장음표시 사용
341쪽
Magnus lib. II. indict. 4. Nise. 57. tom. 2. Operi col. II 67. scribens ad Episcopos Hiberiae, universim statuit : Hi vero baeretici , qui in Trinitatis nomine baptiet tur cum ad sanctam Ecclesiam veniunt, baptiuntur, quia Baptisma non fuit, quod in errore positi in Sancta Trinitatis nomine minime perceperunt. Haec sapienter respexit Cardinalis de Rohan in suo Rituali Arigentinensi ad tit. de Baptismo num. 6. eum ait a Baptietati ab iis haereticis , qui rem1n baptibndi formam non retinent, denuo absolute baptietari debens.
Quod si denique, diligenti praemissa perquisitione, rei veritatem certo asis sequi nequiverit, & dubia sibi atque incerta remaneat validitas Baptismatis, ab haeretico ministro suscepti, illud utique erit sub conditione repetendum quod in eis. nostra Instit. 8 . declaratum diximus a s aera Congregatione Concilii, quae interrogata: An, m in quibus casibus haeretici debeant sub condit one rebaptInari, si ad Fidem Catholicam coninrtantuν: die 27. Martii 168 a. respondit, non esse rebaptizandos, nisi dubium adsit probabile inυatiditatis Baptismi. VIII. Rationabiliter porro Patribus Concilii Provincialis Mechliniensis anni 16o6. incertum saltem , & dubium visum est Baptisma collatum ab haereticis Hollandiae, finitimarumque lanum , apud quos mox invaluerat, ut, uno aquam fundente, alter Sacramenti formam pronunciaret I aepropterea juste illud iterandum decrevere tit. 3. cap. 6. Et quia frequens experientia docet, modernos haereticos saepe contra receptam Ecclesie consuetudianem, σ antiquissimam traditionem, baptinare , uno aquam fundente, alio foramam ipsam pronunciante οῦ ab haereticis qui non sunt ad baptinandum ari mittendi, ubi aliquis Catholicus praefo est ) baptietati, similiter sub eonditionabapti entur Collectionis Harduini tam. Io. col. t 943. cujus quidem Concilii sanctionem tuto sectari possunt, & debent aliarum Ecclesiarum Praesulas, a quibus sint Ecclesiae reconciliandi haeretici, iis in locis baptizati, ubi eumdem erroneum Baptismi ritum plerumque adhiberi, non ex incerto rumore , sed ex fide dignis testimoniis acceperint , atque ideo merito suspicentur, eodem modo fuisse etiam illos baptizatos, qui in Catholic
rum numerum petunt aggregari: quod eam ob causam cum haereticis Angliae faciendum, docuere Sylvius in 3. pari. quis. 66. an. 9. Cardinalis de Lugo in Respons morat. lib. I. dub. 2. num. 3. Gobat tras . a. num. 392. La rentius Neesen react. 2. de Baptismo s. Ludovicus Michon in Asibus dae eram. eas. 8. & la Croix lιb. 6. pari. I. num. 312. Idem vero Sylvius invar. Resolat. verb. Eaptismus III. Operum tom. s. agens de quodam Brita
no, baptitato ab haeretico Puritano, de quo valde dubitabatur, num in Baptismatis collatione orthodoxa forma uuis fuisset , ait, quod, cum rationataliter de hoe dubitari posset, sub conditione rebaptizandus erat: Quia jussa prorsus es ratio dubitandi de malare Baptismi cestati, attenta haeretiacorum nostri temporis squi, ut tesantur Molanus, oe S Odus Mecbliniensis Provincialis secunda, frequenter deprebein fuerunt vel formam eoνrupisse, vel intentionem necessariam non habuisse , vel alter male rixasseὶ malitia ...
