장음표시 사용
181쪽
Queis tulit externa gavdia nocte Ventis veniam igitur petebat sacerdos quoties pridie uxorio concubitu non vacasset (i): Ille perit Ceniam, quoties non abstinet uxor Concubitu sacris, obsereandisque diebus . I . Itaque sacra postridie adeuntes pure lavabant, Puroque thoro recumbebant (a : uidve pie, dum sacra colis pureque lavari Tum memini, et puro secubuisse thoro . Quod si noctem egissent vino, lustrisque confectam lustrali, eam aqua purgabant, qua sane ratione saepe vates concinunt (3 , casta placent superis: pura cum veste venite, Et manibus puris sumite fontis aquam . Quare nocturnos Persius increpans ganeones , et concubinos , abluendi sceleris avidos ait (U:
Et noctem fumine purgant. Is . I aec propemodum omnia in sacra nostra translata, ac sanctificata, nemo non videt. Non igitur noster ante sacris face dos vestibus umquam induitur, non templum ingreditur, quam lavatio praecedat: Ingressuri templam, est Chresostomus (s . mantis Imvamus: non prius inchoat sacrificium, quam lustrali se primum aqua, deinde clerum , populum denique salutari non sine cantico aspe gat , non se ad secretiora mysteria accingit, nisi tertia usque si, lutione lustretur. io. Quid, quod universis templum ingressuris eaedem pro sus , ac olim gentibus pilae osseruntur, undis copiosae lustralibbus Principibus vero in clero, aut republica viris, nonne idem servatur honos, ac Caesari Juliano servatum accepimus 3 Nonne major Pontifex, postquam se abluit in fronte , populum in ipsomet primo templi limine aspergit 3 Quare non immerito eos increpat Anastasius, qui se s litis putantes levi hac ablutione lustratos, carilesti os coenae impurum admoveant; ita enim ait (C: esuid enim
more illa nefarium magis, ut cum rapinis, improbitate , omnique sceI rum genere oppleti rimus , aqva modica abluentes mantis, sic sacrum illud corpus dioinumque sanguinem pro mundi salute e sum, immundi ac io
182쪽
LIBER III. DISSERTATIO UI. I 6
ret. Nostris denique fuit moribus et illud acceptum, ut post
veneriam noctem, quin et post ipsum quoque maritalem concubiatum, ab ingressu ecclesiae abstinerent Christicolae, nec nisi mundi accederent, ac lavati. Ut enim magnus advertit (I Gregorius: Romanorum semper ab antiquioribus usus filii post admixtionem propriae coniugis lavari, et pur ationem quaerere, et ab ingressu ecclesiae pati
18. Quin immo ipsemet (a Paulus illis verbis : Nolite fram
dare invicem , nisi forte ex consensu ad tempus . ut vacetis orationi: nil
aliud indigitasse videtur, quam proximo sacris agendis tempore a coniugio abstinendnm , ut puri puti Christicolae ad aras accederent . Inde ergo ait Cirillus (3): Qui norunt tempus continendi, ut vacent orationi ; nempe ut cum vestimentis munda ad conventus eccletiae afferant corpora his. Eo cutem indicta haec castitas majoribus nostris adeo curae fuisse videtur, ut auctor sermonis inter Augustinianos non dubitarit asserere: esui uxorem suam agnoverit in die Dominica, aut qualibet alia solemnitate se continere noluerit, qui tunc concepti fuerint, aut leprosi, aut epileptici, aut etiam forte demoniaci nascentur h): ex quibus omnibus, ni pallor, trinum illum gentium morem nostris sui se moribus acceptum, ac perbelle sanctificatum, satis arbitror me demonstrasse. Si quis tamen hos ritus, quemadmodum et plerosque alios, de quibus agemus, ab Hebraeis sumptos malit, non equidem admodum repugnabo,ao. Postquam de lavationibus solemnioribusque pontificum ablutionibus vidimus, de ipsorummet pontificum privilegiis non injucundum arbitror verba facere . Flamen igitur apud Quirites (s quotidie feriatus; quae Tullius haec (63 ait: tam sacerdotes deorum vacationem habeant. A militia igitur et ab urbanis ( molestiis omnino exemptus . Privilegia haec Vestalium collegio intistitum fuisse communia tradit perbelle per haec (8 verba Symmachus: Ut vi tae earum capiti decus faciunt, insigne ducitur sacerdotii vacare mundiribus: quod melius vidimus, ubi de Vesta egimus, atque Vestalib
ai. Tandem quod Romae circa haec juris suit, et in caeteris civitatibus obtinuisse dicendum est . ut ex lapide Gruteriano colligitur, ubi haec habentur (ivi : Quei
183쪽
QUI CUM PRivILEGIO SACERDOTII CENINENfri POTUIss ET AB NONORIBUS ET MUNERIBUs FACILE EXCUsARI PRAEPOSITO AMORE PATRIAERONOREM AEDIMTATIS LAUDABILITER ADMINSTRAvERIT .
