장음표시 사용
441쪽
L I B. VIII. c A P. X. 4 is natu inferiores suscipere non resormidant. Durum quippe videtuν ad rem
inquit Navarrus cit. cap. 22. man. num. I 8. loquens de Ordinibus minori bus damnare omnes, qui accipiunt eos, non praemissa Confusione, vel saniem contritione sincienti, quorum infinitus videtur esse numerus ' quod tamen nεcesse esset facere , se essent Sacramenta vera , gratiam eo erentia ex
opere operato. LO'uitur vero Navarrus in eventu, quo conserantur extra
missarum solemnia , nee subinde debeant illis initiati sanctissimam Eu. charmi percipere quod tamen regulariter fieri non solet, nec sortasse sine rationabili causa licet , ut paulo inserius dicetur . Quocirca Epist pus in sua Synodali Instructione, seu Edicto , tuto poterit praedictos te.
merarios, & pervicaces homines, hoc nomine, sacrilegos declarare, quod peccati sorde contaminati, non . vereantur immaculatis Christi earnibus vesci ς & solum cavere debet ab alia adducenda lacrilegii causa , quod scilicet ad Sacramentum ordinis accedere praesumant : ne tali pacto au'controversiam ignorare, aut illam videatur. decidere.
Quod αἰbu in senodo si decernendum de trium hierarebicorum ordinum materia , forma, insinuatur exemplo desumpto ex quadam
quaesione Congregationi Concilii propinia.
SI Episcopus velit in sua Synodo peculiariter disserere de singulis Ost.
dinibus, quod a plerisque, ad ordinandorum instructionem , prudenter iactitatum comperimus , diligenter curet , ut omnia ad amussim iis respondeant , quae de iisdem ordinibus a Catechismo Romano traduntur ' atque omnino declinet quaestiones in scholis agitatas , maxime circa materiam, & sormam trium hierarchicorum ordinume ne secus in ea se conjiciat di Seultatum dumeta , a quibus vix possit explicari . Quod ne perperam a nobis monitum videatur , ad rem facientem quaestionem subnectimus, de qua, priusquam huic operi extremam manum admoveremus, suit in sacra Congregatione Concilii disceptatum. Quidam Sace dotio initiandus, etsi omnes consuetas manuum impositiones ab Episco accepisset, ad Episcopum tamen , solita Patenae cum hostia , & Calicis cum vino instrumenta porrigentem, ad alia tune temporis distractus, non accessit . Re postea detecta , quid facto opus esset , dubitatum , atque a sacra Congregatione petitum est. Difficultatis decisio ab illa pendebat gravissima controversia, inter Theologos agitata, circa materiam, & formant Ordinis Presbyteratus. II. Antiquiores Scholasti ei, quos Sotus ἰn q. HR. 2 . quaest. I. art. 3.& teste Goneto in clueo disp. a. art. 3. plerique alii Thom istae sectantur, aliam non agnoverunt ordinationis materiam, quam porrectionem insim mentorum , neque aliam sermam . quam verba hute porrectioni adjuncta a
442쪽
cta . . Eorum praecipuum fundamentum situm est in Decreto ab Eugenio ΙU. edito in Concilio Florentino ad Armenorum instructionem , ubi, cum singulorum ordinum materiam, & sormam singillatim Eugenius reia censeat , solam porrectionem instrumentorum , & quae eam comitantur . verba commemorat' inquit enim tom. 9. Collectionis Harduini rel. 44o. Sextum Sacramentum es ordinis , cujus materia est illud , per cujus tradiationem confertur ordo e scut Presbyteratus traditur per Calicis eum vino , o Patenae cum pane porrectionem ς Diaconatus vero per libri Euangelis mdationem ; Subdiaconatus vero per Calicis vacui cum Patena vacua superia
