장음표시 사용
331쪽
An omnis actio immanens Christo insit in Euchar. 287
rogabimus, quid addat unio illa sacra-
e i italis ultra illam realem Num seri uena praesentiam ad hostiam , an il
lud si aliquid reale nectens virtim lian solum sit ratio signi significant sillam pi aesentiant γ sane non I otest intelligi aliquid reale,ex sua natura vim habens faciendi illam coniuctionem; ergo solum est illa ratio signi, quae nihil aliud est qua communis iespcctus signi ad signatum; nectuntur ergo cor
pus Christi, & hostia per illam pr sen
tiam simpli cm S realem corpΟ-ris ad iplam , neque aliquid aliud est ea nectens. Caeterum illa praesentia pendet eX mero voluntatis diuinae actu, Nob id ait Scotus coniungi corpus& hostiam praecise per ac tum voluntatis. Quod vero inter aliqua contulictio intelligi possit per solam rea tem praesentiam a uoluntate unius coli iunctorum pendentem, pate naego coniugor superfici ci corporis ambientis me p solam reale praesentiam ad illam, Ic Angelus comunmtur similit cr lapidi,cui est praesens; tamen noconiungimur ego & Angelus corpori
Per aliquem realem ne Κum cum eo,
sed per actu in voluntatis causantem effective illam praestiitiam, ut inde licet ego mouear, non prolude mouetur localiter superficies corporis ambicit S, quia non comuginaui,' ec sicut actus & potentia, nec sicut pars toti, nec aliqua naturali necessitate, sicut graue coniiungitur e ,cui innititur. Ex his constat, Scotum ne Num pi e sentialitatis de ligni cu signato concedere inter corpus S holt, im , non tamen eo in do, quo Cuetanus imaginatur . Constat etiam in quo sensu cocedat corpus echestiam praecile peractum d minae voluntatis coniungi,
non quod ille actus sit ratio formalis conectens ea, sed causans pret sentiam
illam sacramentalem , qua dicuntur formaliter connecti, quaeque a sola Dei voluntate pendet, stimentis, ut permanente liostia, ibi S corpus ma
Quinta Conclusio. Corpus C m-sti, ut in Eucharistia,non mouetur Per accidens ad motum hostiae, licet motali ostia moueatur immediate a Deo.
Conclusio haec duas habet partes;Vna est , quod non mouetur per accidens corpus Christi ad motum hostiae; aut era,quod mota hostia mouctui imis
mediate a Deo. I ars haec posterior satis patet e X conclusione praecedenti. Prior vero probatur,tum e X dictIs notab.quarto, quia ut ibi di κi mus, non mouetur aliquid per accidens ad mo. tum alterius, in si ei coniungatur vel licui actus potentiae, vel E conuerso, vel sicut pars m toto, aut al: qua naturali necelsitate, sicut graue ei, cui unitur: sed corpus Christi nullo istorum modorum coniungitur hostiae, ex is ctis; ergo ad motum eiuῆ no inouetur per acciden . Et confirmatur, quia moues hostiam ii creatura est, non habct virtute in super corpus Cluisti ut lacra . mentaliter existens, ut supra diXimus. Sexta Concluso. Neque per se Potest idem corpus sub sacramento nam ueri a cre a tura aliqua, id est, primario illi imprimendo motum, Sc non per species. Probatur Concl. Per ictit ita. pra, biostenditiaus, non polle corpus sub sacramento moueta Primo a vir
Septum Conclusio. Corpus Clitiis
sti iii hostia potest concomitanter moti errita mouetur motu ad farinam abiolutam,quo illo uetur pruno, Ut m caelo, Sc ab eo de in agente, a quo ibi ino uetur. Probatur, quia absolutum non
332쪽
variatur per variationem respectus extrinseci, nec desinit inesse propter
nouum respectum eVtrinsecus adue- mentem,Sc qua ratione est verum de
