D. Ioannis Molani, s. theologiae louanii professoris, ... De historia ss. imaginum et picturarum pro vero earum vsu contra abusus. Libri 4

발행: 1617년

분량: 567페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

341쪽

a so DE HI s T. S. I, AG. Vocate vocaturus, ut apparet, si talςs suis

sent: cum id ad gloriam Christi non parum pertinuisset. Sed nec veterum interpretum quisquam hos Magos reges vocat Nam Chrysostomus meminit quidemnatum Regem, Persiarum ad se regem suo ortu triumphante traxisse. Vcium apparet Chrysostomum ob id asserere Persarum regem tractum ad Christum , quod illius consensu, aut etiam iuisu Magi, qui apud Persarum reges maximi erant , Venissent ad adorandum Christum. Theophylachus tamen semel hos Magos vocat Persicos reges. Oportebat, inquit, gaudere potius, quod Rex suus a Persicis regi

bus adoraretur. Videtur autem recepta

haec opinio de Magis istis primum obtinuisse ,.ex his quae die Epiphaniarum in

Ecclesiastico officio canuntur. Tunc enim ex Psalmis decantatur illud, Reges Tharsis, & insulae munera offerent: rcges Arabum, & Saba dona adducent. & ex Isaia in Epistola: Ambulabunt gentes in. lumine tuo : & reges in splendore ortus tui : omnes de Saba venient, aurum &ilius deferentes. Verum haec non proprie dicta esse de his Magis, ex eo mana festum est, quod non venerint ex Saba aut Arabia: cum haec loca respectu Ierusalem plane sint in meridie, non in Oriente. Canit vero haec Ecclesia in die illo festo, quod

342쪽

LIB. III. CAp. III. 1 3 ood bis praedicta sit gentium vocatio,

iciarum hi Magi primulae fuerunt. Recte tamen Magi isti reges dicuntur, quoniam LCilicet potentes erant,&quoniam prop- ter sciam sapientiam soleant semper regibus perfarum astare: sine quorum c5istioni hil in regno gerebatur, nec statuebatur: imo ex quoru numero semper esset Persarum rex . Siquidem prius ex Cicerone diximus , neminem Persarum regem esse Lib. r. de potuisse qui non magica scientia peree- diuinu- perit: &,ut dictum est ex Plinio, Magia in Τρης plin lib.

Oriente imperabat regibus: & in libro Hester: Septem illi sapientes qui ex more 'regio semper aderant regi Persaru Assue ro , quoru consilio cuncta fecisse dicitur, scientcs leges ac iura maiorum , duces Persarum & Medorum, vocantur: quos& ipsos magos fuisse certum est. Et Plinius magos Passargadas castellum Lib. 6.& Ecbatanam oppidum obtinuisse testa---το, tur. Ammianus quoque lib. 33. post mira-da quaedam de Magis enarrata, sic scribit: Ex hoc Magorum semine septem post mortem Cambysis, regnum inijsse Persidos, antiqui memorant libri, docentes eos Darij factione opprossos. Ob has itaq; rationes & Theophylactus videtur eos voca ePersicos reges. Sic enim & in libro Tob. i. Tobia ,& ab Ambrosio lib. I. ossiciorum

cap. II. tres amici Iob reges vocantur:

L 6 qui de

343쪽

qui & ipsi magi videri possunt, si eorum

in disputando scientiam quis aduertat. Haec lanssienius Adijcio propter antiquitatem, quod Genablacum ex collatione S. Bernardi casulam habeat , de veteri more undique dependentem, & stolam cum manipulo: in quibus sunt Imagines pulcre per Phrygionem acu pictie . InteTeas animaduerti tres magos , dona o Terentes, non solum candidos depictosiod& reges cum coronis . Ex praedis igitur satis constat Ecclesiam eos non nominare proprij nominis reges: quia tamen regia eis competebat auctoritas, ideo non improbat eos reges vocari, dcidem picturis exprimi . Nescio vero any, ad istos etiam respexerit Isidorus Elym logiarum scriptor , dum apud quosdam Sarabara nuncupari ait quaedam capitum tegumenta , qualia videmus in capitibus Magorum depicta. Caeterum probabile esset,quod Lutherus asserat incertum eme numerum Magorum, nisi Ecclesia Colonienfis trium Magorum corpora religiose conseruaret, & a grauissimo doctore, is Leone Magno, alijsque auctoribus tres, fuisse memorarentur.

De buxea

344쪽

De buxea veste Polgi primi Eremita.