Quam igitur Ethnici sacerdotes immunitatem, vacationemque , a vetustissimis Quiritium moribus legibusque obtinebant, eam an ibstites nostri, nostrique sacerdotes, et augustiori jure , optima famne ratione interpellant .aa. Ex eodem fonte promanasse videri possent primitiae aris oblatae, illaeque flamini debitae sportulae, quae Romanam perlustrantibus historiam occurrunt. Nemo enim ignorat, uti nostris nunc aris, et sacerdotibus, ita olim fuisse primitias oblatas, et decimas; id enim a (i Censorino, et a (a Dionysio aperte colligi-gitur . Verum rectius repetenda censetur ab ipsomet naturae j re nostrarum primitiarum oblatio , quae et in lege Mossica d creta legitur: sportulas vero, quae Romanis nedum adsignabantur judicibus, verum etiam iis, qui domus Augustae (3 adscribebantur officiis, ad ecclesias transiisse nostras auctor est Cassiodorus . Quam ob rem in sua episcopus consecratione auri libras viginti patriarchis dono dabant (S suis . 23. At in sacerdotibus quas pontificia nostra indicunt jura . easdem omnino justas parentum nuptias pontificium jus imperabat vetus et quin immo nedum justis nuptiis ortos, verum et ingenuos, et, quod magis est, patrimos, matrimosque, suos esse volebat fi mines: Decem ingenui, ait (6 Livius, decem virgines, patrimi omnes matrimiqtie ad id sacrDium adhibiti. Non igitur spurii, non naturales, non servi, non ingenui tantum, sed ex his patrimi, matrimique delecti. et . L1udabilis quoque in sacerdote membrorum integritas. virtus praefulgens, honestumque ad vitam patrimonium squae omnia sunt nostris indicta canonibus ) veteri quoque pontificio jure praescripta vel ex eo colligi valet, quod tradit per haec (γ precise verba Dionysius: Romulus lege sanxit, ut e singillis curiis legerenturbini, anntim ingressi quinquagesimum, qui IR TE, ac genere ,
praecellerent coeteris, OPES E HABERENT SUFFICIENTES, et
184쪽
LIBER III. DISSERTATIO VI. sos
as. Quid , quod et Romanis sacerdotibus alia multa sacrorum legibus indicta, quae nostris postea nedum laudabilia, sed rata Z Non erit ergo omnino a 3 pix ino: reputare , sanctissimos Urbis Praesules, quae in sacra nostra rite, recteque transferri potuisse censuerint, ea summa sane cum laude tras tulisse, sanctificasse; quod
si multa aliunde deducta, eadem tamen etiam apud gentes olim recepta. Laudabilis enim novi sacerdotis capiti manuum impositio, monogamiae commendatio, bigamiae iuga, justarum cura nuptiarum , saevitia, sordesque a sacerdotio repellentes, quae sane omnia, in nostris sacris inviolabiliter, et caste servantur, ea apud
Quirites jam dudum radices egerant. Quod augustam spectat novi sacerdotis capiti manuum impositionem,de qua Apostolus si dure divino praescriptam , hanc ab ipso vel Numae Romanae religionis auctore indictam , servatamque Livius (a) indigitat, qui de
ipsius met Numae ordinatione agens , super caput ejus ab augure manus ait fuisse impositas .a6. Quod vero ad commendabilem pertinet, commendat ammque sacerdoti monogam iam , quam in episcopo unius uxoris viro Apostolus(33 , praecipit, non alios sane, quam ex ethnicis Tacbtum, ex nostris Ilieronymum , ac Tertullianum proferam testes .
