장음표시 사용
281쪽
r 3 8 Orthod. Consuae Par.II. mani Pontificis principatum seculis pro Christi fide tuemda passi sunt An non eos pro haeresi, quae ubique strast batur, non autem pro vera Christi fide, quae iam extincta . erat, passos arbitrari qquum est Quid de tot priorum temporum Patribus Cypriano, Irenaeo, Augustino, Hieron vis mo, Ambrosio, Athanasio, Cyrillo, Chrysostomo, atque alijs, quos ij nobiscum sanctos, & Catholicos vocitant, ac verae fidei aliquando Doctores appellant, secum iudicant
Nuin eos extra veram Ecclesiam, quae nai tibi extabat, sanctitate floruisse existimant e cum extra Ecclesiam nulla vera, neque fides , neque sanctitas esse possite Quonam tot generalia si oncilia aduersus Haereticos celebrata euasere,
quae nec ipsi audent respuere Tot Potifices, qui pro Christo sanguinem fuderunt Tot Episcopi, qui post Apostolos admirabili vitae sanctimonia in Ecclesia praeluxerunt Hisne haeresis, aut Apostasiae maculam inurent, quorum saniag line, fide, & doctrina Christiana Religio in orbe aucta, &propugnata fuit Si Romana Ecclesia post Apostolos Apostatica fuit,ae
Antichristi sedes euasit, quomodo, cum esset errorum Magistra, aduersus hqreses omnes, quae post Apostolos in Ecclesia ebullierunt, tam acriter decertauit, ut eas ab Ecclesia expulerit s Nouatianos, Sabellianos, Manichaeos, Donatistas, Arrianos, Eunomianos, Nestorianos, Eutichianos, ac innumeros fere alios haeresum auctores, quos ipsi nobiscum vel ut Haereticos damnat, verbo, scripto, auctoritate profligauit An non una Romana Ecclesia de Alei. rpic qua D in antiquissimus Pater ita scripsit. Ecclesiam viva in . Alexand . solam, Catholicam, O socolicam agnoscimus; quasicut nun- diuis , qvssm e Grassri potest, etiamsi totus mundus eam oppugnare
. ' instituat sic omnem impiam mereticorum incursionem euincit,
ct Hrofligat. Haereses vero cum non nisi verae Ecclesiae doctrina expelli queant et an non inde explicatum est, Romanam Ecclesiam in fide semper incolumem suisse e Postremo cum Christus perpetuam sui ipsius praesentia, quae
282쪽
Co I. I. 23squq non nisi vera fide haberi potest, Ec clesiae promiserit
illis verbis . Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus urique ad Ioan. as. coninummationem seculi. cum eum Gabriel Angelus in domo Iacob, nempe in Christiana Ecclesia, uti Patres exponunt, in aeternum regnaturum esse autumet. Et regnabit IU Lae. t. dsmo Iacob in aeternum. Cum Ecclesiae suae Christus spiritum veritatis perpetuum comitem fore aifirmauerit. Et ego Ioan. t . rogabo Patrem, O alium Paraclitum dabit vobis, Ut maneat vobisum in aeternum,spiritum veniatis. Denique cum Ap stolus Ecclelia in firmamentum, & columnam veritatis esse praedicet. omas, quomodo te oporteat ambulare in domo Dei, quae es columna, O rmamentum veritatis. Qua rati
ne ij Romanam Ecclasiam, quae ipsa Ecclesia Apostolica est, in Petro extructa, vel statim post Christi tempora, vel, ut Caluinus aliquando sensit, post quingentos ab Apost lis annos toto orbe perijsse . atque horrenda Apollasia a Christo desecisse, effutiunt Quod si Romana Ecclesia o
