장음표시 사용
201쪽
cerdotibus pravis. Sic etiam desipuerunt nonnulli Ecclesiae perturbatores sub sinent elapsi seculi , dum affirmarunt approbationem episcopalem ad excipiendas consessiones non esse collationem jurisdictionis seu facultatis absolvendi, sed merum idoneitatis testimonium , cum sacerdotes omnes xi ordinationis accipiant eam facultatem ; tum etiam ex eodem principio intulerunt sin minus licite, saltem Valide posse
Omnes absolvere a casibus reservatis. Hanc doctrinam suam
secit s3 nodus Pistoriensis. Contra hos omnes sit:
Absolutio saeramentalis sacerdotis est artus judicialis , et non nudum ministerium pronunciandi et declarandi remissaene peccata constentil 53. De fide est; hunc enim ean. s. sem. cit. Τridei linum edidit: Si quis dixerit, absolutionem sacramentalem Sacerdotis non esse actum judicialem, sed nudum ministerium pronunciundi et declarandi remissa esse peream constenti, modo
tantum credat se esse absolutum . . . anath. Sit .l54. Ostenditur autem ejusdem veritas illis ipsis Scripturarum et traditionis testimoniis , quibus veritatem hujus
Sacramenti adstruximus. Etenim Christus Io. 20. apostolis dixit: Quorum remiseritis peccata , non autem quorum declaraveritis remissa peccata esse. Rursum idem Christus Matth. I 6. et 18. dixit: Ouodeumque ligaveris . . , quodcumque Solveris Vel: Quaecumque allistaveritis ..., quaecumque solveritis. Quae eerte Verain solutionem important non vero nudam Solutionis declarationem. Hoc 3 ero magis patefit ex metaphoracla ium qua usus est Christus ; claves enim Vere traduntur ad claudendum aut aperiendum domus Ostium, non autem ad declarandum apertum vel clausui osti uni esse. Nisi igitur vim inseramus Scripturae verBis, intendum est artum quo Aacerdotes absolvunt actum esse vere judicialem , et non nudum ministerium declaratorium.
i55. Id ipsum coiisicitur ex allegatis patrum testimoniis
202쪽
ex quibus discimus 1' Christum delere peccata sacerdotum ministerio ; 2' sacerdotes sedere judices in tribunali Poen,
tentiae ; 3' illorum sententiam ratam in coelis esse; 4' sacerdotes hac potestate praestare Angelis et Λrchangelis ipsis. Controversia ipsa quae sec. ΙΙ. et ΙΙΙ. excitata est a m0ntanistis et novalianis adversus catholicos quoad potestatem clavium hanc eandem veritatem luculenter ostendit, quae ridicula plane fuisset, si unice suisset Versata circa meram declarationem remissionis peccatorum. Ergo.
l 56. Obj. t ' Verbum remittere interdum in sensu declarandi usurpari constat ex Luc. 7, 48. cum Christus mulieri poenitenti dixit : Remittuntur tibi peccata tua , tum jamdiu eidem peccata suissent remissa. 2' Hunc autem Sensum subesse huic Verbo Io. 20. patet ex Voce retinere; nec enim retinent Sacerdotes peccata , nisi quatenus declarant esSe retenta, seu non dimissa. 3' Quod conlirmat ossicium judicis cujus est tantum declarare aliquem reum adtinnocentem esse respectu legis. 4' Praesertim cuin Christus proprie non constituerit Sacerdotes judices peccatorum, sed personarum utrum dispositae rite Sint nee ne, dicens: QUORUM remiseritis peccata . . . QUORUM retinueritis; b' prout
reipsa nonnulli scholastici docuerunt. Ergo. I 57. Besp. Ad i , N. Siquidem Christus loc. cit. tum
V. 47. tum V. 48. in eodem sensu remissionis dixit: remittuntur peccata; in praecedenti quidem versiculo dum Pharisaeo patefecit remitti peccata mulieri; in in sequenti vero dum hoc ipsum peccatrici confirmat.158. Λd 2', Neg. Nam prout peccata subjiciuntur per
consessionem clavibus , sacerdotes eodem actu judiciali eadem aut retinent aut remittunt. l59. Ad 3', D. Si judices suerint mera Seu execut0- res, C. Si sint misti seu auctoritate suprema praediti A I ales porro sunt sacerdotes ex Tridentino, quos Christus suos vicarios tanquam judices et prae3ides constituit.
