장음표시 사용
191쪽
Haec quidem tot malorum origo partim ex mendacijs, ac callida horum Pseudoprophetarum pei suasione; partim ex gregis insipientia, ac stulta illius credulitate profecta fuit: at vero prima horum malorum causa, ea sola est, qua hic Vates ultimo loco collocat. aeuiasilicet, non estis missor. Inde enim Pseudoprophetae luporum more in gregem grassari coeperunt: inde somniatores falsa doctrinarum, ac dogmatum somnia pro Dei reuelationibus obtrudere ausi sunt; cum nullus eis Pastor obsisteret: inde Populus mendac ijs credere, ac Haereses oriri coeperunt; cum eum a se
Pastorem abiecit, qui veram fidei diiciplinam, dono sibi , Deo collato, sartam tectam, ac perpetuam in ovibus sibi subiectis confirmat. Quamobrem (Prudentissime Lector infausta aliorum ruina, melius. si sapis, tibi consule . At neque hic calamitatum finis: cum enim visibili capiate abiecto, Christo inuisibili capite se frui existiment; eo proculdubio orbati, Acephali, ac sine capite incedunt: ac velut ille loc ustarum Grex: de quo Ioannes Apostolus in Apocalypsi. Ei defumo putei inquit exierunt locu te in temram &c. cir habeban verse Angelum abi si, cui nomen HShraice Abadon, Graece autem Apothon, Latine habens uomen a
terminans. nullo duce, aut capite , praeterquam Angelo abyssi potiuntur. Abut (optime Lector ut crimen fratribus imponam , aut contumelias augeam; pro quibus,testis est mihi Deus,
cuperem anathema esse, ut & ipsi salutem consequerentur; quin potius vehemeter eorum casum deploror atque amico consilio, ab eo omnimodo subleuandos curo. Res enim
adeo perspecta est: ut si Cypriano, ac post Cyprianum, Au- iustino dicere licuit. Non habet Deum Patrem, qui non hau Ecclesiam Matrem. Non ego Christum illis caput eripio: sed illi hac ipsa ratione se a Christo capite diuulsos ostendunt, quod veram Ecclesiam, quae Domini voce super Petrum fundata est ivt ait Cyprianus Matrem non aSuo
192쪽
YD Orthod. Con ultat. Par. I. Perpende (obsecro num ij Christum caput sibi uendia care queant; qui ipsius diuinitatem crccis sunt si enim Iudqi Christum ob id inuisibili sus synagogq caput non
habent, quod eum impie Cruci affXeri te Quid de Luth ranis sentiendum erit; qui Christi diuinitatem atrocius,qua Iud si crucifigunt, ac perimunt Hinc Anibrosius. Dete. Ambe. lib. I arida (inquit Iudaei, qui carnem Domini crucifixerunt e d 3. de situ, testabiliores tamen eos arbitror, qui Divinitatem Chrisi cruci subditam credidertini. Num eorum Christus Ecclesis c put esse potest: qui cum Arrianis illum secundum diuinam naturam Hom num mediatorem, Ad uocatum , ac tandem Patre minorem esse docent Cum Asterianis a Patre secundum Deum genitum esse negant e Cum Nestorianisi unicam illius personam discindunt e Cum Agnoitis, ac Gnosticis ignorantem allirmant Cum nouis Manichcis uera illum carne expoliante Qui Patrem omnipotentia Exuunt, ac scelerum omnium Auctorem constituunt qui homines a Spiritus Sancti adoratione, atque inuocatione avocante qui denique cum tota Trinitate bellum gerunte Hqc Lutheranorum, Caluin illarum, Anabaptistarum, Puritanorum, Protestantium, Luulnglianorum, Sacramentariorum, aliorumq. sectariorum, Ecclesia est, quq cu Christum Dei Filium indigne tractet, ac sua perfidia expellatrperperam illum sibi caput inuisibile uendicat. His accedat, quod Christus Apostolos , qui Pastorum Ecclesie personam gerebant, apud Lucam alloquens, ait Luc. Io. aeui vos audit, ne auisit; qui vosspernit , me pernit . unde ualidissimae aduersus nostrae tempestatis Feligionissas ratio ducitur. Nam cum hi Petri primatum a Christo institutum hostiliter oppugnent, O Romani Pontificis successoriam potestatem, non tam spernant, quam grauissimis contu-imelijs afficiant, ut notum est: ea enim est Lutheranorum,&Caluinis arum uox, seu potius ululatus ; Papam csse uetu Antichristum, Babylonicam me tetri cxm, Draconem uenenatum, Diaboli administrum, hominem peccati, filium petab
193쪽
Perditionis: sane excusari nullo modo possunt: quin eoru crimen in Deum ipsum redundet, cuius potestatem toties probatam in eo effulgentem spernunt,maiestatem blasph inant, leges contemnunt: quo fit, ut eo magis se a Christo nuisibili capite alienos ostendant, quo crudelius in visibia
te ipsius caput deseuiunt. Cofirmatur haec ratio ex 2. Re 8. nam cum Israeliticus populus Samueli, quem Dominus iudicem populi constituerat, ulterius obtemperare r nu