Primus itaque in sacerdotio Vestae praelatam ait Pollionis filiam: Non ob aliud, quam quod mater ejus in eodem conjugio manebat hoc est univirae filia esset. Hieronymus vero (s sibi haec notavit: Flamen unius uxoris ad sacerdotium admittitur: staminica quoque unius mariti eligitur uxor: quae tamen prior Ilieronymo Tertullianus scripserat, qui haec (6) habet: Expiationem delictorum de lavacro repromittit, et si adhtic initiat mitrae, signat illic in fronte milites suos; cel brat et panis oblationem, et imaginem resurrectionis inducit. Quid, quod
et summum pontifcem IN UNIS NUPTIIS STATUIT 3 Habet, et
virgines , habet et continentes: quod et aliis locis fusius ( etiam pertractavit. Bigam iam autem, quam sequioris aevi scriptor Maximus ait (S toleratam, vetustioribus invisam nedum Quiritibus sacra agentibus, sed et vetitam tradit (M Livius , qui justas quoque nuptias adeo Romanis ait commendatas, ut clandestinas eos omnimno improbasse adnotaverit (io . Y a T. V
185쪽
a T. Verum non tam Romano haec in flamine laudabilia, quam quaedam ab saevitia, ac sordibus castimonia, nostris usque nunc a canonibus nedum laudata, sed et imperata. Quem enim simoniae, ac saevitiae flagitium, sacerdotem apud nos aut repellunt, aut damnant, veteres eum apud Quirites damnabant, et repellebant. Quam ob rem Titus imperator non prius pontificatum pro sessus est, quam fide praestita, se nullius futurum caedis auctorem: Pontiscatum inaximum, ait (I Suetonius, ideo se professus accipere, ut puras servaret mamnus, Demque praestitit; nec auctor posthac cujusquam caedis, nec conscitis. quamvis interdum ulciscendi causa non deesset, sed periturum se potius, quam perditurum adjuram. Puras igitur in flamine servasse manus eo non ultima laus erat, ut Horatio satis homo sit commendatus (a :Immunis aram si tetigit mantis . Quare christianam multo magis decuit mansuetudinem puras ita manus a saguinis effusione servandas indicere , ut saevis, et famguinolentis inaccessa forent altaria.
28. At Romanis, praeter saevitiam , nihil tam invitum quam sordes et praetium in creando sacerdote. Quod Petro igitur in Simone monstrum immane fuit visum (3), idem illud apud Quirites nedum humano juri, verum etiam deorum immortalium religioni videbatur omnino contrarium . Quare non solum sordes adhibere, vel praetium in creando sacerdote penitus interdictum; verum etiam habitus sacrorum emptor tamquam religionum eversor, a que repudiator: ut proinde merito Tullius, dum sacerdotia enunciat vendita, ac nummis praesentissimis a Verre collata, haec imo ex pectore verba funditet: sesbus in rebus non solum hominum jura, sed etiam deorum religiones immortalium repudiavit (s .ap. visis quae mores staminum spectant, ad eorum vestes , et insignia veniamus. Tria praecipue in flamine observamus. Apscem nempe, lituum, candidam vestem, eamque lineam; istaque omnia (neque id forte reputetur ad sacerdotes usque nostros deducta esse videntur. Lituum enim, atque apicem, hoc est baculum a summo intortum, thiaramque saecerdotalem suis infulis redimitam , a nostrorum baculo, tiaraque antistitum non absimblem , monumenta pene universa antiquitatis exhibent, prout in
argenteo Pompeii (d) magni numismate , ubi nitide lituus ; tu a
186쪽
genteis Crii (I Caesaris, ubi lituus , et apex ; in argenteis item Marci Volteii, Lentulique (a Spinteris, in argenteis denique Marci Antonii triumviri reipublicae constituendae, Caesaris Augusti. Antonini, ac Marci Aurelii exprimuntur (3 . .
