Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

201쪽

uo me Asinu Franchiliarum

in causa tam justa, timque omnibus probata inistrorum Pontificis culpa, sed eorum tantum, qui contra omnium Principum eXempla retinere potentia volunt, quod jure non

possunt, aliosque injuriae ac odij postulant, qui sua, imo qui Christi patrimonia usurpari non sinunt. Quamquam quid frustra ego excusandis Ministris laboro, quando nemini compertum non est, hodiernum Pontificem nunquam ex inistrorum consilijs pependisse, sed conscium potestatis, ac muneris sui, ac praesertim caelestis patrocinij, rebus lente discussis omnia arbitrio sito ac prudentia metiri, nec alijs imperandi, sed obsequendi munus relinquere, adeo ut si quae culpa est, soli Pontifici adscribi debeat, rerum omnium, quae fiunt, conscio, & arbitro; quamquam nec culpa, nec imprudentia dici potest , quod tanto tempore, tamque maturis consilijs, assensuque

totius sere sacri Collegij, imo totius Orbis

202쪽

contra sologi am Lavardini. aer

Orbis terrarum, si paucos Gallorum excipias, probatum decisumque est. Caeterum ex hoc quoque Lavardino ignosci potest, quando Romam nuper ingressus nec Pontificis mores , nec integritatem Ministrorum satis compertam habuit,ri ideo utrosque ex aulae genio aestimavit.

XXVII. Irigesimotertiὸ: a Ingenti magnifica Digi essione a Legatorum Asylis ad Conventus Parsiensis

Propositiones conversus Ignorantifismos esse dicit, qui Declarationem Pari- sensim novitatis accuset, cum coM et antiquis smam esse asticana clem stententiam Quod si privati aliqui Doctores, aut etiam ipsa Synodi assiίa , ut illa anni ibi. . Ib conIrarium docuerint, reliquias fuisse

infortunati illius foederis, quodigam vociniis tunc erimi Pontiscis enitissarios ahenis doctrinis Galgiam imbuisse s a praestertii Cardinales 30osam, Peronium Surdium Ducesque ac Marescatam vistum Mastriium, i spernonium, o Ancreum conatos esse Pamlumentum,

203쪽

mentum, a facultatem Theologicam pervem rere,sed nunquam potuisse Anti ites, qui Parisiensi I do interfuere, ct merito empnentis doctrina, uela Religionis, ct conversione toriareticorum quos invictis rati Uibus domuerunt tantum H fama comparasse, ut fluctiat istorum auctoritasvinen-d nupera Declarationi , ,homiiuibus per suadendis nasio pripato assectu praeventis. Ex advers nuper ad purpuram promotos muHoinferiori merito esse , nutique re alia commendabile, quam odio Gallorum , ast quo volum ibus, qua fabulis vani ue ac miles refitatis ratioriibus infaserincri. Sic solent victici mordenti

Iacerant, cum arma perdidere. Ign rantissimos dicit, qui nuperam Declarationem Convenisis Parisiensis novitatis accusint. At lubeatra vardino, ejiisque Ministris ea perlegere, quae a Cardinali Aquirre,& Auctore Galliae Vindicatae scripto vulgata sunt, videbitque Parisiensem Declarationem tam alienam esse a Patrum, ac praesertim Ecclesiae Gallicanae doctima.

204쪽

contra sologisam Lavindisco'; doctrina, ut nihil magis nec mihi quae illic dicta sunt, quibus Galli

respondere nihil possimi, repetere animus est, quippe in alio argumento Versamur. Perroni & RichelisCardinalium doctrina,& in Galliam me-- rita mundo notiora sunt, quam calumnijs obscurari possint; quis in nuper Parisiensi Conventu sedit, qui cum Perronio ruichelio possit comparari φEt illud quoque risu dignum: emron ,es Gallias nodorum doctrinam, quias

suo Herii Ga s infausti.

mirum Constantinopolitanum, Ephecnum, Chalaedonense, Lateis rariens , Lugdunense, errariense Conciliaci sancti quoque Cir illus, Athanasius, Cyprianus, Damasus,

Bernardus , Antoninus , Bonaventura, Thomas, aliique Patres, qua Parisiensi declarationi adversati ir; reliquiae dici possunt foederis sacri. Illud verius dixissent, Religionem

205쪽

is De Abus Franchisiarum

sacri, nisi enim hoc esset, nunquam Henricus, nunquam Henrici si ij. Neposque, sicque nunquam Gallia haereta exuisset. Quod additur do doctrina Galliae Episcoporum, parum interest mea,

docti an indocti fuerint, qui Parisijssederunti, nam & Nestorius, artus,& Calvinus docti suere. Plures in Gallia fuisse, qui purpuram ambi

rint, credo plures meruisse, quam qui nuper promoti, ignoro; Pontihcis judicium fuit, qui tamen nec Galliam omisit, quamquam non illos elegerit, quibus major cura tantam dignitatem optandi, quam merςndi. Nec ob I bros eruditissime scriptos alium quam Cardinalem Aguirre evectum scio. Nullum huic in Gallos odium, sed unus amor veritatis,in haec tam invicte probata, ut nihil Galliso currerit, quod responderent tam etiam modeste proposita, ut habeant Adversarij, quod imitentur sed cum

nec imitari modestiam velint, nec respondere

206쪽

eonira sologisam Lavardinc anspondere rationibus possint, ad comvitiain injurias appellant,vi molem libri accusant, cum opprimuntur

mole veritatis.

