장음표시 사용
471쪽
LIB. IX. C P. I. 44spνincipatu, quem Beatus Petrus postilus, Domini voce perceptum, Ecel fia nihilominus s sequente , . tenuit semper , m retinet ) o se et vestra Paternitas, m a Deo in prima Sede constituta auctoritas , nobis filis, σsubsectis sebi Episcopis Ecclesiastea privilegia , a sacris Canonibus, O' -- Rris Decessoribus, ac Praedecessoribus , nostris Decessoribus , ac Praedecesseriabus conservaιa e quatenus er .apostolica Sedes proprium vigorem retineat,
o a se concessa aliis sua non minuat. V. Uerum accidit interdum, aliquot Episcopos , ceteroquin erga Apostolicam Sedem obsequentissimos , ejusdem auctoritatem , non consulto , sed potius incogitanter sibi usurpare; deceptos nimirum a quibusdam Doctoribus , qui potestatem , uni Romano Pontifici competentem, quarum. cumque Ecclesiarum Praesulibus adjudicant . Astruunt scilicet ejusmodi Auctores , & veluti indubitatum axioma venditant hanc propositionem: Quidquid potes Pontifex in univirso orbe, s ea excipias, quae totius Ecclesiae sutum respiciunt, uti Fidei articulum definire , potest Episcopus in sua dimees, nisi specialiter Papa Mi illud reservavit: eoque sun)amento prae-jacto , Episcopalem jurisdictionem mirum in modum extollunt, ac ultra praescriptos ei limites protendunt . Hanc porro opinionem , plurium , &non infimae notae Doctorum auctoritate munitam , quos reserunt Fagnanus in Cap. Dilectus , de te M. Ordinat. num. Io. in Cap. Pemici sam, de inci Ord. num. 28. atque Arcudius Concord. lib. a. de Confirmat.
pag. II o. facile hauriunt Episcopi , eaque imbuti, sibi licere autumant , nonnulla in suis Synodis statuere , quae ad solam pertinent Apostolicam
Sedem . Quamobrem laudatus Fagnanus cit. Ioc. operae pretium existimavit , praefatam propositionem totis viribus convellere , ejusque salsitatem& ratione, & auctoritate demonstrare. VI. Ratione quidem e etenim, uti pariter argumentatur SuareZ lib. s. de leg/bus cap. I . num. 4. o. etiam seclusa Superioris prohibitione, nequit inferior legem, ab eodem Superiore latam, aut abrogare, aut relaxare: Superior quippe, statim ae aliquid per suam legem praescribit, aut prohibet , illud subtrahit ab ordinaria potestate in serioris I cui propterea non Iicet, in illam salcem immittere , nisi velit suam voluntatem anteponere voluntati Superioris , per legem manifestatae e quod profecto esset suae subjectionis jugum excutere , & , qui majoris potesatis es , iudiciis suis addιcere, aut propriis definitionibus subiugare: quam intolerabilem insolentiam reprehendit Nicolaus I. in epistola ad Michaelem Imperatorem , relata tu Cau. Inferior, dist. 2I. Praeterea, si integrum esset Epist po , legem relaxare a Concilio Generali , aut summo Pontifice roga. tam, tota everteretur Ecclesiae disciplina , caput subjiceretur membris, &proinde actum jam esset de Ecclesiastica Hierarchia Divinitus instituta equod bene ponderavit idem Fagnanus in Cap. Nimis , num. 44. de filis
Fre1bνrerorum , inquiens : Unde etiam apparet , longe minus admittendum
Use , ordinario Episcopum dispensare contra legem Concilii Generalis , vel
472쪽
Dmmi Pontificis , quoties dispensandi facultas illi non adimitur e hae enim doctrina, nis temperetur, secundum eo, quae dicta sunt, fassa , m perieul fa ess, m nullatenus ad praxim deducenda ; nam inferiorem posse contra ι gem Superioris absolute dispensare, nihiι est aliud, quam caput membris, edi superiora inferioribus subiicere, ordinem naturalem inυertere, o Eecti . sieam Hierarchiam eonfundere , Dei ordinatione institutam e praesertim vero quia mos sacrorum Canonum, Conciliorum est fere ubique smpliciter praeiscipere, aut probibere , quid faciendum sit , vel non faciendum : raro autem defendunt ad probibitionem dispensationis. Unde , s liceret Episcopis dispem sare , quotiescumque dispensatio in specie non probibetur, consequenων esset in eorum factiliate , totum Ius commune , m Concilia uniwrsalia subvertere , in fugulis easbus dispensando ; quod es erraneum asserere. VII Ad auctoritatem quod attinet, Fagnanus in cit. Cap. Dilectus, de