Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

141쪽

Reges excommunicari non possint rsed istum quod haereticus non esset, qualis a Sixto arguebatur. Ipsa Sor- bona inter alias propositionesi quas Henrico addicti vulgaverant' hanc quoque in publico Senatu decima Februariidamnavit Pontistacibus Roma uis jus non es Reges excommunis H. Ita scribit Spondanus, atqui ad annum 38s refert ejusdem Henrici instructionem Ossato& Peronio Legatis suis datam, in qua petebat Rex a Censuris .excommunicatione a solvi, quas incurrerat. In ipsa qu que absolutione a Clemente VIII. publice Legatis concessa, Rex a Censuris, quibus tenebatur, b) liberatus est.

Et si haec omnia deessent, sussiceret elatissima Christi sententia Petrum alloquentis: Quacumque, inquit, id veris super terram, erunt ligat, inculis. Si quacunque ergo malliae Reges, nisi

142쪽

nisi dieant, ad istos Evangelium non pertinere, aut Christi praeceptis e emptos esse. Ex his omnibus aliisque quam plurimis, quae silentio praetermittumus, palam est, potestatem excom nicandi Reges semper in Gallijs agnitam, exercitamque, imbdosalu berrimam suilla, quoties sanandis hoe

remedio aegris Principibus suam Epia scopi operam Pontifici sectarunt. Nunquam Henricus IR&forte nulli lamplius Galliae Reges Catholicam 'Religionem amplexi essent, nisi illuur Pontifices vibratis Censuris compu- , Iissent. His ergo Gallia debetconseris varam Religionem,&totalia bona, quae ex Religione consequuntur 3 nec Verbaut Carolo Magno aut Hen frico Magno quidquam Μajestatis decessit, ud te punienti ontifici submiserint, im venerationem illis

amoremque auxit subjectio, non vi,

ne metu , sed Religione expressa. Et Magno Theodosio quid nocuit ad pedes

143쪽

pedes accidisse Mediolanenss Antistitii num ideo minus poteritia,

victorijs, reverentia subditorum s ruit imo tant,major, quanto Ο-

destior, subjectiorque Sacerdoti: ccui istorum ad Concilium, aut ab Non haec dico, quali ignorem, quam parce sacris fulminibus uti Pontifices oporteat, in Reges pNelertim, quorum arbitrio sedet, aut obsequi, aut obniti ac plerumque pudet moneri, multoque magis puniri nec facile culpam agnoscunt libertate peccandi, ac famulantium adulatione nec etiam me latet, quantum mali proveniat ex facilitate Censuras cum landi. ceterum nihil est tam sanctum, quo abuti non possis, nec nos abusum, sed usum commendamus, elimque praeparcum iecessarium.

Quot mala ex potestate regnandi, bellumque indicendis quot ex Mirimonijs negotiationibus, judicijs

abusu appellandi

144쪽

ontra solo stam Lavardini I r

Idem de excommunicationein Censuris dicas, quas cum necessitas Innocentio extorsetis, nem Iudi

Auctor quidem seu potius Compilator libertatum dicarum multa congerit, ut os landat, non pysse Re. ges excommunicari; sed e mi inihil probant, cum tantum auia i aliqua Principum narrent, exquibiis

nullum jus colligi potesti quid enim

non licebit, si exempla sequamur' aut aliqua Partamentorum senatus Consillia, quibus nulla potestas est de auctoritate Ecclesiastica ejusque finibus judicandi aut denique abusus tantum Censurarum damnantur. Taceo hune libres anno 1639 ab ipsis Gallia Clero Parisijs damnatum, prohibitumque esse Quod verba sunt

145쪽

s a me Asus Franchisiarum a sacro Consistori Regio prohibita unita

strahi ct vendi deinde Eminentisimorum Cardinalium, Caterorumque Illustrissimorum Antistitum, qui tun Lutetia reperti sum deviginti: sit enim Ecclesia Galla analibertates, qua malum operantur nepnjura, que illam a Romana Matrisfrmis mario nexione suasi obedientia divellant. Hactenusia nobilissi Dus scriptor. XIII. Octavo. b Sed inquit An nymus stjus mi, ct immunitatum abusius

tam horridus tantaque abominatione dι-gnus, ut Pontifex Reθη-io Consilentia sibi duxerit illum ampliὰ ferre; u ergo tanto iam tempore illum tulic cur post tot annos Consilentia Pontificem monuit Id luia indici es, aliud, quam Consilentiam quari.