ret , & Regem sibi postularet, Samuelem id aegre ferentem
Dominus his verbis affatus est. Non te abiecerunt edne regnemsuper eos. Ex quo manifestum est, qui constitutos a Deo Praesules non agnoscunt, aut contemnunt; aperte in
Deum esse rebelles. Quapropter cum aduersarij Romanum Pontificem, quem Petro in Ecclesiastica Monarchia successisse nemo iure dubitare potest rindignis conuiciis, ac scommatibus a se abijciant; ijs certo persuasum esse debet, se non hominem, sed Christum, cuius Vicariam potem statem obtinet; abij cerer atque eo se indignos praestare , qui Christo inuisibili capite fruantur Postremo Christum caput habere non possunt,qui inter Christi oues non habentur. Christi enim oves vocem eius audiunt,&sequuntur eum: ut apud Ioannem Iegitur. Atqui scripturas mutilant, & Christi Eua igelium falsis inte pretationibus corrumpunt : Qui nouam doctrinam praedicat, praeter eam, quae ab initio tradita, & accepta fuit. Qui Ecclesiastica dogmata impugnant, Concilia parui pendur,. Patres conuit ijs opprimunt, antiquitatem sepeliunt,ut nomuam, ac inauditam doctrinam obtrudant Qui Sacramenta euertunt, Inseros tollunt, bona opera reijciunt, legis, ac
Euangelij obseruantiam fugant, Dei Matrem inhonorant, Sanctos cum Christo regnantes sua gloria expoliant: pro Castitate libidinem, pro voto Apostasiam, pro Iuramento
periurium, pro Magistratuum obedientia contumaciam sPro Pace arma, ac discordias disseminant: quis hos Christi Vocem audire, aut inter Christi oues recenseri sibi persuadeate
194쪽
proculdubio primam a Deo originem, ac inta tutionem sibi vendicare debent, ne humanae credantur: quo fit, ut ea duntaxat diuina institutio censenda sit, quae a diuina auctoritate sibi testimonium sumit . Alterum fundamentum est. Ecclesiasticum ius, & potestatem, neque ex naturali iure, neque ex iure gentium , aut humano; sed ex diuino tantum iure descendere. Quod inde potissimum tibi perspectum sit; quod ius naturale adca tantummodo,quae naturalia sunt, & naturalem inter se ordinem habent, sese extendit. Humanum vero in ea solum potestatem habet, quae ex hominum constitutione fluunt. Porro neutrum ad res diuinas iudicandas pertingit: quae cum altioris, ac supernaturalis ordinis sint, omniunaturalium, ac humanarum legum vim, atque auctoritatet transcendui. Neque enim ius naturale, aut humanum ad
Fidei, aut Religionis iudicia unquam peruenit; cum ea, quq Fidei, ac Religionis sunt, non a natura, , et ab homine; ted
a Deo duntaxat ortum habeant: ac naturae, & hominum vires in immensum excellant. Nam qua ratione naturae
ius de Incarnationis mysterio,de Virginis Partu, de vilitate Essentiae, ac Trinitate diuinarum Personarum, si quae in his controuersia oriatur, iudicare posset; quae omnem humanae ac naturalis intelligentiae modu excedunt aut quomodo ius gentium, &ciuile,quod ab hominibus ortu est, de ijs, quae Dei sunt, ac diuina potissimum reuelatione pudent, iudicium ferre: aut secus, quam quod Deus ipse di. spositerit, decernere valeat Cum igitur Ecclesiastica potestas circa res sacras,ac diuinas vertetur, quae vel ex Dei reuelatione, vel ex diuina auctoritate manant: sanc luce esarius tibi exploratum esse debet, eam non ab humano, aut naturali; sed a diuino tantum iure esse profectam . Ex quo tandem illud consentaneum elicias, necesse est: quod suprema Ecclesiastica pomtestas nulli prorsus inesse credenda sit, nisi cui diuina a ctoritas inesse decreuerit. I . ta
195쪽
rvo Orthod. Consultat. Par. I. His itaque certa veritate constitutis . nonnullis argum E-tis (Prudentissime Lector tum ex sacrarum literarum penetralibus haustis, tum ex veteris Ecclesiae doctrina,ac varijs rationibus depromptis, rem tibi demonstrare aggredior. Primum est; quod in nouo Testamento (quid enim de veteri sentiendum sit, postea explicabitur. nulla Euangelicarum, aut Apostolicarum scripturarum,sive Traditionum auctoritas reperiatur, quae Ecclesiasticae potestatis summam Regibus, aut Principibus secularibus inesse decreuerit: quo fit, ut nulli Regum aut Principum seculariuca in inesse credendum sit. Argumentum firmum, ac stabile est, ex ipsa iuris diuini natura depromptum: quae sane id postulat, ut nihil diuino iure statutum, aut ab eo pendes
esse credatur; nisi quod diuina aliqua scripturarum, aut sacra ruin Traditionum,quae vel per leti tima Generalia consilia, vel per Ecclesiae sanctiones declarant ur,auctoritate 3 firmatum sit.
