장음표시 사용
241쪽
242 TRACTATUS DE EXTREMA UNCTIONE
sic etiam de s . Eugendo abbate an. 510. legimus in ejus biographia inunctum fuisse; prout inuncta est a sacerdotibus oleo saneto A. Chlottides regina, ut in ejus vita scribitur, ut plura alia praeteream exempla eorum , qui ante Sec. IX. inuncti sancto oleo sunt ante obitum, collecta a Chardon in Hist. sacram. Extremae Unct. Quod si minus frequens anterioribus seculis de collata Extrema Unctione mentio ο currit , plures causae assignari possunt, petitae Sive ex disciplina arcani, sive ex baptismi dilatione usque ad momtem, Sive ex plurimorum mari rio, Sive denique ex eo quod ab ea excluderentur qui publicae poenitentiae addicti erant, aut vitam innocentem transegissent , ut constat ex vitas. Adelhardi. 22. Ad 2', N. Siquidem Origenes duplici ratione hoc Sacramentum a poenitentia distinguit, tum scilicet quod olei unctione et quidem solis infirmis administraretur, tum quod per poenitentiam graviora, per Extremam Unctionem
leviora peccata remitterentur.
23. 1d 3 , D. Τribuerunt Objecti scriptores haereticis Unctionem superstitiosam, C. qualem Ecclesia adhibet iri Haeretici illi qui deseruerant veritatem, eum saltem, ut sit, imitari voluerunt , sed haereticorum more qui temerant euetiam quae sanctissima sunt. A deoque oleum aqua permixtum usurpabant, verbis barbaris et ignotiis in unctionis ritu utebantur, ne vita functi a principatibus et potestatibus superioribus detineri possent, uti inter ceteros, refert s. Irenaeus Ioc. cit. Nihil porro haec agendi ratio commune habet cum Extrema Unctione quae in Ecclesia obtinebat ; nisi autem in Ecclesia eatholica hoc sacramentum obtinuisset, numquam haeretici illi impiam ejusmodi imitationem excogitassent.
24. Λd 4 , Neo. Dubitatio enim Decentii non verSabatur circa hujus sacramenti veritatem , sed ut liquet ex Sponsione s. Iunocentii unice versabatur circa ministrum et subjectum.
25. Inst. Theologi disceptant circa Extremae Unctionis
242쪽
institutionem, materiam, sopinain, ministrum , subjectum et essectus. Ergo. 26. Besp. D. salva sacramenti veritate , C. hujus do trimento X. Illam nobis dent adversarii , quoad reliqua libere poterunt et ipsi disceptare prout faciunt etiam eum agitur de iis , quae ipsi uti vera ac certa admittunt. Quid autem verisimilius de singulis propositis articulis censen dum sit, jam patefacimuS.
IN SINGULAS SACRAMENTI ExTREMAE LACTIONIS PARTES SCHOLIA
27. I. De institutione hujus sacramenti inquiri solet , num repeti ea immediate debeat a Christo , an vero ab apostolo Iacobo, accepta ad id a Christo auctoritate, aut interiori Spiritus Sancti illustratione. Quamvis a scholasticis in utrumque partein res agitata suerit, nunc Vix est, qui post Tridentinum non leueat a Christo immediate hoc sacramentum institutum et ut, Apostolo promulgatum. 1 deoque nulli amplius superest ambigendi locus. 28. I l. Circa materiam remotam ex Iacobi verbis eam aliam non esse , quam oleum ex Oli Vis expressum , aperte colligitur, nec non ex Ecclesiae praxi, et patrum doctrina. Xec obest Chrismatis vocem interdum reperiri, cum agitur de hoc sacramento ; siquidem ea adhihetur ad significandam Unctionem ipsam, quae graece Chrisma dicitur; vel etiam ut nonnullis placet, quod interdum parva balsami quantitas oleo admixta suerit , uti ex aliquot documentis colligi posse videtur; postea vero plane riusmodi admixtio desiit. II truin vero de necessitate sacramenti oleum debeat esse benedictum, res incerta est. Patres Tridentini Sess. 14. De tr. Unctione c. l. haec habent : Eae apostoliea traditions per manus accepta . . . intelleaeit Eccledia, materiam esse
oleum ab episcopo benedictum. Reipsa hujus benedictionis jamdiu meminit s. Innocentius. Λttamen ex his nondum a P -
243쪽
paret utrum haec benedictio provenerit ex praecepto divino an vero Solum ex praecepto ecclesiastico. Hinc non pauci, nec ignobiles theologi, censent eam ex sola institutione ecclesiastica repetendam eme, adeoque minime ad sacramenti essentiam pertinere. Verum consuli de hoc potest Benedictus XIV. De synodo Iib. 8. e. 7. S. 4. In praxi tutior pars est tenenda. Ex eodem Benedicto XIV. certum est oleum infirmorum ex summi Pontilicis expressa aut tacita conccsSione pome presb teros conscere , seu illi co