tempori ordinat. ex hoc ipso textu inferri autumat, salsitatem propositionis , quam impugnat o eum enim Episcopus Rossensis in Hibernia tres sacros Ordines eadem die eontulisset cuidam Canonico Ymili censi, in hujus Ecclesiae Episcopum electo , obtentu mandati sibi facti ab Archiepi-icbpo Cassellensi , suo Metropolitano , rem gestam improbavit , & Rosissensis excusationem respuit Innocentius III. rescribens , etiamsi constitisset de mandato Archiepiscopi, adhuc illi non suisse obtemperandum , eo quod talis dispensatio nulli sit a canone permissa e Tum quia s sunt verisba vulgatae Decretalis , quae habentur in compilatione , qua utimur in , se de mandato is ebiepiscopi consaret , cum illi hujusmodi dispensatio a emnone minime si permissa , ipse obtemperare non debuit in hae parte. Ad liis gandas igitur inferiori manus , ejusque jurisdictionem coarctandam , non est necesse , inquit Fagnanus , ut sit illi expresse interdictum , ne quidquam, contra Superioris legem, audeat intentare: sed sat est, id ei non esse ab ipsa lege permissum , sicuti ab Innocentio audivimus . Uerum, eum in integra Innocentii III. Decretali , quae resertur a Gon ira, post verbum perm lsa, haec alia subdantur e suam ad solum Romanum Ponti eem non in dubium pertinere : ex quibus potest quis conjicere , potesta tem relaxandi legem , de qua agebatur , fuisse a jure Episcopis adem piam , unique Romano Pontifici reservatam I jam eorruit argumentum , quod ex ea Decretali Fagnanus instaurat . Clariores , nullique cavillationi obnoxii sunt alii textus, qui ad Fagnani opinionem roborandam, &contrarium axioma confodiendum , producuntur. Primus est in Clem. Ne Romani, de elect in qua Clemens V. alte Nos, inter cetera , praecipue at
tendentes , quod lex Superioris per inferiorem tolli non potes : idque ita imtelligendum declarat , ut nequeat ab inferiori corrigi , vel immutari , aut quidquam ei detrabi, he addi , vel dispensari quomodolibet circa ipsam ,
seu aliquam eius partem . Alter textus est in Cap. Sancta Romana , in
religioses domibus , inteν Extra g. Joannix XXII. ubi legitur : Quιdam tem eorum dιctum habitum , O visendi ritum a quibuΨdam Epigcopis seu Diuitiaco by Cooste
473쪽
seu εονum Superioribus , ves aliis Ecclesiarum Praelatis habuisse , profitea tur, quos nec eis concedere licuit contra formam Concilii generalis ad quem locum opportune notat Glossa iist. N. Non licet igitur Episcopis contra inbibisionem Generalis Concilii facere, eum sint a iri Iι ad obsierυantiam ea. nonum: idemque late ostendunt Innocentius in eis. Cv. Dilemιν, δε remis por. ordinat. num. 2. oe 3c in Cap. 2. de eo, qui μνι iis ordinem suisseepit, Ρanorm. in Cap. Tam litteris, num. 3. de tesιbus, Couarta in
ιur. 1 f. per tot. aliique innumeri, ab his allegati . Et quamvis adversus haec afferatur textus in Cap. Numr, de sententia excommunicationis , ubi dicitur, ab inseriore concedi posse censurae relaxationem , si conditor ca. nonis eam sibi non reservaverit ' sapienter tamen Gontalea ad dictum p. Nuper , num. 3. animadvertit , id non esse extendendum ad alias
materias , in quibus ex eo dumtaxat , quod aliquid non sit expresse Episcopis prohibitum , non licet inserte , idem esse eisdem posivive concessumi speciale enim illud esse, ait , in absolutione a censuris : eademque specialitaae gaudere , asserunt Doctores , dispensationem in impedimentis quibuldam matrimonii mere impedientibus, de quibus insta loquemur. VIII. Alius est nonnullorum error, qui videntes, Episcopi consensum,
tamquam necessariam conditionem, requiri pro alicujus actus validitate, aut legitimitate; ab hujusmodi consensu rem totam pendere putant, eamque Episcopali dumtaxat auctoritate , inconsulto Romano Pontifice, licite, & valide expleri posse, arbitrantur: quamvis adsint Apostolicae Constitutiones, aut Conciliaria Decreta, quibus supremum , Sc privativum, ut vocant, jus in id rerum genus Apostolicae Sedi reservatur . Exemplo sit res ista, quam subjicimus. IX. Statuit saera T identina Synodus sess. 2 s. de Regularibus cap. 3.