342쪽
L I B. VII. C A P. VI. 3 is quoniam salati consulere oportet e quandoquidem es probabilis ratio dubitaudiri remedio, quod consas esse necessarium; id, quo/ feri bis potes , etiam expedit , ut fat. IX. Caveat tamen Episcopus , ne incertam Sc dubiam pronunci et Baptismi validitatem hoc tantum nomine , quod haereticus minister , a quo
Lit collatus, eum non credat , per regenerationis lavacrum deleri peccata, illud non contulerit in remissionem peccatorum, atque ideo non habuerit intentionem illud conficiendi, prout a Christo Domino est instituistum: siquidem, cum in Galliis disputatum olim fuerit, an ob praedictam rationem rebaptizandi essent baptizati a Calvinistis, S. Pius V. ad quem
controversia delata est, minime rebaptizandos definivit. Sacramenti enim validitati non ossicit privatus nil nistri error, cui praevalet generalis ejusdem ministri intentio faciendi, quod Christus instituit, seu quod fit in vera Christi Ecelesta: quemadmodum testantur Acta Concilii Ebroieenss anni
Is 75. ubi haec ad rem adnotantur.' . te decisonem inpesolicae Seris Romanae, iacuit fortasse cuique in suo sensu abundare . Verum, quoniam, pos habitam de hae facultate displutationem, felici record. Pius V. de ιυit, verum esse Baptisma, quo uterentur Calvinisa adhibentes formam, o mate riam institutam a Cbripo , eum intentione generali faciendi , quod Christus instituit I Iicet errarent in particulari interpretationa , gulari intentione , ut alii fere omnes haeretici errarunt , vel circa intelligentiam forma baptismalis , vel circa aliquem ejus essectum et ob id bapti atos ab ipsis Gisinistis , non iterum tingendos sub eonditione o c. Hinc interdicimur
omnibus Curatis, m Prerbieris , sub poena suspensonis ipse facto a Divi.
nis , ne allatos ad se pueros , jam baptizatos a Calisnistis , audeant iterum tingere sub illa conditione . Alia similia Synodorum statuta legi possunt apud Grancolas in antiquo Sacramentario Ecclesae pari. a. pag. IS 3. CrX. Quaedam exstant in Orbe Catholico Sanctuaria, ad quae deseruntur insantes sine Baptismate vita lancti. Eorum cadavera ante aliquam Ima ginem Salvatoris nostri Iesu Christi prodigiis celebratam, quae ibidem veneratur, a piis parentibus collocantur, ibique aliquantisper relinquuntur, quo interim spatio enixae preces Omnipotenti Deo porriguntur, ut hujusmodi inissantes demortuos ad vitam revocare velit, quo possint Baptismatis Sacra. mentum accipere. Quod si deinde aliquod in eis vitae signum appareat, salutari lavacro sub conditisne abluuntur; cumque deinde ut plurimum morti reddantur, tamquam baptizati, in loco sacro sepeliuntur. XI. De his Sanctuariis, quae in Germania potissimum existunt, ae de hujusmodi miraculosis eventibus agunt P. Bagatta in suo opere de admirandis Orbis Christiani, P. Gobat in sua Theologia Morali tom. I. ac recentius
omnibus P. Amori rom. q. suae Theologiae in tract. de Sacramento Baptismi.
In Synodis Dioeceianis Lingonensibus, anno Iosa. & Ios s. habitis, item in statutis Synodalibus Ecclesiae Lugdunensis, a Cardinali Tournonio Ar.
343쪽
ehieoiscopo promulgatis, ae in aliis etiam Synodalibus Bilantinae Eeelesiae stadiutis, anno Issta. & Ios s. editis , praemissa omnia vetita suerunt sub gravium poenarum interminatione I dictaeque Synodales sanctiones relatae
lunt a Thiei s in tractatu de superstitione rom. 2. ten. annι I I 2.
