장음표시 사용
431쪽
Durante autem eadem infirmitate, si post susceptam extremam Unctionem morbus ita remittat , ut aegrotus mortis periculum evasisse videatur , sed, antequam convalescat, iterum in viis discrimen relabatur, etiam juxta pri.
sentem disciplinam, poterit , absque scrupulo, denuo sacra Unctione muniori; quemadmodum diserie tradit D. Thomas in Φ. disi. 23. quaest. 2. art. q. 3.
secundam quaesionem, inquiens: Hoc Sacramentum non respicit tantum infirmitatem , sed etiam infirmitatis satum ' quia non debet dari nis infirmis qui secundum humanam Uimationem videntur morti appropinquare. Quaedam ergo infirmitates non sunt diuturnae : unde, se in eis datur hoc Sacramentum , rune cum homo ad illum satum perveniat , quod sit in periculo mortis , non recedit a flatu illo, nis infirmitate curata, ita iterum non debet istingi sed, se recidivum patiatur , erit alia infirmitas , poterit feri alia inunctio . suaedam vero sunt aegritudines diuturnae, uι hectica, Odropim, oe hujus.. modi: in talibus non debet feri inunctio, nis quando videntur perducere ad periculum mortis', s homo illum articulum eυadat, eadem infirmitate durante , iterum ad semitem flatum per illam infirmitatem reducatuν, iterum
potes inungi' quia jam es quasi alius infirmitatis satus , , quamυis non si alia infirmitas simpliciter. Idem, quod a D. Thoma audivimus,' decernunt
Synodus Lingonensis anni I o . Senonensis anni Isa . Carnotensis annitas 25. apud Natalem Alexandrum supra eis. lib. z. cap. s. regui. I9. quibus consentiunt Rituale Romanum tit. de extrema Unctione Rituale Cardinalis Sanctorii pag. 324. ubi legitur: In eadem infirmitate hoc Sacramentum iterari non debet , nisi diuturna sis , infirmus, cum visus esset melius se habere, iterum . in periculum moνtis incidit: Rituale Argentinense sit. de extrema. etione , 4. ac omnia Pastoralia modo commemorata : uti videre est apud citatum Van-Espen, qui non inopportune Parochos monet, ne nimium scrupulose in hoc se gerant; sed, si dubitent, an revera morbi status sit mutatus , seu num idem, vel diversum sit vitae periculum, in quo aegrotus versatur , expedire ait , ut ad Sacramenti iterationem proPendeant , eo quod haec iteratio consormior sit veteri Ecclesiae consuetudini , & per eam no
vum spirituale subsidium, & levamen infirmo obveniat.
432쪽
DE SI NODO DIOECE SANA CAPUT NONUM.
De cautela in confisutionibus onodalibus adbibenda , cum in eis agitur de Sacramento Ordinis. Plura de quaestione, utrum in cuius libet
ordinis minoris collatione Uerum conficiatur Sacramen.
tum , quam nonnulli Episcopi in suis constituti nibus isnodalibus aut decidisse , aut
ignorasse vis sunt. V Idimus multis in Synodis, eum de Sacris Ordinationibus habetur serismo, graviter increpari, qui ad ordines suscipiendos accedere audent cum conscientia peccati lathalis, eosdemque sacrilegii reos denuntiari, eo quod Ordinationis Sacramentum, quod, vivorum cum sit, exigit in suscipiente statum gratiae, mortali culpa foedati participare praesumunt. Equidem ejusmodi reprehensionem summopere commendamus I multis quippe nominibus illicitum, & turpe credimus, quempiam ullo etiam minori ordine initiari , qui gravis culpae reatu se non ignorat obstrictum : evi enim nefas non videatur, inter Ecclesiae Ministros eooptari, sacrisque addici mi nisteriis, qui actu est daemonis servituti alligatus Z Fatemur praeterea, eius. modi hominem vix eximi posse a sacrilegii reatu; tum quia plerumque, post susceptum etiam minorem ordinem, sanctissimae Euenaristiae sit parti ceps p tum quia, quamvis ab hac percipienda abstineat, adhue se exponi epericulo sacrilegii a quod recte notavit Juenin illere. 8. quaest. 7. cap. a. in princ. 8c ex mox dicendis patebit . Sed non itidem approbamus adjectam
