장음표시 사용
31쪽
nervorum,ait Quintilianus libri I. capite 4. Et certe veteru magna illa ingenia quae antea proposui, vehementer hic elaborarunt, ut generaliteraru & species artificiose digererent.Video
autem sui plerique veteres prodidere ) literaru& genera, & species, & differentias quastibet
ex organis oris observandas esse,id est,e caussis, unde tales sonorum effectus eXistant.χηματισμr eliterarum Dionysius appellat. Quanti vero latinae linguae intersit veros literarum sonos intellisi,eius in diversis nationibus obscuritas &confusio demonstrat.Francum, Anglum,Polonum sid quod ipse expertus sum j latinae linguae peritos in commune colloquium aliquod adhine:vix quidem Latinum sermonem intelligent, tam dissimili quippe vocis sono reddi tum. At si literarum singularu sonus esset Uud
omnes latine loquetes idem, totus sermo simi liter sonaret, similiter audiretur & intelligeretur, ut iisdem characteribus similiter ab omnibus legitur: nec aliter Italus ab Italo, quam a Britanno audiretur vel intelligeretur.Nolo exprimi literas putidius,nolo obscurari neglige tius,ait orato. 3.Tullius. amobrem natura lis cuiusque literae sonus nobis accuratε disquirendus est,& exigendus ex intimis caussis,antiquis illis ac locupletibus testimoniis, &quidea bestiis,quarum judicia jncorrupta permanet. Aristoteles recte in arte poetica docuit literas differre inter se figuris oris & locis, crassitudine,levitate,longitudine dc brevitate, item ac
32쪽
mine,gravitate,& medio. Veram itaque origi-ginem Philosophus breviter attigit. Priscianus cum literarum in alias literas commutationem esset persecutus ε Plinii,Papyriani,veterumque reliquorum decretis,ait, Hac autem literarum mutationem sciendum est quadam naturali fieri vocis ratione , propter celeriorem motum linguae, labroruque ad viciniores facilius tra
seuntium pulsus. Et rursum de sono litera: f loquens huc recidit, Est aliqua salt) in pronuntiatione literae s differentia cum sono ph, ut ostendit ipsus palati pulsus, linguae, labrorum. Tertio loco cum docet inter C & Ch esse G : inter T & Tli esse D: inter P & Pli sive Fesse B : Denique B,G, D, medias, quae nec penitus aspiratione careant,nec eam plenam habeant. Haec autem ait) ostendit etiam ipsius palati pulsus,& linguae vel labrorum, consimi- Iis quidem in ternis, inter P & Pli vel F &B, rursus inter C & Ch & G, similiter inter F & Ph & D. Sed in levibus exterior fit pulsus asperior:interior in mediis inter utrumque supradictorum locum, quod facile dignoscitur, si attendamus in supradictis motibus
ora mirabili naturae lege modulantia voces: tanta autem cognatio earum,quod invicem ii
Veniuntur pro se positae in quibusdam dictionibus,ut ambo pro ουφω,buxus pro πυἱος, & publicus pro muri Me tritiphus pro gube nator pro Muciρνη ς, gobius pro κωcine, caere gae G puniceus pro Φρiνί-ς,, Deus purpureum
33쪽
ieum,-Haec Priscianus e Graecis obse vata in sex tantum simplicibus & tribus aspiratis admiratur. Denique hoc logicum studium accuratε demonstrat, cum literarum in literas commutationem ex affinitate persequitur. A p- paret igitur salt) quod elementorum alia sint ejusdem generis, ut Vocales & consonantes: alia iisdem speciei,ut in vocalibus breves & longae, & in consonantibus simplices Sc duplices, quae habent aspirationem, & quae non habent ,& earum mediae. Quid plurar totum fel re primum librum Priscianus cosumpsit in horum generum investigatione : & tamen nus quam ad ea totam literarum naturam perduxit, nusquam literarum genera propositis illis organis distinxit,& pleraque non satis accur te judicavit.Quintilianus libro primo συγγενείαe istas, quas cognationes literarum & assinitates .vocat, mirificε item amplexatur. Discat puc, s ait) quid in literis proprium,quid commune, quae cu quibus cognatio : nec miretur cur ε scano fiat scabellu aut a pinna squod est acutu) securis utrinque habens aciem, bipennis me illorum sequatur errorem, qui,quia a penis duabus hoc esse nomen existimant, pinnas avium dici volunt. Idem author Antonium Cniphonem Ciceronis praeceptorem arguit,qui robur quidem & ebur, atque etia marmur fatebatur: veru ex iis fieri volebat robura, ebura, marmura:qui si animadvertisset sest) literarum assinitate , scivisset sic ab eo quod est robur, roboris
34쪽