203쪽
CAP. V. DE MATER A FORMA ETC. 203
160. Ad 4 , D. Christus constituit sacerdotes judices personarum in ordine ad peccata juxta diversas dispositiones remittenda aut retinenda , C. secus N. Ideo enim sacerdotes expendunt dispositiones poenitentium ut eos a peccatis solvant, aut non solvant. Deinde omne dubium tollitur ex Matth. 18. ubi Christus in recto dixit: Quaecumque alligaveritis, quaecumque solveritis.16 l. Ad 5'', D. Iique pauci, qui statim consutati sunt, C. plures et innoxie N. Eos enim refellit Richardus a s. Victore, qui illorum sententiam profert apud Morinum Op. cit.
Soli sacerdotes sunt sacramenti Poenitentiae ministrit 62. De fide pariter propositio haec est juxta can. 10.eonc. Tridentini sess. cit. Si quis diserit non solos sacerdotes esse ministros absolutionis, sed omnibus et singulis Christi s- delibus esse dictum: Quaecumque ligaveritis etc. Quorum remiseritis etc. quorum verborum virtute quilibet absolvere possit peceata, publica quidem per correptionem dumtaaeat, si
correptus acquieverit; secreta vero per spontaneam confessionem; anath. Sit.
163. Iam vero alligata Christi verba quibus innititur facultas absolvendi ad solos apostolos eorumque in sace dotio successores pertinere universa antiquitas uno consensu Semper agnovit. Hujus rei testes sunt omnes Latinorum ruetuales Iibri, Graecorum et Orientalium Omnium Eucliologia, quae eruditi viri Marienius, Renaudotius , Morinus, Asse nanus collegerunt; nec non patres omnes utriusque I cclesiae. De Origene , Tertulliano, et Cypriano constat ex su-Perius adductis eorum testimoniis; quibus nunc addimus ex Graecis s. Basilium, qui in cit. Regul. Brev. interrost. 288. scri hil : Peccata iis confiteri necesse est, quibus mysteriorum Dei coneredita est dispensatio; ex Latinis 3. Ambrosium, qui
204쪽
De Poenit. lib. l. c. 2. n. T. Ius hoc, inquit, Solis permissum sacerdotibus est. Et haec speciminis gratia. 164. Pravitatem porro sacerdotum non ossicere quominus ipsi valide absolvant, constat ex iis quae disputavimus in Trael. De sacr. in genere; definivitque iterum Τλdentina synodus in can. cit. cujus prior pars haec est: Si quis
diserit , sacerdotes, qui in peccare mortali sunt, potestatem ligandi et solvendi non habere . . . ἰ anath. Sit. DIFFICULTATES
I 65. Obj. l' S. Iacobus Epist. sua c. 5, 16. indiscriminatim omnibus scribit : Constemini ergo alterutrum peccata vestra. 2' Ad quae verba alludens s. Augustinus Hom. 12. In omnibus, inquit, Scripturis divinis utiliter ac salubriter
admonemur ut peccata nostra debeamus jugiter et humiliter , non solum Deo, sed etiam sanctis et Deum timentibus consteri. Sic enim per Iacobum apostolum etc. 3' Nec desunt ceditissima documenta ex quibus constat in necessitatiis casu
etiam diaconis tributam lacultatem esse excipiendi delicti ex o mologesim , ut ait s. Cyprianus Ep. 12., manum imponendi ad poenitentiam, et dandi pacem ; prout pariter faciendum esse statuerunt concilia Iliberitanum ac Triburiense in Hispania; Eboracense et Londinense in Anglia ; Odo episcopus Parisiensis in Gallia ; Petrus Cantor insuper et subdiaconos docet posse ligare, auctoritate Papae, mn Sua; apud Morinum o p. cit. lib. 8. c. 23. Quod confirmatur ex jure canonico cap. Fures eaetra, de furtis. Innumera pariter suin petunt apud Martentuin et Mabillonium documenta de consessione non solum diaconis sed etiam inserioribus clericis imo et laicis facta , quandoque etiam abbatissis a respeetivis subditis. 4' Sane in necessitatis casu omnes tingere poS-