cap. 7. de Superstitionibus quae ad Baptismum pertinent, & a Natali Ale. Σandro in .a Tbeologia mematica m Morali lib. 2. de Saeram. Baptismi 7. 3. Fundamentum, quo praedictae Synodales Consti utiones inni. tuntur, in eo potissimum constituitur , quod nimis ambigua sunt signa, ex quibus ejusmodi infantium resurrectio erui contenditur I quodque levis plerumque fidei & auctoritatis sunt testes, qui de iisdem testimonium ei hibent , cum pro certis reviviscentiae signis habeantur aut pallidi e oris in rubicundum mutatio, aut membrorum, quae antea rigebant, flexibilitas, aut sanguis e naribus fluens , aut aliqua sudoris gutta , quae in fronte, vel in stomacho appareat; cumque de nis ipsis rudes mulierculae restes ut plurimum sint e quapropter sapientes illi Episcopi Ecclesiasticae disciplinae gravitati convenire existimarunt , a suis dioecesibus haee omnia Temovere , ac interdicere , ne Baptismus praedictis insantibus conseratur, neve in locis faciis eorum eadavera tumulentur ἰ idctue eo masis , quod supradicti physici effectus iacile adscribi possunt calori, qui ex sicibus ei cum iniantium cadavera accensis oritur, aliisque ignibus, quibus ipsa Samnuaria tepescunt. XII. Inter hujusmodi Sanctuaria , quod ad rem praesentem attinet, Omnium sortasse celeberrimum est illud Vspergae in Suevia , intra fines dioecesis Augustanae , sub cura Canonicorum Re8ularium Praemonstratenissum ; ad quod nimirum ex remotis etiam regionibus infantium absque Baptisrnate mortuorum cadavera deseruntur, ut, aliquo in eis vitae indi. cio comparente , sacra Baptismatis unda abluantur . Sed , cum ad Conis gregationem S. officii delatus suisset recursus adversus hujusmodi morem haptizandi praedictos infantes sub conditione , & quaestio diligenter coram ea examinata fuisset , ipsis etiam Canonicis Praemonstratensibus auditis die tandem 27. Aprilis anni I72ς. decretum suit, ut hujusmodi consumtudo de medio tolleretur : idemque confirmatum fuit die I9. Decembris ejusdem anni , item die a o. Februarii anni I737. go. Ianuarii I738. 3.& 6. Iunii 17 4. ac denique die II. Maji I7s I. Porro qui consuetudinem hane tuebantur , ac pro illius approbatione instabant , haec maxime asserebant I quod scilicet, quamvis oculos aperire , colorem mutare, aliquam sudoris guttam emittere , & alia hujul modi signa resurrectionis haud evidentia essent, probabilia tamen censeri debebant.' cumque proinde dubium subesset , an infans revixisset , necne, id satis superque erat, ut baptizari posset, vel potius deberet, sub conditione, δε υiυus es. Uerum praedicta Congregatio recte sapienterque animadvertit, quod minime agebatur de insantibus, de quorum vita, aut morte , ambisuis in utramin
344쪽
eul dubio vita iunctis , quique saltem tanto jam tempore vita caruerant , quantum in itinere plurium quandoque dierum , nullo prorsus alimento ipsis dato , impensum suerat I ac proinde rem esse de uero miraculo reis surrectionis ' quod sane admitti non debet , nisi perspicuis & plane concludentibus probationibus evidenter demonstretur. Quemadmodum vero , deficientibus hujusmodi probationibus, nec resurrestio admitti, nec Baptismus sub conditione conserri debet ; ita, si resurre&io pro certa habeatur quod tamen ex signis superius enunciatis , alii lique similibus nequaquam inserri potest ), jam non conditionata , sed absoluta Baptimat forma adhibenda erit. Quod autem innuimus, resurrectionem ex praedictis signis minime inferri posse , id sine ulla dubitatione confirmamus, quantumvis eadem signa per testes idoneos atque inter se concordes comprobarentur . Sane , cum aliquando illa in Servorum Dei , aut Beatorum extinctis corporibus conlpiciuntur , an, & quibus in casibus miraculosa, aut naturalia censeri debeant, late offensum per nos est in nostro opere de Canona nati ne San Ectorum lib. pari. I. cap. Sed nunquam ulli hominum in mentem venit asserere , praedictos Servos Dei , atque Beatos , in quorum corporibus id genus fgna reperta sunt , a mortuis resurrexisse , vel saltem pro veris milli , aut probabili habendum esse , eosdem fuisse ad vitam revocatos. Illud autem silentio praetereundum non est, quod inter ligna, quae in eorum infantium cadaveribus apparere dicuntur , neque Vagitus , neque e julatus connumerari perlegimus ; quae caeteroquin infantium indoli adeo prona sunt, quaeque in retorrectionis materia, utpote minus fraudi ac salsi.
rati subjecta, magni quidem momenti exist imarentur.
