장음표시 사용
221쪽
tantum oratio ut vocaliter & continuo Proia a , est prior veritate, sedeti Dia ut habens ilium conceptum Proprium, licet non ut verum . EX quibus manifeste habet Scotus, non solum conceptum else priorem suaveritate, sed multo magis ipsa morationem , quae non est oratio sacra. mentalis ut vera, sed ut tale signum sensibile praecedens naturaliter suam veritatem, sicut causa suum effectum; non ergo illa oratio efficit praetentiam Christi, quia vera est , sed ut vora sit, & consequenter licet prius significet, quam efficiat, non tamen Prius natura est vera , efficit enim rem,quam significat teVestectu resultat consertilitas in ipsa ad te in si- Smficata. Caietanus d.cit, praedictam orationem esse prius veram practice, Prius, inquam, natura, quam sit piaesentia corporis Christi sub speciebus, quia eam efficit; asserit tamen esse posterius natura vera speculatiae, quia haec veritas praesupponit rem esse, ab eo enim quod res est, vel non est, dicitur oratio vera vel falsa: velitas vero
practica est prior ipsa re. Unde Scotus in Prolog.ait,cognitionem practicam esse naturaliter priorem Pram, S pra Nim consequenter en natura. literposteriorem, quia cognitio practica est causa praNis, vel eius regula , cui tanquam priori debet consormari , ut recta si, sic enim larma conseis crationis est vera practice prius natura , quam sit praetentia corporis Christi sub speciebus,& tamen vera speculati re posterius natura. Seκta conclusio. Eodem modo ducendum est de intellectu Armae consecrationis super vinum, ut dictum est de serma consecrationis panis rquod autem ibi ponitur caliX , hoc ideo est, quia consecratus sanguis est in ratione Fotus, & liquor non habet ratione potus, nisi ut in vase,nillil a
tem tale ponitur in consecratione cor Poris, quia corpus conficitur ut cibus,
quia est solidus & rationem solidi ha bet, licet non sit in vase . Ad arrumenta in principio aristiculi posita.
demonstrat sing il ire clatri. Copanem, nec accideraria, 'raia demonstrat pro inst riui co . ia Pleiae orationis,
S hoc vel ex virtute sermonis, ut di in Rimus in Propositionibus , quarum veritas in inst.inti fit, vel eκ intenti ne proserentis secundum aliam viam& modum dicendi, nec ista est ea.dem illi, Corpus meum est corpus meum, sed ut lupra diκimu concivissione quarta; & patet, quia ista propositio potest e se conuersi ua: Hoc est
ignis, non enim ignis est ignis, quia agens, quod facit hoc ens e se ignem , aliquam conuersionem facit, non tamen eam facit , cum de igne facit ignem, immo est contradictio, quod agens faciat ignem esse ignem. Ad lecundum dico . quod fit demonstratio Per Pronomen Hoc, pro vltimo instanti prolationis verbo rum,ut eX supra dictis patet. Ad tertium patet eX quarta. & quinta conclusione Pro quo instanti
222쪽
De Sanctiss. Euchatimae sacramento. IIs
An plura aeramentales forma a m
ni tris debite prolata possint simul
meloecesiue consecrationem eiusdem materia effice .
sacramentis,& de Baptismo in specie eam tractat Scotus in A. diit. 6.
quaest.2.D.ΤhOm. 3 .P. quaest.72. ar. 3. eam mouet. De sacramento Euchari.
