장음표시 사용
301쪽
adhuc in eadem versari opinione , quam ante abdicatam haeresim fove hat. Haec autem, aut his similia rationum momenta, in causa fuisse putamus , cur Praedecessor noster Urbanus VIII. anno I 62. . privilegium a Batone quopiam Bohemo petitum , ut in privato domus suae Oratorio Eucharistiam sub utraque specie acciperet , constanter denegaverit . Neiaque vero nos ipsi faciliores hac in re fuimus erga nobilem mulierem . pridem Lutheranam , postea Catholicam οῦ quam tamen moneri curavi.
mus , ut, quoniam singulari Dei beneficio ad Catholicam Fidem accesse rat , aequo animo se submitteret legibus Romanae Ecclesiae , quae mater omnium clementissima , ac de filiorum salute impensus solicita , quid prosit illis, quid noceat, optime intellisit. Hujusmodi sensus eruimus exoratione , quam super usu Calicis habuit in Concilio Tridentino Villati pandeus Segobiensis Theologus , quamque Harduinus retulit in sua Conciliorum Collectione rem. Io. I. Tanti enim apud nos , modo pie Christianeque smus insituti, Ecclesae auctoritas , m charitatis opinio valere debet, qua nos illa semper ramquam piissima mater liberos tenerrime prosecuta es, uoseraque commoda procurat, ut , Pinhabito, atque abiecto praeut quo. cumque assectu , quem fortasse nos ergo Caficem hunc temere admodum indui. mus, gerimusque , ιui uni nos , atque omnia nosera submittere , illud mellatinum, quod illa vult, illud optimum putare, quod optimum illa ducit, suspectamque habere sententiam nostram , quae non ex obediemia Ecclesiae ortast, oe ortam iam, continuo deserere debeamus. Sylvius in g. pol. D. Thomaquas. 8O. art. 2. quaest. q. proposito dubio, utrum Calix si ex dispensationaconcedendus haereticis, qui sanctae Romanae Ecclesiae imperio ae legibus se obtemperaturos promittunt , respondet , posse quidem hoe privilegium concedi ; addit tamen e Vix es , ut ejusmodi divensatio expediat re spectu haereticorum nostri temporis . Haud equidem ignoramus , celebrem hunc Seriptorem ita sentire de iis, qui , haeresi nondum ejurata, Calicis usum postulant , quo fruantur post haeresim abjuratam. Si tamen rationes, quibus ille utitur, expendantur, unusquisque facili n otio dignos rere pol rit , eas sibi locum vindicare etiam quoad eos , qui . pro usu Calicis orant post haeres m ejuratam : inquit enim Sylvius , quod instantes pro usu Calleis ante haeresim abjuratam , ut plurimum ita se gerunt , pravo eris rore ducti , quod putant , Eucharistiam sub utraque specie ex vi Divini praecepti esse sumendam . Iam vero hujus erroris suspicione non carent .
qui hoc ipsum postulant post haeresm ejuratam. Addit, quod, privilegio
semel concesso, in praeconcepta opinione magis adhuc obfirmarentur hae retici , quibus latior aperiretur campus, ut Catholicis audaciores insultarent , & contra infirmiores ac pusillos acceptam dii pensationem ostentarent , perinde ac si Romana Ecelesa eorum dogmata tandem probaret
Ac denique subdit, Sedis Apostolicae indulgemtiam ceteris exemplo futuram, ut privilegium peterent, quod aliis concessum scirent; ex quo eommunis ac perniciosa paulatim inolesceret consuetudo Tanti Scriptoria Diuilir oste
302쪽
L I B. VI. C A P. X. 27sanimadversiones & valido non destituuntur sundamento & si quis eas accurate perpendat, easdem videbit utrique casui maxime aptabiles , hoc est tam illi , in quo haereti ei ante haeresim abjuratam Calicem petunt , ut eo post ejurationem utantur, quam alteri, in quo conversi ad Fidem Catholicam, Calicis usum, post haeresim ejuratam, emagitant.