objurgationis causam, quae displicet etiam Navarro manusi. cap. 22. num. 18.-rb. si re probabilis e per eam siquidem videtur assirmari , & pro reris haberi, in cujuslibet etiam minoris ordinis collatione verum contici Sacramentum ς quod tamen esse in quaestione positum, ad rem monuit idem Navarrus, & hie paucis exponemus. II. Ordinem , seu verius sacram illam caeremoniam , qua inaugurantur Ecclesiae Ministri, cujus effectus est ipse ordo, esse verum, & proprium novae Legis Sacramentum, perfracte quidem negarunt Lutherus in lib. docvtιυit. Eablon. cap. de Ordine, Illyricus in confes. Antuerpiens cap. tr. Kemnitius in a. pari. examinis Concilii Tridentini disp. de Sacram. Ordia. aliique Novatores; sed omnes Orthodoxi constanter asserunt, & definitum est a Tridentino sus. 23. cap. Cum, Scriptura testimonio, A stolica traditione, m Patrum unanimi consensu perspicuum sis, per sacram ordinati
nem , quae verbis , m segnis exterioribus perficitur , gratiam conferri ' dubirare nemo debet, ordinem esse vere, er proprie unum ex septem sanctae E elisae Sacramentis: & ean. g. Novatorum perstringens audaciam: Si quis dixerit, Ordinem , sis sacram ordinationem non esse vere, proprie Sacra mentum , a Christo Domino institutum : vel esse figmentum quoddam huma-
433쪽
num, excogitatum a viris rerum Ecclesasicarum imperitis, au: esse tantum Vitum quemdam eligendi Mini ros verbi Dei , o Sacramentorum , anathemast. Hinc omnes Theolt i inserunt, Fide Divina tenendum, saltem ordinationem Sacerdotum esse verum, & proprium Sacramentum d ad veritatem enim praedictae definitionis universalis , necesse est , ut ea ad minimum complectatur Ordinum praestantissimum, quale est Sacerdotium. I ter eosdem etiam communiter convenit , veram Sacramenti rationem participare Episcopatum , & Diaconatum; quin immo de Episcopatu, etiamsi ab aliquibus non censeatur ordo diversus a Sacerdotio , cujus tamen, juxta omnes, est extensio , persectio , & complementum , id esse pariter de Fide, assirmat Petrus Soto in Institui. Sacerdotum iret. q. de S cram. Ord. aut laltem non posse , sine periculo , & gravis erroris nota, hoc tempore negari, asserunt Medina lib. I. de sacrorum hominum contineritia cap. IS. & VasqueZ tom. 3. in pari. S. Thom. ἀθ- 2 O. cap..in princi De Diaconatu vero, quamvis Bellarminus Contraυ. tom. 3. de Sacram. Ord. cap. 6. in prisc. existimet , id non esse de Fide: suare non potes id emi. denter deduci ex verbo Dei scripto, vel tradito; neque extat ulla Ecclesiae, de hac re , expressa determinatio : idemque asserant Dominicus Soto in o. disi. 24.. quaest. I. art. q. & Estius eadem dist. q. 8. vers. ω quaestionem poris ra: attamen ex Tridentini definitione liquido inserri , autumant Vasqueneodem tom. 3. Hsp. 238. cap. a. incipalens: Ego tamen valde miror, viros non
vulgariter iactos aut decretum Concilii Tridentini Ieg. 23. ean. 6. non legisse, aut plane non intellexisse , ubi definitur in i ne modum : Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica non esse Hierarebiam , αυina ordinatione institutam, quae consas ex Episcopis, Presbteris, er Mini tris, anathema sit. Ex quo canone expresse liquet, Hierarchiam jura Disino institutam , non solum eo flare Episcopis , m Presbteris, seu Sacerdotibus, sed etiam Ministris . Peν Miniseros autem, ut minimum Diaconos intelligere oportet: eumque de ceteris inferioribus ordinibus nemo, etiam probabiti conjectura ductus , afferere pose sit, canonem esse intelligendum, superest, ut dicamus, de Diaconis non possa non intelligi. III. Consulto autem, pergit Vasquer, Concilium eam vocem Mini iris adhibuit , ut Diaconos denotaret e de reliquis autem ni&ι definiret , sed scholae disputationi relinqueret o siquidem quaestio valde admodum dissicilis,& implexa est, an reliqui ordines, Diaconatu inseriores, verum sint Sacramentum . Omnes veram Sacramenti rationem participare , docent S- Thomas in Φ dis. 24. quaest. a. art. I. quaestiunc. 3. oe in supplem. 3. ρε NI i. 37. art. a. S. Bonaventura in A. did. 24. an. 2. quaest. q. Francias Victoria in Summ. de Sacram. quaesi. 226. Petrus Soto da Insiit. Smcerdotum lest. 4. circa medium , Sylvester in Summ. -νb. Ordo I. quasi. i in M. quaesi. 2. in princ. Melchior Canus de Loe. Theolog. lib. 3. cap. Bellarminus eit. lib. I. de Sacram. Ord. eap. 7. 8. quorum senten