ferre beuedictionem , prout adhuc fit a presbyteris oriei talibus , quin unquam hac de causa objurgati fuerint. 29. III. Quoad materiam proximam Seu ad partes comporis iuungendas mira semper riguit in Ecclesia xarietas. Alicubi enim plures , alicubi vero pauciores inungebantur , atque adhuc inunguntur corporis partes, uti ostendit documentis Martentus Op. et loc. eit. S. 8. Interdum nonuisi unica pars 4nuncta suit, ut patet ex vita s. Eugendi, cujus tantum pectus linitum est. In ipsa Rom. Ecclesia unica pars inungitur sub generali formula, si inStet mortis periculum. 30. IV. Eadem serine varietas viguit circa formam, quao ad longum tempus in Ecclesia Latina indicativa suit. In Ecclesia enim Mediolanensi ex ritu Ambrosiano , aetates. Bonaventurae haec Ser abatur: Ungo te oleo sancti ato in nomine Patris . . . ut more militis uncti praeparatus ad certamen, aereaS ponis Superare potestates. Sic in Sacramentario
Gregoriam a Menardo edito haec pariter forma legitur :Ungo te de oleo sancto etc. Marten ius plures eosque antiquissimos codices profert in quibus non alia exhibetur forma quam indicativa : Ungo te de Oles Sanctis to ; uristo oculos,ungo pedes etc. Ex his larmis pronum est inferre formam deprecativam, quidquid nonnulli scholastici et in his Simon-net, censuerint, non pertinere ad hujus Sacramenti essentiam ; neque neceSse eme , ut essectus omnes per formam significentur , et quemadmodum antiquitus nulla sebat mentio remiSsionis peccatorum , sic nulla nunc mentio sit roboris ac sortitudinis, quae per hoc Sacramentum tribuitur
244쪽
CAP. II. IN SINGULAS SACRAMENTI ETC. . 245
ad superandas diaboli tentationes et insidias. Haec enim his
verbis exprimitur : Per istam sanctam unctionem et suam piissimam misericordiam indulgeat tibi Dominus quidquid per visum etc. deliquisti. 31. V. De ministro certum est solos sacerdotes idoneos esse ad hoc sacramentum conserendum , uti definitum
est a Tridentino innixo verbis Iacobi, et universae traditioni atque Ecclesiae praxi. Perperam Basnagius in suis Annalibus ad nn. 58. n. 10. et Lan nrius in Explicata traditione d tr. Unct. etc. contenderunt administratum inter dum suisse sacramentalem hanc Unctionem a diaconis , imo et ab ipsis laicis in necessitatis casu. Praecipuum hujus sententiae sundamentum in verbis s. Innocentii ad Decentium
consistit : Sancto oleo chrismatis ab miscopo confecto non solum sacerdotibus, sed et omnibus ehristianis uti lices in sua, aut suorum necessitate inungendo. Iam vero hic non loquitur
summus Pontifex de unctione activa , Sed de passiva; alioquin illud absurdum sequeretur quempiam posse sibi hoc sacramentum administrare. Grammatici vero docent gerun-dium heic adhibitum ungendo ab aureae latinitatis scriptoribus in sensu passivo interdum usurpari. Nec firmius est alterum landamentum cui innituntur illi auctores , scilicet auctoritas Bedae, qui in cap. 5. Epist. s. Iacobi infirmos adhortatur, ut ad seniores potius quam ad juniores minusve doctos imbecillitatis suae causas deserant; siquidem Beda in sensu mystico verba Iacobi exponit de infirmitate spirituali cui alleviandae praeferendi sunt seniores et experientia exercitati sacerdotes, si doctrina et prudentia junioribus praestent. Exempla demum quae adducunt, non de sacramentali sed de ceremoniali unctione intelligi debent. 32. Iam innuimus perinde esse ad Valorem Sacramenti sive ab uno , sive a pluribus sacerdotibus Unctio haec sat . Antiquitus passim a pluribus , septem scilicet aut quinque administrari consueverat, prout adhuc servatur hic mos apud Graecos et Orientales. Λttamen non desunt exempla ex antiquitate de unico sacerdote, ut patet ex Nepotiano
245쪽
246 TRACTATUS DE EXTREMA UNCTIONE
inuncto a s. 4rtemi O , atque ex S. Eugendo ab uno inuncto sacerdote . Gravibus de causis sancitum est in Ecclesia Latina ut a solo parocho hoc administraretur sacramentum.
