장음표시 사용
181쪽
CAP. III. I E CONFESSIO XΕ. 181
ctoritate principis, atque in caSu noStro, no ue et auctoritato Christi, IV. 78. Ad 2 , D. Si Christus aliter non constituerit, C. si ita voluit, ut nemini dimitterentur peccata nisi virtuto clavium quas ipse Sacerdotibus contulit, N. Iam vero ipsa clavium , metaphora id suadet; quorsum enim consignare alicui claves ad claudendum aut aperiendum , si domus aditus omnibus pateret 79. Ad 3 , D. Conferendi per actum judicialem, C. conserendi quacumque ratione N.
80. Ad 4 , Reg. Nam hoc ipso, quod Christus dederit
potestatem peccata remittendi aut retinendi, mandavit patefactionem et cognitionem peccatorum, Sine qua illa potestas exerceri juxta aequitatem nequit. 8 l. Ad 5 , Neg. paritatem. Siquidem judicium et sententia non possunt nisi in subditos institui et proferri. Fiunt autem subditi insideles per baptismum, qui est Ecclesiae janua. Potest autem Ecclesia catechumenorum dispositionem cognoscere per plura experimenta quibus reipsa eos subjicit. 82. II. O . i' Nuspiam legimus apostolos fideles ad peccatorum consessionem faciendam compulisse. 2' Immo Vero S. Paulus l. Cor. 11, 28. fideles remittit ad propriae conscientiae discussionem, dicens: Probet autem seipsum homo. 3' Christus Matth. 6. nos docet a Deo immediate veniam petere illis verbis: Dimitte nobis, et Apocalyps. 2 , et 3. episcopis delinquentibus non consessionem sed poenitentiam injungit. 4' Sane verisimile non est Christum voluisse in lege gratiae durissimum jugum imponere cui Deus in lege timoris nec subjecit populum suum. Ergo. 83. Resp. Ad i , Trans . Siquidem plures liquo gravissimi auctores innixi potissimum patrum Graecorum auctoritati, contendunt de confessione intelligenda esse quae
scribit s. Iacobus c. 5, 16. Constem iri ergo alterutrum peccata vestra, praeSertim cum haec connectantur cum Sacramento olei sancti de quo ante locutus Apostolus su rat. Sed hoc misso, D. Non legimus compulisse, C. non
182쪽
compulerunt N. Sane nec legimus apostolos infantes tinxisse. Apostoli ea praedicarunt quae Christus instituit et docuit, cum igitur constet de Christi institutione, inferendum est, si delibus hanc consessionem injunxisse, cum ea opus haberent. 84. Ad 2 , D. 4d normam a Christo datam exigendam , C. probationem, quae in nuda conscientiae discussione consisteret N. 85. Ad 3 , Christus nos docuit veniam a Patre petere ac obtinere per media idonea, C. his neglectis N. Sed neque obest, quod Christus in Apocalypsi episcopis illis po
nitentiam tantum injunxerit, nam in hac cetera includebuntur, quae ipsi praestare debebant. 86. Ad 4 , Resp. 1' hic agi de facto, cum proinde de eo constiterit, non est ulterius quaerendum. Besp. 2' Ieve hoc jugum esse, si ratio habeatur tot sacrificiorum, lustrationum , poenarum etiam corporalium quibus Hebraei subjiciebantur ; uberiori praeterea nos gratia donari ad hoc praestandum, quod demum cedit in commodum ac solatium nostrum, ac proprium eSt legis amoris. 87. III. O . t ' Distincta peccatorum consessio interdum impossibilis est aut desectu memoriae , aut cognitionis in discriminandis culpis gravibus a levibus. 2' Perniciosa insuper est, dum ex Deilitate veniae causa sumitur relahendi. 