ne monasteria, seu domus tam virorum , quam mulierum , de cetero erigantur, sua Episcopi , in euius dioeces erigenda sunt , licentia prius obtenta. Hinc vero aliqui inserunt , ad erectionem novi monasterii in aliqua dioecesi , lassicere licentiam Episcopi Diceceiani , absque eo quod Romani Pontificis auctoritas ad id requiratur , & maxime ubi agatur de Episcopis ultra montes constitutis ς propterea quod Innocentii X. Constitutio , quae habetur num. 27. in Buuar. Rom. tom. q. quaeque Romani
Pontificis au ritatem in hujusmodi erectiouibus necessariam declarat . de Italia, de adjacentibus Insulis tantummodo loquitur. At , eum iampridem ante Tridentinum Concilium Regularibus interdicta fuerit novorum monasteriorum aequisitio sne expressa licentia Apostolicae Sedis , ut Videre est in Cap. Religionum , Conser nos , de religisses domibus , ἐπ'
474쪽
sexto, & in Cap. Cum ex eo, de excessbur Praelatorum , eodem lib. s. satis patet , nihil a Tridentiba Synodo detractum suisse ejusdem Apostolicae Sedis auctoritati jam praecedenter stabilitae I sed illud dumtaxat stat, tum fuisse, ut, praeter eam , Episcopalis quoque auctoritas & licentia in iisdem erectionibus interveniret . Quare communis hodie , & in Trib nalibus recepta est opinio , non licere Regularibus tam intra , quam existra Italiam, nova monasteria, aut conventus , sive collegia fundare , s la Episcopi localis auctoritate , sed Apostolicae Sedis licentiam praeterea necessariam esse . De monasteriis autem , seu conventibus , aut collegiis tantummodo loquimur ; nam , si res esset de aliquo simplici hospitio , quod pro Regularium iter habentium commodo aedificari vellet, Episcopi localis licentia ad id lassiceret, etiam non accedente Apostolicae Sedis au.ctoritate. Quae omnia mature discussa , & definita suerunt occasione cujusdam causae Eoeiten. Fundarisn s Hospitii , in qua tres decisiones Auditorii Rotae emanarunt, una die Io. Maji I 26. altera die 26. Aprilis
I 728. coram M. mem. Gamaches , ac tertia demum coram M. mem.
Ratio , postea Episcopo Cordubensi , quae in illius Decisionum collectio. ne jam typis edita legitur tom. 3. num. 238.
CAPUT SECUNDUM. Ex iis, quae dicta sunt , decernitur , quibus in ea ui fas sis, aut non se
Episcopo, relaxare impedimenta dirimentia Matrimonium. gitur etiam de co uetudine, ac nonnullis Synodis Gauicanis, eamdem
Episcoporum facultatem spectantibus.