stiae ineladifficultas communis ,'cum caeteris, an plures sacerdotes possint eandem hostiam consecrare; & alia specialis ex quadam Ecclesiae consuetudine orta, solebat enim Cardinalissimul cum Papa celebrare, quod nucfaciunt sacerdotes nouiter ordinaticum Episcopo ordinare; omnes enim simul verba consecrationis proserunt super eandem numero hostiam; sed
videtur, quod id minime seri possit,
quia idem effectus non potest esse a duabus causis totalibus, Sc unus con .secrans & Proserens verba est causa totalis consecrando causalitate miniis stro competente; ergo non potest ea.dem hostia a pluribus sacerdotibus consecrari in eodem ordine causanti bus. Consequentia est nota; Antecedens probatur, tum quia nihil causat, quo non eκistente nihil minus producitur effectus, tum etiam quia effectus habet esse a causa , qua non existente nihil minus ellit, quia altera causa totali sublata effectus esset sub alia causa totali. Secundo. Si agens, Sc forma, qua
agit, sunt aliud & aliud, similiter se ma inducta erit alia de alia r sed in proposito est aliud & aliud agens, alia & alia tama , qua agit ,quia aliud dc aliud consecrans, Sc alia & alia
numero consecrationis serma; ergosmiliter alia & alia actio: sed cuilibet actioni correspondet sua passio; ergo erunt ibi Plura sacramenta effecta , cum tamen unica si hostia, & applicando ad Baptismum, erunt plures baptizationes, si plures baptiEarent eadem, & consequenter plures Baptismi.
Τertio , & quasi redit in idem
cum primo, quia in eo casu vel uter que illorum consecraret, vel alter tam tum , vel neuter: non primum, quia non possunt eiusdem effectus esse plures causae totales; non secundum, quia no est maior ratio de uno quam de altero; ergo tertium,& consequenter repugnabit, eandem hostiam a pluribus consecrari, vel eundem Baaptismum a pluribus dari. Pro intelligentia huius quaestionis
notandum erit,& pro illa, quam mouet Scot.isa 4.d.6.q.2.scilicet an plures
possint eundem hominem baptizare , quia ex eius solutione manifesto Patebit praesentis quaestionis lutio; ad cuius intelligentiam aduerte eX eisdem Scoto, P plures baptizare emisdem potest bifariam intelligit Primo, ita ut uterque totum faciat , scilicet veabluat & verba proserat cum debita
intelione.Secundo,ita ut unus abluat,
de alius verba proserat. Idem potest intelligi de pluribus eandem hostiam
consecrantibus, saltem quoad verbo. rum prolationem, s. quod unus Patatem sornaae,alius vero aliam proferat supra eandem hostiam; vel unus ii beat intentionem cosecrandi Per verisba ab alio prolata, ct alius ea Proserat sine intentione consecrandi; vel ambo simul super eandem materiam totam selmam,di totaliter Proserant. M a Se
223쪽
Secundo obserua,eundem effecta non posse a duabus causis totalibus in
suo ordine produci , ut primum argumentum ad partem negativam quaestionis postum satis probat, nam si t taliter hic ignis ab igne C. causatur, quomodo potest totaliter ab igne C. produci, nisi di Xeris idem bis totaliter
produci posse, quod & rei naturae &rationi repranat, quia tantum resa
ciperet este simpliciter postqualia est, dc illud praehaberetur, ac simul esset, ct non esset: et set quide, quia per sui
Productione in accipit esse: non esset autem, quia produceretur, cuius productionis termini sunt non esse,& e se, & consequenter de non esse ad esse procederet .Praeterea si idem a duabus totalibus causis eiusdem ordinis produci posset, dependeret totaliter a duabus causis totalibus, quod implicare sic ostendo; nam si A. totaliter dependet a B.&C. ergo sublato B.tolleretur de medio A. & ex alia Parte remaneret,quia dependet totaliter a Geigo maneret, & non maneret, quae contradictionem inuoluunt. Vnde
colligitur veritas nostrae propositionis, quod idem essectus non potest
esse a duabus causis totalibus cum vera sua causalitate attingentibus t sed cum ex pr cedentibus I acramentum non habeat veram efficientiam
physicam respecta gratiae, sed a Deo immediate producatur adhibito 1
cramento, non sequitur incoueniens
illarum, quod idem sit efficienter ad uisus causis totalibus; unde cum dicitur, quod idem effectus non possit
esse a duabus causis totalibus, intelligitur a duabus causis vere sua activi. tate effectu in attingentibus. Tertio aduerte, quod circa ablutionem iactam a duobu3 circa unum
