장음표시 사용
381쪽
LIB. VII. C A P. XIV. 3ssso ab altero delicto sententiam dicat , licet ejusdem delim ipse , tam.
quam privatus, particeps fuerit. Ita D. Thomas in supplem. 3. pari. piaesi. aO. art. a. ἀλω primum ergo dicendum , quod in tali easu nec Sacerdos deis het audire Confessionem mulieris, eum qua peccavit, de illo peccato, sed δε- et ad alium mittere, nec illa debet ei confiteri, sed debet petere licentiam ad alium eundi, vel ad Superiorem recurrere , s ille licentiam denegaret ,δum propter periculum, tum quia es minor verecundia . Si tamen absol-ret, absoluta esset . Quod enim Abgusinus dicit , quod non debeat esse in eodem crimine , inreuigendum es, secundum congruιtatem , non secundum necessitatem Sacramenti . An vero non solum valide , sed etiam licite id fiat , non consentiunt Auctores . Aliquam certe labem in ea Confessio. ne D. Thomam agnovisse , ex citatis ejusdem verbis palam est . Et S. Petrus Damiani opusc. 7. cap. 7. adeo vehementer in eamdem Consessi nem invehitur , ut certe videatur , illam non solum illicitam reputare , sed tamquam irritam rejicere ς ait enim : Legis praeceptum est , ut, cum quis lepra perfunditor, Sacerdotibus ostendature tunc autem, non Sacerdotiis bus , sed Ieproso potius Venditur , cum immundus immunis pera Iam communem nequitiam eonfitetur . Sed , cum Confesso utique manifes alio μ οῦ quid , obsecro , manifesat , qui audienti cognitum narrat ρ Aut quo pacto
confessio illa dicenda es , tibi nihil a constente manifestatur , nis quod iampridem ab audiente cognoscitiar Et qui sociali vinculo peracta iniquitatis adfringitur , qua lege , quo iure , alterum poterat ligare , vel sotaere Frustra enim quis alium solsere nititur, qui m ipse vinculis irreritur. His, ex Theologis moralibus assentitur Stephanus Fagundra in secundum pri
aeptum Ecclesiae lib. q. eu 3. num. ubi gravis culpae reum iacit Sacem dotem excipientem Consessionem suae eoncubinae . At ex adverso Sylv ster in Summ. pari. I. verb. Confusio I. num. 17. Joannes Sancheae I select. num. I 6. Theophilus Raynaudus tom. I s. in opere, cui titulus -- feroclita spiratuatia, pag. I 28. l,Croix tom. a. pag. 227. aliique assirmant, Consessionem factam complici, tam ex parte poenitentis , quam ex par te Consessarii, culpa vacare , modo uterque a perpetrato crimine abhorreat, & longe absit periculum novi consensus in illud. II. Et tamen in multis Synodis decretum est , nedum illieitam , sed
inanem pariter , nullam , atque irritam fore absolutionem , a Sacerdote datam socio sui criminis adversus sextum Decalogi praeceptum. Ita quippe statutum legimus in Synodo Leodiensi anno I 551. pag. 7 . in Velite
na sub Cardinali Cybo anno r6ρ8. pag., in Synodo Fulginatensi sub Episcopo Baptistellio anno 1 aa. pag. 76. in Bononiensi sub Cardinali
Jacobo Boncompagno lib. a. eap. s. in Anconitana sub Cardinali Maliae-jo anno I pag. II. atque in Synodo Lucana, quam refert Roncaglia in sua morali Theologia rom. 2. tract. Ist. eap. 3. Numquid igitur prae dicti Episcopi peccarunt contra regulam , quam hucusque inculcavimus sdi elucidavimus , nihil in Synodo decernendi de rebus dubiis , atquc in Z a
382쪽
ter Theologos controversis , materiam praecipue Sacramentorum respiciem
tibus λIII. Nihil illos peceasse ex eorumdem statutis deprehendimus t illi su
quidem non deciderunt quaestionem , an Consessarius, generali ceteroquin iurisdictione instructus , valide . & licite poenitentem absolvat a crimine secum perpetrato I sed eumdem privarunt jurisdictione , seu ficultate a solvendi socium sui , seu complicem in peccato impudicitiae. Quam v ro sapienter & sancte id praestiterint , ex iis sis est judicare , quae Doctores , de hac re agentes , mature Pnderarunt . Atque , ut ea praeteris
mittamus , quae a S. Petro Damiani , & D. Thoma nuper audivimus , Basilius Pontius de matrim. lib. 7. east. 38. num. 3. illata mentione Comsessionis , de qua agimus , gravia mala describit , atque exaggerat , quae ex ea proveniunt , praecipue cum Consessarius in sacramentali soro sceminam audit, eum qua, non semel tantum, & diu antea peccavit , sed in turpi contubernio perseverat. Verjuys tom. 9. n. s. amrmat , longa experientia compertum , ejusmodi Consessiones plerumque saeri legas esse , novisque peccatis foedatas. Theophilus Raynaudus, quamvis cit. loe. eamindem Consessionem in se licitam dixerit , periculosam tamen fatetur . Et
Natalis Alexander Theolog. dogmat. . morat. tom. I. lib. 2. de Parnit. cap. s. art. I . regul. 66. haec ad rem adnotavit: Vix coni vis, ut peo.