De vernacula divinarum seripturarum lectisne alicubi prebibenda senodali decreto, si abusus irrepserit .' se tamen nullus abusui locus si, haς de re Aere praestabit. SPiritus Roterus , inter Dominicanae familiae alumnos accuratus Scriptor , & contra haeretieam pravitatem Inquisitor ; cυjus multa cum laude meminit P. Echardus tom. 2. Scriptorum Oriunis Praedicatorum ρος 188. eelebrem edidit Dissertationem , de non vertenda Scriptura Sacra in vulgarem linguam , quam anno I 348. Henrico II. Francorum Regi nuncupavit,. Haec lucubratio communi plausu in Galliis recepta , anno I 55 r. putatea Cleri Gallicani auctoritate iterum praelo lubjecta fuit . Tres item egregii S. R. E. Cardinales hoc idem argumentum pertracta. runt, eorum sententiam refellentes , qui aut plane necessariam, aut lautem opportunam, ae valde utilem, jactabant versionem sacrarum Script rarum in vulgarem linguam , ut nimirum cuique promiscua esset earum lectio . Hos inter primus occurrit Cardinalis Stanislaus Hosius , qui in Tridentino Concilio Legati munere praeclare iunctus est , lib. 3. de audi ritare Scripturae sacrae pag. 2 7. alter vero Cardinalis Iacobus de Perrontib. 6. cap. 6. Respons ad Angliae Regem , tertius Venerabilis Cardinalis Bellarminus tom. I. Controissar. Fidei lib. I. de verbo Dei cap. Is . Si quis autem nosse cupiat Scriptores alios , & quidem bene multos , qui varios Tractatus, ac Dissertariones erudito ealamo elucubrarunt, ut Ostendant , lectionem sacrorum Bibliorum , vulgari lingua redditorum , non esse euique permittendam . eoolbiat volumen jussu tati Gallicani Parisiis editum pono Ioue I. ita inseriptum e Cialectio quorundam gravium Aucto. rum , qui ex professo , vel occasione , saerae Scriptura , aut Divinorum clorum in vulgarem linguam translationes damnarunt . Quibus addere possumus , praeter Iustum Fontaninum in opere de Italica eloquentia veis. Romaneto , sυe Romanet O ,' etiam Passavantium in Speculo verae Poenitemtiae, ubi solidis probat rationibus , quam ardua res sit sacrarum Scriptur rum nuda & accurata in vulgarem linguam conversio. Non enim sussicit,
ad opus rite perficiendum , lola linguarum peritia ; sed alia insuper scitu necessaria sunt , quae ab interpretibus ut plurimum ignorantur . Nolumus hic silentio praeterire,Friderieum Furium Coriolanum , virum eruditionstcu - , .& Carolo V. Imperatori , ac Philippo II. ejus Filio satis acc
303쪽
1-5 D E S IN ODO DIOECE SANAptum. Hie Auctor scripsit ac evulgavit opus de Constio , m Consiliaris ;communi suffragio comprobatum commendatumque . Mox tamen sobri tatis limites praetergressus , postquam Dissertationem adornavit anno Isso. Basileae impressam , cui titulus o Bononia , sve de ιibris sacris in vernae Iam Iinstuam eonwrtendis: cunctorum indignationem ae censuram promeriis
tus, in quam plura se se conjecit discrimina, teste P. Michaele a S. Ioseph, nune Episcopo Guadicensi, toni. 2. Bibliograpbiae Criticae pag. 4 Ig.
II. Propositum nobis non est, hanc controversiam universim expende.
re , ac funditus exhaurire : ab iis tamen abstinere nolumus , quae semel cognita , plurimum prodesse poterunt . Itaque praenotare iuvat primo , summum Pontificem Innocentium III. opportuna adhibuisse remedia , ut modum imponeret divinarum Scripturarum versioni . cum earum in linguam Gallicam translatio Metis vulgata non leves in Dioecesi illa i si multus excitasset ς quippe vernacula lectio in omnium etiam muliercul rum manibus & ore versabatur . Consulenda in rem hane memorati Pontificis epistola I r. lib. pag. 432. m 434. juxta Balvetii Collectionem .
