장음표시 사용
231쪽
ergo non est possibilis, quia nihil , liud potest esse si est, nisi mutatio.
In hac con uersia sic procedam. Primo inquiram de quaesito principalis. Secundo, an quodlibet possit conuerti in quodlibet.Tertio an eX ui conuersionis terminus ad quem sit ubi prius fuerat terminus a quo. Qaarto ad rationes in principio controuersi.
fir possibilis trans, antiatio.QVaestionem hane disputat Do
ctores in quarto alii dist. IO. alij i I,ut Scotusq. I. in qua Primo Ponit rationem nominis transubstantiationis,quet est huiusmodi,transitio ta alis substantiae in substantiam, sed terminus totalis explicatur ab eo secundum duplice acceptionem totius unomo accipit categorice,siue pro toto integro eκ partib. alio m si syncategoriisce R toto integro,& qualibet eius Pa rte. Et iuxta hac acceptione dupliciter pol accidere transitio totius in totum: Primo accipiendo totum Pro toto integro eX Partibus .f. quod uni toti eκPartibus succedat aliquod totum e κPartibus, licet non sit ibi successio cuiuslibet partis vivus totius ad quamlibet althrius; hoe modo dicit Aristoteles primo de Gener. quod generatio
est transmutatio totius in totum,
quia illud totum ex partibus, qd suit
vere totum per se, unum non manet,
sed aliud totum succedit, non tamen quaelibet pars unius totius succedit cuilibet alterius, quia manet secundum Philosophum materia communis, si
quidem in materiam totius introdu citur serma geniti: in alteratione vero S aliis mutationibus,no transit totum in totum, quia quodlibet totum per se unum,quod pricessit alteratio
nem, manet in termino alterationis,
sed im transit totu unium quid, siuea sa d p accides in totu aliud p accides, ut lignu calida in lignu frigidu, quoruneutrum est totum proprie loquendo, sed tantum per accidens, sicut Seest per accidens unum; quodcumque vero totum, quod est per se unum, se Per consequens de genere substan tomanet idem sub utroque termino huius transmutationis,quae est alteratio, Sc aliarum mutationum accidetalia . In diffinitione transubstantiationis non sumitur totum hoc modo, edis.cundo, pro toto dc qualibet eius pariste, ob idque dictum est,quod transubstantiatio est transitio totalis, dc non totius praeci se,ut di stingueretur a tras mutatione, quae licet sit transitio totius in totum, non latum totalis, quia tapars unius substantiae. s. corrupti, non transit in materiam geniti,sed eadem manet Iub utroque terminor attran. substantiatio est totalis transtio totius in totum, secundum omnem sui par tem,ita quod nihil commune manet sub utroque termino; ne igitur in diffinitione equi uocatio de ly toto, accideret,d:ctu in est,quod sit totalis tran-stio,non vero totius . Dicitur ulterius
substantiae in substantiam,vbi lubratia lumitur ut contra accidens distinguitur,transitio enim accidentis in acciden. magis dicitur tra saccidentatio, quam transubstantiatio. S d ut melius intelligatur haec dis- finitio transubstantiationis,aduertendum est, quod eκ Philosopho aliquid
fieri eκ aliquo contingit dupliciter: Primo tanquam eX subiecto manen te, sicut ignis eκ m iteria aeris: alter vero eX aeie seu non igne.Transitio lubstantiae in substantia in in generatio
232쪽
Vtrum sit po Tibilis trans stantiatio. 18 s
ne, vel potest esse subi, chi a termino quia nunc eXistens sub priuatione,
in terminum trant euntis, sicut materia transi ab una forma in aliam ι vel
totius termini tralat euntis in terminu
oppositum, si ut aer totius transit in ignem, quia eκ eo tamquam criterin mino opposito generatur ignis: in generatione utraque trasitio accidit, ted in traia lubstantiatione prima omnl-NO EXcluditur, quia ni,il commune transit a termino in terminum, tunc
enim non esset stio totalis, sed partialis, sed est tantum transtio substantiae in substantiam,sicut termini totaliter desinentis esse in terminum totaliter accipientem esse.
