Specimen historicum de Eumene Cardiano a caeteris Alexandri Magni ducibusrite distinguendo

51쪽

trationis opportunitate, multos non tantum ex Phalange euravisset intersciendos, quos sibi infestos cognovisset, sed ipsum etiam Meleagrum sustulisset rex enim Arrhidaeus, regis titulo contentus , illi omnia gerenda permisit . Interea quid Eumenes egita quitibus, Plutarchus inquit τη μῖν γνωμη προσλειμεν ἐαυτο ὁ Εὐμένης, τω δὲ λόγω κοι9ό τι ἐν ἀμφο

Uc laboribus pepercit, cum equites Babylonem reliquerant, ut partes inter se conciliaret, nec dubito, quin ipse legationibus interfuerit, quas utrimque missas esse tradit Arrianus; cui quidem rei erat aptissimus, quippe qui sagacitate politica excelleret, et ab omnium partium studio alienus videretur. Deinde ille magis magisque sese Perdiccae adjunxit, qui viri praestantiam dudum cognoverat, atque illum omni modo sibi conjungere studuit. Cum vero Perdiccas alios, quibus invisum se esse bene senserat, separare et dimittere conaretur, singulis aliquam tribuens provinciam, quam administrarent , Eumeni, ne praetermissus videretur, Cappadociam, Paphlagoniam et regiones ad Pontum Euxinum usque ad rape.

Droysen l. l. p. I 5. Mamert L l. p. 9-Ia haec omnia uberius Xponunt. Plut l. l. c. 3. P, 49I. I. hinc Arrian. p. XVIII. 6. u. menem statii inter equitiim ductores recenset.

Λrrian. p. XVII l. 28. Diod. XVIII. . Dexippus apud Phothim p. II 5. d. Horach. Curtius X. Io Just. XIII. . Mannera

I. I. p. 4 sqq. D F i. i. p. 39 I.

52쪽

2untem, assignavit, quae tamen maximam partem prius devincendae erant, suis quippe regibus obtemperantes. Effecit ita simul Perdiccas ut Antigonus, cui Phrygia Obtigerat, et quem maxima quaeque mente volvere jam satis apparuerat, aemulum prope se haberet positum, qui illum observaret. Praeterea Perdiccas Antiisgonum jussit, Eumenem in provinciam deducere, eamque ipsi subjicere, qua in re Leonnatus, qui Phrygiae

partibus ad Hellespontum sitis erat praepositus, illi auxilium praestaret Antigonus ero, μετέωρος in η κα περιφρονῶ ἁπάντωs , haec mandata exsequi detrectavit, quia bene intelligebat sic futurum esse, ut opes

copiasque impenderet ad rem, cujus ipse nullam percia

peret utilitatem Leonnatus contra Eumenem secum duxit, et jam illum in provincia constituere decreverat, eum Hecataeus ad eum accessit, Cardiae tyrannus, eum hortatus, ut in Europam transiret, atque Antipatro suppetias erret, quem in Lamia obsessum Graeci tenebant. Simul ille Cleopatrae Alexandri sororis et viduae regis Epiri, litteras attulit, quibus Leonnatum incitabat, ut in Europam Veniret, ipsam duceret, et regnum ita sibi vindicaret. Lubenter hane opportuni. talem arripuit Leonnatus, nec quidquam jam antiquius habuit, quam ut umeni persuaderet, ut secum in Europani transiret Primum quidem umenem cum, Hecataeo conciliare studuit, inter quos dudum suspicio

i tui. l. l. P. 491. 3. . . . .

53쪽

quaedam et dissensio fuerat, quum saepius ab Alexandro hic petiisset, ut Cardiae libertatem redderet. Dicente autem illo, se Antipatrum metuere, cui se invisum bene sciebat, et qui si optime Hecataeo gratis caretur, si ipsum intersecisset, litteras Leonnatus protulit, omnemque rem est professus. Λεγο γαρ - η βοήθεια καὶ πρόφασις, γνωκε δ διαβας ευθυς αντιποιεῖσθαι Μακεδονίας . Eumenes probe intelligens, nil aliud moliri Leonnatum, quam ut totum regnum subVerteret,

eum ipse regiae domus jura defendere constituisset, jam multo minus illius partes voluit amplecti, sed clam noctu ex ejus praesidiis aufugit, cum interscere eum Leonnatus conatus suisset , et cum equitibus trecentis et ducentis peditibus ad Perdiccam se contulit. Is, omnium certior factus, umenis fidem tant secit, ut consiliorum omnium eum participem redderet . Leonnatus vero magnis excidit ausis, et in praelio brevi post cecidit . Perdiccas opportunitatem dimittere noluit, quam illi res Eumenis obtulerant, ut se cum exercitu in Asiam

minorem conserret, ubi Antigonus ejus jussa superbe spreverat. Quocirca initio anni aeta ipse umenem in

