장음표시 사용
261쪽
que ipsum externo ritu propagari in perpetuum , vocavit immediate tanquam Aaron apostolos , et per eos , Seu m diate, Vocat eos omnes qui legitime initiantur. Nam Deus ipse immediate non vocavit ad sacerdotium filios Aaron , sed mediante legitima generatione.
Praeter sacerdotium sunt in Ecclesia eatholica alii ordines et majores et mimore', per quos velut per stradua quosdam in saeerdotium tenditur
44. De fide propositio est ex adducto can. 2. cone. Tridentini. Ad mentem ejusdem concilii duo heio nobis demonstranda sunt, ac i' de diaconatu praeter traditionem Sacras Litteras mentionem sacere ; 2' de reliquis inferioribus ordinibus veluti de totidem ad sacerdotium gradibus antiquissima extare documenta. Cum de facto agatur, utrumque facillimae probationis est. 45. Ac primo Scripturas de diaconatu tanquam ordine sacro mentionem sacere tum Actus apostolici, tum Pauli epistolae aperte testantur. Etenim Act. 6, i. seqq. legimus sic apostolos allocutos multitudinem fidelium : Non est
aequum nos derelinquere verbum Dei et ministrare mensis. Considerate ergo, fratres , viros eae vobis boni testimonia septem, plenos Spiritu Sancto et sapientia , quos comtituamus Super hoc opus . . . . Et elesterunt Stephanum virum plenum sae et Spiritu Sancto , et Philippum . . . Hos statuerunt ante compe-etum Apostolorum , et orantes imposuerunt eis munu3. Hic
tria a nobis expendi debent, scilicet l' inaugurationis ritus , qui idem est ac ille quo episcopi et sacerdotes ordinantur , manuum impositio una cum Oratione; 2' virtutes quibus sulgere debuerunt diaconi , sanctitas et sapientia ;3' munus eisdem commissum , administratio mensarum , quae tunc temporis etiam sacrae erant, eo quod in ipSis eucharistia dispensaretur. Quae profecto nonnisi Ordini sacro eompetere possunt. Haec autem magis confirmantur tum
262쪽
CAP. II. DE MULTIPLICI ORDINUM NUMERO ETC. 263
ex officiis , quae diaconi statim post Ordinationem obivorunt , praedicandi scilicet et baptigandi, ut legitur ibid. capp. 7. et 8. de Stephano et Philippo ; tum ex Apostolo,
qui in Ep. l. ad Tim. 3. easdem ferme virtutes in diaconis ac in episcopis aut presbyteris requirit, et ex Ep. ad Phia Iipp. l, i. ubi diaconos cum episcopis conjungit. 46. Universa proinde antiquitas diaconos ut ministros Sacros Spectavit; patres apostolici Clemens Rom. in l. ad cor. c. 42., Polycarpus in D. Sua c. 3. , s. Ignatius M. in omnibus fere suis epistolis ita de diaconis loquuntur, ut ex Christi ordinatione eos institutos assumant. Satis nobis erit hic verba describere f. Ignatii ex ejus Epist. ad Smyrnaeos
e. 8. Omnes emiscopum sequimini, ut Iesus Christus Patrem, et presbyterium ut apostolos; diaconos autem revereamini, ut
Dei mandatum. Passim autem a patribus et conciliis diaconi oculi, aures, manus, pedes epiScoporum Vocantur. Adeo
ut doctiores ipsi protestantes, Grotius, Beveregi , Pearaonius aliique non solum id lateantur, sed etiam propugnent. 47. Ad alterum vero quod attinet, de aliis inferioribus ordinibus uti gradibus ad sacerdotium antiquissima doc menta mentionem facere , locupletissimus testis est s. CO nelius Papa , qui in o. ad Fabium Antiochenum ita de Novatiano scribebat an. 252. Ergo ille Evangelia vindeae ignorabat unum episcopum esse Oportere in Ecclesia catholica, in qua tamen sciebat presbyteros esse quatuor et quadrastinis , septem autem diaconos totidemque subdiaconos, a Uthos duos et quadrastinia, MormAtas , lectores cum o3tiariis quinquastinia
os 8 Cautum praeterea resert Anastasius Bibliothecarius a Crio Rom. Pontifice an. 283. nequis coustitueretur episcopus , qui prius non fuerit ostiarius, lector, eaeor ista, sequens Acolythus ), subdiaconus, dis ura , prε3 ter. De iisdem praeterea ordinibus saepissime in scriptis suis loquuntur Tertullianus , Cyprianus , Firmilianus, Hieronymus, Augustinus, ita ut res notissima sit ; concilium vero Carthaginiense IV. uniuscujusque ordinis ritus apprime deseribit , qui adhuc Servantur.
