장음표시 사용
261쪽
tum esse hic, quia praehabet illud; ita
mutatione deperditiua corrcspolidente,quam ii reludit conuel sol la in qua tu ad dum ua tantum,non deperdit esse panis simpliciter, sed esse hic. Et patet pulcra correspo det .a, quia sit cui corpus Christi habet nouam praesentiam , non deperdendo antiquam in caelo, Sc mutationem acquisiciuam sine deperditiua, qua acquirit nouam
praesentia ira, non amittcdo Priorem; ita etiam panis per oppositum habet mutationem deperditiuam sine acquistiua, quia des nil esse sub specie
bui panis, dc non acquirit alibi aliam Praesentia in .Quia ergo per l, i nc conuersione in non deperditur , sicut nec acquiritur,nisi tantum esse hic, dc noesse hic, sequitur, quod per hanc conuersonem, ut talis est, non deperditur
esse substantialis panis, & non solum
Per cam non anni hi latur verum , nec
destruitur secundum suu in cile sui, Pliciter, quia tamen Panis non manet in ei se substantiali, dc hac conuerinsone non destruitur,oportet quod desinat esse alia desitione inclusa in conuersoue totali. Septimo nota,ut superiora de transubst antiatione adductiva melius in telligantur,quod in conuersione quacumque, quae nomen couersionis mereatur, necesse est duos esse terminos Politivos, scilicet, a quo, & ad quem ;in hoc enim conuerso differt a creatione & an nihil atione inter alia,qdscit; cet, creatio est a non esse simpli. citer, ad elle in quo milii conuertitur in aliud, cum creatio fiat e X nihilo, .i.ex nullo praesupposito subiecto, sic Q terminus a quo sit primu nihil includens negationem eXtra genus: Secu da vero, s.fnnihil alio est abesse adno e se simpliciter, quod est primum nihil, unde in annihil attone non est
alicuius conuerso in aliud, sed in nihil. Quod si aliquando an nihil alio di. citur conuersia rei in nihilum, hoc dicitur Improprie.Conuerso etiam quecumque ut ira: nimum includit unam actionen realem, Jc duas mutationes vel quali mutationes partiales. Primuprobatur , quia per hoc conuersio differt a mera anta: hi latione,quod annili: latio fit per solam suspensionem
infli u causae agentis,quia e X ea nosequitur nisi pura destio & destructio rei; at e X conuersione aliquid fit; ergo requirit actionem realem. Et c firmatur,quia conuerso pa: sua, quae in qualibet conuersione re Peritur, ne is cellario requirit conuersionem acti. uam. Secundu de duplici mutatione, vel quasi mutatione, ostenditur, quia in conuersione terminus a quo transtdeese ad non esse; ergo in illo fit mutatio aliqua priuatiua , de quo nullus via qua in dubitauit, Sc ex ipsa voce est per se notum; terminus vero ad quem aliquo modo fit & ira sit de noesse ad esse . nam si fit conuersio in terminum non eXistententi de nouo a
cipit esse simpliciter sicut illud, quod
suae naturae primo competit: si vero fit in terminum praeeXistentem Perconuersionem adductivam, accipit aliquid esse, quod prius non hahebat. s.
