장음표시 사용
31쪽
hue satis ista, nisi in ipsis antiquioribus codicibus ostendisses membr
vae laesionem in abrasione Hilarionis nominis factam. Sed quod ineo . . sulte ista abs te, veluti accepta sonanio ingeruntur: dicas quaeso, quaenam causa ad ciaicum Omnium deprauationem Graecos potuit impulisse, ut nomine Hilarionis expuncto, di Valentionis subrogaro, vendic rent sibi Gregorium, ut suspicaris Nonne magis ipsis opportunum cessisset,legi Hilarione, quam Valetionem3 nam quis neficiat,nomen Hilarionis, praesertim quoad monachos, ex magno illo Hilarione,cuius viatam S. Hieronymus scripsit, propagatum videri potuisse, quo Orient Ies omnes exultantλValentionem quis ignorat nomen esse Latinum,& a Valente, sicuti Crescentionem a Crescente, & alia his similia derivatu Quomodo ergo non aptius & commodius Graecis ad perficiendum , quod eos dicis optasse, nomen Bisset Hilarionis, quam Valentionis Sed tu addis, id ab eis factum, quod vulsatum esset nomen Hilarionis institutoris S. Gregorij, monachum fili se ordinis S. Benedicti . sed quo id auctore vulgatum Θ nulla certe doceri potest, nisi Ioannis diaconi auctoritate . at nonne ante eumdem Ioannem tu ponis Graecos deprauatores nominis Hilarionis λ sed iacessant ludicra ista, quae sciant omnes ,ο- a. p. iure quidem a nobis deliria appellata. Mod vero subiicish de Italiae AE . monachis, eos tunc temporis non militasse sub S. Basilii Reguli si de his in Responsione ad alium ex tuis monachis prolixior erit sermo. Iam vero maximi momenti aggrediar quaestionem, in qua cupio Lectorem attentum, eo quod dii serendum sit de selsitate citatae ab eo cuiusdam epistolae a nobis hic recitandae, quae si abs te germana ostendi potui siet , tibi sine controuersia cedendum suisset . Atars numquam hactenus visem epistolam ς nomine cuiusdam Bernardi Abbatis monasteri j S. Honorati ad Simplicium Abbatem monasterij Cassinensis r quam ab ipso eius titulo redarguere incipimus imposturae. sic enim se habet: Reuerendissimo monachorum patri simplicio De ardus Alinas M nasterij apud Fundanam Vrbem obedientiae subiectionem. J Ita inscriptio: ex qua quidem statim sebodorati sumus imposturam, quam ut in . uenire possemus, sesaci studio laborauimus. inuenimus tandem, Deost Duente, vindice veritatis. Quod i tur in primis ad epistolae inscripti nem pertinet, ipsum nomen scri fiantis Allatis, Bernardi scilicet, de, aliud quod in ipsa epistola legitur nomen Hugonis, eam possumus redarguere commenticia, eo quod dicta nomina tempore Gregorij nondum introducta noscantur. Vnde intelligi possit ipsam epistolam eon Gctam postea ab aliquo suisse recentiore auctore, qui vixerit eo tempore, quo nomina haec usu recepta fierunt. qui uiam autem iste impostor fit . b rit, non inquiro; te tamen libero, Constantine, tibi credens, inueniri eam in antiquo codice Callinate. Quisquis autem ille fiterit, dignus, plane filii set, qui ad tribunal ecclesiasticum delatus, illud luisset de sellitate supplicium, quod tempore Pii Papae Quinti irrogatum vidimus in Ciccatallum quemdam imi storem, qui cum pro animi arbitrio id gest
32쪽
nus monimentorum fingere conuictus fuisset, traὸitus Curiae caeculari, laqueo luit poenas,ipsius etiam cadauere flammis absumpto. At praeter haec, quae diximus de falsis nominibus, quaenam alia grauissima suppetant argumenta ad redarguendam imposturam, iam in medium afler mus: sed primum hic ipsam, prout abs te in tuo secundo colloquio cissa legitur, reddamus epistolam, quae sic se trabet post recitatam ruperius
