장음표시 사용
361쪽
II. Quod vero, praeter periculum mortis, alia insuper adesse possit ju.lla causa, ob quam Confirmatio pueris ante usum rationis ministretur, a. serunt Patres Concilii Mediolanensis V. pari. I. Ainor. Ecel. MedioL pari. I. pag. 22α ubi explicantes decretum editum in Concilio I. Mediolanen si, quod nos supra retulimus , haec habent: ianis decreto, -d in cinciis lis Provinciali primo sancisimus , cautum es , ne Confirmationis Sacramen rum iis praeberetur , qui annis septem minores natu sunt s tamen Dise pus, ob aliquam rausam iussam, atque adeo necessariam, parvula, insanis ri , qui non modo eam aetatem expleat , sed ne utringat quidem , minis ranis Eum aliquando rensuerit , ne si veritum. Idemque ab aliis Synodis sanci .
tum esse, resere Vultasse de sacram. Confirmat. rom. a. quaest. q. an. I. VIII. Ex his porro plane conficitur, nullam esse contrarietatem, nulis
Iam antilogiam inter Catechismum , & Pontificale Romanum . Catechis. mus prohibet , ne regulariter Sacramentum Confirmationis conseratur pueris ante septennium: Pontificale supponit , quod in aliquo extraordinario casu , justaque urgente causa possit idem conserri . Quae traduntur in Catechismo, constituunt regulam e quae adduntur in Pontificali , constituunt limitationem regulae . Quibus positis , si Episcopus in suis Comnitutionibus diceret, paratum se esse ad conferendum Sacramentum Con. firmationis pueris , & insantibus baptizatis, sed constitutis in mortis peririculo' aut juberet , ut sibi , Sacramentum Confirmationis ministraturo , in hoc, aut illo loco suae dioecesis, exhibeantur pueri, & insantes, eum Deilis ad eos in posterum sibi non sit futurus accessus vel propter sui ingravescentem aetatem , vel propter eorum distantiam a civitate , aut Propter itineris difficultatem r nihil prosecto in hujusmodi Constitutioni. bus Synodalibus videretur reprehendendum e cum in praelatis cireumstanistiis non sit locus regulae traditae in Catechismo , sed potius limitationi ejusdem regulae, de qua in Pontificali. Cujus quidem limitationis exemplum praebuit Concilium Parisiense anni 829. can. pom. 4. Collecti nis Harduini eol. Igt8. ubi a lege decernente, ut Baptismus, dc Confirmatio dumtaxat conserrentur tempore Paschatis , & Pentecostes , excepit infirmos, & periclitantes, quibus, aut, ut Baptismatis gratia succurren--m , ira 3ncunctanteν donum Οἰνitus Sancti es tradendum et de qua re
plura Giberi consulti Canonis. pom. a. consuli. 2. de Sacrammto Confirma tionis.
IX. Tria tamen advertere debet Episcopus primo, ne in sua Consti. tutione quidquam dicat, quo insinuare videatur necessitatem , seu praece. Num suscipiendi Sacramentum Confirmationis in ea aetate , & statur se. Cundo , ut Sacramentum administret ea dignitate , cui consulere voluit Ecclesia , cum illud denesavit insantibus ante adeptum usum rationiS , quemadmodum supra audivimus a Drovet.' tertio tandem, ne, postquam Paratum se dixit ad Confirmationem conserendam omnibus pueris , in
stis in vitae discrimine, libenter accurrat ad nobiliores, sibique bene Vi
362쪽
sos, & ire detrectet ad pauperes, aliosve de infima plebe hoe siquidem
fieret eum acceptione personarum, & multorum scandalo I a qua quidem personarum acceptione quantum sit abhorrendum , praecipue in Sacramentorum administratione , ex iis colligitur, quae habentur in no ira Constit. I . pag. 4IO. er pag. 4I7. Bullan rom. I.