Secudo obserua, quod mutatio se cundum Philosophum 6. Physic. est , qua aliquid potest se habere aliter
nunc quam Ptius, quae ratio non cora renit in generatione, nisi tantu subiecto generationis, Non vero termino, quia terminus non se habet aliter Duc
quam prius, quia si est terminus ad
'nein, launc primo accipit esse per generatione in , & nuc primo est, dc Perconsequens non se habuit aliter priusquam nunc,quia ante hoc instans, in quo incipit ei se, non fuit ut aliter se Potuerit habere quam nunc; si vero est terminus a quo, nunc non est , &Per consequens non se habet aliter nunc quam prius, quia nunc non est; habes ergo quod ratio mutationis postae ab Aristotele non conuenit nisi subiecto mutationis, quod a termino in terminum transit, sicq. aliter se habet nunc quam prius, nam aliter se habet cum est in termino ad quem, atque prius sub termino a quo. Nec ad hoc ut aliquid mutetur, & per consequens aliter te habeat nunc quam Prius, requiritur, quod entitatem po
stivam requirat, sed sufficit negatio,, prius sub forma, dicitur aliter selia Cere. Ex his sequitur, quod in
latio non conuenit termino a quo,
nec ad quem alicuius mutationis, tu a neuter aliter se habet nunc qua Prius,
ut dictum est . Sequitur secundo , quod mutatio non potest diuidi in substantiam , etiam obiectivam , Ut illa dicatur de subiecto mutationis,
quod vere a termino In terminum
transit, & aliter se habet nunc quam
prius, ista vero dicatur de termino ad quem , generationis, quia terminus ad quem, generationis, Vel mutationis, non se habet aliter nunc quam prius a
Sed obijcituit Corruptum est mutatum Per generatione & non subiective , quia non manet; ergo Obi ctive; ergo datur mutatio Obiectiva.
Respondeo, quod iuxta Philosophas. I hysic. illud , quod conuenit per se
parti, dicitur de toto per accidens, ct quia materia corrupti est per se mutata a forma in priuationem, ideo hoc totum potest dici per accidens mutatum, non tamen per se; ob id q. non potest mutatio diuidi diuisione per se in mutationem subiectivam,&obiectivam.
Sed obi jcituri Aliquid dicitur ge
nerari subiective, ut materia, & al, quid obiective,ut terminus ad quem, generationis, ut concedit Scotus, in a. distimst. s. & in hoc . distinch. II.
quaestione I. articulo a. ergo generatio distingui potest in subiectivam,&obiectiva in , & per consequens m latio,quae est quid superius ad generationem. Respondetur, quod generatio non distinguitur in subiectivam& obiectivam , licet aliquid dicatur
generari obiective dc subiective , NPari
233쪽
pari ratione nec mutatio iic d stin- mino, tamen generatio una est, nee
potest distingui in subiectiva & obie.ctiuaui,sicut nec sanitas,quia una tantuin est in specie . Conclude ergo , quod de ratione intrinseca muta
tionis est, ut id, cuius est, aliter possit se habere nunc quam prius,quod solum competit subiecto mutationis &
Tertio nota, quod secundum phialosoph.quinto Phy mxtatio est multiplex: prirna ex no subiecto in subi ctum , id est, a non esse ad esse. Secunda a subiecto in subiectum, id est, ab esse ad esse. Tertia a subiecto in non subiectum,id est,ab esse ad nocsse.Prima dicitur generatio.Secunda alteratio, ut a calido in frigidum .Te tia corruptio, ut ab esse hominis ad non esse hois, sic potest extendedo nomen mutationis & improprie sume. do eam , distingui tripleκ mutatio
Sed contra: in et si generari distinguitur praedicto moso;ergo dc inutari. Praeterea quo modo Potest generati sic distingui dc non generatio. Ad Primu aico, quod generatio non est in serius ad iniit itionem nisi ut conuenit subiccto generarionis, Vt vero comparatur ad te riuinam, habet praecise ratione productionis, ut optime
