Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

발행: 1688년

분량: 339페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

211쪽

a De Asa Franchisiarum ltant Et si esse Galliae Legatum est

Legitimus titulus Alyla, Quart rium obtinendi, cur hoc tantum Rotmae,in non alibi Gentium φ Certuri igitur est omnium Principum Getis

tiumque exemplo Jus Asyli dc Qui

teri saltem extra proprias aedes, multoque magis in tota vicinia Le'gatis Principum nec deberi, nec dari; male igitur a Lavardino petituris, tuto Legationis. Taceo Lavardinum Legatum non esse, cum ut saepe repetitum, non solius mittentis consensus Legatosi ciat, sed etiam Principis, ad quem mittitur. Taceo in nupera Innocenti Bulla non contineri Legem vere humanam, sed Divinamin naturalem cui omnes non tantum Legati, sed etiam Prineipes subduntur videlicet: Non in dendi,nec relinendi aliena Domino in ιο. Taceo denique Legatos etiam agnitos, recept6sque multis ex causis remitti ponis, praesertim cum hostilia molium

212쪽

eonira sologistam Lavarae ricior moliuntur, alienam Jurisdictionem invadunt, aut invasa abstinere nolunt, cumque Principi ejusque Μinistris Iustitiae insultant, ut nuper

Possessionem immemorialem. N. Hoc unicum est argumentum,

quo decipi solent sim plices, reriimque ignari,& tamen instar aliorum plane vanissimum imbiantum abest, praescriptionem obtendi posse, ut potius hoc ipsum jus immunitatis & Asyli pro exemplo serviat rerum impraescriptibilium isdeo ut si in scholis

Iuris-Consultorum quaeratur Quodnam fit paradigma rerum, qua nunquamma'Ut sunt, ct nunquam prasiribi possint φRespondere debeat Jus Adlia Lavaradmo Roma petituma in hoc enim uno omnes defectus Praescriptionis comveniunt.

Piget me ad ista devolvi, sed pomquam Gallus hoc argumento uti vo- s Iusti

213쪽

Mi De Abin Franchisiarum

luit, in eoque summam rei collocare, non possim silere. Nego ergo hocius Asyli a Gallis praescriptum esse, aut aliquando potuisse praescribi. Nam prini Praescriptio non est Duvini aut naturalis, sed humani juris, ac civili lege inducta. Unde si supremus Princeps, qui Civili Lege non

tenetur, declaret se nolle, ut res alioua intra suum Principatum praescribatur, certum est praescribi non

posse. At Pontifices Romani a Julio III usque ad odernum Pontificem semper & factis,in severissimis L gibus professi sunt, nolle se, ut hujus,

modi immunitas tanquam publicae quieti, Gentium juri, humanisque commercijs adversa praescriberetur;

non ergo praescribi potuit. Seίundo. ota inica ratio, ob quam Praescriptio admissa est , illa fuit; ne jura Dominia rerum incerta essent, si multis annis, quieteque ab aliquo possessa restitui deberent. At haec ratio in nostro casu locum

214쪽

eontra Apologiuam Lavardini aslocum non habet nec enim incertum esse potest, ad quos pertineat jus capiendi, puniendique reos in tota Romana urbe, & locis a La vardino praetensis , cum certissimum sit ad Romanos ontifices pertinere, ab ijsque semper exercitum, ut ex Archivijs, Protocollis, communi totius urbis testimonio, ac consessione etiam GaDIorum constat, quod supra ostendimus, clim de Pisana conventione

ageretur.

Neri A. Ad praescriptionem requiritur bona fides in legitimo aliquo titulo sive vero,sive praesum tofundata,adebui sublata bona fide, ne mille quidem annorum possessio praescriptionem pariat idque ut Praescriptio a furto rapina distinguatur is in nostro casu, quae bona fides, quisve egitimus titulus aut esse aut praesum potest, quando Summi Pontifices legitimi istarum rerum S unici Judices toties jam enixe publicis a edictis

haec Asyla prohibuere, imo abusium 6 appel-

215쪽

appellarunt abominabilem, detestandum,pubdi pacis perturbativum, fomitem rebe senis, pessimi, valdeque pernitis exempli rem enormem, nimiam corruptelam,

ausum temerarium, abominabile sedetem dum nomen, ferine, inquam, potest, ut inna fides ac legitimus Titulus esuvel praesumi possit, in rebus, quas mPrincipis efficto constat, abominabiles, enormes, detestandas esse, Oc. Quod si nee bona fides, nee titulus Legitimus , ergo nec Praeseriptio. Quaris. Certum quoque est, sine continuatai nunquam interrupta possessione nec esse, nee concipi posse ullam Praeseriptionem imo haec nihil aliud est , quam continuatio Possessionis. At in argumento, de quo agimus, qui fieri potest contianuatam fuisse Possessionem, quando ab omnibus Pontificibus tot edictis, tot actibus, exemplisque in contrarium editis abruptat truncata est, quoties micare prodire ausas Quis

Vocet

216쪽

- contra pologistam Lavard . aos

vocet adultam, quae toties in cunis oppressa, quoties natalai Legati sese conatisiunt hanc immunita iem sibi reditare, im aliquand tu ea ussiunti

. liud est conatus Iactum; aliud praescriptio si conatus facta ad praescriptionem sufficiant, jam dudum patrocinio Praescriptionis homicidia, adulteria, perjuria Womnia flagitia liceant, quae multb pluribus

conatibus, exemplisque, quam im munitates Laordini nituntur.