Nira octauas Epiphaniae occurrit die

decima mensis , Natalis Paulli quem

primum vocant eremitam. Hunc tamen,

propter Epiphaniae ossicium, Romana Ecclesia in diem decimam quintam tran sponit. Vbi examinandum est cur sanctus eremita buxea veste indutus pingatur, cum Hieronymo auctore in eius Epitaphio legatur , Cibum & vestimentum palma praebebat: & infra, Tanti temporis spacio contectis palmarum foliis vestiebatur. Verum istud pictores nostrates faciunt, quia infesto palmarum buxo utuntur pro palma , & quia in vernacula lingua multis locis bustus vocatur pol ma. Si autem noscerent palmam μ diligenter aduerterent ad Paulli historiam ab Hieronymo descriptam, magis puto in pictura historiam exprimere conarentur. Recte enim ab Erasino in Ecclesiaste no , ratum est,errore fieri, quod nostri pictores pro palma pingant buxum, ac PavL-lum eremitam veste e buxeis ramis Convexta producant: cum ex buxo nihil po si e contexi, e palmae ramis aculeatis cor bes Contexi h Umrit : toetebatur cur UR,

345쪽

as DE H i s T. S. IMA G. sed & pugebatur. Memorat Athanasius, cqudelitate Sebastiani sceleratissimi ducis, Alexadriae, quod Arrianam religionec ofiteri nollent, viros quadraginta noua ratione laceratos esse. Virgis enim palmeis aculeos suos retinentabus adhuc, ita terga eorum cecidit, ut alij saepius a medicis bienacius in hyorentes aculeos, frustia curati: alij curationem non sereriles mortem oppetiuerint. Ex huiusmodi palma contexta erat Pauli vestim: Postquam, ait Hieronymus, di os illuxerat

alia, Antoni us) velut haeres ex intestato ius pollideret tunicam sibi vendia

cauit, quam in sportarum modum palmu lijs ipse sibi texuerat. Diebusque solen-mbus Paschae vel Pelecostes, seper Pauli tunica vestitus est. Obsecro concludit Hieronymus, quicunque haec legitis, ut Hieronymi peccatoris memineritis. Cui si Dominus optionem daret , multo magis eligeret tunicam Pauli, cum meritis eius, quam regum purpura , cum

regnis suis.

Ed ad sanctissimum Pauli collegam

magnum Antonium transeamus: cuius

346쪽

cuius picturae ubique locorum celeberrimae , maiori indigent obseruatione.

Et inprimis sancto confessori ignis .ippingitur , quia datum est illi patrocinari ad ignem infernalem . Hanc In enim caussam assignat Thomas Aquinas. q9 Eumque secutus Scaliger, scriptum reliquit. agite pater furnum defendas fortior hostem, Si que metus duris ignibus, igne tuo. Quib us ad ij cio se cudam, & fortassis primariam caussam, quod multos liberet ab igne pestis. Quo spectat Collecta mul-

rarum Ecclesii arum , quae habet, quod Deus concedat obtentu Beati Anton' consessoris sui morbidum ignem exstingui. Eandem ob caussam multis locis in ostio domus appingitur , ut ob inere dIgnetur a Deo ne pestis eam domum ii vadat. Itidem porcus appingitur , Ut pie bei doceantur animalia sua eius interceiasione a malo praeseruari. Nam in huius beneficij implorationem ac protesta- tionem , porcus plerisque locis alitura communitate, quem nominant sancti Antonij porcum . Fieri etiam potest quod maiores nostri dum primum porcuei potius quam aliud animal appinxerrunt , non huc respinxerint , sed ad daemonum insultus , quos perpessus est. Daemones enim per porcos conuenienter

347쪽

as DE H is T. S. IM A G. nienter significantur. Hinc quando Ar rianorti in Ecclesia Romae Catholica co-secratione dedicabatur , pCrcus eA ea

exijt inuisibilis quidem , sed qui omnes

per quos transijt in admirationem com Ia dial. moucbat. Quod idcirco, ait Gregorium, s. SQ. diuina pietas ostendit, ut cunctis patesceret, quia de loco eodem immundus habitator exiret .. Porro sicut maiores nostri memorias sanctor*m inuiseni e S, libenter pro se conferebant paruam facti Imaginem, sic etiam pro pecoribus sui S, icollo alligandam notam ex memoria 'sancti Anionij conferebant, protestantes hac ratione , quod eritis sancti confes

soris peiebant, & confidebant animalia , sua praeseruatum iri a peste. Quod indicant carmina Ambrosij Noui dij et iam a Romanis obseruati. Agens enim de porco grunniente, qui Antonio appingitur, subdit: Collo mea concutit aera, Nostere quo pessi ne noceatur, ait. Q meum Isai , baculo qsod cernis in quodque riciam ager, cο aque multa ge