Ex iis, quae hucusque stabilita sunt, sequitur, fas non esse Episcopis,
removere impedimenta dirimentia matrimonium, seu quemquam solvere ab impedimento , quo detinetur , veniamque eidem concedere , ut, impedimento non obstante , matrimonium contrahat ' quoniam ejusmodi impedimenta ortum habent aut a Concilio Generali, aut a summis Pontificibus , quorum decreta nequit inferior infringere , iisque ulla ratione contraire : quod ex modo dictis liquet , & ad rem perpendunt Sanchreeit. lib. 8. disp. s. num. I . & Pontius de Matrim. lib. 8. cap. 3. num. I. Ne autem hac doctrina , quam communem esse citati Auctores asseverant , suam jurisdictionem nimium coarctari conquerantur Episcopi ' pria usquam ea uberius explanetur, plura sunt praenotanda. Et primo animad-Vertendum est , sermonem hic non esse de impedimentis mere impedientibus, quae nullus dubitat posse ab Episcopo relaxari , si excipias impedimentum ortum ex sponsalibus eum altero initis, quod, isto invito, tine ejusdem injuria remitti nequit, & illud, quod provenit ex voto aut ingrediendae Religionis , aut perpetuae castitatis , quae vota , nisi suerint conditionata , summo Pontifici reservantur , necnon alterum proveniens
475쪽
- L I B. IX. C ias P. II. -- ex haeresi, de quo in capite sequenti dicturi sumus: solus sir 4. di
trimon. disp. 23. setii. 8. num. S. Caballatius in tbeon m Prax. Jur. Cavo. nie. lib. 3. cap. 27. num. 7. Natalis Alexander Theolog. dogmati mo I. de Matrim. lib. 2. art. 13. reg. 14. aliique communiter. Neque res est de
impedimento , quod irritum reddidit matrimonium iam publice contractum e ultro enim concedimus Episcopo illud relaxandi facultatem, quam eidem adscribunt Sylvester veta. Dispensatio st. Solus cit. disi. 37. quaest.
Mnie. art. 2. Navarrus cit. cap. 22. num. 8s. Sanchra lib. 2. disp. s. num. 3. Pontius lib. 8. cap. I 3. num. 2. Zerola I. pari. verb. Dispensatιo Ad quintum, Caballistius cit. cap. 27. num. 3. Sylvius Operum rom. s. inter ν
solutiones in verb. Dispensatio fecundo , Fagnanus in Cap. Nimis , num. 33. de filis Presbνterorum , Natalis Alexander cit. loci reg. I . qui tamen unanimiter monent , non posse Episcopum eam potestatem sibi usurpare , nisi simul concurrant sex circumstantiae : primo scilicet , ut jam matrimonium suerit contractum in iaciem Ecclesiae , omnibusque a)hibitis solemnitatibus: secundo, ut contractum suerit bona fide , ex iuris, aut facti ignorantia : tertio , ut sit consummatum e quarto , ut impedimentum sit occultum: quinto, ut non possit facile adiri prima Sedes, seu dispensatio a Papa obtineri, ob conjugum paupertatem , rusticitatem , locorum distantiam , aliasque similes caulas e sexto denique, ut non possit separatio fieri sine scandalo. Si vera ait Cabassutius loc. eit. ὶ aliqua absit ex praefatis circumstantiis, m personae sint pauperes, uin rudes , ac rusicae, σ-cium erit ordinaνii prosequi hane dispensationem, in forma pauperum, apud Sedem , osolicam , ut plane gratis , m sene compositione obtineatur. Notant
itidem iidem Doctores, dispensationem ab Episcopo in praedictis eircumstantiis obtentam , prodesse dumtaxat pro foro conscientiae , non autem pro foro externo : non enim plus potestatis tribuendum est Episcopo , quam habeat Major Poenitentiarius Papae , qui in praedicto rerum eventu impedimentum aufert , ut matrimonium convalescat solum in foro interno . Quocirca , si impedimentum antea occultum, ristea detegatur,& deducatur ad forum contentiosum , opus erit nova dispensatione , a summo Pontifice impetranda. II. Tandem advertendum est, nee quaestionem hic esse de impedimento dirimente occulto , quod obstet matrimonio nondum contracto , sed proxime contrahendo. Scimus quippe , non deesse Doctores , qui Epist L sacultatem asserant illud auferendi , cum tales urgent rerum circuminantiae , ut nec summus Pontifex consuli , nec matrimonii contractus ,
ad quem omnia sunt disposita, differri possit sine scandalo, & paratorum ad nuptias infamia r ad praecavenda enim praedicta gravia mala , si alius non suppetat modus illis occurrendi, praesumendum est , summum Ponti Tom. I. F f ficem
476쪽
ficem delegare Episcopo potestatem dispensandi , quam certe , requis tus, non esset ei denegaturus. Hanc facultatem , nullius praecedentis Doctoris patrocinio fretum , se omnium primum Episcopis vindicasse , gloriatur Sanehre eit. lib. a. diis. 4O. num. 7. sed eum postea sequuti sunt Pontius
ein lib. 8. cap. I 3. num. 6. Hurtadus disp. 26. de Matram. num. 7. Perra de Matrim. disp. 4 -6. num. Iz. Bonacina de Matrim. dis a punct. Is . num. s. veta. Rursus addo , Barbosa de osc. oe potest. Epistopi pari. 2. allegat. 3 s. num. S. Cabastutius cis. cap. 27. num. 4. de Iustis de difpensationibus matrimonialibus lib. 2. eap. a. num. Ias . oe plurib. seq. Hi siner ad tit. Io. lib. 4. Decretal. num. 56. σ seq. Anactetus in Ius Can nie. tom. 4. in append. de dispensar. supeν impedimentis num. 62. O 63. Sed, quamvis haec opinio , teste citato Bonacina, hodie sit sere communis , eam tamen acriter reprehendit , & exagitat Fagnanus n cIt. Cap.