166. Resp. Ad I , Nest. Aut enim Iacobi textus acet-pitur de consessione Sacramentali cum plerisque patribus, et in hoc sensu cum iisdem patribus coarctari debet ad solos presbyteros Ecclesiae , quos in v. immediate praecedeu-
205쪽
CAP. V. DE MATER A FORMA ETC. 205
te advocandos dicit ad inungendos insirmos; aut cum aliis de humili consessione qua quis se peccatorem Profitetur ,
et in hoc sensu non est ad rem. 167. Ad 2'', My. Sermo siquidem adductus Augustini foetus non est; agitur praeterea in eo de consessione ce rem Onial i. 168. Ad 3 , D. Quae tamen documenta non attingunt nisi exomologesin ceremonialem, et relaxationem poenitentiae canonicae in foro externo, C. eXOmologeSin sacramentalem , et absolutionem in soro interno IV. Hoc sensu exponit haec ipsa documenta Morinus in remynitione operis
sui de Poenitentia , tu quo illa congesserat. Et hoc quidem respectu diaconorum ; relate vero ad subdiaconos aliosque inferiores clericos et laicos , quae de auditis ab his reseruntur consessionibus, intelligi debent de confessionibus, quas absente sacerdote , faciebant poenitentes humilitatis ergo tum ad excitandos se ad contritionem , tum ad implorandas Ecclesiae preces. Quas quidem conseSsiones quodammodo sacramentales Vocat S. Thomas in Suppl. q. 8. ar. 2.
l. , qui illis tribuebat analogice quandam vim ex opere operantis gratiam producendi. Hic usus perduravit sere usque ad sec. XVI. deinceps vero penitus obsolevit. Exinde ritu explicari possunt quae ex conciliis, jure canonico , et Petro Cantore objecta sunt. Quoad abbatissas Vero, illae comsessiones non consistebant nisi in quadam conscientiae ratione , quam subditae tanquam matri reddebant, prout adhuc sit in nonnullis religiosis institutis. Si quis obrepsit abusus , illico sublatus est. l69. Ad 4 , Neg. paritatem, quia Christus diversa ratione statuit, quae spectant ad horum sacramentorum a ministrationem.
206쪽
ud missise absolvendum in sacramento Poenitentiae praeter potestatem ordinis, requiritur potestas jurisdietionisl70. Certa ac silet proaeima propoSitio est, ut constat ex nota inusta propositioni 37. synodi Pistoriensis a Pio VI. in Const. Auctorem Mei , quae sic intellecta , quod alia validum usum hujus potestatis absolvendit , non sit necessuris ordinaria vel subdelegata illa jurisdictio, sine qua Tridentinum declarat nullius momenti esse absolutionem a sacerdote prolviam, damnatur ut satia , temeraria , erronea , et concilio Tridentino contraria.
l Ti. Verba concilii Tridentini Sem. l4. cap. 7. ad quae ulludit summus Pontifex haec sunt: Quoniam natura et ratio illud e oscit, ut sententia in subditos dumtaoeat feratur, persua sum semper in Ecclesia Dei fuit, et verissimum esse synodus haec confrmat, nulliva momenti abSolutionem eam esse lebere , quam Sacerdos in eum profert, in quem Ordinariam aut subdelmatam non habet jurisdictionem. Haec porro verba
nihil aliud significare possunt, quam jurisdictionis Supe venientis ordini necessitatem ad valide absolvendum , alioquin absurda evaderent. IT 2. Quod magis adhuc patellex Rom. Pontificilius, qui saepius declararunt nullam ac irritam illius sacerdotis absolutionem esse , qui destitutus alterutra jurisdictione sit. Sane Benedictus X lV. in Const. Sacramentum Poenitentiae, his verbis consessario omnem facultatem ademit absolvendi complicem in peccato turpi : Sublata propterea illi Consessario j ipso jure quacumque auctoritate et jurisdictione ad
qualemcumque personam ab hujusmodi culpa absolvendam ;αdeo quidem, ut absolutio , si quam impertierit , nulla atque irrita omnino sit, tanquam impertita a sacerdote, qui jurisdictione ac facultate ad valide absolvendum necessaria privatus istit, quam ei per praesentes Da nostras adimere intendimus.