263쪽
48. Cum igitur in adductis documentis de his ordinibus sermo occurrat tanquam de re jam usu recepta , quin . apprime origo illorum institutionis assignari possit, non immerito ab apostolis eos institutos theologi colligunt. Ut autem innuimus, in Ecclesia Graeca duo tantum praeter diaconatum recensentur ordines, hypodiaconatus et Iectoratus; ut patet etiam ex conc. VIII. Oecumenico adversus Photium celebrato , quod can. 5. constituit neminem P0SM ad episcopatum ascendere quin prius aliis Ordinibus fuerit initiatus ; hos vero recensens, quatuor nominat, lectoratum , hypodiaconatum , diaconatum et sacerdotium. Orientales reliquos hac in parte cum Graecis consentire ostendit Benaudotius Op. cit.
49. I. Diaconatus ordo sacer dici nequit, cum diaconi ad prosanum opus , mensarum videlicet viduarumque ministerium instituti suerint, ut Ox ipsis fictis apostolicis liquet; et 2' prout eis exprobrat s. Hieronymus in D. ad
Li myelum , ubi eos vocat me arum viduarumque ministros;
a' ah eo vero non dissentiunt Chrysostomus, Theophylactus et Oecumenius in hunc Aci. apostolorum locum. 4' Quapropter conc. Τrullanum can. l5. de prosano ministerio e ponit quod commissum primis diaconis est. Ergo. 50. Resp. Ad i', My. l' quia alia est occasio ob quam primi diaconi instituti sunt, aliud vero diaconatus in se spectatus. S. Lucas hanc Occaesionem ortam resert ex murmure Graecorum adversus Hebraeos in ministerio quotidi no ; hoc permoti apostoli diaconatus Ordinem ex Christimandato instituerunt; 2' quia , ut diximus , ministerium mensarum tunc etiam sacrum erat; 3' quia officia a diaconig obita , epistolae Pauli, et traditio apostolica istorum ordinem sacrum esse nos docent. 5 l. Id 2 , D. Ratione occasionis qua diaconi instituti sunt, C. in se N. Cum A. Hieronymus Sibi arrogantiam nonnullorum tumidorum diaconorum, qui se presby-
264쪽
C P. II. DE MULTIPLICI ORDINUM NUMERO ETC. 265
teris praeserebant, compescendam assumpserit, eos reVO- .cat ad primaevae institutionis recordationem, quin ordini ipsi quidpiam detrahere voluerit. Sanu in D. M Heliodorum s. Doctor diaconatum tertium sacerdotii orstinem appellat. 52. Ad 3 , My. Mens enim s. Jο. Chrysostomi, cujuATheophylactus et Oecumenius epitomatores Sunt, ut ex Orationis serie patet, est nomen diaconorum , perinde ac presbyterorum et episcoporum serius usurpari in Ecclesia coepisse , licet prius fuerint ordinali, ut ipse ibid. loquitur Ho-