434쪽
disput. 9. punct. 4. q. Tertia opinio, Hallier de faeris ElafRσ Ordinat. pari. 2. sect. 2. cap. I. art. 2. f. o. oe 7. Cabassutius in theor. Prax. Iur. Canonis. lib. 3. cap. 16. num. 3. Auctor Theologiae moralis ad usum Seminarii Petrocorensis rem. q. lib. 2. tract. 3. cap. a. quaesi. q. S.& Estius in o. disi. 24. 8. vers. Alii denique, qui etiam paulo inserius vers. Ad quaestionem porro , sibi videri addit , in hanc sententiam pro pendere Concilium Florentinum , ac Tridentinum . Nec praeterea deis ruere aliquot Iuris Canonici Periti, quos resert VasqueZ disp. 237. eap. I. qui etiam primae Clericali Tonsurae veram Sacramenti rationem adscripse.
IV. Censent alii , ex ordinibus , infra Diaconatum , solum Subdiae
natum pertinere ad Sacramentum ordinis ' ceteros vero, quamvis certum Ninistrorum ordinem in Ecclesia constituant, ad Sacramenti tamen dignitatem non assurgere, opinantur. Ita sentiunt Michael Medina lib. I. Eo Continent. cap. ι 6. Va um cit. disp. 237. cap. 2. disp. 238. per tot. &Navarrus man. cap. 22. num. I 8. vers sare probabilis videtur e in quorum sententiam videtur nonnihil inclinare Cardinalis Bona Ser. Ihuzie. lib. I. cap. 25. ubi num. Io. de Subdiaconis dubitat, an suerint a Christo Domino institutio Secundus Ministrantium locus Subdiaconorum est, quorum licet expressa mentio in sacris litteris non reperiatur, eorum tamen institutio mel ad Cbrisum, ut recentiores Scholastici existimant, vel ad .sostolos referenda esse ceteros vero inseriores Ordines recentioris esse instituti , non obscure assirmat, inquiens seq. num. I7. Tertia classis Minifliantrum Cleri- eos minorum ordinum eo lectitur co ibos Icilicet, Exorcisas, Lectores,
O Ostiarios e quos antiquissimos esse , m ab Amseolis , vel ab immediatis eorum Successoribus institutos, Doctores scholastici asserunt, sed non pro
V. Alii denique omnibus ordinibus, exceptis Presbyteratu, 3c Diaconatu, veram Sacramenti rationem , virtutem , & excellentiam adimunt. Hanc sententiam tenuit Scholasticorum princeps Petrus Lombardus lib. q. dist. 24. quem a suis discipulis pene relictum sectati postea sunt Haberius in notis ad Pontificale Graecorum pag. 48. Goarius in notis ad Euebologium 247. Morinus de sacr. Ordinat. exercit. II. cap. I. num. ubi tanta firmitate huic sententiae inhaeret , ut eidem neminem facile contraire posse arbitretur: Cum ego examino, oe perpendo ali Morinus) antiquiorum Patrum de Subdiaconatu , m minoribus ordinibus testimonia , propositionem iliam, qua asseritur, Subdiaconatum, quatuor minores Ordines non esse Sacramenta , iudico tam esse certam, oe evidentem, ut, qui ea conmeraverit, ire contra vix possit. Morino consentiunt Iuenin de Sacram. dissere. p. quaesi. o. cv. I: TOurnely de Sacram. Orae quaest. 5. art. q. oe art. s. aliique plurimi recentiores, Boucat in Theologia Patrum tom. s. dissert. 5. de ordinis insitutione ara. 8. ubi late ostendere conatur, opinionem hanc esse valde probabilem , Vultasse in tract. de Sacram ordinis pari. a. quaesi. q. art. 2. Fia-beri Disai troes by Coo
435쪽
bert Theologia dogmatica er morali rom. 7. de Ordine pari. I. ea 6. per tot. Herminier in tract. de Sacramentis rom. 3. cap. 3. conclus 3.