Perlege igitur (Lector omni studio noui Testam et i scripturas: scrutare solicite Matth qi, Marci, Lucae, ac Ioannis Euangelia: cqterorum quoque Apostoloru scripta, & Ap stolicas Traditiones omni diligentia intuere; vide, num aliquod ex his tibi testimonium, aut argum Etum erumpat, quo haec Regibus in Ecclesiam potestas a diuina auctoritate manare probetur. Non iniuste ad diuinam auctoritatem prouoco; qui enim ea, quae sacra, ac diuina sunt,
iuste possidere contendunt: diuinum quoque testimonium proferant, necesse est; quo illa ipsa iuste possideant.b At certe diuina omnia testimonia Regibus silent, neque ulluprorsus illis in hac re laesagium serunt: Quid igitur e num id sacrae potestatis Regibus, aut Principibus,qui in secularium personarum ordine collocantur, diuino aliquo munere collatum esse, absque diuina auctoritate, credendum
erit An non iuste ab ijs quaeri potest: quisnam in res diuinas
ius illa dederit e quis sacram potestatem contulerit e quis
196쪽
Regula VIII. XIIIudices in causis Fidei,& Religionis constituerit quis tandem illius Imperio Ecclesiastica omnia subiecerit e Nam
cum Regum, ac Principum potestas suis terminis contenta sit, si illius originem, ac amplitudinem inspicias; quem asmodum eam ex hominibus ortam, &iure gentium in orbe inuecta in fuisse perspicuum est: ita eam totam circa humana, ac temporalia potissimum versari ipse Regiae potestatis usus, ac finis apertissime declarant. Quorsum enim Regia potestas instituta fuit (teste Apostolo msi in quietam, ac tranquillam vitam agamus Vides (Lector vlain , ac finem ciuilis potestatis huius tantummodo viis temporalia attingere. Quod enim Reges ius administrent, quod Magistratus instituant, quod vitia legibus cohibeat, quod flagitiosos puniant, quod malorum vindices existant, quod hostes debellent, atque alia Regis munera erga subiectos sibi populos obeant; eo tantum spectant, ut temporariam Regni pacem, ac tranquillitatem sartam tectam servent. Hic Regia potestas suae amplitudinis metas defixas habet. Hic sistit politicum terreni Regis Imperium: neque ultra diuinae scripturarum leges quidquam Regibus tribuunt. Chrysost. audi de hac re ita disserentem : Quamquam (inquit a Drandus videtur thronus Regiun tamen rerum terrenarum admiani ratione ortitus est, nec praeter potesatem hanc, praeterea quicquam habet auctoritatis. Quod cum ita sit, quo iure igitur, aut quo titulo Ecclesiasticam in sacra,vel sacros homines iurisdictionem sibi arripere valent Quae cum a diuina auctoritate fluant, tanto Regia ipsa potestate maior
est, quanto res diuinae humanis longe antecellunt. Perpende obiecro, ex utriusque ortu, ac institutione ;quo discrimine, & Ecclesiastica, & Regia potestas inter sedistinctae sint; ut ex illarum comparatione addiscas, quam a diuina institutione alienum sit, sacram hanc Regibus iurisdictionem tribuere; quamq. religiose Reges Ecclesiasticam potestatem, velut superiore in alijs suspicere,atque ab illius usurpatione animum compescere debeat. Equidem
197쪽
i set Orthod. Consultat. Par I. nulli dubium est; Regum, ac Principum in subiectos Ima perium, primum ex iure gentium ortum habuisse; tu a Deo, et iustum, ac legitimum confirmatum fuisse; quod ex ipsa script uiarum serie ( vi cstera argumenta praeteream satis manifestum est. Neque enim, vel ante, vel post diluuium ulla unquam in sacris literis Regiae potestatis mentio facta reperitur, usque ad Samuelis tempora: cu Israeliticus populus Regem a Samuele illis verbis postulauit et Co irae
I .Reg. 8. nobis Regem ut indicet nos, sicui ct timuero habent nationes.