Plut. l. l. p. 9I. M. Dron l. l. p. Io R. Mannertia. p. ao. Nepos vita Eum c. a. 4. unde satis Drysii l. l. p. Ioa judicium de Eumenis fuga resutatur, qui hanc fuisse dicit: Minis destem ein errar gegen das ossene Vertraue Leonnata. a Plut. l. l. P. 492. I.

54쪽

provinciam deducere, atque expeditionem contra Aria. rathem suscipere decrevit, qui Cappadociae praeerat iqui tamen, rem praevidens, magnas sibi copias ex popularibus, ceterisque gentibus comparaverat, et cum triginta millibus peditum, equitumque quindecim millibus Perdiccae copias exspectavit. Praelio commisso,

magnam victoriam reportavit, ita ut plurimis interinsectis ipse etiam Ariarathes captivus duceretur ceteris vero incolumitate concessa, regem, quamvis octoginta et duos annos natum, cum propinquis omnibus in crucem egit , regionemque deinde Eumenis curae commisit . Is igitur omnia statim ordinare sestinavit, et locis muniatis praesidia imponens, urbes amicis commisit adminio strandas, quosque voluit, judices et curatores reo. praeposuit, qui omnium curam gererent, dum ipis apud Perdiccam maneret. Non enim nisi aegre ille Eumenem a se dimisit, et eum retinere eo magis v iuit, cum duas Pisidiae urbes aggrederetur, et moras in Λsia minori nectere studeret His persectis cum

De regibus his Cappadociae vide Beck, Anteitiing Eur entis ius de aligem Welt- und Volker-Geschichte v. h. p. 6-iret Diodor Eclog. ex libro XXXI. p. II. Schlosser nivei salinhist. Uebere dc Gesch. I. III. p. 39 sq. Diodor. XVIII 16 ubi vid. IV M. Lucian de Longaevisos.stius ininc Λriarath in Λrmeniam aufugit. Diodor Eci. I. incertum, an Eumenes tum etiam Paphlagoniam acceperit, satis tamen hoc est probabile vid. rvs l. l. D. M. equites Paphlagones enim Eumeni deinde adsuerunt vid. Arrian. p. XXrira licet contrarium eiscere ex Jusia vi. 6. postis. Diodor. XVIII. aa.

55쪽

μ deinde ad Ciliciam pervenisset Perdiccas Eumenem tandem in provinciam demisit, quia ibi quoque bono et fido custode nunc opus esse intellexit, qui Neoptolemum Armeniae praefectum observaret. Ille enim nil parvi mente volvere videbatur, ὀγκω καὶ φρονήματι κεvyλεφθαρμένος, eoque magis metuendus quo minus elistum cum Antigono evitandum esse apparuit. Is enim Perdiccae jussa spreverat, et satis ostenderat, hoe se habere propositum, ut liberum regnum sibi acquireret. Perdiccas eum propterea in judicium vocavit, ut suam agendi rationem defenderet, at ille, hujus copiis se imparem etiamnunc sentiens, in uropam aufugit . Interea Eumenes, cum in provinciam venisset, non tantum Neoptolemum retinuit, eumque, ut ait Plutarchus, ταδε πιλίαις κατείχευ . sed maximo etiam studio sibi exercitum comparavit, quo Phalangem superbam et serocem in ossicio continere posset, et paratus esset, si bellum aliquando oriretur. Iis igitur ex regionis incolis, qui equitandi artis erant periti, omnia tributa remisit, si nomen ad militiam profiterentur, atque quovis modo eos excitare et exercere studuit. Quibus maxime fidebat, ipse equos dedit, Omnes Uer φιλοτιμίαις τε καὶ δωρεαῖς τα φρονήματα παροξυvων καὶ τἀσωματα κινέωσι καὶ μελεταῖς λαπονωs, ita ut brevi

tempore ad sex millia et trecentos equites colligeret ut Arrian. p. XXII. zr Diod. l. l. 23. Plutarch. l. l. c. 4. P. 49