VI. Ideo autem Doctores in tot diversas scissi sunt opiniones , quia obscura , & incerta est ordinum , insta Diaconatum , origo, a qua uni-ee pendet quaestionis decisio etenim , si ea reserenda sit ad Christi Domini institutionem , nemo audebit illis detrahere Sacramenti dignitatem, cuius eetera habere requisita , facile demonstrabunt : si vero ad inventi, Sc constituti sint ab Ecclesia , non poterunt sane veram participare rationem Sacramenti , ad quod de novo instituendum sola Ecclesiae auctoritas non protenditur . At hanc originem indaῖare est operosum , assequi vero sere impossibile. Fatentur omnes, in sacris litteris nullam fieri men. tionem de ordinibus Diaconatu inferioribus : sed non exinde recte inserari, eos non esse a Christo Domino institutos, ajunt Auctores primae sententiae ; potuit quippe evenire , eorumdem institutionem suisse a Christo Domino Apostolis ore traditam ; atque ita reapse evenisse , hac ratiocinatione plane ostendi opinantur. Quod univerJa tenet Ecclesia, nee Concialiis institutum , sed semper retentum es , nonnis auctoritate Apostolica tradiis tum re me cretia : firmissima regula est, quam nobis praebet Auetustinus lib.. ontra Donatissas cap. 2 . num. 3 I. rom. 9. Oper. col. I O. Hanc
autem regulam rei nostrae convenire, est manifestum: etenim quin ullum reperiatur Concilium, in quo instituti suerint ordines Diaconatu inseri res , eos nihilominus semper, ab Ecclesiae primordiis , in Ecclesia sui Dia, semperque constanter retentos, scimus. Equidem, quod speciatim a tinet ad Subdiaconatum , expressam illius mentionem faciunt Cyprianus epise. 42. Synodus Eliberitana ean. 3o. tom. I. Collectionis Harduini σοI. 233. Laodicena ean. 2I. ρο 21. ibid. col. 783. Athanasius epis. ad Soliatarios , & Synodus Carthaginiensis IV. anni 398. cap. s. to n. I. Collectionis Harduini eoI. ρ ρ. Quod vero ad alios pertinet minores Ordines, idem Cyprianus in eadem episeola, praeter Hypodiaconum, nominat Ac lythum, cujus pariter meminit Augustinus epis. I 94. alii as Io4. quam se,
per Albinum Aeolythum, Sixto misisse Mnincat. Cyprianus itidem epi'. 33. assirmat, Aurelium Consetarem fuisse a se in Lectorem ordinatum . Et Consetares ad eumdem Cyprianum scribentes epis. I7. & Lectorem,& Exorcistam commemorante Praesente sinquiunt j de Ciero Exoresa, o Lectore . Lectoris quoque fit mentio in Concilio Sardicensi anni 3 7.can. I g. rom. I. Collectionis Harduini eo . 64s. & Chalcedonensi ean. 13. ram. a. ejusdem Collectionis col. 6o7. Narrat praeterea Theodoretus lib. 3. cap. a. Socrates lib. 3. eap. I. Iulianum , ante apostasiam , suisse Lectorem in Ecclesia , & post apostasiam jussisse , ut , ad instar Ecclesiae Ca.