esse hic, vel ibi, vel dependentiam alici iuXta varios dice di modos. Diκi momni couersone iteruenire quasi mutatione, quia iuxta pli 3 sicam proprietatem, ut superius etiam dixtinus, mutatio necessario psupponit subitastu , quo modo in omni formali conuersione necessaria est mutatio , quia mea fit conuersio sorme in formam sub eodem subiecto manente; excluditur enim ab eo forma termini a quo, &
262쪽
Vtrum panis conuertatur in corpus,&c. 2 Is
introducitur Arma termini ad quem: sed hoc non potest esse de ratione couersionis, quia datur conuersio,in qua nullum subiectum manet sub utroq; termino, ut patet detrant ubstantiatione panis in corpus Christi, & in couersione, qua lapis conuertitur diuina virtute in Angelumdargiter enim loquendo, omnis inceptio seu desitio potest dici mutatio, quia quodammodo res, quae incipit, aut desinit,potest dici aliter se habere nunc quam prius,licet largo modo. Sed non parua occur it difficultas in conuersone substantiali, an necessarium sit hanc duplicem quasi mutationem esse substantialem eκ parte
utriusque termini, vel alterius tantu 'sicut enim aliqui arbitrantur eam so him requiri ex parte rei conueris,lio vero e X parte rei seu termini, in queconuersio fit, ita ut res conuersa sit
substantia, Sc suum esse substantiale
amittat: sic videtur se it ire Ocham in quarto quaestione se X ta, dub. 3. quem aliqui minores sequutur, qui in nomine conuersionis fundantur, quod potissimum habitudinem significare videtur termini a quo, qui eo ipso,quod
conuertitur, non manet. Sed hec sententia non valet, quia conuersio substantialis semper ad aliquam substantiam terminatur, vel ad aliquod substantiale esse de nouo acquisium. Et confirmatur, quia acquisitio termini ad quem est per se intenta, desitro vero termini a quo per accidens; ergo
potius debet dici substantialis actio a
termino ad quem, quam a termino a
Aliqui dicunt, ad conuersione substantialem per se requiri, ut m termino ad quem fiat mutatio seu inceptio substati alii,siue fiat intermino a quo, sue non . Sed neque hoc placet, tum quia non deseruit ad praesentem dis ficultatem circa mysterium Eucharisbae, in quo manifestior est mutatio substantialis in termino a quo quam in termino ad quem: tum etiam quia conuerso licet exposcat terminum ad quem per se & directe, tamen in uoluit terminum a quo, &ex utrius que mutatione quodammodo com ponitur. Tettia sententia est, de ratione couersonis substantialis et se,ut substantia succedat substantiae, sic quod una desinente esse alia incipiat esse aliquomodo, & quasi loco eius substituatur,
nec necessariu est, ut substalia,qest tetminus ad que, icipiat esse simpliciter, sed sat est, ut termino a quo desinente esse illa incipiat esse, sue secudum esse substantiale, siue secundum praesentiam illi ubi terminus a quo praefuerat, sicut accidit in transus stantiatione adductiva, in qua una substantia transit in aliam,& sicut substantia, quae est terminus ad quem, non accipit esse simpliciter percouersionem, sed esse hic: ita nec Iubstantia,quae est terminus a quo, e M vi praecisa huius conuersionis desinit esse simpliciter, se d esse hic, licet per aliam actionem desinat esse omnino. Haec sententia est Scoti, Nec mirari debent oppositae
sententiae assertores,quod iuxta Scotum asseratur, ex vi huius conuersionis substantiam panis non desinere esse,quandoquidem ipsi tenentes con-ueisionem terminari ad substantiam
corporis Christi sub ratione substantiali, affirmant substantiam panis nodestrui per eandem omnino actio nem , quia introducitur corpus Christi sub specie b. sed per aIiam destrui
263쪽
art. .sect s. .Dico secundo, &prosecto super actione, qua corpus Christi introducitur sub speciebus panis,&eis fit praesens,non destruitur Panthergo
P conuersione ea ex parte, qua est introductio corporis Christi sub speci bus, non desinit esse panis, quod&Scotus affirmat, licet secundum eum conuerso totalis, non solum includat
Positionem corporis Christi reale sub speciebus,sed etiam mutationem,uel quasi mutationem panis, qua desinit esse, siue per eandem, siue per aliam
actionem ad ea , qua corpus fit praesens, destruatur. Quod vero per eandem actionem, qua hic ponitur cor
Pus Christi panis non destruatur, scprobant,quia substatia corporis Chrisi, & substantia panis inter se non repugnant Armaliter dc intrinsece pii ysica repugnantia ergo actio activa nius non est physice destructiva alterius . Patet consequentia,quia actio no tendit ad destiue dum, sed id facit
