장음표시 사용
321쪽
cap. I. cap. I a. de res m. quibus in locis decernit, ut Benenciarii, qui e Beneficii loco sine legitima causa diu absunt, aut Fi. dei professionem intra praescriptum tempus emittere negligunt , suorum Beneficiorum fructus non faciant suos o hinc enim , per argumentum a contrario , insertur , quod , si in loco Beneficii resideant , & Fidei pro. sessionem debito tempore emittant , eosdem fructus faciant suos . Farere autem fructus suos, idem omnino esse, ac sorumdem dominium aequire. re, patet ex Cv. unis. de Ciericis non remen. in o. ubi Bonifaeius VIII. loquens de distributionibus quotidianis , iis dumtaxat erogandi , qui Di. vinis intersunt, ait: pui vero aliter de distributionibus , ipsis quidquam reis
ceperis rerum sc receptarum dominium non acquirat , nee Diam eas suas. - . l . t. iIX. Neque hujus sententiae patroni aliquid roboris inesse putant arguamentis in contrarium allatis .i Ad primum enim reponunt, bona Eceleti silea recte dici Patrimonium Chrsi, quia scilicet Christi intuitu, ejusque amore sunt in Ecclesiam collatae nuncupantur etiam Res Eceusae, quia Beneficialium sidorum dominium penes Ecclesiam est: ac denique appellan. tur Patramonium pauperum; vum quia Clericis dantur, qui solis Eceldai stipendiis olim viaitabant, eorumque plerique etiamnum, praeter id, quod ab Ecclesia percipiunt, aliud non habent, unde valeant sustentari; tum, quia singuli Beneficiarii gravi obstringuntur praecepto elargiendi pauperibus ouid. quid ultra propriam sustentationem ex Ecclesiae bonis acquirunt . Ad allegata autem Patrum testimonia, eos ita loquutos, respondent , oratoria quadam exaggeratione, qua etiam in divites laicos, pauperum. indigentiis non subvenientes, interdum invehi consueverunte Hieronymus enim, re Iatus a Gratiano sub initium dissinctionis q. a. ait et iasiena rapere convincitur, qui utira necessaria fbi retinere probatur .' Sc Ambrosius, seu quicumquest Auctor sismmis 8 r. qui inter Ambrosii Opera circumfertur, relatus in Can. Sicut, dis . O . omnes divitiis affluentes ita alloquitur.' Quis tam imissus, tam avidus e tam marus, quam qui multorum alimenta ,. suam: ndum, sed abcindantiam, oe deiicias facit Z Neque enim minus. ω criminis habenti tollere, quam, cum phses, abundes, indigentibus denegare. Esu rientium panis es, quem tu detines; nudomm indumentum es, quod tu reis eludis, miserorum reri tis es, . absolutio, pecunia, quam tu in terram defodis . . I . ' . X. Porro tam Auctores primae, quam secundae sententiae, sibi suffragati
contendunt Angelicum Dinorem. Duplici in loco S. Doctor hane versavit quaestionem, in Quodlibetis nimirum, & in Summa. In Quodlibetis, quae
circa annum Ias 7. ab eo scripta, testantur Echard de Seriptoribus ordinis Praedicatorum tom. I. pag. 272. & T ron in Visa S. Thomae I . aperiste adhaeret posteriori sententi aer etenim quodlibet. 6. quaes. 7. MN. 12. ad
haec habet: Miter dicendum es de Alii Eliasastasi omis, o quis principalia
322쪽
ter sunt attribuenda necessiatibus pauperum, m ex consequenιi necessitatibus
Ministrorum , sicut sunt bona hospitalium, oe aliorum huiusmodi; oe aliter da illis bonis , qua sunt principaliter attributa usibus Ministrorum , sicuti
sunt Praebenda Clericorum , alia hujusmodi . Nam in primis bonis peccatum committituν non solum ex abusu, sed etiam ex ipsa rerum conditione , dum aliquis in suos Uus assumit, quod es alterius ζ ideo tenetuν ad reis situtionem, tamquam defraudator rei alienae. In secundis vero bonis non com mittitur peccatum, nisi per abusum, sicut m de bonis patrimonialibus dictumese unde non tenetuν quis ad restitutionem, sed solum ad paenitentiam pera.
