장음표시 사용
201쪽
tione, et accesserunt ad eum pharisaei tentantes eum,) φὶ tanto, ubi non facit tentationis mentionem, non adniittit tentationis interpretationem. Et tamen eX abundanti caussas tentationis expostulo; cui rei tentaverint illum per nominationem matris et fratrum J Si ut scirent natusve esset,
an non, quando de hoc fuit quaestio, quam ex ista tentatione discuterent, quis autem dubitaret natum, quem videret homine in, quem audisset silium se hominis professum, quem de conspectu omnis humanae qualitatis dubitaret deum aut filium dei credere δ) propheten facilius existimantes, licet magnum aliquem, utique tamen natum 7 Etiamsi in exploratione nativitatis tentandus fuisset, quodcunque aliud
argumentum tentationi competiSSet, quam per earum per gonarum mentionem, quas potuit etiam natus non habere. Dic mihi, omnibus natis mater ad vivit 7 omnibus natis ad- generantur et fratre Sr non licet patres magis et sorores habere, vel et neminem 7 Sed et census constat actos sub
Augusto tunc ) in Iudaea per Sentium Saturninum, δ) apud
quo S genus eius inquirere p0tuissent. Adeo nullo modo constitit ratio tentationis istius, et vere mater et fratres eius soris stabant. Superest inspicere sensum non Simpliciter pronuntiantis: quae mihi mater aut fratres, quasi ad generis et nativitatis negationem, Sed et ex causSae neces sitate et conditione rationali. I am proXimas enim pers nas soris stare extraneis intus desXis ad sermones eius, amplius et avocare eum a sollemni opere quaerentes merito
indignatus est, non tam negavit, quam abdicaVit. Atque adeo cum praemisisset: quae mihi mater et qui mihi fratres' subiungens: nisi qui audiunt verba mea et faciunt ea, q)transtulit sanguinis nomina in alios, quos magis proximos pro fide iudicaret. Nemo autem transfert quid, nisi ab eo, qui habet id, quod transfert. Si ergo matrem et fratres eos secit, qui non erant, quomodo negavit eos, qui erant rmeritorum scilicet conditione, non DX proXim0ruin nega tione, in semet ipso docens, qui patrem aut matrem aut fratres praeponeret verbo dei, non esse dignum discipulum. β) Ceterum ex hoc magis matrem et fratres confitebatur, quod illos nolebat agnoscere, quod alios adoptabat,1 Luc. 20, 20. 2) Praeser Fr. Iunium omnes editt. nunc.
202쪽
ADV. II ARCIONEM LIBER IV. confimitabat, quod ex offensa negavit, quibus non ut veri u
res substituit sed ut digniores. Denique nihil magnum, sis dein sanguini praeposuit, quem non habebat. 20. Quis autem iste est, qui et ventis et mari imp0rat i) nimirum novus dominator atque posses Sor elem eu- torum subacti iani et exclusi creatoris' Non ita est. Sed agnorant substantiae auctorem suum, quae samulis quoque eius obaudire consueverant. Inspice EXodum, Marcion, aspice mari rubro, vastiori super omnia stagna Iudaeae,
virgam Moysi imperantem, ut sunditus proscissum et parintrinque stupore discriminis siXuna sicco populum pede ira-
testino itinere transmitteret, rursusque sub eiusdem Virgis nutu, redeunte natura, Aegyptium exercitum undarum cou-
cordia obrueret, in quod opus et auStri servierunt. Leguex sorte familiae dirimendae in transitu eius Iordanis machaeram suisse, ) cuius impetum atque decursum plane et Iesus docuerat prophetis transmeantibus stare. δ) Quid ad haec Τ Si tuus Christus est, non erit potentior famulis ere toris. Sed his s0lis exemplis usus essem, Si non etiam praedicatio marinae istius expeditionis Christum antece sisset. Nam cum transfretat, psalmus eXpungitur: dona inu S, inquit, super aquas multas. ε) Cum undas freti discutit Abacuc adimpletur: dispergens, inquit, aquas itinere. β)Cum ad minas eius eliditur mare, Naum quoque ab Solvitur: comini nans, inquit, mari et arefaciens illud, si) utique cumventis, quibus inquietabatur. Unde vis, meum vindicem Christum, de exemplis an de prophetis creatoris 3 Age nunc, qui militarem et armatum bellatorem praedicari putas, non sigurate nec allegorice, qui bellum spiritale adversus spiritales hostes spiritali militia et spiritalibus armis spiritaliter debellaturus esset. Cum invenis in uno homine multitudinem daemonum, legionem se professam, i) utique spiritalem, disce et Christum expugnatore In spiritalium hostium spiritaliter armatum et spiritaliter bellicosum intellige nil una , atque ita ipsum esse, qui cum legione qu0 quo daemonum erat dimicatii rus. Ut et de hoc bello psalmus
) Luc. 8, 25. 2) Locum corruptum Sem Ierua ita corrigen- , duni putavit: Lege et sorti famuli i. e. lo suae) dirimendae, in traii sit um eius, Iordanis maceriem fui a Re. 3) Ios.