eatores, qui apud ipsos hujusmodi crimen deponunt, sinceram illius paenitemtiam agant ' vix contingit, ut criminos illi Sacerdotes salutaria dent consilia , convenientem satisfactionis modum praescribant: er , se peccata sint impudicitiae, periculum est, ne nova cum poenitenti, tum Sacerdoti, in ipsa Confessione peccati nascatur oecasio. Quare S. Carolus Borromaeus, ne sis didis hisce maculis illud scedaretur Sacramentum , quo Christi Sanguine perfundimur , ut a peccatorum lepra mundemur , in sua Synodo Dicece. sana XI. . . Ecel. Mediol. pari. a. pag. 4ost. Consessariis seneratim , atque universim iacultatem interdixit sui cujuscumque eriminis solium ,
seu quoquo modo participem , absolvendi : Confessario s inquit ) qui omiuscumque criminis, etiam minimi, socius , particepsve Milo modo fuit, munere interdictum si Confessonis eorum audiendae , quos illius socios flabuerit . Nec vero absolutio , s quam impartierit , ullius roboris si, sed imrita plane , ac rescissa , nullaque omnino , tamquam ab eo impartita , qui iurisdictionis, m facultaris expers es. Et vero , si quis Confessarius culpa
fetus , particepsis aliquid contra ausus erit , excommunicationis sententiam flatim subeat. cujus vincula irretitus, ab alio Sacerdote , nis a nobis, ab
solis non possit. IV. Quamquam autem haec sanctissimi Praesulis statuta , etiam gen ratim , uti sonant , sint summopere commendanda , & quilibet Antistitum sancte queat eorumdem vestigiis insistere ς negari tamen haud por- est , majorem quamdam , & graviorem inhonestatem in eo adesse , ut Sacerdos illius personae Confessionem excipiat , cum qua impudicitiae se lus
383쪽
L I B. VII. C A P. XV. Is 7 his admisit : ae proinde , statim ac nos ad Petri Cathedram evecti , t lius Dominici gregis curam suscepimus, universali lege ediximus , ne utilus Consessarius, μι casum extremae necessiatis, nimirum in ipsius mortis areisulo , m deficiente tunc quocumque alio Sacerdote , qui Confessarii m ntis obire possit , Confessonem sacramentalem persona complicis in peccata turispi , atque inhonesto, contra sextum Decalogi praeceptum commisso, excipere amdeat , sinata propterea dii , ipso iure , quacumque auctoritate , iurisdictione ad qualemcumque persenam ab huiusmodi culpa abs.lυendam e ut legi potest in nostris Apostolicis litteris , datis Kalendis Iunii r 4 I. quae e tant Bullarii nori tom. I. Confit. 2o. 4. Ut porro conscientiarum tranquillitati eonsuleremus , aliis similibus liueris , datis die L Februarii
17 s. quae habentur cit. ram. Bullarii consit. I 2O. declaravimus, ad rem . de qua agimias , perinde esse , nullum adesse Sacerdotem , praeter illum. eum quo poenitens inhoneste peccavit , aut eum tantum adesse , quem Liam poenitens , constitutus in morais articulo , eligere requit sine periculo se ipsum infamandi , aliisque malam sui suspicionem itMerendi ; atque
ideo, in eo rerum statu , non pmhiberi , diximus , Sacerdotem, uiae impudieitiae complicem absolvereo eumdem tamen simul monuimus, ne prae, dicta infamiae , aut scandali pericula sibi confingat , quae revera absint et quin immo voluimus , ut ea , cum potest , antevertat , & removeat; secus enim poenas non effugiet , in nostra prima ,Constitutione inobedientia
hus inflictas.c APUT DECIMUM KLUINTUM.
forma conditisnata in Faenamento Paenitentiae.