Experientia compertum est multorum, Rectorum mores varias vivendi normas in monasterijs peperisse. Hinc factum est, ut iam omnia monasteria Campaniae, Samniae, Valeriae, Tusciae, Liguriae, & aliarum prouinciarum Italiae certam S: rectam regulam vivensi, quam sanistissi- mus & Deo acceptissimus Benedictus magister tuus inuituit, seruare decreuerint, ut iuxta illam viventes,nec ad dexteram, nec ad sinistram aedeclinare praesumant. Hanc ego seruandam proposui huic Congrega tioni, cum nuper me in suum Abbatem clegerit indignum. Quam copientes in hoc monasterio, sicut in Cassinensi monasterio,obseruare inuiolabiliter, decrevimus ad sanctit tem vestram destinare religiosos ex eadem Congregatione viros,Hugonem &Paulum Fratres nostros,iuxta praedictam sanctam Regulam, &obseruantiam plenius instituendos in Cassinensi sancta Conpregatiohe. quos commendatos apud paternit item tuam humili obsequio rogamus. Datum in monasterio prope Ur bem Fundanam vi r. Kal. Aprilis. J ita descripta & recitata abs te epistola , cuius artifex subdolus quisquis ille fuerit) id ex ea voluit posse probari, iam ipsis tempore Simplicij Abbatis,ad quem data habetur epiastola,prouinciae Valeriae monachos sub S. BenediL Regula profiteri coepisse, sic l. Valentionem illum primum Abbatem & institutorem S. Gregorij monachum fuisse Benedicti num. ita quidem. Si enim vera fuisse ostendi posset epfola, iam causa tota esset evicta, ac perorata, tibiq. Constantine, adiudicata; sed quoniam manifestae conuincitur falsitatis,
te eadem causa cadere, certum est
Scias itaque,non soliun ex dictis illis duobus nominibus adsciticiis Bernardo & Hugone, reddi epistolam hanc tuam de impostura suspectam, inimo conui Lim , sed idipsum a nobis demonstrandum longe euide tiori argumento, quo quidem tu ipse constrictus, atque omnino conuictus idem asserere, nisi priuatus assectus mentem obnubiled idipsum fateri cogaris, & exclamare ctiam tu ipse, zelo veritatis incensus, aduersus huiuscemodi nebulonem,tanti sceleris architectum, etiam si renueris,a conscientia compellaris. Nam si ostendero ante annos decem& octo excisium fuisse Cassinense monasteriit, quam potuerit ea epistola ad Simpliciu scribi: plane falsam illam esse affirmare cogeris, quae scripta dicitur ad Simplicium in monasterio Cassinensi commorantem . Accipe igitur certam rei demonstrationem omni testification maiorem, non ab alio auctore quam ab eo, qui eodem tempore vixit, eiusdem ordinis sanctissimo monacho allatam, eodemq. discipulo S.Benedicti,Fausto scilicet dico sincerissimo S.Mauri vitae si,iptore,cuius in
33쪽
primis assertione Illud constat, Simplicium aeque discipulum S. Ben dicti, datum fuisse comitem ab eodem Patre sanctissimo ipsi Mauro ii
Gallias proficiscenti, ubi una cum eo etiam iugiter permaneret: quod di praestitit usque ad ipsius Mauri obitum, necnon Bertulphi Mauri successeris, qui duobus post Maurum superuixit annis. Inde vero una cum
eodem Fausto, ut ipse in praefatione testatuo est reuersus ad suos, ex
quibus egressus hierat, monachos Congregationis Caslinensis tunc R ruae in Laterano commorantes.Sed quoto anno Redemptoris id acciderit,ex eiusdem Fausti supputatione in sine vitae ipsius Mauri facta sic ae-a Apud Sur. cipe, ab ipso rerum principio ab eodem auctore ita deducta: Oblatus ἀνε δ .IAE . cst, inquit, Maurus beato Benedicto; habitauit cum eo annos viginti. JMq. inde ab eo recessisse oportuit asino salutis quingentesimo quati , ρ r. ibo. gesimotertio. nam in confesta est apud te V ipsum absque dubitatione F . aliqua, ex Leone Ostiense & aliis, anno viaesimotertio post quingentesimum oblatum fuisse a patre suo Eutyciuo S. Benedicto Mauru Nipsum. His itaque si addas annos illos viginti comorationis cum eo,utique quod dictum est salutis anno quadragesimotertio post quingente- sinitim, asserere opus est, ipsum S.Maurum a S. Benedicto in Gallias esse missum . Adijce rursum huic numero annos quadraginta & virum,quibus cum Mauro vixisse, usque ad obitum scilicet ipsius Mauri, Simplicium, Faustus affirmat, atque his adde annos duos vitae Bertulphi shccesseris Mauri, quibus reteti ab eo sunt ambo Simplicius atque Faustus, antequam recedere possent ex Gallia in Italiam: fiet omnino annorum numerus Octogintas ex supra quinmatos, quo scilicet anno Faustus &Simplicius sunt ex Gallia reuersi ad suos Fratres Cassinensis Congregationis monachos, non autem ad Cassinense monasterium ; quia iam ante destructum fuerat anno salutis ut tu ipse etiam constanter asseris o nu. I o. quingentesimo septuagesimoOctauo: quo ex tempore usque ad reditum s . ai. Simplicij atque Fausti anni numerantur decem & octo . Si ergo Simplicius toto illo tempore mansit in Gallijs , nec reuersus est inde, nisi elapsis annis decem & octo post destructum monasterium Cassinense, nempe anno octogesimosexto post quingentesimum: quomodo potuit ille Ber- nardus Abbas monasterii S. I Ionorati misisse duos illos monachos ad Cassinense monasterium ad Simplicium inistruendos, si neque tunc ext bat monasterium Cassinense, iam ante decem & octo annos excisum ciuid ad haec Constantine dicis vera sunt ne ista, quorum tantus testis
