장음표시 사용
451쪽
est:, ex gravi praecepto, servandam, nullus quippe a gravi culpa eximeret Episcopum. , qui, contra communem Ecclesiae morem, ritumque in Romano Pontificali praescriptum , sacrum ordinem extra Missarum solemnia conis serret . Ad sacram vero eaeremoniam licite explendam , Missa , non ab a. lio, sed ab eo celebrari debet sinquit Hallier cis. cap. s. art. 3. ,) a quo Ordines Iuni conferendi : idemque adnotaverat Glossa in Cap. Quod sicut , de eleel. vers. Dividatur οῦ & merito , tum quia , ut eadem Glossa ibidem advertit k ita obtinuit constans, & perpetua Latinae Ecclesiae eonsuetudo, cui
consonat etiam Graecorum praxis, de qua Amudius lib. 6. Concorae cap. 2. Goarius in notis ad Eucholog. Graecori par 292.3c Morinus de sare. Ordinat. pari. 3. exercit. II. eap. o. tum quia, nili Missa ab eo fiat, a quo Ordines conseruntur, sterium unitatis, uti loquitur Innocentius III. incια Cap. suis scut, de eleci. eum enim omnes ordinati debeant sanctissimam Eucharistiam percipere manibus ordinantis , rquod ab Ecclesiae primordiis usitatum, ac severa lege praescriptum, ostendit saepius citatus Hallier secl. 8. cap. II. art. 6. asseritque Auctor Eeetis. Hierarch. cap. 6.: Subfne eommdem sanetissma consecrationis , Disinissime Euebaristiae Communiorradisur a Pontifice , qui illos eonfecυωρ : nisi Eucharistia ab illo eodem conficiatur , a quo initiatis porrigitur , non adeo persecte repraesentatur unio ipsorum cum suo Praesule ρ quemadmodum exhibetur, cum coelestem panem ab eodem paratum , suaque consecratione in Christi Corpus conversum omnes simul accipiunt: quae quidem ratio sertius adhuc urget, si a.
gatur de ordinatione Episcopi, vel Presbyteri, qui , ad eamdem Ecclesiae
unionem repraesentandam , debent idem Sacrificium cum ordinante contacere , seu simul concelebrare . Denique tenetur factorum ordinum coli
tor Missam sacere per se ipsum, ut obtemperet Pontificali Romano, Clementis VIII. & Urbani VIII. auctoritate roborato ; ibi enim alius non apparet descriptus ritus conserendi sacros ordines, nisi in Missa conseren.
VI. Quare haec, quae adduximus, ad propositam reserentes quaestionem, jure indubitatum diximus, praedictum Praesulem, qui ordines etiam sacros Contulerat, cum, non ipse, sed alter Sacrificium offerret, multis nominibus graviter deliquisse ' sed, quod attinebat ad collatorum ordinum vat, ditatem , hanc sustineri , neque ulla probabili ratione posse in dubitati nem adduci, assirmavimus. Quamvis enim inventi sint pauci aliqui A
BOrra, quos commemorat Hallier eis. eap. s. an. a. qui Opinati sunt, SMerificium Missae esse de substantia consecrationis, seu promotionis ad sacros ordines' attamen in primis nemo unquam dixit, esse de ordinationis substantia Missam Pontificis ordinantis e deinde ea ipsa paucorum opinio
iamdiu rejecta, & explosa isit ab omnibus Theolreis. 3c Canonistis, quos
congerit Sanchez GUL morat. lib. 7. cap. r. dub. 4. Quocirca Hallier cinisc. indubitanter ratam habendam ait ordinationem, extra Missarum s ἶςmma iactam : -eo ut hocce sempore de ea re. dubitare, frivolum videatur .
