장음표시 사용
411쪽
donatus ibidem, Bellarminus sit. lib. I. cap. V. Baronius ad ann. O. num. r . Suarez eis. rom. disp. 43. sect. I. num. 6. in M. Est ius cit. q. I 2.-ν-fie. Potes er aliter, quos sequitur laudatus Coussant, Innocentium loqui tum arbitrantur de Unctione, non activa, sed pa a, hoc est , non decollatione, sed de receptione Sacramenti: eum enim aliquibus persuasum sorte suerit , oleo sancto solos inungi posse Sacerdotes , a quibus contacitur, eo pacto, quo in veteri, atque etiam in nova lege, quaedam aliae sacrae unctiones sunt RUum, & Sacerdotum propriae I ad hunc refellendum errorem, docet ibidem Innocentius, oleum sanctum confici quidem ab Episcopo , aliis adjuvantibus inferioris Ordinis Saeerdotibus , non tamen ut subinde ipsi soli , verum etiam ut omnes Christiani , positi in vitae discrimine, ungantur. IV. Posito jam, hujus Sacramenti administrationem solis esse commis. sim Sacerdotibus , dubitare quis posset, num ad illud valide eonficiendum unus sufficiat, vel plures requirantur Presbyteri. Rationem dubitandi praebent saepius allegata verba Apostoli Iacobi aientis: Infirmatur quis
in visis Indueat Presistero Ecclesia, o orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini. At nihilominus firmiter tenendum est, per unum tantum Sacerdotem valide Sacramentum confici e quod & definivit Alexander III. in Cap. suae it, de verbis. segnificat. Nos itaque tibi taliter auximus respondendum , quod Sacerdos , uno praesente Clerico etIam δε-
Ius, ries infrmum ungere: hodieque vigens in Ecclesia Latina usus eon firmat. Neque refragantur verba S. Iacobi , qui , cum dixit Presbyteros Eeelisae , significavit aliquem ex Presbyteris Ecclesiae r novum quippe non est , in sacris litteris numerum pluralem poni pro singulari , quemadmodum adveriit Augustinus lib. g. de consens Euangeli. cap. Io. μperi tom. 3. pari. 2. culus auctoritate fretus S. Thomas lib. q. contra Gentes cap. 73. scripsit e Iacobus dicit: Inducat Presbyteros Ecclesia, o orario Mei sanabit infirmum . Si tamen unus seus Presister adst, intelligiatur hoc Saeramentum perficere in virtute totius Ecclesiae , euius Minisererisit, or cuixs personam gerit. V. Sed , quamquam unus certe sufficiat , plures nihilominus Saeeta tes fuisse olim in Ecclesia Latina adhibitos , ex pluribus antiquis Ritu
libus colligit Menardus nota pop. ad Sacramentarium S. Gregorii; quibus alia eluidem generis, praecipue Cadurcense, Rutenense, & Tutelense, adindit Martene de antiq. Eceles ritib. lib. I. cap. 7. an. 3. 3. eumdemque morem nobis exhibent Constitutiones Angliae, eollectae a Guillelmo Lyn-devvode, in quibus ad tit. de extrema Uuctione pag. 26. legimus e Cum magna reverentia deferatur oleum infirmorum ad infirmos, ipsos inungaην Sacerdotes eum munis devotione, er orationum celebritate, quae ad hoc sunt ordinatae ubi adnotavit Glossator verb. orationum, a singulis Sacerdotibus Pronunciaram suisse sermam deprecativam , cuilibet Unctioni aceommodatam . Cumque eamdem Constitutionem , totidem prorsus verbis , repς
412쪽
titam inveniamus inter Constitutiones Odonis Episcopi Parisiensis , rom. 6. Collectionis Haeduini pari. a. ces. Iς I. inde conjicimus , eam disciplinam in Galliis adhuc perdurasse secuto x II. quo illae sunt editae r quinimmo sequenti etiam seculo XIII. & ultra , retentam alicubi eamdem disciplinam, non obscure significant posteriora Synodalia statuta tum Eeclesiae aeduensis cap. I9. tum Ecclesiarum Cadurcensis , Rutenensis , de Tutelensis cap. IT. tom. 4. necdolor. Martene , & Durand eol. 47o. 7r4. Recte tamen observat laudatus Martene cit. an. 3. g. s. hane ipsam Ecclesiae Latinae consuetudinem non fuisse firmam , constantem , atque universalem , cum ex aliis aeque antiquis monumentis , ab eodem productis, constet , saepius infirmos ab unico Sacerdote inunctos. Nam, Are mitim febre correptum ab unico sancto Nepotiano visitatum , atque otio sancto perunctum, narrat S. Gregorius Turonensis lib. I. bs. cap. 4t. &S. Eugendum ab uno de fratribus pariter inunctum , legimus in ejus Vita apud Bollandum I. Ianuarii . Hic vero ritus sacrae Unctionis , ab unico
