장음표시 사용
161쪽
CAP. I. DE VERITATE SACR ME ITI POENITEAT AE. 161
peceatorum lanes et vincula juxta id quod dictum est: Quaecumque solveritis etc. Sermone Dei et testimoniis Scripturarum et eaehortatione virtutum. 6' Sane si Christus in adductis testimoniis sacramentum instiluisSet, sequeretur , Sacramentum confici, nedum quando Sacerdos absolvit, Verum etiam
quando ligat, Seu peccata retinet , quod nemo dicet. Ergo. 8. Besp. Λd i , N. Tum quia Ecclesia de potestate sibi a Christo collata peccata remittendi et retinendi Christi verba semper intellexit; hinc conc. Tridentilium Sess. 14. hunc canonem qui tertius est statuit: Si quis diserit verba
illa Domini Saluatoris: Iooipite Spiritum Sanctum, quorum remiseritis peccata, remittuntur eis , et quorum retinueritis retenta Sunt, non esse intelligenda de potestate remittendi stretinendi peccata in sacramento Poenitentiae , sicut Ecclesia entholica ab initio semper intelleaeit; detorserit autem, contra institutionem hujus saeramenti, ad auctoritatem praedicandi
Evanstellum; anathema sit. Τum quia missio de qua immediate ante locutus est Christus non solum munus doctoris, sed etiam munus reconciliatoris complectitur , quod eXPletur a sacerdotibus per remissionem peccatorum quam tribuunt per sacramentum Poenitentiae. 9. Λd 2'', N. Etenim quae reseri s. Lucas iacta Sunt a Christo undecim apostolis, quae refert Ioannes dicta sunt decem; siquidem ut legitur ibid. v. 24. Thomas autem unus Odecim non erat cum eis , quando venit δεδυβ. Λdeoque diversa suit apparitio ac diversum argumentum, seu Objectum missionis in utroque loco. Hinc evaneScit glομ
10. Ad 3 , D. coordinando quae apud Lucam et apud Joannem leguntur, ut sit in concordantia Evangeliorum, C. duplicem confundendo apparitionem A . Imo s. Doctor alteram ab altera omnino distinguit, ac proinde potestatem , quae a Christo discipulis in utroque loco data est. ll. Λd 4 , D. Etiam , c. solum A. Nam ibidem s. Cyrillus exponit duobus modis a sacerdotibus remitti aut re-
162쪽
tineri peccata et per haptismum , et eum sitos Ecclesia peccantes accipiunt vel poenitentibus ignoscunt. 12. Ad 5 , N. Siquidem tres ibidem aperte distinguuntur , qui injuriam paSSus est, testes, et Ecclesia , ac soli Eeclesiae Christus tribuit potestatem ligandi atque solvendi , dicens : Si Ecclesiam non aussierit, sit tibi sicut ethnie et publicanus. Hic proinde horum Verborum Sensus est :si Ecclesiae liganti non obtemperaverit qui injuriam intulit, sit tibi contra quem peccavit , quique eum detulisti, tanquam ethnicus et publicanus. Λlius est ergo qui injuriam accipit, alius qui ligat et solvit; ideirco Christus adjecit:
Amen dico vobis , quaecumquo alligaveritis etc.
13. Quod si nonnulli patres Christi verba per quandani
ut vocant, extensionem, atque in senSu mystico ac minus proprio injuriarum mutuae condonationi applicarunt, non idcirco judiciariam potestatem a Salvatore apostolis collatam, atque adeo sensum litteralem ac proprium excludere voluerunt. Iidem enim qui nobis objiciuntur patres alibi sensum hunc litteralem aperte conStituunt; Sic s. Augustinus De civit. Dei lib. 20. c. s. n. l. affirmat, Christi verba : Quaecumque etc. intelligi de praepositis per quos Ecclesia gubernatur; quod saepe alibi inculcat. Ita etiam s. Hieronrmus Comment. in cap. 18. S. Matth. eadem Verba apostolis dicta adstruit; atque ita pariter Theophylactus, qui objici solet.