Consulendus item Raynaldus ad annum Chrisi II99. num. 27. Secundo , Clementem XI. Praedecessorem nostrum , per celebrem Constituti nem Unigenitus , nonnullas propositiones , hoc est 79. cum aliis pluriabus , quae sequuntur , ideo proscripsisse , quod communem omnibus induia cerent necessitatem legendi sacram Scripturam .' quo semel posito , etiam ipsa Scripturarum in linguam cuique obviam translatio statuenda omnino esset . Errorem hunc Pontificia auctoritate .confixum , alii etiam Catholici Scriptores impugnarunt : quos inter numerandi P. Iacobus Fontana Societatis Iesu , rom. g. Operis , quod Romae prodiit anno I72I. contra
Quesnellii propositiones, P. Fulgentius Belleti ex . Ordine Eremitarum S. Augustini , rom. a. Operis , quod contra easdem Quesnellii propositi nes scripsit , ac Romanis typis edidit anno I 737. P. Viva item Societa. tis Iesu , in suis lucubrationibus , quas adversus hunc ipsum errorem peris
III. Nee desuere complures Episcopi , , qui de ovium custodia sollesti , promiscuam sacrorum Bibliorum, vulgari lingua lectionem per Synodales Constitutiones e medio sublatam voluere . In Concilio Tololano , habito
anno 1229. atque ab Harduino in Conciliorum Collectione relato tom. 7.eol. I78. cavetur eap. I . ne laici libros retineant veteris, aut novi Testamenti, exceptis Psalterio , & Breviario e mox vero additur: Sed, ne praeo missos libros habeant in vulgari translatos . arcti me inhibemus . Pari oec domi a Concilium Provinciale Oxoniense anni 14 8. D . rom. 7. Collectionis Harduini eoL I4ρ I. ita statuit cap. 7. Periculosa res est, restante Bearo Hieron=mo , textum sacrae Scripturae de uno in aliud idioma transferre eo quod in ipsis translationibus non de facili idem in omnibus sensus retinetur .
Dein prohibet , ne quispiam ullum Divinarum Scripturarum librum in Anglieum sermonem transferre praesumat ; versionem a Vicies, institutam
304쪽
' . . L IB. VI. C A P. X. 2 et damnat; ae tandem decernit, nullas translationes recipi, nisi primum Gn.eilii Provincialis deereto probentur. In novissimoriam Conciliorum, quae in Galliis eelebrata sunt, Collemone, a Ludovico Odespun concinnata, oeeuris fit Concilium Provinetale Bituricense, habitum anno Is 84. in quo sub tit. 4. de abusu Seripturarum rotundo haec deeernuntur e . a. Omnia Biblia Disera, O quisis alii libri de Fida O' Religione, vernacula lingua seripti reis spuant- , nisi quos Ecclesiae Catholica, ordinarii auctoritas probaverit. Eadem statuuntur in Concilio Hierosolymi inno, an. Isidia. a Patriarcha D stheo adversus Calvinistas coacto, cujus Concilii Acta prostant in memorata Harduini Collectione rem. II. σοι. ass. CV 2s8. Adstipulantur alia item Concilia in Belgii provinciis habita, nimirum Cameracense , ac Mechliniem seu necnon Synodi Diceeesanae Brugensis, Yprensis, Gandavensis, Namuracensis, ac Leodiensis, quarum sanctiones promiscuam Divinorum librorum lactionem vulgari idiomate expressam pruscribunt, ut testatur P. Fontana. cit. rom. 3. pag. S93. sub num. 4. IV. Me tamen Conciliorum, & Synodorum decreta utilitati ae necessita. si consentanea suisse arbitramur , quod in provinciis , ac dioecesibus , in quibus promulgata suerunt, jam inoleverit abusus promiscuae lectionis sacrorum librorum, in maternam linsuam pro cujusque lectoris intelligentia captuque translatorum. At vero iis an locis, in quibus ejusmodi abusus nonis dum invectus est, minus provido consilio sortasse uterentur Episcopi, qui vetitam lectionem insectarentur , ac propositis paenis interdicerent . Ea quippe hominum conditio est, ut nitantur in vetitum, ac, statuto semel interdicto, perniciosa quadam cupidine illecti, quod prohibitum audiunt , curiosius inquirant y atque hae una de causa vetantem legem infringant, ut, quod legis jussu inconcessum norunt, introspiciant. S. Carolus Bore maeus, prudentia, ae vigili cura