tholicae , in templis Gentilium essent Lectores . Sed , quod magis est, Cornelius Papa epistola ad Fabium, Episcopum Antiochenum, circa an
Mum 231. exarata Romanum Clerum enumerans, omnes nominatim &
436쪽
majores, & minores Ordines receniet. Romae adesse affirmans num. 3. ex recensione Coustant col. Is O. Presisteros quadraginta sex, Diaconos septem,Siιbdiaconos septem , incol=thos duos Gr quadraginta, Exorcisas autem , Lectores, cum Ostiariis , quinquaginta duos . Et citata Synodus Carthagi niensis IV. can. s. o. 7. 8. P. non solum sngulos praedictos Ordines nominat , sed modum designat , quo eorum quilibet ab Episcopo conseraretur . Porro recentiores hujus sententiae patroni missa faciunt antiquiora testimonia , quae ad eamdem roborandam assertionem olim proferebantur ex Canone Apostolorum lx Ix. ex Constitutionibus Apostolicis lib. g. cap. II. ex epistola Ignatii ad Antiochenos , ex Dionyso cap. 3. Eccles EB
rareb. atque ex Synodo Romana sub Sylvestro , in quibus iidem ordines singillatim pariter enumerantur ; quia sciunt , ab hodiernis Criticis rejici , & supposititia haberi: neque hisce dubiis monimentis se indigere
autumant, cum ex allatis, certo genuinis, satis luculenter demonstratum credant, omnes Ordines ab Apostolis ad nos pervenisse. Si enim sconcividit Melchior Canus eis. lib. 3. cap. q. ubi regulam ab Augustino acceptam rei, quam vertamus, applicat) consuetudinis cujusquam, diu in tota Eceti. sa obse arae, originem , m principium nec summos Pontifices, nee ad Conis cilia Episcoporum referre possumus ' sed ea consuetudo ad . UDIorum usque tempora retrotrahitur e conficitur plane , tuam ab . Ossis esse pres
VII. Uerum plura ad haec reponunt Auctores contrarii. Atque in primis , esto inquiunt ) omnium ordinum origo ad Apostolos reseratur, attamen non inde conficitur , eos esse a Christo Domino , omnium Sacramentorum novae Legis primo, & unico Auctore, institutos ut enim ibidem fatetur idem citatus Melchior Canus , ipsim et Apostoli pleraque ad Ecclesiae utilitatem constituere potestate quidem a Christo Domino accepta , sed quae sibi non fuerant ab eodem Christo immediate tradita , quaeque propterea obnoxia suere mutationibus , quibus certe non potum runt subesse praecepta a Christo data , multoque minus Sacramenta ab eodem instituta . Hujus autem secundi generis esse ordines Diaeonatu inferiores , etiamsi Apostolis suam deberent institutionem , vel ex hoc evidenter constat, quod nec semper, nec ubique iidem, atque eodem n mero sint habiti. Etenim Ecclesia Graeca , quidquid sit , an proxima ab Apostolis aetate omnes habuerit minores Ordines , quod negat quidem
Morinus exercit I4. cap. I. sed affirmat Schel stratus ad Coueis. Antιoeben. dissert. 4. cap. I7. & pluribus probat Hallier de sacra Eleis. Ο Orae partia. se I. I. cap. I. an. I. f. q. num. 27. nunc certe alios Ordines insta Diaconatum non admittit, nisi Subdiaconatum, & Lectoratum, ceteros um, ro ita suis Euchologiis , a mille, & amplius annis , nunquam recensuit. Similem mutationem sectam depraedicant in Ecclesia Latina , in qua ultra quatuor minores Ordines , quos retinemus , quondam numerabatur etiam ordo Cantorum , seu Psalmisarum . de quo fit expressa mentio ire
437쪽
L I B. VIII. C A P. IX. ψII Concilio Carthaginiensi III. anni 397. can. 2I. rom. I. Collectionis Har duini es. Ut ciericum alienum , nisi concedente ejus Episcopo , nemo
audeat vel retinere, υet promowre in Ecclesia μι credita . Curacorum autem nomen etiam Lectores, oe Psalmisia, oe Osiarii retinent: & in ei ta io Concilio Carthaginiensi IV. ean. Io. ubi specialis ritus praescribitur oris dinandi Psalmistam, seu Cantorem o & magis diserte Isidorus Hispalensis et mol. lib. 7. cap. II. relat. in Can. Cleros dise. 2I. inter Ecclesiae Ministros proprium, & distinctum locum assignat Psalmistis : Generaliter CINrita nuneupantur omnes, qui in Ecclesia Christi deserυιunt, quorum gradus, O nomina sun1 bae: Ostiarius , Psalmisa , Lector, Exorcista, incolinthus,
Subdiaconus, Diaconus, Presister, Episcopus. Praeter Cantores , fuisse ei. iam decantant alios minores Ordines, polua obliteratos, praecipue Fossa-νiorum, qui etiam Laborantes, & Copiatae sunt appellati; custodam Martyrum ; & Notariorum . De Fossariis , quorum Acium erat operam ii
pendere in sepeliendis Fidelium corporibus , meminit Hieronymus , seu quicumque si Auctor tractatus de septem Ecclesia gradibus, ad Rusticum Narbonensem t iidemque Clericis annumerantur in Codice Theodosiano g. I s. tit. de Episcopis M. I 5. Custodibus Martyrum , ita dictis , quod ipsis concrederetur custodia Ecclesiarum , ubi sepulta erant Martyrum corpora , peculiarem in Ecclesia gradum attribuit Synodus , quae dicitue Romana, sub Sylvestro Papa , ubi de iis , qui in Ecclesia militare , ae proficere desiderant , decernitur , ut in pluribus gradibus, aliquo temporum intervallo, morentur . , ae quinque annis Custodes Martyrum ex iis stant , antequam ad Diaconatus , vel Presbyteratus Ordinem ascendant.