CUM in superiore capite sexto hujus libri , de Sacramento Baptism
iis , quod in anima characterem imprimit , ageremus, plura disseruimus de forma conditionata, quae in ejus administratione adhibetur, de--que ejusdem vetustate, necnon Γ circumstantiis necessariis , ut quis ea Iucite uti possit: quaeque ibi tradidimus, congrua congruis reserendo ceteris etiam Sacramentis, quae characterem imprimunt, facile aptari possunt. II autem aliqua dicamus de iis , quae non imprimunt eharacterem , cum in his Poenitentiae Sacramentum adnumeretur, disputant Theologi, an absoluistio sub conditione in illo impertiri possit : quod idem est , ac dicere , an in hoc Sacramento, quod non imprimit characterem, quodque idcirco relaterari potest 4 quibusdam eoncurrentibus cireum stantiis , conditionata Bruma admitti, & adhiberi valeat. II. Qui eam nullatenus admittendam existimant, asserere solent , h ausmodi formam conditionatam in Sacramento Poenitentiae nunquam in Ecclesia adhibitam suisse longo HI. seculorum spatio , quibus nee Con Milium , ullum . nec ullus ex Patribus eam commemorasse dignoscitur ,
384쪽
nee ulla ipsius mentio reperitur in Ritualibus Latinis , aut Grateis , nee etiam in Rituali Romano , quod a Paulo V. eonfirmatum fuit, licet in his de forma conditionata agatur , quae in Baptismi , ac extremae Unctio.
nis administratione adhibetur ,' praeterea S. Carolum Borromatum accuratissimam Instructionem pro Consessariis composuisse , in qua loquitur de modo , quo teneriores pueri , atque puellae ad Consessionem admitti debent, quin ullum de conditionata serma verbum faciat item Alber tum Castellanum , ordinis Praedicatorum , anno I 497. quoddam edidisse opus , Sacerdotale Romanum inscriptum , a summis Pontificibus approba.
tum s quod idcirco dici potest auctoritatem legis habere ) , ubi pag. II. is
tergo eap. 4. edit. Venet. Is 8S. postquam egit de conditionata Baptismi forma, & casuum circumstantias indicavit, quibus ea adhiberi potest , sequentia verba in margine adnotavit : Secus in Sacramento Amisentiae , quod non licet . Contra conditionatam sacramentalis Poenitentiae formam clamat Cardinalis Cajetanus in sua Summa veta. Absolutio primo, sequentibus verbis: Errat Saceνdos se faciens, quia praesumit sub forma dubia ιν dere , quod Chrasus mandavit sub forma certa mini ari r ac paulo infra. Da nullo magis debet curare absolvens , quam de contritione, oe satisfactio paenitentis ς' tamen Ecclesia , absque conditione aliqua , ererit m irenti dicenti, se eontritum, habere propositum satisfaciendi , er absolusionis b nineium impartituν absque conditionali nota. Unde exterminanda vi hujusmodi superstitis ab Ecclesa Dei .
III. Utque eo magis sententiam suam confirment , qua usum condi tionatae Armae in Sacramento Poenitentiae rejiciunt, easum promnunt de Consessario, qui ita absolveret: Te absolvo , s babeo potestatem absolvemdi: vel hoc modo e Si tu es vera paenitens: vel hoc alior n resilues a. Iienum, aut tale aliquid feceris: & absolutionem quidem duobus prioribus modis impertitam , validam esse , in ani r at conditionem inutilem, prorsus , atque superfluam esse , utpote quae nihil aliud essiciat , nisi. ue Minister incertus remaneat , utrum Sacramentum administraverit , poeniis tens vero , num illud susceperit : absolutionem autem tertio modo imis, perti tam , nimirum sub conditione de suturo , nullam omnino , ae irru tam esse eum Ministri voluntas , absoluta , & emcax de praesenti esse debeat, quo tempore ponitur materia, & forma Sacramenti. Sicuti enim propositio conditionata nibu ponit in re; ita conditionata voluntas, quamis
diu talis est , in suspenso remanet , & nihil prorsus operatur. Ita disserunt Geneti. tom. 4. suae Theologiae Moralis tract. o. de Sacramento Paris nisentiae eap. I 2. quaest. 5. Tournely in Praelestionibus Theologicis de Samcramento Paenitentiae tom. 2. an. 3. quaes. 8. pag. 2 o. edit. Paris I 728. . Giberi tom. 2. Consultationum Canonicarum da Poenitentia eonsula. I. σrom. 3. confult. 39. sis ultima.