vere magnus, in primo Mediolanensi Conis cilio, cui praefuit anno Isss. hane legem servandam decrevit: in Episcopi regulas Inaleis de libris vetitis, ab iis, qui illi negotio a sacrosancta Tridentina S nodo praefecti fuerunt, ex auctoritate Sanctissmi Domini nostri Pii Ini editas, ab omnibus librorum impressoribus, ac hibliopolis, ceterisque omnibus lateis. Ecelesiastris personis semari yubrant. Quarta autem Indicis regula, jussu Trid. Concilii statuta,& Pii IV. Pontificis auctoritate firmata, haec cir ea vernaculam sacrorum librorum lectionem servanda prseipit: Cum experimento
manifestim sit, si saera Biblia vulaari IS a passim fine discrimine permi
tantur, plus inde, ob hominum temeritatem detrimenti . quam utilitatis,
oriri; hae in parte iudicio Episcopi, aut Inquisitoris fletur, ut cum constio Paroebi, via Confessarii, Bibliorum a Catholicis Auctoribus versorem lectionem vulgari lingua eis conredere mont, quos intellexeνint ex hujusmodi lectione, non damnum, sed fidei er pietatis augumentum capere posse I quam faciat tem in scriptis babeant. Qui autem absque tali facultate ea legere, seu bmbere praesumpserit, nis prius Bibliis Ordinario redditis , peccatoruim absolutio. nem percipere non posset.
305쪽
. V. Quia vero totaiuentibus annis experientia docuit , Episcopo , di In quisitores , quarum ludicio Vernacula sacrorum librorum lectio concedi
poterat, vel denegari, indulgentiores hae in re se praebuisse; immo vero ipsos etiam Regularium Praesides eamdem, quς Episcopis, &l Imiuisitoribus
concessa fuerat, auctoritatem sibi arrogasse hinc quartae Indicis regulae. haec, quae sequuntur, jussu Clementis VIII. suere superadditae L ima temrendam es circa supradictam quartam regulam Indicis βι reeoia. Pia Papa I Q. ,, Iam per hane impressionam oe editionem de no- tribai facultatem Episeo. pis, vel Inquisitoribus , aut Regularium Superioribus , concedendi lira. iam emendi, Iemisi , arat retinendi Biblia vulgari lingua edita , eum hactenus maudato, usu sanctae Romaris ρο -iversatis Inquiritionis sublata eis fuerit Deutias eo Medendi hujusmodi licentias legendi , -ι retinendi Biblia isia garia, aut alias sacrae Scriptura tam novi, quam veteris Testamenti partes, w is vulgari tingua edita, ac insuper summaria, oe compendia etiam hiis Borica eorumdem Bibliorum , seu librorum sacrae Scripturae quicumque vulgari idiomate conscripta ; quod piadem inυiolate servandam es. VI. Itaque, ut rem conficiamus, ubi nullas quoad vernaculam sacrarunt' Scripturarum temonem abusus irrepsit, aut sileant Episcopi , ata solum quartae Indicis regulae urgeant complementum. Ubi vero a sex semel in. notuit, etiam Synodali decreto radicitus evellatur. Concilium Tridentinumss. 22. de Sacrifieis Missae 8. declarat, non expedire, ut vulgari idiomate Missae Sacrificium offeratur. Ubi vero, nullo contradicente, lex ista servatur, superfluum plane est, hac de re in Synodis sermonem institue. re. At contra, si serte paulatim inserenda timeatum prava consuetudo celebrandi Missam novo quopiam idiomate, quod Ecclesia nondum probaverit; Episcoporum' intererit non istum Synodali decreto contra abusum iuium totis obniti viribus, sed etiam ab Apostolica Sede consilium, ac praeis sidium quaerere, ut ingruenti malo validiones occurrant. In Ecclesiasti ea historia notum satis est duorum Monachorum Cyrilli & Methodii, quorum: uterque sanctitatis fama decoratur, exemplum . Cum enim, post evulgatum in Moraviae regionibus Evangelium, potestatem Sacerdotibus tradidissent, ut Missae Sacrincium Sclavonico sermone perlicerent, iudichim subrere Ioannis VIII. summi Pontificis, qui ab iis gesta, Apostolica auctoritate firmavit. Universam rei seriem in Tractatu de Sacrificis Missae se I. I. f. 79. seq. susiori stylo explicavimus. Hunc igitur locum, ne sutili labore ea
dem repetamus, lectores consulant- . i ...