De esitandis in Synodo. sionibus Theologicis circa sacrosanctum Eueb risiae Sacramentum: ubi de natiso exhibendo, necne, his qui eadem die Eucharissiam susceperunt: item de Communione danda reis capite damnatis, or deneganda
peccatoribus publicis o manifestis. NEminem Episcoporum adeo desipere putamus , ut velit in sua Sy.
nodo ne leviter quidem quaestiones attingere , quae de sanctissimae Eucharistiae effectibus moventur a Scholasticis , atque in utramque partem versantur . Ejusmodi esset illa ex. gr. utrum Eucharistia aequalem Conserat gratiam , ex opere operato, eam sumentibus sub utraque specie, quam sub una tantum accipientibus . Hanc quippe controversam , teste Francisco Blaneo , Archiepiscopo Compostellano , qui Concilio Tridentino interfuit , & cuius , tacito nomine, meminit HenriqueZ de Sacram. IV. 8. eap. 44. s. in margine , declinare voluere Patres Tridentini . cum ses. 2I. de Communione m. cap. 3. disserentes de fructu, quem Fbdeles e sanctissima Eucharistia percipiunt , caute dixere e Nulla gratia , necessaria ad salutem , eos defraudari , qui unam speciem solam accipiunt . noluerunt siquidem definis e , an isti tota ubertate participes fierent gratiae, qua donantur illam sub utraque specie degustantes . Non solum a tem inutile , sed incongruum esset , in Dioecesana Synodo quaestionem tractari , quam Tridentini Patres reliquerunt intactam . Similis naturae .& adhuc lub opinione posita est alia controversia , quam Theologi eis xaminant : num scilicet sanctissima Eucharistia causet per accidens primam gratiam I hoc est, an Fidelis prudenter existimans, se esse in gratia , si ad Eucharistiam saltem attritus iaccedat , consequatur remissio. nem lethalium, quorum est invincibiliter oblitus . Enimvero irrisionibus se exponeret Episcopus , qui inter hasce Scholasticorum tricas se se implicaret , praesertim cum de rebus agatur , quae unice pendent a Divina Institutione , nobis hactenus per Ecclesiam non manifestata . Satius igitur erit , ejusmodi inutilibus quaestionibus praetermissis , unice insstere , ut Parochi, ceterique animarum Rectores crebro in Fidelium memoriam revocent praeceptum Apostoli I. ad Coriatb. II. Probet autem se ipsum homo, sic de Pane illo edat, de Calica bibat. sui enim manducat,m bibit indigne, iudieitim Mi manducat, or bibis, um dijudicam GF
363쪽
L I B. VIL C A P. XI. an Domini; simulque declarent, eam probationem necessariam esse, ut nuutis Ibita eius peccati mortalia , quantumυis sibi contritur videar ur, absque praemissa saeramentali confessone ad sacram Eucharisiam accedere debeat: quemadmodum definivit Tridentinum sus r3. cap. 7. de Euebari ia. II. Uerum aliqua interdum occurrunt , de administratione sanctissimae Eucharistiae, in Synodo statuenda , quae ceteroquin summam exigunt ei cum spectionem ς ne seeus Synodale statutum ad dissicultatis scopulum aulidat, quem in praesens suademus evitandum . Rem , ne ab instituto deflectamus, quod hucusque servavimus, exemplis patefacimus. Recte , aesancte in plerisque Synodis commonitos legimus Parochos, ut soliciti sint de sanctissimo Viatico iis statim porrigendo, quos vita periclitari deprehenderint : in aliis gravem insuper poenam itidem inflictam invenimus, si , ipsorum inertia , evenerit , ut aliquis , sine sanctissimi Christi Corpori,