Vas expendit BenedictuA XIV. De synodo lib. 8. c. 4. S. 6. 33. VI. Subjectum Extremae Unctionis sunt soli baptigati gravique morbo laborantes. Perperam Dallaeus autumat etiam infantes ut optima valetudine utentes olim inungi solitos. Etenim praeterquam quod verba Apostoli contrarium omnino suadent , accedit constans Ecclesiae praxis , cui patres Omnes adstipulantur ac rituales libri. Si quae occurrunt singularia exempla di Verme praxeos, ea vel ex speciali divino instinctu repeti debent, ui legitur in Odilia laetum esse, quae cum bene Valens in uneta esset paulo post mortua est; vel ex ignorantia , vel demum ex eodem principio , quo senes interdum inungi consueverunt. Quod de praxi Graecorum et Orientalium legitur , qui sanos et bene valentes inungere solent, Benaudiatius ostendit ejus
modi unctiones non eme sacrct mentales, sed devotionis causa frequent Blas.
34. Quamvis nonnisi graviter aegrotantes ungi debeant, non tamen usque eo disserenda Unetio est , donec in extremis , ut riunt, infirmus reperiatur. 1lia enim Ecclesiae meus est; idque adversaretur secundario hujus sacramenti effectui , qui est sanitatis restitutio , si animae saluti cxpedierit ; cum enim non per modum miraculi hunc essectum Unctio producat, non eo est protrahenda , ut miraculum sit necessarium. Ex hoc praeterea ab usu fit, ut tulerdum sine adeo salutari sacramento aegroti ex hae vita decedant, aut minori cum fructu Suscipiant , cum uSu Sen- Suum sunt destituti, et ansa praebetur haereticis calumniandi Ecclesiam , quod pinguedine sua semicadavera inficiat, ut ait CalvinuS. 35. Olim plerumque ante Viaticum Unctio administrabatur. Nunc vero justissimas ob causas sit, ut post Viaticum
conseratur.36. Essectus denique sacramenti Extremae Unctionis ex
246쪽
Τridentino sess. et t. cap. 2. est gratia Spiritus Sancti, cujus unctio delicta, si quae sint adhue e landa , ac peccati rei quias absterstit; et aegroti animum alleviat et confrmat, magnam in eo divinae misericordiae Muciam eaecitando ; qua in-smus sublevatur , et morbi incommoda ac labores levius fert; et tentationibus daemonis calcaneo insidiantis facilius resistit, et sanitatem eorporis interdum, ubi saluti animae eaepedierit,
congequitur.37. Exinde concludunt theologi Extremam Unctionem ordinatam per se esse ad delenda peccata venialia, indirecte autem ac per accidens peccata etiam mortifera , ut etiam docet Catechismus Romanus par. 2. c. s. n. 14. Nec desunt qui contendant etiam ordinatam directe ad delenda lethalia peccata quorum poenitens conscientiam non habet , quo sit ut interdum hujus sacramenti ope salventur, qui ali O- quin damnandi forent. Reliquiarum autem nomine significatur languor ille quem relinquunt peccata post se, quaIem etiam infirmitas corporalis producere solet etiam post curatam valetudinem.
248쪽
i Si qua iraetatio est eui animum impendere Omni
studio debemus , prosecto huec quae de ordine inscribitur id maxime exposeit a nobis, qui in sortem Domini voeati sumus. 2. Ordinis nomen tum de inaugurationis ritu , tum de Ecclesiae ministrorum gradu ac dispositione a patribus ac theologis accipitur. Priori sensu proprie a Latinis ordina
tis , seu saera ordinatio VOeatur; a GraeciR χ'iροτονια seu manuum eatensio aut porrectio, interdum vero χειμ σει seu manuum impositis nuncupatur.
a. De Ordine hoc sensu accepto nobis disserendum est. Quo sit, ut ordo quatenus sacram inaugurationem significat nos ducat tum ad sacramenti veritatem propugnandam, tum ad investigandum quibus potissimum ritibus et gradibus sacramentalis haec dignitas competat, et quaenam ementialis censeri debeat materia, forma, minister uniuscujusque gradus. His adjiciemus vindietas praecipui ordinis nostri decoris, continentiae scilicet, qua altaris ministri obstringuntur.