14. Ad si , D. Si sacerdos actu positivo ac directo ligaret, C. Si negativo ac indirecte N. Ligat porro sacerdos quando non absolvit vi potestatis judiciariae quam exoreet in administratione hujus sacramenti; accedit quod sacerdos etiam liget quum opera satisfactionis injungit. i5. II. O . Adversus alteram partem: i' Scriptura constanter Poenitentiam cum baptiSmο conjungit; ex. gr. Λct. 2, 38. dicitur: Poenitentiam agite, et baptizetur unusquisque vratrum .... in reminionem peccatorum: et alibi saepe. 2' Quapropter patres Omnium prorsus peccatorum remissionum baptismo tribuunt, uti Augustinus , qui in
163쪽
CAP. I. DE VERITATE. S CRAMENTI POENITENTIAE. is
Epist. l85. ad Bonifac. c. s. n. 39. scribit: Ouidquid ab eis, qui post aeceptum baptismum hic vivunt, insrmitate humana contrahitur quarumcumque culpamum, propter ipsum lavacrum
dimittitur; et clarius adhuc Ith. l. De Nuptiis, Apostoli dictum explanans: Christus dileaeit Ecclesiam . . . . mundans lavacro, c. 33. subdit: Ut eodem lavacro regenerationis et verbo sanctis attonis omnia prorsus mala hominum resteneratorum mundentur atque Sanentur, non solum peccata, quae Omnia nunc remittuntur in baptismo , sed etiam quae posteritra . . . . contrahuntur: non ut baptisma, quoties peccatur,
toties repetatur ; sed quia ipso, quod semel datur, si , ut
non Solum antea , et erum etiam postea quorumlibet peccatorum
venia siletibus impetretur. Et s. Fulgentius in lib. De s
ad Petrum c. 30. vocat baptismum sacramentum silet et poenitentiae. Ergo.
16. Besp. Ad i , D. Scriptura Poenitentiam prout virtus est in adultis cum baptismo conjungit, C. Prout Sacramentum est R. Scilicet ut baptismus cum fructu ab adultis Suscipiatur necesse est ut cum poenitentia, seu deteStatione anteactorum peceatorum conjungatur; alioquin peceata nou remittuntur. Quoad peccata autem quae post la aerum Patrantur, non baptismus sed Poenitentia delet, ut patet ex Simone Mago Λcl. 8, 22. et incestuoso Corinthio de quo l. Cor. 5. coli. 2. Cor. 2. qui non ad memoriam accepti baptismi, sed ad poenitentiam revocantur. 17. Ad 2 , D. Τribuunt patres remissionem Omnium Deceatorum baptiSmo ut causae remotae, et conditioni prae- requiSitae, ut sacramenta ac celera salutis subsidia vim Suam eXerant, C. ut eausae proximae et formali N. Sanes. Augustinus in objectis ipsis locis mentem suam luculentissime aperit; siquidem in Epist. ad Bonifac. ibid. PrOSequitur: Neque enim aliquid prodest non baptizato dicere: dimitte nobis debita nostrae et in lib. De Nuptiis pariter ibid. subdit: Quid enim prodesset vel anse baptismum Poenitentia,
nisi baptismus sequeretur, vel postea, nisi praecederet 8 COm- Parat enim s. Doctor sacramentum regenerationis genera-
164쪽
164 TRACTATUS DE POENITENTIAtioni carnali; quoniam vero ex hac tum vita tum sanitas tum medicinalis virtus ad recuperandam valetudinem se dent, Sic ex generatione spirituali vita, ejusque persectio, nutritio, amissaeque valetudinis recuperatio, quae Per con-srmationem, eucharistiam ac Poenitentiam habentur, Omnino dependent.18. Sic etiam s. Fulgentius exponit quo Sensu Voca erit Iavacrum sacramentum Alei et poenitentiae, quatenus poenitentia necessaria est adultis ad baptismum accedentibus, non item vero infantinus.
I9. Tres partes esse Poenitentiae , cujus Veritatem adstruximus, desinivit cone. Tridentinum, contritionem videlicet, confessionem et satisfactionem, hoc Pan. 4. Si quis
negaverit, ad intestram et perfectam peccatorum remissionem requiri tres actus in Poenitente , quasi materiam sacramenti Poenitentiae, videlicet contritionem, confessionem et satisfactionem , quae tres Poenitentiae partes dicuntur, aut dixerit duas tantum esse Poenitentiae partes, terrores scilicet incussos conscientiae, rostri ito peccato, et sidem conceptam eae Evangelio vel absolutione, qua eredit quis sibi per Christum remissa peccata; anath. 3it. De tribus his proinde partibus singillatim nobis agendum est. 20. Iam vero ut a contritione exordiamur, ea ab eadem synodo Sess. 14. cap. 4. definitur : Animi dolor et detestatio de peccato commisso cum proposito non peccandi Meetero. Hic autem dolor, si cum fiducia divinae misericordiae et voto praestandi reliqua conjunctus sit, quae ad rite susciapiendum hoc saeramentum requiruntur, ut prosequitur sJnodus , hominem post baptismum lapsum ad Dei oratium in
Sacramento Poenitentiae impetrandam disponit.