est auctor, eiusdem S. Benedicti charus alumnus Faustus, cuius verba & scripta omnes ut diuinum oraculum consueuerunt accipere Detestare isitur mecum detectam de falsa epistola imposturam, labora vesammis vltricibus detur, quae adeo vestram honestissimam Congrcgationem infamat, Fausto ipso S. Benedicti discipulo vindicem aduersus
sed quomodo tu ipse in aliis etiam pluribus magnopere atque multipliciter ex ijs, quae ex Fausto sunt allata,redarguaris, quae quidem miramur abs te non esse considerata,accipe. Ac primum dum vis Sim-
34쪽
Aduersus Constant Bellotium. Ἀ
plicium hunc tertiium fuisse Abbateni post S.Benedictam in monasterio Caninensi , cum ramea ut expresse habes ex Fausto ipse Simplicius
numquam sit reuersus ad suos, nisi post annos quadraginta tres a pro Oion in Gallias, atque post excisum monasterium Cassinense annis decem & octo : Redarsueris rursum a Fausto, cuius & auctoritate conuin ceris,quod male sis interpretatus verba S.Gregori), de Simplicio,a quo a L 1.MI. de vita S. Benedicti pleraque acceperat conscribenda,sic loquentis: Sina
plicio, inquit, qui Congregationem illius post eum tertius rexit. J inte pretatus, inquam, Simplicium post S. Benedictum suisse tertium Abba tem monasteris Cassinensis: cum tamen edi his, quae dicta sent ex Faustorςs oculis spectante, appareat manifeste, id quod dicit S. Gregorius;post
eum tertius rexit,J relationem habere non ad S. Benedictum ed ad V Ientinianum Lateranensem Abbatem. Ac licet post Valentinianum ponatur ab eodem Fausto in praelatione Theodorus tertius Abbas, id accidit ex diuersa ratione N ordine, numerandi , nimirum quod ab ipso. Valentiniano inceperit Gregorius numerare , Faustus ab eo, qui post Valentii vanum primo loco iuccessit: alias. inter Faustum, S. Gregorium magna fieret discrepantia. Tertio vero loco generatim es reda guendus a Fausto, dum iustipputatione tam Abbatum Caninensum , quam L ateranensum , in qua tantopere laboras, mirum in modum e rare conuinceris idem tu ipse, qui in Barouium ex .perperam facta e rumdem Abbatum iupputatione petulanter adeo insultasti. fortasse dicturus es more tuo, ista nos dicentes, uniuersam conuellere antiquitatem . At nos contra dicimus,velle eam statuere, atque etiam restituere, ipsa nempe veterrima veterum in lucem prodere, quae scripta reperiantur ab antiquo S.Benedicti discipulo Fausto, et q. auctoritate Ii quos redargucre oscitantiae, quod in pervestigandis antiquis scriptis
adeo tepuerint, atque ccecutierint . . Vt sic intelligant omnes, unum n
strum hoc esse studium,ipsam antiquitatem adeo obscurata elucidar Sed accipe adhuc a Fausto correctionem quartam, qui ex eo etiam te redarsuat, quod mendaciter illum citas, quasi asserat, post Valentini num fui e Abbatem Lateranensem Gresoritim quemdam: h sunt enim liac tha verba:Cui,Valentiniano, successisse Gregoriu quenadam,tradit vers. ια 'Faustus in vita S. Mauri.J haec tu ipse . at in vita Mauri a me saepe perlecta nihil. tale potui reperire. Siccine bona fide rem agis, ut non halsos tantum testes, sed falsas etiam testificationes adducas Faustus igitur tuus pater, tuus corrector insurgat, teq. redarguat,quod patrem decet,
Etsi autem, redarguente Fausto, qui ea, quae vidit ut testatunipse
conscripsit, errasse conuinceris tam recensendo Caninenses Abbates, quam etiam Lateranenses: veniale tamen sit tibi, quod aliis praeuijs, e Paul, cquos es secutus, errantibus, tu quoque in eamdem erroris foueam tra-- 'ctus, cum ipsis errasti. φ Siquidem Paulus diaconus primus erroris huius signiser reperitur,dum ita ante te numerauit successionem Abbatum ch c.'