posita traditionem: similiter de aliis, per rerum , ad miniseria sua pe sinentium, assignationem. Forma Sacerdotis talis es e . ccipe potestatem o fereudi Sacrificium in Ecclesia pro vivis , mortuis , in nomine Patris , Filii , Spiritus Sancti: cr. A de aliorum ordinum formis, prout in Pontificali Romano late continetur . Cujus quidem Decreti auctoritate sus. fulti praefati Auctores, adeo isnaciter suae opinioni adhaeserunt, ut interis rogati, cujusnam instrumenti traditione, Euangelicae praedicationis initio, ab Apostolis ordinarentur Diaconi, cum nondum Euangeliorum liber es.set conscriptus, sine haesitatione res anderunt, ejus loco, porrectam suit se ordinando chartam , in qua Fidei nostrae mysteria erant conscripta rquam sane ridiculam, & plane absurdam responsonem explodit Ilambertus de Sacram. Ordinis disp. 3. art. 5. III. Alii, cum ex una parte praedictum Eugenii Decretum prae oculis habuerint, atque ex alia animadverterint, in sacris litteris, ubicumque de sacra ordinatione fit mentio, non aliter eam explicari, quam per manuum impositionem ς enim s. cum de constituendis Diaconis Apostoli deo Iiberassent , eorumque electionem Discipulorum multitudini permisissent, septem ab his desgnatis, orantes , imposuerunt manus: & cap. 13. de oris dinatione Ρanli, & Barnabae dicitur: Tunc ieiunantes, m orantes , imp nentesque eis manus , dimiserunt illos: Paulus itidem I. ad Timoth. . scribit : Noli negligere gratiam , quae data es tibi , cum impositione manuum
Presbterii: & epis. 2. ad eumd. cap. I.: Admoneo te , ut resuscites grainriam Dei, quae es in te, per impostionem manuum mearum e ut haec testiis monia cum praedicto Decreto simul conciliarent , docuerunt, tam porrectionem instrumentorum, quam manuum impositionem, esse Episcissatus, Presbyteratus , & Diaconatus adaequatam materiam : Armam vero esse verisba , quae in utraque actione ab Ordinante proseruntur . Ex tribus autem mox referendis manuum impositionibus , quae adhibentur in Ordinatione Presbyteri , tertiam dumtaxat, quae sit sub hac formula: Accipe Spiritum Sanctum, quorum remiseris peccata me. ad Sacramenti essentiam pertinere, isti Auctores autumant. Ita Bellarminus de Sacram. Ordin. lib. unis. cap. V. Maldonatus tract. de Sacram. Ordis. quaest. 3. pari. a. trop. I. q. ubi hanc assertionem quoad manuum impositionem esse de Fide, quoad porrectionem instrumentorum proxime ad Fidem accedere, ait, VasqueZ in 3.
443쪽
bertus cit. Ioc. Piette de Sacrant. Ord. quaest. 9. Vanroy eod. tradi. cap. 3. quaest. I. Simonet. tract. I . de Ord. disp. 3. art. I. aliique innumeri.
Iv. Alii demum existimant, trium Ordinum hierarchicorum, Episcopatus videlicet, Presbyteratus, & Diaconatus, adaequatam materiam, & so mam, solam esse manuum impostionem, cum ei respondentibus verbis ;porreaionem autem instrumentorum ritum censent mere accetarium , &integrantem , ab Ecclesia adjunctum ad majorem dumtaxat significatio. nem , & expressionem collatae potestatis . Quoniam vero in ordinatione
Presbyteri ter Episcopus manus imponit ordinando ς primo, absolutis litaniis , una cum sibi astantibus Presbyteris , nihil dicens : secundo , immediate post primam , invocans in electum gratiam , & dona Spiritus
Sancti; tertio, post Communionem, proferens illa verba: Aetam Spiritum Sanctum edic. non primam , neque tertiam , sed tantum secundam, eum adjunctis precibus, totam Sacramenti essentiam perficere, hujus sententiae patroni contendunt . Non immerito tamen advertit mox citandus Martene, secundam manuum impositionem non differre a prima, sed esse illius eontinuationem ' quod revera utramque inspicienti est manifestum. Ultro porro iidem concedunt, ceterus Ordines, Diaconatu inferiores, per solam instrumentorum traditionem conferri r quoniam, ut ipsi opinantur,
non sunt a Christo Domino instituti, sed ab Ecclesia adinventi; ae proin
inde, cum.non participent veram rationem Sacramenti, neque conserant gratiam ex opere operato , potuerunt quocumque alio modo ad Ecclesiae placitum institui , ' & conferri . Hanc Iententiam propugnant Hugo Meis nardus in notis ad lib. Sacramentor. S. Gregorii, Ioannes Morinus de sacris Ordinat. para. 3. exercit. T. cap. I. Martinus Becanus de Sacram. Ordin. p. 25. quaess. q. conclus. 3. Goarius in not. ad Euchologium Graecorum pag.
