장음표시 사용
41쪽
media quadam vocalem sentit.In here ait) neque e plane neque i auditur. Propter hac vicini talem,ait ide,e quoque loco i fuit,ut Menerva, leber & magester,pro Minerva,liber,magister. Atque accusativi & ablativi imparisyllabi hae cognationem imprimis ostendent, febrem vel febrim, felice vel felici .Quja e & i pro eodem
usurpantur.utru vero tertium e Francicum fuerit medius hic Quintiliani sonus inter e S i, conjectura quaedam fuerit. E vero pleniorem fuisse quam i ostedit orato. 3. Tullius, de Co
ta, cujus rusticanam voce affect abat Sulpitius. Qirare Cotta noster,ait, cujus tu illa lata Sulpiti imitaris nonnunquam,ut totaliteram tollas,&e plenissimum dicas, non mihi oratores antiquos . sed messores videris imitari. Sic Quintilianus libro. 9.ait e pleniorem literam esse,i angustiorem.Ergo primum vocalium genus ejusmodi est in a,e,i. Secundum genus vocaliu servat in contrariis analogiam: hique oris contractione & linguae depressione ad hypoglossim, id est, basim & subiectum vel selum linguae,uto & ejus comites v, y. O pronuntiatur rotundo ore, lingua ad radices hypoglossis reducta. Terentianus autem graecam differentiam hic proposuit brevis & longae , Quam tamen praeteriit in secunda vocali. Sic autem loquitur: I turμnitum reddere cum oles minori, Retrorsus adactam modice teneto linguam.
Rictu neque m o, vi etit patere Abra.
42쪽
Si illud dixeris bi bi,ridiculum ovium balatum efficies. Ergo istud . est Francis illud e,
quod pronuntiant cu dicunt, me biens,lι ,brens,
he biens. Hic enim me te se . valde distinctu habent 8ra . Vulgo etiam Franci e,brevem plerumque pronuntiant,ut in illo versu,
Degeneremque Neoptolemum narrare memento.
Hic enim e primum, secundum, tertium, quartum,septimum,nonum,decimum vasto illo sono pronuntiant. e quintum simile est sexto de octavo. Est vero Francis e tertium quod illius brevis dimidiatum & taquam liquetaehum so num tantummodo retinet, quem in sine vocis non Latine,sed Francice pronuntiamus,ut cum dicimus tange, stuppe. Altera primi generis comes clarius a Terentiano per duplicem diffsrentiam exprimitur, secundam nempe partem secundae superioris,&per oppositam tertiae. I porrigit ictum genuinos prope ad ipses, Minimumque renidet sivero tenus labello.
Hic notatur primo linguae appulsus ad dentes genuinis vicinos, ut sir lingua paulo reductior; secundo labri superi alunctio, ut sonus ab i fero labro videatur ad superum reflexus esse. Haec labri differentia erat in superiore definitione praeterita, ut hic praeterita videtur diis rentia minimi rictus,& differentia linguae interioris ad exteriorem palati partem. At minimuillud renidere, id est,os aperire ad subridedum, id complectitur. Huic vocali minimum sonum Dionynus attribuit. Quintilianus inter e & i
43쪽
inedia quadam vocalem sentit.In hexe ait) neque e plane neque i auditur. Propter hac vicini- ratem,aitide,e quoque loco i fuit,ut Menerva, leber & magester,pro Minerva,liber,magister. Atque accusativi & ablativi imparisyllabi hae cognationem imprimis ostendent, febrem vel febrim, felice vel felici .Quia e & i pro eodem
usurpantur.utru vero tertium e Francicum fuerit medius hic Quintiliani sonus inter e & i, conjectura quaedam fuerit. E vero pleniorem fuisse quam i ostedit orato. 3. Tullius, de Co
ta, cujus rusticanam voce affectabat Sulpitius. Qirare Cotta noster,ait, cujus tu illa lata Sulpiti imitaris nonnunquam,ut totaliteram tollas, dce plenissimum dicas, non mihi oratores antiquos . sed messores videris imitari. Sic Quintilianus libro. 9.ait e pleniorem literam esse,i angustiorem.Ergo primum vocalium genus ejus. modi est in a,e,i. Secundum genus vocaliu servat in contrariis analogiam: hique oris contra-
stione & linguae depressione ad hypoglossim, id est, basim & subiectum vel solum linguar,uto & ejus comites v, y. O pronuntiatur rotundo ore, lingua ad radices hypoglossis reducta. Terentianus autem graecam differentiam hic proposuit brevis & longae , quam tamen praeteriit in secunda vocali. Sic autem loqui
Utvrμnitum reddere cum voles minor Retrorsus aiactam modice teneto linguam. Rictu neque magno, at ent patere labra.