IV. Alii tamen . qui formae conditionatae in Sacramento Poenitentiae favent , praemissis rationibus nihil moventur ; eamque. licite & recte avi
385쪽
L I B. VII. C .a P. XV. 339 hiberi posse , statuunt , dummodo necessariae adsint circumstantiae , ae de a conditionibus de praeterito , vel de praesenti agatur , minime vero de Juturo . Animadvertunt siquidem , nihil esse in sorma conditionata , quod Sacramentum irritum faciat . Si enim conditiones illae de praeterato , vel de praesentι , adsunt , dum forma adhibetur , Sacramentum non secus perficitur , ac si serma absoluta adhibita suisset : si vero desunt , tunc , licet ob earum desectum absolutio irrita sit , id tamen sermae conditiona. . tae , qua Sacerdos usus est , adscribi non debet I quoniam idem omnino contingeret , si serma absoluta , dum impertiebatur absolutio , adhibita suisset . His addunt , per hujusmodi conditionatae somae usum , reverentiae Sacramento debitae maxime consuli , dum per eam protestatur Minister , s aliquod intersit obstaculum , se nolle Sacramentum perficere , Scsimul eumdem Ministrum a gravibus angustiis se , expedire , quibus ali.
quando vexatur , dum ex una parie venerationi erga Sacramentum deesse nollet , ex altera vero necestarium periclitantibus animis auxilium de- nmare veretur . Ita disserunt Theologi Scholastici , ac etiam Morales , qui sermam conditionatam recte adhiberi tuentur , dummodo tamen necessariae , ut supra dictum est , adsint circumstantiae , ad quas nimirum, uni agitur de illius usu in Poenitentiae sacramento , veram redigi diffi-
U. Et quoniam haec eorum opinio tamquam xv I. seculis incognita traducitur , & nulla in Conciliis , ac Ritualibus mentio de ipsa reperiri
dicitur ; quin immo in Sacerdotali praedicti Alberti Castellani expresse
. reprobata apparet : aliquis ex ipsis non deest , qui sermam conditionatam in Saeramento Poenitentiae ab Henrico Gandavensi, qui secuto x III. M- ruit, in suo suarii. de Pis iremis , admissam esse contendat . Sed , quia Henrici textus non satis clarus , nee ad rem eonficiendam idoneus videri potest ; ad Ioannem Gersonium confugiunt , qui scripsit ineunte seculo xv. quique de absolutione conditionata in Sacramento Poenitentiae pluries in suis operibus verba facit, nimirum in Responsionibus ad Carthusanorum interrogationes rom. a. pag. 45 I. littera A. in Tractata de unitate Ecclesie, eod. rom. 2. mg. IIS. littera . g. in Tractam de Abismate , tom.