Probat Scotus in primo, d. s. Ad secundum dicit Scotus,quod ab eodem abstracto possunt imponi multa concreta, vel unum aequi uoce: dc ratio est, quia illa forma pol habere aliam &alia habitudine ad diueria, & per diuersa concreta significatur, vel per v-num equi uoce acceptum potest signisi cari illa forma, ut habens talem & talem habitudinem. Exemplum est de
sano, nam sanitate una existente, tua
potest habere aliam habitudinem ad supernaturalis: Prima a non subiecto signum,aliam ad causam, aliam ad subiectum, hoc concretum sanum imponitur ad significandam istam sormam sub hac & illa habitudine, &ideo est aequivocum. Possent similiter ab eadem sorma sumi dc imponi diuersa concreta, puta sanum, lanificativum, significativum, dcc. ita in proposito, generatione existente eadem secundum se potest ipsa habere diuersas habitudinesL. ad subiectum,cui inest, dc ad terminum ad quem est, Scex hoc eius concretum, scilicet generati, potest aequi uoce accipi, ut s.denotat informationem huius Sc illius, sicque aliquod dicitur aequi uoce generati, licet generatio secundum se non distinguatur,sicut nec sanitas, sed tantum dicitur alio modo accipi, ut est huius,dc alio modo ut est illius. Itaque ii, in subiectum, dc dicitur creatio.Secunda a subiecto in non iubiectum, dc de an nihil alio. Tertia a subiecto in subiectu de dr tra substatiatio. His postis,sit Conclusio Prima . Pollibile est huic rationi nominis transubstantiationis supra positae aliquid subesse a Parte ret . Probatur,quidquid potest esse totaliter nouum secundum se, Se omne in sui partem,Sc alias potest eodem modo desinere essellaec tota substantia, potest totaliter succedere illi totaliter desinenties e, dc per cons quens potest totaliter conuerti in illa. Maior Sc minor huius rationis Pater, quia nec totalis inceptio substantiae .
nec totalis desitio includit contradi ctionem, nec per consequens inceptio huius ad totalem desitionem illius, qtransitio includit trasub statiatiocet generari dicatur de subiecto dc ter ne ergo poliabilis est trasubsta nitatio
234쪽
Vtrum sit possibilis transubstantiatio. ID I
Secunda Concluso. Transubstantiatio soli diuinae potentiae subest. In primis probatur, quod diuinae potentiae subsit trasuhst intiatio, quia ingius potetia activa est utrumq; e Xtremuin transubstantiationis, quantum ad totum esse in eius virtute,est tran-stio extremi in extremum: sed esse totale substantiae creatae,& no e sse eius,
subsunt diuinae virtuti; ergo transitio totalis substantiae in substantiam,subest virtuti di uinae .Qd veto illi soli subsit probatur, qui a quaelibet alia virtus requirit subiectum, in quod agat; ergo nulli aliae virtuti subest tota esse substantiae; tota haec ratio substantiae. Confirmatur 'et simile de transtis. ne &conuersione partiali, quia cuius virtuti altiuae subest e se& non esse
Pat tiale utriusque extremi, eius virtuti subest transitio partialis e X tremi ine κtremum; ergo a simili virtus, quae potest super elle & non esse totale v-triusque extremi, potest super transitionem totalem eX tremi in e X tremu .
Cosequetia tenet a simili; Antecedes
Patet in generatione Sc corruptione, Virtus enim Potens super non e Lia formae praecedentis,&esse sermae sequentis, manente illa parte corrupinquae est materia, pote st super generationem huius ex illo, quae est trasitio partialis unius partialis in aliud. Tertia Concluso.Transubstantiatio proprie loquedo de mutatione,DO est mutatio. Probatur,ea mutatio est actus iubiecti, quod mutatur,ab una forma in aliam, vel a priuatione ad habitum, vel e conuerso: sed in ira substantiatione nullum est suHectum, quod mutatur; igitur transubstantiatio non est mutatio.Praeterea per mutationem at iquid se habet aliter nunc quam Prvos , eX diffinitione mutationis supra positae: sed in transubstatiatione nihil se habet aliter nunc qua prius , cum nullum ibi sit subiectu quod ab uno termino in alium tranisseat, Sc utraque subsit; ergo non est mutatio.