Nimis , num. 34. σ 33. de filiis Presbteri sertasse quia , ut adnotavit
Perre eis. sect. o. num. I 3. est moraliter impossibile, eas omnes eoneurre.
re rerum circumstantias, quas sibi fingit Sanchez, in quibus nequeat matrimonium retardari absque scandalo. cum alii plurimi semper praesto sne modi, ab eodem Perra indicati, protrahendi tempus nuptiis , absque ulla suspicione criminis , & infamia eorum , qui jam erant ad eas celebram das accincti. III. Sed, quidquid si de ea extraordinaria potestate, quae ex praesumpta summi Pontificis voluntate in aliquo eventu , urgentissimae videlicet
necessitatis, & impedimenti occulti, eompetat Episcopis, nullum in praesens de ea serimus judicium I sed tantum disserimus de ordinaria potestate dispensandi in quibusdam impedimentis dirimentibus publieis: Hane
potestatem , communi sere calculo, Doctores denegant Episcopo: quin immo saerae Urbis Congregationes, Concilii videlicet, ae supremae Inquisitionis , non semel proscripserunt , tamquam salsam , & temerariam propositionem asserentem Episcopo jus dispensandi super impedimento diriumente publico , quod obsistat matrimonio contrahendo, etiam si gravis u geat illud eontrahendi necessitas uti videre est apud Ioannem Baptistam
Rigantium, virum apprime doctum, tom. 4. Commen ariori in Regia. Canincellari in notis ad re I. 49. num. I. σ 2. ubi sacrarum Congrmationum
responsa, summa diligentia congesta, per extensum, ut dicitur, reseruntur , & Doctorum in hanc rem placita copiose allegantur . Et nihilominus aliquot Episcopi eamdem potestatem etiam nunc sibimet iplis adseriis bunt , & contra Iuris communis principia , ac communem Doctorum sensum , etiam in suis Synodalibus Constitutionibus sibi asserere quando. que non dubitante & quod magis dolendum est, non desunt aliqui, licet pauci Doctores , hae in re Episcopis blandientes, quorum nonnulli innituntur praedicto axiomate, cuius salsitatem deteximus; alii vero innituntur diuturna consuetudine , per quam , aequisitam decantant quibusdam
Episcopis potestatem relaxandi aliqua impedimenta dirimentia , qua, spe-
477쪽
L I B. IX. C A P. II. 6srctato Iure communi, carerent . Hinc Gibertus suarum Consumtionum tom. Ιχ. consult. de MatrM. absolute docet, Epilcopos in hoc negotio unice spectare debere suorum Praedecessorum praxim , libereque posse , legitima exigente causa , eas dispensationes indulgere , quas a suis Praedecessoribus concessas deprehenderint. Hinc pariter Natalis Alexander Theolog. dogmat
ρο morat. cit. lib. a. de Matrim. cap. 4. art. 13. postquam reg. II. auctoritatem
.ispensandi super impedimentis matrimonium dirimentibus , publicis , ¬oriis, uni vindicavit Romano Pontifici , inquiens e Hodierna Ecclesiae disciplina, secundum quam dispensationes in grassibus probibitis consanguini. ratis, veι vinitatis , alitise impedimentis dirimentibus , Romano Pontifici