452쪽
uee eum condisione repetendam eam esse sacram ordinationem censerem, is qua
erificium Missae defuisset ; nullus enim canon legitur , qui ad substantiam promotionis ad sacras Ordines Sacrificium MD pertinere ostendat. Minus ita. que dubitatum erit de validitate ordinis collati, non absolute extra Missa aeum solemnia, sed non intra Missam ab Episcopo celebratam, a quo. suit
VII. Haec nos pro veritate tunc scripsimus; nostrumque suffragium ala probatum fuit a Congregatione generali, anno ITIS. habita coram sel. ree. Clemente XI. Cumque postea ad Sedem Apostolicam delatum fuerit, quemdam Episcopum in Hibernia sacros Ordines contulisse , eum sacra Nysteria, non a se, sed ab alio Sacerdote conficerentur, eadem controverissa iterum excitata, atque ad noVum examen in eadem Congregatione est adductat & Cardinalis Petra, tunc ejusdem Consultor, . iussus pariter sententiam suam proferre, a nostro sensu non recessit, ordinumque collationem
illicitam & ipse pronunciavit , validamue sustinuio: ejusque i sententiam confirmavit sel. ree. Innocentius XIII. in Congregatione generali , habita die s. Februarii i722. qui simul praedictum Episcopum per Bruxelleuem Inisternuntium serio moneri iussit, ut conscientiae suae consuleret, cum certe graviter in canones peceasset: quemadmodum legere est in ejusdem Cardi. nalis Petra Comment. ad Constitur. postolis. om. s. pag. 288. VIII Neque haec extra propositum. dicta censeantur e scimus quippe, non multis antea annis in quadam Synodo disceptatum, an a sacrorum oris
dinum exercitio serent arcendi , qui a finitimo Episcopo illos receperant tempore Sacrificii ab alio Sacerdote oblati. Quapropter a nostro instituto minime alienum iudicavimus, hujus controversiae decisionem referre, ut, si in posterum contingat, in aliqua Synodo eamdem resticari, sciat Episco. pus, quid sit deliberandum.
..ed demonstrandum , quam circumspecte si in S=nodo loquendum de Ministro Sacramenti Matrimonii nonnulla praemittuntuν res cientia Concilii Tridentini decretum , quo irrita funa Matrimonia clandestina .HAudquaquam satis explicare possumus, quantum intersit, ne in Epist pales Synodos ullum obrepat verbum, quo videatur aliqua approbari opinio, inter Catholicos controversa; quamvis enim illud fortasse ex Episcopi, seu potius Scriptoris calamo, olestanter excidat , statim nihilomi. nus Auctores stantes pro ea sententia, sibi adstipulari decantant Synodorum auctoritatem, quam omnes iure meritoque plurimi faciunt, privatorumque Doctorum placitis anteponunt. Rem enarrabimus, e qua vel sola apparebit, quanta circumspectione opus sit in concinnandis Synodalibus de
453쪽
' , L I B. VIID G A P. XII. 427eretis, ne in ullam deflacti valeant de re aliqua dissidentium Theologorum
II. Concilium Tridentinum seg. 24. de reform. matrimonii cap. I. irrita esse decrevit matrimonia, quae aliter deinceps contraherentur, quam primsente Paroebo, vel alio Sacerdote, de ipsus Paroebi, seu Ordinarii licentia, duobus, vel tribus tesibus e simulque statuit, ut hujusmodi decretum in unaquaque Paraebia suum robur post triginta dies babere incipiat a die pria mae publicationis in eadem Paraebia factae, numerandos . Absoluto, atque
ab Apostolica Sede eonfirmato Concilio Tridentino , quamplurimi Epia scopi suas coegerunt Synodos, in quibus praedicti decreti promulgationem,
uti par erat , urgentes , per singulas Parochias, populo denuntiari jusse. rimi , firmitate caritura quε libet conjugia lin posterum contrahenda , nisi fuerint celebrata eoram legitimo Messero . Equidem nobis persuasum est, hanc unam ob causam ab hisce Synodis Parochum appellari legitimum matrimonii Ministrum, quia scilicet ipse est publicus Minister, cui soli Ecclesia auctoritatem tribuit, sua prssentia roborandi matrimonii contractum, eique vires & firmitatem adjiciendi : at nihilominus plures Doctores , praecipue Serty in praefat. - nov. edit. verum Melchioris Cani cap. 7. N am , ejusmodi loquutionibus a Synodis inconsiderate , ut nos opin mur , usurpatis , atque a se diligenter collectis , usi sunt ad probandum, etiam ex. nodorum sententia, Sacerdotem esse verum, & proprium Sacramenti matrimonii Ministrum I quod proinde , nisi fuerit Sacerdotali benedictione sacratum , neque gratiam conserre , neque ulla ratione ad Sacramenti dignitatem pertingere , iidem Auctores defendunt . Verum , quot , & quantis dissicultatibus see opinio sit obnoxia , quotque habeat contradictores , necessarium ducimus hic exponere , ut deinceps cautiores sunt Episcopi in suis eonseribendis decretis , atque ut acturi de matrimonio , a praedicta, plerisque Theologis invisa, loquendi formula absti