21. Ast hic plura sese offerunt discutienda, quorum
165쪽
alia de fide sunt, alia sunt proxima sidet, alia deuiquo Iibero in scholis catholicis agitantur. 22. Λe i' de fido est ex Tridentino Ioc. cit. Contritionem illam imperfectam, quae attritio dicitur, quoriam vel eae turpitudinis peccati consideratione Cel cae stehennae et poenarum metu communiter concipitur , Si voluntatem peccandi cludat cum spe veniae, non Solum non facere hominem hypocritum et magis peccatorem, verum etiam donum Dei esse et Spiritus Sancti impulsum, non adhuc quidem inhabitantis, sed solum moventis, quo poenitem titulus viam sibi adjustitim parat. Et quamvis Sine sacramento Poenitentiae per se ad justiscutionem perducere peccatorem nequeat, tamen cum ad Dei stratium in sacramento Poenitentiae impetrandam disponit. Hoc enim limore utiliter concussi Rini vitae ad Icinae praedieationem plenam terroribua poenitentiam meruns, et misericordiam a Domino impetrarunt. Quam docti tuam Synodus eatione 5. quem paulo post Subjiciemus , anathemate Sanxit.
23. 2' Fidei proximum eSt, contritionem, quam aliqua do eharitate perfectam e33e contingit, hominem Deo reconciliare , priusquam h0c Sacramentum actu 3uScipiatur, ut ibid. prosequitur Tridentinum, quod praeterea docet, ipsum nihilominus reconciliationcm ipsi contritioni sine sacramenti voto, quod in illa includitur, non esse adscribendam. Quod confirmant propositiones in Brio damnatae. 24. 3' Λd fidem proinde proxime accedit, Saltem post
cone. Tridentinum, ad Poenitentiae sacrameutum rite s scipiendum minime requiri contritionem charitate perfectam ut contendunt jansevistae , qui dominantem. charitatem postulant in peccatore ad Poenitentiae sacramentum accedente. 25. 4' In scholis autem catholicis controvortitur 1' utrum ad justiscationem Poenitentiae Sacramento Obtinendam, Praeter attritionem, quae Oritur ex consideratione gehennae et Poenarum, opus Sit aliquo amore initiali. 2' Utrum hic amor initialis consistat in solo amore Spei, seu, ut loquuntur, concuptaceritisse, quatenus nempe Deus diligitur prout est
166쪽
honus nobis ac sinis nOSter, an vero in amore amicitiae seu
benecolentiae, quo Deus diligitur propter Se, Seu quatenus est bonus in se, atque infinitis pollet persectionibus. Qui adstruunt amorem concupiscentiae, censent, charitatem diastingui in perfectam et in imperfectam Specie, Seu Specisco nactivo, ita ut amor concupiScentiae sit charitas imperfecta, quae specie dissert a charitate persecta, quae ex ipsis tu amore benevolentiae consistit. Qui Vero pugnant pro solo amore heneVOlentiae, docent, charitatem perfectam ab imperfecta distingui, non specie, sed intensitate gradus, ita ut juxta ipsos amor initialis quem requirunt ad justificationem in sacramento, sit quidem appretiative summus non autem intensive . Huc spectat propOSitio 36. synodi Pistoriensis proscripta a Pio VI. uti salsa, qua traditur , quod fervor charitatis dominantis, et ille quidem diuturno eaeperimento per fervorem in Operibus probatus, generaliter et absolute requiratur , ut homo ad Sacramenta , et speciatim poenitentes ad absolutionis beneficium admittantur.3' Iuxta alios, charitas theologica et proprie dicta, quaeque ad justificationem requiritur, in solo amore concupiscentiae nuncupato consiStit, non autem in amore amicitiae ac benevolentiae. Hi charitatem persectam ab imperfecta distinguunt ex motivis; si enim Deus solus diligatur quia bonus nobis est, habebitur charitas perfecta, si vero diligatur cum aliquo extrinseco ei superaddito, vel cum admixtione timoris, erit imperfecta. 4' Demum disceptant theologi , utrum attriti O, quae concipitur ex timore illo, qui oritur ex metu supernaturali poenarum temporalium su sciat ad justificationem in Sacramento, an Vero Praeterea necesse sit, ut concipiatur ex metu poenarum aeternarum. 26. Nos itaque primo fidei dogma propugnabimus adversus protestantes; deinde catholicae Ecclesiae doctrinam adversus jansenistas adstruemus.