203쪽
possit videri pronuntiasse: dominus Validus, dominus pο- tens in bello. i in Nam cum ultimo hoste morte proeliatus, per tropaeum erucis triumphavit. Cuius autem dei filium Iesum legio testata est Τη) Sine dubio cuius tormenta et
abyssum noverant et timebant, nec enim videntur posse ignorasse adhuc, quod novi et ignoti dei virtus operaretur in terris, quia Verisimile non eSt creatore in ignorasse. Si enim alium supra se deum ignora Verat aliquando, tamen iam iusi a coelum Suum agentem utique compererat. Quod autem dominus comperisset, iam et universae familiae innotuisset in eodem mundo et intra eundem ambitum coeli, quo peregrina divinitas converSaretur. In quantum ergo et creator Scisset eam, et Sub Stantiae eius, si suisset, in tantum, quia nulla fuit, non alium daemones Sciebant, quam
dei sui Christum. Non enim peterent δ) ab alio, quod meminissent petendum sibi a creatore, veniam scilicet abyssi creatoris. Denique impetraVerunt; quo merito η uia mentiti erant, quia saevi dei filium eum secerant 7 Et qua lis erit, qui mentitos iuvabat, qui insana antes sustinebat 7 Sed enim quia mentiti non erant, quia deum abyssi et
suum cognoverant, ita eum Se et ipse confirmavit, quem cognoverunt daemones Iesum, iudicem et ultoris dei filium.
Edeo aliquid et de illis pusillitatibus et infirmitatibus ereatoris in Christo. Ignorantiam enim et ego adscribere ei ivolo; permittite mihi adversus haereticum. Τangitur a semina, quae Sanguine fluitabat, et nescivit a qua. Quis me, inquit, tetigit 7 Etiam excusantibus discipulis, perseverat in ignorantiae voce. Tetigit me aliquis, idque de argumento a firmat. Sensi enim Virtutem ex me prosectam. β)duid dicit haereticus 7 Sciebatne personam 7 Et cur quasi
ignorans loquebatur 3 ut consessionem certe provocaret, ut timorem probaret. Sic et Adam aliquando quaesierat, quasi ignorans: Adam ubi es 3 Habes et creatorem cum Christo eXcusatum et Christum creatori adaequatum. Sed
et hoc, quia β) adversarius legis, ut quia lex q) a contactu
seminae sanguinanti S Summovet, idcirco gestierit non tantum contactum eius admittere, sed etiam Sanitatem donare.