Sed dices: In transubstantiatione
terminus a quo vere dicitur conuersus in terminum ad quem; ergo mutatus. Neganda est consequentia , quia antecedens solum denotat transitum termini a quoad terminum ad quem, consequenter vero denotat trasitum alicuius subiecti communis utrique
An quodlibet possit conuerti in
PArs affirmativa probatur primo,
quia creatura potest conuerti in Deitatem, non enim repugnat diuinqPersonae terminare aliquam actione realem, sic tu patet in Incarnatione, cuius terminus est verbum; ergo nec repugnabit Deitati terminare conuersionem creaturae in ipsam, igitur, &C. Et confirmatur,quia non repugnat diuinae naturae terminari illam actione realem, quae non requirit in termino mutabilitate possibilem nec finitatem; sed transubst antiatio est huiusmodi, quia non requirit terminum suum mutari, & per consequens neqLaliquam possibilitatem in termino a nec requirit addi aliquid termino suo,& cosequentcr nec finitum,ergo,&c. Secundo, quod quaelibet creatura possit conuerti in qualibet probatur, aliqua creatura Potest conuerti in aliis
quam aliam; ergo quamlibet. Antecedens est notum; consequentia Prob
235쪽
tur, quia si aliquid obstaret, maxime
esset , quia una magis conuenit cum una quam cum alia; sed hoc non obstat, quia in hac conuersione nulla reis quiritur conuenientia alicuius subiecti communis manenti Si ergo quantumcumque aliqua creatura non conueniat cum alia, non minus est conuertibilis in ipsam
In hac quaestione tenet Scotus Partem affirmativam in A.dist. I I .quaest. quia . Io. idem sentit Paludan. eadem dist. quaest. 3.&Capreolus ad
bet substantiam posse in quamlibet
conuerti, sed non qualibet partem maliam eiusdem generis. Alia sententia est aliquorum afferentium,non posse quodlibet in quodlibet, nisi inter conis uertendum &id, in quod couertitur, sit aliqua conuenientia, vel sit eis ali.
quid commune, ratione cuius dicatur conuersum manere, ita ut non dicatur an nihil atum; S illud commune non debet esse ratio genetica entis, sed aliquid commune reale, quod in se habeat terminum conuersionis. Pro huius quaestionis intelligentia nota primo,conuersionem esse duplicem: aliam partialem, aliam vero tintalem , de qua supra egimus. ENem plum primae est in generatione, in qua videlicet aer secundum formam dc partem conuellitur in ignem vel aquam, quia forina eius conuertitur in serinam ignis,quae fit dc introduciatur in materia, quae erat aeris, vel in quaerat forma aeris. EXemplum secunde est in conuersione panis in corpus Christi, qui secundum letotum,& omnem sui partem conuertitur in corpus Christi. Secudo nota, quod ut ait Resusin
quol. I o. in solui. ad argum. Princi' sis quod esse commune term no comversionis potest intelligi tripliciter. Primo communitate reali, sicut materia in corruptione,quae est commune substratum utrique termino . Securi do comunitate rationis, scilicet, quod uterque terminus contineatur sub ente, quo pacto panis & corpus Christi.
in quod couertitur,possunt dici habe re aliquid commune. Tertio modo potest poni aliquid commune termino conuersionis non ementialiterSed communis habitudo ad idem agens, quia. s. Potentie agetis eodem modo subiacet uterque terminus conuelsionis.