XI. Post exarata Quodlibeta, suadente Clemente IV. qui mense Februa rio Iass.suerat Pontifex renuntiatus, operam dare coepit Angelicus suae eonscribendae Summae Theologicae , & ecundam Secundae circa annum I 269. absolvit, udi prosequuntur Echata eis. Ioe. 8c Touron pag. 2o3. In hoc
autem postremo opere, nempe 2.2. quaest. I 8s. art. 7. sententiam retractat
se, quam in Quoὸlibet is docuerat, contendunt plerique ex iis , qui primam opinionem propugnant. Verum, ut ingenue loquamur, in hoc ipso Theologicae summae loco , quem isti Doctores sibi favere ajunt , videtur Angelicus doctrinam eonfirmare , quam in citato quodlibeto 6. tradiderat: praemissa siquidem distinctione bonorum, & disserens de Ecclesiasticis proventibus, Episcopi sustentationi assignatis, inquit.' De his autem, quae sunt specialiter suo usui deputata , videtur esse eadem ratio , quae es de propriis honis. Nihilominus tamen, quia hie S. Thomas non ita perspicue, sicuti alias solet, mentem suam explicuit, ideo Genetius, ne sibi eontrarium sateatur Angelicum , cujus doctrinae est addictissimus , de ejusdem , hae in
re, sententia ita cit. ιoci concludit: Licet autem Angelicus Doctor singulari quadam pers evitate mentem suam utplurimum aperire soleat, nullumque rein linquat de veritate opinionis, mentis suae dubitandi locum ' fatendum tamen , illum, in hae quaesione resolυenda, verbis ita in speciem ambiguis usum esse, ut, etiamsi insigniores illius discipuli significarint , docuerintque, quod, juxta ejusdem Sancti DoctoHs mentem, Beneficiarx nari possunt esse δε- mini redituum Benesieiorum suorum ' attamen nonnulli reperti. sunt, qui co trario plane modo illius mentem interpretat. sunt , σ sundamentum sua se tentiae lauserunt ex quodlibeto sexto.
XII. Aliud suae opinioni praesidium comparare studuit Natalis Alexander ab auctoritate S Caroli Borromaei, in cujus Concilio Mediolanensi I. deianitum amrmat, Beneficiarios non esse dominos Ecclesiasticorum redituum, qui suae honestae sustentationi supersunt , eosque in profanos usus impendentes, ad restitutionem ab eodem adacios. Verum nos , qui nullius partis studio abrepti sumus, nihil ejusmodi a S.Carolo decisum comperimus. Menim in primo Concilio Provinciali Mediolanensi, ad restitutionem obligantur Beneficiarii nota satisfaeientes oneribus , suis Beneficiis impositis, quique reditus ad certos usus, puta ad Templorum ornatum, vel ad do
323쪽
tandas virgines, a fundatore designatos, sibi usurpant, aut propria auctoritate in alios vertunt usus, de quibus decernitur AS Ecel. Medis. pari. r. pag. 39. suod se facere omiserint, sed eos fructus δει vindicare, vel ad MIios transferre ausi fuerint, ves in quem debent usum non impenderint, se exsaeris Canon;bus, oe sanctorum Patrum sententia, facrilegii reos esse intelligant, G2' eorum omnium necessaria restitutione teneri, neque una omnino, etiam
immemorabili consuetudine excusari. Sermonem postea instituit Coneilium de Ecclesiasti eis proventibus, quos interdum Beneficiarii uberius percipiunt, quam ad vitam honeste traducendam propria cujuslibet requirat conditio:& de hisce eosdem Beneficiarios in hunc modum alloquitur: Dubitare non debent ad eum finem hane copiam illis esse attributam , ut praeter ea, quae ad victum, cultum eorum satis essent, suppeterent etiam, quibus Diuini cultus ornatus, o splendor conservaretur, oe pauterum inopia, indigentia sublevaretur. Monet deinde, ac per viscera misericordiae Iesu Christi o testatur Clericos, quibus annui reditus redundant , ne hisce abutantur in augendis consanguineis , aut in nutrienda vanitate , & luxu fovendo;
sed ut memores propriae obligationis , illos pauperibus distribuant , nulla tamen facta mentione justitiae , immo potius sola indicata lege cha. ritatis , qua ad id iaciendum obstringantur e ait quippe P Ex eo vero, quod supererit , s necessaria pauperibuι alimenta denegarint , intelligant , se , quos non paverint , occidisse οῦ atque ob violatam sanctissima charitatis legem, mortale peecatum commissse, quo sibi iram in die irae ibesauri γε--