a. pag. 7st. littera C. Tenendum es hie pra certissima --lusione Neologiae , quod , scut potes feri Confessio in multis casbus Gliis , veι scrupulo is , . sub conditione, tam in eis , quae sunt de iure , quam quae sunt de facto e sic. pol si dari absolutis eoisitionalis: ubi tamen docet, opus non esse, ut quis conditionem verbis exprimat id quod aliquibus in more positum erat ), sed satis esse, ut eam dumtaxat mente concipiat: quod etiam de Baptismi
forma conditionata asseruerat eodem pom. a. pag. 4o6. B. juxta ejus operum
editionem Amstelotimi euiam, qua nos usi sumus. VI. Iidem vero , qui sermae conditionatae in Poenitentiae Sacramento savent , fatentur quidem , nullam illius mentionem in aliquo Rituali , μψι Concilio , vel Canone iactam reperiri - verum advertunt , in nullo
386쪽
quoque Rituali, Concilio, vel Canone illam damnari: quod quidem praeis termissum non esset , si praedictam conditionatam formam adhibere , --nus rectum , aut illicitum visum esset I siquidem complures occurrunt iiis bri , in quibus legitur sententia conditionatae sormae favens . Albertus dumtaxat Castellanus in suo Sacerdotali Romano, quod a summis Pontificiis bus approbatum fuisse asseritur , eam expresse in Poenitentiae Sacramento condemnatia Verum egregius hic Ordinis Praedicatorum Prosetar, qui , exeunte secuto xv. ac ineunte xv Io floruit , eximiis quidem dotibus conspucuus suit, idemque Sacerdotale Romanum concinnavit , quod ab ipso diea. tum Leoni X. Pontifici Maximo, deinde Pii IV. Pontineis jussu emendatum fuisse dicitur, iuxta ea, quae leguntur rom. 2. Scriptorum ordinis Praeis dicatorum P. Iacobi Echard pag. 48. Sed hujusmodi opus legis auctoritatem & vim obtinere, admita etiam, quod Pii IU. auctoritate eorrectum fiterit , admodum ad probandum difficile iudicatur . Gratiani enim Decreis tum , quantumvis pluries Romanorum Pontificum cura emendatum suisse non ignoretur , vim ac pondus legis non habet I quin immo inter omnes receptum est, quidquid in ipso continetur , tantum auctoritatis habere , quantum ex se habuisset , si nunquam in Gratiani Collectione insertum laret e ut videre est in nostro opere de Caneminatione Sanctorum lib. 4.part. 2. cap. IT. num. I . Et haec quidem respondendi ratio prudentibus viris lacile arridebit; cum & firmo rationis landamento innitatur, & m, gnam praeseserat modestiam , dum assertam operis revisionem, de mandato Pii IV. factam , nullo modo attingit I cuius tamen Pontificii mandati probatio valde dissicilis esset. Consulatur Berti tom. 8. Theolog. lib. 34. cap.
8. Ultimo. iVII. Nos quidem in hac, atque in aliis hujusmodi controversiis, ne tri ex partibus nos addicimus , atque ita ab Episcopis in Synodis agendum existimamus; quin immo de illa ne verbum quidem a nobis factum
esset, nisi , praeter connexionom materiae eum conditionata Baptismima, de qua nuper sermonem habuimus, hujus controversiae notio ne Liario praemittenda nobis visa suisset, antequam de quibusdam ea fibus 'cticis hi hoc capite ageremus , de quibus aliqui Episcopi in suis Synodis
decreta & statuta edere, opportunum duxerunt.
VIII. Aecidit saepe , ut aliquis , gravi morbo se opprimi sentienς ,
Consessarium arcessi jubeat I verum interea temporis, antequam Confessarius adveniat , loquelam & cognitionem amittit οῦ attamen , etiam sne verbis , aliqua dat poenitentiae sgna tum ante adventum Consessarii , tum in i Ilius conspectu ; aliquando etiam nullum coram Comsessario poenitentiae signum ostendit , quamvis antea nonnulla ipsius indicia dederit . Hae porro quotidie contingunt e sicut etiam quotidie sit , ut , postquam aegrotus duo , vel tria peccatae eonfessus fuerit , Consessionem prosequi amplius non possit . In his omnibus casibus impertiri abiblutio debe: - Itae enim in antiquo Carthaginiens Co Di illi sed by Corale
387쪽
tilio deeretum fuit, relato in Cau. Is qui, 26. quae' 6. Is, qui paenite Diiam in infirmitate petit, se casu, dum ad eum Sacerdos inυitatus venit, opis pressus infirmitate obmutuerit , vel in pbrenesim versus fueris , dent tesimonium, qui eum audierunt, oe accipiat paenitentiam. Item an epistola S. Leonis , a Gratiano pariter relata in Can. Multiplex, de paenitentia diji. I. suod δε aegritudine aliqua ita fuerint aggravati, ut, quod paulo ante poscebant , sub praesentia Sacerdotis segnificare non valeant ; testimonia eis Fideinitum circumstantium prodesse debebunt, ut semul. Paenitentiae, reconciliationis beneficium consequantur. Et , ut ad recentiora tempora descenda. mus, addenda est constitutio Synodi Nemausensis , anno I 284. habitae, relata a Grancolas tom. 3. veterum Liturgiarum pag. 772. Si infirmus petierit Sacerdotem pro paenitentia recipienda, vel aliqua sina paenitentiae fecerit , oe interim, dum Sacerdos veniret, obmutuit infirmus , vel factus es amens , aut phreneticus; Sacerdos veniens, sυe ad nutum infirmi, Me adtesimonium eorum, qui audierunt ipsum petentem paenitentiam , vel Presb