Ex quo sane exploratum est, eam prius iure gentium apud csteros o bis populos introductam, ac receptam fuisse- , quam in Hebraeo populo a Deo confirmationem acceperit; aut ullam in scripturis institutionem sibi vendicauerit. Quin etiam Christus ipse apud Lucam id ipsum videtur annuere: nempe Regni ius a gentibus ad Dei populuin translatum fuisse, cum ait: Reges gentium dominantur eorum, ei Luc. t. qui potestatem exercent super eos, b nesci vocantur Vos autem
ponsic Atque hinc peripicuum fit, illud neque immediate
a Deo eiu uxisse, neque ex natui ali iure ortum habuillet i; cum tot secula, quq diluuium praecesserui, illud non agnouerint . Adde, quod si aliquo, vel diuino, vel naturali i re illud inter homines sancitum esset; id nulla posset hominum lege , aut consuetudine mutari. Cum tamen pleraq. Regna in Rempublicam versa,multos etiam Reges a Regni sede depositos, ct quam plurima impei ia in orbe extincta, . ac solo hominum arbitrio mutata esse constet: ac demum uniuersa orbis R egna in Democratiam, vel Aristocratiam solo populorum contensu mutari posse, exploratum sit At vero Ecclesiastica potestas, ante omnem temporalis Regni sedem, a Deo immediate in orbe instituta fuit: Primum quidem in Priscis illis priorum seculorum Patria chis,qui ab Ada, usque ad Moysem sacerdotio iuncti sunt: tum vero in Hebraeo populo; cum lege a Deo lata Aaron in Pontificem consecratus fuit, &Ecclesiasticarum rerum summa illi diuini tui collatasut ea in posteriores Pontifices
198쪽
Regula VIII. Is 3 illius successores usque ad Christum transfunderetur. At quanquam prioribus hisce seculis , qut Christum praecesserunt, Ecclesiasticus Principatus, praesertim in Hebr opopulo, illustris esset; illustriorem tamen a Christo institurionem accepit; cu primus noui Testamenti Pontifex, non modo diuinam Pontificatus institutionem, quae in prioribus orbis temporibus antelerat, ipso usu comprobauitaverum, &noua potestatis erectione antiquum Pontificatum auxit; ac diuina auctoritate roboratum in Petrum , quem sibi in Ecclesiastico Principatu vicarium elegit, ac in caeteros Petri successores perpetuo transfundendum transtulit.
q eum ita sint (Lector qu so candidis oculis intuere, quam longe Ecelasiastica potestas Regiam antecellata Illa enim cum a diuina auctoritate prosecta suerit :& orbgine prior, st. institutione nobilior, ac prqstantior euincimtur. Haec ex iure gentium, & hominum consensu progenita, tanto illa, & genere inserior, & institutione ignobilior est, quanto humana a diuinis ,&hominum instituta a Dei legibus distant. Illa homines ad superna pri mi a capessenda su apte natura, ae institutione disponit; dum media, tum ad fidem, tum ad Iustificationem parat; da pios, temperatos, ac diuinis Iegibus obsequentes esse iubet: &ca tandem in hominibus vitia cohibet, quq ciuilis Regum potestas impune tolerat, ac dissimulat. H temporalem tantummodo Regni pacem, ac ciuium concordiam politisca sua administratione prosequitur. Denique inter Regium, de Ecclesiasticum Principatum id discriminis inte cedit; quod ille velut corpus, hic tanquam spiritus inra
gruin, cpe festum Christianq Reipublicq Imperium eo Aixuunt. Illa enim, qiit ad corpus spectant, potissimum
curat, utpote cuius finis tantum sit temporariam ciuium tranquillitatem modis omnibus tueri. Hic vero ad anim Tum lalutem tendit, ac potiora bona, iis apud Deum semposita sunt, sibi tanquam finem propollia habet. Hinc iam
199쪽