XIII. Quod tamen a S.Carolo decisum negamus, ultro concedimus, in nonnullis Diceceianis aliorum Episcoporum Synodis assirmari , & veluti icertum assumi: in Synodo quippe Nonantulana, anno Io88. habita a Ca dinali de Angelis, legimus : Super Os Eecissae reditus in pios usus evem
dant, memores, illorum non esse dominos , sed tantum eommendatarios, σadministratores : & in Synodo Veliterna , habita a Cardinali Cybo anno 1698. Quicumque reditus Ecclesiasicos possident, noverint, res Ecclesiae nihil aliud esse, quam vota Fidelium , pretia peccatorum , or patrimonia paverem, earumque propterea minifros se esse, non dominos , ut, quod illis D. perest, in pauperum necessitatibus erasent. Licet autem nos ejusmodi Episcoporum effata haudquaquam reprehendamus, eum liberum illis fuerit sententiam amplecti, quam innumeri Theologi laudabiliter propugnant, &tutiorem esse, atque in praxi consulendam , etiam alii, qui pro contraria stant, Doctores fatentur, inter quos Lessius de ius. er jur. ιib. 2. cap.
mosyna quaes. 8.art. 5. attamen consultius existimamus, ut Episcopus in SP nodo abstineat a quaestione decidenda , suoque calculo adjiciendo alteri ex controversis inter Catholicos opinionibus. In hoc autem proposito nos ob firmant Patres Coneilii Tridentini; scimus etenim, enuntiatum decretum sessas. cap. I. de reform. quo interdicitur Episcqpis, ne ex reditibus Eccle- Duiligod by Corale
324쪽
L I B. VII. C A P. III. 297sae eonsanguineos, familiaresque suos augere studeant, ita prius suilla eL formatum, ut ejusmodi prohibitionis haec ibidem adduceretur ratio , videlicet , quia Ecclesiasticorum prosentuum dispensatores tantum sunt: & ta- men haec postrema verba in senerali Congregatione , habita die 23. Novembris Isi g. visa sunt Patribus expungenda, & re ipsa expuncta sunt: quoniam Cardinalis a Lotharingia Archiepiscopus Remensis, Petrus Guer. rerus Archiepiscopus Granatensis, aliique Praesules illis intercessere, ne deis 'trimentum afferrent sententiae, ut ipsi ajebant, valde communi, quae Eeclesiasticorum etiam superfluorum proventuum dominium Beneficiariis attribuit . Rem totidem tere verbis narrat Cardinalis Pallavicinus ειβ. Concit. Trident. lib. 24. eap. 3. num. neque inficiatur Paulus Sarpi ejusdem cincit. hs. lib. 8. quamvis, ut indulgeat suo genio aut impugnandi, aut saltem obscurandi veritatem, decreto obstitisse asserat, non Cardinalem a Lotharingia, neque Archiepiscopum Guerrerum, sed Episcopum Sulmonensem; quod tamen salsum esse , latetur etiam modernus Autior , qui Sarpi historiam in Gallicum sermonem vertit, eodemque , quo Sarpus , infectus veneno, lividis notis aspersit, uti legere est tom. 2. pag. 72 num. 22. Qu cirea, si Concilii Tridentini Patres noluerunt quaestionem attingere inter Catholicos exagitatam , jure meritoque nos consulendum duximus Episcopis , ne illam in suis Synodis definiant, aut tamquam definitam assu
XIV. Urgeant ipsi , & inculcent suis Clericis, ex Ecclesiae stipendiis victi.
tantibus, gravem obligationem , quam habent, elargiendi pauperibus, alii LVe piis usibus applicandi, sibi redundantes Ecclesiasticos reditus; sed adhue latentem hujus obligationis originem non investigent i ut enim aiebat Cardinalis Bellarminus in epistola ad Theanensem Episcopum nepotem suum controv. 8. p. parum refert determinare, unde illud proveniat gravis obligationis vinculum, quo ceteroquin omnes Beneficiarios obstringi, indubi. ranter scimus: Non disputo inquit Bellarminus) quaesionem illam, an Praelati sina υera domini redituum Eeelesassicorum , Er an teneantur restituere , qus male expenderunt. Partim enim refert, utrum Praelatus damnetur ad infe-νοι, quia peccavit contra iustitiam , an quia peccavit contra ebaritatem, non bene diser/buendo facultates suas. Solum quaero, in quos usus debeat expendere suas Ecclesiasticas facultates, ut non amittat vitam Hemam.