tantum consequenter, quatenus termini inter se pugnant. Consequen tia est nota; Antecedens probatur, quia si illae duae substantiae absolute cos derentur sine ordine ad tertium, nullam repugnantiam habent in suo esse, quia nulla substantia alteri repugnat;ergo ut intelligatur repugnare, debet ad aliquod tertium comparari, quod in piaesenti non potest esse nisi species, vel locus,in quo est species. Si de loco si sermo,patet, quod cum corpus Christi sit ibi indivisibili
modo,non expellit a loco uno aliqua substantiam. neque quantitatem, Ut patet desecto.Neque repugnat in ordine ad species, ta enim probauimus supra, simul cum substantia panis st a re posse corpus Domini sine contradictione sub eisde speciebus, iuxta ScOtum; ergo per conuersionem illam adductivam eκ vi eius praecisa,pro ut ex diuina institutione eam habe trais tum corpus Christi acquirit esse hic sub speciebus , Sc panis solum amittit sub eisdem csse,& solum panis ut hic, conuertitur in corpus Christi ut hic, corpusque secundum suam realem praetentiam succedit pani amittenti realem praesentiam sui ad speciem,
Sed dices r Ergo per couersionem panis non desinit esse.Respondeo, qd per conuersionem praecise adducti solum amittit ellia hic , si tamen comversio haec consideretur quatenus iulas duas mutationes includit,sic dicendum absolute per conuersionem,&incipere corpus Christi esse sub speciebus, & desinere panem secudum fuit esse substantiale; unde conuersio in cludens illas duas quasi mutationes
dicitur una unitate integritatis. Ex his sequitur esse necessariam specialem actionem ad expellendam seu destruendam substantiam panis disti ctam ab ea, qua fit hic praesens corpus Christi,siquidem eX vi & natura eius non destruitur, ut ex Scoto diximus. Sed inquires,an eκ vi & natura huius conuersionis adductive saltem expellatur,vel expelli possit panis a speciebus ' Respondetur, quod ut diximus supra eκ mente Scoti, panis Se corpus Christi, pro ut sunt terminia quo dc ad quem huius conuersionis, sunt eκ lese ordinatia Dei impossibilia; unde secundum eam non stat corpus Christi esse simul cum pane, quia
ad rationem eius, ut sacra inentalis co- uerso est, pertinet, ut panis nec secundum totum, nec secundum aliquam sui partem maneat, sed conuertatur
264쪽
Utrum panis conuellatur in corpus,&c. 2 2 I
adductima, quatenus sacra metalis est, includit duas illas quasi mutationes, de quibus supra diκimus,& quamuis
snt illae duae mutationes, in ea est ta tum una primo unitate conuersonis.
Quo circa proprie dicitur quod per
hanc conuersione sacra metalis Panis conuertitur secundu se totum,& qualibet tui parte in corpus Christi, simi. liter quod peream fit praesens 1 peciebus, & quod per ea pani, desinit esse, similiter quod est trasubstanti tio substantialis .i. substantiarum, non quideterminata ad terminu nouit in substatialem secundum aliquod esse lubstatiale de nouo acquisitum, sed quia vere est inter substantias tibi inuice succedentes inesse, quia una desiliente esse, alia icipit ibi esse,ubl vltima erat, unde de rone transubstatiationis est, non terminetur ad terminii ad que sub ratione subitati ali de nouo acquisita ,sed ut lubstantia iuccedat substantiae eo modo, quo dictum est.Snia hec Scoti potest confirmari ex vel brue Con
Quoniam Christus corpus suum id, lsub speciebus: vere esse digit, ideo persuasum semper in Ecclesia Dei suit,
Per consecr trionem panis & vini conuersonem fieri, dcc. Εκ quibus verbis sic arguo: Eκ sola veritate verborum Christi colligitur vera conuerso, Vt aperte doce: Concilium: led ad verita tem verborum Christi latis est, quod substantia corporis Christi in fine prolationis verborum sit sub accidentibus ,& substatia panis iam ibi non sit; ergo hoc praecise sui ficit ad veram c uersionem: illa vero duo fieri possunt per solam successionem Libstantiaruiub illis accidentibus, siue substantia Pan: s e X vi positionis corporis Christi destruatur, line non , e siue corpus Christi ibi fuerit productum, livea liunde deductum; ergo ad veram couersionem sufficit illa substantiarum succelsio , sic quod una detinente esse alia incipiat esse, ubi erat illa, quae e sese deseruit, siue hac, siue illa actione
id fiat, praesertim cum conuersiot talis una viaitate integritatis incli