204쪽
D deum non natura benescum, sed aernulation et At enim, si fidem mulieris invenimus ita meruisse, cum dicit: fides tua te salvani secit; i) quis es, ut aemulationem legis interpreteris in isto tacto, quod ipse dominus ex fidei remuneratione editum ostendit 7 Sed hanc vis mulieris fidem con-Stituere, qua contempserat legem. Et cui eredibile, ut mulier nullius adhuc dei conscia, nulli adhuc novae legi piinitiata, legem irrumperet eam, cui adhuc tenebatur 7 Qua denique fide irrupit 7 In quem deum credens, quem Spernens Z Creatorem' Certe enim ex fide tetigit. Si ex fide creatori S, quae alium deum ignorabat, et quomodo legem eius irrupit Τ Τam enim irrupit, si irrupit, quam ex fide
creatoris. Quomodo enim utrumque conveniet, ut et irruperit et ex fide eam irruperit, propter quam irrupis Sotion debuit 7 Dieam: fides haec fuit primo, qua deum suum
confidebat misericordiam malle quam ipsum Sacrificium, qua eum deum certa erat operari in Christo, qua sic eum tetigit, non ut hominem Sanctum, nec ut prophetam, quem contaminabilem pro humana substantia sciret, sed ut ipsum deum, quem nulla spurcitia pollui posse prae Sum pSerat. Itaque non temere interpretata est sibi legem ea contaminari signis cantem, quae essent contaminabilia, non deum, quem in Christo confidebat. Sed et illud recogitavit, Ordinarium et sollemnem menstrui vel partualis sanguinis fluxum in lege taxari, qui veniat ex olscio naturae, non ex vitio valetudinis. Illa autem ex vitio valetudinis redundabat, eui non modum temporis, sed divinae misericordiae auxilium necessarium sciebat. Atque ita potest videri legem non irrupisse, sed distinxisse. Haec erit sides, quae
contulerat etiam intellectum. Nisi credideritis, inquit, non intelligetis. δ) Hanc fidem probans Chrisius eius seminae,
quae solum credebat creatorem, eius fidei Se deum respoudii, quam probaxit. Nec illud o inittam, quod, dum tangitur
vestimentum eius, utique corpori, non phantasmati inditum, corpuS quoque demonstrabatur; non quasi iam de hoc retractemus, sed quia ad prae Sentem conspirat quae Stionem. Si enim non .erat veritas corporis, phanta Sina utique contaminari, qua res vacua, non posSet. Qui ergo non potest
205쪽
contaminari prae inanitate substantiae, quomodo voluisset' Ut aemulus legis mentiebatur, qui non vere polluebatur 721. Dimittit discipulos ad praedicandum dei regnum .i Numquid vel hicio didit, cuius 7 Prohibet eos victui aut vestitui quid in viam serre. Quis hoc mandasset, nisi qui
et eo mos pavit, et flores agri vestit, qui bovi quoque terenti libertatem oris ad Veniam pabuli eX opere ιSUmmovendi g) ante praecepit, quia dignus Operarius mercede sua. Haec Marcion deleat, dum sensui salva sint. At cum iubet pulverem excutere de pedibus in eos, a quibus excepti non fuissent, et hoc in testimonium mandat seri; nemo testatur, quod non iudicio destinatur; inhumanitatem qui in testationem redigi iubet, iudicem comminatur. Nullum deum novum a Christo probatum illa etiam opinio omnium declaravit: quia Christum Iesum alii Ioannem, alii ΙΙeliam, alii unum aliquem ex veteribus prophetis Herodi adseverabant. )Εx quibus quicunque suisset, non utique ob hoc est suscitatus, ut aliumideum post resurrectionem praedicaret.
Pascit populum in solitudine, ε) de pristino scilicet more.
Aut si non eadem et inaiestas, ergo iam minor est creatore, qui non uno die, sed annis quadraginta, nec de inserioribus materiis panis et piscis, sed de manna coelesti, nec quinque circiter, sed sexcenta millia hominum protelavit. Adeo autem ea suit maiestas, ut et pabuli exiguitatem non tantum Sufficere, verum etiam eXuberare, de pristino voluerit exemplo. Sic enim et in tempore famis sub Helia viduae Sareptensi modica et suprema alimenta ex prophetae benedictione per totum famis tempus redundaverant. βὶIIabes tertiam Basiliarum, si et quartam revolvas, si) invenies totum hunc ordinem Christi circa illum dei hominem, qui oblatos sibi decem Τ) hordeaceos panes cum populo distribui iussisset, et minister eius proinde comparata multitudine et pabuli mediocritate respondisset, quid ego hoc dein in conspectu centum hominum Τη) da, inquit, et man-
itis pec tu centum hominum3 Rhen. ed. I. quid ergo hoc idem inspectu ni centum millibus hominum3 Pro ergo Pa Inel. ego posuit.