Regula in praecedentibus eviribus tradita limitatur.
- A Ccidit interdum, rem aliquam in quaestionem adduci nondum ab Ecax clesia definitam, & nihilominus integrum esse Episcopo, aliquid de
illa decernere, citra violationem regulae, quam modo tradidimus: etenim aliquando totius controversiae cardo unice vertitur circa jus commune, quQ
325쪽
solum inspecto, disputant Theolosi, utrum aliquid fieri liceat, necne ; e
terum nullus eorum abjudicat Episcopo potestatem, illud suo peculiari statuto inhibendi, quod plerique contendunt esse a jure communi permissum. Rem pandunt, quae subnectimus, exempla . Percurrenti Dioecennam Synodum Neapolitanam, celebratam a Cardinali Pignatello, poterit, primo aspectu, decisa videri controversia, magnis animorum motibus inter Doiactores agitata, de qua nos egimus in nostra Instit. Is . 2 o. seq. In ea quippe Synodo pari. I. cap. 9. 4. sancitum legitur, Ecclesiastici is junii sanctitatem ab iis quoque servandam , quibus , valetudinis causa , esus carnium in Quadragesima, aliisque esurialibus seriis indulgetur quod tamen apud Theologos est in quaestione positum. Verum, re sedulo ex minata, controversiae decisionem ex ejusdem Synodi verbis minime inserri, animadvertimus: in ea siquidem non dicitur, Ecclesiasticum jejunium cum carnium eis rite componi, quod plures negarunt Theolmi, qui res morales per analogiam ad physicas explicantes, sibi animo fixerunt Ecclesiasticum jejunium instar compositi physici , quod destrui necesse est , si
vel una corruat ex partibus, ejusdem essentiam constituentibus; sed, abstrahendo ab hac quaestione, jejunium, etsi non integre, ac sicuti ab Ecclesia praecipitur, lito tamen modo servare, in ea Synodo jubentur, quosa carnibus abstinere aegra valetudo non permittit; quod & ab aliis Dice-ceianis Synodis , Lucana videlicet , Adjacensi , & Αleriensi , sanctissime constitutum, ibidem asseriture 'in quarum praesidium adduci etiam potuis sent Acta Ecclesiae Tarantasiens s , edita ab Anastasio Germonio, ejusdem Urbis Archiepiscopo, in sua Dioecesana Synodo , ubi ad tit. de observat. jejun. lib. 3. cap. 2. haec habenturo Nos autem, qui dispensantem bue solum spectare intelligimus , ut , quantum fieri potes , a male assectis corporibus
pericula ex noxiorum ciborum usu imminentia avertantur , non videmus , cur
dispensatus quamυis earnes edere licite possi) ab hoc tamen saluberrimo E
clesie praecepto excusari possi : immo , eum ex robustore alimento valentior
factus , facilius jejunaturus praesumatur , nibit obstare putamus , quin ipse , sicut ceteri Christiani , tempore Ieiunii , semes tantum in die , horaque ab Ecclesia praescripta , cibum sumere debeat I cum inter celeberrimos Theo- Iogos non desint , qui se idem sentire scriptis mandaverint . Neque vero quempiam inficiari arbitramur, posse Episcopum ad unicam saltem comestionem praecepto obstringere, quos adversa valetudo ab alia jejunii parte, quae est abstinentia a carnibus, ablbivit et praesertim cum summi Pontifices
Clemens XI. Innocentius XIII. & Benedictus XIII. in Edictis, quae tamquam Episcopi Romani per Cardinalem suum th Urbe Vicarium super o servatione quadragesimalis jejunii, singulis annis, ut moris est , promulgarunt , id iplum Romae fieri praeceperint o ad quae Edicta allusit laudatus Cardinalis Pignatellus, praefatam Synodalem Constitutionem ita exorditus: Glavero . Cposeolica Sedis , magisseris Spiritus Sancti edoctae , praeceptionibus , ω insitutis saliιberrimis admonemur Sed supervacaneum est de hac re plu-
326쪽