rerum , vel aliqua segna paenitentiae facientem, debet ei, quicquid humanitatis , vel consolationis poterit, impendere , absolvendo eum, reconciliando, orationes dicendo , Crucis osculum , se praesens Crux fuerit, sebi damdo . Cum his concordat Rituale Romanum tis. I 8. ubi de infirmo loquens, ait: suod δε inter eonfitendum , vel etiam an=equam incipiat confiteri, vox loquela aegro desciat, nutibus, Ignis conetur floquitur de Confessario ) quoad ejus feri poterit, peccata poenitentis cognoscere , quibus utcumque vel in genere, veι in specie cognitis , vel etiams confitendi desederium e per se, sue per alios ostenderit, absolvendus es. Cumque nonnulli erixistimarent, aegrotum illum absolvendum non esse, qui coram Confessario nullum poenitentiae signum dedit, quantumvis antea dederit coram aliis, qui id ipsi Consessario testificantur ; suamque opinionem ea ratione
sulcirent , quod Clemens VIII. Pontifex Maximus anno Iooz. seque tem propositionem , veluti scandalosam , ac temerariam , damnavit e Liacere per iitteras, seu internuncium , Confessario absenti peccata sacramentalia. ter confiteri , m ab eodem absente absolutionem obtinere : uti videre est in Constitutione. 87. ejusdem Pontificis Bullar. tom. 3. eorum tamen error
ab aliis facile deprehensus est . Longe enim discrepat unus casus ab Milo. Consulantur Cardinalis de Lugo de Sacramento Paenitentiae dispuς. 17.sect. f. a. Cardinalis Gotti tom. I . Theologiae, de Sacramento Paenitem
ιut. 74. Elbet Theol. Moral. pari. a. de Sacramento Paenitentiae , conferent. S. I. num. 2O7. Narrat hic Auctor, praedictum Clementem VIII. in .
terrogatum suisse, an, prohibendo Consessionem in absentia, sive per liditeras, sive per nuncium factam, in animo habuerit, hanc quoque Co sessionis speciem , de qua loquimur, prohibere , & consequenter absol tionem , quam Sacerdos impertitur aegroto jam jam morituro, & nullum
Poenitcntiae signum , aut Consessionis desiderium in sui praesentia demo
388쪽
stranti, de quibus tamen signis antea editis certior fit per testes . eumdemque Pontificem negative respondisse , asserit. Et , quamvis ipse nutilum hujusmodi responsionis documentum afferat ; nihilominus , ita se rem habuisse, constat ex testimonio Petri Lombardi , Archiepiscopi Ar- maeani, qui hoc idem audivisse se affirmat ex ore ipsius Pontificis, eum quo de hae quaestione tractaverat . Id autem responsum non solum relatum lesitur in operibus P. Conincla de absolutione moribundi, in M. verum etiam in laudato opere Cardinalis de Lugo sect. q. num. 76. σQuare , cum olim Major Lusitaniae Inquisitor supremae Inquisitioni Romanae hanc proposuisset quaestionem .' An censuram , o quam , mereatur laee propositio e valide impenditur absolutio, quando aegroιus coram uno, veι altero rese signa contritionis exbibet, deinde ., superveniente Confessore, nutato externo signo constendi voluntatem osseudis ' constat tamen ex relatu interia nuncii, aegrotum ostendisse sona contritionis, confitendi voluntatem: sumiamus Ponti sex Urbanus VIII. in Congregatione coram ipse habita die et . Febrtiarii I 632. non solum absolutionem impertiri posse, respondit: Sanctissimus dixit, huic aegroto posse impertiri absolvitionem: verum etiam, i ne laudatum decretum Clementis Papae VIII. negotium ullum sacessere posset, addidit: nee id repugnare decreto Clementis VIIL cum disessam contianeat rationem. Uno Verbo , in casu, de quo Vimus , paenitens per alios
ostendit suum confitendi propositum; idque satis est , ut in eo statu, in quo positus est , absolutionem consequi possit , ut in supra citato Rituali
statuitur. Nec disputandi locus est , utrum in hoc easu absolutio conditio ta, an simplex, & absoluta esse debeat . Haec enim controversia i cum non habet, nisi cum signa ab infirmo edita, seu quae Consessario a testibus reseruntur, dubia prorsus, ae aequivoca per se, ipsa sint, aut su rint. In his namsue circumstantiis , sunt qui putant . absolutionem sub conditione impertiendam esse . Ita legitur in Instructione pro Sacerdotibus ad Consest arii ministerium recens deputatis, Romae edita per quemdam Presbyterum Congresationis Missionis , ac pluries etiam alibi typis
excusa, & praesertim Papiae anno IIa pari. a. cap. I 2. I. -m. Is I.