dat destionem unius , & incepti nem alterius, saltem secundum ei se hic, ut supra diκimus de substantia; ergo fidei est, in hoc sacramento fieri conuersionem sub Ilantiarum, ita quod substantia corporis Christi succedat substantiae panis sub eius accidentibus , sic ut nihil panis maneat. Et hanc successionem Concilium Tridentinum, vocat conuersionem unius
in aliam . Quod vero haec conuersio terminetur ad esse substantiale corporis sub ratione substantiali, siue ade: us prcsentiam, hoc ad Met i physica pertinet, ct sub opinione cosuit: similiter an Panis per conuersioneiudestruatur, an vero an nihil e tur, ni-lul .n. circa hoc Concit. disfiniuit determinate, solum enim e N eo con stat, nihil substantiae Panis manere,& conuersionem in corpus Ohcisti fieri; Ecclesia ergo solum docuit luefieri commutationem substantialem, quae Oino necessario sequitur eri verutate verboru Christi, pro ut ea Spiri tu Sancto edocta sunt intellectu, &eκ traditione, ac Patrum sententia, ira ncque vocavit conuersionem,quia haec uox inpropria significatione quacumque rerum mutationem significare potest. An vero ibi intercedat substantialis actio, vel mutatio physica propria, de hoc non opotat et Concilium definiuilia, quia ad idem nihil reserebat. Et licet hane commutationem S conuersionem
265쪽
& transubstantiationem appellauerit,nunquam tamen eam substantialem conuersonein vocavit. Et posset aliquis discere esse conuersione in substantiarum consubstantialem, quia illa vox significat subiectum, haec vero intrinsecam differentiam, Sc propriu, dc intrinsecum terminum conuersio. Dis in specie. His ita praeiactis fundamentis, si Conclusio prima. Transubstantiatio productiva potest esse in terririnu, qui suit,sed ia non est. Nuc probatur, quia Deus sua potentia Pot sacere ,Vt idem numero redeat, ut de fide tenemus illud de homine resurrecturoiergo potest rem eκ istentem in illam, quae fuit, nunc non est , conuerter illam reproducendo. In hac conclusione non est alia difficultas, quam illa an idem numero possit, postquam destructum est, in quantum, ut diximus. Pars affirmativa de fide tenenda est. Secunda Conclusio . Transubstantiat' o productiva potest esse in termiDutri,qui nunquam fuit, sed per ipsuProducitur Haec Conclusio elatissima est, nec probatione eget. na Deus Potest rem existentem in aliam det ouo productam conuertere : ad hoc enim, ut supra diXimus, nihil aliud requiritur, qua quod terminus uterque quoad esse dc non esse, si simpliciter in potestate couertetis:sed ocs res exi. stetes & no existetes sunt i manu Dei, quoad produci Sc esse, Sc quantum adno esse,quia potest ens in nihilum cin
Tertia Conclusio . Transubstantiatio productiva non potest esse interminum praeexistentem & manentem. Prob. ex nomine & voce tran-
substantiationis productivae , quae illa
est,per quam res accipit de nouo essetat terminus praeexistens non potest reproduci, quia acciperet esse simpliaciter, postquam est, quod implicat;
igitur,dcc. Praeterea, quia actionis nouae realis necessario debet dati terminus nouus realis; igitur cum transu stantiatio sit actio noua realis cum ponitur, Sc etiam necessario debet habere terminum nouum realem; ergo nopotest esse in terminum praeexisten tem,qui non est nouus respectu actionis istius Quarta Concluso. Transubstantiatio, quae corpus Christi ponit sub speciebus panis, non est sus stantialis ad corpus Christi sub tatione substantiali terminata. Probatur , quia corpus Christi nullum esse substantiale accipit de nouo per eam; ergo noterminatur ad illud sub ratione substam tiali, quia id fieri nequit sine aliquo substantiali de nouo acquisito, quia actonis nouae substantialis, ut supra diximus, necessario debet poni terminus nouus substantialis. Quinta Conclusio. Corpus Christi non fit praesens pertrans stantiationem productivam terminatam ad ipsum sub ratione substantiali . Coninclusio haec satis patet eκ 3. art. Praece dentis Controuersiae, ubi ostendimus,eκ vi conuersionis productivae no fieri terminum ad quein,ubi praefuit terminus a quo. Et confirmatur, quia ex vi actionis terminatae ad esse su stantiale alicuius corporis,solum habetur per se terminus per se eius, Sc ea, quae in ipso includuntur intrinsecet sed praesentia ad species non iti luditur, per se in corpore Christi sub ratione substantiae consideratos igitur talis praesentia non habetur per actionem sub illa ratione ad ipsum termi.