- ΙΙΙ. Fidelium matrimonium a Deo in ossicium naturae ab initio Instit tum, suisse postea a Christo Domino elevatum ad dignitatem veri & pr prii Sacramenti novae legis , causantis gratiam ex opere operato , Veritas Catholica est, definita ab Eugenio IV. in Decreto pro Armenis Septiamum , atque a Tridentino cit. ses 2 . de res . Matrim. cap. I. 'uam a Lutheri, Calvini, aliorumque haereticorum telis vindicat Bellarminus de Sacram. matrim. lib. unic. Quamobrem , quo religiosius Fideles matrim Mium celebrarent , quod magnum esse Sacramentum, in Chri , in Ecclesia, praedicaverat Apostolus ad obes. s. ab Ecclesiae primordiis cautum est , ne aliter illud inirent . quam coram Sacerdote , cujus benedictione quodammodo obsignaretur: Hujus disciplinae testimonium nobis perhibentantiquissimi Patres . Etenim S. Ignatius epise. ad Polνωppum num. s. ex recensione Cote erit ram. a. par. I. ait : Decet υero, ut spons , m s η'
μ de sententia Episcopi onjugrum faciam , quo nuptiae sint secundum Do
454쪽
minum , non secundum cupiditatem . Omnia ad honorem Deἰ fani o Sejuxta aliam editionem e Decer vero , ut mariti , m marita eum Episeopiarbitrio conjugium faciant, quo nuptia iuxta Dominum snt, non autem juxta cupiditaιem. Tertullianus lib. 2. ad inorem cap. 8. edit. Paris an. I 634. pag. 1ρ r. scribit: Unde sinciamus ad enarrandam felicitatem ejus matrim nia, quod Ecclesia conciliat, or confirmat oblatio, oe obsignat benMictio λ &lib. de pudicitia, ejusdem edit. pag. 728. oe in Pamelis edit. cap. q. Ideo penes nos occultae quoque conjunctiones, 3d es non 'ius opudi Ecclesiam professae:, juxta moechiam, o fornicationem judicari periclitantur me. Ad quem locum Rigaltius in notis, II 4. animadvertit, iis Verbis a Tertulliano prolatis
Non prius apud Ecclesiam professae.' indicari conjugia, in quibus non suo. rat servata consuetudo , qua solebant Fideles conjugandi per Presbyteros
Ecclesiae offerri, ut communibus votis conjugis benedicerentur .' quam quidem consuetudinem firmavit Concilium Carthaginiense ΙU. can. 13. relat. a Gratiano Can. s. 3O. quaes. s. Sponsus, m sponsa, cum benedicendi sunt a Sacerdote, a parentibus suis , vel a paranν bis osserantur . Ad eundem vero morem allusit Synesius Cyrenensis, qui floruit initio seculi v. opi L. Ios. ad Evoptium, fratrem, & successorem suum in Metropolitana Sede Ptolemaidis in. Lybia Pentapolitana, cum scripsit pag. 248. ex recensione
xandrini j manus uxorem dedit e ut enim opportune observavit Cesistianus Lupus in schol. er not. ad eanonra octavae Sinnodi rom. 2. I 2I. hae S. Sy-hesi verbat Mihi sacra Theopbii m. Uendunt, Fidelium nuptias palam in Ecclesia fuisse semper ab Episcopo , aut. Prexistero benedictas , O sanctifico
iis, . Demum in Capitularibus Regum Francorum lib. 7. cap. I79. tom. r.eol. Io62. ex recensione Balvetii , haec in nuptiis praescribuntur servanda: Prius coninniendus in Sacerdos, in cujus Parochia nuptiae feri debena in E elesia taram populo; m ibi inquirere una cum populo ipse Saeredos deber,s ejus propinqua st, an non, aut alterius uxor, vel sponsa, vel adultera e et ' se Iielia, oe Musa omnia pariter invenerit, tunc per confilium, m h nedictionem sacerdotis, conjultis aliorum bonorum hominum , eam bonsare,
IV. Haec, aliaque hujus generis multa, a viris eruditis congesta, proisbant quidem, semper ab Ecclesia vetita clandestina coniugia; sed , num ante Tridentinum fuerint insuper ullo unquam tempore etiam irrita, quaestio est, de qua secum contenderunt ejusdem Concilii Tridentini P tres : uti videre est apud Cardinalem Pallavicinum in bi' Triden. lib.