seq. Et Cardinalis de Lugo, supra laudatus, explicans modum impertiendi absolutionem conditionatam, quando dubia sunt signa, quae ab in. firmo ostenduntur , aut ostensa sunt . ita prosequitur in dicto Tractatu
de Sacramento Paenitentiae disp. I7. sect. s. 2. Hum. 9 I. Si dubitat Sa-ι cerdos, an Mna ab infirmo exbibita fuerint ad fgnificandum doloram Ea pe catis , oe voluntatem absolutionis, an vero ex dolore morbi; item an, quam do dixit, se velle confiteri, esset compos Di, an impos ,. es' sne ratisius --μ: in his enim ρο seruitibus eamus , propter reverentiam Sacramenti , a solutio impendi debet sub conditione explicita, interius cancepta. IX. Quae hactenus dicta sunt , ad eos pertinent , qui in mortis articulo constituti , poenitentiae signa , aut confitendi votum ostenderunt vel
coram Consessario , vel coram aliis sibi adstantibus qui hoc hilum Con-
389쪽
L I B. VII. C a P. XV.sessariis testificantur. Nunc agendum Dde absolutione illorum, qui gra.. vi aliquo, & repentino casu oppressi, vel morbo correpti, extremum atagunt spiritum , absque eo quod ulla dederint , vel dare valeant poenitentiae signa. . Quod cum & iis contingere possit , qui vitam ex Christianae legis praescripto semper duxerunt, & Sacramenta frequenter suscipere convisueverunt ' atque illis etiam , qui de aeterna salute sua plerumque ni hil caeitantes , flagitiis saepe se contaminasse noscunturide prioribus p tissimum intelligenda sunt ea , quae subjicimus . Antiquorum Theolog rum communis opinio fuit , quam multi adhuc tuentur, quod, nullis editis a poenitente actibus , absolutioni Sacramentali impertiendae loeus esse non possit . Ita Natalis Alexander in Theologia Dogmatiem rati lib.
2. de Sacramento Paenitentia art. 7. regula II. & Pontas in verb. Absolum
tis casti 4. ob eam nempe rationem nuper indicatam, quod scilicet, cum poenitentis actus non adsunt , deest materia necessaria Sacramenti Poeni. tentiae ' cumque praeterea Sacerdoti notus' non sit praesens poenitentis It . rus , Rusdemque voluntas , non potest is , judicantis in modum, absolutoriam sententiam proserre . Afferunt etiam in hujus sententiae confirma. tionem , quod Sorbonae lacultas Theolmica anno I 66s. propositionem, damnavit ex quodam libro excerptam , quae sequentibus verbis concepta legitur: sui amiserit loquelam, vel usum rationis, si bene vivebat , ut bonus Melis , frequentabat Confessionem , o' Communionem , quamvis non petierit Sacramenta, quia ex insperato talia acciderunt, debet praesuppo.
ni contritus , ct , faciente aliquo confessionem pro eo , scut si in populo , . Sacerdos faciat absoluιionem, ab omni sententia peccato : quam quidem praedicta Ρarisiensis iacultas sequenti censura notavit: Doctrina hujus propositionis , universim, absoluto sumpta es ἰn praxi periculosa.