sulcipientem Baptismum, an sit una
totalis eκ utraque tanquam eri Parte
composita,vel stat duae ablutiones totales, est duplere lententia e Prima Scoti ubi supra, asserentis, esse una iri totalem ex duabus partialibus cori-fl ita mi nam vel illa ablutio fit contii gendo, & tunc ambo mouent corpus immersi uno motu caulato a virtute motiva amborum, &quamuis alter posset motum causare,tamen quia simul mouent, neuter sua virtute, qua
posset ti, utitur; sicut apparet quando duo portant unum pondus, quod alter solus posset portare, ambo sunt una causa totalis illius ronderis: Sic enim in proposito duo abluentes v-
num permi mei sionem, sunt una causa totalis illius ablutionis; si enim ablutio fiat persundendo, vel asperingendo,licet uterque madefaciat aqua Persul a ,vel aspersa, neuter tam e ma
de facit tota illa madefactione, quae est per aspersonem amborum: & se
tota illa madefactio non est in quoli. bet totaliter, sed partialiter a singulis, ct totaliter ab utroque . EX quo non sequitur,eundem effectum esse a duabus causis totalibus. Secunda opinio asserit, esse duas ablutiones totales reis
spectu baptizati . Sed ut haesententiae in cocordiam
redigantur, aduertendum est, vel ceriste dii linguendum, nam vel comparantur illae duae ablutiones in ordine ad madefactionem corporis per a blutionem causatam, vel in ordine ad Bapti sinum: Si primo modo con siderentur, censet Scotus esse parti les, dc unam causatam integrare; Scidem sentit secunda sententia.Si vero
altero modo consideremur utraque
est totalis,saltem quoad efficientia ad baptizantem requisita, nam quςlibet abluti Disit iroo by Gooste
224쪽
De sanctiss. Eucharistiae sacramento. I 8 I
ablutio esset sufficiens ad baptiza dum puerum , saltem per infusione,
vel aspersionem factam; nec id negat Scotus, sed respectu madefactionis
corporis negat, utrumq;abluente esse causam totalem totius madefacti
nis, sed cum hoc stat qualibet esse ad
bapti Eandum sufficientem, quantum σκ parte ablutionis est necessaria: itaque ipsa facta cum debita serma, v rum esset Baptisma . Et quantum ad hoc,non dusito quin altera earum e set superflua. sicut de forma integra ab utroque prolata necessarium est dicere, alterius prolationem superfluere ; sed quae illatum superflua sit , est inquit difficile assignare , sed in conclusionibus de hac re erit
Concluso prima. si unus abluat, ct alter verba proferat; vel si unus t taliter abluat, & alius mediam so mam proserat, & alius alteram; vel si unus abluat & proferat verba sine intentione requisita ad baptizandum,& alter eam habeat, in his casibus, non confertur verum Baptisma; sed idem sentiendum est de Euchatistia& alijs sacramentis, eodem modo collatis. Ratio a priori sumi potest noaliunde, qua ex Christi institutione, quia sicut unus est, qui voluit sua sacramenta ab uno ministro confici. &non a duobus ad ipse in concurrentibus, modis praedois. Praeterea sicut unus est effectus per sacramentum collatus, ita voluit unum esse sacra. menti ministrum . Item si un3s ais lauat, & alter dicat verba , mentitur verba proserens, cum dicit: Ego te baptim, siquidem suscipiente in non abluit,quem baptizare intendit; quo circa materia & forma ab eodem mi-
controu. rara VII. ribus. Sententia est ab omnibus reiscepta .
Sed contra objcit Durandus, quia Principalior causa Baptismi est Triniatas personarum;ergo sicut in principali causa sunt plures personae,ita ex .scunt in ministris. Sed hoc argumen
tum facilem habet solutionem, tum quia Trinitas in Baptismo non operais tur per se,ut est plures personae ed se est unus Deus; tum quia minister no gerit personam Trinitatis, sed Christi Dei. & hominis, cui data est potestas excellentiae super sacramenta. Sed obinies ulterius . non requiti praecise unitatem personae in sacramento Baptismi,quia no magis id emPostulabat Baptismus quam caetera sacramentar sed in aliquibus alijs sacramentis talis unitas non requiritur, ut
patet in sacramento Matrimonij, in quo cotrahentes sunt ministri eius; Scin sacramento poenitentis una Persona se habet ut inateria,ut Poenitens, mlia ut Arma, ut minister; igitur nec in Baptismo talis personae unitas erit in ministro necessaria. Respondeo, his argumentis supponen do,ut iam dixi.