266쪽
Utrum panis conuertitur in corpuS,&c.
nata. Et co firmatur,quia per actione, qua de nouo produceretur corpus
Christi,no haberetur p se huiulmod
Praesentia ,sicut nec est habita cum primum accepit esse in ventre Virginis; igitur nec modo per transubstantiationem ad iplum sub tatione substantiae terminata, quia minus ratio conis
uenit de hac quam de illa. Unde si
quod magis videtur in esse non inest, multo minus id,quod videtur in elle, non inerit. Ex his concluditur,quod conuersio panis in corpus Chri sti non terminatur ad ipsam sub ratione su stantiali,vide quae diximus art. 3 .prs cedentis Controuersiae. Sexta Conclusio. Formalis terminus couersonis panis in corpus Chrii sti non est unio substantialis, seu mindus corporis substantialis ad species. Probatur, quia unio corporis Christi ad species nullo modo est substantia- 'iis , omnis enim unio substantialis
vel est per informationem eXtrem rum,quorum alterum est sorma alte rius, ut unio materiae cum serma sub
stantialis vel per unionem hypostaticam, qual:s est verbi ad humanitatem, & e contra; nec est dari, vel imaginari aliam unionem substantialem, ted neutra est in proposito;ergo,&cae. Probatur minor, in primis non est ibi nio, qualis est inter materiam & formam, quia nec corpus est specierum materia, nec forma,nec species materia corporis, nec forma: dc praeterea,
quia si alterum esset forma alterius, nullo modo vitio inter illa esset sub stantialis,quia neutrum alteri esse substantiale tribueret,ut de se patet.ltem nec potest poni unio hypost Hica inter illa, quia hete sola una inuellitur,&aliam asserere praeter quam quod est temerariu,est et erroneui nec illa vitio
potesse substantialis modus, sed acc: dentalis sicut substantia actu substare accidetibus non pol mea esse modus substantialis, qua doquide ad accides
terminatur, sed accidentalis, quis eonim dicat substantiam uniri acciden tibus substantialitera Praeterea sententia, quam impugnamus, videtur uoluere contradictionem, quin dicit eodem modo vniri substuat iam cor. potis Christi accidentibus, sicut panis eis umebatur inhaerentia seclusa, quia ille modus consistebat in hoc, quod substantia uniebatur accidetibus Per modum subiecti in genere caulae materialis;ergo repugnat auferre hoc genus caulalitatis,dc remanere eundem modum unionis.
Septima Conclusio.Terminus huius conuersonis non est id, quod erat panis incipiens esse corpus Christi.
Conclusio haec constituitur cotra eos, qui dicunt,substantiam pani S conuersam,seu id,quod erat panis, pertinere ad terminum ad quem huius conuersionis.Probatur Concluso,quia vel ille terminuS id, quod erat panis, designat aliquam rem indiuiduam & substantialem:& hoc non, quia tunc terminus a quo, scilicet, panis, malleret
aliquo modo in substantia sua, & sic
non conuerteretur totaliter in corpus
Christi,quae sunt expresse contra C cil.Tride.Vel designat aliquod singulare vagum in ordine ad species, e sub ratione contenti sub illis, hoc erit dicere, quod terminus conuersionis est corpus Chri sti, ut contentum, seu ut praesens speciebus quod tamen defendetes,ipsum dicendi modum non
concedunt cum Scoto, sed negant, at de hoc iterum erit sermo articu. se
Octaua Concluso. Terminus hu ius Diuiti sed by Cooste
267쪽
- ius conuersionis non est substati a corporis Christi per modum csi seruatio. nis, quasi haec asto conuersu a sit per modum conseruationis corporis Christi. l 'robatur,quia per hanc actionem ut sic, ad corpus Christi terminatam,iao habetur per se praesentia corporis ad species, quia in nulla actione per se no includitur dc peractione in ali-u non habetur per se,nis terminus pse eius,& inclusa per se in ipsa p le tecmino. Nec dici potest id od superaus dicebat Caiet. quod per se secundo
habctur illa praesentia per conuersio nem, sicut & accidentia corpori inhaerentia,quia iam ibidem diximus,nulis tum accidens acquiri per se per actio nem ad substantiam terminatam, &quamui9 concederemus de accidentibus intrinsecis, id tamen negamus de his , quae nullo modo eis colligata sunt, qualis est praesentia ad species, quae nullo modo cum eis coniugum n. Non a Conclusio. Conuerso, per quam panis in corpus Christi conuer
titur, fitque praesens speciebus Panis, est transubstantiatio adductiva, per quam panis desilit esse sub suis accidentibus,&corpus Christi incipit esse sub eisde. l 'robatur, quia haec couersio non est productiva corporis Christi,
quia ante cam habet esse, nec terminatur ad substantiam corporis Christi sub ratione subst antiali absolute, nec sub ratione conseruatae substantiae; ergo necessario debet e sse conuerso adductiua , quae transubstantiatio
dicitur, quia substantia succedit substatiae secundum esse hic. Coi sequentia
tenet a sufficienti partium enumeratione;minor vero patet e X conclusio. nibus praecedenti b.maXime ex quinta, Scoctaua.