Viatico, ex hae vita decesserit. At fingamus, Sacerdotem, corpore sanum, mane Missam celebrasse, aut laicum, ex mera devotione, sanctissimam Eucharistiam pereepisse : corripitur eadem die subito morbo , aut lethali periscutitur vulnere, ita ut, medicorum judicio, prudenter timeatur, ne ea iis pia die intereat: cupit aegrotus refici sanctissimo Viatico, illudque a Paro cho instanter exposcit, quod tamen Parochus ad eum deserre renuit: non 'ta. men idcireo damnandus erit Parochus, tamquam transgressor Synodalis statuti nec quidquam de hac re, quae sorte saepius in dioecesi acciderit, erit in Synodo deliberandum , nisi maxima indhibita circumspectione ,& cautela. Etenim, licet eommuniter Theologi cum S. Thoma 3. pari. quaest. 8 . art. xi. in illis Christi Domini verbis Dana. 6.: Nis manducaveritis earnem Fι-Li hominis , m biberitis ejus seminem, non habebitis vitam in vobis: eonistineri existiment praeceptum obligans omnes Fideles ad Eucharistiam percipiendam aliquoties in vita, atque imminente mortis periculo, neque ulli fas sit , sine temeritatis nota , contrarium opinari , uti probant Valentiadi . o. quaes. 8. punct. . & Vincentius Baronius 2. pari. manudacti is pago*s8. atque ex iis liquet, quae ad praedictum praeceptum comprobandum adis ducunt Suarra de Euerint t. ιώθ. 69. sect. I. . VasqueZ. disput. 2I3. cap. a. &Cardinalis de Lugo de Euebarim disput. I 6. ses. I. O ses. 2. N. II. Num. 33. nihilominus tamen iidem Theologi .dissident inter se, num, adveniente repentino mortis periculo, sanctissimi Christi Corporis Viatico si etiam illi succurrendum, qui eadem die, cum ceteroquin nondum ulla laboraret corporis infirmitate , Eucharistiam accepit . Docent plerique , etiam hunc , inopinato incidentem in mortis periculum , teneri denuo se reficere Eucharistico cibo, quo fiat validior ad ultimam sustinendam eum daeis mone luctam .' neque enim, inquiunt, per Communionem ante vulnus , vel morbum perariam , potuit satisfieri praecepto , quod nondum urgebat , Eucharistiam sumendi in mortis articulo . Ita Hurtatas de Eueb νH. disput. II. dis a. Pellitetarius , Dicastillo , Quintanaduenas ,' aliique relati a. Diana pari. Io. tract. II. resol. 4o. Alii ex adverso eum Suar
364쪽
eis. disp. 6ρ. Ρα3. Rogabis, Coninck pMess. 8 ara. II. Ab. i. num. Ioci. Cardinali de Lugo eis. iocinum. sa. aliisque a nobis allegatis in nostra ορε re de Canonietat. Sanctor. lib. 3. cap. 38. nun 2 2. Laesi aliquid de hae quaesti ne delibavimus , sentiunt , in praedicto rerum eventu non solum non uris
gere praeceptum sumendi Vraticum, sed recipi nim posse sine piaeulat si quidem ex una parte , Divinae Legi , qua jubentur Fideles sanctissimam
Eucharistiam percipere, cum in ultimo versantur vitae diserimine, veluti praevia quadam solutione , jam satisfactum autumant per Coranunionem mane peractam : ex alia vero parte , nemini licet bis eadem die Christi Corporis participare mysteria e solumque id permittitur Parocho , in aliquo extraordinario eventu , de quo nos pariter egimus cit. cap. 38. eum scilicet duas administrat parochias , & in utraque debet eadem die eel brare . Inter has duas , e diametro oppositas , opiniones , mediam vi aut
ineuntes alii, quos tacito nomine citat de Lugo eoae ciniscinum. so. &-luuntur Gobat Theolog. experim. tras. 8. num. 17s. & Marin. tom. 3.
disp. 9. ses. I. num. I 3. dicunt , praedictum hominem , qui mane bene valens ad Eucharistiam accessit , & deinde in perieulosum incidit morabum , posse , si velit. denuo Eucharistiam sumere per modum Uiati ei , nullo tamen praeeepto ad id iaciendum obstringi r atque huie sententiae adstipulatur praxis quorumdam Religiosorum , a quibus, uti reserunt Diana pari. 8. tract. z. resoL87. Hureadus de Sacram. disp. Io. de Euchars. diffisu. 2. & Cardinalis de Lugo eis. De. uum. s I. In praedicto eventu saniactissimum Viaticum porrigi consuevit Saeerdotibus, qui ea ipsa die eel
brarunt. In tanta opinionum varietate, Doctorumque discrepantia, integrum erit Parocho, eam sententiam amplecti , quae sibi magis arriserit, quin sat reus violati statuti Synodalis , quod certe non potuit easum istum extraordinarium respicere , neque fas erit Episcopo aut in Parochum animadvertere, qui praefato rarotanti Viaticum denegavie, aut quidquam de ejusmodi contiaversia in sua Synodo decernere, ne videatur sibi arrogare partes Iudi eis inter gravissimos hac super re inter se contendentes Theologos . III. In hae eadem materia , nimirum administrationis sanctissimae E charistiae , non ab re erit aliquid dicere de eo , quod alicubi in dubium revoeatur , an scilicet concedenda, vel deneganda sit Communio Corporis