. L I B. VIR C A P. IV. 2ppribus disserere; quoniam nos, postquam si premum Petri solium conscendiamus, sinentes, Theologos in suis speculationibus tempus terere, Eeelesiasti et jejunii, hominum intemperantia, fatiscentem disciplinam , quantum sertconditio temporum, pro viribus sustentare curavimus, injungentes Episcopis, ne ulli permittant diebus Quadragesimae, valetudinis causa , carnibus vesci, nisi adjecta lese religiose servandi alteram jejunii partem, quae consistit in unica comestione: quod patet ex nostris Apostolicis litteris, quae extant in tom. I. nostri Bullarii, I9.27.ss. 99. II. Simile judicium serendum est de aliis Synodalibus Constitutionibus, quibus severe interdicitur, ne Dominicis, aliisque festis diebus, exerceanis
tur negotiationes, neve fiant publicae nundinae, sive annuae, sive hebdom dariae, quemadmodum non solum cautum rederimus in Synodo Provincia. li Cameracensi II. tis. 4. 2. & Mechliniensi I. tit. de finis , cap. 3. Verum etiam, teste Van-Espen Iur. Eccles uniwrs pari. 2. tis. I7. cap. q. num. II.
i5. statutum legitur in aliis pluribus Synodis Diceceianis Belgii, nimi. tum Bustoducensi tit. I 2. cap. v. Tornacensi anni I 6 3. rit. 3. eap. 7 3cYprensi anni I. quibus ex Italicis addimus Synodum Lauretanam, habitam a Cardinali Roma anno I 626. Senogalliensem, habitam a Cardinali Antonio Barberino Is 27. Sutrinam , celebratam a Cardinalii Iulio Spinula I 6 I. Farsensem, marum a Cardinali Carolo Barberino i68s. senatensem , habitam a Cardinali Denhois aliasque non paucas. Etenim , quamquam plures reperiantur nimium fortasse benigni Theolo. , qui negotiationem, etiamsi publice, & cum strepitu exerceatur, non accensendam opinentur operibus servilibus, festis diebus vetitis, atque alio quot praeterea ex iis eum inficiari nequeant, nundinas, seu mercatus, nemo sacratis diebus fiant, expresse saltem prohiberi in Cap. I. de feriis;
huic tamen praecepto derogatum asserunt per contrariam consuetudinem ruti videre est apud Caietanum in Summ. -U. In fesso probibita , Sylvestrum
nullus unquam ausus filii negare Episcopo potestatem, ejusmodi consuetu. dinem abrogandi, suaque peculiari sanctione interdicendi, ne praedicti sani actus , per quos certe Fideles summopere distrahuntur a Divinis ἡexerceantur diebus festis: quod bene observant Uen trigl. in prax. rer. Eecles tom. I. annu. I s.f. I. num. I9. Zaul. ad Mat. Favent. tom. I. lib. 7. Obα servat. ad rubris. a. num. 24. Nicol. in prax. Canonici tom. I. Iiit. C. I.
III. Quamobrem Episcopus removens a diebus, Dei cultui specialiter deputatis, aut solemnes nundinas, aut etiam hebdomadarias , nullam definit quaestionem inter Theologos controversam , sed suo muneri indubitanter adnexam auctoritatem exerit, ad tuendam dierum festorum sanctum em, quae pet praulictos actus profanatur. De hac materiai uberrime ambis tractatum est in nostris Apostolicis litteris , ad Ordinarios ditionis Diqilirco by Corale
327쪽
Ecelesiasticae datis s. Novembris I 7 s. impressis rom. Bullarii I 4. in ordine , in quibus, praemissa distin ione nundinarum annuarum ab hebdomadariis, quas mercatum vocant , mercatum diebus sestis haberi omnino prohibuimus, annuas vero nundinas, non tam permittendas , quam , ad evitanda populorum incommoda, ex quadam conniventia, tolerandas duis ximus, modo non exerceantur iis matutinis, & vespertinis horis, quibus
Divina officia in Ecclesiis celebrantur, quod in iisdem litteris copiosius exis
Praeeipue abstinendum a definiendis quaesionibus respicientibus . i
cramenta e ubi de intentione Miniseri requista ad ...... validitatem Sacramenti.