recipiendae Sacerdote, a paucis tunc , nec fortasse extra easum necessitatis usurpatus , adeo postea in Ecclesia Latina invaluit , ut Theologi Scholastici cum Suarea eit. disp. 43. sect. a. in M. & Cardinali de La
raea in A. sent. tom. 3. disp. II. art. 9. num. II . illicitum munc repuistent, seclusa necessitate , ejultinodi Sacramentum a pluribus si mul administrari r quoniam nemini int grum est, in Sacramentis administrandis , a norma recedere in Rituali praescripta . Si autem plures simul Sacerdotes re ipsa Sacramentum hoc conficiant , nemo ambigit , illud esse ratum ,
modo singuli diveribs inungant infirmi sensus , & quilibet congruentem inuncto sensui sermam pronunciet ς quemadmodum iidem Auctores seite animadvertunt. Sed de hoc fusus alibi disseremus. Praeterea, etiam spectata hodierna Ecclesiae disciplina , nedum licitum , sed valde laudabile est , ut uni Sacramentum administranti alii plures assistant Sacerdotes ,
ob rationem , quam adducit S. Thomas cit. cap. 73. lib. q. contra Gemres, ubi alte Gia hoc Sacramentum perfectae curationis essemm babet, erin eo requiritur copia gratiae, competit huic Sacramento, quod multi Sara
dotes intersint, oe quod oratio totius Ecclesae ad effectum hujus Deramenti coadiuvit . Et . si plures Sacerdotes interesse nequeant , alios arcessendos probo ἰ viros , qui commode haberi valeant , ob eamdem rationem, adnotavit Cardinalis Sanctoriu4 in saepe citato Rimati Sacramentorum pag. 324. inquiens e Sacerdos , ubi commode fieri potess se tit in Ecclesis collegiatis , plures secum adbibea Presbyteros , cum ungit infirmum ; in aliis vero Ecclesiis, saltem uno Clerico praesente , aut aliis pluribus sebolaribus , vel conseatribus Ecclesiae. VI. Si miro eausam investigemus, cur Ecclesia Latina , quamvis et Iamnum plures adesse cupiat, per unicum tamen sacerdotem velit Saer mentum ad mihistrari , quantum ex conjecturis assequi licet , non aliam.
nisi hane fuisse suspicamur . Cum plures simul Sacerdotes ad infirmum
413쪽
inungendum advocabantur , quilibet pro sua opera haud exiguam exposcebat mercedem ' cui solvendae cum pauperum vires non lassicerent , iisne extrema Unctione decedebant: quamobrem haeretici Waldenses , seu pauperes de Lugduno , uti narrat Reinerus Ordinis Praedicatorum in Opere contra eoidem circa annum I 2sq. exarato, inter ceteras salsas rati
nes , propter quas Sacramentum extremae Unctionis reprobabant , hanc etiam adducebant , quia tantum divitibus datur. Curaverant sane Ecclesiarum Praesules praedictam turpem Sacerdotum avaritiam reprimere , severisque sanctionibus interdixerant, pro sacramentali Unctione quidquam exigere ' quod potissimum statutum reperimus ab odone Episeopo Parisiensi in cit. cap. A. suarum Consiturionum, atque in Synodis Andegave si anni 1183. Remensi , & Treeensi , habitis initio seculi' xv. Uerum , cum haec repagula hauὸ suffcientia, comperta sint ad compescendam S
cerdotum petulantiam, visum est deliberandum, ut deinceps extrema Umctio, nulla petita mercede, a solo conserretur aegrotantis Parocho. VII. Enimvero , etsi quilibet Sacerdos possit illam valide conserre , solus tamen Parochus est ordinarius ejusdem Minister , nec ulli sis est , extra necessitatis eventum , sine ejusdem Parothi - licentia , saero oleo aegrotantes inungere , uti diserte statuitum in Catechismo Romano pari. 2. de Sacram. extrem. Unct. 2I. Quin immo Religiosi, qui nulla petita a Parocho venia, Sacramentum extremae Unctionis administrare praesumunt , praeter gravis culpae reatum , in excommunicationem incidunt Sedi Apostolicae reservatam, uti 'habetur ru Ciamentina I. de ρνῆHNἰis tquam quidem Clementinam eum tanta severitate . post Archidiaconum ,
Recipit Navarrus manual. cap. 27. uum. Io . ut antat , eadem censura