56쪽

Dum his intentus erat Eumenes, filia Ancratri Nicaea, quam Perdiccas sibi uxorem petierat, in Asiam venit, ut jam ei nuberet. Sic enim Perdiccas spem Verat ore, ut Antipatrum, qui Europae praeerat, arctius secum conjungeret. Nunc vero simul litterae Olympiadis allatae sunt, quibus illa Cleopatram filiam ipsi despondit, quo factum, ut dubitaret Perdiccas Nicaeamne remitteret, an sperneret Cleopatram. Consilio igitur convocato, Eumenes suasit, ut Cleopatram ducereti, verum magis ipsi fratris Alcetae consilium placuit, ut Nicaeam praeserret, quam stea, si Antipatri amicitia opus amplius non esset, facile repudiare posset . Quae tamen res non diu latuit. Nam cum Antigonus in Europam venisset, Antipater et Craterus, qui ibi rebus praeerant, eum bene Xceperunt, et rerum certiores facti, zτι τὸ Κλεοπάτρα γαμωας, ευιυς αε μετα τῆς

δυναμεως εις Μακεδονιαv, ως βασιλεύς, καὶ τὸ ηγε Eois τια αυτων προαιρησεται φ, ipsi sese cum Antigono conjunxerunt, bellum cum Perdicca gesturi Antipatro igitur Europae cura committitur, Asiae Cratero, Antigonus, ut videtur, classi praeficitur, eumque ad Ptolemaeum Aegypti praesectum mittunt, ut hic etiam sese cum ipsis conjungat. Huic enim Perdiccas insensus erat, quia Alexandri cadaver, quod in acedonia sepelien i manu. XXII. M. Diod. XVIII. M.

57쪽

42 dum fuisset, sibi vindicaverat , eumque propterea Provincia expellere decreverat. Cum autem lexander

Lydiae praesectus, Antipatro et Cratero significasset, Perdiccam Nicaea repudiata, Eumenem Sardis misisisse, ut Cleopatrae dona afferret, eique nuntiaret, nil amplius nuptiis obstare , illi bellum non diutius disserre, sed jam eum copiis in Asiam transire statuerunt. Interea Perdiccas consilio convocato, deliberavit, ipse in Europam prius transiret, an vero Ptolemaeum aggrederetur. Cum posterius probatum esset , uismenem in si minore relinquendum censuit, ut illis. qui ex Europa venirent, resisteret. Nemini enim majorem, quam huic, fidem habuit, eique omnem in Asia minori auctoritatem permisit. Nam praeter provincias, quas acceperat, Caria, Lycia et Phrygia adjectae sunt , eumque παιξε τω ἐν Ἀρμενία καὶ Καππαδοκι δ αμεω αὐτοκράτορα στρατηγόν, fratremque l-

Cetam et Neoptolemum ejus imperio obsequi jussit, ipsi

vero permisit τοῖς πράγμασι χρωαι. ἔπως αυτος ἔγ--- Praeterea Eumenes copiarum partem secum habuit, nec quicquam praetermisit, quo copias augeret,

Diod. l. l. p. 28 ubi intrum Vesselisinon adtendisse ad A rian. p. XXII sq. aio Strabon. XVII. I. p. v. d. nuchn. cf. oos l. l. P. II3. Λmai p. XXIV. 8. Iustin. XXIII. 6. 4 Plutarch. l. l. c. s. p. 49a Diodor. XVIII. M. Dros l. L

58쪽

suosque equites, quos e provincia contraxerat, cum

reliquis conjunxit. Cum autem adventare Craterum et Antipatrum ad Hellespontum intellexisset, et Macedones, quos Alcetas ducebat, bellum contra illos gerere detrectarent, ab Hellesponto, quo se contulerat, in Cappadociam est reversus. Copiae enim, quas ipse ex provincia collegerat, neque sat magnae neque firmae

erant, quod inexercitatae et non multo ante erant Conistractae . Neoptolemus praeterea opportunitatem tantum

desectionis exspectabat Craterus igitur et Antipater, praesidiis, quae in urbibus relicta erant, deceptis, C pias suas in Asiam transmiserim ubi omnia iis proin spere procedere videbantur, Neoptolemus enim legatos ad eos misit, ut cum iis societatem iniret idemque promisit, se umen insidias esse structurum . Verum haec perfidia Eumenem non latuit, qui eum statim ad se venire jussit, atque detrectantem sine mora a Medi constituit. Is Μacedonicis copiis dens, quas secum habebat, cum Eumene est congressus, atque tum primum Eumenes prudentiae suae in comparando