De Sacramento Confirmationis relatiis ad Presbteros Graecos, qui illud
pueris post Baptismum administrant, Gr primo de Minisero
CVm vetusta apud Graecos consuetudo obtinuerit , ut simplices Sace dotes Sacramentum Confirmationis administrent , puerosque statim
post Baptismum sacro Chrismate liniant : Episcopi Latini , in quorum
dioecesibus Graeci habitant , suorumque majorum institutis utuntur , per saepe dubitarunt de ejusmodi Confirmationis robore . Hanc autem quae stionem potissimum movere , & refricare solent in eorum Synodis , in quibus, juxta salutare monitum Fagnani in cit. cap. Sicut olim, num. 9 I. Ee accusat. ea sunt accuratius enucleanda , quae in sinpulis Sacramentis , ut rata snt , dignoscuntur necessaria . Quapropter in hae nostra lucubratione , quam ad omnium Ecclesiarum Antistitum utilitatem , &commodum exaramus , operae pretium est , praefatis mixti ritus dicec sium Praesulibus viam sternere , quam tuto calcare queant , quin i γ'
345쪽
diantur innumeris molibus dissicultatum, quae a Doctoribus excitantur etria ea legitimum Sacramenti Confirmationis Ministrum , nullique incertae, &controversae inter Catholicos opinioni adhaerentes , veram sectentur doctri nam , ab Apostolica Sede approbatam , quidque de Confirmatione a simis plici Sacerdote administrata sentiendum sit, pro locorum diversitate, absque errandi perieulo , in suis Synodis statuant . Quo vero clarius id fiat ,
II. Ordinarium Ministrum Sacramenti Confirmationis esse solum Epi. scopum , definitum est a Concilio Constantiensi in damnatione errorum Wielefi, ab Eugenio IV. in decreto instructionis ad Armenos , atque a Tridentino seg. 7. de Confirmatione can. 3. Si quis dixeris , sanctae Consimmationis ordinarium Vniserum non esse solum Episcopum , sed quemvis smplicem Sacerdotem, anathema sit . Hanc veritatem didicit Catholica Eccle-sa ab Apostolis , qui cum Actor. 8. audivissent , Samariam recepisse ver bum Dei , miserunt illuc Petrum , & Ioannem Apostolos , ideoque Episcopali charactere insgnitos, qui recens a Philippo Diacono baptizatis m,nus imponerent , ac Spiritum Sanctum traderent. Hinc Innocentius I. in epistola ad Decentium Eugubinum Episcopum , ωρ. 3. num. 6. ex recenis sone Petri Coustant tom. I. eps. Roman. Pontis col. 838. scripsi: De eo
Anandis vero infantibus manifesum est, non ab alio, quam ab Episcopo feri licere. Nam Presbteri, licet secundi sent Sacerdotes , Pontificatus tamen mpicem non habent. Me autem Pontificium solis deberi Ep*copis , ut vel eonisse me , vel Paraclitum Spiritum tradant , non solum consuetudo Fecis sitis demonstrat, verum re illa lectio .Actuum ias solorum , quae asserit, Perrum , Ioannem esse directos, qui jam baptinatis traderent Spiritum Sanctum ς nam Presbyteris , sin extra Episcopum , sue praesente Episcopo , cum baptizant, Chrismate baptistatos ungere licet , sed quod ab Episcopo fuerit consecratum , non tamen fontem ex eodem oleo signare , quod solis debetur Episcopis , cum
III. Neque huic Catholico dogmati illud contrariatur, quod adnotavit Lueas Ηollienius in dissert. I. de Ministro Confirmationis cap. I. nimirum ab Anania , non utique Apostolo , sed Discipulo, manus fuisse impositas Saulo, uti legitur ora. 9. verse. I7. Etenim ea manuum impositio, ut iste quae Baptismum praecessit, non fuit confirmatoria, sed curatoria , hoc est adhibita ad restituendam Paulo visus sanitatem ἰ quod ex ejusdem capitis p. υes. I 8. liquet. De smili manuum impositione, adhibenda nimbrum ad curandos energumenos , loquitur Innocentius I. in cit eps. ad
Decentium cap. 6. num. 9. ubi eam , ex Episcopi delegatione , fieri pe misit etiam a Diacono , inquiens : De bis vero baptigatis , qui pinea a monis , vitio aliquo , aut peccato interveniente , arripiuntur , est solicita dilectio tua , s a Presbνtero , vel Diacono pusint , aut debeant designari. suod hoc , nis Episcopus praeceperit , non licet. Nam eis manus imponenda omnino non es , nisi Episcopus auctinitatem dederis id e tendi. Quem In
346쪽
L I B. VII. CAP. VII. 3Ionoeentii locum non recte considerarunt Morinus in dissertae. de Saera mento Confirmationis cap. I 5. 3c citatus Lucas Holitentus , qui inde erui assimarunt, potestatem confirmandi quondam fuisse Diaconis delegatam enam, uti melius observavit Morini Editor Moretus , & pluribus eonfirmat Petrus Coustant ad eit. epist. nullus hic est sermo de Sacramento Confirmationis , quod tunc temporis statim post Baptismum conserebais tur , quemadmodum in sequenti capite ostendemus ; sed de ritu , quo eis suecurrebatur , qui a daemonio , post iusceptum Baptismum , essent
IV. At gravis olim exarsit inter Doctores controversia , an ,-ex speinciali delegatione Romani Pontificis , possit simplex Sacerdos , saltem Chrismate ab Episcopo iam consecrato , Sacramentum Confirmationis administrare . Negabant quam plurimi non infimae notae Theologi , inter quos Robertus Cardinalis Pullus pari. sentent. eap. 23. Hugo Victorinus a. de Sacram. pari. 7. cap. 2. Hadrianus in A. di tinct. 7. art. 3. Durandus ibidem quaes. 3. q. quibus ex recentioribus adhaeserunt Et ius in dis. 7. 1 I. 22. Sambovius tract. de Satram. Confirm. du-Ηamel
7. Assirmant ex adverso Iacobus Cardinalis a Vitriaco serm. in vigilia Pentecostes, D. Thomas in diss. 7. quaest. R. . 3. para. quaest. 72. art.