absoluto ineste, eadem ratione de absoluto in fieri; ergo si aliquam forma ablolutam recipit Christus ut in caelo, concomitanter sibi inst in sacramento, quia esse in sacramento non ponit in Christi corpore nisi res cistum eX-trinsecus aduenietem. Concluso h e patet eκ dictis supra,ostedimus enim eκ opposito sequi duo contradictoria, ct probatur insuper discurrendo permutationes, quae sunt ad Armas absolutas: Primo quidem de alteratione, quia si corpus est calidum in existen tia naturali, concomitanter est caliduin sacramento, secundum quod communiter cinquit Scotus 9 omnes sentiunt. Conti militer de augmento &diminutione,quia si pars quantitatiua adueniret vel recederet a corpore in existentia naturali cons militer adueniret vel recederet in Eucharistia, quia easdem partes habet corpus sub uno modo essendi, quas habet sub alto,ut in superioribus docuimus. Consimiliter de nutritione, quia nutritio est aggregatio partis toti nutriendo, non potest autem esse aliqua pars aggregata hic , quae non sit ibi, & eo. dem modo de corruptione, quae OP- ponitur nutritioni, si aliqua pars deperit corpori in existentia naturali ipsa non manet pars eiusdem in lacramento , nec e conuerio, sed post ista, ait Scotus: quod si corpus corrumperetur in e Nistentia naturali, non Propter hoc corrumperetur in Eucharistia, in quo videtur aperte sibi ipsi contradicere , si quidem diXit, quods aliqua pars deperit corpori in eXistentia naturali, eadem deperit sub sacramento; ergo si forma corpo is desinit ipsum informare in eκ istemtia naturali, quia ab eo separatur, sequitur etiam quod similiter desinat
esse lub sacramento, Sconsequem ter quod corrumpatur. Respondeo, Scotum sotu voluissem dicta obiectione asserere, quod per destionem corporis sub existentia modo naturali non sequitur, quod desinat c sse sub modi sacramenta Ii, unde in fine responsionis ad argumentu ait, non se qui,quod si potest corpus desinere esse hic , non desinendo esse ibi; ergo potest corrumpi hic & non corrum pi ibi, intelligendo per corruptionem separationem sermae a materia. Vnde duplex est corruptio: alia proprie dicta, quae est destio totius per separationem partis a parte: alia impropria , quae est destio rei non simpliciis ter, sed secundum quid, scilicet, ut hic, sicut corpus Christi per desumptionem hostiae desinit esse in ea . Qua distinctione supposita, dicit Scotus multa: Primum , quod s corpus
corrumperetur in eκistentia naturali per separationem formae a materia, neque maneret corpus sub sacramento,ueque materia eius: ratio est, quia primum signatum Eucharistiae est corpus compositum eκ materia & forma constituente corpus in esse corporis organici; ai separata serina a
corporem e X istentia naturali, no mainnet illud primum signatum per se
sub li ostia,quia serma corporis includitur per se &essentialiter in eo; at est impossibile totum in ratione totius manere separata serina a materia. Et confirmatur, quia si maneret
signatum sub hostia, separata serina ab eo in existentia naturali, simul haberet formam & non haberet, quia sup Dissili od by COOste
333쪽
An aliquod accidens sit in Euchar. sne si biecto. 28s
supponitur separata; quod vero non maneret materia sub hollia proba.tur, quia materia non continetur sub
sacramento nisi quia pars totius signati ergo si totu desinit esse, dc corrumpitur per separatione Arms a materia, nulla pars eius sub sacra ineto manet, quia non cotinetur ibi, nisi ratione totius. Universaliter aut verum est,quod
qua do aliquid primo conuenit toti,de Parti, non nisi quia toti, destructo toto , in ordine ad illud pars non habe eundem ordinem ad idem.Secundo dicit, quod facta separatione partis formalis a materiali in aliquo corpore in uno loco,conseqentur fit ubicumq; alibi reperiatur,dc si alicubi corrumpitur per separationem partis a Parte, ubiq; corrumpitur. Tertio dicit,quod praedicta separatio stare non pol cuhoc,quod aliquid corporis sit sub sacra elo, quia nihil corporis est lub sacra nuto,nisi ut est pars totius: at pars naturalis separata a formati no est pars totius, sed erat, quia tarn totu non est, sed fuit. Quarto dicit no valere istam consequentiam, potest corpus desinere esse hic non desinendo esse alibi;ergo pol corrumpi hic & non ibi, intellige loquendo de corruptione Proprie dicta, quia prima nullam includit co-