236. num. II. Arcussius Concord. lib. 6. ωρ. T. quibus in locis hi duo p steriores Doctores, non de sola Ecclesia Graeca, sed etiam de Latina exinpresse loquuntur, Iuenin de Geram. dig. 9. quaest. 3. cap. a. m quaest. q.
cap. 2. σπ 3. Van Espen Iur. EccI. univerg. pari. a. rit. P. cap. I. num. P. edi seq. Martene de antiqv. Eceles ritis. lib. I. cap. 8. an. 9. num. II. ILO' I8. Toumely de Geram. Ordin. quas. 3. conclus. I. 2. aliique recentiores,. quibus facem praetulerant S. Bonaventura in dise. 14. pari. a. an. I. quaest. 4. & Petrus Soto Iib. de Inμt. Sacerae lact. s. quorum primum hanc sententiam expresse doeuisse, alterum vero maxime in eam anclinasse, satetur Va um cis. disp. 239. cap. 2. num. s. - U. Duo autem sunt argumenta , quibus hane assertionem nedum proo
bari, sed evidenter demonstrari, putat Morinus. Primum ex eo desumi-.tur, quod per annos ad minimum nongentos , ordines hierarchi ei in uni. versa Ecclesia collati fuerint per solam manuum impositionem , absque ullius instrumenti traditione ς quod etiam Doctores contrariae sententiae , Tom. I. D d eum Dissiligod by Corale
444쪽
cum Bellarmino , & Hallier est. Dc. creuntur admittere e nulla quippe traditionis instrumentorum occurrit mentio in antiquis Ritualibus, Se Sacramentariis, a Menardo, Morino, & Martene diligenter perquisitis, &prolatis : quin immo in supra citato Concilio Carthaginiensi IV. anni cui Episcopi ai , inter quos Augustinus, interfuere, per hoc Subdiaconatus ab hierarchicis ordinibus distinguitur, quod isti manuum im
positione, ille vero instrumentorum porreξtione conferretur, sicuti animadvertimus et eamdemque differentiam fieri legimus in antiquo Sacramentario Romano , edito a Cardinali Thomasio pag. 229. Nullam etiam instrumentorum traditionem commemorant Amalarius Fortunatus, Rabanus
Maurus , & walafridus Strabo , etsi de ritibus conserendi saeros ordines sese, atque ex professo agant . Altum similiter apud eosdem Scriptores , atque in vetustissimis libris Ritualibus est silentium de tertia impositione manuum, nune fieri solita in Ordinatione Presbyteri , eum illis verbis uiaticipe υἰritum Sanctum cujus nullum inveniri monumentum illo antiquius, quod extat in Vita Lietberti, Episcopi Cameracensis, qui vuxit secuto x. testatur Martene eis. art. p. num. II. unde infert idem Ma
tene , hunc ritum , saltem quoad totam Ecclesiam Latinam, esse adhuc
recentiorem altero porrigendi instrumenta, quem ceteroquin non ante annos
7 o. aut ad summum Scio. in Eeclesiam Latinam invectum, ex iisdem Ritualibus plane constat. Quare , inquiunt laudati Doctores, ne alterum ex his dicamus, nimirum, aut mutatam suisse Sacramentorum substantiam, quod erroneum, aut antiquam Ecclesiam earuisse vero Sacerdotio. & legitimis Ministris, quod aperte haereticum seret; necessario dicendum est, etiam nune ordines hierarchicos sola manuum impositione , de quidem distincta ab illa tertia, quae est recentioris aevi, conferri.