AUdivimus a Fasnano, illas potissimum quεitiones in particularibus Syis
nodis esse relinquendas intactas , quae circa Sacramenta Versantur. Quoniam autem impossibile .seret eas omnes hic recensere, nonnullas deli.
habimus, quae Deo uentius occurrunt. ι . .
II. Utque id. ominatim conficiamus, a quaestione exordimur omnia Sacramenta complectente, alias subinde indicaturi ad singula pertinentes. duae sto est inter Theologos, saepius a Parochis refricari solita , an, & qualis i tentio sit necessaria in Ministro, ut validum Sacramentum conficiat. Aliis quam intentionem, saltem iaciendi, quod facit Ecclesia, in eo requiri, Fidei .dogma est: etenim Eugenius IV. in suo decreto post Concilium Florentinum, tom. 9. Collectionis Harduini tal. 438. septem novae Legis Sacrame
tis singulatim enumeratis, ait: Haec omnia Sacramenta tribus perficiuntur, videlicet rebus tamquam materio , verbis tamquam forma , persona ML miseri conferentis Sacramentum eum intentione faciendi, quod facit Ecese r& Concilium Tridentinum sess. 7. can. II. de Sacramentis in genere , contra
rium sentientes anathemate perstrinxit: Si quis dixerit, in Minobis, dum Sacramenta consciunt, oe eoiserunt, non requiri intentionem saltem faciendi quod facit Ecclesia, anathema sit. III. Nec vero pauca, nec levia sunt rationum momenta , quibus hoc Fidei dogma sulcitur: nam in primis Christus Dominus, Sacramentorum novae Legis auctor 8c institutor , eorumdem administrationem esse voluit actionem humanam : actio autem humana esse non potest, nisi si libera; nee libera, nisi fiat ex rationis judicio, & .cum intentione voluntatis . Praeterea actio Sacramentalis referri potest ad varios fines e 'infans quippe potest ex. gr. aqua ablui vel ad munditiem corporis , vel ad sa nitatem .: quamobrem , ut ablutio sit . Sacramentalis , necesse est , ut ad finem Baptismi determinetur per intentionem abluentis. Demum, ut Sacramentum valide conseratiae , qui illud administrat , gerere se debet uv. Chri-
328쪽
L I B. VII. C P. IV. 32ICheisti , & Ecclesiae Ministrum : ad quod prosecto necessarium est , ut illud animo intendat, quod Christus instituit, aut facit Ecclesia.
IV. Ex his porro , quae late exornant Theologi , praecipue Gregorius de Valentia tom. q. commentarion Theologicor. disput. 3. s. p ct. 3. colligitur , eum, qui jocose ac scurriliter Sacramenti ritum celebrat , Sacramentum non conficere , neque valide administrare . Is quippe animum illudendi sibi adesse ostendit, non vero ponendi religiosam actionem , a Christo Domino institutam , ejusque virtute sacratam : quare Lutheri, & Calvini error, Sacramenta , per jocum administrata, nihil minus rata esse asserentium, primo confixus est a Leone X. anno Is 2o. cum , inter ceteras , hanc quoque Lutheri propositionem proscripst : Si per impossibile confessus non esset contritus, aut Sacerdos non serio, sed joco abso eret , si tamen credat se absolutum , veri seme es absolutus: & deinde expresse damnatus a Concilio Tridentino , cum cit. seg. 7. tum susIq. cap. 6. m ean. 9. de Sacrament. Paenit.