irretiri Regulares extremam Unctionem ministrantes aegroto , etiam eo stituto in mortis articulo , cumque Parochus abest . iad jure ac merito Navarri opinionem refellunt Sotus in s. λη. 23. quaest. 2. art. I. Sain. Iebeuve de Sacram. extrem. Unct. disp. o. an. 2. Natalis Alexander eod. tract. ib. 2. cap. 6gut. io. Toumely cit. quaes. art. q. Iueninor. dissert., 7. quas . 6- eap. a. aliique passim r etenim , cum Ecclesia ,
urgente mortis periculo , cuilibet Sacerdoti potestatem secerit absolvendi a quihuslibet censuris ,' & peccatit I verosimile certe non est , quod cuipiam Sacerdoti interdixerit, ne in eodem statu discrimine constituto , eum Parothus abest administret I extremam Unctionem , quae est . persectio, & 'eomplementum. Paenitentiae , neque vid sui validitatem requirit in Ministro potestatem iurisdictionis , sicuti Sacramentum Poenitentiae . Quare S. Carolos Borro us in et si Parochorum
jura studiose semper tutatus fuerit , nihilominus in Concilio Mediolanensi V. pari. I. iamor. Ecel. Mediolan. pari. I. pag. 223. deficiente
Parocho , cuilibet Sacerdoti integrum esse voluit , sacro oleo inungero infirmum in mortis periculo constitutum , inquiens : Ne alius Sacerdos suis Parochus , hoc Sacramentum miniseret : si porro is impeditus , με μ . A B b 1 Disiligoo by Corale
414쪽
Iias in mora es, mortisque periculum insat ' tunc Sacerdos alius miniaret,
VIII. Quae autem diximus de extrema Unctione , per unicum Saee dotem administranda, locum tantum habent in Ecclesia Latina , non vero in Graeca , in qua antiqua retinetur consuetudo septem adhibendi S cerdotes in hujusce Sacramenti collatione , uti legitur in eorumdem E chologio , testanturque Simeon Thessalonicensis apud Saintebeuve eis. tra I. de Sacram. extrem. Unct. & Arcudius Concorae lib. s. cap. 3. qui insuper ejus numeri rationes , & causas adducunt . Quod si septem Sace dotes praesto non sint , tres saltem ad Sacramentum conficiendum ab ipsis
adhiberi , iidem Arcudius , & Thessalonicensis enarrant e neque Ecclesia Latina hanc Graecorum. disciplinam, quam & ipsa pluribus seculis religiose
servavit , unquam improbavit , modo. Graeci nobiscum: credant 8c lateam tur , valide posse idem Sacramentum ab unico Sacerdote administrari quemadmodum adnotarunt Goarius in comment. ad Graecorum Euchologium, Leo Allatius de consens Ecel. Occia. Orient. lib. 3. cap. I 6. Arcudius eis. cap. 3. & Auctor Theolog. morat. ad usum Semin. Petracorens tom. Iib. 2. tract. 2. cap. 2. Quamobrem, si Episcopus Latinus, dioecesi praepositus, quam Catholici Graeci ritus inhabitant , velit aliquid de hae re in sua Synodo delibare , vestista sectetur superius citatae Synodi Provincialis
Ruthenorum, habitae Zamoiciae anno I72o. atque a Benedicto XIII. anno 3724. confirmatae, in qua haec habenture quamquam in Graeca Ecclesa r ceptum fuerit , prout aliquando. etiam in Latina , ut septem Sacerdotes . hisque descientibus G tres saltem ad carentur ad ministrandum hoc Sacramemorum , iique omnes m materiam subminiserarent , ' formam preferrent , sciam autem Pastores , plures ea de causa adhiberi solitos Saeredotes , tum ob reυ sentiam ejusdem , ac gratiae copiam , quam confert , tum ut plurium Sacerdotum preces essectum Sacramenti coadjuvent e qua de causa sancta Synodus M. tuendum censet , ut , s septem , aut tres Sacerdotes haberi commota non possnt , unus , qui totius Ecclesiae personam gerit , cujus virtute hoc Sacramentum perficit , illud conferat , ac infirmo mini res Poterit etiam Synodo inserere L s. cit. nostrae Consitutionis s7. ubi haec. ad rem ediximus : Nec νefert , utrum eadem extrema Unctis per unum , vel plures Heu eras flat , tibi hujusmodi viget consuetudo , dummodo credant , , asseνant, illud Sacromentum , δενυatu δε ita maιeris , forma , . ab. uno. Presb ero valide , Ο lieite eonfri . Idem Sacerdos marerram ad Gere.. , formamque pronunciare refipective debet , ac praeterea qui ungit , idem dicat formam respondentem nec alius ungat , ω alius sermam pronunciqi. .' . .