35쪽
siq. temporibus Caroli Magni, annis post S.Gregoesum pene gucentis:
iste vero post annos quingentos ab eodem Pontifice. Hos & alios scimus esse secutos, Paulo diacono inlaeterentes,qui quidem deceptu esse nostiatur ex ambigua sententia verborum Gregorij, relatione ab eo facta ad Benedictum, quam ad Valentinianum proxime positum esse reuoca dam ex his, quae seripsit Faustus,apparet .7Qui unus instar omniurnis nobis sit, ut qui oblatus S. Benedicto septennis, coaluit cum ipso, crescens cum annis pariter & sapientia, apud quem permansit usque ad tempus prosectionis S. lauri,quando ut dictiun est una eum ipso,atque Simplicio, alijsq. collegis in Gallias missus est,ubi permansit unacumaeodem Simplicio usque ad obitum S.Mauri atque Bertulphi , post quem eumdem Simplicium redeuntem in Italiam dicto tempore est secutus. qui cum & eiusdem Simplicii peregrinationis, S stationis,prosectionis,& reuersionis comes suerit individuus: plane de rebus Simplicij perdi-dcendis, nemo erit qui cum Fausto veniat comparandus rita ut neque
si viriuersus orbis in contrariam sententiam conspiret, aliquid Fausti si dei detratu possit, quae prae tanti viri dignitate, a nemine hactenus sue rit in dubitationem, vel controuersiam deducta. Quod vcro haud, uti par erat,habita ratio est a legentibus de tempore Simplicij mansionis in Gallijs, & in Italiam reditus; euenit ut de eodem Simplicio etiam grauissimi auctores errauerint.
Ad excusationem vero Pauli diaconi, aliorum, qui eum sequuti po-runt Simplicium tertium Cassinensis monasterij Abbatem, primum diaco ac repeto,Paulum ipsum, & ipsi inhaerentes ex eo deceptos, quod AGregorius nominauerit eum tertium Abbatem, ita exstimantes ter xio loco successisse S.Benedicto. Inde vero ijdem ex eodem Fausto in prae- satione ad vitam Mapri ex ijs, quae proxime recitabimus, decepti quidem fuisse noscuntur, cum putarint, ipsum asseruisse, eumdem Simplicium reuersum ex Gallijs in Italiam ad monasterium Cassinense; sicq. cum eum S. Gregorius appellet tertium Abbatem, quem Faustus as ruerit Cassinum redijssie:absque aliqua ambiguitate visum est,esse dicendum, Simplicium tertium Misse Callinensem Abbatem P usation plane dignus error,ut senties, cum audieris quae a Fausto in dicta praefatione ad vitam Mauri narrantur. Ipse enim ibidem . agens de suo reditu una cum Simplicio ex Gallijs in Italiam, haec ais: Ego itaque cum longe post transitum egresij Consessoris Benedicti magistri nostri, operum mirabilium patratoris, sepulto iam beatissimo Mauro S duobus comitibus nostris Constantino, & Antonio, ad nostrum monasterium, ultimam iam pene agens aetatem, una cum Simplicio, iuxta mandatum beati Mauri, fuissem regressiis: compulsus ab omnibus Fratribus Cor
gregationis Cassinensis coenobij, de quo prosecti sueramus, &c.J si itenim,quomodo ab eiusdem monasterij monachis rogatus, scripserit viatam S. lauri. Ista tu audiens, Lector rogo te nonne his suasus, firmiter animo concipis, eosdem Faustum di Simplicium redijste unde missi fuerant a LBenedicto, ad monasterium Cassinense λ Vtique plane,dices;
36쪽
Aduersus Constini. Bellotium. 37
sum id visus sit idem auctor asseruisse verbis illis: Ad monasterium n
strum regressus, compulsus ab omnibus Fratribus Congregationis Caiasnensis coenobi j, de quo prosecti fueramus. J Sentirem, fateor, hoc ip- sini&ego, nisi aliaeuidentiora obstarent omnino: neque ab ista me sententia dimoueret, quod idem Faustus mox subdit, se etiam a The doro Abbate monasterii Lateranensis suiste rogatum, ut de vita S.Mauri historiam scriberet. Nam nihil prohibet,quin a diuersis, diuersisq. t ess atque temporibus potuerit idem Faustus esse rogatus, ut ficeretrsentirem, inquam, & ego idipsum, atque sic errarem cum illis, nisi ex cta tem ris disquisitio, ne in eumdem errorem impingerem, veluti in