fieri,quomodo ab eo quod est miles limes,militis limitis, judex vindex,judicis vindicis.Haec Quintilianus de literarum cognatione & assinitate. Sed literas secudum hanc cognationem& assinitatem nequaquam digessit. Velle hunc laborem ingenio tuo non indignum udicasset, neque docturos admonere tantum, sed docere ipse voluisset. At videri maluit ista despicere, quam praestare non posse. Verum, ut opinor, acuminum istorum nimia dissicultas hominem deterruit.Galenus in libro de foetus formatione , similitudine quadam huc delabitur. Qui de vocum clementis praecipiunt salt) hactenus progrediuntur, Ut amrment aliam quidem Vocem fieri lingua ad sectores dentes maxillae superioris vel inferioris impacta, aliam vero in palati caelum vel aliorsus inflexa.Constat igitur Graecis pariter & Latinis istam caussarum demonstrationem propositam fuisse.Communia vero effligendis literatum sonis organa sunt
guttur, lingua, dentes, palatum, labia, sed aliis alia proΘensiora, ut singulis singularum generum definitionibus intelligetvt. Quamobrem laborem hunc studio partis hujus illustrandae
suscipiamus,& quidem laborem utilitatis multo majoris quam vulgo videatur. Eruditissimos homines Asiaticos quivis, Atheniosis indoctus non verbis sed sono vocis, nec tam bene quam suaviter loquedo facile superabat,ut est 3.Orat haec vero suavitas sita est in urbano & legitimo literarum sono .Sic est in Bruto,Granius praeco
35쪽
Romanus Tincam hominem Placentinum n5 minus multa ridicule dicetem, tamen obruebat nescio quo sapore vernaculo. Hic vero sapor est urbanitatis in vocibus, qui in Theophrasto quamvis tam diserto, tamen hospitis speciem aniculae prodidit.Quamobrem hic color urbanitatis e primis literarum & legitimis sonis asissime lus est. Prima literarum divisio Grammaticis est in numeratione individuorum, ut recenseant ordine valde confuso literas hoc modo, A, b, c, d, e,f, g, h, i, K,t,m, n, O, p, qar,s, x,u, x, y, Z. At genera fuerant partienda &intermediae species generum dividendae, gntequam species ultima: & individuae numerarentur. Hysterologia hanc nusquam postea Grammatici secuti sunt in numerandis nominibus &Verbis, neque nos sequemur. Prima literarum divisio est in vocalem & consonantem. Aristoteles in arte poetica vocalem nominat, sed pro consonante nominat semivocalem & mutam. Partitio haec sic est a Terentiano proposita. Elemenra rudes quae pueros docent magistri, Vocalia quaedam numerant,consena quaedam. Tum vocalis definitio sequitur. Haec reddere vocem quoniam alent sessi, Nullumque sine illis potis es eoire Ῥerbam. Nos per lyllabam & integri soni comprehemsionem vocale definimus paulo accuratius: quia Vocem reddere criam quadam generali illa vo
cis significatione quaelibet litera potest, quia est conlprehesio soni. Aristoteles vocalem de-
36쪽
finit quae ανευ moirco e quae snε ictu vocem habet quae audiri possit. at in e, i,u, Υ, σαοσciui quaedam est. Vocalium partitio a Graecis in longas , breves , ancipites, Latinis probata non est: qui viderunt quamlibet Vocate eodemjure duobus & nominibus & characteribus a stingui potuisse. quod Terenti
nus item admonuit: Compendia nostri meliora crediderunt,
Una quoniam sat habitum est notare forma, Pro temporibus geminum quae mini bret usum. Vocalium divinonem ex organis illis naturalibus hausimus: ad quam perspicue distinguendam optanda essent vitrea quaedam & pelli. cida claustra oris bene compositi, ubi organorum naturalium motus possent animadverti & distingui. Prima differentia notabilis est in oris diductione & contractione.primi gen ris una princeps est, A,in qua differentia triplexa Terentiano notatur,
A prima locum btera sic ab ore semit: iImmunia rictu patulo tenere labra, Loguumque necesse est ita pendulam reduci, Ut nisius in illam valeat Aubire ocis: N ec partibus ullis aliquos ferire dentes. Hic primum hiatus patuli oris exponitur, deinde linguae ad palati radices ea reductio, ut dentes non feriat. Atque literar hujus sonus est omnium gentium communis:nomen autem& figura multis nationibus est diversa.Haec li-rera sono cornicis exprimitur, ut eo Virgilius
37쪽
respexisse videatur,cum ait: Tum cornix plena Furiium Ῥοcat improba apoce:
Et sisti in sicca sicum istatiatur arena. Haec enim plenitudo est vocis, qua Dionysius
ait esse a wφωνωτα ν. Comites autem primi generis Vocales unum genus separatim faciunt e