3' Periculum exinde oritur tum quoad societatem, quae timere poteSi ne praetextu consessionis machinationes instruantur ; tum etiam quoad consessarios , qui turpibus narrationibus infici possunt; tum denique quoad poenitentes, ne dum memoria laeda recolunt iis alliciantur. Ergo. 88. Besp. l' Generatim F. Cum fieri nequeat ut quod divinitus institutum est incommoda quae objiciuntur ex se pariat. Distingui debet in omnibus legitimus usus ab abusurei; primus bonus est, alter ex sola hominum malitia provenit. 89. Resp. 2' Ad I , D. Prout ab adversariis concipitur , C. prout docet Ecclesia catholica IV. Nam juxta hujus doctrinam, non tenemur nisi ad constenda peccata. quae
183쪽
post diligens examen conscientia suggerit, et juxta graviatatem quam in eis deprehendimus. Si quod dubium praeterea supersit consessarii ope excutitur. 90. Ad 2 , D. Ex malitia et abusu, Tr. ex vi consessionis x Nam si illae asserantur dispositiones quae ad rite suscipiendum sacramentum hoc requiruntur, certe id non sequitur. 91. Ad 3'', D. Ex abusu, Tr. ex usu legitimo R. Aci' non solum nihil habet ex confessione pertimescendum
societas, sed plura bona sunt quae sibi polliceri potest, eum homines reddantur meliores, cum ad restitutionem laesi honoris aut ad reparationem damni illati poenitentes adigantur, ad machinationes potius detegendas obligentur, et ab iis moliendis retrahantur. 2' Confessarii sibi prospicere possunt oratione, et sanctitate hujus ministerii propria, atque ex consideratione judicii subeundi. Si qui aliter se gerunt, ipsi viderint. Interim Rom. Pontifices salutaribus Constitutionibus huic periculo prospexerunt. 3' Poenitentes, si ea qua par est verecundia, et in amaritudine cordis sui proprias noxas patefaciant, a quovis et ipsi periculo longe absunt.
Eadem veritas ostenditur eae traditione 92. Protestantes primum affirmabant recentem esse confessionis usum et praxim; deinde veritatis luce compulsi, licet antiquum hunc usum fassi sint, saltem recentem esse illius obligationem et ab Innocentio ΙΙΙ. inductam sec. XIII.
in cone. Lateran . IV. nunc communiter autumant. Utrumque erroneum ae falsum esse nobis Ostendendum est.
93. Itaque primo necessitatem consessionis adstruunt omnes patres illi, qui eam repetunt ab institutione Christi ita ut non aliter quam per Sacerdotes quibus patefacta crimina suerint, venia illorum obtineri possit. Porro tales sunt ex Latinisss. Cyprianus, Ambrosius, Innocentius I., Leo M.,
184쪽
Angustinus , Gregorius M. Heie brevitatis gratia unius Cypriani verba describimus ex lib. De lapsis, ubi cum multa de
necessitate consessioniS etiam occultorum Peccatorum, quamvis solius cogitationis disseruisset, concludit: Consileantur sin-yuli delictum suum, dum adhuc qui deliquit in seculo est, dum admitti confessio ejus potest; dum satisfactio et remissio facta per sacerdotes apud Dominum strata est. Reliqua testimonia per secula singula digesta recoli possunt apud MuZZareIlium in opusc. XIII. Ex Graecis autem Origenes, A. Basilius, et s. JO. Chrysostomus, inter quos Origenes Hom. 2. in D it. n. 4. haec scribit: Est adhuc et septima licet dura
ac laboriosa per poenitentiam reminio peccatorum . . . . cum non erubescit sacerdoti Domini indicare peccatum Suum , et quaerere medicinam Secundum eum , qui ait: Diaei, pronun-riabo adcersum me injustitiam meam Domino, et tu remisisti impietatem cordis mei.