22. cap. q. Etenim , cum plerique Patrum abnuerent enuntiato decreto cap. I. sess 24. eo quod absonum reputarent, tunc primum irrita decerni matrimonia, aliter quam coram Parocho celebrata , quae etsi semper E clesia esset detestata , nunquam tamen' antea firmitate carere voluerat
alii , qui pro decreto stabant , illis opposuerunt modo a nobis alligatas vetustistimas Ecclesiae sanctiones, quibus Sacerdotalem benedictionem pri
455쪽
seriptam eontendebant non sokim ad cohonestanda , verum etiam ad si
manda Cristianorum conjugia: idque adhue clarius colligi aiebant ex decreto , Euaristo Papae adscripto, & relato in Can. Aliter , 3α quain. s. ubi habetur: Ariter legitimum non fit coniugium , nis ab bis , qui super
.uam feminam dominationem habere videntur . . . . uxor petatur ... suo tempore sacerdotaliter, ut mos es, cum precibus, er oblationibus a Sacerdote benedicatur .... Da peracta , legitima scitote esse connubia r aliter vero
praesumpta, non coniugia, sed adulteria, veι contubernia, vel Rupra , aut fornicationes. Aliud addere poterant, & sertasse addiderunt , indubitatum testimonium Nicolai I. qui , eum rescivisset , Lotharium , Imperatoris Lotharii filium , & Caroli Calvi Regis Francorum nepotem , repudiata priore uxore Teuthberga, cui perpetrati incestus cum Η uberto fratre suo crimen assinxerat , aliam duxisse nomine Waldradam , seu Gualdradam, ruam tamen, ad suum excusandum flagitium , ante Teuthbersam , a seuctam amrmabat, Concilium Metis celebrandum indixit, suisque Ap
stolieis Legitis, Radoaldo Portuens , & Ioanni Ficolensi Episcopis, illuc
missis, ut de hae causa judicarent, praecepit, ut diligenter investigarent, an revera Lotharius , priusquam conjugali foedere se devinciret Teuth. hergae, matrimonium celebrasset eum Gualdrada coram tessibus, secundum legem , ritum , quo nuptiae celebrari solent . Si vero ait in Can. Lo. barius, 3 i. quaesi. a. ) minime probatum fuerit, Gualdradam fuisse uxorem legitimam , neque nuptiis secundum morem celebraris , per benedictisnem scialicet Sacerdotis, filio nostro Lothario extitisse eoniunctam ' suggerite illi, ut
non moleste ferat, legitimam sebi si ipsa innocens apparuerit ) reconciliaνitixorem. Hinc enim videtur evidenter inferri, medio seculo I x. quo Nicolaus I. universalem regebat Ecclesiam , ratas non fuisse Christianorum nuptias , nisi essent fecundum morem celebrata per Sacerdotalem benedictionem , uti a jebat Nicolaus . Ex quibus omnibus praedicti Tridentini P tres, qui decretum urgebant , quo irrita fierent matrimonia clandestina , nihil per illud novi decerni, concludebant, sed antiquas tantum Ecclesiae leges instaurari, quas , aliquot dumtaxat ante Tridentinum secuIis , sola
contraria consuetudo 'abrogaverat.
V. Verum alii Theolrii, & Patres, qui decreto obsistebant, non satis constare assirmabant, Sacerdotalem benedictionem suisse ullo unquam tempore necessariam ad vires impertiendas Christianorum connubiis . Ad Tertullianum enim quod attinet , aliosque Patres, & Canones , eumdem in modum loquentes, eos commode intelligi, aiebant , de sola necessit te praecepti , quo cogebantur Fideles suas nuptias celebrare coram sacro Ecclesiae Ministro , cujus benedictione uberiorem assequerentur sanctitatem. Siquidem Siri eius Papa eps. ad Himerium , Episcopum Tarraconen fem , cap. q. Sacerdotali benedicitone obsignari voluit etiam sponsalia defuturo , scribens e De conjugali autem violatione requisisti , s desponsatam alii puellam alter in matνimonium pum accipere. Me ne fiat, modis omni Diqitigod by Corale
456쪽
bus inhibemus: quia illa benedictio, quam nupturae Sacerdos imponit, apud Fidatis e usdam sacrilegii instar es , si ulla transgressone violatur . Hic quippe sermonem esse de sponsalibus de suturo , non dubitat Gustant in notis ad epise. Pontis. rom. I. col. 628. inquiens: Obvius verborum raritat sensus postulat , ut ea potius de prima desponsationis Me , qua etiam
Virginem convugem vocari Patres ex Euangelio probant , interpretemur .