tenebris lux veritatis, tamquam admota lucerna suismet. Quaenam autem ista lux fuerit, superius est demonstratu, nempe cerista temporis ratio, ex supputatione annorum per eumdem Faustum ex
notis muli licibus comparata, qua absque ulla penitus dubitatione reperitur, eorumdem Fausti &Simplicij ex Gallijs in Italiam reditum contigisse post decem &octo annos ab exciso a Longobardis Cassinensi coenobio, ita ut non potuerint ipsi ullo pacto in idem coenobium ad suos Cassinum esse reuersi, sed potius Romam ad Lateranense coenobiu, quo omnis beata Congregatio illa Cassinensis post destructum mon Nerium Cassinense confugerat, idq. non ante annum Redemptoris quingentesimum octopesimumsextum; sicq. tota illa descriptio Fausti, qua ait, se cum Simplicio ad suum monasterium esse reuers um,de quo
prosecti fuerant, sit intelli enda non de loco, sed de personis spsius loci,nempe de Congregationis Cassinensis Fratribus. Qui autem ista haud
adeo accurate considerarunt, mox in eam sententiam abeuntes putariit
omnino, cum Fausto Simplicium Cassinum esse reuersum , ibiq. Abbatis munere tertio loco post S. Benedictu este perlanctu. Fuit horum primus ut dictu est auctor omnium Paulus diaconus, qui secum traxit relictuos omnes,qui eade de Simplicio asseruerunt,nec aliunde,quam ab eod e ac cepta. Idipsu disertis verbisTrithemius affirmauit,eolde scilicet Fausta atque Simplicium esse reuersbs a Gallijs in ipsum Cassinese coenobium. Nam audi quid dicat primum in libro de Scriptoribus ecclesiasticis, cuagit de Fausto: Mortuo sancto Mauro, ad montem Cassinum reuersus est. J & in libro de viris illustribus de ambobus Adem istis verbis:i Ma 'ro defiuicto, Faustus & Simplicius ad coenobium Cassinense sunt reuer- ,s, cum iam prope ultimam agerent aetatem. J haec ipse, sed errans. Qui autem primus omnium eiusmodi pervestigauit & inuenit errore, nempe fieri non potuisse, ut ijdem Faustus atque Simplicius ex Gallijs. Post tot annorum curricula reuersi fuerint in monasterium Cassinense,
quod id ratio temporis ut dictum est prohiberet, ut saepe superius demonstratum est; fuit Petrus diaconus Cassinensis, qui ut par erat n
quaquam hos voluit reuersos esse Cassinum, sed Romam in Lateranense coenobium,& prudenter quide. Sed qui non,ut debuit,quem inuenit,co rexit errore: grauius inde errauit Sc ipse. Qui primus post annos qui
gentos & amplius a teporibus Fausti atque Simplici, absque aliquo prae
37쪽
uio assertore , pro animi arbitrio,duos excogi auit fuisse simplicios, alterum scilicet tertium Abbatem monasteria Cannensis, alterum vero collegam Fausti ex Gallijs , reuersum Romam ad monasterium Latera-nense, sicq. unum eumdemq. secuit in duos. Sed quo auctore, qua testificatione, cuius assertione antiquioris λ nullius penitus. Nemo enim 'toto illo decursu quingentorum annorum inueniri usquam potest, qui duos ibisse Simplicios dixerit, eiusdem temporis monachos praeclaros discipulos Benedicti : licet ipse ultimo illo compendioso volumine,quod scripsit de viris illustribus Cassinensibus,visus est correxisse errorem, cua Petr.4 ης- in eo non nisi de uno Simplicio meminerit , cum tamen in duobus tra-- v rii J ctatibus, quos antea scripserat, duos finxerat sibi Simplicios, m opus inquam, quod inscriptum est, ortus & vita Iustorum coenobi j Cansinensis.J atque in traetatu , cuius est inscriptio, Sermo in Octaua S. Be'nedicti. J quos ante librum illum de viris illustribus fuisse conscriptos, ex eo redditur manisestum, quod in fine eiusdem opusculi, dum suas i
cubrationes recenset, eorumdem meminit a se scriptorum voluminum.