nostrae conclutionis veritatem sumendam esse ex Christi institutione, qui
licet aliter potuerit instituere , non
tamen id fecit, sed modo,quo dictuin est, ut minister scilicet sit unus; dico Vna Personas quae institutio eκ sola vi rationis talis coligi potest, neceκ
declaratis ab Ecclesia. Si autem usum
spectemus . qui est optimus legum
interpres, nunquam visum est, nec
auditum in Ecclesia, quod Baptismus aliter fuerit administratus, quam ab uno abluente Sc proferente formam; quod satis patet eκ forma, quam in Baptismo Ecclesia Romana utitur,cuvnicam Persona baptizantem eXPrio
225쪽
metis ab proriona me Ego.Secundo re, spondeo ad argumentum, non effes mile de Matrimonio dc poenitentia, scut de Ilaptismo dc aliis sacramen,
DRqula IIIll lis materia sacramenti noest. proprius amis ministri e M intenis Mone erus deterin mandus, de sanctificandus per formam , Ut cum ea v. Dum,sacramentu in constituat, sicut euenit in aliis sacrare inlisit seu in Matrimonio formaliter, ac pro- peie Materia est uaditio, forma vero acceptatio mutua exterius repressa, dc ideo modus talis lacramenti, Sc res
ipsa,in quibus fundatur, pollulant distinctionem per nurum, quia opo tet ut qui acceptat plius sit ab eo, qui tradit . idem dicendum de sacramen. to poenitentiae Per quod moduς iudi-c 3 exercetur, m quo opntret reum de
iudicem distingui, ela consessionem fieri a reo, & non a iudicesede supponi Potius, ut in eo cadat iudicis sententia: At vero in hoc sacramento Confis mationis & sacra Vnch one ipse minister totam exercet actionem, quae e stmateria sacramenti, dc quae explicatur in forma, ut peream sanctificetur. Haec nostra conclusio est D. Thom. 3. Par. quaest. 66. arr. 6. Moti ubi supra, Alensis q.Par. memb.6M.6. D. Bonau. ' in A. d. s. art. I. quaest. I. Ricli ard. d. 3.
Secunda conclusio. Si duo baptizant faciendo uterque ablutionem, dc simul verba proferendo circa eun
dem suscipientemat unus perfecit necessaria ad Baptismum prius tempore quam alius,'vel uterque finiunt e dem prorsus tempore Scinstanti: Si Primo inodo, ille, qui prius tempore finiuit, vere sacramentum contulit,
quia omnia ad id requisita apposuit
circa materiam debitam , alter vero
nihil agit, quia iam actum reperiti Se Baptismi effectus restat incapa V s scipiens; ergo quidquid circa ipsam
fiat, est inutile Sc vanum. Et conficis
matur, quia baptizatus ab uno, si deinde ab alio baptizetur, nihil recipit, deminister nihil facit, quia baptizatus semel , est secundi Baptismi inca.