x I. Solus in φ disiact. 7. quaest. I. an. II. Bellarminus de Geram. Conis smat. cap. II. Oper. rom. 3. Suarra tom. 3. in 3. pari. disput. 36. Ρα 2. Gregorius de Valentia tom. 4. disput. s. quaest. a. punct. I. GVarruvias lib. I. var. cap. Io. Navarrus mamιaI. cap. 22. num. 8. Cardinalis de Lugo in Respons moral. ιib. I. dux s. Cardinalis de Lauraea ru q. rom. 3. disput. Σ. art. Σ. Cardinalis Gottus tom. Σ. in 3. pari. quaest. a. de misera Confirmat. dub. 2. I. Iuenin de Sacram. dig. 3. quaes. s. cap. 2. an. Σ. g. Tournely de Sacram. Conmm. quaest. 3. ara. Σ. Drovet de re Sacramentaria lib. g. quaes. 7. Boueat dis 2. de Confirm. an. q. sea 2. rom. S. Simonet. tract. Ig. disput. Σ. art. a. Berti Theolog. rom. 7. lib. 32. cap. 7.
quorum sententia , ellii neque a Concilio Florentino , neque a Tridenti no fuerit definita, sicuti contra Gregorium de Valentia observant Tou
nely est. loci & Vuitasse de Mini I. extraord. Sacram. Confirm. yom. 2. quaesi. 2. an. s. sect. I. attamen non videtur posse amplius in controversam &dubitationem revocari.
U. Etenim S. Gregorius Magnus, eum eps. 9. Id. q. indict. I 2. tom. 2. Per. eol. 68ς. Presbyteris Calaritanis interdixissete Ne baptietatos in. fantes segnare in fronte praesumerent, sed eos ungerent in pectore, ut Epistopi posemodum ungere debeant in fronte: audiens postmodum, hac sua prohibitione multos offensos, epise. 26. ead. indict. col. VCS. rom. eis. relata in Can.
Pervenit, dist. 9s. iacultatem, quam illis denegaverat , concessit, haec ad Ianuarium , Calaritanum Episcopum , scribens .' Pervenit quoque ad nos , Udam scandali ros fuisse , quod, PreybFreros Chrismate rangere in frontae
347쪽
eos, qui baptitati sunt , probibuimus. Et nos quidem secundum usum veto rem Ecelesiae nostrae fecimus ; sed, se omnino bac de re aliqui contrictantur, ubi Episcopi desunt , ut Pres teri etiam in frontibus haprigatos Chrismate
tangere debeant, concedimus . Sunt quidem, qui Gregorium loquutum prutant , non de unctione Confirmatoria , sed de mera caeremonia, seu S,
cramentali quadam unctione , illi simili , quae fit in vertice baptietati ,
quam Presbyteri Calaritani, contra ulum ceteroquin Romanae Ecclesiae , aut ante, aut post Baptismum, faciebant in fronte. Ita Gregorium intelligendum amrmat Hadrianus citi loc. cujus interpretationem approbat elisiam Petrus de Marca dissert. ad can. 28. Concilii Claromontani, anni I s.