306쪽
no mcis simaveri valeat , necessariam interdum reddit Confisutionem , quae in alio forte Duodo redundaret e ubi de Confessariis , qui, i : : paenitentes ad ringerent ad. sbi aperiendum nomen εοmplicis ' ε' ε . rn peccato ; item de . denunciatione Confessaνὰνum solici. - . tantium ais turpia , ct de solicitantibus. ad alia illicita.
consuetudine regula , qῶν non veniat' ab ipsa , - quae titteris mandata
es diseiplina suti ad Episcopos, in Toletana Synodo constitutos, ari'sire scripsit Innocentius I. Nise. 23. uum. 2. tom. I. Collectionis Harduini LIo23.,ὶ quantocius sane praecidendus est abusus, qui sub speeie severioris,& sanatoris disciplinae, eam labefactat, quae ab Ecclesia est tradita, veramque Sacramentorum sanctitatem contaminat. Rem enarrabimus, quas non diu antea eontigit. Concilium Tridentinum IJ. eau. 7. anathema.
te perstringit asserentes , non esse in sacramentali Consessione necessario aperiendas circumstantias, mutantes speciem peceati: an autem sint etiam necessario aperiendae, quae inter eamdem speciem norabiliter aggravant pe eatum, litigant quidem Theologi; sed ieehismus S. Pii U. sit. de eonditi nibus , oe circumsantiis ad Confesonem requisiis , S. Carolus Boimmaeus m In bus . Saceνritum , Actor. Eceles Mediat. part pag. 7so. pluresque Synodi Episcopales, quas profert Genetius morat. tom. q. tract. Sacram. Paenit. cap. 6. quaest. 3. etiam istas mani lassandi gravem obligati nem in poenitente agnoseum: quod etiam inter Theologos docent Suarea de menit. disρ. 22. fct. 3. HenriqueE de Paenit. lib. 2. cap. 7. num. 6. Thomay
disput. a. ses. g. aliique ab his citati. Cavere nihilominus debet Consessa. rius, ne occasione , seu praetextu exquirendi a poenitente peccati , quod eonfitetur , eircumstantias , eumdem indueat ad pandendum nomen eom. plicis , hoe est personae , cum qua peccatum illud perpetravit z etenim , quidquid sit, quando liceat poenitenti sub criminis socium libere & sp'nte Consessario revelare ' eertum tamen est, raro evenire posse , ut iterae Confessario complicis nomen a poenitente sciscitari , multoque minus ad illud sibi patefaciendum eumdem obIigare . Et nihilominus haud ita pridem rumor ad nos pervenit, aliquot Sacramenti Poenitentiae Ministros, sus fultos quorumdam Theologorum aut salsa , aut male intellecta doctrina, esepisse non istum a poenitentibus complicis nomen emuirere, sed ad is
307쪽
eosdem adigere, denegata renuentibus alterutrum manifestare saeramentali absolutione. Hujus vero perniciosae praxis hanc priserebant causam, vide. licet, ut ipsi complicem postea corriperent, atque ita in ejus tantum utili. tatem hujusmodi uterentur revelatione . Verum nos Sravia considerantes mala, quae inde neeessario consequebantur; proximi enim laedebatur fama;
arctum saeramentalis Consessionis sigillum periclitabatur ; absterrebantueFideles a suis culpis Consessario integre, prout ceceroquin opus est, maniis sestandis rixae, Sc discordiae disseminabantur, & tota demum perturbabatur communitas: idcirco, pro nostro supremi Apostolatus munere, praedictum tune primo pullulantem abusum, priusquam inolesceret, praefocandum duximus nostris Apostolicis litteris, incipientibus Suprema, quae habentur no-sr; Bullaria tom. I. num. I 3 aliisque duabus posterioribus Constitutionibus, uarum initia sunt Ubi primum , necnon Ad eradieandum , quae insertaeunt eiusdem Euliarii noseri tom. 2. num. 8. ω num. 2O. super quibus bo. mem. Ludovicus Antonius Muratorius peculiarem Dissertationem conscripsit, ac typis vulgavit. II. Quod autem iaciendum fuit a nobis, qui omnium Eeclesiarum gerimus curam, non illico fieri decuisset a quolibet Antistite, cui unius paristicularis Ecelesiae commissum est resimen: is siquidem solieitus