Decima Conclusio. Terminus sor- malis ad quem huius conuersonis, est
piae lentia corpo is ad species; termi-rius vero materialis, est corpus hH-sti; terminus autem totalis est corpus Christi praeses, terminus vero formalis a quotest non esse panis lite; terminus materialis est panis; terminus vero totalis est non esse panis hic; Sc eκ-plicando hos terminos per affirmationem, est panis ut praesens hic, dc cor pus Christi ut praesens hic, qui ut te minant transubstantiationem sunt in copo tibiles, ut supra di Vimus. Concl.
haec satis patet ex dictis, na si corpus Christi nec sub rone lubst e,nee submo substatiali,nec sub tone coseruatqsubstatis est terminus formalis i rasubstantiationis,sequitur, quod sit sub ratione praesentiae ad species, quia nihil , aliud est sub ipso nouum, ad quod terminari possit; igitur terminus formalis eius est huiusmodi praesentia simpleX S realis ad species,& sub specie-Ibus.Sententia haec est Scoti d. I i. q. 2. h. quantum ad istum articulum dico, ubi transubstantiationem in productivam Sc adductivam diuidit, prima ait esse ad entitatem sui termini, siue ad esse eius simpliciter, secundam Vero ad praesentiat talem eius alicubi ;transubstantiatio, inquit, Primo modo potest esse ad substantia,quae praefuit.sed non vidctur posse poni in substantiam manentem secundum luit esse an tridum: sed secundo modo potest bene essetia substantiatio inproeNistens, quia potast fieri praesens de
nouo hic, ubi fuit terminus a quo, manent tari e ubi erat prius, sicut corpus
Christi fit praesens speciebus Panis,
quia delerat locum, in quo est in celo. Quod ero cori us hristi sit te iminus ad que materialis, patet, 2 terminus formalis, prae letitia ad species, in
268쪽
Vtrum panis conuertatur in corpus &c. 2 2 s
ipso est ut in subiecto. Quod vero idecorpus ut praesens,sit terminus totalis, Probatur, quia includit ut sic & materialem & set malem terminum. Sed obiicit tripliciter Scotus contra hanc conclusionem .Primo,quia tran- substantiatio adductiva non videtur mereri nomen transubstationis, quia terminus eius no est lubstantia,ut sub
statia, sed est ista praesutia,quq accidit sibi, quia sola illa acquiritur perastam
actionem. Secundo,qu:a iam terminus ad quem per transubstantiatione erit alicubi,ubi prius no erat,cuiuS OPpositum supra ostensum est. Tertio, quia quot essent ibi praesentiae, tot ensent praesentialitates,&Per conseques tot conuersiones , multa vero sunt in
Christo, quo tu quodlibet est hic praesens; ergo sunt multae conuersiones, quod videtur in conueniens. Ad pra 'mum dicit Scotus, quod substatia corporis Christi est terminus transubstatiationis secundo modo dictoruil. adductive, quia ipsa substantia succedit
substantiae, licet non habeat esse substantiale nouu m, sed nouam praesentiam, denos iam supra diximus,lianc commutationem, &couersionem panis in corpu Christi,non esse substantiale, neque id unquam desisse Concilia & Patres, sed esse conuersionem
substantia tu , accipereque nomen a termino materiali, non secus atque
lapidationem, & similia. Ad secunduse respondet idem Scotus, quod tra- substantiatio primo modo dicta non facit terminum ad quem esse,ubi non Praefuit; de ita debet intelligi Concluso probata dist. t o. & a nobis supta Controuersa praecedente, art. 3. sed transubstantiatio secundo moti dicta,quq est adductiua ,i ncludit muta. tionem quanda ad simplicem presen controu. Pars IIII. tiam circa terminum ad quem, & ratione huius bene potest terminus ad quem esse per illam, ubi non praesuit.