Nec tamen inde conficitur, etiam promissionem matrimonii inanem suis. se sne Sacerdotis benedictione . Ad Canonem porro Euaristi , de quo specialis erat, & nunc quoque est dissicultas , non quod genuinus credatur Euaristi foetus, sed quia s uti alias diximus de similibus epistolis deiseretalibus ab Isidoro productis ) praesumitur fabricatus ad normam disciplinae , quae in Ecclena vigebat in sine octavi , aut initio noni seeuli :Ad Canonem s inquam Euaristi reponebant, si ille accipiendus esset ,
sicuti verba sonant , non sola Sacerdotis benedictio , verum etiam alia quam plurima, ibidem enumerata, suissent de forma conjugalis contractus; quod tamen nemo unus asseruit e ait quippe Pseudo. Euaristus: Aliter legitimum non fit conjugium , nis ab his, qui super ipsam feminam dominationem habere videntur, σ a quibus cinoditur , uxor petatur, a parentibus , m propinquioribus sponsetur, m legibus doletur , suo tempore sacerdotaliter, ut mos es, cum precibus, oblationibus a Sacerdote benedicatur , oe a paraumphis, ut consuetudo docet, custodita, oe heiata, a proximis congruo sempore petita, legibus detur , ac solemniter accipiatur, biduo , vel triduo orationibus vacent, castitatem - cus odiant. Ita peracta , legitima scitote esse connubia ' aliter vero prae=mpta, non conjugia, sed adulteria σα Ne itaque tot conditiones ad matrimonii validitatem unquam ab Eccle.
fia requisitas putemus, necesse est ita Pseudo-Euaristum explicare, ut illis verbis: Aliter legitimum non fit coniugium: solum significare voluerit, aliter non fieri licite , omnibusque servatis ritibus , atque solemnitatibus a legibus praescriptis. Aliter porro facta conjugia , appellanda dixit adunteria , contubernia, quia , uti ibidem adnotavit Glossa verb. Contuberasia, matrimonia clandestina occasionem , & securitatem praebent alia postea ineundi , in foro quidem externo legitima , sed quae vere , & coram Deo sunt adulteria , & contubernia . Ceterum ipsemet Canonis Auctorratas; etsi legitimae non essent, reputavit nuptias, sine praedictis solemni. talibus celebratas: postquam enim dixerat, aliter inita conjugia esse adulteria , contubernia &c. hanc statim limitationem apposuit : nis voluntas propria suffragaverit , oe vota succurrerint legitimae quam limitationem op. portune ponderavit , ac Tridentinis Patribus , de allegati Canonis sensu inter se disputantibus , considerandam proposuit Didaeus Laynez, uti idem
Pallavicinus refert eis. cap. 22. num. 23. Et sane , quamquam hodie n mine matrimonii legitimi, & non rati, communiter intelligamus matrimonium Infidelium ; olim tamen a Iuris Canonici Peritis , etiam inter matrimonia Fidelium , suisse hanc adhibitam distinctionem, ut alia dic
457쪽
L I B. VIII. C AE P. XII. 43 Irentur legitima , & rata, alia rata dumtaxat, sed non legitima, testis est Gratianus, qui in fine quaesi. I. caus 28. loquens de conjugiis Fidelium,
.haee scripsit : Horum quaedam sunt legitima, veluti eum uxor a parentibus traditur, a sponso dotaιur, er a Sacerdote benedicitur. Hae talia conjugia, legitima, er rata appellantur. Illorum vero coniugia , qui, contemptis omnrisbus illis solemnitaribus, solo assectu aliquam sebi in conjugem copulant, ha-jusmodi conjugium, non legitimum, sed ratum tantummodo esse ereditur. VI. Facilius suit Nicolai I. epistolae genuinum sensum aperire. Siquudem Lotharius, minime sibi constans , nunc unam, nunc alteram obtemdebat sui repudii causam I quod ex pluribus constat ejusdem Nicolai epistolis, praesertim 22. 23. 32.49. 32. . 38. hae super causa datis, quae extant in Collectione Harduini rom. s. eol. 136. . seq. & fuse enarrant Na.