esse debet de sua excolenda dioeeesi, non de insectandis abusibus, quos audit in alimata inolescere , nisi prudenter praevideat , eosdem, si non statim mundanis tur, suam pariter esse mox subituros: ubi enim abusus non est, quando novae Constitutionis freno vitium cohibetur, quod nunquam dioecesim invasit, iniuriam sibi fieri credunt dioeceiani, putantes nimirum, se quodammodo infamari, quasi reos criminis, quod ipsi non admiserunt. Ad Praesules vero, si sorte eorum dioeceses exitiosus ille morbus inficeret, specta bat sane opportunis sanctionibus eum quantocius propulsare, quod sanctis-s me factum legimus in pluribus antiquis Synodis. In Synodo enim Bai eensi anni I 3oo. 8a. rom. 7. Collectionis Harduini I. I 238. habetur:
In Conse ne si cainant Sacerdotes, ne inquiranx nomina personarum cum quibus peccaverunt confitentes , sed circumstantias tantum , quae possisnt argra re peccatum. In Synodo Lingoniensi anni I4o4. Cateant Sacerdotes,
ne in Confessione inquirant ab his, quorum audiunt Confessiones, ut nominento/s expresse personas, cum quibus ipse confitentes peccawrint, nis esses tale peccatum , quod oporteat exprimi aliquid de persona . pura , peccavi eum μιia mea naturali , -ι spirituali , vel nepte : O Me casu non debet disi
nomen proprium, μι cognomen personae. In Synodo Leodiensi anni tws. Inhιbemus Oacerdotibus, statuendo, er omnibus Confessoribus, ne a consse sibus nomina illorum, eum quibus peccaverunt , inquiranι , vel cireum n-ti , per quas possint nomina eorum designari . Quod se fecerint, ab incis audiendi Confessones noverint se ipso facto esse suspenses. In Synodo Senonensi anni Is 24. In audiendis Confessionibus caveant Sacerdotes, .e inquiarant tua mansionum, . nomina personarum, cum quibus peccavemus con
308쪽
tentes. His concinunt Synodus Carnotensis anni I 626. synodus Parisiensis
anni. IIS Statuta Synodalia Ecclesiae Trecensis, Sc Siseidi Arehiepiscopi Coloniensis, quae videri possunt in Tractatu historico, & dogmatico de s
ereto inυiolabili Confessionis , edito anno I7o8. a Langlet du-Frei noy pag. seq. In aliis autem innumeris Synodis, quamquam speciatim agatur de Sacramento Poenitentiae, nulla tamen occurrit peculiaris constitutio, qua expresse prohibeantur Consessarii , ne a poenitentibus complicum nomina exquirant quia scilicet ejusmodi detestandus abusus , non in omnes irrepserat dioeceses , ac proinde non ab omnibus erat speciali constitutione repellendus. III. Quare iterum concludendum est, quod satis abunde demonstratum arbitramur, nimirum non omnes Synodales Constitutiones omni loco, &tempori convenire ; sed prudentis Praesulis esse , eas tantum in Synodo edere , quas ad obsistendum serpentibus corruptelis , atque Ecclesiasticae disciplinae nitorem restituendum , pro locorum, & temporum diversitate, utiles reputaverit, & necessarias. Apostolicas vero Constitutiones, quamvis non omnes Epilcopus Synodo inserere debeat , praesertim eas , quae Dertinent ad vitia, quae in suam dioecesim minime invecta noverit, nec facile in eam introducenda prospiciatu expedit tamen, ut ipse eas probe calleat, quo ipsi in promptu sie ad earum praescriptum se gerere, earumque executionem ab aliis exigere , quoties abusus , 3c crimina per eas damnata , aditum sibi in ejus dioecesim aperuerint , aut aperire molia tur . Praeter superius adductum de Confessario complicis nomen a poenitentibus indebite exquirente , aliud exemplum afferre juvat de matrim niis Eunuchorum, & Spadonum, qui utroque teste carent . Ea postquam a Sixto U. per Constitutionem sq. quae incipit Cum frequenter , nulla &irrita declarata sunt, talia etiam communiter agnita suerunt ab Auctoribus, Schmalagrueber ad I b. DecretaI. eis. I s. a. Anacteto ad eumdem librum titulum n m. 3 I. Clericato de Matrimonio 32. num. 48. Rosim gnolio. Oher. Morat. pari. I. ram. 6. praenot. II. contract. IS. num. 37. aliisque