reservatae sunt, eum publicum impedimentum es , de matrimonio contrais hendo agitur , non permittis , ut Episcopi his in circumstantiis dispensent . Cum enam ab Ecclesia unisessali, βυe illius Capite Romano Pontifice, sentissimia impedimenta matrimonium dirimentia, dispensatio super eis , communi Iure, ad Caput uniwrsalis Ecclesiae Romanum Pontificem, non ad D scopum, pertiner; ut colligituν ex Cap. Cum Inferior, extra, de majorit. σobed. Conciliaque Provincιalia plurima , Ritualia Ecclesarum , .auctores mnes id confirmant, oe auctoritatem dispensandi competere negant Episcopis, cum publicum impedimentum est , vel de contrahendo matrimonio agitur:
mstquam inquam ) hane communem doctrinam diserte tradidit , & im
sinuavit, in sequenti regia. Ιχ. eamdem in hunc modum limitat e Si tamen antiqua sit, oe legitime praeseripta dioecesis consuetudo, ut Episcopus in quarto gradu etiam de contrahendo , certis in casibus dispenseι , quia eius Decesores hac in sunt ab antiquo ad hane usque diem facultate, quae a Sede
vostolica concessa creditur quod in quibusdam Galliarum dioecesbus feri novimus ), de his dispensationibus baud mmenda lis es : squidem consuetudo legitime praescripta Iuri positivi praeiudieat, ususque longaevi non levis est
auctoritas, ut dicitur in Cap. Cum consuetuinis , o Cap. Cum tanto, extra,
de consuet. Hinc denique nonnulli Gallicani Episcopi, uti narrant Pontas in verb. Di pensatio matrimonii cas. 3s. Herminier de Sacramentis tom. 3. cap. II. Auctor Collationum Ecclesiasticarum Parisiensium sub Cardinalide Noailles tom. lib. s. collat. a. eap. 2. Gerbesius in Tractatu, quem edidit, de potestate Ecclesiae, Prineipum super impedimentis matrimonii,
dc Sainte uve tom. I. resolui. casuum conscientia eas. 56. 67. usum praetexentes suorum Decessorum , dispensant in impedimento quarti , & ali-eubi etiam tertii gradus consanguinitatis , seu assinitatis ; & alii jus sibi vindicant relaxandi insuper impedimenta cognationis spiritualis, criminis,& publicae honestatis; liret alii ejusdem Regni Antistites, observante eOdem Satnte uve, sibi integrum non esse arbitrentur , ab ullo cujuscum- ue generis canonico impedimento , matrimonium dirimente , quemquam olvereo prout scilicet, scuti idem Auctor prosequitur, fert diversa, quae in qualibet dioecesi iniaevit, consuetudo. Ab eadem quoque consuetudines
quae ex privilegio , & indulto Apostolico initium sumptisse censenda sit,
478쪽
contendunt similiter Episcopi Leodienses, se potestatem adeptos dispensanis di in quarto, & in tertio , hinc inde , consanguinitatis gradu si immianens appareat periculum defectionis partium ad vicinos Fidei hostes , mutuis internecιonis parentum , m amicorum inter se , ob corruptam puellam , crpartes non habeant media recurrendi ad Urbem e quemadmodum reserunt Lessius in Auctari verb. Matrimonium cas9. Gobat Theolog. experim. tract. num. 595. & Uan-Espen Iur. EccI. unis. rom. I. para. Σ. xit. I . cap.
I. num. II. quod tamen jus sibi non arrcsare alios Belgii Episcopos, ne eos quidem, quorum dioeceses auctoritate Pauli IU. a Leodiensi di Vulsae sunt, opportune animadvertit Zypaeus ad tit. de eo , qui cognovit consan.