Propter tanta autem magni Antonij beneficia, cum dira prassaretur Geusio. a, cum dira grassaretur Geusio. rum Imagines oppugnantium tempestas, non solii ni in ignem deiecta fuit aurata

348쪽

L 1 B. II J. C A P. V. UT eius apud Siluam ducis statua, sed tam abominandis blasphemijs impetita quod

D ei Opt .manus vindex ea de caussa duo

ex illis blasphemis Geusis e vestigio percusserit peste subitanea, quam Diui Antonii iam olim appellant Christiani,quod illi depellendm sint eius apud Deum persaepe patrocinium experti. Liber in manibus nam hunc nonnulli

appingunt) significat quod sanctus &

perfectus vir, AEgyptius monachus, sine ulla scientia litterarum, scripturas diuinas, & memoriter audiendo tenuisse, de prudenter cogitando intellexisse praedicetur . Appingunt etiam Tau signum Crucis, Nam eo fortiter restitit daemonum insultibus : Athanasius enim refert eum daemonibus dixisse: Cur frustra nitiminiὶ signum enim crucis , & fides ad Dominum inexpugnabilis nobis murus est. Legitur quoque apud eundem Atha nasium pulcerrimus eius de cruce sermo, ad Philosophos, quibus etiam praesentibus vitali signo crucis daemones expulit. Et Hieronymo teste in vita Paulli, videns hominem equo mixtum s id est,' hippocentaurum) salutaris impressione signi armabat frontem. Sunt etiam ipsius Antoni j verba apud Athanasium : Clim videritis daemonum fallacias, tam VOS, quam domos vestras,crucis armate signaculo :

349쪽

218 DE Hi s T. S. IMIO.culo : confestim soluentur in nihilum , quia metuunt illud tropaeum, in quo Saluator aereas exspolians potestates, eas fecit ostentui Sed restat quaestiuncula, cum alijs sanctis detur crux quadrangula , cur Antonio det M Tau triangulare . Quod adeo frequens est, ut non solum id managerat,sed penulam quoque eo insignitam habeat. Vnde & Tau vulgo peculiari nomine dicitur crux S. Antonij Puto vero x totam aut praecipuam certe huius rei causam esse, quod Antonius fuerit AEgyptius,apud quos constat crucem formam nabuisse litterae Tau, siue triangularem. Verum hac de re nihil legi, sed quod pro babile videtur profero. . e .l

im pictura Sebastiani , Fabiam , d

H Actenus de magno Antonio. Quae

autem ex historijs omnibuς obuia sunt ea inculcare non est neceise . Qualia sunt, picturae Sebastiani telis confossi, &Fabiani cum columba. Quamquam &circa haec quaedam rariora liceat obseruare. Quis enim cogitat, quod a l oannes,,m δε R au in O cst notatum, telis perfossum de-εὸbU. Pingi , ut declaretur intercedet e pro

350쪽

l L n. III. CAp. VI. 2J9 nobis ostendedo singula sagittarum vulnera λ Sicut enim ulcera omnia ia firmi misericordiam & compasSionem ad transeuntes clamant, sic multitudo vulnerum , dc sagittarum Sebastiani clamat ad Deum a pro nobis misericordiam . Cur autem inter peculiares patronos contra pestem cum Antonio & Rocho depingatur, ex Langobardica historia, a Paulo Diacono I. c. a. Conicripta notum est.

Fabiani porro pictura ab Eusebio originem habet, qui eum scribit diuinitus ἰας per columbam in Romanum Pontificem designatum esse: Ex hoc enim indicio, cum nemo de eo cogitasset, veluti a spiritu sancto electus , mox ad Pontificalem sedem abreptus est. Addit de suo ad Rusica iEusebiu Rufinus, Quod alij super huius, alij super Zepherini nomine gestum tradunt. Non est aute improbabile Utrumq; ea via ad Pontificatum adscendisse. Na dc Rauenna, de multis suae sedis Episcopis, hoc modo assum iis, gloriatur. Quod &historiae picturae loquuntur. Sed transeamus ad Agnetem virgunculam δί martyrem . Cuius vita omnium gentiu litteris atque linguis, ut Hieronymus ad Demetriadem loquitur, in Eccle-sjs laudata est , die potissimum vigesima prima Ianuarij. Haec cum Agno pingitur, & veste auro intexta : quia, ut habet

SEARCH

MENU NAVIGATION