207쪽
Ηoe ipsum analogia confirmat deducta a tribunali civili , in quo irritam pronunciarent sententiam judices jurisdictione destituti.l73. Posset praeterea, nisi ageretur cum catholicis, haec doctrina evinci ex sensu totius antiquitatis , ex cujus documentis constat ab initio solos episcopos absolvisse , nec nisi processu temporis, adscitos ab iisdem fuisse monachos ad hoc munus, crescente poenitentium multitudine, nec unquam alios sacerdotes hanc Sibi facultatem arrogasse , uti ostendit Christianus Lupus in Dissert. De peccator.
ac satisfaction. indulgentiis cap. 2. nec non Martentus Op. cit. lib. l. p. 2. e. s. Rr. 6. S. 2.l74. Ex his insertur i' episcopalem approbationem ad excipiendas consessiones , non esse merum idoneitatis testimonium , sed veram potestatis et jurisdictionis collationem; 2' sine antistitum approbatione, et jurisdictionis potestate, non solum illicite, sed prorsus invalide administrari sacramentum Poenitentiae.
lionis , ut cum conc. Tridentino docet Catechismus Rom. , duplex competit potestas , altera in corpus Christi reale, altera in corpus Christi mysticum, seu in fideles Omnes, qui hoc ipso subditi sacerdotum evadunt , quin alia jurisdictione opus sit. 2' Λlioquin sequeretur, ad valide absolvendum praeter potestatem divinam requiri potestatem humanam , et illam ab hac pendere ; absolutionem proinde non jam conferri in nomine I. C. sed in nomine episcopi. 3' Nec obstat debere sententiam in subditos ferri, siquidem cum si delis coram sacerdote se sistit, hoc ipso se ejus subditum constituit ; 4' eo vel magis , quod administratio
sacramenti Poenitentiae constituta sit ad instar compromissi inter poenitentem et consessarium , Sacerdos enim est judex eompromissarius a Christo institutus inter Deum ossensum
et peccatorem a quo laesa divina justitia est; peccator
208쪽
propterea fit subditus voluntarius illius sacerdotis ad quem constendus acredit. Ergo. l76. Resp. 1d l', D. Ita tamen , ut quoad exercitium , altera pendeat a materia idonea , altera vero a sui, ditis assignandis , C. Secus IV. Profecto ex Ordinatione sacerdotali lacultra absolvendi provenit, quod nemo inficiatur ; at exerceri facultas haec non potest nisi in subditos, qui non habentur sine potestate ordinaria aut subdelegata, uti cx dictis patet. li T. Ad 2 , My. Siquidem jurisdictio tantum se hahet ut conditio , qua . potestas absolvendi, in ordinatione a Deo collata, in praxim , Seu in actum deducatur. Percam enim subditi assignantur, in quos possint Sacerdotes
178. Ad 3', D. Si in arbitrio cujusvis fidelis esset sibi judices cligere, C. si hoc pendeat a legitima auctoritate N. Alioquin etiam in causis civilibus possent cives sibi judices constituere, quod nemo dicet. Possunt igitur sideles quenI-
cuinque Sacerdotem eligere ex approbatis.l79. Ad 4', Necy. tum quia novum hoc paradoxumeompromissi pugnat cum doctrina Τridentini sum. 14. c. 5.