206쪽
ducabunt, quoniam hoc dicit dominus; in anducarunt et reliquerunt reliquias secundum dictum domini. i) 0 Christum
et in novis veteremi Haec itaque, quae viderat Petrus et cum pri Stinis eompararat, et non tantum retro facta, Sed et tu laturum iam tunc prophetantia, recognoverat, interroganti domino, quisnam illis videretur, cum pro omnibus responderet: tu es Christus: τ) non pol est non eum Sensisse
Christum, nisil quem noverat in Scripturis, quem iam recensebat in sactis. Hoc et ipse confirmat usque adhuc patiens, imo et silentium indicens. Si enim Petrus quidem non poterat alium eum confiteri, qua in creatoris, ille autem praecepit, ne cui hoc dicerent, δ) utique id noluit prouulgari, quod Petrus senserat. Imo, inquis, quia non recte senserat, noluit mendacium disseminari. Sed aliam silentii caussam edixit, quia oporteret silium hominis multa pati, et reprobari a presbyteris et scribis et sacerdotibus, et inter lici, et post tertium diem resurgere. ε) duae cum praedicata sint et ipsa in Christum creatoris, sicut suis locis implebimus, sic quoque ipsum se Ostendit e Sse, in quem praedicabantur. Certe etsi non e Ssent praedicata, eam cauSSani
indieti silentii protulit, quae non Petri errorem demonstraret, Sed obeundarum passionum necessitatem. Qui voluerit, inquit, animam suam salvam facere, perdet illam, et qui perdiderit eam propter me, salvam faciet eam. β) Certe filius hominis hanc sententiam emisit. Perspice igitur et tu cum rege Babylonio sortia cum eius ardentem, et invenies illic tanquam silium hominis nondum enim Vere erat, nondum scilicet natus ex homine) iam tunc istos exitus constituentem. Salvas facit animas trium fratrum, qui eas pro de Operdere conspiraverant, Chaldaeorum vero perdidit, quas illi per idololatriam salvas sacere maluerant. Quae est ista nova doctrina, cuius vetera documenta Sutit 7 quamquam et praedicationes martyriorum tarn suturorum, quam a deo mercedem relaturorum decucurrerunt. Vide, inquit Esaias, quomodo perit iustus, et nemo excipit corde, et viri iusti auferuntur, et nemo considerat. β) Quando magis hoc sit, quam in persecutione sanctorum eius 7 Utique non simplex,
nec de naturae lege eommunis, sed illa insignis et pro fide
207쪽
militaris, in qua qui animam suam propter deum perdit,
servat illam, ut et hic tamen iudicem cognoscas, qui malum animae lucrum perditione eius et bonum animae detrimentum Salute eius remuneratur. Sed et Zeloten deum mihi eXhibet, malum inalo reddentem. dui consusus, inquit, mei i) fuerit, et ego confundar eius, ) quando nec e Onsu-Sionis materia conveniat nisi meo Christo, cuius ordo magis pudendus, ut etiam haereticorum conviciis pateat, omnem nativitatis et educationis foeditatem et ipsius etiam carnis indignitatem, quanta amaritudine posSunt, perorantibus. Ceterum quomodo ille erit obnoxius confusionis, qui eam non capit Z Non vulva licet virginis, tamen seminae, coagulatus, etSi non Semine, tamen ex lege Sub Stantiae corporalis, ex seminae humore, non caro habitus ante formam, non pecus dictus post figuram, non decem men Sium erueiatu delibratus, non subita dolorum cone USSione, cum tanti temporis coeno per corporis cloacam es susus ad terram, nec statim lucem lacrimis auspicatus, et primo retinaculiisui vulnere, nec multum ablutus, nec sale et melle medicatus, nec pannis, iam sepulturae involucro, initiatus, nec exinde per immunditias inter sinus volutatus, molestus uberibus, diu infans, vix puer, tardius homo: sed de coeloeXpositus, Semel grandis, semel totus, Statim Christus, spiritus et virtus et deus tantum. Ceterum ut non VerVS, qui non videbatur, ita nee de crucis maledicto erube Scendus, cuius carebat Veritate, earens corpore. Non poterat itaque dixisse: qui mei confusus suerit; noster hoc debuit
pronuntiasse, minoratus a patre, modico citra angulos, )Vermis et non homo, ignominia hominis et nulli sic amen p0puli, in quatenus ita voluit, ut livore eius sanaremur, ut dedecore eius salus nostra constaret. β) Et merito Se pro suo, homine deposuit pro imagine et similitudine sua non aliena, ut, quoniam homo non erubuerat lapidum et lignum adoran S, Eadem constantia non consusus de Christo pro
impudentia idololatriae, salis deo saceret per impudentiamsi dei. Quid horum Christo tuo competit, Marci tu, ad moritum confusionis 3 Plane pudere te debet, quod illum ipse linxisti.