PaN: led in nostro casu est ille verebal lizatus p ergo per Baptismum secundum nihi si recit t. Discursus hic supponit huiusinod: Baptismum col latum prius tempore quam secudum validum fuisse, quod sat: seNeocon stat,quia omnia requisita ad effectum consequutum suerunt apposita , nec ullo modo ab actibus lecundi baptizantis dependet habuitne, ut suppono, intentionem debitam; ergo ver bui ulmodi sacramentum valuit. - Tertia conclusio. Si smul duo mianistri concurrunt ad eundem hominem baptizandum , ita ut uterque
abluat, & verbum proferat integre, dc simul finiant quae ad Baptismum
sunt necessaria, vere conserunt Baptismum. F. t ratio est quia in eo casu quilibet illorum baptizantium est ex se sufficiens ad ministrandum Baptiumum, dctam in actione, quam in sua intentione operatur, ut integer miniaster, applicatque omnia necelsaria ad ad sacramenti effectionem; ergo vere dc valide confert illud. Patet consequetia, quia nihil est,quod impediat,
nam solus concursus seu concomitantia alterius non potest impedire, quia
non habet actionem contrariam aut
repugnantem, sed omnino similem
EX naturalibus res coprobatur, nam
si duo ignes ad lignum comburedum applicentur,neuter alium a sua actio ne impedit,sed potius iuuat. Sed dices, dispare in efferationem , quia Dissiligod by Goc
226쪽
De Sandrus. Eucharistice Sacramento. . ut
quia illi duo ignes ad calorem vel iis
gnem producendum concurrunt lucviduae causae partiales , mutuo seiuuantes , at duo baptizantes cocurrunt
vi duae causae totalest sed nec hoc impedit , immo magis iuuat, quia quilibet sine alterius dependentia poterit effectum producere; nec sequitur in. conueniens illud de duabus causis totalibus eundem effectum producentibus totaliter, quia baptizantes non attingunt effici uter gratiam, quae per sacramen tu in consertur, sed Deus se solo in ultimo instanti prolationis verborum & fieri ipsius laci amenti illam
Producit.Confirmatur etiam amplius conclusio ex Ecclesiae consuetudine, in Eucharistia seruata in iacerdotum conlecratione, qui omnes simul con. secrati,simul cum Episcopo verba co. secrationis super eundem panem &vinum proferunt, quod minime Ecclesia permitteret, si illi consecrantes se mutuo impedirent, quia committeretur idololatria , si nihil efficerent,
nam neque Episcopus cosecraret imis
Peditus ab aliis in sua actione:sed nu
quid actio alterius ministra erit in ca
su nostrae conclusionis superflua a Respondet Scotus, d:fficile esse quin at 'terius actio superflua sit, cum ambae ictiones non sint per se partes unius sacram cti, quia ponere duo eiusdem rationis esse partes unius,quod simpliciter esset perfectum, habendo alterum eorum pro Parte latum, videtur superfluum; cuius vero actio super
stua sit,difficile est assignare,quia qua
ratione ista,& non illa a& in utraque Vel neutra , quia uterque vere agit complete. Huic argumento nullam
Scotus adhibet solutionem , sed dici Potest, quod bifariam dici potest su- Perflua aliqua actio: Primo, quia nihil agit, neq; sortitur suum effectuin Secundo, quia quaelibet sufficeret ad effectum. Primo inodo nulla dici mistest supersia a, sed bene secundo tuo.
dos sed cum nec illae actiones, nec ingentia per eas ellicienter attingante flectum, sed a isto Deo libere pro
ducatur, i Pse eum producit, etsi indebite ambae actiones simul ponantur a ministris inesse. Vnde D.Thom. 3. p. q. 63. art. 6. affirmat,a duobus mini stris, in nostro casu, unum & eundem Baptismum conferri;& rationem reddens ait, quia Christus, qui unus est interius baptizans, unum sacramen.
Quarta conclusio. Unus sacerdos
potest simul dc semel plures baptizare, dicendo: Baptizo vos, ita quod erit validus Baptismus, licet ipse peccaret contra Ecclesiae praeceptum, si id
contra casum necet statis efficeret.
Probatur prima lauius conclusionis pars, quia Apostolos ita creditur ba Pti Zalse, quia non videtur probabile, ut millia sominum, de quibus si ferino Actorum 2. Petrum siligulatim
baptizasse, sed plures simul aspergendo baptiaasse, dicendo Ego baptizo
vos; ergo Baptismus sic collatus est validus, aut Apostoli inualute baptizarunt, quod omnino blasphemum est dicere; ergo siquis eisdem verbis utendo plures lunul ablueret,vere eos ba. Ptizaret . Praeterea, quia illa forma, qua ut turminister dicendor Baptizavos, virtualiter est plures formae, &singulare geminatum aequi ualet plurali . Sed esset dubium, an tunc esset unus Bapti linus tantum,an PlureS3vi
det ur quod sint plures sta Ptismi, quia sunt plures baptizati, de consequenter plures baptizationes palliue,& ita Plures actiones & plures Baptismi.