In quo cum ut diximus ) non nisi unum Simplicium agnoscat, & non, i ut ante bis secerat, duos constituat, videri potest a sententia di essisse, quam quidem haud firma ratione asseruillet, dum ex sepultura ipsius id
conatus fuerit demonstrare. Quam autem ea quae recitat sint infirma,tu Lector, attende: ait enim in opusculo illo, cuius est titulus, Dcoctaua S. Benedicti.J cum agit de inuentione eiusdem vcnerandi corporis: Eodem siquidem tempore,quo Ecclesiae speculum Desiderius eamde renovabat ecclesiam,cum tres non integras ulnas sodisset, die octava eiusdem sanctissimi Patris: subito ignorantibus cunctis sepulchrum inuenit, in quo tanti Patris conditus retinebatur thesaurus. Statim vero terraemotus factus est magnus, od . ris quoque cxtitit tanta suauitas, ut omnes simul maximo pauore sti 'perent: mons etiam totus ab imo usque ad summum quatiebatur; decem namque & septem vicibus eo die a terraemotu concussus est: super se- . pulchro quoque in dextero latere altaris laterem reperit, nomen eiusdem Confessoris continentem. J & narratis ijs, quae tunc accidisse ait,miaraculis, ista subijest: Aduesperascente vero die, a venerabili patre D 'siderio deputati sunt qua plurimi Fratres, qui vigilias tota nocte iuxta o sanctissimi Benedicti corpus celebrarent. Cumq. omnes alij egressi fuissent, Gregorius eiusdem ecclesiae Paramonarius dixit: Si aequum vobis videtur, sacratas reliquias, antequam dσminus Abbas veniat, inspiciamus. Quod dictum dum placuisset omnibus; accedentes ad locii, inuenerunt super sepulchrit sindonem expansam candidis limam, quae calangebatur, evanescebat. leuantes autem lapidem, inuenerunt duas
sepulturas,in quibus hoc ordine reliquiae positς erant.Locutus erat mammoreus in dextera parte sepulchrorum longitudinis quatuor pedum, Zelatitudinis pene duorum, in quo ossa patris sanctissimi Benedicti, & s roris posita erant. In sinistro auic sepulchri latere loculus erat ligneus positus, in quo caro eius posita erat. positi autem fuerant ita: capita
38쪽
eorum contra chorum, pedes contra altare sancti raptime Ioannis h bentes. Iuxta pedes vero eorum inuenerunt sepulchra, in quibus Carolus sanctus, ta Constantinus, & Simplicius requiescebant. A dextro autem altaris latere Benedictum patrem sanctissimum a sinistro be tam Scholasticam inuenerunt. Jsubijcit de sublato S. Benedicti dente per Gresorium. Sed & alia, quae tunc accidisse tradit, narrat miracularat haec satis a nobis sint recitata de his quae ad Simplici; corpus pertianent, de quo est disceptatio, quod ex eius sepultura Petrus arguat Simplicium Abbatem suis te monasteri) Cassinensis . At haec an in omnibus vera sint:appello in primis Leonem Ostiensem, qui tunc teporis vivebat,&ea quae tunc eontiferunt videbat, & quam exactissime describebat, studiosissimus Desidera; Abbatis,tunc eamdem hasilicam innovantis: appello, inquam,praecipuum vestrorum histo mcorum, ne restactarius nimis rerum vestrarum existimer. Quisnam
nobis succeseat, si quae vestri dixerunt, ijdemq. auctoritate praestantiores, adducam in medium,ad consutanda ea quae Petrus scripsit,vel alius nomine eius supposuit, qui necdum eo tempore natus erat λ Lco igitur Ostiensis, dum de his agit,quae tunc contigerunt, cum veteri destructa basilica, noua est aedificata, cuncta diligenter stylo prosequens, ubi venit ad eos sum S. Benedicti sepulchrum, singula quae tunc sitiat factae recensens,haec habet de inuetione tumuli S.Benedicti: Interea dum ady- tum ad planitiem ecclesiae, quae cubitorum fere sex putabatur, conse- 'quenter disponeret: tres ulnas non integras sediens, subito Benedicti
patris venerabilem tumulum reperit. Moxq. cum religiosis viris communicato consilio, ne illum omnino mutare praesumeret, ne quis aliquid posset de tanto thesauro surripere: tumulum ipsum eodem, quo situs fuerat loco, pretiosis iterum lapidibus texit, ac desuper arcam Pario marmore in transuersum basilicae, idest,a Septemtrione in Meridie, quinque per longum cubitis,opere praeclaro construxit.Hoc itaque in do adytus in priori eminentia perstitit, ita ut a pauimento ipsius ad pauimentum ecclesiae fradibus octo descendatur sub sernice scilicet maxima, quae eidem adytui imminet, praeter illum gradum, quo ad altare subitur,5 c. J V prosequitur enim reliqua sigillatim eodem quo facta ι sunt ordine,ut nihil voluisse praeterire visus sit, ut prudens Lector intel- α 11.