DE sACRAMENTI ORDINIA VERITATE i. ordo seu sacra Ordinalio definiri solet: Ritus sae rseu sacramentum Novae ostis a Christo institutum, quo spiritualis potestas confertur sacramenta consciendi et ministrandi, ceteraque ecclesiastica munia pro jure obeundi. Quatenus dicitur ritus sarer omnes Dinnino gradus complectitur seu ordineS , eos etiam, quibus ex plurimorum sententia saera-
249쪽
menti ratio non convenit; quatenus Vero dicitur Meramentum, ordinis vox ad eos gradus coarctatur in quibus sacramenti dignitas reperitur. 5. Qui primum veritatem hujus sacramenti adorti sunt, censentur novatores see. XVI. Ceremonia qua ipsi suos ministros instituunt ei similis est , qua delecti magistratus inaugurari solent. Si proinde anglicanos excipias , reliquae sectae omnes neque collationem gratiae , neque characteris indelebilitatem , neque nativam potestatem conficiendi et conserendi sacramenta in ritu illo agnoscunt, sed muneris tantum liberam collationem , qualis stipendio conductis a Signatur. Contra quos sit:
Ordo seu sacra ordinatio est vere et proprie Soecramentum a Christo Domino institutum 6. De fide propositio est a cone. Τridentino Ams. 23. can. 3. desinita: Si quis diserit, ordinem seu sacram Ordinationem non esse vere et proprie sacramentum a Christo Domino institutum , vel esse symentum quoddam humanum ,eaecogitatum a viris rerum ecclesiasticarum imperitis , aut esse tantum ritum quemdam eligendi ministros verbi Dei et saeramentorum; anath. sit.
7. Evincitur autem haec veritas tum ex verbo Dei scripto , tum ex verbo Dei tradito. Nam Apostolus i. ad Tim. 4, 14. agens de ipsius Timothei ordinatione : Noli, inquit , negligere stratiam, quae in te est, quae data est tibi per
prophetiam cum impositione manuum presbyterii; et 2. Τim. l, 6. scribit: dmoneo te, ut resuscites stratiam Dei , quae ratin te per impositionem manuum mearum. EponenS Vero Cujusmodi haec gratia sit, pergit ibid. Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris , sed virtutis, et dilectionis , et sobrietatis. Unde sic tria, latentibus adversariis ipsis, ad vere et Proprie sacramentum constituendum requiruntur et Sufficiunt ritus nempe externus, gratiae promissio , ac di-
250쪽
CAP. I. DE SACRAMEATI OnDIMS VERITATE. 2, i
vina inqtitutio. Iam vero ex adductis verbis tria liaec in Ordinatione reperiuntur , ritus sensibilis in manuum impOSitione , gratiae promtissio , ut per se Patet, adeoque et divina institutio, cum gratiam ritui externo alligare non hominis , seii Dei soliuq sit. 8. Quod attinet ad verbum Dei traditum , luculentissime constat l' ex patribus , quorum alii conceptis verbis
Ordinationem sacramentum appellant, ut A. Leo M. Epist. 12. ad Episc. prorino. Mauritaniae c. 3. et g. Gregorius M. in
Prim. Regum lib. 4. c. 5. n. l. ; alii docent invisibilem gratiam a Deo in hoc sacramento tribui, ut A. 1 rosius De Spiritu S. lib. l. c. 5. n. 7. et alibi, et s. Gregorius Nyssenus Orat . in baptism. Christi; alii denique ordinationem ita eum baptismo conserunt , ut eadem utriusque sacramenti ratio sit, ita s. Hieronymus in Dial. α era. Luciferianos , ubi n. ll. sic eos perstringit : Si in sile sua baptizato baptizam nocere non potest, et in sile sua sacerdotem constitutum constituens non inquinavit; et s. Λugustinus Contr. epist.
Parmeniani lib. 2. n. 28. Nulla, inquit, OStenditur cauta , cur ille, qui ipsum baptismum amittere non potest , jus dandi amittere possit. Utrumque enim sacramentum est; et quadam consecratione utrumque homini datur; illud eum baptizaitur,
9. Constat P ex synodis occumenicis Chalcedonensi can. 3. et Nicaena II. can. 5. Nec non ex particularibus Constantinopolitana an . 459. a Gennadio coacta ; Bracharensi I. can. 3. et Τοletana VIII. can. 3. quae Omnes in Ordinatione gratiam conserri agnoscunt; sic inter ceteras Chalcedonensis ean. cit. loquitur: Si quis episcopua propter
pecuniam Ordinationem fecerit , et non venalem stratiam vendideriι . . . ite proprio stradu in periculum veniat.
lo. Constat 3' ex sectis omnibus antiquissimis , quas omneS Septenario sacramentorum numero ordinationem accensere adductis innumeris prope documentis ostendunt Morinus De meris Ordinationibus , et Benaudotius tom. 5.