IV. Verum, sicuti graviter errant, qui potestatem, de qua agitur, tapiscopis adjudicant , unice freti illo axiomate , cujus falsitatem plurima Concilia Provincialia, Ritualia Ecclesiarum , Auctoresque omnes agnoscere , fatetur etiam citatus Natalis Alexander in allegata regul. II. ita periis culum est, ne se, aliosque decipiant , qui eam a consuetudine mutuantur. In primis enim prudenter dubitari potest , an ejusmodi consuetudo , in florentissimo Galliarum Regno , Apostolicae Sedi obsequentissimo, & Ω-crorum ea nonum religiosissimo custode, ullo unquam tempore viguerit et cum non solum contingere potuerit , hunc , illumve Episcopum in hoc,
aut illo impedimento dispensasse, ex privilegio sibi a prima Sede specia. liter concesti ; sed etiam, ita rem se habui ue, constet ex regestis sacrae Congregationis de Propaganda Fide, & sancti Ossicii, in quibus frequentes adnotatae reperiuntur hujusmodi speciales concessiones , Episcopis Gallieanis indultae , dispensandi super impedimentis tertii , & quarti gradus: unde Ducasse, Auctor Gallicanus, in sua Practica Iurisdictionis Ecclesia. sicae cap. Io. hct. 7. scribit, timoratae conscientiae, & excellentis doctrinae Gallicanos Episcopos dispensasse post indultum sibi a Sede Apostolica concessum , & a dii pensatione abstinuisse , postquam cessaverat , nec fuerat renovatum indultum, quod ad certum tempus obtinuerant. In hac autem dubietate, non licere Successori similes dispensationes e largiri, recte ad n lavit idem Natalis Alexander in fine cit. regul. I 2. scribens et iast, s dubia ter, vel merito dubitare debeat Episcopus , an dispensationes a suis Decessorii. hus concesse snt ex priυilegio reali, perpetuo, an ex privilegio personali ,
ispensare non potes, ni ipse dispensandi priυilegium a summo Pontifice
obtineat . In re enim Sacramenta spectante non licet minus probabilem , seminus tutam opinionem sequi, relicta probabιliore, atque tutiore.
V. Quod autem aliquot Galliarum Episcopi ex privilegio mere pers nati , non vero ex- consuetudine , nacti sint facultatem super aliquo impedimento dispensandi, inde etiam conjicimus, quod ex una parte incredibile videatur , talem consuetudinem intra unius , vel alterius dioece fisIimites constitisse , nec conterminas permeasse I id quippe evenire vix potuit in re Episcopis favorabili , atque in Regno servandae inter dist
479쪽
L I B. IX. C A P. II. 4s 3 res disciplinae, morumque concordiae, & unitatis studiosssimo. ex alia vero scimus, quam plurimos Galliarum Antistites diserte declarasse , sibi fas
non esse ullum auferre, seu relaxare impedimentum, matrimonium diri. mense siquidem Concilium Turonense anni Is 83. tit. P. de matrim. tom. Io.
Collectionis Harduini col. I*os. definivit: In quarto consanguinitatis as itatis, necnon cognationis spiritualis prohibitis gradibus, Episcopis dispe Iare non licere declaramus : in Concilio Tolosano anni IS9o. eap. 8. ibi. dem col. I 8O4. legimus e suos cognationis gradus impedit, licet jam legibus solutos, O d spensatos , nis visa prius summi Pontificis dispensatione, in matrimonii coniunctionem Parochi non recipiant : Synodus Lingonentis apud Natalem Alexandrum eit. regul. I a. post enumeratas personas, in aliquousque ad quartum consanguinitatis gradum, inter se conjunctas ait: Iniee sos non es legitimum matrimonium,. nis cum eis si per Sedem Apostolicam dispensarum: idemque sancitum , declaratumque reperiri in Synodo Trecensi, idem Natalis Alexander testatur. Additque Diot in opere, cui titulus Sacramentaria risorum, tract. I 3. de dispensationibus matrimonialibus cap. 8. pag. 2I3. edit. Parisen. an. I 7O9. in generali Congregatione Episcoporum, & universi Cleri Gallicani declaratum esse, dispensationes omnes matrimoniales ad solum Papam pertinere , & Partamentis esse obsistendum, si aliquando Episcoporum dispensationes admittant. Quis autem credat, tot Gallicanos Episcopos, suae jurisdictionis tenacissimos , sibi spon. te abiudicasse eam auitoritatem , quam passim viderent ab aliis finitimarum dioecesium Praesulibus jure ordinario , & non mere delegato , exer-Ceri λVI. At, etiam dato, in aliquam dioecesim irrepsisse consuetudinem, de qua contenditur , ut per eam collatum dicamus Episcopo legitimum jusauserendi impedimenta, a Conciliis tacumenicis, aut a summis Pontificibus inducta; diligenter prius examinandum est, an ea consuetudo omnes habuerit cohditiones necessarias, ut potuerit praevalere legi Episcopo inhibenti , ne Superioris statutum infrinsere, aut quoquo modo relaxare praemsumat. Quin immo, cum talis consuetudo non solum tendat ad abrissiandam legem, verum etiam ad tollenda , & minuenda jura uni competentia Romano Pontifici; praeter ceteras conditiones, necesse est, ut centum ad minus annorum spatio, sine ulla interruptione , perseveraverit . duo
circa citatus Uan-Espen Iur. Eccles univers pari. 2. D 4. cap. I. num. II.