So. Vestem vero candidam , eamque lineam Hebraica in lege imperatam , qua, et nos usque in sacris utimur, et ad talos demissam, nedum apud Romanos, verum apud et Graecos, et Asiaticos . a quibus, ut ait Cicero , ad alios pervenisse putatur humanitas, legimus usurpatam. Ita enim Graecae ait historiae parcns (s Ilerodotus: Linea ferunt vestimenta semper recens abluta, huic rei praecipue vacantes, Lucianus autem nedum vestem candidam sacerdotibus. et pileum attribuit , verum etiam uni eorum antistiti (6 auream sibi notat licuisse thiaram : ita enim ait: Sacerdotes ipsi multi eIAgantur, quorum alii qti idem hostias mactant, alii libamenta fertini: v
itis tota candida, et pileum in capite gestant et si minus autem sacerdos, alius , ac novus unoquoque anno subrogatur . soliisque is purpuream vestem
gerit, et tiara avrea redimitur . Inde igitur est . quod (et) Otho imperator sacra Isidis ( Suetonio teste saepe in lintea , religiosaque veste celebravit. 3I. Non erit sane hic fixodii,st,. hujusce ad nos usque deducti moris causam inquirere . Non aliunde morem lineae induendae v stis in sacris arbitror derivatum , quam ab ipsam et per lineam v stem exhibita puritate . Quid enim magis puriori hominum generi, quam pura vestis aptatur 2 quae vero purior, quam linea Z Jure igitur easdem Plutarcnus causas excogitans, haec (8 ait : Siunt qui dicunt sacerdotes linum gerere ob colorem , quem sos lini habet similem nit
ri aetheris Mundum ambientis et vera autem eorum causa est, quod purum tangi a non puro est nefas i atque nullum excrementum alimenti, nullum resectaneum purum , castumque est. Caeterum ex excrementis nascuntur Ianae , villi, crines , ungues atque germinant . Linum porro a terra n scitur immortali , et vestem exhibet tenuem, ac puram , et est apta omnimbus anni temporibus , minimeque pediculos gignit . 32. Quam ob rem Romanis ubique scriptoribus nil frequentius , quam vestium mentio candidarum , dum sacra loquuntur;
187쪽
Tibullus vero causam et acidit inquiens (I :Casta placent superis: pura cum veste venito. Horatius tandem dies festos non nisi alba celebratos veste nobis
Ille repotia , natales , aliosde dierum Festos albatus celebret. Accipite igitur, Sodales, tamquam vada tuo, di utiae , puritatem in sacris rem esse omnium probatissimam: quare nil miror, si albam . vestem , ut aptius puritatis indicium, atque argumentum , non tam veteres universi religionum cultores adoptaverint , quam nostri summa cum laude , ac ratione duxerint usurpandam . 33. A sacris ad sacrificia ipsa transeamus, in quibus, praeter initialem illam lustralis aquae aspersionem superius recensitam, duo nobis occurrunt, quorum alterum rei divinae principium, finem respicit alterum . Non prius igitur Romanus scandebat aram sacerdos, quam profanos, impiosque homines, ut a sacris seced rent , admoneret. . . . Procul o, procul este profani (3 , Sacerdos Virgilianus exclamat. Horatius vero , dum se Musarum flaminem profitetur , suis a sacris elata voce profanos excludit. Odi profanum vulgus , et arceo . Favete linguis : Carmina non prius Atidita Musarum sacerdos Virginibus , puerisque canto . Hanc vero omni ex parte laudabilem, imperatamque gentis non Sanctae a sacris secessionem, nunci nostram indicare Ecclesiam quandoque sum arbitratus . Vix enim primum adit sacerdos altaris gradum , ac clara hos in impios voce elicit sensus . Devi, discerne catiram meam de gente non sancta et ab homine iniquo , et doloso erue me (S) :re tamen melius perpensa, non audeo id asserere . 3 . Quos autem adstantes sacrificiis retinuerant celebraturi sacra Pontifices, eos, absolutis sacris, leni hac voce dimittebant: Ite, licet: quem sane morem Ecclesia recepit, ac retinet: dum enim