i s Criloae cinsuli. Par. I. cile tibi licet colligere; quod sicut anima corpori prestari sic fieri necesse sit, ut Pol ticum Principatum, qui Christianae Reipublicae quoddam velut corpus est, Ecclesiastica potestas, velut anima, antecellat. En Gregorium Na-Zian Zenum Reges, ac terrenos Principes opportune his verbis docentem: fiuid autem vos Principes, O Praefecto ad vos enim iam nostras conuertit oratio &c. An me libere loquentem aequo animo feretis Nam vos quoqtie lex Christi imperio meo, ac throno subi cit imperium euim nos quoque gerimus addo etiam praestantius, ct perfectius et nimi vero a quum
est bisum carni fasces submittere, ct caeleesia terrenis cedere. Quid (Lector an non ipse naturae ordo postulat,ut cormporis operationes animae potius subijci, quam prcesse debeante & quamuis anima corporis actiones non impediat; spiritus tamen functiones in hominis imperio principem
locum teneant, necesse est: ne natura ordo perturbetur:
Ita plane fieri aequum est, ut utraque, & Ecclesiastica, &Regia potestas hunc inter se ordinem habeante ut in hoc Christianae Reipub. corpore, Ecclesiastica, tanquam spiritus,praesideat; atque ita Regiam potestatem,velut pr stantior, ac diuinior, antecedat ; ut tamen proprias illius functiones non impediat; aut illius actibus sese immisceat; nimsi interdum a recta ratione exorbitent, sed ijsdem ad proprij finis consequutionem adminiculetur. Regia vero potestas, velut caro spiritui, Ecclesiasticae potestati ita subiectam se exhibeat; ut ab ea in his,quae ad Deum, ac spirituam
lem Regni statum spectant, quid agendum, quidue seque dum sit, expectet; eamq. sibi in ordine ad Diuina superiorem agnoscat. ' -
- Quid obsecro e an non ipsa Dei lex, ac ratio prohibent,
vi caro animae dominetur an non rerum ordo in uerteremtur, si filius in Patrem sententiam serret e Pater a filio dilabplinam susciperet e si discipulus doceret; Doctor addisceret Si non oves a Pastore, sed Pastor ab ovibus pasceretur Si membra caput sibi subis cereat; caput a membris
200쪽
Regula VIII. isspenderet Ita totius Christianae Reipublicae ordinem inuerti necesse est, si Regia potestas imperet, Ecclesiastica
e Quapropter Reges sapienter agnoscant, se Ecclesiae Glios esse, non Patres; fidei discipulos, non Doctores; oves, non Pastores; membra tandem, quae Ecclesiastico capiti decet esse subiecta, non capitis praelationem praeseserre et ac demum se in laicorum ordine collocari novi ignorent: quos propterea sacris Ecclesiae ministris non praeferri, sed lubijci oportet. Nam ut egregie docet Chrysostomus; Asi uis termini Regni, alij termini Sacerdoti e hoc Regnum illo Chtylas.&maius est neque enim erum his,quae videmur hie, claratur Rex, ve xb neque erum gemmis illi a xis, neque ex auro, quo amictus est,is- hy ' ''het a Bimari Rex. I e quidem ea, quae sunt in terris sortitus erat admini anda . caterum Sacerdotis ius exsuperati descem due Ruacumque enim ligaueritissuper terram erunt ligata,ctis Cato . Regi ea, quae hi unt, commissa sunt; mihi caelesia . Tum paucis interiectis. Regi corpora commissa sunt, tace
doti animae; Rex maculas corporum remittis, SacerdoX autem
maculas peccatorum; I e habet armasensibilia, hie arma spiriam alia; Ille bellum gerit cum Barbaris, mihi bellum es aduerastis daemones. Maior hicprincipatus; propterea Rex caprae suta
mittit manui Sacerdotis . : . , a
Ex his facile eorum obiecta diluuntur, qui Regiam, &Sacerdotalem dignitatem ipso naturae iure conluctas esse contendunia eo quod ante legem Christi, & Moysis ; cum ius tantum naturale seruareturi ijdem in populo Dei esset Reges, & Sacerdotes ; nec Sacerdotium a Regno disti gueretur: ut palam est de Melchisedech, Abraham, & reluquis Patriarcharum primogenitis, qui simul Sacerdotium cum Regno assequabantur: ex quo tandem inserunt, Regnum ipso iure naturae cum Sacerdotio coniunctum essercum vero naturae ius integrum maneat in lege gratiae (neque enim gratia tollit naturam: aut Christi lex data est ad