uamvis enim haec Synodus spuria habeatur , exhibet tamen disciplinam exti seculi, quo creditur conficta. Notarios denique, qui curam habebant instrumentorum , & tabularum Ecclesiae , peculiarem constituisse Clelie rum ordinem , colligunt ex Ennodio Tieinens in Vita Antonii Monachi Lirinensis , quem reseret a Constantino Antistite inter Ecclesiasticos Exceptores , seu Notarios , coelestem militiam jussum ordiri ; atque ex Iibro Pontificali in Hadriano I. quem Notarium Regionarium , postea Subdiaconum . demum Diaconum factum , ad Pontificatum ascendisse,
VIII. Sed , ut , quod sentimus , aperte dicamus , nunquam Ecclesiam Latinam alios Ordines agnovisse credimus , praeter eos , quos singulatim recensuit Cornelius Papa . Quia vero Clericis , aliquo ex iis ordinibus initiatis, diversa eommittebantur offeta , ex istorum diversitate diversam pariter sortiebantur nomenclaturam , puta Cantoris , Fossarii , Custodis Martyrum &e. quod bene ponderavit Bellarminus de Clericis lib. I. cap. Ir- & suse probat Hallier de sae. EDR m ordinat. pari. 2. sect. I. cap. I. aνr. I. q. Et profecto, quod Cantores , de quibus videtur esse specialis dissicultas, merum haberent ossicium sine versordine a ceteris distincto , eruitur ex ipsomet Concilio Carthaginiensi IU. cap. Io. tom. r. Digitiroo by Corale
438쪽
Collectionis Harduini eod. 979. in contrarium allegator ibi enim omnium ordinum collatio ab Episcopo dicitur facienda I Cantoris autem munus
sola Presbyteri jussione suscipi , atque exerceri permittitur: PDImissa, Ides Canior , potes absque scientia Episcopi , sola iussione Presbieri , Q.
cium suscipere cantandi . Ceterum , si ex diversis ossiciis quibus Cle. rici addicebantur, & diversa, quam inde assequebantur, nominis appella. 1ione , Eeelesiasti eorum ordinum diversitas inserretur , nimium ingens sane suisset, apud majores nostros, minorum ordinum numerus. Etenim in Ecclesiasticis tabulis recensentur Catecbistae , veluti specialem gradum in Ecclesia obtinentes & tamen discimus a Cypriano eps. 24. ad hoc munus obeundum , aliquem inferioris ordinis Cleri eum seligi consilevis. se , quin idcirco ad novi Ordinis gradum promoveretur : Optatum s ait Cyprianus ) inter Lectores doctorem audientium consituimus . In I. 42.
I. 43. tit. 2. cit. lib. I 6. Cod. Tbeodosiani , commemorantur Parabolani , hoc est, ut in ead. l. 43. explicatur , homines ad curanda debilium aegra corpora deputati, quos e Clericorum coetu suisse , ibidem adnotavit Gothosredus, testaturque Baronius ad annum 4. I s. quin tamen , eodem Baronio observante , novum, & peculiarem Clericorum ordinem, constituerent . Erant pariter Defensores pauperum , & Desensores Ecclesiarum. De illis sermo est in Concito Carthaginiensi V. anni qo I. cap. 9. tom. I.