53. Ad 4 , D. Quin tamen diaconos excluderet ad Raera ministeria constitutos, C. secus N. Singularis suit istius concilii sententia antiquitati contraria, adeoque commentitia, primos septem diaconos ad profana tantum munia institutos, quibus deinceps alii adjecti sunt ad ministeria sacra, ac de hisce locutum Apostolum in Ep. ad Timotheum. Hoc tamen nobis gatis est. 54. II. O . l' Subdiaconatus ceterique minores, quos vocant, ordines, prorsus incogniti primitivae Ecclesiae fuerunt ; 2' nec nisi officia ab initio erant, quae delectis hominibus ab episcopo , aut sacerdotibus committehantur, ut de cantoribus, geu psalmistis, ac somariis novimus , et ad nutum ab illis Officiis revocabantur. 3' Id aperte constat ex s. Ambrosio , qui lib. l. De officiis c. 44. scribit:
Alius distinguendae lectioni aptior , alius malmo stratior, alius e reia dis, qui malo laborant spiritu sollicitior, alius sacrario opportunior habetur. Haec omnia 3peetet sacerdos , et quid cuique eongruit id of ii deputet. 4' Quum vero recens disciplina haec non amplius ferat, jure synodus Pistoriensis Prop. 55. Vehementer optare se prostetur, ut aliqua ratio inveniretur minutuli cleri quo nomine inferiorum ordinum clericos designati a cathedralibus et collegistis su m mcli, providendo aliter, nempe per probos et provectioris aetatis laicos, construo assistnato stipendio, ministerio inserviendi Missis et aliis of iis velut Aeolythi etc., ut olim seri solebat,
265쪽
quando ejus yeneris socia non ad meram speciem pro majoribus ordinibus suscipiendis reducta erant. Ergo.
55. Resp. Ad l', D. Si primitivae Ecclesiae nomen
coarctetur ad apostolorum aetatem , Tr. si complectatur trium saltem priorum seculorum aetatem N. Certe ex Sacris
Litteris minime novimus horum ordinum institutionem ab apostolis factam ; cum tamen patres vetustissimi, Tertullianus , Cyprianus , Cornelius , aliique hosce ipsos ordines commemorent uti jam ubique notissimos , merito inferimus aut ab apostolis aut ab Ecclesia, primo ipso aut secundo seculo institutos uti gradus ad sacerdotium ; ne qui ad statum ecclesiasticum evehendi erant, repente sine idonea institutione in clericali palaestra promoverentur. 56. Ad 2 , D. Una cum ordinatione commima, C. nuda officia re. Etenim recensiti ordines a Cornelio et Crio Pontificibus veluti totidem gradus exhibentur per quos Meendebatur ad sacerdotium. Concilium Carthaginiense an. 398. celebratum ritus describit eorumdem tradendorum ac munia declarat; omnium praeterea collationem episcopo tribuit. Si igitur ordinis nomine ueuit ritus sacer, quo spiritualis pο- testas consertur ad ecclesiastica mucia obeunda, sequitur a veteribus ordines istos non ut mera officia Spectata fuisse, sed ut veros Ordines et gradus habitos esse ad sacerdotium.