talis Alexander dissert. p. in histor. Eceles see. I x. x. & Pagi junior in Vitis Nicolai L m Hadriani II. Ad Pontificem autem scripserat , se Teuthbergam repudiasse , quia, priusquam ei nuberet, iam erat obstrictuso vinculo alterius connubii, initi cum Gualdrada. Videns porro Pontifex, quam parum fidendum esset assertionibus parum sibi cohaerentis Lotharii, nullam, quoad hoc, et fidem habendam rescripsit , nisi probaret , se legitime , omnibusque adhibitis juris solemnitatibuς , nupsisse Gualdradae, quam ceteroquin aliunde notum erat habuisse loco pellicis : sieuti iidem
citati Auctores testantur . Ceterum a Nicdlao validum habitum Mati monium , clanculum solo contrahentium consensu celebratum, liquet ex ejusdem responsis ad consulta Bulgarorum, ubi , postquam . omnes descripsit nuptiales ritus, in Romana clesia usitatos, illis prorsus responden tes, quos nuper a Pseud Euaristo audivimus, inquit cap. 3. tom. s. Collamonis Haeduini eοι. 3ss. Peccatum autem esse, se bae cuncta in nuptiali
faedere non interveniam , non dicimus. quemadmodum Gracos vos adsisere
dicitis: praesertim cum tanta soleat arctare quosdam rerum inopia, up ad haec praeparanda nullum his suffragetur auxilium ' ac per hoc sufeiat, secundum leges, solus eorum consensus, de quorum conjunctionibus agitur. Qui consensus se solus in nuptiis sorte defueris , retera omnia , etiam cum ipso coisu , celebrata frustrantur . Iure autem Bulgari ad Nicolaum seripserant , se a Graecis accepisse, non posse recensitas nuptiarum solemnitates sine peccato omitti , quoniam Leo Imperator No-II. 8ρ. publica ime sanciverat , ut sacra benedictionis testimonio matrimonia eonfirmarentur , adeo ut , si qui citra hanc matrimonium ineant , id ne ab initio quidem ita dici, nequa itatis in vitae ilia consuetudine matrimonii iure potiri velimus . Verum haec
Constitutio, cum a Principe laico prodierit, non potuit matrimonii valia ditatem, quoad forum conscientiae, infringere. VII. Haec in utramque partem a Tridentinis Theologis , & Patribus versata sunt, & tandem deliberatum, ut matrimonia clandestina, sive ullo unquam tempore fuerint antea invalida , sive non, quod dubium profecto, atque incertum remansit. ad ea nihilominus praecavenda gravissima
458쪽
mala, quae in animarum perniciem, ac totius Christianae reipublicae peraturbationem ex illis obveniebant, & quibus , experientia docente , haud satis Oecurrere poterat sola eorumdem prohibitio, a Concilio Lateranensi IU. sub Innoeentio III. in Cap. Cum in bibitio , de clandes. desponsat. renovata , deliberatum inquam est , ut invalida in posterum decernerenis tur : quod re ipsa iactum legimus per saepius laudatum saluberrimum deis
cretum seg. 24. cap. I. de reformatione matrimonii.
Ex eo quod praesentia Parocti necessaria nune si ad vires tribuendas Chrisianorum connubiis , recruduit quaestio , iam antea a nonnullis excitata, an scilicet ille si Sacramenti matrimonii Miniser . Secum invicem bacia re pugnantium Doctorum praecipua argumenta proferuntur e concludituν-que, non esse in Q nodalibus consitutionibus de bujusmodi contνomersa ferendum judicium, nee aliquid asserendum , quod uni, aut alteri opinioni arefragetur.