Qubd si dicas: Hac juri Divino se naturali adversuri, ct idia prasribi nonposse. Relpondebo non minus esse juris naturalis, Divinique haec praecepta, quae pro basi totius Juris-prudentiae Justinianus potuit videlicet Nemiammidere, jussuum unicuique tribuere; quae palam est violari usurpato a L gatis jure Asylorum, quae enim major

laesio dc fraudatio juris alieni eisse potest, quam supremum Principem&Pontificem magna parte Jurisdictionis ἱn Urbem Romanam pri- Vare,

217쪽

Waos me Agusi Franchisiarum vare, flagiti js, ne deleri possant, patrocinium praestare parata impunitate

cynis AEque certum est, quae juripublico, d communi quieti repugnant, nullo tempore pia scribi ; at vero quid magis repugnat, quamhoc Atylorum us, quo datissa iiijs curitate & licentia, necesse est publicam quietem proseribi. Ipsi Galli, quando contra Jus Regalia longissimam Possessionem, ac supra omnem memoriam pro Ecclesiij allegari a dierunt, quid aliud &saepius respon-dεre, quam juribus ad Coronam

Principatum pertinentibus praescribi non posse φ tver jus crimina puniendi multo magis Coronae, supremaeque auctoritati a nexum est, quam

jus Regaliae: nam sine hoc possime Regna Principatus consistere, imbs Galliam excipias, nullum Regnum hoc jure potitur non vere consese vari Regna possunt sine auctoritate necessaria puniendi sceleratos id

218쪽

contra sologistam Lavardini orenim ad publicam quietem dc pacem

pertinet, cui promovendae Principatus instituti sunt. Sext, Denique Praescriptioni complendae tempus necessarium est; nec enim quovis die aut anno aliena jura

praescribi possunt sed contra privatarum Ecclesiarum jura quadraginta

annorum tempus necessarium est: contra ver jura Romanae Ecclesiae centum anorum. At Legati, quamvis

cum alijs urbis Magnatibus usurpare hoc jus jam viij III aetate conati sint, eo tamen semper expulsi, coactique cedere, libera justitiari omnibus locis exercita usq; ad annum Ioro. quando sub Clemente, ob causas nupex libatas, non edictis quidem aut pc nis, nec etiam satellitum excursu Asyla Legatorum libata sunt, sed tantsi precibus, querelisque apud Principes actum ut hunc usiam ese tingui permitterent. Idque mulibessicacius a Moderno Pontifice, quod

solum sussiceret impediendae praescriptioni.

219쪽

scriptioni. Demus ergo quamvis ob causam modb allegatam ne hoc quidem concedi possit duodeviginti annos elapsos esse; quantum id temporis est, ut non dico contra Pontificem, sed ne quidem contra privatum Civem praescribi posssit nihil ergo Lavardinum juvat ostentata Pra scriptio. XXX. Rue Uepitia: Conquerutur, violari lanam Conventaenem.

Is Pisana Conventione nihil aliud contineri, quam ut Legatis Galliae honor exhibeatur tanto characteridebitus, non verb, ut jure Asyli a deant, praesertim, quando alij Principes ei renuntiarunt. Imb Alexander VII constantissime negavit auctoritatem suam Asylo praestare,illuduuexatum habere, ut ex publicis doc mentis constat. Aliud est ergo honor legatis debitus, aliud Asylum, neque hoe ad jura Legatorum pertinere, omnium, qui de hac re scripserunt, testimonij constat, patetque alio-

220쪽

eonira sologistam Lavardyni eos

rum Principum exemplo Deinde Pisana Conventio de Legatis loquiatur, qualis Lavardinus non est, quando, ut silpra jam monui, non solius mittentis imperium Legatum faciat, sed etiam consensus Principis, ad quem mittitur. XXXI. Rigesimo octavo Multis Iocis conqueritur avardini Orator: Modernum Poni cem Innocentium astin Gallos animatum esse idque ιοιosui P-timatus tempore murus , magnissu exemplis Hiendisse. N. Posset Innocentius respondere. quod olim Elias similis culpae a Rege postulatusci cum enim illum istis verbis Achab alloqueretur : Tu era illi, qui conturbas fruel Respondit: Non ego turbavi Istuet sed tu, quid

reliquistimandatum Domini. Si Galli usta peterent, quae concedi possent, meritori ante alios audirentur. Cum Vero petant, quae Conscientia non admittit, quis amabo causa re

pulsa r

SEARCH

MENU NAVIGATION