De psalmistis et fossariis paulo post agemus. 57. Ad 3 , D. Constat ex s. Ambrosio Oiscia de quibus loquitur distributa fuisse inter clericos ordinibus initi tos , C. promiscue N. S. Ambrosius episcopum instruit qua ratione apte varia ossicia pro uniuscujusque idoneitate inter elericos diistribuat. Cum proinde hos elericos vocet, patet agia s. Doctore de iis, qui jam ordinibus initiati sunt. 58. Ad 4 , Nest. Siquidem etiam recens dilaciplina exigit ut clerici pro ossicio in Missa solemni aliisque ecclesiasticis publicis functionibus juxta proprium gradum inSer
iant, ministeriumque suum exhibeant; tum etiam exigit ne quis statim e laicali statu ad majores Ordines promo-Veatur, prout etiam sancitum est a Tridentino. Synodi pro-
266쪽
inde propositio qua Calvini in hos ordines convicia reno vantur, jure merito a Pio VI. in laudata saepe Const. Auctorem fiat proscripta est tanquam Sustyratio temeraria, piarum
aurium obensiva, ecclesiastici Ordinis perturbativa, servandae, quoad seri potest, in celebrandis mysteriis decentiae imminutiva , in minorum ordinum munera et functiones, tum in disciplinam per canones et speciatim per Tridentinum probatam injuriosa , favens haereticorum in eam conviniis et calumniis. In doctrinam Capitis superioris scholis 59. Tria sunt circa quae scholia haec nostra Versantur , eo quod de his non Ininima viguerit inter . theologos disceptatio. Sunt autem i' sacramentalis dignitas, quatenus nempe et quibus ex recensitis ordinibus competat; 2' Ordinum numerus , institutio , munia; 3' gradus, Varietas, Vicissitudo. Quid verisimilius nobis de singulis liis sentiendum videatur, omni deposita contentione, aperiemus. 60. I. Circa dignitatem sacramentalem , inquiri solet utrum episcopatus, prout a presbyteratu distinguitur, ha heri debeat ut ordo et sacramentum. Equidem si ordinis
nomine veniat gradus, nulli controversiae loeus esse potest, cum de fide sit dari in Ecclesia catholim hierarchiam diviana ordinatione iuStitutam , quae constat eae episcolus, pre3byteris et ministris, juxta definitionem Τridentini sess. 23. can. 6. Prout vero Ordine ritus consecrationis significatur, communis scholasticorum, praeeuntihus Magistro Sententiarum ,ss. Thoma et Bonaventura in 4. Sentent. dist. 24. qui ex- premis verbis scribunt: Episcopatus non est ordo , doctrina fuit, episcopatum non esse nisi os tum, et solam extensionem presbyteratus . seu ut alii loquuntur, simplicem deputationem extrinsecam ad aliquas functiones seu ministeria, quibus peragendis non erat idoneus presbrier. Card. C pisucchius Ord. Praed. in Controvers. theologicis selectis Bomae editis an . t 670. Controv. 28. De episcopatu S 2, recenset 83. auctores pro hac sententia. A deoque ex istorum placito episcopatus nec ordo nec sacramentum est. Nunc
267쪽
tamen opposita sententia prae aluit, jamque communis est, episcopalum tum ordinem peculiarem tum Sacramentum e se. Haec sententia, cui adhaerendum Omiano videtur, innititur Scripturae , ac ratio ei suffragatur. Etenim Apostolus in adductis testimoniis ex utraque ad Timotheum epistola,
in quibus agit de hujus discipuli ordinatione, tria illa commemorat , quae sacramenti Ostendunt veritatem , ritum sensibilem , gratiae collationem , divinamque idcirco institutionem. Ratio theologica praeterea huic sententiae susis gatur, quatenus ritus quo consecratur episcopus distinctum habet ministrum , peculiarem formam , nοVamque tribuit potestatem qua antea simplex sacerdos carebat , tum nempe ordinandi , tum confirmandi. Quae cum ita
sint, rite definitur episcopatus : ordo Sacer et Sacrame tum , quo pre3 tem potestas tribuitur eonferendi sacramenta Consi mutionis et Ordinis, restendique Melesiam sibi commissum. Presbyteratus est fundamentum episcopatus, qui illius apex et fastigium est, et ab illo specie distinguitur. 6 l. De chorepiscopatu pariter contro ersia orta est, num fuerit ordo , an nudum officium. Hoc posterius ceditum videtur. Siquidem chorepiscopi seu episcopi agrorum, seu ut etiam dicebantur vi ni aut villami praesiciebantur pagis aut villis, uti nunc vicarii foranei cum potestate regendi plebem sibi commissam et conserendi minores Ordines. Horum institutio antiquissima est; in Oriente horum
meminere synodi Neocaesariensis can. 13. et Ancyranacan. l2. quae eodem anno 314. celebratae sunt. In Occidente Rec. V. prima eorum mentio invenitur in conc. Begiensi in Galliis an . 439. Horum plerique nonnisi sacerdotali gradu erant insigniti ; nonnulli tamen pollebant praeterea dignitate episcopali. Sec. IX. aut X. in utraque Ecclesia chorephscopi desierunt.