188쪽
LIBER IIII DISSERTATIO VI. 123
ipsissima (I ejus verba hic adnotare : Ora appresso a mite queste cose ii prete licenetiava o uno , come mostra Virgilio quando dicer. . . . dixitque novissima Cerba:
eioe: I , licet: Dolendo mostrare , che ii sagrificio era fra ito ; come orgiancora fanno i nostri preti alia sne deIIa Messa , quando dicono : Ite , Mu
3s. Sicuti vero hostiarum oblatione placari numina putabant veteres , ita, et necessitatibus publicis id exigentibus , majorem quamdam animorum demissionem . ad avertendam deorum iram , supplicationum indictione, opportunam arbitrabantur. Quare cum visa , aut audita prodigia , cum fulmina crebra , cum gravis pestilentia , aut motus terrae mortalium animos exagitarent, supplicationes publico decreto indicebantur: Eo anno , ait (a Livius , prodigia multa fuerunt, quorum a Verruncandorum causa supplicationem senatus in biduum decredit. Quia vero eclipsis causas vetustiorum
Quiritium plerique ignorabant ( quod vel Claudii (3 usque Cae
saris tempore evenisse constat, dum is natali suo , quo Solis des ctus erat futurus, veritus, ne quis inde tumultus existeret, publice edidit causas, ob quas esset eventurus ideo , cum tenebrae interm
diu oborirentur , supplicatio decernebatur nudis etiam quandoque pedibus, ut in primo libro animadvertimus : Supplicatio in triduum ( sunt verba Livii pro collegio decem Dirorum imperata fuit in omnibus compitis , quod Itice , inter horam tertiam ferme , et quartam , tenebrae obortae sunt s) . 36. Cum vero vel crebris deformarentur loca fulminibus , vel gravis urbem, aut campos pestilentia vastaret, supplicationibus numina rogabantur : quod claro idem indicat Livius, qui, ob crebra e coelo dilapsa fulmina, haec (6) ait: Ob fulminibus complura Ioca deformata ad aedem Iovis ut supplicatio diem tintim esset: ob deb-chan em vero pestilentiam haec (v) scribit: Supplicatio ex decemvirorum decreto pro Taletudine populi fuit per triduum , quia gravis pestile
tia urbem , atque agros vastabat:
3T. Tandem quoties terra movisset nedum ferias per praetorem indici, verum etiam obsecrationem haberi moribus (8 commendatum . Igitur non abs re Claudius imperator, Suetonio (y teste: Observadit sedulo, ut quoties terra in Urbe modisset, ferias, adm
189쪽
Cocata concio Ie , praetor indiceret; utque ob dira in Urbe, aut Capitolio visa, obsecratio haberetur , eamque ipse, jure pontificis maximi, commonito pro rostris populo, praeiret. Dum vero haec scribo crebris ita in dies terra motibus agitatur, ut post supplicationes publica aucto ritate decretas, atque iteratas, vetitaque spectacula . obsecrEti nem per annos quinquagenos Deiparae habendam senatus indixerit: quod felix , faustumque nobis, urbique huic cedat universae . 38. Neque primi suis obsecrationibus caruere Christicolae ;tum major supplicatio apud nos invecta, et tres minores additae . quas proprio rogationum vocabulo nuncupamus. Major quidem (i Gregorio, minores communius Mamerto Viennae antistiti velut primis referuntur auctoribus, quasi non ante quintum Ecclesiae seculum in nostra illatae fuerint ecclesiam. Ita enim de majori ait laese (a Gregorius: Solemnitas annuae devotionis nos , fratres dilectissimi,
admonet, ut litaniam, quae major ab omnibus appellatur, sollicitis, ac d Cotis debeamus, auxiliante Deo, mentibus celebrare. De minoribus vero Sidonii testimonium habemus Apollinaris, qui haec (3 scripsit: suidquid illud est, quod otio, aut negotio vacas, in Urbem tamen ni fallimur , rogationum contemplatione reUocabere , quarum nobis solemnitam tem primus Mamertus pater, et pontifex, reeterentissimo exemplo, utilissimo experimento , invenit, instituit, indexit .