94. Ad alterum vero quod altinet, scilicet ad usum et
praxim consessionis, ut omittam documenta quae Se protendunt a Sec. XII. nempe ante Innocentium III. Usque ad sec. VI. ex quibus patet luculentissime extitisse consessarios principum virorum , imperatorum, militum , fidelium in genere, infirmorum, consessionum sormulas; contenti erimus ea urgere quae a seculo V. de hoc usu occurrunt usque ad Sec. II. inelusive. Itaque Seculo V. s. Augustinus serm. 393. ut fideles inducat ad tempestivam poenitentiam, sic eos alloquitur: Quia si ad ultimum vitae steterat, nescit, si ipsam Poenitentiam accipere, ac Deo et sacerdoti peccata sura consteri poterit. Sec. IV. s. Ambrosius, ut resert ejus biographus Paulinus n. 39. quotiescumque illi aliqvis ob percipiendam Poenitentiam lapsus suos consessus esset, ita flebat, ut et illum sere compelleret. Sec. III. Origenes Hom. 2. in
Levit. n. 4. scribit: Dura et laborioSa poenitentia . . . . cum non erubescit smerdoli Domini indicare peccatum suum, et
quaerere medicinam. Sec. II. hibente reseri s. Irenaeus lib. l. ni. Haeres. c. s. et l3. de mulieribus a Marco praestigiatore seductis , quod postea ad Dei Ecclesiam reversae cum
185쪽
85 reliquo suo errore hoc quoque confessae sunt; aliae autem hoc crimen confiteri veritae a vita Dei desperaverunt. Non desperassent profecto si liberum usum confessionis mulieres istae credidissent. Tertullianus lib. De Poenitent. c. 8. eos
damnat qui publieationem mi suffugere aut de die in diem
differre praesumunt , pudoris magis memores quam Salutis. Quum vero hi patres uno ore a Christi institutione confessionem hanc repetant, evidens est Sec. I. eandem viguisse doctrinam. 95. Huc accedunt sectae Omnes quae longe ante Innocentium ab Ecclesia catholica divisae sunt, ut Graeci, Armeni, Aethiopes aut, nestoriana haeresi aut monophy- sitica insecti, aut schismate, penes quos eadem doctrina et praxis adhuc viget. Adeoque, quod consequens est, non ab Innocentio lII. sed ab Ecclesia catholica, quae a Christo hanc doctrinam habuisse semper professa eSt, eam
96. I. Obj. i' Allata documenta non agunt nisi de confessione soli Deo facienda; 2' aut de confessione quadam generica peccatorum publicorum; a' aut libera de otionis causa suscepta, qualis apud monachos viguit. 4' Alioquin reddi non posset ratio silentii quod penes Sanctorum biographos invenitur, qui numquam exomolegesim fecisse ante obitum perhibentur; 5' nec non silentii circa
consessarios institutos sive in nosocomiis, sive in exercitibus. 6' Sane nonnisi recentiore aetate tot eruperunt Summae ac Summulae, Instructiones conse8Aariorum. Ergo.
97. Resp. Ad i , N. Etenim adducti patres loquuntur
de consessione Deo et sacerdoti facienda, uti R. Λugustinus, aut Deo per sacerdotem, ut Anastasius Sinaita De sa-ma symini D. 5. , alioquin absurdum foret disserere de pudore propter quem haud pauci retrahebantur a consessione, uti testantur Τertullianus et Cyprianus cum aliis. 98. Ad 2 , N. Nam Origenes Bour. 3. in Laeo. n. 4. Scribit:
186쪽
Si quid in occulto gerimus; si quid in sermone solo, vel etiam
intra evitationum secreta commisimus , CUNCTA necesse est
publicari, CUNCTA proferri. Eadem habet s. Cyprianus. 99. Ad 3'', F. filioquin mulieres de quibus scribit s. Denaeus a vita Dei non desperaSsent, quae profecto
100. Λd 4 , Resp. Imo multiplicem rationem ejusmodi silentii reddi; ac l' quia plures martyrio naevos Suos abluebant; T quia plerique nonnisi levioribus se maculis inquinabant, quibus tollendis confessio necessaria non est; 3' quia etsi eam fecerint, biographi antiqui minuta haec persequi non conSueverunt, ut patet etiam ex eo, quod plerumque omittant quoque mentionem facere de percepta a Sanctis, instante morte, eucharistia. 4' His addimus h0c argumentum negati Vum esse, quod eliditur per positiva documenta quae attulimus , nec esse generale. Siquidem des. Eligio legimus in ejus vita ipsum totius anteactae Vibiae maculas ante obitum per consessionem eluisse.
10 l. Λd 5 , D. Id est non legitur praefectos Sacerd0tes suisse excipiendis consessionibus in nosoeomiis, in exercitu etc., D. praesecti reipsa non fuerunt F. Nam alterum ex altero non sequitur, alioquin nimis probaretur; cum pariter non legamus eucharistiae infirmis aut militibus dispensandae praesectos sacerdotes fuisse. 102. Ad si , D. Si Summae, Summulae, Manipula, Medullae etc. ad essentiam consessionis spectarent, C. Secus N. Longe olim majori simplicitate antiqui hac in parte se gerebant , Scripturam, canones, Sanctiones pro norma habebant casibus solvendis. Et quemadmodum theologia the retica seu speculativa nonnisi sequioribus suculis scientisca methodo tradi coepit, ita et moralis disciplina. 103. II. Obj. Omnes catholicorum conjecturas evertit celebre Nectarii factum quod an . 390. contigit. Cum enim nobilis quaedam mulier, ut refert Socrates V. G. lib. 5.