licet enim hie Auctor non neget , posse a summo Pontifice potestatem eonfirmandi delegari simplici Sacerdoti, id tamen ex eo Gregorii loco .& facto , minime confici autumat . Verum hanc interpretationem vallis dissimis argumentis refellit Suarea ein sect. a. Quoniam in primis Gre. gorius Magnus epist. 26. eam ipsam facultatem Episcopis Calaritanis e. largitur, quam epis. 9. denegaverate in hac autem de Sacramento Conis firmationis sermonem fuisse, videtur manifestum ς solius enim caeremoriniae abolendae tantam curam , & solicitudinem Pontifex non suscepisset rdeinde, si de mera caeremonia quaestio fuisset , illius usum non limitasset Gregorius ad solam circumstantiam temporis , quo Episcopus abest r aetandem Eugenius IV. in laudato decreto , praefatam sane respiciens Gre. gorii epistolam, certum ponit, in ea potestatem fieri simpliei Saeerdoti , non solius ritus exercendi , sed verum Sacramentum Confirmationis administrandi , inquiens: Legitur tamen aliquando per Sedis . postolicae dispensaιionem, ex rationabiti, or urgenti admodum causa , smplicem Saeeia rem Cbrismate per Episcopum confecto , hoc adminiserasse Confirmationis Sa
VI. Idem privilegium , quod Calaritanis Gregorius Magnus , plures posteriores Pontifices aliis Presbyteris sunt elargiti . Refert siquidem L
cas Wadingus in Annal. Minorum tom. II. ad anm. I q. I T. σrom. I s. a. anm. IS ZI. IS 22. nonnullos Fratres Minores hoc privilegio
donatos fuisse a Nicolao IV. Ioanne XXII. Urbano U. Eugenio IU. Leone X. atque Hadriano VI. cujus diploma in Coenobio Franciscan rum Hispali asservari , idem Wadingus asserit e ex quo colligere licet,
Hadrianum , ad Petri Sedem evectum , e sententia recessisse , quam anintea docuerat. Narrat pariter Arcudius Concorae lib. a. eap. I S. se accepisse
a Patre Ludovico Fonseca , Societatis Iesu , paucis quibusdam ejusdem Societatis Religiosis a Sede Apostolica indultum , ut Christianos Brasiliae
saero Chrismate inungerent ,. Eamdem facultatem Abbati Montis Casini concessit Sixtus V. confirmavitque Benedictus XIII. in sua Consitur. 8.post Concilium Romanum . Recens pariter est exemplum san. mem. Cle mentis XI. qui eodem ann. I 2I. quo summum diem obiit , Patri Cust cli Terrae sanctae, ordinis Minorum , permisit Confirmationis Sacram e
348쪽
LI B. VII. C P. VIII. 32rtum, Chrismate ab Episcopo consecto , conserre . Haec , aliaque eiusdem generis exempla nos congessimus in quadam causa Americana , sacrae Comgregationi Concilii , cui tum eramus a secretis , proposita die Ig. Iunii 172a. t s. 2. TMDur. Resoluti pag. I 87. eademque repetita suere a bon. mem. Cardinati Lansredin, idem munus obeunte, in alia causa parirer mericana , eidem Congrmationi proposita die 24. Ianuarii I73 , tom. 6. Thesauri pag. I 4. Evectique ad Petri Cathedram , etiam nos potestatem
fiximus Patri Custodi , & Guardiano sancti Sepuleri D. N. Iesu Christ ,
ordinis Minorum de Observantia , idem conserendi Sacramentum Confirmationis in locis Terrae sanctae , in quibus actu non degunt Episcopi Lati. ni, & quoad Fideles Graeci ritus , ubi desit Episcopus Graecus Catholicus, qui in propria resideat dioecesi , aut ubi istius ibidem residentis accesserit consensus, uti habetur in nosera Consit. IO. atque in Consiit. 87. I . n seri Bialari tom. I. pag. 28. m pag. 294. . VII. Quare non videtur hiate fas esse , potestatem , de qua olim dis reptabatur , summo Pontifici abjudicare . Quoniam, ut ait Veracrux in specul. pari. a. art. 27. De Ponti is potestate, postquam divensavit, Emoliare , instar sacrilegii est. Esset enim Christo quasi exprobrare, quod non fatis Euissiae suae providisset e & magis ad rem Solus cit. dist. 7. quaest.