Collectionis Harduini eoI. 988. De istis mentio fit in Coneilio Chilem
donensi ean. 23. Utrosque vero quamvis Petavius in notis ad Epipha. nitim haeres. 62. num. Io. inter laicos collocet , attamen Morinus exercit. 35. cap. 6. num. I 6. ex Ecclesiasticis monumentis constare asserit , ea
munera nonnisi Clericis consuevisse committi. E Clericorum insuper numero eligebantur Ecclesiarum OEconomi , de quibus in Concilio Ephesi. no aft. r. & in Concilio Chalcedonensi ean. a. m ean. 26. tom. 2. Colleis monis Harduini col. 6or. si I. Ex eodem designabantur . ocri arii, de quibus Liberatus Breviari cap. I 2. Evagrius Io. 4. cap. 38. & Iustinianus Imp. Nomeli. o. cap. 2. Quorum id erat ossicii, ut, tamquam Pr curatores , omnes causas Eccle uasticas , ad eos , a quibus mandatum a ceperant, attinentes, in aula Imperatoris agerent . Atque, ut alios huis jus generis multos praetereamus , Epiphanius exposit. Fid. num. 2I. Eccleissae Ministris accenset Hermeneulas, seu Interpretes, quorum munus erat, ex una in aliam linguam transferre tam lectiones Scripturarum , quam
conciones ab Episcopis ad populum habitas . Eiusmodi vero munus sui se speciale , atque ab aliis dii tinctum , liquet ex Actis Passionis Proco. pii Martyris , a Valesio publicatis in notis ad Eusebium de Mart ri Pa-Lesin. cap. I. haec de Procopio narrantibus e Eecissae tria miniseria prae hebat . Unum in legendi osseis ' alterum in seri interpretatione sermonis ptertium adversus drmones , manuum impositione . Nisi isitur dicamus, omnia, quae retulimus, & quamplurima similia, quae reserri possent, nomina suille ossiciorum , non Ordinum , admittere cogeremur in antiqua
439쪽
Eeelesia ordines sere innumeros: quod nemo saei te credet. Quamobrem, quod ex Morino retulimus argumentum , suas quidem vires habet , qua parte pervetusta innititur consuetudine Ecclesiae Graecae , tres minores O dines jamdiu respuentis: sed inessicax est quantum ad variationem, quam factam astruit in Ecclesii a Latina, quoad eorumdem numerum . Majoristonderis sunt alia , quae ab eodem Morino , eique adstipulantibus Theo-ogis proseruntur, ad suam lustentandam opinionem. , IX. Uerum Sacramentum, ajunt, gratiam producit ex opere operato.
eaque gratia per aliquod signum sensibile significatur : at in collatione quinque ordinum inferiorum , nihil fit , quod gratiae productionem a guat ; non enim conseruntur per manus impositionem , sicuti tres Ordi. nes supremi, qua gratiam significari , di causari, docet S. Thomas in 4.dis. IS. quaest. I. art. I. cr 3. pari. quaes. 84. art. q. nec Episcopus eos conserens dicit : ccipe Spiritum Sanctum e aut his i aequivalentia verba pronunciat. Neque in hoc ullum intercedit, aut unquam intercessit distri. men inter Subdiaconatum , aliosque inseriores ordines e nam laudatum Concilium Carthaginiense IU. postquam can. 2. 3. 4. dixerat, EpitcOpum , Presbyterum , & Diaconum ordinari per manuum impositionem , can. s. expresse.statuit e Suidiaconus, cum ordinatur, quia manus impositionem non accipit , Patenam de Episcopi manu accipiat vacuam Calicem vacuum. Sacramentarium pariter S. Gregorii, vetus ordo Romanus,& hodiernum Pontificale Romanum, Subdiacono denegant manus impositionem; quin immo idem Subdiaconatus olim in Ecclesia Latina accenis sebatur minoribus ordinibus, in quorum classem etiamnum a Gyaecis reiicitur tum vero primum apud nos ecepit sacris annumerari , cum Ulabanus II. in Concilio Beneventano anni Io9 I. can. I. m. o. pari. MCollectionis Harduini reI. 15ρ5. permist , ut interdum , sed rariome ,
opportunitate exigente, non fue Romani Pontificis, vel Metropolitani incentia , Subdiaconus eligi posset in Episcopum , quem ex solo coetu 'rum, qui sunt in sacris constituti , assumendum , veteres Canones sanciverant : quod testatur Innocentius III. in Cap. a multis , de aerat. σqualit. G ordia. praeficiendorum : Cum hodie Subria natus inter sacros Ois dities computetur , sicut Urbanus Papa II. sub bis verbis expressit . sui in sacris Ordinibus , Presbteratu , Diaconatu , Subdiaconatu sunt di sui: immo observat Thomassinus de vet. nom Eecles discipi. pari. I. lib. a. cap. 33. non ab Urbano II. sed ab ipsomet Innocentio III. fuisse Subdiaconatum in sacros , & majores Ordines relatum, cum scilicet ipse in citata Decretali statuit , ut absque ulla dispensatione Subdiaconus in Episcopum valeat libere eligἰ , Aut Diaconus , -I Sacerdos : hanc Ver
sanctionem adscribit Urbano II. quia is illi praeluserat , ejusque jecerassundamenta, permittens ex venia , & indulgentia fieri , quod ne ex V nia quidem antea fiebat, & postmodum Innocentive libere fieri permisit. Sed , sive Innocentius , sive Urbanus Subdiaconatum e minorum in m Dissiligod by Corale
440쪽
iorum ordinum classem evexerit, sat est , eum quondam locum habuisse inter minores Ordines , ne in re , de qua agimus , ulla inter eumdem , & minores ordines ponenda sit differentia.