227쪽
Nec obstat unitas sormae,quae videtur non posset quis sine peccato mortali esse in illis verbis, Ego baptizo vos,
quia haec non est simpliciter una,tum quia ly vos, includit in se singulare Pluries geminatu; tum etiam quia ad plurificationem unius non est necessarium omnia in eo existetia plurificari, sed sufficit aliquod eorum plurificari, scut fit in proposto per ly vos.
Dicendum ergo est,in casu esse plures Baptismos, quia Baptismus magis est baptizatio passiua, quam activa, quia plurificata baptizatione activa non pluri ficatur passiua,nec Baptismus; visi duo unum suscipientem baptizent, plurificauit illa baptizatio activa , noautem passiua, quia passiva eth una . Idq; confirmatur,quia baptiZatus Proprie suscip:t sacramentum, luscipit autem Proprie baptizationem passiua, non vero activam, nisi iudicanti idem realiter esse . Secunda pars coclusionis Probatur, quia no seruat Almam sibi
ab Ecclesia imposita in re grauissima;
ergo Peccat mortaliter eam non seruando,tras reditur enim praeceptum in materia graui. An vero usus neces
statis de pluribus morituris sine Baptismo, nisi utendo illa forma in plurali, Ego vos baptizo,eκculet a peccato mortali, est dubium, inquit Scotus: Pars tamen affirmativa rationalis videtur, 'c vera, quia eκ quo in potestate Ecclesiae facit determinare ista se mam ad illa verba: Baptizo te, potuit enim actum baptizandi exprimere alio verbo alterius modi quam indicatiui, ut suscipietem verbo alterius personae, quam secundae, & alterius numeri, non videtur,qubd ipsa voluerit ita praecise ad illam formam arctare Ininistrum, ut per hoc alicui praeci deretur via salutis, ut in casu nostro
via alicui illorum praecluderetur, si
uti ista forma: Ego vos baptizo, quia si in quocumque casu esset peccatum
mortale, uti illa forma nullus deberet sic baptizare, nullus enim tenetur salutem alicuius procurare Peccatum committendo in se, nec facienda sunt mala, ut inde bona eueniant.
est, plures ministros no posse concurrere ad sacramentu Eucharistiae conficiendum , tanquam caulas partiales eκ parte formae, ita ut unus partem formς proserat, alius vero aliam,quia
tunc neuter eorum proferret forma.
EX Parte tamen materiae fieri potest,
ut unus consecret unius hostiae partem, alius vero aliam; si uterque ceditam aut definitam partem sua Intenatione designat, tuncque non sunt
causae partiales , quia unusquisque
suam consecrationem, ut caulainte gra conficit.
Sexta conclusio.Si duo ministri imtegrae Eucharistie Brinam proferunt cum debita intentione propria cci secrandi,si tamen alter prius tempore formam protulit. Probatur, quia se ma integra consecrandi cadens super debitam materiam cum primum perficitur , sacramentum efficit; ergo forma deinde superueniens nihil e Lficit.patet consequentia,tum quia factum inuenit,quod ipsa factura erat,& actu in agere nequit; tum quia superueniens forma non cadit super debitam materiam, quae est panis de
vinum, cadit enim super materiam consecratam , quae non est panis nec vinum . Antecedens patet , quia quando sacerdotes hoc modo verba proserunt, ut uterque eam Proferat absolute . & independenter ab alterius intentione , absque dubi Dissilired by COOste
228쪽
De Sanctiss. Eucharistiae Sacramento. I 8 s
bitatione qui Prius ea proseri , vere conficit, quia sic habet Christi institutio , ut sorin ae debitae cum debita intentione prolatae super debitam materiam suum seruantur est ctura, si tamen intentio unius sit mutuo dependens ab alterius intctione, si quod nolit conficere quousque alter finiat, tunc qui prius verba absoluit non conficit, quia tantu habet intentionem conditio natam, S conditio impleta non fuit, quando forma fuit abloluta. Quocirca non conficit tunc sacra inentum ex intentionis defectu, neque Postea, quia tunc euanuit forma, co- fciet tamen ille alius,qui posterius finiuit formam , quia tunc conditio intentiolus e st adimpleta. Septima Conclusio. Si duo face dotes simul dc in eodem instanti se mana consecrationis finiant, etiam super eandem materiam, verum efficiunt sacramentum, si cum debita intentione absoluta conficiendi illam Proserant. Probatur, omnia requisita ad consecrationem adiunt in casu nostrae conclusionis. ut supponimus; ergo, vel uterque efficit unum sacra-Πlentum, vel neuter, quia non est maior ratio de uno quam de aliorat non est dicendum quod neuter e Lficiat quia ibi sunt omnia ad id requisita,nec aliquid ibi reperitur sit Q co. tra substantiam sacramenti; ergo Vere ambo conficiunt sacramentum. Sed si quera S, an unaquaeque forma ess,ciat ut caula totalis, an vero, ut partialis 3 Dico, quod ut totalis, sicut dixi. mus de Baptismo: nec est aliquid in- conueniens, quia sunt causae non attingentes physice , dc effective esse. ctum , Deus enim solus in ultimo prolationis formae instanti immedi
te Producit sacramenti effectum.