triplici differentia, primo rictus minoris, deinde linsuae intimae ad caeli palatum, tum extimae ad in os dentes inflexae. atque succedaneoruspecies duae distinguuntur Ε & I. E nempe tri' plicem differentiam habet, primam mediocris rictus,secundam linguae,eamque duplicem: at tera interioris, nempe inflexae ad interius caelupalati, altera genuinos prementis, tertia est labri inferioris. duas primas Teretianus notavit: E,quae sequitur, ocula dissona est priori, intia deprimit altum modico tenore rictum, Et remotos premit hine er hinc molares. Tertiam inferi labri differentiam tacuit, quae tamen rem intuenti manifesta est,& linguae veluti lubrico hucusque praeceps agitur sonus. Est autem Varietas hujus vocalis permagna nostris hominibus.Tres enim sonos vocales hic efferimus,ut docuimus in Fracica Grammatica.Graeci longam hic η i, & brevem ἔφλον distinxere, quem utrumque sonum distinci um Franci h bent.Nam quod vulgus pronuntiat uti, emror est valde imperitus,quique bestiarum Iudiacio corrigi potuit.Nam cum Cratinus ait,
38쪽
finit quae ανευ alo rc ηρ--ἀν, quae sinε ictu vocem habet quae audiri possit. at in e, i, Υ, ποοσολὴ quaedam est. Vocalium partitio
a Graecis in longas , breves, ancipites, Latinis probata non est: qui viderunt quamlibet vocale eodem jure duobus & nominibus & ch racheribus a stingui potuisse. quod Terenti
nus item admonuit: Compendia nostri meliora crediderunt,
Una quoniamst habitum est notare forma, Pro temporibus geminum quae ministret usem. Vocalium divisionem ex organis illis natur libus hausimus:ad quam perspicue distinguendam optanda essent vitrea quaedam & peli cida claustra oris bene compositi, ubi orga
norum naturalium motus possent animadverti & distingui. Prima differentia notabilis est in oris diductione & contractione.primi gene ris una princeps est, A,in qua differentia triplexa Terentiano notatur,
A prima locum btera se ab ore sumit: iImmunia rictu patulo tenere labra, LisDumque necesse est ita pendulam reduci, Ut nisus in illam valeat subire vocis: N ec partibus ullis aliquos ferire dentes. Hic primum hiatus patuli oris exponitur, deinde linguae ad palati radices ea reductio , ut dentes non feriat. Atque litera: hujus sonus est omnium gentium communis: men autem& figura multis nationibus est diversa.Haecli tera sono cornicis exprimitur, ut eo Virgilius
39쪽
respexisse videatur,cum ait: Tum cornix plena Furiiam Ῥocat improba Ῥοce:
- Et sola in sicca sicum statiatur arena. Haec enim plenitudo est vocis, qua Dionynus
ait esse a εὐ φωνωτατην. Comites autem primi generis Vocales unum genus separatim faciunt e
triplici differentia, primo rictus minoris, deinde linguae intimae ad caeli palatum, tum extimae ad inlaros dentes inflexae. atque succedaneoruspecies duae distinguuntur Ε & I. E nempe tri' plicem differentiam habet, primam mediocris rictus,secundam linguae,eamque duplicem: altera interioris, nempe inflexae ad interius caelupalati, altera genuinos prementis, tertia est labri inferioris. duas primas Teretianus notavit.
E,quae sequitur, ocula dissena est priori,
Quia deprimit altum modico tenore rictum, Et remotos premit hine er molares.
Tertiam inferi labri differentiam tacuit, quae tamen rem intuenti manifesta est,& linguae veluti lubrico hucusque praeceps agitur sonus .Est autem Varietas hujus vocalis permagna nostris hominibus.Tres enim sonos vocales hic efferimus,ut docuimus in Fracica Grammatica.Graeci longam hic brevem distinxere, quem utrumque sonum distinctum Franci h bent.Nam quod vulgus pronuntiat uti, emror est valde imperitus,quique bestiarum Iuditicio corrigi potuit.Nam cum CratinuS ait, ω δ' -ριορ ωemρ Mocα- λῆ λῆHiefatum elut ovis dicens incedit: .
40쪽
Si illud dixeris bi bi,ridiculum ovium balatum ossicies. Ergo istud . est Francis illud e,
quod pronuntiant cu dicunt, me biens,le biens, biens. Hic enim valde distilictu habent ἰ α.Vulgo etiam Franci e,brevem plerumque pronuntiant,ut in illo versu,
Degeneremque Neoptolemum narrare memento.
Hic enim e primum, secundum, tertium, quam tum,septimum,nonum,decimum vasto illo sono pronuntiant. e quintum simile est sexto de octavo. Est vero Francis e tertium quod illius brevis dimidiatum & taquam liqueractum s num tantu minodo retinet, quem in sine vocis non Latine,sed Francice pronuntiamus,ut cum dicimus tange, stuppe. Altera primi generis comes clarius a Terentiano per duplicem diffsrentiam exprimitur, secundam nempe partem secundae superioris,& per oppositam tertiae. I porrigit ictum genuinos prope ad ipsos, Minimumque renidet sivero tenus labello.
Hic notatur primo linguae appulsus ad dentes genuinis vicinos, ut sir lingua paulo reductior; secundo labri superi alunctio, ut sonus ab i fero labro videatur ad superum reflexus esse. Haec labri differentia erat in superiore definitione praeterita, ut hic praeterita videtur differentia minimi rictus,& differentia linguae interioris ad exteriorem palati partem. At minimuillud renidere, id est os aperire ad subridedum, id complectitur. Huic vocali minimum sonum Dionysius attribuit. Quintilianus inter e & i