208쪽
ADU. ΜAR CI ON EII LIBER IV. 22. Νam et hoc vel maxime erubescere debuisti, quod illum cum Moyse et Helia in secessu montis conspicipateris, i) quorum destructor advenerat. Hoc scilicet intelligi voluit vox illa de coelo: hic est filius meus dilectus, hunc audite, g) id est, non Moysen iam et Heliam. Ergo sum ciebat vox sola sine ostentatione Moysi et Heliae. Desiniendo enim quem audirent, quo Scunque alios Vetuisset audiri. Aut numquid Esaiam et Hieremiam, ceterosquo, quos non ostendit, permisit audiri, si vetuit, quos Ostendit Z Nunc etsi praesentia illorum suit necessaria, non utique in colloquio ostenderentur, quod familiaritatis indicium est, nec in consortio elaritatis, quod dignationis et gratiae exemplum est, sed in sordibus aliquibus, quod destructionis argumentum est, imo in tenebris creatoris, quibus discutiendis erat missus, longe etiam discreti a claritate Christi, qui voces et literas ipsas eorum ab evangelio suo erat separaturus. Siccine δ) alienos demonstrat illos, dum secum habet 7 Sic relinquendos docet, quos sibi iungit Z Sic destruit, quos de radiis suis exstruit Z Quid saceret Christus ipsorum Z Credo, secundum perversitatem tales eos revelasset, quales Christus Marcionis debuisset, aut quoscunque alios secum, quam prophetas suos. Sed quid tam Christus Creatoris, quam secum ostendere praedicatores suos 7 cum illis videri, quibus in revelationibus erat visus 7 cum illis loqui, qui eum suerant locuti Z eum eis gloriam suam commvnscare, a quibus dominus gloriae nuncupabatur 7 cum principalibus ε) suis, quorum alter populi insormator aliquando, alter Perarmator quandoque, alter initiator veteris testamenti, alter consummator novi. Igitur et Petrus merito contubernium Christi sui agnoscens individuitate eius, suggerit consilium: bonum est nos hic esse, bonum plane, ubi Moyses scilicet et Helias ) et faciamus hic tria tabernacula, unum libi et Moysi unum et Heliae unum; Sed nesciens quid diceret. β) duo inodo nesciens Z Utrumne simplici errore an ratione, quam defendimus in caussa novae prophetiae, gratiae eestasin, id est amentiam, convenire 7 si)lia spiritu enim homo constitutus, praeserti in cum gloriam
tur mentionem facere septem librorum de ec stasi, quorum meminit Hieronymus. Rhen. , Rig. et Semler.