V. Nec quemquam movere debet , quod Socrates lib. I. bifl. Ecclescap. Is . Sozomenus lib. 2. cap. I7. aliique ex Rufino scribunt de Alexandro Patriarcha Alexandrino ς ei nempe, aliisque Episcopis ad Concilium congregatis , ratum visum fuisse , ac validum Baptisma , ab Athanasio nondum ex puerili aetate emeris, eum sociis ludente , collatum . Primo enim, uti nos animadvertimus Insit. 8. multi Auctores iactum illud non modo revocant in dubium , sed plane inficiantur : quoniam , si Hieronymi Chronico fidem adhibeamus, Alexander ad sedem Alexandrinam non est evectus ante annum 32I. & Athanasius, eodem Sozomeno reserente, anno 32s. Concilio Nicaeno, jam Diaconus, intersuit , atque insequenti nno , Alexandro vita lancto successit I quocirca explicari non potest, quomodo puer luserit , Ecclesiam Alexandrinam regente Alexandro : &quamvis Alexandrum anno 333. Episcopum inauguratum dieamus , uti
tradunt Papius ad ann. 3II. num. 26. & Patres Mauro-Benedicti ni in Vit. tbanas tom. I. iser. pari. I. pag. tunc tamen Athanasium suae aetatis annum duodevicesimum egisse oportuit , quoniam annorum saltem triginta praedicto anno 326. Alexandrinum Episcopum eumdem renuntiatum , fere communiter Eruditi consentiunt nunquam enim ei ab Arianis obi
ctum legimus, quod junior Episcopatum arripuisset, ut de Paulino, Hieronymi fratre , narratur: aetas vero duodeviginti annorum ab illis puerilibus nugis jam abhorret , quibus Socrates , & Sozomenus Athanasium distentum scribunt. Deinde, etsi res ita se habuerit, nihil tamen exinde ad adstruendum haereticorum errorem conficitur Athanasium quippe , non irriserie, sed serio Baptisma contulisse eo ritu, quem ab Alexandro Episcopo adhiberi viderat , ex eo colligitur , quod iidem Historici natarant , eum scilicet, non omnes promiscue socios , sed latum Catechum nos baptizasse e cum autem Athanasium tunc lusisse iidem asserunt , nihil aliud sibi voluisse videntur, quam eumdem, in re serio peracta, ob Diuitirco by Corale
329쪽
dictamentum animi, tamquam extrinsecum finem, sibi proposuisse. VI. Uerum, quamquam apud Catholicos certissimum si, in Sacramenti Ministro aliquam intentionem requiri , saltem iaciendi quod faeit Eeclesia: valde tamen inter eosdem dii putatur de hujus intentionis objecto, seu quid illud si , ad quod ferri debeat ejusmodi intentio, quam omnes necessariam fatentur. Ambrosus Catharinus , e Dominicanorum familia . Episcopus Minorensis, & postea Archiepiscopus Compsanus, in opusci de
Intentione Miniseri contendit , ad Sacramentum valide administrandum , satis esse , ut Minister intentionem habeat serio perficiendi ritum externum , qui ab Ecclesia adhibetur e atque ideo , etiamsi suam intentionem retineat , aut interius dicat , se nolle facere , quod iacit Ecclesia , dummodo exterius serio agat , nulloque sgno praVam suam voluntatem prodat , ratum , persectumque Sacramentum ab eo perfici , Catharinus propugnat . Catharino prae iverant Petrus Cantor , Robertus Cardinalis Pul. Ius, Paludanus , Sylvester ; eumque postea sunt sectati Salmeron lib. r. commenti in epist. D. Pauli 3. par. disp. a. Ioannes Marius Scribonius iis Summ. Theotim de Sacram. in genere quae' o. T. Vincentius Contemisplbnius in suo Tract. de Sacram. in genere , Hyacinthus Serry in Vind. Carbaris. Natalis Alexander, Gaspar Juenin, aliique recentiores. VII. Ηaee tamen opinio visa est aliis coincidere cum Lutheri, & Calis vini doctrina, a Concilio Tridentino expresse damnata; ac propterea non dubitarunt haeresis notam eidem inurere. Verum hujusmodi censores Comellii Tridentini historiae se prorsus jejunos ostendunt : etenim sessio septi- ma, ubi primo impium haereticorum dogma anathemate consessum fuit, habita est die g. Maji Is 7. & laudatum Catharini opusculum, Romae typis impressum prodiit anno Issa. quin opusculi Auctor, ea occasone,
in aliquam erroris suspicionem venerit : quapropter Cardinalis Pallavicinus, cui Tridentini canones, & decreta, eorumque genuinus sensus, ignota profecto non erant, in ejusdem Concilii hissoria lib. s. cap. 6. num. Mloquens de sententia a Catharino in eodem Concilio propugnata, haec habete E3uidem extimo, Catharini sententiam falsam esse, sed non ideo per Tridentinos canones diserte damnatam e quapropteν fas illi fuit inmane ,
eam Concilio non contradicere: & lib. I 2. cap. I . exponens decreta Poenitentiae Sacramentum spectantia, a Concilii Patribus sermata, num. 34. ait: Ex hisce poseremis verbis conjicere potes quisquis ea legerit, haud esse expunctam sententiam Catharini, aliorumque Theologorum , opinantium , S cramento , quo ratum sit, sincere in misero voluntatem serio agendi, σobesse tantummodo iocum , quem Sacramentum suscipiens co oscere possit.