recentioribus. Itaque in iis dioecesibus, in quibus de hujusmodi matrim niis contrahendis neque cogitatur , neque cogitatum suisse constat , improvidum esset in Synodo praefatam Sixtinam Constitutionem inserere. Ut autem Episcopus, si quae forsan aliquando inter suos subditos hac in re attentari contiserit, de his recte decernere valeat, opportunum ipsi, Vel potius necessarium erit, hujus quoque Sixtinae Constitutionis legem non
IU. Innuimus autem in argumento hujus capitis , non omnes semper abusus revera tales esse, ut novis condendis legibus causam praebere pose
sint. Quod quidem ex iis, quae mox dicturi sumus, probari poterit. Per
Vulgatae sunt Romanorum Pontificum Constitutiones, altera Pii IV. & alter Gregorii xv. contra Confessarios, qui sacramentalis Consessionis obten xu poenitentes ad turpia solicitant . In harum postrema injungitur Com. ses
309쪽
183 DE Sr NODO DIOECES NAsessario , qui personae solicitatae Consessionem audit , ut eam adigat, ad denuneian Confessarium solicitantem apud competens Tribunal , nismirum int sanctae Ioquisiuionis ossicio, aut ordinario loci. Et nos qui.
dem has omnes Constitutiones innovavimus, & declaravimus per nostram. quae incipit Sacramentum Paenisentiae, quaeque extat rom. I. Buliarii nori
U. Cum itaque aliquando contingeret, & alias contigisse constaret, ut personae solicitationem passae, admonitae a Consessario de obligatione ipsis imposita denunciandi solicitantem, huic antea rem communicarent, ut ipse quoque sibi consuleret, idem Tribunal adeundo, suumque reatum sponte accusands; quidam Episcopi, corrigendorum eriminum Zelo flagrantes, hujusmodi communicationem pro abutu valde perniciolo accipientes, eo tis rant aut peculiaribus Edictis, aut Synodalibus Constitutionibus districte inhi. here, ne personet solicitatae solicitantibus quidquam significare auderent, quo hi ad sponte comparendum excitarentur. 1VI. Favebant ipsis Edicta tum ab Hispantea Inquisitione, tum ab ea, quς per Siciliam constituta est, emanata, quibus injungitur solicitatis, ut solieiurantem denuncient , hoc addito , ut nemini id antea significent e Bannes in a. 2. quaest. 33. art. 8.dub. 2, in septi no argumento. Sanchre in selectis dia
Dul. II. mem. 57. Diana edit. eoord. tom. s. tradi. ς. resol. 68. num. 3. Felix P testas tom. a. pari. a. de denunciatione num. 237.
VII. Cum vero hujusmodi clausula in Edictis supremς Romanae Inquisiti
nis minime appareat, non deerant tamen alia, quibus veluti fundamentis inniteretur ditiorum Praestitum solicitudo, ut ea, quς meditabantur, re ipsa decernerent atque statuerent. S. Thomas 2.2. an. 7. in carpore, expresse doeet, in criminibus etiam occultis fraternam eorrectionem juduciali denuntiationi minime praemittendam, quin immo illa eonfestim Tudici deserenda esse, quoties ejus generis sint, ut etiam in oeeulto ad spiritualem tendant proximorum perniciem, quemadmodum in haeresis erimina evenire non dubitatur. Praeterea Sylvius ad rit. art. 7. conclus. 3. certas quo rumdam Regularium ordinum Constitutiones, tamquam justitiae conscinas tuetur, quae statuunt, delicta quaedam , absque praevia correctione frater
na, Superiori statim denunciari debere. Quod vero plurimum refert, illud est, Alexandrum VII. Pontificem Maximum, in Congregatione S. Ossieti coram ipso habita die S. Iulii anno I 66o. illorum reprobasse opinionem, qui docebant, erimina ad S. Ossicii jurisdictionem spectantia, de nuncianda illi non esse , nisi correctio fraterna praecesserit. Quod quidem decretum in Opere Caedinalis Aiuitii de Deo tantia in Fide cap. 3 s. num. 44. S' seq.