44쪽
At Lissor alto tradicum sub oris antro Molita rotundis acuit bonum labellis. Hic vero notabis in utraque differentia commune genus, retrorsus adactam modice linguam, tum labrorum orbem . parvus autem
vel magnus richus hic nihilo plus efficiunt, , quam in A, dc I, & y, efficere debeant. Hanc porro differentiam o parvi & magni valde distinctam Franci tenent, sed scriptura valde
confundunt. O scribunt perinde ut proferunt, at iis scribunt per au, recentiores per aor pro 'fitenturque nusquam o sonare apertius: quod verum est, sed literae au vel ao sonum talem minime sonant. at o magnum, id est is videtur a Francis illo sono explicari, quem scribunt per au: nus enim ille motu oris licet vasto, attamen simplici dc rotundo profertur,no diductis labris neque variatis, quod in diphth5go fieri necesse est.Dionysius es tribuit te tium post α & bonitatis & plenitudinis locum. Comites secundi generis fiunt expromptis & prominentibus labris, linguaque deii
ceps extrorsum ad Oreo oris & Dasin linguae depressa, ut v & y : analogia enim comitibus
primi generis sic opponetur.U media lingua in media hypoglossim depressa.labroin fero clauso,supero aperto sbnat altius, qualis sonus est graecae diphthongi' quod Terentianus primo obscurius definivit:
Et foti sonum redderet ex si figura,
Productis autem coeuntibus labelli
45쪽
Natura senipresilar altius meabit. Haec enim figura non definitura Terentianorvidetur autem triansuli cujusdam esse, cujus basis esset ad superum labrum apertum, comcursus laterum ad inferum clausum, sed tamen figura quamvis hic insignis esset, non esset tamen sola in hac liter cum oris figura suisquibusque literis,uocalibus praesertim,proprii siti QOre sonus & potestas quintae vocalis non satis est hinc expressa. Verum Teretianus idem
Graeca diphthongos is literis tamen nos,u vacat Sola Ῥocalis quod u complet hunc satis sionum. Hic Terentianus manifeste docet u perinde sonare,ut οὐ graeca diphthongus sonat. Atque hunc vocalis sonum Terentii comaedite demonstrmit in illis Graecis genitivis titulorum fabulia praepositorum, Graeca Medandra, Gr ea Apollodoru, Graecε enim scriberentur hi c siis H ανδρου, Sed argumentum
ni insignius est apud Ausonium, de Laconibus, monosyllabo negandi adverbio ον, Regi
negantibus, Una est in nostris, qua restondere Lacones, i Litera, π irato regi placuere negantes.
Et quidem ne quis de potestate vocalis hujus addubitare postet, etiam a mutis animalibus restimonium Plautus nobis exhibuit:apud quε Menaechmo Peniculus ita tespondet:
46쪽
dedi. Pe.tu,tu inqua. λ' amni noctuam Qus tu,tu, I; dicat tibi ηa nos ja nos defesii sumus. Ergo ut antea ovium balatus ηrde literae sonum, sic noctuarum catus senum quintae vocalis vindicabit. Sed tamen cu senu literae hujus ta praemclaris testimoniis demostratu teneamus,cocludere licet aut Graecos,aut Latinos,si senus pro
gus ab his vocalis fiat. Latinoru judiciu ut hiclequa facit motus ipsius vocis simplex, perinde ut in caeteris vocalibus. Nam si o & y sena rent in quinta vocali, motus quoque Vocis duplex esset:& quae oris conformatio est in o & y, eadem esset in una vocali u: quod tamen no est. Itaque Graecos hic lapses esse potius quam Romanos credibilius fuerit. anta vero sit affinitas u cum o,cx Quintiliano,Plinio, Papyri no, notum est. Quid enim o & u pesimulatae ait Quantilianus libro primoὶ invicem,ut He-cobe dc Notrix,Culchides & Pulyxena scribe-bercturZsic nostri praeceptores ait)ccrvom se vomque u & Miteris scripserunt: sic dederont, probaveront Romanis olim fuere. Denique o, teste Plinio apud Priscianum,aliquot Italiae civitates non habebant, sed loco ejus ponebant maxime umbri &Tusci . Atque u contra, teste apud eudem Papyriano , multis Italiae populis in usu non erat,sed utebatur o, unde Romanorum quoque vetustissimi in multis dictio
nibus loco ejus, o posuerunt:vt poblicum pro publicum,polabrum pro pulchrum,colpa pro culpam
47쪽
culpam. Hinc igitur assinitas u cum o perspiciatur.Quintilianus etiam assinitatem quandam ucum i indicat, cum ait: Non enim sic optimum dicimus ut opimum. quam tamen disteretiam ε longa & brevi non metior, id enim commune euet aliarum quoque vocalium. Vocalis ultima contractionem habet oris maximam, depressione extremae linguae, numque ad inferulabrum: quae tria tribus in tertia vocali prorsus Opponuntur. Inventio autςm vocalis hujus ad Palamedem refertur,& ita Martialis loquitur,
Turbabis versus, nec littera tota volabit,
unam si tuleris si Palamedis a vem. Sed sonus hujus literae nusquam profertur ne a Graecis quide ipsis, nedum a Latinis aut Fracis. sed habetur tanquam l. Figura tantum in scriptura & libris remansit. Sonum autem verum εquinta.vocali liquida Teretianus &Priscianus definiunt.Terentianus subobscure hoc modo, de tertia ancipiti praecipiens:
Tertiam Romana lingua, quam vocat3,non habet: Hujus in locum videtur u Latina subdita,
Oude vocem nobis rependit interim vacantis F, Quando comunem Latino reddit Graecosionum.