415쪽
De subiem huius Sacramenti , praesertim de more Graecorum sanos oleo inungendi : m quid de eo Episcopi Latini , in quorum dioecesibus Graeci inbabitant, in S=nodo disserere possint.
A Sacramenti Μinistro ad Subjectum progredientibus, statuendum pri
mo loco occurrit , diibusham personis illud conserri valeat . Ecclesiae Latinae perpetua, & constans traditio fuit , extremam Unctionem solis infirmis esse exhibendam, & quidem tali morbo laborantibus, unde, peritorum judicio , mors sequutura prudenter timeatur e eamque traditionem , ex saepius allegatis Apostoli Jacobi verbis deductam , omniumque Theologorum consensione firmatam, eum D. Thoma in A. dist. 23. quaesi. 2. art. z. quaestiunc. 2. explicarunt , & inculcarunt Eugenius IV. in Decreto, tom. 9. Collectionis Harduini tat. 44 inquiense me Sacramentum , nis infimo, de euius morte timetur , dari non debet : Concilium Tridentinum cit. sess. I 4. cap. 3. Declaratur erιam, esse hanc Unctionem infirmis a. bibendam, illis vero praesertim , qui tam periculose decumbunt, ut in exitu vistae constituta videantur : unde m Sacramentum exeuntium nuncupatur ac
demum Catechismus ejusdem Concilii I 8. de extrema Gmone . Hinc vero fit, ut extrema Unctio illis denegetur , qui, cum sano sint corpore, probabile, aut etiam certum adeunt vitae periculum , puta quia mare transgressuri , praelium commissuri , aut ultimo supplieio plectendi sunt, sicuti statuunt Concilium Mediolanense IV. anni Is 75. sub S. Carolo pari. 2. tit. 6. & Cameracense anni Is 86. tit. Ιχ. cap. 3. 3c docuerat S. Thomas eis lib. q. contra Gentes cap. 73. inquiens e Hoc Sacramentum non debet dari propinquis ad mortem absque infirmitate, puta damnatis ad monem : quibus tamen postremis etiam alio nomine denegari , perpendunt Maldonatus tract. de Ieiunio ea st. rom. 2. pag. 337. & Martene de antiq. Eecles ritis. tom. I. lib. I. cap. 7. art. I. num. I. quia nimirum damnati ad ultimum supplicium recensentur quodammodo inter publicos peccatores , quos , ante reconciliationem , sicuti a ceteris Sacramentis , ita& ab hoc arceri, respondisse visus est citatis Doctoribus Innocentius I. in cit. epis . ad Decentium: Paenitentibus istud infundi non potest . . . Nam quibus cetera Sacramenta negantur , quomodo unum genus putatur posse comcedιὶ Sed consulendus est Petrus Coustant in notis ad hane epoulam es. 864. litteri b. Hinc etiam extrema Unctione muniri nequeunt sceminae
partui propinquae , nisi alia insuper iisdem accesserit extraordinaria , &Iethalis corporis aegritudo ; quod bene ponderant Doctores , apud Clericatum de extrem. Unct. decis. 78. num. 22.