62. Diaconatus ex communi ac certa theologorum Sententia sacramentum est. In diaconorum enim inauguratione
episcopus dicit: Accipe Spiritum S.; quod non fru8tra proferri definivit Tridentinum can. 4. Eisdem manus imponi-
268쪽
CAP. II. DE MULTIPLICt onDI'uM NUMERO ETC. et , s
tur cum ordinantur, ac de divina diaconatus institutione in allegato can. 6. idem concilium loquitur ; nullum propterea de istius ordinis sacramentali dignitate dubium superest. Definiri idcirco diaconatus potest: ordo sacer et
Sacramentum, quo potegias tribuitur proxime inserviendi presbytero rem 1acram faciendi.
63. Verum quid dicendum de diaconissis 3 Certum esti' eas ipsa aetate apostolica extitisse, ut patet ex Epist. ad Rom. l6, l. et ex i. ad Tm. 5, 9. illarum etiam meminit Plinius in celebri ad Traianum epistola. Certum est 2' illaqinauguratas pene iisdem ritibus , quibus inaugurabantur
diaconi; eertum est 3' unice ceremonialem fuisse hanc inaugurationem , qua foeminis Varia committebantur Officia . quae longum esset recensere, nec ulla ratione Ordinem esse, qui gradum dicat ad sacerdotium, cujus foeminae incapaces sunt, uti paulo post ostendemus. Quoniam Vero potissimum earum Osficium erat assistere foeminarum baptismo, qui per immersionem conserebatur , cum passim hoc Racramentum conferri coeperit per infusionem, hinc diaconissae ita desiere, ut sec. X. vix earum reperiatur vestigium. 64. Competero tum subdiaconatui tum minoribus Ordinibus sacramenti dignitatem pleri que scholastici , quibus non pauci recentiores theologi adstipulati sunt, docuere.
Nunc vero contraria sententia praevaluit cui nos assentimur ; eo quod desit ipsis divina institutio , uti constati' ex antiquiorum testimoniis, qui expresse affirmant, crescente fidelium multitudine , ab Ecclesia praelatos ordines pro opportunitate institutos esse; 2' ex istiusmodi ordinum modo unius , modo alterius, aut etiam Plurium cessatione , additione , imminutione, abrogatione et instauratione , prae certe in rem divinitus institutam cadere nequeunt; 3' ex neglecta quandoque horum ordinum collatione ante promotionem ad altiores Ordines respective, ita ut ex. gr.
lectores creati suerint quin prius fuerint ostiarii ; acolythi qui numquam fuerant ostiarii, Iectores , exorcistae ; diaconi quin antea subdiaconi creati suerint; 4' ex sinu, quem
269쪽
juxta Bom. Pontificum et conciliorum testimonia sibi potissimum Ecclesia praestituit in his ordinibus instituendis et conserendis, ne scilicet neophythi Sacrorum rudes et tyrones illico presbyterio inaugurarentur, priusquam fidei dogmata et sacramentorum ceremonias didicissent. Horum quatuor, quae Vix innuimus , si quis documenta quaerat , reperiet apud Morinum op . cit. De smo. Ordination. Mercitat. ll. capp. l, 2. et 3. Iam vero si his ordinibus divina deest institutio , sequitur eos nec Sacramenta eSse, neque characterem imprimere.