Tertio nota, quod ad conuersione
totalem non requiritur Prima coin
munitas, sed bene secunda & tertia s&obserua duplicem esse conuersio. nem, aliquam productivam termini ad quem, aliam addustiuam eiusdem termini ad locu , ubi preterat terminus a quo. In hac controuersia se ino est de priori, Da de posteriori de inceps agemus. De ratione aute pri ris nihil aliud est , quam quod termianus a quo totus & totaliter conuertatur in terminum ad quem, sic quodie X vi huius conuersionis terminus a quo desinat e G, & terminus ad que incipiat esse: nec ad conuersionem totalem requiritur, quod aliquid commune utrique termino remaneat,vel
successive sit sub eo, tunc.n. non esset totalis, sed partialis conuersio,quia de ratione conuersionis totalis est, quod nihil termini a quo remaneat, sed Penitus destruatur, dc sim iliter,quod te eminus ad quem totus S totaliter secundum omnem sui partem incipiate se ergo nihil commune reale debet
236쪽
Vtrum sit possibilis transubstantiatio. Is 3
manere . Et in hoc conuersio ista . quae non nisi miraculose fit. a conuersione palliali naturali distinguitur, quae requirit Partem corruPil , scilicet, materiam manere sub forma geniti e conuersio vero totalis reis quirit ut nihil conuersi maneat; Nam dic mihi quaeso, quid commune manet in corpore Christiipsi Sepani post conuersionem panis in lPsum a nisi dixeris manere accidentia, quae panis substantiam atticerunt; sed haec impertinenter se habent ad conuersionem, alias enim panis substantia separatis ab ea accidentibus non posset zi Dem in aliam conuerti , quod est ridiculum alla
Quarto nota, quod in entibus sunt varia rerum genera, sunt enim subinstantia & accidentia; & inter su stantias quaedam sunt compositae eκ materia & forma, quaedam simplices, ut Angeli, aliae partiales, ut materia & forma. His constitutis, sit Conclusio prima. Vt unum conuertatur in aliud conuersione formali & partiali,in qua forma succedit sormae naturali virtute, necesse est ut in ea si aliquid utrique termino comis mune , seu quod vicissim si sub ut1oque termino. Conclusio haec non aliter probatur, quam eκ ratione conuersionis formalis naturalis, in qua seinper materia corrupti manet lubforma geniti, S totum secundum formam continetur in totum; ut quado eX aere fit ignis, materia aeris
fit sub sorma ignis, sicque aer dicitur conuerti in ignem, quia generatio est mutatio seu conuersio huius totius in hoc totum, nullo sen-c-rou. Pari IIII. sibili manente, ex Aristoti secundo de Gener Secunda Conclusio. Ad conue
uersionem totalem , seu ut unum conuertatur in aliud totaliter,non est necessarium ut aliquid reale commune maneat sub utroque termino conuersionis. Conclusio Patet ex notabit.fecundo: Et confirmatur, quia veinsetius dicemus, in conuersione panis iti corpus Christi nihil manet suta stantiae panis facta couuersione,quod si manent accidentia, illa tamen ad conuersionem substantiae nihil se ciunt, cum non sint aliquid eius,qua tenus substantia est. Tertia Conclusio . Vt conuerso formalis fiat etiam de potentia abs luta,necesse est, ut subiectum formet
couertendae sit capax forme,in quam conuertenda est. Probatur,quia haec formalis conuersio eκposcit eκ sua ratione, ut terminus ad quem fiat in eadem materia, in qua terminus a
quo praeerat, ct informabat illud; ergo necesse est, ut subiectum serismae conuersae sit capm formae, in qua
Quarta Concluso. Quaelibet substantia, siue materialis . siue spiritualis , potest conuerti in quamlibet aliam, siue materialem . siue spiritualem . Probatur, quia ad hanc conuersionem nihil aliud requiritur, qua quod uterque conuersionis terminus quoad suu totale esse, vel non esisse subsit potentiae Dei conuertentis: sed omnis substantia, siue materialis, siue spiritualis creata subest sic
teliae Dei conuertentis; ergo quae libet talis potest in aliam conuerti; ridiculum enim est asserere, ad couersione unius substantiet in aliam nece D
237쪽
larium esse, ut illa quae est terminus ad quem, posse succedete in officio
illius, quae est terminus aquo; Nam quaero, an ver. g. apis pol sit conuerti in sertum secundum se totum in qualibet eius partem cum suis accidentubus 3 vel re stius, an aqua secundum se tota dc eius accidentia pol sit si inula Deo conuerti in ignem, necne quomodo ignis in officio aquae succedit 3 Si secundum, rem Profecto alienam dices ab omni veritate. &ab antiquorum sententia remotam, nam quaero , quod officium panis suppleat corpus Domini in Euchariasti a 3 sustentat ne accidentia 3 miniis
me, cum ipsi non inhaereant, nec ea conseruet, quia eorum conseruatio a
Deo , eiusque virtute sine subiecto
existunt de conseruantur, de natu ra ergo conuersionis totalis non est,
nisi quod eκ ui eius terminus a quo de fi ruatur,ilc terminus ad que producatur. itaq; couersio h e est productio termini ad que, de destructio terminia quo Quo aut pacto hoc proueniat, quia sit an nihil alio destructio termini a quo, in serius dicetur.Vt ergo alia quid in aliud dicatur conuerti, requiritur vi illo desinente esse, scilicet, termino a quo, aliud, scilicet, te
minus ad quem, succedat tu esse ita quod verum sit dicere, hoc desinente illud incipit , non enim sufficit, quod post esse huius illud habeat esese, ut dicatur ei succedere, alioquin posset dici Solem succedere vermicorrupto, quia habet suum esse post esse vermis; aliud ergo est, hoc succedere illi , aliud vero hoc habere es.se post non esse illius: ad successonem .ri. Proprie di stato requiritur .