II. Neque huic Ecclesiae Latinae doctrinae, & praxi adversantur exempla ex probatis Historicta prolata a Martene et .sec. videlicet oditiae, fi
416쪽
lia, Comitis Heri manni , & Mathildis, quae a Ricardo Abbate monasterii S. Vitoni, de sutura, sequenti die, ejus morte praemonita, licet eo
pore sana nullam gravedinem pateretur, attamen liquore sancti Mei ἰnuti ......... inter verba orationis laeta spiritum efflavis sicuti narrat Hugo
Flaviniacensis in Chronico Virdunens ς di cujusdam Monaehi , apud
Mabillonium se l. v I. Bened/S. pari. z. qui , post Nocturnos festi S Martini, divinitus admonitus de proxima sua ex hoc seculo migratione, revelationem Abbati manifestavit. cujus venia saero oleo unctus, o Dominicis munitus seriis, sanus m incolumis cum ceteris in eo entu versiatus , sequenti die obiit ; necnon cujusdam Cinguriani Fratris laici , qui similiter corpore sanus, oleo sancto, uti rogaverat, unctus, mox decessit. quod habetur in Vita S. Gildasii secul. I. Benedict. pM. Is I. neque demum adversatur exemplum, quod allatis a Martene adjicimus . videlicet S. Heduvigis, quae , reserente ejus Vitae Scriptore cap. 8. priusquam a grotare coepisset , voluit extremae Unctionis Sacramento muniri . Haec, inquam , & si qua sunt alia hujus generis exempla , communi Latinae, Ecclesiae doctrinae. & praxi non adversantur: nam, praeterquamquod exisaraordinaria sunt. & derivata e speciali affatu Spiritus Sancti , qui imterdum homines solvit ab ordinariae. providentiae legibus I quod opportuisne adnotavit laudatus Auctor Vitae S. induvigis, scribens e me tamen, quod hic diximus , admirandum potius es , quam imitandum , cui Spirit- Domini per revelationem tribuit incaeiam , m in quo , ut pie creditur, sancta λυotio dispensatat e atque ad rem prosequitur Thiers de suprasiti ne circa Sacramentum extrema Unctionis lib. 8. cap. 6. pag. 377. seq. possumus prudenter existimare , in praedictis rerum circumstantiis , eos , qui sunt divinitus admoniti de sibi instante vitae interitu , jam tum eo pisse lethali morbo interius laborare, quo cito perducerentur ad mortem, quamquam exterius viderentur sani, dc incolumes : quamobrem suit illia administranda extrema Unctio ob eamdem rationem, mpter quam a cutato Concilio Mediolanensi IV. par1.2. & Aquensi anni Is 8s. rit. suae pertinent ad Sacramentum extremae risionis , rom. Io. Collectionis Haris duini es. Is 3 s. atque a Theologis cum Suareae citi disp. 42. sem 2. aeum. II. in M. conceditur senibus, qui, prae decrepita aetate, licet nulla alia speciali assiciantur aegritudine , in dies morituri ereduntur ; ipsa enim gravis, & annosa seninus, infirmitas est, quae interiora vitae orgaisna labefactat, & mox ducit ad interitum. III. Uerum ab exposita Latinae Ecclesiae traditione deviarunt Graeei rhi siquidem etiam sanos , & bene valentes, solent sacro oleo inungere in remissionem peccatorum quod liquet ex eorumdem Euchologio , asseis mantque Hieremias Patriarcha Constantinopolitanus in sua censura adis sus si sanam Lutheranorum confinonem lib. I. cap. 7. Leo Allatius da consens Eces. Ocrid. m orient. lib. q. cap. I 5. 3c Areudius Concoia. lib. s. cap. q. σ cv. ult. Quin immo ipsemet Episcopus , postquam seria '
417쪽
L I B. Vn I. C A P. V. 391 majoris hebdomadae infirmorum oleum solemni ritu consecravit, non tuisbet illud asservari , ad aegrotos suo tempore deserendum , sed totum It tim insumit omnes inungendo adstantes, quod accepimus a Goario in suis
ad Euchologium notis . Ac denique Ioannes Nathanael, Presbytcr, ae magnus taconomus Cretens s , apud citatum Arcudium lib. s. cap. 4. relinpondens ad quaesita sibi facta a Viviano, Episcopo Anagnino, circa mores Graecorum , Miter cetera narrat, Graecos Sacerdotes , loco satisfactio.
nis , in saeranientali Consessione poenitentibus imponendae , solere in te dum , haud exigua tamen accepta mercede , eosdem sancto oleo inungere , ut tali pacto a peccatorum reliquiis, poenisque pro iis suheundis abis solvantur a quon abusum ipte Nathanael , & cum eo Arcudius cic cap.