tradiistione,non. n.ponit nisi unum respectum manere in absoluto alio immanente; Secundum vero contradictionem ponit. s. eam sormam absoluta informare ide,& no iserinare,posita sola variatione respectuit. Eκ quid omnibus satis cocludit, in obiectione posita Scotum non sensisse, quod corrupto corpore hic propria corruptione,non corrumpatur sub sacramento, sed intelligit illud de corruptione improprie dicta, per quam res solum desinit esse hic, unde licet sic corrum- Controu. Pari IIII. Peretur corpus Christi sub existentia
corporali,no sequeretur corruptio subesse sacramentali. Dicet aliquis, inquit Scotus, quod facta separatione fornaae a materia
corporis in existentia naturali, mane
bit materia, & similiter formagam in consistentia naturali quam sacramentali, eterum,in laeutro loco informa. bit forma materiam . Contra inquit, quia contra veritatem sacramenti est, Partem corporio contineri hic, nisi Prius contineatur totum corpus, Scita materia sine forma nullo modo cotinebitur sub sacramento, Sc Per consequens ut ibi nor: poterit corrumpi ut separata a sorina, quia non est ibi runde materiam desinere habere so mam, est desinere esse partem tot us, dc per consequens, desinere esse ut
hic, quia non est hic nisi quia ι st pars
totius corporis, dc ratione eius sibi co- Petit hic esse.
Octaua Concluso. Corpus Christivi in Eucharistia non mouetur concomitanter motu locali, quo .mouetur primo ut in caeso, nec aliquo motu . mili motui locali,qualis isset mutatio instantanea ab uno loco in alium.
Probatur, quia cum ij motus, vel mutationes sequantur corpus Postquam est ubi catum, seu in loco, variantur ad variationem loci, Se ita pollunt incsse corpori in uno loco,quin sibi insit in alio, ut late luperius dixi,cum egis
idem corpus possit esses mul in Plurisbus locis.
334쪽
Ad arrumenta in prineipio A ticuli posita.
AD primum,de institutione facta
per vulnera in cruce,dico,quod vulnus potest accipi dupliciter: Primo pro ipsa formali diuisione partiu continui; Secundo pro ipsa ut in flusta a corPore, ut ibi subintrante Sc diuidete Partes eius. Si primo modo accipitur, ita fuisset diuisum corpus in pixi de, sicut in cruce, qaia continuitas Scdiscontinuitas non possunt salua ii propter aliud Sc aliud ubi, quia non variatur ad variationem loci,sicut nec forma absoluta: Si vero accipitur secundo modo, verum est, quod illa di- , uiso non in fieb it corpori primo ut in PiXide, isti etiam diuisio Partium corporis fuisset, coin parando partes, ad totum, cuius sunt partes non autem comparando partes ad locum, vel cotinens, quia partes diui ae non habuissent ubi de ubi distantia, sicut Partes
diuisae habuelut in cruce. Et ratio est, quia partes in cruce habuerunt existensionem corporaliter corresponde-tem extensioni continentis, dc ideo diuisioni eam in totum correspondebat distinctio in partibus coriespondentis, non sic partes in Eucharistia, imo partes ibi diuisae Sc discontinuae, vi in toto, non habuissent partes distinctas continentis sibi correspondentis.
Per hoc responderi potest ad illud dubium, dum quaeritur,an si liquor esset in duobus locis in dolio clauso, Scin dolio perforato, maneret in Vir que continuum, vel in uno maneret continuum, Sc in alio efflueret,Respodetur,quod partes comparando ad totum,eodem modo haberent colum uitatem hic dcibi; sed comparando ad
continens, possent habere continuitatem corresponde luem , dc non simile correspondentem ibi de ita in dolio clauso non efflueret, bene tamen indolio perforato.
ARTICVLVS IU. Au corpus Christi in Eueharistia
possit vι derι oculo corporali.