Sed contra praedicta, & ma Mime contra sextam conclusionem, est duisum
non diis mulandum,ortum eκ Ecclesiae consuetu duae, qtila omnes Ordinati sacerdotes simul citin Epit copo consecrant: dc omnes illae foriarae, huma. Do modo loquendo, non possunt in eodem in stanti Per sci, cum tamen omnes si uul consecret; ergo non s luna ille, qui prima verba absoluit, consecrat, sed etiam alii. Consequentia tenet; Antecedens prob), quoad secundam partem, quia si non omnes
simul consecrant, sed qui prius verba abioluit, ergo illa consuetudo est multis periculis exposita: primo, quia Episcopus, qui est principale perficiens, vel sacrificans, nihil perficiat: Secundo , quod a multis proferuntur verba
super materiam consecratam e vel
Tertio, quod a multis inaniter proseruntur. Huic dubitationi respondetur, absque dubio illum prius cosecrare, qui prius absoluit verba, ceteri vero nihil efficere ', ut autem reS congrue fiatdcabsque periculo,optimum erit consilium, ut nullus praesumat in consecrando Episcopum praeuenire, quia hoe est magnu incommodum, de contra Ecclesiae intentionem. De. inde habeat unusquisque intentionem distinctam vel consecrandi λmul cum Episcopo, s possunt,sin mianus tantum materialiter verba
proserendi, Scita omnia incomoda, quae inferebantur,
229쪽
Ad argumenta in principio Articuli posca . D primum patet eκ dictis no
Ad secundum nota,quod de subiecto actionis est duplex dicendi in dus: Primus at fit mat actioinem esse in Passo: & hac sententia posita, actio Hon est plures realiter, nisi passiones sint plures, que plui es esse nequeunt, nisi tarma recepta in palla sit etiam Plures, nam si una est nec actiones, nec passiones plures esse poterunt. Et
tenendo hanc opinionem maior argumenti, quae a Commentatore acci- Pitur, est talia , non enim eκ alio Scalio agente,& alia & alia forma agendi multiplicatur achio & passio, nisi sorma inducta in passum sit alia Salia Secudus modus dicendi est,quod actio est in agente,& passio in patiente;&tunc diuersis actionibus non ne
cessatio correspondent diuersae passo tres,nam & si duo ignes producant eundem calorem in ligno, non est ibi nisi v mca passio in ligno, sunt autem duae actiones in duobus ignibus; qu circa etiam in hoc modo dicendi maior illa: quod si agens & sorma, quangit , sunt aliud & aliud, forma in)uct i erit alia & alia, est falsa, Sc s militer haec: cuilibet actioni coriespondet sua palsio ; via de s baptizati sunt plures, erunt plures baptizationes passi-ue , ct plures Baptismi , & si
sornaae consecratae sunt plures, erunt Plu
Ad tertium patet ex dictis. Ad argumenta in priseipso controis uersia posita. AD primum respondet Scotus , quod tang t bonam difficultatem contra afferentes sacramenta
physice attingere sacramenti effectum, sed contra me inquit quio'
positum teneo, nihil concluὸit, unde illa propositio, Sacramentum efficit quod figurat, sic est intelligenda, effe- eius sacramenti fit ab eo tanquam asgno efficaci, de cuius ratione est, visi signum certum, & verum,& prius naturaliter suo signi ficato, ad cuius positione in , tanquam ad immediatam dispositionem,sequatur effectus Pr
ductus a Deo illi signo efficaci assistente,& hete est vis S efficacia sacra
Sed obficies.Species sacramentales non em iunt piae dicto modo existeritiam corpotis Christi & sanguinis sub