Ad tertium dicit,quod non est ibi nisi unicum primo praesens.s illud quod est primo signatum huius signi, scilicet, speciei panis, ut corpus sub ratione corporis,alia vero presetia vel sunt Partes ipsius vel cocomitantia ipsum. conuersio ergo est unica, quia unitas
substantiae panis prius praesentis istis
speciebus in unum corpus praesens eisdem praefato modo. Et cum prae satis quas omnibus conclusionibus eκρο-nit Scotus suam sententiam de tran- substantiatione panis in corpus Christi quae sic explicata aliquibus videtur probabilis & multu facilis ad hoc mysterium intelligendum, quia Concilia tantum diffiniunt,ut diximus, veram Praesentiam realem corporis Christi
ad species, ct nihil panis substantiae
manere,sed in corpus Christi conue ti,quae omnia liqc sententia videtur satis saluare, sed ego de ea nullum i dicium nec sententiam proferam,sed Doctoribus de ea iudicandum relin
Ad argumenta in principio articuli posita.
AD primum patet ex dictis,quod
corpus Christi no est terminus conuersionis sub ratione, qua substantia est, sed secundum praesentiam ad species: nec proinde dicenda est talis
conuersio transaccidentatio, quia transitus hic non est accidentis in accides,
sed substantiae in substantiam, quod sufficit ad veram
269쪽
Tei tibi Transitio totalis seu corru- ARTICVLVS III. ptio non differt ab anni hi latione, nisi quia forma prior manet i Potelia raram substantia panis in conuersione teriae: Ied in proposito sermo panis
eius tu Corpus Christi an- non maneret etiam in Potentia ma-mbiIetur. tetiae seu sui susceptiui, ut patet, gitur eiu S destri ictio est anni inlatio. I iii
P Ars aifirmativa probatur, quia Quisito Panis omnino desiuit eis:,
a una hilatio dc creatio sunt oppo nihilo eius manente , Sc non delinit sita, sicut generatio, & corruptio : led e X vi alicuius actioins positive, pqua quando tota substantia Scrotalis est destruatur, sed per solam sulpoasi
terminus aeque in Productionis, pro- Dein diui inconcursus, quo conseri diductio eius est creatio; ergo qua D ip hatur; ergo an nihil atur. Minor est desa tota Sc tot liter e st terminus a quo fide; minor vero pro Muc Iupponitur, destruch:onis , lihi destructio erit an- postea probanda. Conte luetitia vero nihil alio: sed in proposto ipla tota probatur, quia neceX Parte tet mini, substantia patris Sc totaliter est termi- nec ex parte modi aliquid ibi deesset Musa quo conuersionis I igitur anniis ad rationem annitulat:ODis.lulatur. Maior huius argumenti pio. In hac quaestione duple Mestien-batur, Nam caetera patent,quia sicut tentia. Prima affirmat Iubstantia pa- idem est terminus a quo generatio- Disan nihilari, hanc sequuntur Gab.d. Ilis,dc ad quem corruptionis, S e con I I.q. I.&inc an .lect .HO. dc Al. Malorueris, generatio enim est a non esse ea ded. I i. q. 2. Ochai 4 q. 6.du. 6. Augeniti ad esse, corruptio vero ab esse gelus verbo Eucharistia , id e numer ad non esse: ita idem e st terminus ad 3 i Scotus d. II. non abhorret ab hacque manualii lationis, eca quo ereatio silia , nam Sc alfirmativam dc neganis,quia annihil alio est ab esse ad tio truam partem huius questionis descii esse, creatio vero est a non esse adest diticonsiderando desitione na panis rase; sicque terminus a quo unius est ter tione terminorum Propriorum , qui nus ad quem alterius, dc econ. sunt esse panis, dc non esse panis, cetueris. ut conuersio haec includit illas muta-
Secundo. Quod praecessit, Sc nihil tiones, de quibus supra egimus, ne-
eius manet, amnhilatur: panis Prae- get elle anni hi lationem, Don solui nisuit ante conuel stonem , dc nihil enis quia illa adductiva transubstantiatio- manet post conuersionem, quia nec ne non an Dibilatur,sed etiam quia tomateria, nec forma , totum erum to- ta conuerso integre accepta non est taliter transit materia in materiam, anni hilatio.