ΡΑrs affirmativa probaturiga beatus videndo illas species non deiscipitur, deceptio enim repugnat beatitudinused si no videret corpus Chri sti, posset decipi, credendo ibi esse lubstantiam panis, aut saltem dubItarer, an ibi ellet substantia panis, sibi non videret corpus Christi, dc dubitatio videtur etiam statui beatitudinis repugnare, sicut imperfectio perfect:oni,
Secundo.oculus noster impeditura visione corporis Christi propter species sacramentales ipsum velantes: sed oculus beatificatus non potest ab aliquo impediri quin corpora quaelibet videat prout sunt ergo oculus glorificatus potest videre Christi corpus prout est in lacramento. Tertio. Oculus Christi videt se ipsum prout est in hoc iacramento; ergo pari ratione quilibet oculus glorificatus potest ipsum videre. In hac quaestione est multiplex opinio. Prima est S.Thomae A. d. I O. q. I .ar. A.'uaest.quaestiunculae, primae, asseretis, sine miraculo haud posse,quod ob oculo corporali videatur corpus Christi in Eucharistia, miraculose tamen fieri posse affirmat. Idem tenet d. I I. q. .art. I .ad A. idemq; colligitur c N 3.P.PT .ar. . in solui. ad secunda Dissiligod by Goosl
335쪽
An omnis actio immanens Christo in si in Euchar. etsi
ubi ait,ocul u Christi videre se sub sacramento existentem .lde tenet Ales. 4. P.q. O. mem . . ar. 6. Sc 2 . ubi ait,
Beatam Virginem speciali priuilegio videre corpus Christi sub sacra meto. Haec sententia tribuitur Scolo 4 .loco
citato. sed immerito, cum oppositam manifeste teneat, quam tenet D. Bin
Secunda sentetia tenet partem negativam , adeo ut arbitretur id neque
diuina potentia fieri posse: ita Scotus
Tertia sententia affirmat, videri posse corpus Christi in Eucharistia ab oculo corporali, non tamen modum existendi in Eucharistia,quem habet. Pro intelligentia huius quaestionis Primo notandum , quod visio siue intellectiva, siue sensimua eX Scoto I .d. 3.&quol. t 3.&e X his , quae in prima Parte nostrarum controuersiarum di-Nimus, est qualitas & forma absoluta, quam Deus potest in potetia eiu& ca paci causare sine cocursu obiecti sal 'te ut caulae activae concurrentis, pot.Π.Vicem cuiuscumque causae efficientis eXplere: quare Pot Deus causare visionem in oculo meo corporis distantis, quod active non causabit visione , sed terminabit tantum: Et cu hoc asseruisset Scotus loco citato,intulerunt aliqui ipsum tenere, quod oculus corporalis posset videre corpus Christi ut insacramento, cum oppositum affirmet
ibi, adeo ut asserat neq; per diuinam Potentiam id fieri posse.
Secundo notanda, agens naturale nece Tirio, ut agat, vel Patiatur e X lcere lilii modum quantitatiuu, adeo
ut si ipso careat, neq; agere neq; Pati pol sit ab alio agente corporali. Ratio est,quia ad actione vel passione a tali agente vel patiete, est omnino necessaria approximatio, & debita distantia secundu locum, ut agens vel panci corporale non habens modia quantitatiuum, non pol alicui approximari secundum locu ,nam etsi praesens esset alicui spatio secundum praesentiam reale, non tamen δε modum quantitatiuu , ita esset praetens ad agendu in passum Sc patiendua corporali ageteia ac si nullu ibi effet igitur,&c. Huac insertur , quod obiecta corporale vianPOte tram activam agat primo ut hic, tanqua necessariam dispositione requiritin q, ipsum sit in loco modo extensivo, Sc similiter potentia,in quam actum est; unde nec potest esse causa Primo visionis,necesse pro 'rium nec Primus terminus eius, ni si: praefato modo in loco. Tertio notanta necessatio, quid
sit alicd inesse subiecto primo ut hic,& quid concomitanter, de quo supra