eis; ergo de eis non verificatur, quod
efficiunt quod significant.Respodeo, quod licet illae species non efficiunt huiusmodi praesentiam ,effecta est tamen per formam consecrationis eius, cuius efficientiae &exist criae, seu prς- sent e corporis Christi ad species sunt ipsael pecies signum vera X, dcre eoctu gratiae, quae perspecierum sumptionem confertur, ipsae species sacramentales sunt signum efficaκ gratiae. Sed cum dicitur, quod creatura non potest habere actione respectu praesentiae corporis Christi sub speciebusrconcedo de actione proprie sumpta, poti st tamen aliqua virtus finita, vel aliquid virtutis finitae, eme dispositio immediata ad esse corporis Christi sub speciebus, non tamen a se, sed a Deo ibi a linente. Et hoc modo, in quit
230쪽
De Sanctiss. Eucharistiae Sacramento. I 8 ,
'uit Scotus, instituit Deus has spe- in alijs;cuius rei hanc assignat ratione cies, ut post consecratione: assistatem quia finquit hoc sacrametitu est petad praesentia meorporis Christi. manens, non potest habere profor. Ad secundum iam dictuin est su- ma ad eius essentiam pertinente a Pra,quomodo Eucharistia tio habeat qua verba, bene tamen alia sacram laliqua verba proserina constituentri ta, quae esse successiitum 'habet, illsed esse ente, sunt tamen illa verba quibus signum sensibile cicitur esse
Proprie forma coiecrationis, ut etiam materia, verba vero surit serma, oues diximus supra. Ss autem, inquit Sco- duo unum integrum hiaretiale. Si tus, quaeras, quaesit huius lacramenti fundamentum sis a ficati larua alis ipserina,i .formale 3 Respondeo, quod sus sacrament integrarit. ipse species vis es co secratae, sunt Ad tertium dico, quod in Euclini materia,id est proximum fundamen stia est unitas integritatis, quae suffirtum relationis signis eationis, Scipsa ficit ad unitatem ius ficientem eius. .
fgn scatio est ibi Grinale, sicut in a- Ad quartum dico, quod Euchari. hJς sacramentis. Si autem quaeras, ait stia est signum effostus i uisibilis, Scotus, quid est in hoc fundamento, ineo gratuite pre du 1i, quod susino; tanquam m iter a , quid vero tanqua id rationem sacra metitit est etiam sie
forma νRespondeo, n hoc sacramen- gnum efficaκ gratiae , t*iae in eiusto no esse aliqvid tanquam materia, susceptioner Infertur. . ' I necat Aluid tanquam forma, sicut est p/, t m
Virtim sit possibilis transubstantiatio.
Ars negativa proba tationis positam a Plii Hisp. f. sysi tur Primo,quia tran mutari est aliteseseliabere misi qua substatiati dem vi- prius, quod piset Ascurrendo petdetur esse quod mu- omnes mutationes: sed in reaim, latio substantiae in stantiatione nihil commune mrnet; substantiam sed talis ergo non est possiselis, quia noti P mutatio non est secundum Philos, test esse aliquid aliud in si mutatis , cliphum s Ph3 sic. nisi generatio & co non sit quid permanens,nec successi
ruptio, quarum neutra est transub. uum aliud a motu 3c mutatione. stantiatio: igitur non est possibilis. Tertio in omni mutatione termi- Secundo,quia in omni mutatione ni stitit incompossibiles: sed termini manet aliquod subiectum commune in transubstantiatione non sunt in-3trique termino, i ta rationem mu compossibiles, situr non est mutatior ergo Diuiti eo by Corale