C Um praedicta controversia inter Tridentinos Patres serveret , aliquot Theologi Parisienses , duce Simone Vigorio , in medium protulere sententiam Guillelmi Parisiensis, qua rem totam facile componi, arbitrabantur . In unoquolibet matrimonio , etiam Fidelium , distinguendam voluit Guillelmus ιn suo Tract. de Sacram. matrim. cap. 9. rationem con
tractus a dignitate Sacramenti docuitque , illam quandoque ab hae s parari e etenim ajebat ) Minister Sacramenti matrimonii est Sacerdos, rui solus potest eontractum conjugii , de se mere civilem, & profanum,
.a benedictione consecrare, & emcere, ut per eam, tamquam formam, elevetur ad causandam gratiam ex opere operato: eo pacto, quo aqua Glementaris, quae est materia Sacramenti Baptismi , per verba a Ministro prolata, quae sunt ejusdem Sacramenti forma , virtutem acquirit abluendi anteriores animi sordes, producendique gratiam: quare, pergebat Guillel. Inus, si contingat, matrimonium sine Sacerdotis praesentia iniri, validum& firmum utique erit in ratione contractus ς nequaquam autem Sacram menti naturam , ac virtutem participabit. Posita porro hac opinione,
mnem explanatam dissicultatem, depraedicabant Paris enses: praejactis quippe Guillelmi principiis , perspicuum fit , matrimonia clandestina , quamis vis semper ab Ecclesia vetita, semper nihilominus firmitatem habuisse i solubilis contractus, sed Sacramenti natura , dignitate, ac virtute caruis, se e Canones proinde, & Patres validitatem illis attribuentes, solum reΩpexerunt civilem contractum e quibus vero eadem visa sunt minus rata,c siderarunt in illis rationem Sacramenti , quam sine Sacerdotis benedictione minime assequi, existimarunt. II. Haec Parisiensium doctrina , a Vigorio proposita , si vera narrat Pal. Disitirco by Corale
459쪽
Pallavicinus eis. hi'. tib. 2 o. eap. 4. num. I. paveos quidem habuit secta. tores e at lamen non erat adeo singularis , uti dictitavit Sotus in 4. dis. 26. quas. 2. ar . R. siquidem , praeter Guillelmum , eamdem tradiderat Paludanus in q. dist. s. quaest. 2. eidemque adstipulati fuerant Patres Conia ei lii Provincialis Coloniensis I. anni Is 36. parr. 7. cap. - . tom. P. COl. lectionis Harduini eol. 2o Io. ubi non obscure insinuarunt , contractum matrimonii nonnis per Sacerdotis benedictionem Sacramentum essici , a-jentes : suod Sacramentum , si quis , sicur decet, acceperit , accedente Saricerdotali precatione, confert donum Spiritus , quo vir diligat uxorem amore
so , sicut CHisus dileκis Ecclesiam: & clarius id ipsum expressit, qui eidem Concilio praefuit , & postea ad Lutheranos defecit , Hermannus , Archiepiscopus Coloniensis , in suo Catechismo , ubi pag. 273. agens deSaeramento matrimonii, haec habete De Ministro hujus Sacraments pGrm,mo Videndum es. Ut forsan quidam non improbanda ratione dicant, matriis monium certum Ministrum non exigere , quod conjuges in se casso amore , ae religiose consentientes Deus ipse conjungat I ramen videmus , er in veteri lege quosdam fuisse, qui Dei vice conjuges conjungerent: quanto ergo magis putandum es, in nova lege Sacerdotes , qui legatione pro Deo suetum tur, legitimos hujus Sacramenti Miniseros esse λ Praeterea paulo ante, quam
Vigorius Guillelmi opinionem Tridentinis Patribus exponeret, anno nimirum Issa. publici juris factum suerat , etsi fortasse nondum omnibus innotuisset, celeberrimum opus Melchioris Cani in Locis Theologicis, ubi lib. 8. eap. s. doctissimus Auctor Guillelmi sententiam instaurat, & vali. dissimis sustentat argumentis : nam , praeterquam quod inquit Canus )nunquam Patres Christianoriam matrimonium verum Sacramentum nomiis
narunt , nisi simul meminerint Sacerdotalis in illo intervenientis ministerii , quod percurrenti , quos jam praemisimus , textus, patebit ; certum est, quodlibet Sacramentum esse opus Divini cultus, & religionis. Μatrimonium autem , solis verbis viri , & sceminae contractum , sine ullo ministerio Sacerdotis aliquam ponentis sacram caeremoniam , licet rei s crae signaculum sit , non potest tamen dici opus Divini cultus , & reli. sionis . Ad haee, Augustinus in epise. ad Bonifacium tradit, oportere, res apias corporeas , quibus Saeramenta constant , imaginem , & similitudianem gerere ejus sanctificationis, eujus sunt signa, & eausae e eum autem connubiale scedus , sine ullo sacro ritu , & Sacerdotis ministerio contractum , nullam exterius exhibeat speciem interioris sanctificationis , eon. sequens est , ut proprie Sacramentum non sit . Deinde Concilium Flo.