actu e st, Sc consequenter quid sit ag re & terminare primo ut hic, quid vero cocomitaterragere primo ut hic est sic agere,q, hic ageret, etsi nusqua aliis bi esset,vel ageret; tet mi uare et Primo ut hic, & sic terminare ut nic,quod sic terminaret, etiamsi nusqua in alibi terminaret. His postis sit Concl. Pruna. Deus sua pOa absol
ta pol causa re i oculo glorioso, vel noglorioso visione corporis Christon s cro, licet nusquam alibi esset istud coepus nisi in iacio.Ratio est,quia ista viisso est sorma absoluta; ergo potest causati a Deo in potentia capaci sine respectu praetentialitatis ad obiectum. Hoc patet eX primo notabili. Secunda Concl. Non pol haberi viso corporis Christi ab oculo corpore ut hic primo. Probatur, quia hoc includeret, corpus Christi ut lite vel
336쪽
eta causa primo visionis, vel esse proin priu & primum terminu eius sed corpus ut hic neq; pol causare Primo,Nec terminare primo visone, quia ta camsatio, qua terminatio talis requirit in obiecto causante vel terminate dispositione debitam in locu,ut poa approκimatione & distantiam, qua corpus Christi ut in Eucharistia nulla rone habere pot:quia hic modus essedi opponitur modo qualitatiuo essedi in loco, sine quo corpus no pol habere debita distantia dc approximatione in locurequisitum ad agedum,vel patiendii, ad causandam primo, vel terminandam visionem. In li ac conclusione fere oes consentiunt, vel conuenire debent, etiamsi oculus sit gloriosus. Τettia Coch Elia per miraculu fieri non Pot, ut corpus Christi videatur ab oculo corporeo ut hic. Ro huius conclusionis est ea de cum rone pretcedentis, qua iterum hic constituimus. quia
huius viso, ut causata hic primo includit,quod corpusChristi ut hic sit causa eius primo, vel terminus proprius,&primus: sed corpus Christi ut hic, siniacro, nec pol causare, nec terminare
Primo visione,quia hmoi causatio vel terminatio requirit in obiecto causante primo vel terminate dispositionem debita, sapproκimatione in locu,qua illud corpus ut hic, habere non Potividiκimus 3 nulli .n. organo pol debite approx inari,vel ab eo distare debite, quia non est in loco ut hic.Neque ad hoc miraculum iuuat, quia corpus ut hic, non est visibile absolute, nec ut
causativum visionis, nec ut terminatiuum , miraculum vero non est id,
quod includit contradictionem. Haec onclusio cum prima sunt in terminis Doctoris subtilis cum suis probationab.eκ quib. inferre licet, nec na. turaliter , nec supematuraliter potest ab oculo corporeo videri corpus Christi in Eucharistia. Quarta Cones. Oculus Christi codi, Poreus nec videt, nec potest videre corpus Christi in sacramento . Ratio huius conclusonis est eadem, quae praecedentis. Quinta Concluso. Modus quo corpus est sub sacramento, ab oculo corporali non potest videri,etiam per Dei potentiam .Probatur,quia ille modus nec est luκ, nec lucidum,nec coloratum quid; ergo nullo modo a viso corpore videri potest. Antecedens de se est notuna; Conlequetia probatur, quia nulla potentia eleuari potest, ut attingat id, quod nec cadit sub eius biectum;ergo cuille modus sub obiecto potentiae vi suae corporeae non cotineaturum plicat,qd illum attingat. Confirmatur,quia ille modus non est
visibilis per se primo,quia non est luκ
nec lucidii quid, nec color,nec colora tum , nec est obiectum commune viasus, quia nec motus, nec figura, nec
Ad argumreta in priseipio amtica si posita.
lensus beati non decipitur cirisca Eucharistia,verum nec noster,na Pper se percipit est ibi. qualitas, fig
ragolor,&c. circa q no decipit, noster vero intellectus arguens eX his, quae sensus percipit decipitur, arguit .n.