Christi iis , qui ob grave delictum ultimo supplicio damnati sunt . De
hae quaestione fuse egimus in nostro Tractatu de Sarescis usta sere a. I s. ubi indicatis variis locorum consuetudinibus , eam 3equendam esse insinuavimus , quae in unoquoque loco respective obtinere dignoscitur ,' tametsi innuere non omisimus , Christianae pietati magis consorme
esse, ut vivifici Sacramenti participatio iis etiam, qui ob grave delictum sententia eapitali damnati sunt, petentibus , & alioquin recte dispositis ,
IUn den 'tur . Nunc autem addendum merito centemus , Episcoporum
partes esse , hane disciplinam in suis dioecesibus invehendam curare , ut delinquentibus ultimo Epplieio inciendis: Eucharistia praebeatis , id uein Corale
365쪽
L I P. VII. C A P. XI. 33st in Synodalibus Constitutionibus inserere ' auctore nimirum immortalis memoriae Pontifice S. Pio V. qui in epistola ad Archiepiscopum Ross nensem , suum in Hispaniis Nuntium , quam videre lieet inter collectas
a Franeisco Goctav lib. 2. num. 2. id ipsum ab eo cum Catholico Rege agendum , eique suadendum mandat . Quodque earum regionum Iudices prohibere solebant , ne graviorum criminum reis capite damnatis Communio ministraretur, id aperte improbat sequentibus verbis: Id nos , S,
cramentum nempe Eucharistiae , minime esse denegandum censemus ' cum Chiasianae charitati magis conveniat , eos, ad ressendum tali tempore fomitus diabolicis tentationibus sarea Communione muniri , ον perisuro corpore ,
saluti animae, quaatum fieri potes, subυeniatuν . IU. In eodem Tractatu nostro de Sacrimis Missae edit. Latia. seia. a. t 74. disseruimus etiam de sacra Communione peccatoribus denega, da . Quoniam vero deinceps super hac materia gravissimae in quibusdam regionibus agitatae sunt controversae , haud inopportunum duximus, quoLdam hie veluti canones a praestantioribus Theologis prolatos atque receptos inserere , quos prae oculis habere poterunt Episcopi , si sorte , pro recto dioecesium suarum regimine , necessarium putaverint regulas in hoc rerum genere sequendas Synodali Constitutione praescribere . Porro Salvator. noster , Mart. cap. 7. apertis verbis edixit : Nolite dare sanctum canius . Peccatores autem eanum nomine desgnari , satis est explor, tum . Ex his vero aliqui occulti sunt , alii autem publici & manifesti. Itaque, cum peccator occultus est , & publice Eucharistiam petit, pol rit quidem Sacerdos , si occulte id facere valeat , illum monere , ut a sacra mensa se abstineat ' poterit etiam , Eucharistiam pubIice ministraturus , omnibus in communi edicere , ne quis peccati labe inquinatus .
nec antea Ecclesiae reconciliatus, ad sacram mensam aecedate verum, si
nihilominus peceator ejusmodi ad Sacramentum percipiendum se se osse. rat , minime licebit illum repellere , & sacri doni participationem ei de. negare . Ita docet S. Thomas 3. pari. quaesi. go. arr. 6. per tot. Atque ita agendum demonstravit exemplo suo Dominus noster Iesus Christus, dum Judae , occulto adhuc peeeatori , Sacramentum Corporis sui dare non reincusavit; ut idem S. Doctor advertit ibid. qines. 82. me. 2. i. eo ore, in respons ad secundum. Quamvis enim peccator oceultus, coram Deo ius non habeat filiorum pane vescendi; iure tamen contendere potest, se pinblica infamia assiciendum non esse; prout eveniret, si publice ipsi denegaretur Eucharistia , cum ad eam percipiendam se comparasset.' ut recte disserit Sylvius in suis Commenti in g. pari. S. TMinae quasi 8αort. o. quaesit. a. & prosequitur bon. mem. Cardinalis Gotti rom. g. in 3. pari. ejusdem S.
Thomae, de minisero, subjecto, oe Uti Gebarissiae duo. g. q. rvim. I 2.