Auctoritatem quod attinet Conventus Parisiensis, nullius plane momenti est. Nam prim constat,Patres, qui huic Conventui assederunt, alios odio&vindicandi cupidine alios metu eorruptos fuisse. Repetantur memoria, quae Pontifex contra Regaliam,

pr6que libertate Gallicanae Ecclesiae fecit & exadversequam iniquis ani mis a Galliae Episcopis quorum tamen causa agebatur ac praesertim Tholosano Parisiensi Archiepiscopis accepta fuerint,in quam saeva ab illis persecutio secuta. Relegantur etiam,quae ipsi Galliae Antistites littoris sa)ad Pontificem datis de suo metu professi sunt,quaeque illis Pontifex respondi. Sc continu patebit, V rum esse,quod dixi,inconventu Pari

a siensi

207쪽

rso De Asinu Franchisiarum

sensi omnia odio , metuque agitata esse. Et quid boni speres, ubi odium praesedit, metusque subscripsit

quotie experimur, etiam sapient illimos hominum, quoties his affectibus rapiuntur,multa faceres dicere, quorum ipsos poeniteat, aut saltem p deat Nota sunt Tertulliani, Origenis, Luciferi, Photij aliorumque exempla. Secunia. Nulla Conventui Parisiensincultas contra omnium Patrum, Conciliorum, ac praesertim Gallic nae Ecclesiae sententiam aliquides tuendi. Qui enim Conventus Paria sensis, ut cum tota retrb Gallicana Ecclesia comparari debeat ' quant que minus tot Concilijs, Patribus praeferri aut si auctoritas&doctrinate movet, cur non magis movet, tot Patrum, tot Conciliorum imbi clesiae totius, quam paucorum, quos odium, metus, vindicta , adulatio Perverteranes

Ima. Et quid miratis Parisiensem

208쪽

eontra sologistam Lavardini IsrConventum errasse, quando constat ob similes fere causas Antiochense, Ariminense,Ephesinum secundum,Scalia Concilia errasse, in quibus longe majorri numerus, Sodoctrina, quam in nuper Parisiensi & quis nescit etiam haereticis hos Conventus M synodos esse , in quibus forte non minor doctrina quam Parisijs, si haec sufficeret: non ergo abistis veritas quaerenda, sed ab illo, cui Christus dixit: Ego pro te rogavi, ut non deficiatsdes tua, tu aliquando conversy confirma fratres tuos. Quarib Adderi Regaliae, inuatuor Propositionum causas ad maj res, imo maximas pertinere, quaaetiim Gallorum testimonio seli Pontifici reservantur hic ergo selus βίunicus Judex at plus valet, magicque obligat unius Judicis sententia, quam mille aliorum judicia, quibus nulla auctoritas decidendi. Denique certum est,in alibi, invicteque probatum, Concilia a Pontifice improbata nullius esse auctoritatis; quanto ergo

a minoris

209쪽

minoris auctoritatis Conventus Pa risiensis decret, Poterit ergo Episcopis Parisiensibus ab Innocentio repeti, quod olim Ariminensibus a Damaso dictum est: a Numerus Episcoporum, qui erant Arimiisi Parisiijs -- gregati, praejudisj vim habere non debeηt, praesertim km formula ista concepta sit, neque Episcopo Romanos cujus ante omnia sententia expectanda erad neque aliis ei constentientibus.

In fimoquar o Multa subdit de libertatibus Ecclesiae Gallicanae, quas negat Pontificum privilegijs deberi. Sed eum hoc nihil pertineat ast arsens argumentum, sitque integris libris confutatum , alto Gallorum silentio, nihil habeo quod addam, praeter illud Apostoli: b In libertatem τοι relis statres tantum ne libertatem in occasionem detis carinis. XXVIII. vi fimo quiniis Negat Leges, ullassique a Pontifice latas ad Principum oratores eortamque

mus 9 Theodor. I. a. e. a. b Ad Galat. s.

210쪽

mus,& viciniam, seu quarterium exintendi posse. a Legatum enim Personum Principis, clusique supremam se independem-- auctoritatem repraesentare adesa gui, es ades Principis, nec proinde Pontistiis legibus comprehendi a Lavardino cominperta, O ideo nihil Innocenti, Bulla ferre

potui se N. Si haec ita habent ergo non lum Romae Regijs Legatis jus Asyli& Quarterij, sed omnibus Princi

pum Legatis,4 in omnibus aulis competet, ac praesertim Parisjs Le lgato Pontificis. Hic enim eadem ratione, qua Laordinus causari pote rit se Pontincis supremamri independentem auctoritatem referre raedes suas, aedes esse Pontineis, nulliLque Regijs Legibus subjacere, nec a Regijs satellitibus viciniam suam per curri posse. Quae omnia si nec Pari jsijs, nec alibi locum habent, cura beant Romae φ an vero soli Galliae

Legati Principem suum repraesen tant