Mic. an. II. Non est dubitandum , quin simplex Sacerdos ex commissone Papa possit Sacramentum Confirmationis exhibere. Et qui de hoc iam modo Basiares , Mese sicis sanctionibus adversiaretur . Etenim , quamvis haec concluso ex sacris ulteνis non plane colligatur , sincere tamen debet ortho.
doxis , quod Gregorius addimus noa , & alii Pontifices ) tuam fecerit
De adbibendo Chrismate ab Episcopo benedicto , s Presbteν uti mἰnisseν extraorinarius Confirmationis Saeramentum administret an ad . solum Pontificem, excluso Episeopo, pertineat ius delegandi simplica Sacerdoti dicti Sacramenti adminiserationem. HActenus expositae quaestioni , quam Romanorum Pontificum ficta enodarunt , alia succedit nondum dirempta controversia . Privilegium , a laudatis Pontificibus inferioris ordinis Presbyteris concessum , Chrismate eon signandi baptizatos , semper limitatum audivimus hac lege , modo scilicet Chrismate uterentur ab Episcopo sacrato . Quaerunt autem Doctores , an potuisset iisdem fieri etiam potestas conficiendi Chrisma in sacra unctione adhibendum . Nemo est , qui dubitet. Chrismatis benedictionem annumeratam semper suisse inter proeria & praecipua Episcopalis Ordinis munera. In Concilio enim Carthaginiensi II. amni 39α tom. I. Collectionis Harduini ces. 932. cap. 3. .Ab universis E Tom. I. XDiuitiam by Corale
349쪽
piscopis dictum es ; Cbrismatis confectio, puellarum consecratio a Presb reris non fiant. Carthaginiense III. anni 397. cap. 36. ibid. col. edi. xit : Presbter , inconsulto Episcopo , Virgines non consecret , Chrismavera nunquam eonficiat. Concilium Bracarense anni so I. cap. I9. tom. 3.
Collectionis Harduini col. 332. deponi iussit Presbyteros , Chrisma comsicere praesumentes . In Actis pariter Concilii Toletani II. anni .s 3I. eis ditis a Cardinali de Aguirre tom. a. pag. 27 I. refertur epistola Monta. ni Episeopi Toletani ad Theoribium , in qua Montanus, sacrilegam imerepat quorumdam Presbyterorum audaciam , qui contra antiquissimum, ipsique religioni Christianae coaevum morem , jus sibi arrogabant cons crandi Chrisma: Quidam salt), ut ad nos perlatum ess , Presbteri, auissu temeraris , rex sacras non tam consecrare , quam violare praesumunt ; σeunctis ab initio Fidei Carbolica saeculis inusitatum summis sui ordinis hominibus, nisi tantum Pontificibus debitum , ius consecrationis Chrisma , nais
scio quo tubo , an dementia dicam , indubitanter sumunt: quod quam D. erilegum si , piissimam conscientiam tuam latere non credo . At, cum isti, aliique similes canones de sola loquantur potestate ordinaria , quam nullus unquam simplici Presbytero asseruit, non adimunt quaestionem , quae versatur circa potestatem extraordinariam e solum enim disputatur , an, sicuti summus Pontifex potest simplici Sacerdoti ficultatem impertiri administrandi Sacramentum Confirmationis, ita eidem committere etiam valeat potestatem conficiendi Chrisma . Assirmant Caietanus in 3. parti quaest. 72. art. 3. Gregorius de Valentia rom. q. disput. s. punct. a. . . Dhoe in primis , Cardinalis de Lauraea in tom. 3. disp. 2. art. 3. Berii in sua Theolog. tom. 7. lib. 32. cap. s. proposit. 4. quorum sententiam valde probabilem existimant Suareet tom. 3. in 3. para. quaes. 72. disp. 33. sect. a. Tertia sententia , Bonacina de eram. disp. 7. quaes. unici punct. 2.vum. 3. Etenim, si summus Pontifex suprema sua auctoritate potest simplici Sacerdoti munus demandare conficiendi Sacramentum Confirmati
nis , de se ceteroquin annexum ordini Episcopali , eo magis poterit f cultatem eidem elaigiri praeparandi ejusdem Sacramenti materiam . Nerique desiderantur ejusmodi concessae facultatis exempla . Nam , si qua fi