X. Sed quid aliunde argumenta quaerimus pergit Morinus ) ad pro
bandum, Subdiaconatum, eoque inferiores Ordines, non pertinere ad Hierarchiam Divina ordinatione institutam , cum id clare , & expresse asseruerit idem Urbanus II. in cit. ean. I. hisce verbis e Nullus deinceps in Episcopum eligatur , nis qui in sacris Ordinibus religiose vivens inυentias est. Sacros autem ordines dicimus Diaconatum , ac Presbteratum. Hos ILquidem solos primit a legituν Ecclesia habuisse e super his solum praeceptum habemus Apostoli me. Urbano concinit Gratianus, qui medio secuto x Ir. suum compilavit Decretum, scribens initio disi. 2I. . Lmitas ab . Uolis
ordinatos legimus ........ Subdiaconos , iacto thos , procedente tempore ,
Ecclesia sibi consiluit Ante Gratianum , & Urbanum I L seculi I x. initio id ipsum aperte tradiderat Amalarius lib. a. de Diυinis .ciis ea 6. inquiens : Primo notandum est , eos Ordines , qui potismum necessarii sunt in Ecclesia, . fpostolum Paulum denominas, m eorum mores depinxisse, sine quibus non potes rite immolatio .Altaris celebrari , scilicet sene Sacerdote , oe Diacono Ceteri ordines his 'adjecti sunt. Crescente Eccle-sa , creυit Ucium Ecclesiasticum: ut multitudini Ecclesia subseniri posset, adjiciuntur inferiores in adiutorio Praepostorum . Unde . mbrosius in tractatu epistolae ad Timotheum: Illud vero dictis nostris adjici dignum es , qu niam non convenit demirari , s neque Subdiaconorum , neque Lectorum me. moriam . Volus fecisse υideatur: illiis etenim gradibus functionum , qui in Ecclesia necessario habentur , Ut postea magis sunt adjecti propter utilitatem minisseris . XI. Idem affirmavit Magister sententiarum cit. lib. 4. HII. 24. Can nes duos tantum sacros Ordines adpellari censent , Diaconatus scil/cet , σPresbteratus : quia bos solos primit a Ecclesia legitur habuisse .... Surudiaconos vero , Acobibos , procedente te ore , Ecclesa sibi constituit .
Et , quod masis est , S. Thomas , qui aliis in locis singulis Ordinibus
veri Sacramenti , a Christo Domino instituti , excellentiam asserit , in cap. eps. I. ad Thimoth. lect. 2. Magistrum sequutus, ait: In primis a Ecclesia solum erant tres Ordines ...... Episcoporum, Presbyterorum, Ministrarum y non disidebantur per diυersos gradus e sed omnia exant in uno ordine propter paucitatem Ministrorum , propter notatatem
Ecclesae r ex quo colligitur , dubiam saltem suisse hac in re Angelici
XII. Dubii pariter & nos haeremus, nec ullam in hae dissicillima controversia sententiam serimus e ideo autem rationes attigimus , quae in utramque partem adducuntur , & paulo prolixius illas expolivimus, quae -stremae favent opinioni , ut videant Episcopi , non posse indubitanteo Iacrilegii damnari , qui cum conscientia peccati lethalis Ordinea Diae