Nihil festivius est, quam audire Lavard mum ejusque Advocatos de Conscientia AE et gione loquentes; sua enim Conscientia Pontificrs metiuntur I cum illis postrema fit haec cura , sedemq:ie ultimam obtineat ludere a spondan ad ann r639 00 οι

146쪽

contra sologistam Lavardini ros

Iudere putant, quotquot Conscientiam appellant. Tulit ergo Pontifex primis annis hunc Asylorum abusum eo fere pacto, quo Agricola lolium

zizania florente in agro : non quhdam et, sed quod frumento sit mixta, quaeratque occasionem evellendi. Eademque ratione quaeri posset, cur Galliae Rex, si conscientiae sibi duxit Calvinistarum haereta in Gallia ferre. non statim ejecerit φ Plane Innocen

tius in ipso statim limine initi Pontificatus professus est, se Asyla nunquam laturum , ut tamen Regum Majestati honor haberetur, lente prΟ- cessum moniti, rogati consectique rationibus fiunt: expectatum quo- 'tae, dum Principum Legati, qui tum vivebant, decederent uandem ubi omnia parata, ubi xenerati Pontificis tot rebus secundis aucta , ac ipse Rex Gali ae pollicitus, se alioriam Principum exemplis imitandis non ultimum fore ubi denique ali Reges Asylo cessiere merito visum est

147쪽

νδή De Abusi nouitiarum Pontifiei, non amplius cessandum.

Expectavit ergo aestatem, ut meteret.

Quid potuit a Pontifice aut prudemtius, aut humanius fieri XIV. Nunk a Verbis, inquit Anonymus, generalibus non comprehenduntur Persona notaspeciali digna, qualessunt Primcipum Legati non potuit ergo Lavardinus ex verbis Busiae pro excommunisato haberi mone dici quidem potest, Lavarinum castum

Busta incurrisse, quippe vim nusiam adhibuit, nec cursum D a impedivit. 19. Oportet ab hoc Lavardini Advocat Bullam Innocentij, ne quidem lectam fuisse, alioquin nunquam haec scriberet tam adversa veritati. Renovat Innocentius Julij III. Pij IV.

Gregori XIII. Diplomata cilla verba tim recitat; at in illis expressa fit Legatorum mentio; qui ergo dici potest Bulla mannocenti nihil de Legatis loqui ' Deinde in Bulla Inno centishaec claulula adjungitur,vid licet:

148쪽

licet omnes quacunque dignitate se auctoritate tam Ecclefiastica, quammularip

fulgentes, etiamsi de illis specialis, specisca, expressa ct individua mentio facienda esse

Quae Verba ex omnium Juris-Coninsultorum sententia aequivalent e pressioni individuae: tantumque Operantur, quantum si Lavardini nomen

in Bulla recitatum esset demonstrant enim enixam Pontificis voluntatem. Et quamvis haec omnia non essent, quis nescit sacro Cardunalium Collegio,omnibusque Romae Praelatis ex parte Pontificis denuntiatum esse caverent, ne Lavardino sociarentur, quippe sacris interdicto imo ipse Lavardinus a Ranuccio Carisdinali de voluntate Summi Pontificis monitus est et ac tum maxime, cum Clericis Lateranensis Ecclesiae indictum , ut si Lavardinus Divinis omeijs assisteret, quae in honorem sanctae Luciae peraguntur, continuo sacra cantumque abrumperent, ut fieri

solet, cum adstant palam excommu- nicati

149쪽

nicati; quid ergo amplius neri potuit, ut constaret Pontificio Diplomate Lavardinum comprehendia sed piget tam claris immorari, misereor Lavardini tam infeliciAdvocato nixi. taneabsurda narrante Paria simi, quae dicit, de non impediuIustitia cus , nutaque vi adhibita Nam quam verum id sit, satis intelligas ex Vs, quae de ingressu Lavardini jam sepra recei sui, & qua quotidie geruntur, Roma

fremente ac Pontihcis moderati nem contra tot insultus demirante. XV. Decimo. 9 Ar Sixtus R. quamvis Dre a usi Legatos probilueris, non tamen alumi poenam excommunicationu , imo

sustuli a tuis Antecessoribus jam latam Non sequitur, ut quod unus Pontifex omisit , alius quoque omi tere debeat. Quam multa a Ludovia

coReges qui modo Galliarum potiatur consecta sint ejus majoribus Planeintentati ergo omnibus rebus sua ah l.

150쪽

sua aetas maturitas est alioquinquantum Principibus otium sterilitas erit, si non faciant, nisi jam facta' Deinde nota est omnibus Sixti severitas, qui cum timeri vellet, temporales poenas ante spirituales habuit, maluitque curandis delictis ferro uti,quam cruce. Alia Methodus Innocentio, cui cum Magnatibus pugna, Scideo Religione, non suppINcij damnandos censuit, risumque

provocasset, si carceres, aut exilia, aut multam Regibus minaretur. Nec obstat exemplum Sixti, quando alia, multoque majora exempla suppetebant, quae Innocentius imitaretur,

Chrysestomi videIicet, Ambrosij, Athanasij, Gregorij agni, Nicolai Laliorumque Pontificum, quos infra

memorabo.

XVI. Undeci br a Si Innocentia , inquit Anonymus, prius Consilia votascri Colla excepisset , quis Bulgum vulgaret, sique tam grandi peris is immem geret,