quod hoc desinente esse , illud incipiat esse. Secundo, eodem modo potest aliquid conuerti in aliud ,quarido illud potest proprie succedere tuli: & virtute diuina potest quodcumque creatum secundum se totum, Scquodlibet eius succedere alteri creato ι ergo virtute diuina quodlibet creatum potest conuerti in quodliabetiergo substantia materialis vel spiritualis potest conuerti in substantiam materialem, vel spiritua
Sed contra conclusionem est amistoritas Boetij in libro de duabus naturis Sc una persona Christa, in parte , qua dil putat contra Henric. inqua dicit sic: Neque corporea substatia in incorpoream mutari potest, neque incorporeae in se inuicem proprias formas mutant, solae enim illae in se mutari possunt, quae habent v-nius naturae subiectu coe . Secundo, quia Augustinus super Genes. capit.
IT. sic ait: omne corpus in omne corin
pus posse mutari, non defuerunt qui assererent, corpus autem aliquod conuerti in animam, fieri naturam in corpoream , neque scripsitse scio,neque fides habet, ut in eodem libro etiam cap decimo,& 26. inquit: Corpus In omne corpus mutari credibile
est; quodlibet autem corpus posse mutari in animain credere absurdum est. Ad auctoritatε Boetii respondet Scotus , quod intentio sua est, quoa non sunt conuertibilia in se inuice m, nisi quia habent naturam com munem, nec haec omnia, sicut habet ibi, sed ea tantum , quae in se agere & pati possunt ; unde dicit ibidem, quod non potest aes in lapidem mutati; ergo non loquitur de quacumque conuersone possibili
238쪽
Utrum sit possibilis transubstantiatio. I say
Deo, sed de conuersione, quae ro pondens naturis rerum producta-quirit materiam communem , dc qua rum.