VI. Porro , non aliud Ecclesiam sibi volui M , eredendum est , eum praedicta additamenta sacrae ordinationi fieri praecepit s pergunt iidem
Doctores , quam magis diserte explicare potestatem , quae secunda m nuum impositione est abunde ordinato collata; quemadmodum, priusquam Scholasticorum opinio omnium menti altius insideret , fassi sunt Hugo a Sancto Victore M. a. de Sacram. Fidei pari. g. cap. 11. inquiens: incipiunt Catieem cum vino, oe Parenam cum hostis de manu Episcopi, eum Dinus bis infrumentis potesatem se accepisse agnoscant , placabiles Deo b Rias osserendie ac totidem fere verbis Petrus Lombardus lib. 4. dis. 14. Aeripiunt etiam Calicem cum hostiis , ut per hoc sciant , se accepisse pol salem, placabiles Deo hostias serendi e quibus consentit antiquum Pontificale Romanum Ms. bibliothecae Coibertinae, ubi legitur e .accipiat P tenam eum oblatis , o Calicem eum vino . oe ponat fimus in manibus oris inati e uslibet per se: etenim , eum dicat ordinati , & non ordinandi , aperte denotat , ante instrumenti traditionem , absolutam , & persectamiam esse ordinationem. VII. Alterum, nec minus validum argumentum huic sententiae astruem
445쪽
' L I E VIII. C P. X. 4393 , suppeditat Ecclesia Graeca, quae in sacris ordinationibus perficiendis
ii aliam non adhibuit, neque adhibet materiam, praeter manuum impositi ι nem ς uti legere est in Graecorum Euchologio , & testatur Arcudius eis. ι Lb. o. cap. z. quin tamen Ecclesia Romana ejusmodi Graecorum ordinai tiones .unquam irritas habuerit , aut ullo pacto improbaverit e immo dei illarum validitate non solum nihil dubitatum fuit in Conciliis Lugdu.i nensi, & Florentino, quibus Graeci cum Latinis adsuere , sed nihil praei terea dubitavit Clemens VIII. qui Russorum Episcopos , Presbyteros, &i Diaconos, ad Catholicam unitatem admisit cum ordinibus , quibus , se-i eundum ritum Graecorum , insigniti suerant in suo schismate : uti latei prosequuntur Natalis Alexander in Theolog. dogmat. o moral. lib. 2. de eram. Ordin. art. 7. 2. Morinus de sacri ordinaνιon. pari. 3. exercit.
7. cap. I. num. 8. Cabassut. in Notis. Eccusast. seculi I v. in append. adcan. Concilii I v. Cathaginienses num. 4. σ s. Tournely in Praesectionisi theolog. de Sacram. Ordin. Cardinalis de Lugo de Sacram. disp. a. ses. s. num. 8s. Cardinalis Albitius de Inconss. in Fide cap. 3Ο. .sub num. 374. q. Diverso autem ritu , Verriceli. de Amsol. Misson. tit II. quaest.
168. ses. 3. num. 22. VIII. Hoc autem eodem argumento, e Graecorum more petito , Au ctores, quorum sententiam in praesens exponimus, antevertunt fundamentum contrariae opinionis , Eugenii Decreto subnixume qua enim ratione,
inquiunt , potuisset Eugenius IV. definire , in instrumentorum porrecti ne , eique respondentibus verbis , consistere essentiam sacrae ordinationis, postquam in eodem Concilio ad communionem admiserat Episcopos , Sa. cerdotes , & Diaconos Graecos , sola manuum impositione ordinatos λ Necesse est igitur fateri , Eugenium loquutum de materia , & serma integrante , & accessoria , quam optavit ab Armenis superaddi manuum impositioni , iamdiu ab illis adhibitae , ut Ecclesiae Latinae moribus se pro sus accommodarent , ac , rituum uniformitate, firmius eidem adhaererent: quod bene ponderant Menardus , Becanus, & Morinus . Neque hanc explicationem respuere possunt Auctores eontrarii : siquidem in eo Decreto nulla fit mentio tertiae impostionis manuum , quam nihilominus ad O dinationis Presbyteri essentiam pertinere , iidem affirmant : atque idcirconteri coguntur , non fuisse mentem Pontificis , ibidem explicare , quae ordinationis substantiam perficiunt. . . 'IX. Ut haec argumenta , quibus profecto nimium se premi sentiunt , declinent , varia praedim Doctores tentarunt effugia . Dixerunt plerique, etiam nunc in Ecclesia Latina ordines hierarchicos sola conferri manuum impostione , quia Episcopus suis manibus instrumenta exhibet ordinando. At in primis , si porrectio instrumentorum vera esset manuum imposi tio , etiam inseriores ordines dicerentur conserri per manuum impositio. nem , contra id , quod a Concilio Carthaginiensi IV. audivimus permanus etiam impositionem perficerentur Baptismus , & extrema Unctio ,
446쪽