liget, si consulat ipsa. Qui & inserius, dum agit de ipsius basilicae dedicatione, deq. consecratione S. Benedicti altaris, post alias diuerserum Apostolorum,&Sanctorum reconditas ibi reliquias haec addit: φ Duo etiam argentea , . strinia, plurimis Sanctorum reserta reliquijs intra ipsum altare honorifice sunt in marmore superiori suspense, quae reuerendissimus Papa Benedictus ob amorem & reuerentiam sanctissimi patris nostri Benedicti de sacrario Lateranensis palati j sumpta ad Cassinensem direxit ecclesiam, &c.J de ne quis dicere posset, ijsdem scrinijs contenta filisse ossa Simplici), quorumnam Sanctorum illae reliquiae fuerint, sigillatim in
39쪽
At ubina mentio apud eumdem Leone de adinventis 1 collocatis ibide tribus alijs sepulchris nempe Carlomanni,Constantini, atque Simplicii insuper ubi metio ibi, quod non unum ibi sed duo sint inventa sepulchra, alterum quo S.Benedicti ossa,alterum quo caro eius ut aio posita erat
certe quide non nisi de uno tumulo,eodemq. S.Benedicti,Leo qui aderat, scribit: pr sentem enim se illa omnia inspexisse testatur,cu tamen reliqira cuncta longe minoris momenti, quae tunc sunt lacta, memoriae perpe tuae tradere minime praetermiserit. Praeterea quomodo sub uno altari
vi est Petri assertio inueta sunt quinque sepulchraZVel quomodo tant a La. lib. 2. pere ut ide Leo saepe testatur este potuit dubitatu, num illic esset corpus S.Benedicti: si quoties singuloru illorum triu Beatorum corpora illuc fuerunt illata, toties oportuerit ipsum altare detegi, & tumulum i sius S. Benedicti persipicuum reddi omnibus intuentistius Vel quonam pacto paulo post Vrbanus Papa successor ipsius Desideri j in Pontificatu, b Chron.CV potuit adhuc dubitasse, quod ipse Petrus diaconus scripsit: h cum Caia. sinum petijt,an illic corpus S. Benedicti reconditum esset, ut oportuerit eum diuinitus facta apparitione reddi certum si adeo patens nuper facta fuerat tot miraculis ipsius detectio sepulturae Vel quomodo tot tata signa illa coram edita ab ipso Leone Ostiensi potueriit praetermitti,ut
nec nutu saltem eorumdem ullo pacto meminerit, qui longe minora do eodem S. Benedicto facta miracula scribere non praetermisit ξ Sed &quanam ratione, qui nouae ecclesiae singula altaria dedicata recenset,&s uigulas in eis singulis Sanctorum reliquias collocatas enumerat, trium illorumcorporum, quae tunc cum S.Benedicto essent i nuenta, nulla peni- tus habuerit mentionem 3 Rursum quod ad terraemotum pertinet: p tuit id nescisse qui aderat Leo Ostiensis, vel silentio re tantam praeterijsse, qui inferius, quando reuera contigerit terraemotus ille longe post eamdem extructam S dedicata basilicam,cum domus extrueretur,meo Da lib. a. minit hisce ς verbis, quibus idem Petrus manifesti mendacii arguatur λς.3 i. Tantam vero, dum ista merentur, fundamenta domus scilicet, experti sumus terraemotus vim, ut una die decem & septem vicibus, alijs vero diebus bis, ter, quaterq. ac saepius etiam per singulos dies sentiremus. Quod certe propter innumeras eiusdem loci sepulturas,necessario tunc violatas, quae sanctorum Brte hominum fuerant,multis tunc contigisse
putauimus: nam raro alias hoc loco contingere solent terraemotus.)nac Leo.quibus mendacissimus conuincitur Petrus.