litates oppositas activas & passiuas, Quinta Conclusio. Substantia po-
quae sufficiunt ad conuelsionem n, test conuerti in accidens, & ens abso-turalem: unde de conuersione na- lutum in ens respectivum. Prob turali loquitur, & non quacumque, tur, illud agere aeque potestque missed immediata, quia aliter intelligi cumque terminum in quemcumque non potest, quo modo aes non pose conuertere totaliter, quod licet in viria sit conuerti in lapidem nisi de con- tute sua activa viruinque e Xtremum uersione naturali,& immediata, con siue terminum ς que totaliter quan . stat enim per multas mutationes aes tum adesse , & etiam quodlibet ne- in lapidem conuerti posse . Si obidi cessario concomitatur utrumque te
clas, quod sic intelligendo dicta Boe- minum in essendo, sed Deus habet iii , non potest haberi conclusio, quaecumque entia creata aeque isto quam intendit probare,scilicet, quod modo in sua potestate, sue poten- humanitas non possit conuerti in tia activa ; ergo potest quodcum-
Deitatem, quia eX praemissis suis non que creatum in aliud conuertere, &poterit concludi praed:cta Concluso, Per consequens quodlibet ens creata si de conuersione immediata, quq Potest in aliud conuerti; ergo substan- posset fieri virtute naturae , de qua tia pol co uerti in accidens, & ens ab tamen non fuit contradictio inter solutum in respectivum. Sed adueris Henric.&ipsum. Respondeo,quod te, quod si accidens est idem re ipsa ratio Boetii in praemisis suis non plus cum substantia, non potest conue concludit, quam quod dictum est, tim aliquam substantiam vel aces scilicet, quod natura humana non po dens , nisi destructa etiam substantia, test conuerti in Deitatem tali conuer cui est idem; quia aliter idem esset sone, quae requirit subiectum com- sinul & non esset: unde conuerso mune & potentiam agendi Sc patie- accidente tali necessarium est,& condi mutuo in conuersis. Ad argumen- comitanter substantiam illam couerista Augustini respondeo, intelionem ti . item eodem modo potest aliquid eius suilIe probare, animam no fuisse conuerti in aliud, quo modo illud productam de aliquo corpore, imo potest succedere isti, nunc autem vir- quod nec illo productionis genere de tus diurna potest quodcumque creaeo potuisse produci, quia illa produ- tum secundum se totum, & quodli' chio non suit miraculosa, sed talis, bet sui, succedere alteri creato, igi qualis rebus com petebat: non vult tur quodlibet creatum potest in quod ergo Augustinus negare, quia Deus libet aliud creatum conuerti; ergo &Pol sit conuertere corpus in animam, substantia in accidens .& ens absolu- sed vult dicere , quod hoc in prima tum in respectiuun . rerum productἰone non fuit factum, Sed obiiciesr Si substantia potest
vel non potuit fieri secundum mo- in accidens conuerti: ergo substandum illius productionis, quia il- tia potest elia inhaerens. Responia non erat miraculosa , sed corres' deo , id non sequi, scilicet, quod N i subis Dissiligod by Corale
239쪽
substantia manens substantia inhae.
reat , quia uterque terminus conuerin
sonis habebit proprium modum essendi sibi correspondentem, itaque terminu a quo si fuerit substantia, habebit modum per se effendi, terminus autem ad quem istius conuerso itis si fuerit accidens, habebit pro priuili modum effendi sibi correspondentem, scilicet, in alior non ergo substantia eκistit in alio, sed substantiae per se existenti tanquam termino a quo succedit ens in alio, tanquater minus ad quem . Similiter dicenis dum est de ente absoluto conuerso in respectivum. Sexta Conclusio . Creatura non potest conuerti in Deitatem. Ratio est, inquit Scotus v bi supra,quia nihil
potest conuerti, nec ut terminus a quo, aec ut terminus ad quem,n si cinius esse & non es totaliter substantiae virtuti conuertentis: at nihil intrinsecum Deo substantiae potentiaedium re, quia prima potentia activa non respicit pro obiecto nisi possibile, quidquid autem est Deo intrinsecum est simpliciter necesse esse; igitur ut
supra ,omnes istae conclusiones procedunt de conuersione productiva termini ad quem. Ad argumenta in principis articuli post AD primum negatur antecedes ead probationem eius dico, quod in Incarnatione est consideranda actio de genere actionis, S unioeNtremorum: verbum diuinum non
est terminns actionis realis, quia per ipsam non producitur, nec produci potest, sed terminus talis actionis estvnio ipsa, ut in tertia parte diκἰmus:
v movero, quae est relatio realis, te minatur ad perionam verbi. Ad confirmationem dico, quod contra im mutabilitatem , necessitatem, & in firmitatem cuiuscumque est, quod
possit esse terminus actionis realis Pruprie dicte de genere actionis, quae re quirit terminum Per eam produci a
Ad secundum dicitur, quod coris ceditur Concluso eius, concludit nim id, quod supra diXimus.
Au ex vi conuersioxis sit terminus ad quem ubi prafuit terminus
IN hac quaestione est sententias.