VIII. Quamobrem melioris judicii Theologi, citharini opinionem ab
haeresis censura vindicant, latumque inter illam, ac Lutheri, & Calvini doctrinam , discrimen intercedere demonstrant , praesertim Vasqueet in 3.
330쪽
L I L. VII. C A P. IV. 3ogi. Iib. a. de Sacramentis in genere cap. 7. an. 3. reg. I. Iuenin de Sacram
dissere. I. pMess. s. cap. a. orr. 3. I. Quin immo Marcus Antonius de Dominis lib. s. de republie. Eccles cap. I 2. ΙΣ. Ο 3. ubi perversum haereticorum errorem adstruit , Catharinum a sua sententia prorsus alienum agnoscit, & fatetur. Negari tamen haud potest, grave vulnus praefatae opinioni inflictum ab Alexandro VIII. a quo die 7. DecembrisIDo. haec inter alias propositio damnata suit.' Valet Baptismus collatus a Minisero, qui omnem ritum externum, sermamque baptirandi observat, intus vero in eoiae suo apud se resolvit: non intendo facere, quod facit Ecclesia. Sed nihilominus a damnationis telo illam defendere conantur Juenin cit. IM. Ser in citatis Vindiciis pag. I . Auctor Oper. de re Geram. pag. II 3. aliique , confixam propolitionem intelligendam rati, cum ritus existernus aut non serio, sed joco, & mimice perasitur , aut ab illo exercetur, qui aliunde, hoc est ab aliqua exteriori circumstantia. puta a Sa. eramenti postulatione , non determinatur ad agendum nomine Eeelesiae , seu tamquam Ecclesiae Ministere ultro enim admittit Iuenin, non valide baptizare , qui a nemine postulatus domi infantem abluit eum expressa
Sanctissimae Trinitatis invocatione , si intra se deliberet id , quoa seri
propositio damnata: non intendo facere, quod facit Ecclesia. IX. Uerum , ut ut haec res coram Deo se habeat , nulla usque ahuc
de ea emanavit expressa Apostolicae Sedis definitio. Quamvis igitur communior sit sententia exigens in Ministro intentionem vel actualem , vel virtualem , faciendi non solum ritum externum , sed id , quod Christus instituit, seu quod facie Ecclesia , & haec, veluti tutior, sit omnino servanda in praxi : non est tamen Episcopi priorem opinionem reprobare , atque ad hanc posteriorem , etiam theorice tuendam , suos dioeceianos adigere e caulas quippe majores , difficilioresque quaestiones , Fidem, aut disciplinam spectantes, ad Apostolicam Sedem deserendas , statuit perpetua Ecclesiae consuetudo, ab Innocentio III. in Cap. Maiores, de Baptismo , confirmata. Quare, si constet , quempiam aut Baptismum contuli Lse, aut aliud Sacramentum ex iis , quae iterari nequeunt , administrasse , omni adhibito externo ritu , sed intentione retenta , aut cum deliberata voluntate non faciendi, quod sicit Ecclesia, urgente quidem necessitate, erit Sacramentum iterum sub conditione perficiendum , si tamen res m ram patiatur , Sedis Apostolicae oraculum erit exquirendum , quemadmodum ad Severum Seholasticum Constantinopolitanum faciendum scripsit Ferrandus, Ecelesiae Carthaginiensis Diaconus, in dissicili quaestione, qua tunc Ecclesia fatigabatur, doctis, indoctisque in varias partes seissis, inquiens: Interroga, vis prudentissime, s quid veritatis cupis auaι, e , principaliter .apostolicae Sessis o tisitem , cujus sana doctrina conflat i uicis veritatis, er Dicitor munimine auctoritatis rom. ρ. Bibliotb. Patrum pag. Sost. Quod semel monitum volumus , ut regula sit etiam pro aliis controversiis, quas mox commemorabimus. illigod by Corale