scabi est color, & quantitas, & figura, ergo ibi est substantia, quia illa
insunt subiecto, & licet consequentia ut in pluribus vera sit, tamen semper non tenet; sensus vera beati perciperet id hici, st noster sensus.f. accidetia,
337쪽
An omnis actio immanens Christo insit in Euchar. 2s 3
nec in hoc aliquo modo deciperetur, nis,ut hic primo infiendi, seu ubi priscut nec noster; sed nec intellectus mo fit. beati sic sophistice argueret eκ afhu Ad secundam probationem dico,
selus,sicut noster arguit, nec dubitaret quod organum sensus Christi in Eu- beatus,an ibi esset corpusChristi, quia charistia vere est quantum, scut in cae intellectu intueretur eius existetiam, io,& per consequens potest recipere vel hon eκistentiam , ut arti sequenti sensationem ablolute, sed non ut hie dicetur. Primo,quia modus quatitatiuus orga Ad secundum dico . quod ni requiritur Per se in organo ab hoc, lus quicumque corporeus, licet pos- ut sibi in fiat primo sensatio, sed non sit videre quodlibet corpus sub modo ad hoc ut cocomitanter sibi in fiat,vel naturali suo existens, non tamen sub insit, quia huiusmodi modus non est modo sacramentali, quia ut sic non causa per se recipiendi sensationem, est visibile ab oculo corporeo, ut diκi- sed tantu conditio requisita per copamus. An vero possit corpus Christi ratione ad agens primo transmutans. videri ab intellectu coniuncto vel se . Ad tertium dico,quod antecedens Parato, ut eκistit in Eucharistia, vi- & consequens est verum , s sermo sit de quae dicta sunt a nobis in secunda de actione in corpus, in quo primo Parte Controuersiarum Controuer. fit actio, non tamen quando fit concooctava, artic.6.ibi enim late de hac re mitanter ι ignis enim agere non P
differimus. test nisi in passum sibi approxima. tum debiter caeterum quod effectus Ad argumenta in priueipio con- actionis habet alibi in loco distanti, trouersia posita. in quo est idem corpus ι non incomvenit Nec ad hoc requiritur
AD ptimum dico, quod omnis illa debita approximatio,
sensatio eiusdem obiecti, quae nec limitatio sphae- inest Christo in cflo,inest Sc in Eucha rae, quia inestristia,ut diximus supra. Ad primam conco- probationem dico, quod ad actum mi- sentiendi non requiritur obiectum tanter ratione identita indebita proportione, niti ubi obie- tis sormae dictum est aliquo modo causa sensati subiecti.
338쪽
An aliquod accidens sit in Eucharistia sine subiecto.
.m Ars negativa proba. Un intia tur primo, quia scutsi 4 u π substititiae conuetur
Per se, demens in alio . dc primum membrum conuenit lubitantiae , secundum accidentiled rinplicat substantiam non esse per se, vel in alio, quia quod vere est nulli accidit, quod implicat elle accidens, Scise Perse,
seu non esse in alio.. Secundo,impossibile est diffinitum esse sine diffinitione Sc percouseques sine quocumque diffiniente ipsumtsed substantia diffinit accidens,eius eis nim diffinitioe imgreditur; ergo impo sibile est,quod se sine ea. Dices forsan, maiorem iiitelligendam esse de diffinitione pertinente ad quidditatem diffiniti, non autem de illo quod ὁis finit ut additum, sicut substantia diffinit accidens. Contra,
quia correlatiuuin diffinit correlati. uum tantum ut additum, & tamen implicat esse correlatiuum sine relativo, quia tunc relatiuum non esset relativum. Con firmatur, quia si ad dis- finitionem alicuius naturae pertineretiple Deus, non pertineret nisi ut additum, & tamen est contradietio, quod dimitum esset sine isto addito. Tertio. Posterius essentialiter non potest i lia sine priori essentialiter,eκΑOstotele i. Metaphysi. c.de priori: sed accidens est posterius essentialiter substatuta,eκ 7. Metaphrsi. est enim
substantia primum omnium entium
cog trione dc tempore;ergo, sta. Qu.irto. Album dc albedo idem si-gmhcat, clolam qualitatem, eo mindo quo ituantitas & quatum: sed implicat cise quatum,nisi sit aliquod su. biem in cui quantitas insit ; ergo est impc .litrite,quantitatem esse sine subiecto. In hac controuersia sc procedam. Ptimo viqiuram de quaesito principali.Secundo an quodcum,que accidens remanens sit sine subiecto. Tettio ab argumenta Principalia