Haec igitur tibi, Lector,considerada proponimus,quibus intelligas ista. a Petro omnino fuisse conscta,vel si non ab ipso ab alio tamen fuerit ρο- tius asiumentu eiusde scriptis appositu, quo probaretur Simplicius A bas suisse Caninensis,cu tamen neque ex corpore ipsius inuento, si veru fuisset,id necessario inferri possit,illic ipsum esse defiinctu. Na & corpus Carlomanni,quod dicitur ibide repertu, liquet eiusde Leonis assertione d D. Lb. t. ex Gallijs translatum 4 suisse Cassinum . potuit namque accidisse, si vera
σ.7.issi'. essent quae apud Petrum inuenimus enarrata, ut monachi Cassinenses
ad pristin a monasterium instauratu redeuntes, attulerint socii corpus
40쪽
Ieiusdem beati Simplicii. Ceterum nec hoc puto verum, quoniam nondum canoni Eatus, & inter Sanctos relatus reperitur filisse Simplicius, ut corpus eius subtus altare poni potuisset. Nam si canonizatus, & inter Sanctos relatus fuit,ut eo honore Sanctis tantum debito dignus habere tur e quare non a Cassinensibus, vel ab alijs eius memoria aliquando inia uenitur celebrata sitisse In Benedictinorum enim Martyrolono nusquade Simplicio mentio,nisi in recentiore Arnoldi, cum agitur de intactione
eorumdem trium nuper nominatoru, auctoritate non alicuius, nisi Petri diaconi,cuius fides,quam vacillet,audisti. Euanescit itaque,ut tu vides,
quae post quingetos annos& amplius ab uno dumtaxat Petro de duobus Simplicijs adinventa fuit assertio,a qua idem visus est recessisse, cum v
timo suo scripto nonnisi unius meminerit, cum tam antiquiores, ut Paulus diaconus,& alij post eum; quam recentiores, ut Trithemius, nonnisi unum suis scriptis Simplicium nouerint;licet in eo omnes errauerint,dsi putarunt, eumdem una cum Fausto ex Gallia reuersum esse Cassinum. Haec aduersus Petrum, vel Petri nomine scripta dicta sunto, non autem aduersum te, qui non nisi unum, ut reliqui omnes, tuis scriptis profiteris nosse Simplicium, errans tamen cum alijs, dum eumdem constituis A batem tertium Cassinensem.
Post haec autem tua prosequens scripta, inuenimus te sugillasse Baro nium eo, quod numerans Abbates monasterij S.Gregorij,aliquot prae- a par. termiserit . quid tum Non eam suscepit prouinciam, ut Chronicon Abbatum monasterii sancti Gregorij compilaret; sed obiter ea a
tingens , quantum institutum ferret, ad alia tractanda se ex more conuertit . inferius vero dum arguis eum, quod Abbatem Vocet, ' quem ν ι isti ει. Praepositum monasteri j S.Gregorius,quod ita S. Benedicti Regula trade- ωισ.ν. ret, appellarit: hoc est quod disputatur, num eiusdem Regulae S. Benedicti S.Gregorius esset, ut dici possit eadem fuisse nomina praefecturarii. Sed leuia praetermittamus ista, quod nec in his Baronius immoretur. Iam vero adsequentis diei, idemq. tertium atque nouisssimum Coli quium, quo absoluisti opus, conuertamus orationem, cum prolixum se- eundum istud Colloquium tuum iam paucis intelligas consulatum.
NVgaris primum in eo, seu potius calumniaris, quod affirmas ip
ferme tertii Colloqui jς exordio, a Baronio auctorem neminem afferri, qui asserat, quod probare conatur de S.Gregorio, eum non a S Benedicto, sed a monachis prouinciae Valeriae ducere sui monachatus ori sinem: cum sibi astipulantem citet ipsum S. Gregorium, id in dialogis iterum ac tertio profitentem, quo uno selo gaudet, ut confutet omnes tuos. Cumq. his alia rursum subijcis, declamans in eumdem, quasi id non recipiat, quod in hanc diem ab omnibus fuerit traditione recep . tum: d rursum ad tuam hac in re inscitiam prouocas detegendam, cum his arguaris aescire, quid nomen ipsum traditionis ab Ecclesia usu