Thomae tertia parte , quaestione 3 s. articiscundo & tertio, dc ibidem Caiet. asserentis, partem affirmatiuam quaestionis praesentis huic rati
ni inniti ; nihil potest esse s inquit Palicubi, ubi prius non fuit, nisi pecloci mutationem vel per conuerso nem alicuius in ipsum: sicut in do. mo aliqua incipit de nouo esse ignis aut quia illuc desertur, aut quia ibi generatur ; sed corpus Christi non incipit de nouo esse in hoc sacra memto per motum localem, tum quia de sineret esse in caelo, non enim quod mouetur localiter, peruenit de nouo ad aliquem locum, nisi deserat Priorem ; tum etiam quia impossibile
est,quod unus motus eiusdem cor P ris localiter moti terminetur simul ad diuersaloca, cum tamen e Pus
Christi sub hoc sacramento simul esse
240쪽
Vtrum sit possibilis transubstantiatio. Isresse incipiat in pluribus locis; ergo
necessario dicendum est, quod non potest de nouo incipere esse in hoc sacramento , nisi per conuersionem panis substantiae in ipsum.
Scotus verooppositam sententiam tenet in quarto distinct. IO. quaesti . 1 3. dc quarto,distinct. I x.quaestio secunda, dc hanc rationem D. Thomae infirmare contendit, quod & facit
go Motus duor primu , quod ratio D. Thomae deficit, quia potest aliquid
incipere esse ubi prius non erat, quin mutet locum, dc quin aliquid conuertatur in ipsum. Securidum,quod ex ui conuersionis terminus ad quem non nec talario I O tur ubi terminus a qumer.it: ut de si praecise considerem us conuersioneri Panis in corpus Christi ex vi eius non ponitur tubaccidentibus Danis , quia post illa conuersio fieri in Angelum iri csto de nouo productum , si vero cossideretur quatenus sacramentalis est, ponitur necessario corpus hristi sub accidentibus panis, quia habet annexam aliam mutationem, qua de non Pr sente fit praesens, qua non mutatur secundum locum , quia fieri potest, ut quis nouam praesentiam ad unum locum acquirat, quin d serat priorem , ut postea ostende
Pro intelligentia huius difficilis
controuersae primo notadum est, peractionem aliquam de genere actio
nis illud primo haberi, ad quod prumo, Sc per se terminatur, caetera Veis ro, quae proprium terminum actionis concomitantur, habentur conc mitanter, dc quasi concomitanter, nam caeteris ablatis habetur terminus per se primus eius. Exemplum
rouPH IIII. est in generatione hominis, per eam enim primo, de per se habetur esse
hominis substantiale , de per ac cidens vero ea omnia, quae ipsum concomitantur, nec in eius ratione substantiali continetur, ut accidentia
omnia. Vnde si per possibile, vel impossibile tolleretur ab eo, nihilominus generatio haberet suum per se
terminum, unde illa accidentia non habetur per generatione ex vi prima ipsius,sed re concomitaria dc Per a eidens. Quamobrem Caietanus ubi supra bene ait, accidentia concomi. tantia terminum primum actionis
haberi quidem per ipsum non per se primo, sed per se secundo, nam quicumque Philosophus dixit accidetia per se esse terminum generationis substantialisa non ergo habentur per
se per generationem accidentia conis concomitantia eius terminum, sed Per accidens.Sed aduertendum maximeFaccidentia, quae terminum priamum actinis concomitantur, esse
in duplici differentia : alia , quae ei sunt veluti intrinseca, in hoc sensu, quod iubstantiam ut a loco abstrahe.tem concomitantur, ut quantitas,qualitas,dc similiaralia vero,quae ei extrinsece coniunguntur Sc no sequutur ea
ubicumque suetit, cuiusmodi est re spectus ad locii, non enim praesentia ad hune vel illum locu in determina. tum sequitur substantiam locabilem, quia de .per accidens competit ei esse in hoc vel illo loco determinat o; quocirca praesentia huiusmodi non habetur per generationem substantiae
Sed dices, substantiam,quae gignitur eκ vi generationis, esse ibi, ubi erat corruptum , nam si eκ aere fit