quia Ministri manibus baptizandi eorpus abluitur , & sancto oleo perumgitur infirmus , quod tamen nemo unquam dixit. Deinde hae responsi ne dissicultatis nodus non solvitur e nam neque hodie Graeci, neque olim Latini, in conserendis Ordinibus hierarchicis , instrumenta adhibueret ac propterea alia diversa est impositio manuum, in quam cadit praesens con
X. Dicunt alii, revera olim Latinos, sicuti nunc Graeci, ordines his Tarchicos sola contulisse manuum impositione ς & nihilominus hodie in Ecclesia Latina necessariam esse traditionem instrumentorum, quia Christus Dominus non instituit , neque determinavit materiam , & sormam ordinationis in specie infima, seu atoma , uti ajunt, sed permisit Ecelesiae , illas pro suo libito determinare , justitque de causis mutare , modo& res , & verba semper usurpet , quae apta sint ad significandum sacrae
ordinationis effectum. Ecclesia autem, quae solam olim designaverat manuum impositionem, cum verbis eam comitantibus, muratis postea rerum
circumstantiis , illa Graecis relicta, aliam materiam adhibendam statuit a Latinis. Verum haec doctrina duas gravissimas offendit dissicultates. Pri. mo quippe non satis probatur , quod Christus Dominus praedictam pote. statem secerit Ecclesiae ; immo oppositum videtur evinci ex Tridentinosus 2I. cap. 2. ubi declarat, a Christo relictam esse Ecclesiae potestatem mutandi , quae Sacramentorum dispensationem respiciunt , salυa illorum subsantiae mutatio vero materiae, & formae, non ad ritum, & dispensationem, sed ad substantiam pertinet . Deinde, data Ecclesiae facultate,
de qua est sermo , gratis omnino , & arbitrario finsitur , quod Ecclesia ea usa fuerit: dicant enim, ubi, & quando, quo seculo, in quo Concilio , a quo Ponti fiee iacta sit ejusmodi mutatio P Enimvero , si Ecclesia
ab Ordinationis ritu ea ablegastet , quae antiquitus fiebant , cogeremur utique assirmare, ordinationis materiam, & formam suisse, Ecclesiae auctoritate, mutatas, novasque antiquis subrogatas. Sed, cum omnia, quae habentur in antiquis Ritualibus , perseverent intacta , ae sancte & integre etiam nunc peragantur; nemo iacile credet , illa eadem , quae jampridem satis erant , nune , ad ordinis Sacramentum perficiendum , amplius non lassicere. XI. Haec omnia placuit hie exponere, non ut huic postremae sententiae calculum adyeeremus , sed eo tantum consilio , ut perspicuum fieret , eam, quamvis habeat contra se universam sere aciem Scholasticorum, ab
istorum tamen ictibus nihil sibi metuere , immo & sua jacula habere,
XII. Quare , ut ad propositum redeamus, cum valde incertum sit, an is, de quo in easu, per secundam manuum impositionem esset rite ordinatus, id utique faciendum erat, quod praescribit Gregorius IX. in Cap. Pres,ter , de Sacram. non iteran. ubi in casu haud absimili decrevit: Mahil esse iterandum , sed caute supplendum , quod per errorem extitit praeter. misDiuitigod by Corale
447쪽
: L I B. VIIL C AE P. XI. 42 r. missum: quod praecipue in illo rerum statu servandum erat, ne Sacramen. tum, quin, in multorum sententia , censebatur undique persectum , iis rationis periculo subjiceretur ; quemadmodum optime , atque ad rem
omnino apposite adnotavit Natalis Alexander Theolog. dogmat. morat. de Sacram. Ordiu. cap. I. art. 7. g. 2. in . inquiens: Unde, se quis horum rituum, qui ad materiam, vel formam pertinent, secundum varias Theologorum opiniones, in ordinatione fuisset omissus , v. g. manuum impositio prima , vel adjuncta oratio, aut Calicis cum vino, aqua, er Patenae cum hostia tradiistis, adjunctave formula verborum, aut unctio, aut denique manuum imposisto postrema, vel baee verba ipsam concomisantia et iacteipe Spiritum Sanctum ere. supplere deberet Episcopus, quia in Ordinatione fuisset incaute praetermissum,iat tali itur ex Cap. Pastoralis, m ex Cap. Presbter, extra, de Sacramentis
XIII. Quia autem nonnulli non infimi Theologi dixerunt, impositionem manuum , praeambulam porrectioni instrumentorum, simul cum hae, in unam coalescere materiam , qua, una cum verbis ab Episcopo instrumenta exhibente prolatis, prima confertur Sacerdotalis potestatis pars, conficiendi mimirum Corpus Christi idcirco sacra Congregatio, scite animadueriens, praeviam illam manuum impositionem, iamdiu antea peractam, non posse .moraliter conjungi eum triaitione instrumentorum, quae postmodum fi aet, ut etiam hujus opinionis, in re tanti momenti, rationem aliquam haberet , totam ordinationem sub conditione iterandam rescripsit.