c. l9. patefecisset in consessione se turpem cum diacono consuetudinem habuisse , et cum eum ob causam ecclesia-
187쪽
stici homines dicteriis appeterentur, Eudaemon quidam Ecclesiae presbyter Aleaeandria oriundus Episcopo Metario suasit, ut
poenitentiarium quidem presbyterram expungeret, timumquemque vero pro arbitrio et pro animi sui conscientia ad sacramentorum communionem sineret accedere. Iam vero si confessio auricularis aboleri potuit, jure infertur eam non divinae, sed ecclesiasticae institutionis esse. Ergo. 104. ReSp. Neg. min. quae supponit Vere Rholitam confesSionem esse, cum abolitum non fuerit nisi Poenitentiarii munus quod, eodem ibid. referente Socrate, sub Decio institutum suerat. Porro hoc munus complectebatur mixtum tribunal et excipiendi consessiones, et adigendi in nonnullis casibus poenitentes ad denunciandum complicem, ut procedi in eum in foro exteriori posset. Duplicem haec mulier confessionem fecerat, primam totius anteactae vitae , et alteram secit progressu temporis in qua patratum cum diacono stuprum consessa est. Post hanc secundam confeSSionem a presbytero poenitentiario compulsa mulier est ad denunciandum diaconum, qui propterea ejectus est, atque exinde orta in elerum dicteria. Ob haec munus presbyteri poenitentiarii ad tempus saltem Constantinopoli abrogatum est, et confessio ad pristinam simplicitatem revocata. Quod etiam constat ex SOZomeno, qui lib. 7. c. 16.
agnoscit necessitatem auricularis consessionis, scribens: Cum in petenda venia peccatorum, necessario eonsteri oporteat, nec
non ex s. Ioanne Chrysostomo, Nectarii successore, qui in synodo ad Quercum ab aemulis suis accusatus eSt de nimia facilitate in absolvendis poenitentibus, quorum confessiones excipiebat, ut refert Socrates lib. s. c. 21. et exactis conciliorum constat apud Harduinum tom. l. col. 1042. Ex his patet ars critica Calvini, Kemnitii, Dallaei ceterorumque haereticorum, qui hoc factum adhuc obtrudunt,
ex quo magis elucet tum necessitas tum praxis consessionis sacramentali8 sec. IV. 105. III. O . Non desuerunt sive ante sive post conc. Lateranense IV. qui negarent neeessitatem auricularis con-
188쪽
sessionis. Ante quidem , Gratianus qui in suo mereto dist.
i' de Poenitentia commemorat sapientes ne religiosos Viros docentes sola, cordis contritione et secreta satisfactione absque Oris confessione quemquam pone Deo recomiliari, quin tamen sic sentientes fuerint aut a conc. Cabillonensi, aut a Petro Lombardo censura notati. Post concilium Vero Ioannes Seineca Gratiani glossator, qui eandem oratis consessionis necessitatem rejicit, prout etiam docuit Petrus De Osma nuncupatus. Ergo. 106. B. D. I. Nonnulli Obscuri canonistae, Tr. plures iique alicujus nominis R. Quoad Gratianum non desunt
qui dubitent diistinctionem de Poenitentia illius esse; Verum et hoc praetermisso, intelligi potest ejus doctrina de ju tiscatione quam quis Obtinet contritione charitate perfecta eum consessionis voto si confessarii desint, prout etiamnunc temporis catholici sentiunt. Exploratum enim est doctores Gratiano coaevos necessitatem confessionis et dogma admisisse. Quod si reipsa aut Gratianus aut Ioannes Se- meca, aut nonnulli alii contrarium senserunt, turpiter e rarunt , et ex sola ignorantia traditionis excusari possunt; qua de causa tum a conc. Cabillonensi, tum a Magistro Bententiarum censura notati non sunt. Petrus autem De Osina ut haereticus damnatus est a Sixto IV. ejusque -- thedra combuSta.