. U. Haec pertinent ad peccatorem occultum , qui Eucharistiam publice petit . Videndum nune est de peceatore oeculio , qui in occulto postula:
eam sibi ministrari. o quidem casu. si illiin peeeatum Sacerdoti com
366쪽
pertum certumque sit, eum praeterea cesset infamiae eidem irrogandae me. tus, regula est, ut Communio ei denegetur. Occultos vero peccatores, socculte petant , er non eos emendatos agnoverit , repellat e non autem , spublice petant, oe sine scandalo ipsos praeterire nequeare verba sunt Ritualis Romani e cui sententiae non modo consentanea docet S. Thomas io 4. sent. dise. 9. aris. in respons ad quintam quaestionem sed etiam addit, occulto peccatori, Eucharistiam in occulto petenti , denegandam eam esse , lieet Saeerdos , de Communionis administratione requisitus , requirentis peceatum ex illius Confessione saeramentali cognoverit: Si Sacerdos sciat pee- satum alicuius, qui Eucharisiam petit, μν Confessionem, Φι alio quolibest modo dissinguendum es t quia aut peccatum est occultum, aut manifestum . S. HI Oeeulium, aut exigis in occulto, aut in manifesso. Si in oeeuIto, debet ei denegare , o monere, ne in publico petat . Si autem manifesso petit, debet ei dare . Verum, cum sanctus Doctor in 3. pari. Summae , ioco superius
citato , minime repetiisse dignoscatur id, quod in A. Lb. sint. scribens posuerat, quamvis ibi opportuna illius do ctrinae repetendae occisio fuisse videatur; oritur hine quaestio inter illius sectatores , utrum id , quod in
sententiarum dixerat, in posteriore Summa eonfirmasse, non retractando, an revocasse, praetermittendo, censendus sit.
VI. Nos quidem hujusce controversae pelagus ingredi nolumus . Sed eam procul dubio sententiam cautiorem, & magis tutam esse, ac merito sequendam existimamus , ut scilicet , quoniam omni ratione vitari opo tet ea, quae Poenitentiae Sacramentum odiosum Fidelibus reddere possunt,& adeo districta est lex spilli Consessionis saeramentalis, ut Consessarius ne cum ipso quidem poenitente extra Consessionem loqui possit de illius delicto, quod per Consessionem unice novit , nisi ipse poenitens expressam ei lieentiam tribuerit ; ut , inquam , debeat Sacerdos Eucharistiam
ministrare peccatori occulto , eamdem in occulto petenti , quoties illius peccatum ex audita dumtaxat ejusdem Consessione sacramentali erenovoxit. Quod si praeterea delictum illud aliunde , quam ex insa delinquentis Consessione , compertum habeat , & propterea eidem delinquenti , licet
occulto , & Communionem in occulto petenti , denegandam hane esse duxerit I non omittat eidem fgnificare, salvo semper notitiae auctore, e gnitum sibi esse illius statum alia ratione , quae nihil commune habeat eum Sacramento Poenitentiae. Haec sententia deducitur ex Cap. Si Sace dos, de osseio Iudicis ordinarii ; eamque ins nuat Sylvius loc eis. q. Simgularis tamen disscultas, pluribus autem illustrat & firmat Cabassutius i.