dc sorma in formam ; igitur annihil a- Secunda sententia affirmat, pa tur. Et confrinatur, quia quod nihil nem non an nihilari ; sic tenet S.Tho. est in se nec in alio, dc praesuit,seu fuit quaest T J art. . Alb.M. g.S. Bonauen. aliquis,an nihil atur: sed panis post co Richard. Henric.quoi .l quaest. Dona, uel sionem nihil est in se,neque in cor Capr. Paludan.eadem dist.vnde ma , pore Christi, ut patet , dctatuen prae- Alens quarta parte, quaestione 38. fulti igitur,dcc. me bro tertio, Altisiodorens .F.quarto,
270쪽
Utrum paniS conuertatur in corpuS,&c. 227
Sum.tractat. .cap. secundo,Hugo.Uictor.lib. secundo de sacramentis pari. s.ca .nono, Aegydius Theod. I.& 34. de Eucharistia, Scotus loco etiam supra citato in hanc magis inclinat,qui tenent non anni hilari panem, varij sunt in reddenda huius affertionis ratione. Henric. ut refert Scotus ubi supra,ait, panem non an nihilari conuersione,qua in corpus Christi conuertitur, quia post conuersionem non est nihil, sed aliquid, non est autem illud, quod praefuit,quia conuersum est, nec quidquam aliud a termino inque conuertitur est, sed illud, quod conuersus est: via de quod praefuit panis, est corpus Christi, quia igitur aliquid panis manet, ideo non an nihil a-tur. Sic se expediunt ab hac dissicultate omnes, qui quoquo modo aiunt panem vel aliquid eius manere, caeterum ratio haec erroneum supponit fundamentum, ut ex dictis articulis Praecedentibus sati constat, de ex his dicendis magis clarescet.
Alij dicunt , non anni hilari panem, quia ita transit insubilantiam corporis Christi, ut in illa veluti ab .
Abi idem asserunt, quia non om uni modo desinit illa mutatio , ordinatur ad esse termini positivi sub il. lis speciebus.
Cum Scotus utramque sentetiam, assit mantem .s.& negantem probabilem arbitretur, utraque a nobis defendetur & explicabitur. Ad intelligentia in itaq. lententiae affirmati
Primo notandu est, an nihilationis nolneri Scrationem non pugnare cum nomine & ratione conuersio ins, quia licet totus transitus pariis in corpus Christi, ut includit duas mutationes,
dc duos terminos,de quibus statim Δ-cemus, non possit dici an nihil alio.
quia altera illarum mutationum te nisdit ad terminum positiuum, tamen altera mutatio,quae fit in substantia pant eu termino a quo, prout Praecise cosideratur, & est ab esse panis ad noesse panis, potest dici an nihil alio, ut statim ostendemus, quia est transitus in nihilum: nec repugnat eande suta stantia omnino desinere esse, & ut sic anni hilari, & illi luccedere aliam substantiam, dc ut sc conuerti,sicut in rerum naturalita transmutatione eaderes simul corrupitur, desinitq; eme,&conuertitur in aliam,quia & desinit esse substantialiter per separatione sormae a materia, Scilli sormae succedit
alia forma in ea de materia; Vnde licet totus ille transitus unius rei in aliam non sit corruptio, sed conuerso,tamealtera mutatio praecise sumpta,que fit in termino a quo,est corruptio.Sic eκistimant Auctores huius sententiae
pose dici in pie senti quaestione,quod
couersio, seu transitus panis in corpus Christi illas duas mutationes includes, non potest dici an nihil alio, sed vera conuerso, ac mutat' o panis, prout est praecise ad esse panis ad non esse eius, potest dici annihil alio; quocirca d:ci
potest & panem anni hilari, attenta praecise illa mutatione, Sc non an nihilari, si consideratur conuersio,prout illas duas mutationes includit. Vt autehaec melius inteIligantur Secundo aduertendum, conuersionem panis in corpus Christi, prout couersio e st ,habere duos terminos positiuo , s. pane iii & corpais Christi, seu Panis ut hic,dc corporis Christi vi hic, an qua possvinus alios terminos appinsitos considerare,qui duas constituunt mutationes. Primi termini sunt effe