rentinum docet , omnia Sacramenta constare rebus tamquam materia, &verbis tamquam forma: nemo autem sibi facile suadebit, formam Sacra. menti matrimonii esse verba , quibus contrahentes suum exprimunt consensum , quae mere profana sunt , atque etiam ab Ethnicis lisurpata. Insuper verba , quae sunt alicujus Sacramenti forma , non possunt suppleri Per nutus , scripturam , aliudve signum , eorum loco substitutum ; quod Tom. I. E e com Disiligoo by Corale
460쪽
considerami alia Sacramenta est manifestum .' at contrahentes , si , verisborum loco , nutus , scripturam , aliudve signum supponant , aeque m trimonium perficiunt , ac si verbis uterentur : non igitur eorum verba sunt Sacramenti matrimonii serma. Tandem Auctores, qui tenent, conistrahentes esse Sacramenti matrimonii ministros , multum inter se dissemtiunt in determinanda ejeisdem Sacramenti materia , ac serma . Aliqui
enim cum Catharino de Matrιm. quaest. I. docuere, consensum contraheatium, exterioribus signis expressum , esse materiam; verba vero a Christo Domino se in ei prolata Matth. Ist.: Proρrer boc dimittet homo patrem , matrem , m adhaerebit uxori suae : esse formam pro omnibus Fideli utumatrimoniis . Alii cum Victoria in Summ. de Matrim. num. 243. Opinantur , verba unius contrahentis , qui primo suum praestat consensum , esse materiam , & verba secundo proserentis esse formam , per quam prima determinamur ad constituendum contractum, & Sacramentum; quam quidem opinionem probabilem putat Henriquea de Sacram. lib. II. cap.
a. Alii cum Couarr. a. pari. de Matrim. cap. I. num. 8. VasqueZ in 3. pari. tom. a. disp. I 29. cap. 3. oe disp. de Matrim. cap. s. & Basilio Pontio de Matrim. Iib. I. cap. 7. num. 12. existimant , consensus utriuiaque contrahentis, verbis, seu signis manifestatos . , esse formam , corpora esse materiam remotam, eorumque traditionem, & acceptationem s quam
nescimus quo pacto a consensu distinguant ) esse materiam proximam. .
Alii cum Cardinali de Lugo disp. 2. de Sacram. num. 29. dicunt , comtrahentium verba , seu signa , prout sunt traditio eorporum , esse materiam ; ut vero significant , & causant personalem obligationem in uir que contrahente , esse sermam . Alii demum , magisque communiter , cum Soto in dis. 26. quaesi. 2. art. I. Bellarmim ιib. I. de Matrim. cap. 6. Suar tom. 3. in 3. pari. de Sacram. disp. 2. ses. I. Sanchez de Matrim. lib. 2. AED. s. num. 6. & Gonet disp. a. an. s. defendunt , mtriusque contrahentis consensum . verbis , seu signis expressum , esse m teriam simul , & sormam , sed sub . diversa consideratione : est enim materia , quatenus significat corporum traditionem ς est serma , quatenus
mut9am exhibet eorumdem acceptationem; . Iam vero , Hamat Melchior
Canus , nonne tanta , in re gravissima , varietas , & dissonantia haud leve indicium est falsitatis opinionis , ad quam adstruendam coguntur illius assertores tot diversas assignare unius Sacramenti materiam , & so mam , quarum pleraeque haereticis nugatoriae , ipsisque Catholicis aut commentitiae , aut certe parum solidae videntur λ Ad tot igitur evitandas in ptias , concludit Canus , a junioribus Theologis excogitatas teneamus, oportet, Sacramenti matrimonii Ministrum esse Sacerdotem y formam euse benedictionem , seu sacra verba , quibus ille conjugibus bene precatur;
materiam vero esse contractum civilem, ab ipsismet contrahentibus mutuo consensu persectum.
III. Hactenus Melchior Canus , cujus argumenta etsi totis viribus cono