4. aeriter reprchendunt, & damnantis
IV. Haec certii sima & exploratissima sent, sed non aeque certum , an ejusnodi Undito, sanis adhibita, habeatur a Graecis pro vero Sacramen to . Goarius in citi eo ent. pag. 432. illam fieri contendit, tamnuam meram caeremoniam sacram, seu sacramentalem quamdam benedictionem, per quam Sacerdotes unice intendunt inunctos sublevare ab aliqua levi corporis infirmitate, aut etiam a graviori morbo praeservare: quod etiam in Eeclesia Latina olim factitatum , in praecedentis capitis initio praen lavimus . Areudius contra affirmat , sanos ac vegetos corpore a Graecis Sacerdotibus , perinde ac infirmos , sancto iam perungi , animo verum conficiendi Sacramentum: in cujus rei confirmationem plures affert Graecorum Auctores , docentes , etiam sanos esse ea paces Sacramenti extremae Unctionis . quae magis mirandum est, haec doctrina ,. quam Ar-cudius exagitat , nec defendere ausus Goarius , negavit , unquam Graec
rum menti insedisse , suos invenit , inter nostros Latinos , defensores , nempe Juenin cit. diss. 7. qvies. 7. cap. 3. & Mint ebeuve de Sacram. extram. I. disp. 7. art. I. qui triplici argumento illam defensare eois nantur. Etenim , ajunt , de praedim consuetudine, quam antiquissimam esse, nemo ambigit , nulla lis fuit Graecis intentata in Concilio Florenistino , in quo ceteroquin jussi sunt de omnibus rationem reddere, in quibus a Lati nisi differrent . Secundo , etsi ex Apostola Jacobo habeamus , extremae Unctionis Sacramento esse infirmis succurrendum , non tamen. inde legitime inseriur , solos infirmos esse illius capaces ; quocirca E genius IV. in citato Decreto, non dixit: me Sacramentum, nis i mo, dari non potest : sed dari non debet : quod sane verbum merum praece. ptum denotat, cui contraria consuetudine potest derogari, non absolutam amportat necessitatem e similiter Concilium Tridentinum decrevit , extremam Unmonem esse im*1- exbibendam, de quo nullus dubitat, sed non
dixit solis infirmis , de quo est quaestio . Tertio demum , pessiunt iidem
Doctores , cum a Graecis Sacerdotibus sancto oleo inunguntur homino pers a fruentes valetudine , nihil prorsus desideratur ad veram Sacra
menti consectionem : siquidem a legitimo Ministro idonea , & apta ad '
418쪽
hibetur materia , debita simul pronunciatur Sacramenti serma , nee illi deest necessaria intentio , cum eam Unctionem facere intendat ad deteragendas animae sordes ς quemadmodum testatur Hieremias Patriarcha Comstantinopolitanus in cit. censura lib. I. cap. 7. scribens: Illis vero , qui post
Baptisma peccaυerunt, Paenitentia , oe consecrati olei Unctio conducunt. Ree aut remissionem peccatorum largiuntur, aut sordes animae inbaerentes expurgant. V. At ejusmodi assiumenta frivola lunt , nulloque labore evertuntur .