biano de Bachia ordinis Μinorum, ad Indos proficiscenti, veniam dedit non solum Chrismate consignandi Fideles, sed etiam ipsem Chrisma conis siciendi . Apud Mabillonium itidem tom. I. pari. 2. Musta Italici , extat
epistola Ioannis Diaconi haec ad Senarium . scribentis num. 8. pag. 73. Sed nee illud tangat animum , quod Mi aliquando quaedam vir necessitatis asesumit , veluti squod nunc per inruam feri dicitur) ut Presbteri sanctum Chrisma eonficiant quod merito momeret , se viam Ponti alis auctoritasticentiam non dedisset. Unde conseat , etiam nunc a Pontificibus puodammodo fieri , quod in tanta rerum necessitate, ut a Presbyteris inci possit, su
350쪽
II. Ultro tamen fatemur, ejusmodi exempla , si vera sint , paucissima
tamen esse , atque ut plurimum non aliter consuevisse a summis Pomitaeibus simplices Sacerdotes insigniri potestate administrandi Sacramentum Confirmationis , nisi sub expressa conditione adhibendi Chrisma , non a se , sed ab Episcopo consecratum ς quemadmodum perpendit Auctor
Theologiae moralis ad usum Seminarii Petrocorensis tom. 3. lib. I. r Rev a. quaesi. s. quare insuetum seret , hac etiam praerogativa , Epuscopalis ordinis prata , inferiorem Presbyterum exornare . Accedit , nullam adesse necessitatem , hanc potestatem iaciendi simplici Presbytero : is quippe , quocumque se conserat, potest secum deserre Chrisma ab Episcopo acceptumo & siquidem a sacris Canonibus, praecipue Gn. Litteris, de Consecrat. dist. 3. & Can. Si quis de alio, de Conlecrat. di' vetitus est usus Chrismatis ante annum benedicti , satis erat , ut ab hoc positivo Ecclesiae praecepto, summi Pontificis auctoritate , eximatur ; sicuti nos in eit. n. ira Conseis. Io. ab eodem absolvimus praedictum Custo.
dem sancti Sepulcri , si in loco degat , ubi novi Chrismatis ei non sudipetat copia. III. Sed omnium in hae materia gravissima controversia versatur ciris ea auctoritatem Episcoporum .' adeo enim diversa sunt hominum ingenia , ut eam ipsam potestatem , quam plerique summo Pontisici abjudi- earunt , alii cuilibet Episcopo asserere non dubitent. Cardinalis Pallavi.
cinus bH. Concit. Trident. lib. 9. cap. 7. num. Io. Christianus Lupus in uotis ad canones octaυae Gnodi eap. s. tom. a. pag. I. 23. seq. Thomassinus de vet. σ nου. Eceles discipi. pari. I. lib. 2. cap. 23. num. o. Franciscus Farvaequius de Sacram. Con m. cap. q. quaesi. 4. s. Van-Espen Iur. Ecclesiam pari. 2. tit. 3. cap. 2. num. s. or seq. Juenin cit. dissert. 3. quaesi. s. cap. a. an. I. g. in M. Petrus Gustant in episeolas Roman. Ponti'. rom. I. col. 837. aliique recentiores opinantur , sbla inspecta institutione
Divina , & seclusa iaclesiae prohibitione , posse Episcopum smplici Sacerdoti committere , ut Chrismate a se consecto Fideles consignet , ne secus degentes in locis, ad quae ipse accurrere nequit , Sacramento Conis firmationis perpetuo careant . Nec vero pauca , nee levia sunt rationum momenta, quibus haec opinio innititur . Nam, ceteris praetermissis, quae videri possunt apud laudatum Lupum , Concilium Toletanum I. celebratum anno MO. cui Patres undeviginti subscripsere, ean. 2 o. Collectionis Harduini tom. I. coLς89. ita statuit: suamtas pene ubique custodiatur, uxabsqua Episcopo Chrisma nemo eonficiat ; tamen quia in aliquibus locis ,-ι provinciis Presbteri dicuntur Chrisma conserere , placuit ex hac dis , nullum alium , nisi Episcopum Chrisma facere , per dioecesim desinare Statutum est , er Diaconum non ebrismare, sed Presbterum, ab se te Episcopo il praesente vero, si ab ipso fuerit praeceptum. Toletano con cinunt Concilium Αrausicanum I. anni Mi. & Epaonense anni s IT. I. Collectionis Harduini eol. I 83. o tom. 2. col. I 9. quorum pyi'x a mum Diuili Corale