De protestatione in aliquas S odos inserta, oe pre Arebidiaconum, Discopi
nomine , ante ordinationem repetita, pre quam Episcopus ordines colim . rurus protestatur, se intentionem non habere ordinandi Irregulares, . aut Canonico impedimento irretitos e do Ordinatis ad ma
res ordines ab Episcopo in Missa, MN ab ipso relabrata, lsed a Sacerdote; de qua re in Smodo Episcopali aliquando disceptatum est. ιΙN Pontificali Romano habetur edictum, quo Episcopus ordines collat rus, sub poena excommunicationis praecipit, ne quisquam canonico impedimento irretitus ad ordines suscipiendos accedere audeat . Idem solent Episcopi in suis Synodis clarius adhuc edicere, & explicare, ac pricipue talent illorum audaciam censuris compescere, qui, emendicato , & ficto patrimonii titulo, quo revera carent, ad sacros Ordines promoveri prisumunt. Haec omnia laudabiliter fiunt, neque ulli sunt repreiansioni obnoxia At plerique Episcopi, his diligentiis nequaquam eontenti, alias ulteriores adhiumnt, quae non omnibus probantur: solent quippe, priusquam sacrae ordinationis caeremonias incipiant, per Archidiaconum , aliumve, publice dς Tom. I. D d 3 nu Duiligod by Cooste
448쪽
nuntiare, se intentionem non habere ordinandi irregulares, censuris innoda tos, carentes Iesitimo patrimonio, aut Beneficio, vel litteris dimissoriali bus proprii OrdinaHi &e. Quamquam autem praesumendum sit , unicum ejusmodi protestationis scopum esse , deterrere , qui aliquo ex enuntiatis vitiis laborans , ad Ordines sacrilege suscipiendos se accingit ne enim gravis peccati reus fiat , tenetur Episcopus absolutam intentionem habere ordinem conserendi homini praesenti, cui manus imponit, & consueta porrigit instrumenta, quemadmodum recte animadvertunt Navarrus confia. s. de tempor. Ordinat. Gobat Theolog. experim. tract. 8. num. 3Is. & Cardinalis de Lugo de Sacrani. disp. 8.secr. 7. num. II P. nihilominus tamen, cum praeis
dictam protestationem ordinationi praemittit, innumeris scrupulis, & animi anxietatibus occasionem praebet, & quandoque etiam probabilis , &prudens dubitatio exinde excitatur, num revera quis fuerit legitime ordinatus, eo quod aliquo ex enuntiatis impedimentis esset obstrictus. a. re, ne cum maximo totius Christianae reipublicae detrimento, & perturba. tione , dubii , atque incerti Ministri sacris ministeriis addicantur , praestat omnino, ut Episcopus ab illa generali protestatione abstineat.' quod oppon.