Ad hoc quippe postremum , ut singula inverso ordine expendamus , resis pondetur, ad validam Sacramenti consectionem, satis non esse , a legiti. mo Ministro debitas adhiberi materiam , & formam , cum intentione illud administrandi, si desit subjectum illius recipiendi capax , quod inter
Sacramenti causas merito annumeratur a SuareZ citi tom. q. diap. 42. in
prine. Id autem in re nostra evenire, perspicuum est , nisi illud ipsum , tamquam certum , assumatur , quod esset probandum , nimirum hoc S cramentum etiam pro sanis suisse institutum ; scuti assumere videntur citati Iuen in , & Sain lebeuve , qui cetera recensentes ad Sacramentum perficiendum requisita, subjecti capacitatem silentio praetereunt. Quod autem soli infirmi sint extremae Unctionis capaces, licet clare & expresse non sit a Conciliis definitum, ex eorumdem tamen definitionibus legitime inseris
tur: quoniam Eugenius IV. definiens, eam, nis infirmis, de quorum morte timetur, dari non debere , sanos prosecto exclusit e quamvis enim ve hum non debet , possit de se merum praeceptum inducere , plerumque t men absolutam denotat necessitatem , uti observant Doctores allegati a Barbosa tro. de usu frequent. λβ. 77. num. I. atque in decretis dogmaticis, in quibus Saeramentorum doti rina ab Eccleua explicatur, ut plurimum denotare necessitatem non tantum praecepti, sed etiam Sacramenti, observat Suarez eis. disp. qa. hct. 2. num. a. Idem vero, quod Eugenius,
tibi voluit Tridentinum, cum dixit, esse hanc Unctionem infirmis adhibemdam : integram quippe hujusce Sacramenti credendam, oe tenendam doctrinam nequaquam nobis tradidisset , quod ceteroquin i a fine ejusdem eapitisse secisse protestatur , si etiam non infirmis posset illa adhiberi . Accedit consensus omnium Theolmorum , qui verba S. Iacobi ita sunt interpret ii, ut inde plane confici existimaverint , solum infirmum esse subiectum capax extremae Unctionis r unanimem quippe Theolosorum consensum incax esse argumentum ad Catholicum dogma stabiliendum, docet Melchior Canus Z Locis Theologicis lib. 8. cap. a. o' seq. A silentio deni que Concilii Florentini rectius deducimus, sapientissimis illis Patribus fuisse persuasum, sanctam Unctionem a Graecis Sacerdotibus non adhiberi h
minibus bene valentibus tamquam Sacramentum, sed veluti meram caere . moniam . & sacramentalem quamdam benedictionem : Graeci enim, qui de singulis suis ritibus eoacti sunt rationem reddere , gravem utique reprehensionem non evasissent , si comperti suissent hac in re a communi .& constanti Ecclesiae Latinae traditione, & praxi aberrare. VIἀ
419쪽
L I B. VIII. C A P. VI. 393VI. Iure itaque Graecorum morem , ira explicatum , uti voluit Arcu dius, gravis erroris insimulant, & damnant Theophilus Raynaudus in b, temetiris Iect. I. punct. ΙΣ. Operi tom. I s. pag. I 54. GOnZaleae in Cap. Qua fiat , de verb. signi . num. a. Tournely de Sacram. extrem. Unct. cit. quaest. 3. Benedictus de Gaetanis in sepe eitata Dissertatione cap. Ig. Exa erso, aliique, quibus, post quaestionem sedulo examinatam, tandem adhaeret Herminier de Geram. tom. g. cap. s. Quocirea Episcopi Lati ni, in quorum potissimum commodum hanc' materiam prolixius tractavi. mus, dioecesibus praesidentes , quas Fideles incolunt Graeci ritus, diligenter invigilent , ne iidem in eo versentur errore , ut credant, per unctionem, de qua loquimur, Sacramentum conferri ἔ i& severe interdicant , ne ea unEtio , loco satisfactionis per Consessarios imponendae , poenitentibus injungatur . Id illis vetitum est a nobis in est. nostra Consit. 57. s. ubi decrevimus: Nulli per Sacerdotes, vel Confessarios, pro sa-sisfactione paenitentiae tinctio aliqua solummodo iniungatur οῦ infirmis wro , juxta Derbum Iacobi . Ovioli, Unctio exbibeapur extrema.
De eodem subiecto extremae Unctionis, Ananteν de aetate, in qua eadem pueris exbiberi potes: ubi etiam de amentibus, or furiosis eae nonnulla de Sνnodis, in quibus de praedi iis rebus disseritur. od autem diximus , hoe Saeramentum esse pro infirmis institutum, . non est ita accipiendum , quas omnes omnino Fideles , graviter decumbentes, sint illius recipiendi eapaces: illial siquidem alio nomine denesatur pueris ante usum rationis, etiamsi in gravi versentur vitae discrimine, quia nimirum, eum nondum potuerint ulla, vel levi culpa foedari , illis non congruit . Kaeramenti serma d Indulgeat tibi Deus quidquid deliquisi me. quod bene perpendit D. Thomas in φ dis. 23.