IN hac quae mone est dupleκ sente
lia. Prima est S.Thomae A. dic I 2. art.pri Ino, quaest.prima.in solui.ad aris gum.tertiae quaestiunculae, & 3.Par.q. 77.art. I an solui.ad ultimum,assereninlis, accidentia in lioc sacramento esse quidem sine subiecto,cui ultimate ininhaeret,i, abere tamen nouu esse a Deo eis tributum,quia accidentia manente substantia panis, nullum aliud esse habebant pro destructo Per conuerinsionem, necessarium est eis nouum esse conferre, quia iam esse panis non manet. In eadem sententia est ibidem Caietanus, de addit, tribui a Deo accidentibus nouum modum positiuum essendi per se, qui proprius est substantiae,quo habito natura liter .co
339쪽
An aliquod accidens sit in Euchar. sne subiecto. 2s s
timari possunt, sine alia noua conseris uatione siue actione ab ea, qua dum inhaerebant pani conseruabantur. Secunda sentetia est D Ictoris subtilis asserentis, quantitatem, dc caetera accidentia en sine subiecto ultimato, cui inhaerebant, & quantitatem nulli inhaerere, sed alia accidentia inhaerere ei, neque tribui ei in separatione a substatia nouum modum Positiuum essendii, sed tantum negativum, scilicet non inhaerere actu subiecto. Pro opinione S. Thomae nota primo , accidentia nullum proprium esse eκistentiae lite i subiecto cui insunt, sed eκistere existentia, & esse sui subiecti,unde esse subiecti est de per accidens esse ipsorum accidentium; quare facta separatione eoru a subiecto, nec illis manentibus, debet nouu effetribui,quia ia esse subiecti no est amplius esse eoru per se, vel per accides.
Secundo nota, quod ex Caietano
ubi supra, accidens in subiecto no est id, quod est,hoc enim subiecto competit, sed quo est tale subiectum, U.g. albedo in niue no e st id,quod est: quia hoc niui conuenit, sed est id, quo nix
est alba; unde ea conseruatione praecise accidentis in suo es non conserua isto subiecto non acquirit accidens nouum modum essendi ,sed perdit priorem modum sisnificatu in per ly in, desinit entinis actualiter inhaerens, sed ubi donseruatio hi opponitur collatio noui modi essendi, accidens non tantu perdit actualiter inhaerere, sed acquirit nouum essendi modum, &quod prius fuerat quo est, modo si q, est: Si hic modus est modus essendi
substant iae, quem cum habent accidelia a subiecto separata naturaliter,cΟ- seruantur in modo essendi super naturaliter acquisito. Tertio nota, quod sola conseruatio accidentis sine subiecto non constituit
accides tanqua activum primu respectu actionii,ad quas accidens cu inhaerebat, poterat es primu quo leuqd
.i,sola praedicta conseruatione accidetis non constituit accidens acti uu admodum substantiet,item potentia passiuam ad modii substantiae non acquirunt accidentia separata per sola conseruatione eoru sine subiecto, sed talis Potentia consertur eis per collatione modi essendi substantiae, ut inde eκ
his fieri possiet, quidquid possiet ex lub
stantia,s esset. Prima Concl. Accidentia panis manent in Eucharistia sine subiecto, cui prius inhqrebant. Probatur,quia ipsis
manenti b. iam substantia panis , quae illorum erat subiectu, non manent,
sed omnino de sit esse, ita ut nil eius
maneat, ut supra diκimus; ergo manent accidentia sine subiecto. Secunda Concl. Accidentia separata a subiecto,dc manentia sine eo, habent nouu e Te aliud ab eo, vin subiecto ante separatione habebant Probatur, quia cu erant in subiecto, no habebat his esse sub ecti, sed illud i ite no habet, quia cu substantia panis destructu est; et, si maneret ia aliquid panis,
post consecrationε maneret, alienuest a vetitate, nec sine errore dici potest; ergo habent nouum e quia unplicat,esse in rerum natura aliquid,&non habere esse; dc cum non habent
antiquum, neces rio esse nouum.
