuerint clerici monachicam vitam non amplexi,
Nam olicta in medio illa quaestione pro certo a firmandum os in singulis parochiis ipsa monasteria ita, ne dicam omnem, certe sere omnem animarum curam gessisse Sheno II, p. 72)ut monachi vel abbates presbyteri parvulos baptigarent Adamn.
vit. Ol. 2, 47 p. 215 2, 3, p. 220 improbos objurgantes
corrigerent in 1 40. p. 12 iisque poenitentiae mensuras definirent ib. 1, 17, p. 204), eucharistiam in proxima ecclesia celebrandam curarent, ipsis synodis adessent ib. 3 85, p. 28), denique quibuscunque laicorum aerumniis quantum poterant curam adhiberent ib. e. g. 2, 74, p. 224). Sed absit, ut putes ita descriptas fuisse illas monasteriorum parochias, ut nemini liceret in alterius monasterii parochia ministeriis ecclosiasticis fungi, - contrario permulti illi monachi, qui relictis patriis regionibus alias insulae parte peragrabant vid. infra), minime vetiti erant nec baptigare Adam. vit Col. 2, 47, p. 15 nec confitentibus operam dare ib. 1, 17, p. 204), item absit, ut putes omnibus monasteriis hanc amarctam cum laicis necessitudinem vias et omnes monachos hanc canonicorum speciem praebuisse, contrario alterum quoddam et monasteriorum et monachorum genus, anachoreticum, ut
ita dicam, in ecclesia Scotorum exstitisse infra videbimus nunc jam tempus est, ut expositia, quae de monasteriorum auctoritate generatim dicenda erant, redeamus ad priorem earum quaestionum,
quas supra p. 57 proposuimus. Quaeramus igitur num ingulare suerit, quod abbas Hiiensis presbyterus tanta apud septentrionales Scotos et apud omnes ictos florebat auctoritate. Certo singularis erat et tanta auctoritas et, nisi fallor, tanta auctoritas abbatis presbyteri. ullum enim aliud monasterium in cunctis populis principatum tonuisse supra p. 56)jam vidimus, neque hoc unum conspicuum est. Immo abbati Hiiensi etiam episcopos subjectos suisse non solus Beda testis
est supra p. 57), sed etiam, quinam suerint illi episcopi, non ignoramus: Lismoronsis Sheno II, p. 133), Cingaradhensis ib. stin an St. II, 1, p. 107 Lindisfarnensis cum iis, qui ipsi erant subjecti. Ergo dignitate simili archiopiscopi abbas Hiiensis
exornatus erat isque unus in antiqua colorum ecclesia, nam
in Hibernia tunc tomporis episcopos alteri piscopo vel archiepiscopo fuisse subjectos, nullum exstat vetus testimonium. λAccedit, ne dicam de Aidano roge a Columba consecrato Adamn.
vit Col. 3, 6 p. 28), quod abbas liensis solus jus excommunicandi exercebat ib. 2, 58, p. 218), cum in Hibernia haec