quaes. a. an. a. inquiens: Nulli debet daνi Saeramentum, cui non comperit forma Sacramenti: sed forma huius Sacramenti non competit pueris, quε non peccaverunt per visum, edi auditum, at in forma exprimitur e ergo eis non debet dari hoc Sacramentum . Recte propterea S. Carolus Bor, Omaeus
in suis Instructionibus , communem sequutus Theologorum doctrinam statuit pari. q. Act. Eccl. Mediol. pag. 343. Miniseratur hoc Sacramentum emrrema Unctionis adultis periculose agratantibus .... αι non infantibus, pue νψυe , qui nullum adbue rationis usum habent , neque peccata admittunt. 'Neque aliam unquam fuisse Ecclesiae doctrinam , & praxim , ostendie Martene cit. lib. I. de antiquis Eccles ritib. cap. 7. arr. I. 2. Qua Vis enim Nicolaus Cusanus epis. 3. ad Bobemos , 8c Maldonatus de Sacram. Om. 2. de extram. I. col. 389. asserant , olim consuevisse etiam insen' Dissiligod by Corale
420쪽
tes infrinorum oleo inungi' eos tamen sine sundamento loquutos, amomai Cornelius a Lapide in comment. ad epim S. Iacobi cap. s. vers. I atque ex iis liquet vetustis monimentis , quae citatus Mariene ad est entu sorte Cusanus , & Maldonatus sint intelligendi de unctione , absque forma sacramentali, quam olim fuisse in usu praemonuimus. II. At quae aetas erit in pueris expectanda , ut censeantur hujus Sacramenti capaces λ Certe non est expectanda aetas quatuordecim annorum , quam videntur exigere plures Synodales Constitutiones, relatae ab eodem Martene, ac Provinciale Anglicanum, editum a Lyndevmde lib. I. saera tione ' quamquam revera , si expendantur , tantam aetatem non absolute requirant, sed eos maxime inungendos statuant, qui ad eam pertigerunt: in hunc quippe modum loquuntur Constitutiones Odonis Episcopi Parisiensis eap. 8. Synodalia statuta Ecclesiae Meldensis cap. 28. Nannetensis cap. so. & citatum Provinciale Anglicanum cum magna . Multoque minus expectanda est aetas omi-im annorum , quam expresse exposcunt cum antiquus codex manuscriptus S. Martini Tur nensis , a Martene pariter prolatus , tum Fredericus Nausea Episcopus Viennensis in Ibo Caraehάμε lib. 3. cap. I . Sed, statim ac pueri, rationis compotes, judicantur doli, &culeae capaces, si in gravem incidant m rhum , poterunt infirmorum oleo liniri : quod rectius lauditum legimus inter Synodalia statura Ecclesarum Cadurcensis, Rutenensis, & T telensis cap. II. tom. q. Anecdolor. Martene, dc Durand GL 7I4. & nuper a Cardinali de Rohan in Rituali Argentinensi tit. de extrem. Unct.2. pag. I74. ubi edicitur.' Non denegetur etiam pueris, si septimum attigerino annum , nec iis , in quibus malitia sinples aetatem , etiamsi septenarii non sint. Quamobrem minime approbandam censemus Synodalem Constitutionem , a Germano Valente Guellio , Episcopo Aurelianensi , anno Is 87. promulgatam, in qua decernitur: Non detur hoc Saeramentum pueris , qui nondum comminicaverunt e etenim quandocumque censentur cain
paces Sacramenti Poenitentiae, sunt pariter idonei reputandi ad extremam unctionem . quae est illius complementum , quamvis nondum tanta polleant judicii maturitate , ut videantur apti ad rite participandam Eucharistiam , de cujus ineffabili meellentia , & sanctitate , non ita talle mdoceri queunt. Quare scite , & apposite Pastorale Mechliniense , apud
Van-E en para. 2. tit. 8. eaρ. 2. num. 9. postquam retulit haec Ritualis Romani verbae Non miasretur pueris rationis usum non babentibus : addit : Sema de pueris periculose agratantibus, qui peccati moriadis , ac Gn- se nis evares sunt, licet. snt seium octo, aut novem annoru- , er quam.
III. Ob eamdem rationem , propter quam in ejusmodi Sacramento arsientur pueri, quibus nondum rationis lumen effulsit , illud pariter denegam perpetuo amentibus , & furiosi , qui nullum ab ortu lucidum intervallum obtinuerunt : quod expresse cautum est a. S. Carolo Borro.