ut Episcopo Leodiensi auctoritatem astruat dispensandi in tertio, & qua to, & in tertio hinc inde, consanguinitatis , seu amnitatis gradu , eam-qui: ex legitima consuetudine ab eo acquisitam evincat, ejusmodi consu tudinem contendit esse immemorabilem. Ad consuetudinem quoque, cujus initii memoria non extet, confugit citatus Auctor Collationum Parisie sum rom. 3. collat. a. h. 2. Verum postremo, & potissimum considerandum est, an per eam consuetudinem, si qua inoleverit, disrumpatur nemus E cie suae disciplinae : in quo eventu , nunquam per eam adversus lego
480쪽
praescribi, declaravit Innocentius ιn Cap. Cum inter de consuet. Num porro praedicta consuetudo ejulmodi inficiatur vitio , potius quam a nobis, praestat audire a Gallicano Auctore Cabassulio, qui eis. lib. q. cap. 27. num. 6. loquens de auctoritate dispensandi, quam sibi vindicant nonnulli suae nationis Praesules, haec habet: Si, in oppositum reclamantibus Conciliis OEcumenicis , quae hanc potestarem usi sum/.io Pontifici , Legatoque rese mani, sebi ausint vindicare Gallicani ducentι circiter, σ quadraginta nimiis
rum Episcopi, eum suis 'carus, seorsm in suis dioecesibus, snguli pro suo
arbitrio, hujusmodi licentiam, ιngruet profecto tota GaIlicana ditiano adm dum exuberantior, m inordinatior inter xor , tamque diversa Gi , aliisque indulgentium Praelatorun evita, in dispensandis matrimoniis licentia. Ginetiam , s per universum regnum ista invalesceret consuetudo quod malum Deus avertat, in contingeret demum , ut quilibet laici , etiam subalaemorum tribunalιμm Judires, per captionem, disractionem bonorum Episcopalium, pio me: Episcopo cogerent, pro suo peculiari, aut amicorum , aut partium postulantium lectu, ad sc dispensandum , scut iamdudum eo ellunt imviros ad monitorra, oe excommunicationes decernendas ' seque smile quid in Iis obveniret Γιυιn e huic apud Isaiam comminationi: Pro eo quod abjecit mispulus iste aquas Silae , quae vadunt cum flentio , propter hoc ecce adducet Dominus super eos aquas suminis fortes, multas. Sic enim renuentes hac
in parte summo universalis Ecclesiae Pontifici sufisi, compelluntuν indignissime laitarum Iudicum infimorum decretis obtemperare , aur propriorum semctuum, ni pareant, interceptionem , ac privationem pati . Et post adducta modo a nobis relata loca Conciliorum Turonensis, & Tolosani, inanem decernentia hae in re dispensationem , quae a summo Pontifice non dim narit, concludit Cabassutius: Sane istae ab Episcopis concessa dispensationes
pro contrabendis coniugiis, aut nullitatem , aut incertitudinem causaαι is cramenti. o vero in re Sacramentaria unanimes docent Theotio, non esse
Iicitum, quidquam incerti adbibere, eo certo medio praetermisso ,' quod adhiberi possit. Atque ita licentia ista vel nefariam inisucit Sacramenti nullisatem, aut ad summum, tutiora smui, probabiliore opinione rejesta, minus
probabilem, nee tutam, in tanti momenti Sacramento, consectatur opinionem.
VII. Hule Cabassutii monito morem gerant Episcopi , & nullius consuetudinis praetextu eam exerceant facultatem, quam dubiam saltem, atque incertam esse, dissimulare non possunt. Quod ii quis eam sibi certo comis petere obstinate contendat, adhuc abstineat, oportet, ab illa in sua Syno.
do ostentanda, & Synodali statuto sibimet ipsi asserenda: etenim suti inferius suo loco demonstrabitur in ne ea quidem, quae Episcopis certo licent ex tacita permissione, & conniventia Apostolicae Sedis, possunt ab iisdem per Edictum, aut Synodalem Constitutionem decerni, & juri suo ordinario quodammodo attribui id quippe manifestam saperet ambitionem , qua viderentur se quodammodo aequiparare summo Pontifici, ejusque affectare