Theor. er Prax. Iuri Canon. lib. 3. cap. 7. nu. q. Denique P. Maurus D. cietatis Iesu Theologus , qui plures annos in Romano Societatis Lycin magno eum plausu, Theologiae Cathedram moderatus est, tom. 3. lib. I quis. I O. num. II. post relatam opinionem ab Angelico Dinore proinlatam in sentent. quam etiam magni nominis Theolosi , Suaro , &
367쪽
L I B. VII. C A P. XI. 3ψIsed, in eadem ad praxim deducenda non parum periculi fore, ait, ne sorte in aliquem scopulum incidatur ex iis, quos lupra innuimus. VIL Hactenus de peccatore occulto, qui vel publice, vel occulte Eucharistiam petit . Iam vero dicendum est de publico peccatore, qui Saera. menti Communionem postulat sive in publico, sive in occulto. De hoc amrem tutissima & generalis regula est, ut a s acra mensa repellatur. Si pecca tum es manifestum, debet denegari Eucharisia , sive in occulto, Γυe in m nifesto petat. Ita S. Thomas loci eis. in A. sentent. qui etiam alibi in g. parti quaest. 8Ο. an. 6. Ad primum , Salvatoris sententiam repetens, ait: Sancta prebibentuν dari eanibus, ides peccatoribus . Idem sentit S. Mnaventura, aliique Theologi eommuniter docent, post S. Cyprianum, cujus sententia relata est in Can. Pro dilectione, de Consecrat. dis. 2. Plena sunt autem hujusmodi prohibitionum Synodalia Episcoporum statuta I ut videre est in iis,
sus S.Carolus Borrom gus edidit, & in aliis, quae indicantur a Genetio Theol. Moral. tom. 3. tract. q. de Sacram. Euchari t. cap. 9. quaest. 3. Quare nil aliud in hac materia quaerendum Tuperest, nis ut statuatur, quinam sint publici & manifesti peccatores, quibus deneganda est Eucharistia, sive eam publice, sive in occulto petant. VIII. Quaestionem tractat Angelicus Doctor ἰn cit. art. 5. ubi in corpore haec habet: Quidam sunt occulti peccatores, quidam vero manifest, scilicet per evidentiam facti, sicut publici usurarii, aut publici raptores, vel etiam per aliquod iudicium Ecclesiasticum, vel seculare. Cumqtie deinde in quaesi. 82. art. p. in respons ad tertium statuat, assistendum non esse Missae concubinarii Sacerdotis; ita subdito Sed hoc intelligendum es de notorio vel per sententiam , quae fertur in conυictum , vel per confessonem in jure factam,ves per evidentiam facti, quando non potes factum aliqua tergiversatione ee-ιari. Itaque hoc tuto asserendum videtur cum Sylvio loci est. a. an. 5. diago. quWsit. I. manifestos peccatores, ad effectum , de quo agitur, censeri eos, quorum peccata noscuntur aut per Iudicis sententiam , aut per propriam confessionem in iudicio factam, aut per evidentiam facti, quae nutiis possit tergiversarione celari: quod etiam ante illum statuerat Sotus in A. sent. dist. I a. quaes. I. an. o. q. Ambiguitas , & recte deducitur ex Cap. Tua nos, edi ex Cap. suaestum , de cobabit. Clericorum. Eorum autem opinio est rejicienda . qui asserunt , neminem publici peccatoris censura notandum, aut ab Eucharistica mensa segregandum esse, praeter eum, quem I dieis sententia talem esse declaraverit' eum ex praemissis constet, manis si quoque peccatoris nomine, ad hune effectum, censeri eum, qui not
rie talis est, quamvis nee ipse in judicio delictum consessus sit, nee super eo Iudex Ecclesiasticus, aut Laicus sententiam tulerit: ut probe etiam animadvertit Iuenin de Sacramentis ditis q. quas. 5. cap. 7. art. I. Continuator operis Tournely, tract. . de Censuris pari. I. cap. S. Geneti. t . de S cram. Euchar. pag. Iri. quaes. 8. editionis Latinae, Gamachaeus tom. 3. quin,
79. cap. 2. Hi s. quibus consonant decisiones relatae in Collationibus
368쪽
Andegavensibus anni ITIO. tom. 2. pag. 236. dc in Rhotomagensibus de S eramento Euebarissa. Ita denique intelligenda esse Synodorum decreta, &Ritualium praescripta , quibus , ut supra innuimus , publici peccatores a Communione arcentur, sine dubitatione censuit Van-Espen 1 .E I. Uni veri pari. 2. cap. 2. num. 2O. ita scribens: Cum ergo Risualia, atque S Odalia decreta velint uniυersm, publicos γ uotorios peccatores a Gm --nisne repelli , manifesωn es a verbis, oe mente Ecclesia omnino deυiare, qui hujusmodi peccatores non prius volunt esse repellendos , quam peν sententia-Judicis snt ut notorii peccatores declarati', quas non possent per noωνietatem sum esse vere notorii , publici peccatores, antequam per sententiam tales ese sent declarati. Num sorsan scandalum non esset, aut Sanctum non .are ν ea nibus, si notoriis peccatoribus notorietate facii administraretus publica Eucha-νUia , quamvis necdum per sententiam domni Ossicialis in tales condemnati
In quo agitur de Viatico pueras exbιbendo 2 item . . de iis , . qui , . perseverante eodem morbi periculo, insant , malicum sui : li exhiberi : aliqua de frequenti , oua η - 'quotidiana Comminione.