3 v. verum quidquid plerique sentiant neque majoris Greginrium supplicationis , neque Mamertum fuisse censeo minorum auctorem ; sed geminos potius horum solemnium reformatores, seu .
ut itam dicam , concinnatores fuisse arbitrabor. Quo enim modo majorem a Gregorio invectam quis credat supplicationem, quam ipse nedum annuam praedicat, sed majorem ab omnibus appellatam pronunciat 3 Quomodo annua Quomodo major ab omnibus nuncupata Quomodo jam omnes noscebant, si ipse primus invenit Propagatam ergo potius ab eo quam inventam, concinsatam, quam
institutam merito reputabimus .
o. Quod de Gregorio diximus, de Mamerto asserere non dubitamus . Licet enim Sidonius verbis affirmaverit conceptissimis , invexisse, instituisse Mamertum, adhuc tamen in sententia maneo; Sidonioque Sidonium objiciam , qui meam muniat profecto sententiam . Non enim inficias ibo, supplicationes per Mamertum certo ritu sancitas , ac meliori fuisse , ut ita dicam , ordine designatas;
190쪽
LIBER III. DISSERTATIO VI. I s
at supplicationes omnino inventas , invectas, institutas suisse inficior; idque Sidonius ipsemet quam luculenter ostendit dum sus
quentesque , utque sic dixerim , oscitabundae supplicationes . Supplicationes igitur ante Mamertum nedum inventae , sed et in ecclesiam invectae, sed et quintum ante seculum institutae, licet vagae, et oscitabundae. Reibrmator igitur, concinnator supplicationum Mamertus, non inventor , non invector, non institutor . T. Caeterum uti veteres ad averruncandam deorum iram, atque arcendas longe fulminum , terrae motuum, pestilentiae, cathmitates supplicationem instituerant, ita , et sanctissimi Ecclesiae praesules idem fuerunt opportuna supplicationum invectione promsessi , in quibus ad pestilentias, terrae motus , tempestatesque s noras avverruncandas Deo optimo maximo preces funduntur. Quinimmo cum in quibusdam forte regionibus belluarum copia ferocium id effecisset, ut civitates sine hominum detrimento esse non pos sent, fuere supplicationes, ad comprimendam ferarum iram indie-tae , ut clare nobis Avitus, et Gregorius Turonensis indigitant (a , Quam ob rem in volumine illo quod (3 sacerdotale appellamus, haec serme habemus: In aliquibus ecclesiis solent portari dracones, et Ivpi super perticas , ad denotandum, qtiare instituta fuit haec processio . a. At nedum ethnici, cum publicae urgerent angustiae , victimis, supplicatione , jejuniis , nudipedalibus . ad arcendam
deorum iram numina placare tentabant , verum etiam cum voti compotes fierent vitatas post aerumnas, ac tempestates, seu recuperatam ob valetudinem, donariis templo appositis libentes merito vota ipsa solvebant: quem sane morem et nos accepimus, acceptumque summa cum religione servamus. Antequam vero in hane sententiam descenderem, diu, multumque dubitavi num morem hune
potius ab eo Philistinorum exemplo deducerem, de quo primo Regum libro nobis est traditum. Populi enim illi mariscis amicti,
muribusque percussi, aureos an os, muresque, Deo donandos censuere. Verum, re melius perpensa, nostrum a gentibus potius deductum fuisse morem sum arbitratus. Philistaei namque, non prinsalute suscepta, sed pro admisso scelere vota exolveriant. Dec suspensa apud arcam reliquerunt, sed in quadam posuere capsella aquae duae res a more longe absunt nostro: ita enim Philistaei loque
Sidon. Apollinae. Ald. S. Avie. in Sermon. Rogam et M -- do aditi Gregoc Turon. hiata. R. c. I