Communis autem sonus est v & y quando u liquescit.Quod Priscianus ide manitestius ostendit: u aute salt) quamvis contractum, eundem
tamen sonu fhoc est y ) habet inter q S: e vel ivet ar diphthongum positum,Vt que, quis, 'Vae,
nec non inter g & easdem uocales, cum in una
syllaba sic invenitur,ut pingue,sanguis, lingua.
48쪽
Ilaec Priscianus. unde intelligimus interim, v calem v liquidam sonare y Graecum, ut in quis& sanguis. Quin etiam ut antea sonum secundae vocalis longε ab ovibus, quinta: a nosct uis, ita sextae possumus ab ave coccyge, quam cuculum Latini dicunt, recognoscere. Etenim illud ipsum ex avibus Aristophanis licet repetere,
coccyx dixerit coccy, tum Phoenices omnes frumenta dc hordea in agris demetunt. At inquam , sonus ille coccygis non desinit in i, sed in v liquidam: ut hic etiam aves barbarismum nostrum coarguat,qui vocalis sextae non alium sonum facimus quam tertiae. Et tamen Terentianus & Priscianus cum assirmant y esse u liquidam dc docent ubi u latinis liquescat,satis demonstrant Latinis vocibus y Graeca nil opus fuisse : ideoque in Graecis vocibus Graecam iij teram tantum adhibent, in Latina nunquam, ut mox rursum intelligetur e Quintiliano dc Cicerone.Nominare Verb ψιλον, ut e Graecis nulla caussa sitit, quia nulla vocalis est, aqua per hoc epitheton dividatur,ut εφλον nominatur contra', & δώοιρόν, contra Frugura autem sextae vocalis qualis esse debeat, εPythagorae philosophia Maro eleganti epigra male declarauit, Litera Dibavrae disi mine fecta bicomi, Humanae itae speciem praeferre ridetur. Nam ta irtutis dextrum tenet ardua callem,
49쪽
Difficilemque aditum primum spectantibus terra
sed requiem praebet se in ertice pummo. Nosse ostentat iter via lata sed ultima meta Praecipitat captos, Ῥolvitque per ardua saxa. His versibus poeta demonstrat alterum cornu erectum 8c arduum, alterum proclive,tandemque praeceps.
calis figura. Qira verb stravis fuerit Graecis, Latinisque auribus hic sonus, auintilianus ostendit libro ia. de y & et praecipiens. Jucundissimas sali P ex graecis literas non habemus, Vocalem alteram, alteram consonantem, quibus nullae apud eos dulcius spirant: quas mutuari solemus, quoties illorum nominibus utimur. d cum contingit, nescio quomodo velut hilarior protinus renidet oratio: ut in Zephyris & Zopyris . Haec ille, quae postea de et iteruconsiderabuntur. Ergo ut antea Terentiano itertia vocalis, ita nuc Quintiliano y sexta renidere & subridere dicitur:ut analogia utrinque respodeat. Quidam hanc vocalem putant apud Ovidium nominari hya, illo carmine,
Ipsi μοsgemitus solus inscribit, π Da Flos habet inscriptum unestaque silera divia est. Alii tamen aliter huc locum legunt,nem p e pro
hya, M ai:quae lectio approbatur etia ex Theocrito,scuti nos citavimus, eclog.3.
Graecis autem vocibus y duntaxat adhiberi, jam Itaque figura qualis hodie fingi-
aequaliter inflexorum, non est ve- orae litera, nec legitima sextae vo-
50쪽
iam Terentianus & Quintilianus indicarunt,& Ciceronis locus sequens indicabit. Cognatio igitur quanta sit ipsius y cum ti, Cicero in Oratore testis est, Purrhum s ait) semper Ennius , nusquam Pyrrhum: Vi patefecerunt Fruges,non Phryges ipsius antiqui decistant libri.
nec enim graecam adhibebant literammunc autem etiam duas.& cum Phrygum,& cum Phrygibus dicedum esset,absurdum erat aut tantum barbaris Graecam literam adhibere, aut recto casu solum Graece loqui. tamen & Phryges &Pyrrhum aurium caussa dicimus. Hinc igitur intelligimus cognationem vocalis Latinae u cuGtarca J- Sed vocales tum principes tum comites adhuc sex fuere, tres diductae, tres contractae : in quibus terni gradus analogiam differentiarum oppositarum conservant.Con nantium deinde genera sequuntur,semivocales & Mutae.Semivocales actversis & sectoribus dentibus praecipue fiunt. Primum genus earum in liquidis, imitatur primum genus vocalium in diductione labrorum & rictu. Aristoteles in semivoc libus, s & r principes numerat, sed sine definitione.S,triplicem differentiam habet, primam& secundam Terentianus praeterit, tertiam exprimit,cum de s & x loquitur: vicina quaedam sibiti dentibus repres
Mscere videntur,tamen ictus ut prioris promptus in ore est agiturque pone dentes, sic lenis er unam ciet auribush serrum.