REEle tamen, & sne reprehensione poterit Episcopus Synodali Consti.
tutione Parochos compellere ad administrandum sanctissimum: Viatiis cum pueris mox decessuris , si eos compererint tantam assequutos iudieii maturitatem, ut cibum istum coelestem, &supernum, a communi, & materias di ,rnante haud enim leviter delinquere , credimus , qui pueros etiam duodennes, & perspicacis ingenii, sinunt ex hac vita migrare sine Viatico , hane unam ob causam , quia scilicet nunquam antea, Parucho Tum certe incuria, & oscitantia, Eucharisti cum panem degustarunt . Ad ejusmodi autem gravem abusum radicitus extirpandum , quem nulla pro secto cohonestare valet probabilis Theologorum opinio, ad quam Parochi confugiunt, ut suam aut prorsus excusent, aut ad minus elevent culpam, nonnulla sunt breviter praemittenda. Cui libet antiquitatis studi Ab notissumum est, antiquam Ecclesiae consuetudinem obtinuisse, uti sanctissimae Elis charistiae participes fierent insantes statim post Baptismum: quod pluribus monumentis demonstrat Martene de antiq. Eccles ritIb. tom. I. tib. I. cap. I. art. Is . II. iisdemque infantibus, perinde ac adultis, consuevisse frequenter sacra Mysteria ministrari , testantur Cyprianus tract. de lapses, A Gor Consit. . o l. lib. 8. cap. I a. I9. Dionysius, seu quicumque si A ctor Eccles Hierareb. cap. 2., 7. Augininus sem. ἡ. de verbis Apinosi, e se. IOL ad Bonifac.& constat ex Sacramentario, quod inscribitur nomine Sancti Gregorii, tit. de Sabbato sanciti, aliisque testimoniis adductis a
369쪽
Cardinali Mna Rer. liturgic. lib. 2. cap. 19. num. II. a Martenet eis. ιib. I. cap. q. art. Io. I a Iuenin de Sacram. dig. q. quaest. 5. cap. 2. atque etiam
ab haereti eo Binghamo Orion. Eccles tom. lib. I Z. cap. l. f. 3., tom. d. lib. I S. cap. q. 7. σ cap. 7. f. q. Hic mos, quem a Graecis, sua aetate, retentum obiervat D. Thomas 3. pari. quaest. 8O. art. 9. ad 3. 3c etiamnum apud eosdem perseverare, tradit Areudius lib. de Sacram. Euch. cap. II. quandonam in Ecclesia Latina obloleverit, incertum est : hoc unum ceristo scimus, ejusdem ritus vestigia inveniri apud Hugonem a Sancto Victore, qui secuto x II. scripsit, de Sacram. lib. I. cap. 2O. bc apud Guibertu in Abbatem, Auctorem x II. seculi, I. deI Moribus Sanctorum cap. 2. f. I.
Sed subsequenti aetate ea deprehendimus omnino deleta, nec quadringentis abhine annis usquam legimus fuisse infantibus sanctissimam Eucharistiam in Ecclesia Latina administratam . Utramque disciplinam , habita ratione diversitatis temporum, commendavit Tridentinum sessa I. de Communione cap. 4. ubi haec habentur .' Denique sancta senodus docet , parvular , usu rationis carentes , nulla obligari necesstate ad sacramentalem Euebarissiae Communionem Neque ideo tamen damnanda est antiquitas , si eum morem in quibusdam locis aliquando se aυit ut enim sanctissimi illi Patres sui facti probabilem eausam , pro illius temporis ratione , habuerunt ζεta certe , eos nulla salutis necessitate id fecisse , sine controversia credendum est.