209쪽
dei conspicit, vel cum per ipsu in deus loquitur, necesse est excidat sensu, obumbratus scilicet Virtute divina, de quo inter nos et psychicos quaestio est. Interim facile estamentiam Petri probare. Quomodo enim Moysen et Heliam cognovisset, nisi in spiritu Τ Nec enim imagines eorum vel
statuas populus habuisset et similitudines lege prohibente, nisi quia in spiritu Viderat, et ita quod dixisset in spiritu
non in sensu , eonStitutus, Scire non poterat. Ceterum si
sic nescit quasi errans, eo quod putaret illorum esse Christum, ergo iam conStat et supra Petrum interrogatum a Christo, quem se existimarent, ut de creatoris dixisse: tu es Christus; quia, si tunc alterius dei illum cognovisset, hic quoque non errasset. Quod si ideo et hic erravit, quia et supra, ergo certus es in illum diem quoque nullam novam divinitatem a Christo revelatam, et usque adlluc non errasse Petrum, Christo usque adhuc nihil eiusmodi revelante, et tam diu non alterius deputandum Christum, quam ereatoris, cuius omnem et hic ordinem expressit. Tres de discentibus arbitros futurae visionis et vocis adsumit. Et hoc creatoris est. In tribus, inquit, testibus stabit Omne verbum. i) In montem secedit; agnoseo formam loci. Nam et pristinum populum apud montem et visione et voce sua creator initiarat. Oportebat in eo suggestu consignari novum teStamentum, in quo conscriptum vetus fuerat. Sub eodem etiam ambitu nubis, quam nemo dubitavit de aere creatoris conglobatam, nisi et nubes suas illo deduxerat, quia et ipse per coelum creatoris Viam ruperat, aut proinde et nubilo creatoris precario usus. St. Itaque nec nunc muta nubes suit, sed VOX solita de coelo, et patris novum
meus es tu, ego hodie genui te. δ) De quo et per Esaiam: quis deum metuens audiat vocem filii eius Τε) Itaque iam
repraesentans euin: hic est filius meus, utique subauditur: quem repromisi. Si enim repromisit aliquando, et postea licit: hic est, eius est, exhibentis voce uti in demonstra-ione promissi, qui aliquando promisit, non eius, cui possit responderi: ipse enim tu quis es, qui dicas: hic est filius neus 7 De quo non magis praemisisti, quam te ipsuin, quod
210쪽
prius eras, revelasti. Hunc igitur audite, quem ab initio edixerat audiendum in nomine prophetae, quoniam et prophetes existimari habebat a populo. Pr0phetam, inquit Moyses, suscitabit vobis deus eX stiis vestris, secundum carnalem scilicet censum,) tanquam me audietis illum. Omnis autem, qui illum non audierit, exterminabitur anima eius de populo suo. i) Sic et Esaias: quis in vobis metuens exaudiat vocem silii eius. δ) duam et ipse paxercommendaturus erat; sistens enim, inquit, verba filii sui, δ)die endo scilicet: hic est filius meus dilectus, hunc audite. Itaque etsi tacta translatio sit auditio uis a Moyse ot Helia in Christum, sed non ut ab alio deo, nec ad alium Christum, sed a creatore in Christum eius, secundum decessionem veteris et succe Ssionem novi testamenti. Non legatus, inquit Esaias, nec nuntius, Sed ipse deus sal; os eos laciet, in
ipse iam praedicans et implens legem et prophetas. I radidit igitur pater silio discipulos novos, Osten Sis prius cum illo Moyse et Helia in claritatis praerogativa, atque ita dimissis, quasi iam et officio et honore dispunctis, ut hoc
ipsum confirmaretur propter Marcionem, Societatem esse
etiam claritatis Christi cum Moyse et Helia. Τotum autem habitum visionis istius habemus etiam apud Abacuc , ubi spiritus eX persona interdum apostolorum: domine, audivi auditum tuum et extimui; quem magis, quam Vocis coelestis illius: hic est filius meus dilectus, hunc auditer) consideravi opera tua et excidi mente. β) Quando magis, quam cum visa claritate eius nesciit, quid diceret Petrus 7 In medio duorum animalium cognosceris, Moysi et Heliae. De quibus et Zacharias vidit in sigura duarum olearum et duorum ramulorum oleae. Nam hi sunt, de quibus dictumost illi: duo filii Opimitatis adsistunt domino universae terrae. β) Et rursum idem Abacuc: operuit coel0S Virtus, utique nubilo illo, et splendor eius ut lux erit, y) utique qua
etiam vestitus eius refulsit. Et si commemoremur promissionis Moysi, hic invenietur expuncta. Cum enim desiderasset conspectum domini Moyses, dicens: si ergo inveni gratiam coram te, manifeSta te mihi, ut cognoscenter vide 1 Deut. 18, 15. 2) Ics. 50,10. 3) Ies. Φ4, 26. δ) Iei