Nepos l. l. c. s. Dro I. l. p. III. Qui bene monet, satis patere, non ad Hellespontum, sed in Cappadocia hoe bellum ab Eumene esse gestum es Diod. UlII. 37. Λrrian. p. XXIV. 9.s Diodor. XVlH. D. Iul. l. l. man. p. XXIV aa, qui dicit legatos ab Antipatro et Cratero missos Neoptolemo, sed excerptor videtur inale consudisse hane legationem missam a Nemoptolein cum altera missa ab Antipatro Eumeni, ut eum ad tuas paries pelliceret.

59쪽

equitatu fructum cepit. Pedestres etenim ejus copiae jam victae videbantur, cum ille, immissis equitibus, aciem eoptolemi non tantum fugaret, sed omnia ejus impedimenta etiam diriperet, ita ut pluribus interfectis, ipse vix cum trecentis equitibus aufugeret. Phalangem etiam, quae pedites fugientes insequuta esset, Eumenes cepit, et suis copiis adjunxit, ita ut

magno Macedonum numero suum exercitum augeret .

Craterus interim et Antipater legatos ad Eumenem miserunt, qui ei majorem, quam tenebat, potestatem Promitterent, si Antipatro ex inimico amicus fieri vellet, et antiquam Crater amicitiam non desereret. Ille vero noluit sese cum iis conjungere, qui sibi tantum auctoriis talem quaerebant, nec illum deserere, qui in ipso summam fidem posuisset. Sic igitur, ut Plutarchus narrat, iis respondit: Αντιπάτρω - ου av, ἔφη, παλαιος ἰών εχυος υ γευωαι φιλοις, τε αὐτὸ ζόρα τοτις ψι-

δοι ως ἐχθροῖς χρωμευου, Κρατερο δ Περδίκκα διαλλάττειν τοιμος Αναι, καὶ συνάγει επι τοτις ισοις καὶ δικαιοις, ἄρχοντος δε πλεονεξίας, τ αλκουμένω βονι -- σειν, μέχρις α εμπνέη, και μαλλο τ σωμα και τον

βιον, ἡ τὸ πιστι προωε, αι .Quum nulla superesset spes, fore ut Eumenem ad suas partes pellicerent, duces deliberarunt, quid agendum esset Neoptolemus autem, qui nuper ad eos au-

Diodor l. l. Plut. l. l. a Plut. l. l. c. 5. P. 493.

60쪽

fugerat, omni modo eos excitare studuit, ut ipsi auxilium ferrent, facilemque promisit victoriam, cum Maacedones assimaret, si vel Crater vocem audivissent, ejusque vidissent galeam, ultro cum armis ad eum transiituros, quem omnes vehementer desiderarent praeis terea Eumenem dixit, laetum ex victoria et securum facile posse superari. His effecit, ut decretum sit, Craterus cum exercitus parte et Neoptolemo, contra Eumenem iret, Antipater interea ad Ciliciam progrede.

retur. Craterus Vero, rem maturandam ratus, quo

magis ex inopinato Eumen superveniret, statim continuis itineribus in Cappadociam tendit . Quod vero exspectaverat, multo illud secus suit Eumenes enim, ut hostes appropinquare sensit, nil reliquum fecit, quola ab iis tueretur. Primum quidem bene vidit, ore ut Macedones milites pugnam prorsus detrectarent, si cognovissent se contra Craterum duci, cujus nomen omnibus carum erat, quippe qui saepius antiquos Macedonum mores apud Alexandrum vindicasset, si ille Persicis deliciis et mollitie delectaretur. Ut igitur suos ossicio contineret, militibus persuasit, eoptolemum, equitibus ex Paphlagonia et Cappadocia collectis, una cum Pigre adventare de Cratero vero nil quicquam locutus est. Nam cum saepius rem cum praecipuis ram

Plui. i. i. c. . p. 493. Diod XUIII. 29. Just. XIII. 8.Λrrian. p. XXIV. 32.