VIII. Nec silentio praetereundum , quod ex praevia admonitione . quae a solicitato ante denuneiationem solicitanti fit, justitia vindicativa non leve patitur detrimentum. Etenim, si reus ad se accusandum coram Tribunali compareat, antequam solicitatus ad illum denuntiandum accedat; ex conri
310쪽
L I B. VI. C P. XI. a 33sueta Tribunalis pietate tamquam sponte comparens, salutaribus dumtaxad impositis poenis, dimittitur. Nec aliter se res habet, uia solicitans Iudiciis bus se sistat, semetipsum incusans, etiam postquam a persona solicitata sum
rit denunciatus; tune enim, si ab unica tantum perlona praeventus fuerit non amplius quidem uti sponte comparens, verum ac I esset sponte eom. parens, salutaribus solum multatus poenis, dimittitur. t IX. Dubitari nequit, quin allata rationum momenta aliquam vim praeis feferre videantur . Verum, eum nulla lege , aut decreto prohibitum sit, Liminus solicitantem solicitatus admoneat, ut, quoniam ab eo denuncia n. est, interea temporis cavere sibi festinet; optimum factu visum est, Praesulibus significare, udi a quocumque Edicto, vel Synodali Constitutione super hoe promulganda se se abstinerent , remque totam intactam relin-:quentes, non quidem approbarent eorum agendi rationem, qui delinquen. Confessarium ante denunciationem monendum censebant', sed neque eam improbarent; cum in quibusdam rerum circumstantiis hujusmodi ad. monitio perniciosa esse, Sc pravos essectas producere valeat; in aliis autem proficua esse possit: squidem, ut Lepe experiendo dignoscitur , vix unquam solicitatus adduci posset, ut solicitantem denuntiaret, nisi iliberum Itili esset eumdem antea admonere. Ex quo sequitur, ut id, non ab Edivictis, aut Constitutionibus, verum a spiritualium directorum prudentia definiri debeat. . . t X. Diximus autem, nullam hactenus legem, nullumque decretum adesse, quo interdictum s r, nequis Consessarium a se denunciandum antea commonefaciat. Verum duos casus distinguamus oportet. Alter ac illum pertinet, qui denuntiare omnino reeusat, quia secreram admonitionem satis super. que esse.censet; vel recusat ad tempus, propterea quod nondum fraterne reum denuntiandum admonuit: idque ab Alexandro VII. damnatur , qui non ideo quemquam ab onere de nunciandi immunem sore decernit, quia fraternam eorreAionem non antea praemiserit. Alter casus est de eo, qui reum quidem admonet', verum non ideirco ab eodem denunciando se abdstinet. Hoc autem est, quod nulla adhuc lege, aut decreto vetatur cum se & eoriectionis 'naturale praeceptum, & simul denuntiationis positivum adimpleatur. Ita disserunt Santhra m selectis disput. II. nmn.s8. Escobar imtractatu do Confess boticis. pari. Σ. quae . q. f. I. num. 5. Roccasuli. in Praxo Theologia Mora is pari. I b g. . p. s. num. 96. n. Thomas det Bene de uincio Inquisitonis pari. Σ. dubis'. 218.ses . ai. num. eto. Dianst in edit. mora. tom. . tract. 9. refotur. 68. I ndimis in tractatu d/ suspectis de haeres eap. s La. su Vect. I. num. I 8. Pignatellus in no et ijsem a Consultationibur rem ac
XI. Quod pertinet ad Edictum aliquod, a Superioribus Regularibus ero. .
mulgatum, de quibusdam criminibus religissae communi rati no iis, etiam absque praevix secreta eorrectione, patefaciendis, Suarm. 4. de Rstligis Me ιυα o. lib. o. cap. M . mι-3 I. recte septemerim animadvertit dura. esse Dis tiroo by Coosla