65. II. Quoad ordinum numerum, diversus hic viget in Ecclesia Graeca et in Ecclesia Latina. Etenim in Ecclesia
Graeca , ut jam diximus , quatuor tantum numerantur, Racerdotium , diaconatus , hypodiaconatus et Iectoratus; septem vero i ii Ecclesia Latina recensentur, nempe praeter tres priores quatuor minores, ostiariatus, lectoratus, exorcistatus et acolythatus. Hi quidem omnes in Ecclesia Romana sona per constantes fuerunt; non item vero in Ecclesiis aliis particularibus sive Orientalibus sive Occidentalibus. Nam juxta Morinum o p. et Ioc .cit. et Assemanum Biblioth. orient. tom. 3. Part. l. p. 575. apud Syros et Maronitas viget etiam cantoratus Seu psalmistatus tanquam gradus ad lectoratum , imo apud Syros viguit insuper ordo Fossariorum, qui ab ipsis laborantes dicebantur , et alicubi copiatae. Sic etiam psalmista tus in Ecclesia Carthaginiensi viguisse videtur ex Act. Cone. Carthag. III. , prout fossariorum ordo pariter in Galliis receptus aliquando videtur, ut patet ex Epist. sub Hi ronymi nomine vulgata ad Rusticum Narbonemem, in qua
legitur: Primus in clericis fossariorum ordo est; in recensione autem ceterorum ordinum omittuntur exorcistatus et acolythatus.
66. Cum instituti nostri non sit singulorum ordinum munia describere, quae praecipua sint, Ex singulorum desinitione facile agnosci poterunt.. 67. Subdiaconatius ex dictis desiniri potest: ordo seu
ritu3 Sacer, quo potestas tribuitur ministrandi diacono sit sa-
270쪽
CAP. I. I E NULTIPLICI ORDINUM NUMERO ETC. 27 i
eerdoti in missae merscio. In Ecclesia Graeca corsertur ma- nuum impositione extra sanctuarium; in Ecclesia Latina traditione calicis vacui cum patena vacua superposita, et forma adnexa.
68. Λcolythatus est ordo , quo traditur potestas ministrandi subdiacono et diaeono in Missae sacri cis. Consertur porro per traditionem ceroferarii cum cereo ac urceoli aeui cum respectiva forma. 69. Exorcistatus est ordo, quo potestas traditur nomen Domini invocandi super eos, qui ab immundis spiritibus obses-δi , emergumeni seu arreptilii vocantur. In hujus ordinis administratione liber porrigitur exorcismorum , aut Missale vel Pontificale iis verbis quae hujus potestatis collationem significent.
70. Lectoratus est ordo, quo confertur potestas divinos utriusque foederis libros et sanctorum Patrum scripta publice in Ecclesia legendi. Penes Graecos manuum impositione et
adjuncta pece; penes Latinos sacri Codicis traditione et
respectiva forma confertur. 71. Ostiariatus demum est ordo, quo clericua templa praescitur tum ut illud sacrasque res asservet, tum ut divinis my-3teriis , quae in eo perastuntur, reverentiam, conciliet. Hus materia est traditio clavium ; forma , Verba quae eam comitantur.
72. Ideo vero in ostiariatus desinitione verba adjecimus: quo elericus, quia Ecclesia non consuevit Ordines conserre
nisi clericali militiae adscriptis per tonsuram , quae definiri
solet : Ceremonia ab Ecelasia instituta, qua laicus baptizatus et 3acramento Consmationis consonatus sacro ritu iis clerum cooptatur. Ceremoniam Vocavimus tonsuram clericalem, quia
jamdiu obsoleta est nonnullorum scholasticorum et canonistarum sententia, quod tonsura et ordo et sacramentum sit, quamque frustra viginti duobus argumentis Prosper Fagnanus sulcire adnisuq est in Comment. in secund. partem primi libri decretalium, tit. De aetate et qualu. cap. Cum qui inque. 73. Perperam vero Calvinus in clericalem tonsuram