X. Adversus hanc quae communis, appellari poterat opinio', insurrexit celebris Auctor Ioannes Morinus in suo Tractatu de Sacramento Paenitentiae lib. Io. cap. Io. hac innixus. ratione , quod, si jam receptum &ratum est, ut qui loquelae usu destituitur, nullumque poenitentiae signum coram Sacerdote exhibet , absolutione donetur , quoties adstantes Sacer doti testificantur, eumdem, ante illius, adventum, vel consessionem suam
audiri postulasse , vel ., dolorem de peccatis significando , absolutioneni consequi expetiisse ' eo fortius absolvi poterit , vel potius debebit is ,
cui licet nemo testimonium reddat, quod ame adventum Consessarii poenitentiae signa: dederit , tot tamen testes sunt de ejus proposito recipie
di Sacramenta, in supremo vitae discrimine , quot sunt actus Christian
rum Virtutum , quot Consessiones sacramentales , & Communiones Cora,
poris Christi, quot demum religionis.& pietatis opera, quibus in universo suae vitae cursu manifestum probitatis specimen praebuit . Ad hanc vero opinionem roborandam , Morinus ipse quoddam Clementis VIII. Pontificis factum resere , qui fabro murario e Vaticanae Basilicae fastigio sorte decidenti , ita absolutionem impertitus filisse dicitur : Si es .apax,
390쪽
absolvi te a peecatis tuis e ut legitur apud Homo num in exam. Erales pari. I. tractat. 7. cap. 18. quaesi. 8 . Praeterea affert Gregorii Papae xv. auctoritatem, qui, dum Bononiensem Archiepiscopatum obtinebat, in suo Memoriali Confess. cap. I. de forma Sacram. Paenitentiae num. I 6. S. Animnini doctrinae adhaerens, docuit , posse etiam absolvi moribundum assuetum frequentare Confessionem , quamvis repentino casu oppressus Sacramentum non petierit . Ac denique in medium prosert Ecclesiae Lemovicensis Constitu tiones editas anno Isao. in Synodo, cui undecim Abbates, Decani tres, Praepositi septem , ac decem Priores , totidemque Archipresbyteri inter. fuerunt e Poterit quoque idem applicari remedium , videlicet sacramentalis absolutionis , et , qui iudicio , omniumque sensuum usu satim captus es , non petita paenitentia, nulloque signo contritionis edito, eum violentia morbi itidicatur de repente σ ex improviso praeventus, oe oppressus , m Chrisimne vixit ; ferrique potes judicium ex actionibus vitae, σ moribus, eum ILhenieν Paenitentiae Sacramentum petiturum fore , s tempus , morbi vim Ienita permisssent ; licet hoc in casu nihil de absolutionis essectu promitiere pusmus I sed , animarum salvandarum causa , nullum remedium omittere debemus , quod Deus potesati noserae commisit , Deum orantes , tis immensia bonitate , o misericordia , quod des aegrotorum dispostioni , suppleat , eete. ea inscrutabilibus Dei iudiciis commendantes. . ,
XI. Morini opinio complures sectatores invenit ex his , qui post eum scripserunt quos inter numerandi sunt Merbesus disert. 4. de Pactis. quaes. 8s. item Juenin de Sacrament. dissert. 6. de Parnis. quaes. 7. 3. qui observat , hoc idem in Rituali Ecclesiae Tullensis , lessu Cardinalisae Bissy, olim Tullensis Episcopi, edito praescriptum fuisse : eui nos avidimus etiam illud bon. mem. Cardinalis de Rohan Argentinensis Episcopi, in cujus Prooemio num. ita legitur: Si qui Fidelium subito obmuis
rescerenι, -ι omni rationis usia desiluerentur, iis ultimo casu correptis, non neganda absolutio, extrema Unctio modo, cum sani sent, vitam duxe-νint homine Cbrisiano dignam. Tune enim praesumi debent habere sinetentem ad illa Sacramenta recipienda intentionem e Genetia tom. q. Theologiae , Moralis tract. 6. de Sacram. Paruit. cap. I 2. quaes. s. Tournely in Prael Gonibus Theologicis de Sacram. Pornit. tom. 2. pag. O seq. edit. Pariissem anni I 28. Vanroy in Theologia Morali pari. tom. cap. 9. quae' Witasse de Sacram. Paeuir. pari. 2. pag. 836. Henricus a S. Ignatio tom. lib. s. cap. I96. σ ITI. Neesen rom. 2. tras. s. de Geram. Paenit. dis.14. Auctor vero , qui Opus citati tantas , Latine redditum , additioni. bus Iocupletavit , praed. casu q. animadvertit , non tanti quidem iacie dam esse rationem illam ab adversariis celebratam , quod scilicet , cum Poenitentis actus non adsunt, materia desit Sacramenti Poenitentiae . Nee enim certum est , materiam Sacramenti esse hujusmodi Poenitentis actus, eum Tridentinum Concilium illos, haud praecise materiam , sed quasi materiam Sacramenti appellaverit ' uti videre est sess. I . de Paenitentia cap.