II. Facta porro praedicta disciplinae mutatione, Innocentius III. in Cap. omnis utriusque sexus, de poenit. m remiss. omnes Christi fideles, postquam
σου annos discretionis pervinerint, obligavit ad Eucharistiam, ad minus in Paschate, reverenter percipiendam. Hi ne vero orta est inter Scholasticos dissensio in determinando tempore, quo ejusmodi pr epto urgeri incipiant pueri . Plerique Doctores non improbabiliter dolent, omnes pueros, statim ac sunt doli capaces , sicuti adstringuntur sacramentalli Consessionis praecepto, ita obligari ad communicandum in Paschate, nisi sorte, ut decernitur in cit. Cap. Omnis utriusque sexus , de proprii Sacerdotis consilio, ob aliquam rationabilem eatisam , ais tempus ab hujusmodi perceptione duxerirabstinendum . Allegata enim Decretalis Innocentii III. utrumque praeceptum conjungit , & absque ullo inter unum , & alterum discrimine , utrumque onus imponit omnibus utriusque sexus Fidelibus . posequam ad annos discrerionis pervenerint. Ita Paludanus, S. Antoninus, Tabiena, quos refert, & sequitur Ioannes Sanc et in selectis disp. 25. quibus adde Castrinpalaum tract. ΣΙ. disp. unie. punct. Io. num. ix. 8c Philippum de la Crux in
Tbesauri Eccles tract. I. I I. num. 3. atque huic sententiae patrocinatur Manuale Henrici Episcopi Sistari censis , in Synodo Sistari censi approbatum,
pn cujus can. Io. habetur: Moneant autem Sacerdotes parochianos suos , μν
370쪽
necdot. 4Martene, & Durand. col. IO82. At alii, quos ei tant, & sequuntur Suarea rom. 3. in g. pari. quaest. 8O. disp. 7 sere. I. VasqueZ disp. 2I cap. Dicastillo tract. q. disp. IO. dubit. s. num. I IO. perlamorem usum rationis expectandum centent, ut pueri ad annuam Communionem constrin. gantur: non omnis quippe discretio, quae lassiciens habetur ad se expian. dum sacramentali Confessione, satis est ad rite percipiendam Eucharistiam , cujus excellentia majorem exigit in suscipiente judicii maturitatem , ut debita religione , ac reverentia ad eam accedat . Quo vero aetatis anno eam maturitatem advenisse , si praesumendum , non potest certa regula definiri : cum alii tardius , alii citius persectum rationis usum , rerumque spiritualium intelligentiam assequantur e id autem intra decimum, di decimum quartum aetatis annum , communiter evenire , notat citatus
III. Uerum, etsi Doctores ita inter se dissentiant, sere tamen comm niter satentur, tantam non desiderari aetatem, ut quis in mortis articulo Et possit, & debeat sanctissimo Viatico muniri e quin immo laudatus Suaret expresse docet, omnibus, qui sunt doli capaces, posuis in vitae discrimine, illud esse, ex Divino praecepto, porrigendum; citatam quippe secti
nem in hunc modum absolvit: at wro de Communione facienda in articulo ονtis non es eadem ratio .... Unde exissimo, in illo articula dandam esse Communionem cuicumque homini babenti usum rationis ad peccandum, em lpari Confusionis , Cr extremae Unctionis. suod Navarrus quidem fatetur esse lomnibus consulendum e ego vero exissimo, esse obligation/m tam ex parte potentis, quam dispensantium me. Suaresiti sententiam pluribus comprobat Carisdinalis de Lugo de Eueh. disp. I 3.ses. 4. num. 37. eidemque suffragatur Α ctor anonymus in Carmine Μs. prolato a Martene de antiq. Eces. ritis. cit rom. I. Io I. cap. q. art. IO. f. 14. inquiens: Non pueris infra bis quinque manentibus annos lves Corpus Domini, quamvis sint corpore puri: id sumant, cum ignorent, ergo prohibemur. lExcipe quos urget sera mors, anni licet his snt
octo, sis novem , vel septem , dum Mi conset
Scire Pater nosser, edi eorum vita probata.
Quare nulli controversae opinioni calculum adjicit Episcopus, qui in sua Synodo Parochos serio adhortatur, & monet, ne patiantur, omnes pueros indiseriminatim interire sine Christi Corporis Viatico , illudque iis praebendum praecipit , quos iidem Parochi , diligenti praemisso examine , tanta compererint pollere ingenii perspicacia , ut latentem sub speciebus
sacramentalibus Christum & firmiter credant , & reverenter adorent . tunc vero securius id in Synodo decernitur , cum non determinatur certa,
aetas, in qua decessurus puer sit Christi Corpore reficiendus, circa quam unice vertitur Theologorum dissensio , sed ipsiusmet prudentis Parochi iudicio permittitur definire, an moriturus puer, spectita ejus indole , si di