Tertia Concl. Accidentia in Eucharistia habent potentiam,vi ex eis fiesi
possit quidquid fieret,s substatia ibi es
set, quia datus est eis modus substanistiae,& consequenter vis & potetia substantiae,isc ad agendu, dc ad patiei du. Quarta Concl.sola quantitas est in
340쪽
hoc lacramento sine omni subiecto. sicut forma inserinas, vel sicut Arma Probatur, quia ipsa inhqrebat immediate substantiae,caetera vero ipsa mediante; ergo ipsa sola manet sine subiecto,caetera vero ei inhaerent.
Pro opinione Doctoris subtilisti ta primo,quod accidens,qua documq; subiecto inhqret,habet proprium esse
distinctum ab esse subiect1,sicut & habet propriam & distincta entitatem& essentia ab entitate &essentia subiecti. Ita Scotus A. d. I 2. q. I. Probatur,
quia unumquodq quod est extra cau a sua, &intellectum,sicut habet entitatem propria, ita dc proprium effer sed accidens habet propria entitatem essentialem extra causam sua &intellectit;ergo habet propriu esse; ergo cuest in subiecto sicut liabet entitate essentialem distinctam ab entitate subiecti habet et esse proprium aliud adesse subiecti. Istae coluequentiae sunt manifestae. Maior probatur, quia esse sequitur entitate &essentiam, quasi actus seu modus eius intrin Iecus; ergo quaecumq; entitas & essentia habeat suu esse propriu, sic de Iua entitatem.
Minor Probatur,quis. u.nisi stultus negaret albedine in re existete,&producta a sua ca, habet Propria entitate Scessentia .Probatur, quia ut sic est ens ergo het entitatem. Consequetia pateta concreto ac abstractu, quo ad existetiam .Cofirmatur,quia implicat intelligere ens sine entitate, scutalbu sine albedine . Qd vero illa entitas sit alia
ab entitatς subiecti,inde patet,ga contingit subieehu sine ea esse i&cu ea,qd fieri nequiret, res esset entitas alia abentitate subiecti, qua. n. rone pol hoc
esse sine illo, nisi ab eo sit oino distincta, alias enim si esset idem, profecto idem esse posset sine se ipso. Secundo. Accidens est in subiecto,
in materia; et go est in ea per aliquam mutatione naturalem per illa: ergo accipit esse formale accidentis; sed non het esse formaliter illius subiecti, quia hoc esse praefuit ante illa sua mutati nem; ergo het ege proprium illitus acincidentis, & per consequens accidens habet esse aliud abesse subiecti. Tettio. Accidens qfi separatur a n-biecto, hei es, & illud non est es subiecti, nec nouu;ergo est propriu eme,
Q habebat in subiecto ab es subiecti
distinctu Cosequentia tenet; Ans p tet,quoad Prima parte, ia. n. proba mus pcedentib. argumetis' accidens
h et Propriu esse abesse sui lubiecti distinctii quoad secuda partu probatur. ia si est nouu esse,oportet ponere aliqua mutatione a carentia illius esse ad
illud esse: sed hic est impossibilis. Pt
batur, quia noest generatio,sia accides non est generationis subicctu, nec est augmetatio, vel alteratio, ga no acgritur qualitas, vel qualitas in ista mutatione ergo, scc.CH firmatur, quia illud
esse nouu,q, acquirit accides per separatione, cu no ut formaliter esse diuianu, aut est Rprie substatia, vel accides, vel neutru ; si in genere substatie, erit independensa subiecto, & per consequens no erit sermaliter esse alicuius accidentis, quia nullu accidens pol esse sermaliter independens, vel per sessi vem est in genere accidetis quoin'
docvq; per reductione, erit de pedensaeq; cu Arma,cuius est,& pcosequens per illud esse formaliter no erit ens inde pedens illud,cuius est. Cocludimus ergo v accides het ese Eprisi eum est in 1 ubiecto,ab ipso subiecto distinctu. Sed contra dicta obiicitur ex Aristotele 7. Metaphys 2. dicente, accidentia seu alia a substantia dici entia