declarantis, Christum . . . Sacerdotes sui imius vicarios reliquisse tanquam praesides et judices, ad guos omnia mortalia
crimina deferantur , adeoque independenter a fidelium electione ; tum quia in judicio compromissorio nulla requiritur jurisdictio , ex eodem tamen concilio nisi sacerdotes Ordinaria aut subdelegata jurisdictione praediti sint, absolutio
Episcopi jus habent reservandi sibi casus etiam in foro interno coram Deo: ideoque sacerdotes, qui extra mortis articulum, nihil possunt in casibus reservatis , invalide prorsus ab iis poenitentes absolvuntl80. I o fide propositio est Trideutino sess.cit. Can .ll. delini cute: Ni quis diaerit, episcopos non habers jus reasrvandi
209쪽
sibi emus, nisi quoad eaeternam politium, atque αδεο να- suum reServationem non prohibere quominus sacerdos a reservatis vere absolvat; anath. sit. Cohaeret autem haec desinitio cum ejusdem concilii doctrina tradita ibid. cap. 7. ubi dicitur : Hanc autem delictomum regemationem squam Rom. Pontifex quoad universam Ecclesiam, episcopi autem in suis dioecesibus faciunt in , consonum est divinae auctoritati,
non tantum in eaeterna politia sed etiam eorum Deo vim habere . . . Mira articulum mortis sacerdotes , eum nihil possint in casibus reservatis , id unum poenitentibus persuaderenitantur, ut ad superiores et lestitimos judices pro benescio absolutionis accedant.18 l. Iure proinde merito Pius VI. hinas propositiones
synodi Pistoriensis proscripsit, nempe 44. aggerente=n, reservationem caSuum nunc temporis aliis non esse , quam improvidum ligamen pro inferioribus sacerdotibu3, et sonum sensu vacuum pro pomitentibua a uetis non admodum curare hanc reseruationem ς quae propositio declaratur salsa, temeraria, male sonans , perniciosa , concilio Tridentino contraria , superioris hierarchicae potestatis laesiva ; et 4b. in qua synodus spem patefacit, reformatum iri Bituale una cum ordine Poenitentiae; quae eisdem fere censuris notatur. 182. Iam vero jus penes Summum Pontificem , ac respectivos praesules esse reservandi sibi nonnullos casus etiam in soro interno coram Deo , quoad eos qui se catholicos profitentur , satis ostendunt allegatae auctoritates ; quoad protestantes vero Iutheranos quos directe ferit canon Tridentinus evincitur tum ex natura hujus sacramenti, tum ex antiquae Ecclesiae sensu et praxi. Ac Primo ex natura hujus sacramenti, quod ex dictis , institulum a Christo est ad modum forensis judicii ; nemo autem inficiatur in civili laro non paucas causas superiori tribunali, quandoque vero ipsi principi reservatas esse. Quod vero spectat ad antiquitatis sensum et praxim, exinde patet quod antiquitus soli episcopi a peccatis absolvere consueverint, et si quando ministerium hoc sacerdotibus demandarunt, sibi atrociorum Vol. IV. 14
210쪽
criminum absolutionem reservaverint. Exemplo sint tria delicta canonica nuncupata , idololatria, homicidium et moechia , a quibus Simplices sacerdotes reos absolVere nequibant ; interdum soli Rom. Pontifici reservatum erat homicidium , ut constat ex actis s. Redonis. Episcopus Synesius sec. IV. ad Theophilum patriarcham Alexandrinum abso Vendum remisit Lampronianum presbyterum, ut habetur ex ejusdem Synesii epistola 67. ad eundem Τheophilum. Plura praeterea hujus rei documenta suppetunt apud Martentum, Morinum et Chardonium, qui in Opp. citi. ea collegerunt. Ex quibus etiam jansentani arguuntur, qui toties provocant
ad venerandam antiquitatem. DIFFICULTATES
183. Ohj. 1' Christus illimitatam contulit sacerdotibus absolvendi facultatem illis verbis : Quorum remiseritis etc. Quaecumque solveritis etc. nulla igitur reservatio fieri peccatorum potest. T Τridentinum eandem in sacerdotibus potestatem agnoscit in corpus Christi reale, ac in ejus corsus mySticum ; porro illa ita suspendi nequit, ut invalide eo ecrent, ergo neque haec ita coarctari, ut invalide absolvant. 3' Quod potissimum valet respectu episcoporum et parochorum qui cum auctoritate polleant ordinaria , nequit ipsis jurisdictio coarctari quin ab officio removeantur. ΕNO.
184. Besp. Ad l , D. Quae tamen quoad exercitium limitari possit , c. quae limitari nequeat N. Constituto semel principio , quod aliud sit facultas , aliud facultatis
exercitium , reliqua Sequuntur. Etenim quoad personas ad hoc exercitium necesse est ut subditi designentur ; quoad causas ut ab eo in quo reSidet suprema potestas, illae non subtrahantur, ut sit etiam in foro civili. Suprema autem haec potestas quoad episcopos residet in Bom. Pontifice ;quoad sacerdotes residet praeterea in respectivae dioece
l85. Λd 2 , Neg. paritatem ; Facultas enim consecrandi unice pendet a potestate ordinis a qua disposci nequit ;