167쪽
Contritio illa, quae eoncipitur eae peccatorum straritate, multitudine , foeditate, amissione aeternae beatitudinis, et aeternae damnationis incursu, cum proposito melioris vitae, est verus et utilis dolor, ae praeparat ad gratiam , non et ero facit hominem magis hypocritam ac mastis peccatorem; neque est dolor coactus, sed liber ac voluntarius 27. De fide propositio est ex cau. 5. eonc. Tridentini: Si quis dixerit, eum contritionem, quae paratur per cliScussionem, collectionem et deteStationem peccatorum, qua quis recostitat annos suos in amaritudine animae Suae, ponderando peccatorum Suorum stravitatem , multitudinem, foeditatem , amissionem aeternae beatitudinis, et aeternae damnationis incursum , cum propoSilo melioris vitae, non esse verum et utilem dolorem, nec praeparare ad stratiam , sed facere hominem hypocritam et massis peccatorem ; demum illum esse dolorem coactum , et non liberum ac voluntarium; anathema sit. 28. Status quaestionis inter catholicos et novatores Ver- Satur circa timorem servilem nuneupatum, Siquidem omissis timore mundano, qui vitiosus est, et naturali, de quo in praesentia non agitur, timor supernaturalis distinguitur in timorem servilem , slialem seu castum, et in timorem serviliter servilem, quem Omnes uti vitiosum rejiciunt, utpote qui animum seu Voluntatem non avertat a peccato. Jam vero timorem filialem et castum, quo aliquis timet culpam Omnes commendant; prout commendant timorem mixtum, quo aliquis timet culpam et poenam. Restat igitur timor simpliciter servilis de quo disceptatur utrum bonus an malus Sit. Servilis porro censetur timor cum quis gehennae ac Poenarum metu legem divinam exequitur, ac de ejus tranSgressione dο- Iet, Seu is est, qui non solum manum sed et voluntatem cohibet a peccato. Lutherus hunc timorem utpote malum rejicit, hujus vestigiis insistit Quesnellus ; concilium I ridentinum e converso declarat eundem timorem, quatenus luntatem
168쪽
a peccato retrahit, donum Dei esse, proindeque bonum ac utilem , ac disponere ad justificalionem eum , qui de peccatis suis dolet, Statuitque non peccare de cetero ad vitanda aeterna Supplieia, eeteraque mala, quae peccatum
29. Jam vero timorem hunc Scriptura, patres, et Ecclesia universa uti donum Dei ac idoneum medium proponunt tum ad fugienda tum ad detestanda peccata, tum ad salutarem poenitentiam disponens; ergo bonus et utilis est. 30. Sane peremptoria Sunt Christi verba Luc. l2, 3. Timete eum , qui postquam occiderit scorpus , habet potestatem mittere in gehennam, ita dico vobis, hunc timete. Donum vero Dei hunc timorem esse docet Apostolus Rom. 8, 15. ubi de christianis ad discrimen Iudaeorum in Veteri Lege scribit: Non accepistis spiritum servitutis iterum in timore. Hunc timorem a Deo efflagitabat David Ps. IIS. dicens: Consiste timore tuo carneS meas; a judiciis enim tuis timui. Prophetae Omnes constanter hunc timorem judaico populo ingerebant , ac Ionas eo Ninivitas concussit per comminationem illam: Adhuc quadrastinta dies, et Ninire
subvertetur.3 i. Ex prope innumeris patrum hanc in rem testimoniis, unum urgemus S. AuguStinum quem suum novatores ac jangenistae faciunt. Ipse igitur Garr. in Ps. 127. n. S. Ille timor, inquit, nondum cadius praesentiam i Dominii et poenas timet. Timore facit quidquid boni facit; non timore amittendi bonum illud, sed timore patiendi illud malum. Non timet ne perdat ampleaeua pulcherrimi sponJi; sed timet, ne mittatur in stehennam. Bonus est et iste timor, utilis est. Supervacaneum esset alia testimonia post haec verba clarissima ex eodem Promere. 32. Do I cclesiae doctrina constat tum ex verbis Τridentini allegalis, tum ex damnatione insequentium Propositionum Quesnelli in Constit. dogmatica Unigenitus a G mente XI. facta; sunt autem: 60. Si solus supplicii timor animal poenitentiam, quo haec est magis violenta, eo magis
169쪽
ducit ad desperationem. Gl. Timor nonnisi manum cohibet; cor autem tamdiu peccato addicitur, quamdiu ab amore justitiae non ducitur. 62. Qui a malo non abstinet nisi timore poenae, illud commuttit in corde suo, et jam est reus coram Deo ; ut alias similes omittam. Cumque nonnulli hanc eandem doctrinam instauraverint, Λlexander VIII. rursum has propositiones confixit, nempe i5. Timor stehennae non est summaturalis; et l6. Attritio, quae 9ehennae et poenarum metu concipitur, sine dilectione benevolentiae propter Se, non
est bonus motus ac gupematuralis.