tune monet citatus de Lugo his verbis : Ego quidem usum talis protestati xiis nullo modo probo : tum quia in Hiibus Ecclesiastris fundamentum non Babὸι : nam, licer in Pontificalibus antiquis , modernis apponatur formuta, qua ordinandi moneantur ex parte Episcopi , ne ullus accedat irregula ris , absque aetate , vel facultate legitima m. in nullo tamen Pontificali invenitur talis protestatio de defectu intentionis tum etiam quia , licet ex
stente gratassima causa , posset aliquando Ucopus habere intentionem sub conis
ditione Ceterum ejusmodi voluntas conditionata uni-rsalis eum omnibus
haberi non potest, absqua gra Usmis inconvenientibus, propter dubia, quae imde oriuntur circa valorem ordinis . Minus itaque decet, aliquid Syniao in. seri , quod praedictam protestationem , contineat , aut eidem aequivaleat :etenim , cum Synodales sanctiones sint de se stabiles, & perpetuae, simile edictum , in Synodo promulgatum , incerto, redderet etiam Ordines ab Episcopis successoribus conserendos : quamvis enim isti nihil fortasse dicant , quo significent. , se non habere intentionem quemquam initianis di , qui canonico detineatur impedimento , semper nihilominus dubitari
poterit, an suam intentionem conformaverint Synodali stacilio nondum re-
II. At quid iaciendum, si re ipsa contingat, aliquem eanonico impedimento ligatum Ordines recepisse ab Episcopo, qui eam solemnem protestationem sacrae caeremoniae praemisit 8 Fuse de hae quaestione a nobis actum est in nostro Traelatu de Sare eis Missae feci. 2. N. ubi ex sacrae Congregati nis Concilii sententia diximus, interimandum Episcopum, si sit superstes, a quo Ordines sunt collatir & si is asaerat, suam intentionem vere alligasi se praemissae protestationi , Ordinationem diximus absolute iterandam d si vero dubia, & inceria remaneat Epistopi intentio, eo quod non satis com
449쪽
, L I B. VIII. C A P. XI. stet, qua sinente eam 'protestationem emiserit , & an illi revera suam api, verit intentionem, ordinatio erit sub conditione repetenda. Quare, ad consulendum conscientiarum securitati, & quieti, omnemque dubitationem de re sane gravissima removendam , cavere utique dehet Episcopus , ne ullus
ad Ordines suscipiendos admittatur, qui, diligenti praehabita inquisitione,
non fuerit dignus , & idoneus repertus , omnibusque ornatus qualitatibus, quae a sacris canonibus requiruntur; at, in ipso aliu collationis Ordinum, opus est, ut absolutam habeat intentionem initiandi omnes, & singulos, sive a se antea approbatos, sive quoquo modo intrusos, qui ad illos suscipiendos accedunt, & per consuetam materiae exhibitionem, sermaeque prolationem, voti compotes fiunt: neque expedit, ut aliquid, ne ad terrorem quidem, tunc dicat, unde fas sit ejus intentionis desectum conjicere, aut levi. ter suspicari. III. Aliam ob causam non semel dubitatum fuit de eotiatorum ordi. num validitate. Quidam Episcopus Graeci ritus , cui, ob ingravescentem
aetatem , & adversam corporis valetudinem , la, riosum erat Missam celebrare , cum esset ordines collaturus , eam per alium Sacerdotem fieri curabat.' eoque Sacrum peragente, ipse consueto ritu ordines conserebat.
Dubitatum suit de ordinationis ita peractae validitate, & quid de ea sentiendum, ab Apostoli ea Sede quaesitum. Rei examen commissum fuit sacrae CongrNationi sancti Ossicii, nobisque , qui ejusdem Consultoris ossicium tunc gerebamus , demandatum, ut in scriptis senium nostrum panderemus . Mandato obsequentes Dissertationem elucubravimus , qua pω-
dictam ordinationem, illicitam quidem, sed validam ostendimus. Illicita quod fuerit, saltem quoad ordines saeros , nullo labore demonstravimus: etenim , si antiquam Ecclesiae disciplinam respicimus , indu hitatum est, primis dumtaxat exceptis temporibus, quibus ob serventes persequutiones integrum non erat Fidelibus in unum locum congregari , Ordinationes, non alibi , nisi intra Ecclesiam fuisse celebratas : quocirca S. Gregorius Nazianzenus ea . de vita sua, Maximo Cynico, Constantinopolitanae Sedis invaseri, exprobravit, quod Ecclesia exelusus, in aedibus cujusdam Ain laedi fuerit ordinatus: & teste Merate M. q. eap. 29. Ursino pariter, seu Ursicino, contra legitimam Damasi electionem, a factiosis quibusdam in Antipapam electo, inter cetera objectabatur, quod, non in Ecclesia, sed in obscuro quodam Basilicae Sicinii loco ordinatus esset . Intra Ecclesiam Vero, non alio unquam tempore suisse ordines, saltem sacros, collatos, nisi cum inibi Divina celebrarentur mysteria, pluribus probat Hallier is
sacra Eieci. m ordinati para 3. Iecl. 8. cap. s. art. I. euI assentitur etiam haereaticus Binghamus origis. Eecis p. to m. a. lib. cap. 6. f. 8. eumque morem ex Apostolica traditione derivatum colligit idem Hallier ex Actor. cap. 13.