Nullum est peccatum, quod rite dispositis ab Ecclesia virtute clavium remitti non possitI07. Propositio est de fide, ut patet ex montanistis et novalianis, qui hac de causa uti haeretici ab Ecclesia damnati sunt. Montanistae tria peccata subtrahebant potestati clavium, idololatriam, homicidium, moechiam. N Vatianus et Novatus schismatis auctores subtraxerunt Iapsum in idololatriam, ipsorum assectae ulterius progremi negarunt Prius posse ab Ecclesia graviora crimina remitti, dc-
189쪽
inde omnia lethalia peccata post baptismum admissa. So-einiani aliqua saltem ex parte immiti huic doctrinae adhaesere. 108. Sic autem propositionis nostrae Veritatem evincimus: Si quae peccata essent, quae virtute clavium ab Ecclesia remitti non possent, ideo laret, aut quia Christi verba Matth. 18. Quaecumque solveritis etc. et IOA20. Ou rum remiseritis etc. intelligi deberent de baptismo; aut quia Christus ipse aliquam exceptionem fecisset; aut quia denique ad solos apostolos personaliter dicta sunt. Atqui nihil horum admitti potest. 109. Etenim de solo baptismate adducta verba intelligi non posse, paulo ante confecimus. Exceptionem porro quamlibet generalissima Christi verba non patiuntur; ut enim
optime scribebat s. Pacianus Epist. 4. ad Sympronianum: Quaecumque miseritis, inquit Christus . omnino nihil eaecepit et quaecumque, inquit, vel magna vel modica; et s. Ambrosius De Poenit. lib. i. c. 3. n. l0. Deus, inquit, distinctionem non fecit, qui misericordiam suam promisit omnibus, et relainandi licentiam saeerdotibus suis sine ulla eaeeeptione concessit. Quod confirmat exemplo incestuosi Coifinitis, et Simonis magi haereticorum omnium parentis, quibus aut venia data est, aut poenitentia indicta. Tertium denique admitti nequit, quin et baptismi ceterorumque
eonferendorum sacramentorum saeuitas desiime cum apostolis dicatur; quod est absurdum, cum Christus in bonum
Ecelesiae perduraturae usque ad consummationem Seculi ejusmodi facultatem conceSSerit. li 0. Quapropter vix montanistae ac novaliani novam hanc doctrinam invexere, ut uno auimo patres in illam , tanquam in immanissimam haeresim insurrexerint eamque da
testatem datam absolvendi illis verbis: Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus; spiritus autem blaaphemias
190쪽
non rem illetur. Et quicumque diserit verbum contra Filium hominis, remittetur ei; qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum, non remittetur ei, neque in hoc Seculo, neque in futuro. JO. proinde I p. l. c. 5, lG. dicitur: Est peccatum ad mortem, non pro illa dico ut roget quis. Et Paulus Hebr. 6, 4. scribit: Impossibile est, eos, qui semel Sunt illuminati, stustaverunt etiam donum caetrate . . . . et prolapSi Sunt , rursus
renovari ad poenitentiam: et ibid. l0, 25. Voluntarie
enim nobis peccantibus post acceptam notitiam veritalis jam non relinquitur pro peccatis hostia; quod cap. 12. cousi mat 2' exemplo Esau, qui non invenit poenitentiae locum, quanquam cum lacrymis inquisisset eam. Ergo.
ii 2. Resp. Λd l', D. Et haec aliaque ejusmodi testimonia arguunt difficultatem remissionis ratione habita pessimae dispositionis in Subjecto, Seu in ejusmodi peccatoribus, C. arguunt potestalis limitationem in Ecclesia quoad rite dispositos N. Siquidem nec unum ex his testimoniis assicit Ecclesiae facultatem, sed omnia vel Deum immediate, vel peccatores attingunt ; adeoque plus probarent, quam adversarii vellent, nec Deum scilicet cujus misericordiae ejusmodi peccatores remittebant posse illis peccata remittere. Haec dissicultas igitur oritur solum ex pessima delinquentium istorum dispositione, sive ejusmodi peccata consistant in Voluntaria apostasia, siVe in aperta cognitae veritatis impugnatione, sive in alio ejusmodi ut interpretes varie exponunt . nec vacat huic diutius i
lla. Ad 2'', D. Non invenit Esau locum poenitentiae in patre, qui ratam habuit benedictionem collatam Iacob, C.
de peccatis suis R. Nec enim de his sermo est. li4. II. O . Patres hanc agnoVerunt exceptionem,i' Hermas enim Pastor. lib. 3. Simil. 4. n. 2. de Scel stis hominibus scribit: Hujusmodi homines morti sunt dest nati; et auctor constit. Apostolic. lib. 2. c. 23. de eo , qui xelut acie rebelli leniat Deum , affirmat, quod venia earebit.