33. Priusquam difficultates dissolvamus ad praecaVendas tricas adnotamus 1' timorem non posse malum dici per Se , sed posse malum eVadere pro mala dispositione ejus, qui timore percessitur, Seu subjective; 2' spectari item posse timorem aut absolute, aut respective; absolute seu in se, bonus est: respective ad charitatem, imperfectus, aut potius minus persectus est, et latiori sensu interdum eum malum, dici, Seu minus bonum; 3' timorem poenarum a Deo insigendarum esse medium seu rationem medii habere ad xitandam culpam, non autem habere rationem sinis, neque interpretative; 4' timorem denique ortum ex ordinata erga nosmetipsos dilectione bonum esse ac honestum, cum Deus nos Velit ordinate nosmetipsos amare dicens: Diliges
34. I. Obj. Ioannes 1' Epist. 4, 18. Timor, inquit,
non est in charitate, sed perfecta charitas foras mittit timorem, quoniam timor poenam habet. Qui autem timet, non est perfectus in charitate. Paulus proindo christianos alloquens Rom. 8, 15. dicit: Ron enim accepistis spiritum Se milutis iterum in timore, sed cepistis spiritum adoptionis sitorum. Ergol' timor opponitur charitati; 2' habet malum pro objecto; 3' adeoque nec Dei donum est; 4' qui cum eo operatur
malo agit; 5' juxta illud Apostoli 1. Cor. l3, 2. Si charitatem non habuero nihil 5um . . . . nihil mihi prodest.
170쪽
35. Resp. Λd i '', D. Opponitur timor charitali improprie , ut medium sint, et Via termino , aut tanquam minus persectum magis persecto, C. Proprie Reu contrarie, ut malum bono X. Alioquin Christus timorem non inculcamet. 36. Ad 2 , D. Id est poenam immediate, C. mediate N. 37. Ad 3 , δε est. Contrarium enim ibid. docet Apost Ius ; unde enim acceperunt a udaei spiritum timoris nisi a Deo 338. Λd 4 , D. Si timor ex perversa dispositione Suh-jecti non excludat assectum a culpa , c. si excludat IV. 39. Ad 5 , D. Timor sine charitate nihil prodest ad meritum in Ordine ad xitam aeternam, C. ad justificationem uti dispositio N. 40. II. Obj. Patres docent l' timorem malum esse ;2' hoc constituunt discrimen inter veterem et novam legem, quod illa timorem injiciens homines deterreret ab
opere externo , nova ero per amorem etiam cohibeat interiorem animi affectum a culpa. 3' S. Augustinus Epist. 154. Inaniter putat, scribit, victorem Se esse pereati, qui poenae timore non peccat: quia etsi non impletur soris negotium malae cupiditutis, ipsa tamen mala cupiditas intus est hostis; et Contra duas Epistol. Pelagianorum lib. 2. c. s. n. 10. Quando timore poenae, inquit, non amore ju3titiae, si bonum, nomilum bene si bonum; nec sit in mese, quod seri ludetur in opere. Ex his igitur aliisque ejusmodi, quae lacile afferri
testimonia possent, constat S. Λugustinum in ea suime sententia, timorem poenae hominem efficere hypocritam ct magis Peccatorem, nec quempiam PGMe ex puro timore unum effugere peccatum quin incurrat in aliud. 4 l. Resp. Ad i , D. Τimorem mundanum ac serviliter servilem, C. timorem Dei simpliciter semulem N. Duas priores species timoris et nos reprobamus, ast timorem de quo disserimus non solum nemo patrum condemnat, Verum nemo est qui non commendet, et ipso non utatur ad retrahendos homines a peccato, ut patet tum ex apologetis religionis christianae, tum etiam ex ipsis mariJrum actiS.