ubi Ordinatio Sauli, & Barnabae eum Sacrificio perfecta describitur: -- niserantibus illis Domino , Gr ieiunantibus , dixit illis Spiritus Sanctus ς δε ς Tote mibi Savium, er Bamabam. Per ministerium enim denotari Sacrifi-
450쪽
eium, per segregationem, codationem Episcopatus , Interpretes omnes adis notarunt . Eamdem disciplinam nobis exhibent antiqui Patres, qui ordi. nationes, quas reserunt, semper Sacrificii tempore peractas asserunt. Theo. doretus hist. relig. cap. I 3. tom. 3. loquens de ordinatione Macedonii ana. choretae, eam factam dicit , tempore m tui Sacrificis . Epiphanius epistis I. sim clo. ad Ioannem Hierosoly/mitanum, tom. I. Oper. S. Hieronymi DLa r. Paulinianum fratrem Hieronymi, invitum & reluctantem, a se, s eris Mysteriis operam dante , primum in Diaconum , deinde in Presbytedrum ordinatum , narrat . Synodus vero Laodicena paulo etiam aecuratius tempus definit peragendae sacrae caeremoniae: cum enim can. q. tom. I. Collectionis Harduini col. 78r. dixerit : Quod non oporteat , Ordinationes sub conspectu audientium ceIebrarie uti legit Dionysius; vel: Non licere manua mpositionem super ordinandos, praesen ibus catecbumenis , feri : iuxta versio. nem Isidorio significavit profecto, ordinationes fieri debere tempore oblationis , eui adesse prohibebantur catechumeni, & audientes; quo nomine deis notari potuit tam certus ordo. catechumenorum, sui ad sermones in Ecclesia audiendos admittebantur , quam coetus poenitentium , quibus privilegium erat ingrediendi Ecclesiam I utrosque enim audientes appellatos, n xunt Eruditi .
IU. Nee solum ordines saeros, quibus sui superius diximus nondum
annumerabatur Subdiaconatus, sed etiam illum, ceterosque minores ordiis nes, intra Mi garum solemnia collatos, assirmat Auctor Constit. . ense. lib. 8. ubi omnes exhibens ritus, quibus, tempore Collectae, sacri Ecclesiae Ministri inaugurabantur , modum etiam recenset ordinandi Lectorem . Neque inter maiores, & minores ordines aliud , quoad hoe , intercedebat diseriis men, nisi quod illi in sanctuario ante Altare, isti vero, extra sanctuarium,& longe ab Altari conserrentur: quod testatur Amalarius eis. lib. 2. de Divianis metis cap. 6. Eamdemque consuetudinem etiam nunc a Graecis retineri, post Morinum, observat Martene de antiq. Eccles ratis. tom. 2. lib. I. cap. 8.art. 4. ,ro. Ex hac autem consuetudine conserendi Ordines minores extra
sanctuarium, & Altare, evenisse arbitramur, ut vetus ordo Romanus, &Pontificale Romanum severe quidem interdixerint, ne ordines sacri, inter quos etiam Subdiaconatus fuit postea cooptatus, extra Missarum solemnia conserantur e minores vero Ordines conferendos suti loquitur citatus Hallier γetiam extra ipsa, Disrabiliter indulgent . Negari tamen non potest , conis gruum esse, magisque consorme ritui in eodem Pontificali praeseripto, ut, quantum fieri potest , etiam hodie omnes ordines j in Missa conserantur: omnes Ordines sui eodem cit. cap. s. art. I. num. 3. prosequitur Hallier ad Sacrificium MD, tamquam ad finem suum, oe scopum referuntur: omnium
ipsum consummatis , ac perfectio est .... Consentaneum est itaque , ut coram Diis vinis symbolis , qua Iuum in sacro Irari praesentem continent , Ordinationes p sciantur.
V. Sed , quod de ordinibus minoribus congruum diximus , de sacris