tota acclamante scriptura, inocciduam fidei veritatem nullo unquam tempore, aut temporii iniuria delendam a Domino accepit: ut perpetuo florens , inuicta, firma contra omnes haereses staret, ac de omnibus triumpharet. Vite- statur Augustinus de fide ad Cathecum. his verbis. Ipsa Aug.de fides Ecclesiasancta, Ecclesia una, Ecclesia vera, Eces a Catho dcae. s. lica, contra omnes haereses pugnans. Pugnare potest, expugnari tamen non potest. Hiare es omVes de illa exierunt , tanquam inutilia sarmenta de vite praecisae ipsa autem manet in radiacessa, in charitatessae portae inseri non Vincent eam. Iam tecum perpende (Lector prudentissime quid de nouitiis Lu- theranorum, Caluin istarum, Protestantium, Puritanorum, atque aliorum Ecclesijs tibi sentiendum sit: quibus Roma.na Ecclesia ab initio bellum indixit, ut veram , & Apostolicam fidem, cuius ea sola legitima hqres est, a Petro insistuta, ab eorum erroribus vindicaret. - Sed ut eo redeat, unde nostra deflexit, oratio. Ex his
tibi perspicuum esse potest: In Romana Ecclesia perfectam Gg a co
283쪽
r go Orthod. Consiustis. Par. II. corporis unitatem , quam vers Religioni ex Apostolo nece stariam esse docuimus, non obscure elucere. Quam etiam alio argumento ex ipsa corporis natura, & constitutione ducto, prosequi lubet: Nemo enim ignorat, corpus tunc unum, ac simplex appellari, cum in plura corpora nodi scinditur, sed unius duntaxat naturam, ac unitatem 'retinet: Hoc modo & de verae Religionis corpore sentienduest: ut scilicet illud tantummodo verae Religionis corpus habeatur, quod in sectas, tanquam in diuersa corpora , nunquam aut olim, aut hoc quoque tempore disiectum sit. Porro h qc Romanae Ecclesiae perpetua dignitas fuit, ex qua vera, & Apostolica demonstratur, quod ea nullo vnquam tempore in sectas, aut varia Religionum corpora disesecta fuit. Quamquam enim ea saepe haereses in se insu
gentes, non raro schismata passa fuerit, nunquam tamen
ijs consensit; sed tandiu cum illis pugnauit, quoad de illis
triumphum revexerit. quod sane omnibus exploratum est, qui illius victorias aduersus Maia chqos, Arrianos, Donatistas, Eutichianos, Sabellianos, Pelagianos, ac csteros
Equidem meminisse debent, cu Arriana hqresis (vtcq-teras taceam) velut altera Bellona ubique furias despum,
ret, & una Alexandria non contenta, Rehum arceS, ac Imperatorum aulas obtinuisset,& quam plurimas Christianas Ecclesias suo furore occupasset, ac demum ita omnia sere Ecclesis membra inuasisset, ut nullus Catholic; fidei locus pene relictus videretur: nunquam tamen id a Romana Ecclesia consequi potuisse, ut cu ea foedus iniret, aut breui aliquo tempore illam in communionem reciperet. Diu quidem illius furores, ac persequutiones perpessa suit, ac innumeris modis contusa, at scindi, ac in sectas diuidi non potuit: id vero sua constantia obtinuit, ut non tam armis, ct exercitu, quam Christi potentia , ac propriq unitatis ro- . bore, dissectam heresim, cq sam denique repulerit, ac si
gauerit: ut vel hoc facto perspectum sit, solam Romanam
284쪽
Consi I. I. a XEcclesiam, unum, ac inuictum illud regnum esse, quod Dan.ete non corrumpitur: sed uniuersa haereticorum, ac schismaticorum regna comminuit.
Et quidem si de haeresibus recte iudicandum est, nullum
fuit unquain haeresis regnum, quod in plures formas non abii et, ac in multiplices sectas non dis inderetur; quod de Marcionistis, ac valentinianis olim testatus est Tertullianus de praescriptionibus aduersus Haereticos , cap a. ubi non solum id Haereticorum proprium esse agnoscit, ut in , Temissi ii
partes scindantur, verum etiam ut quaeque pars a se ipsa dissentiat. Mentior (inquit stami etiam reguli uis variant interse, dum vnusiumque pro in suo arbitrio modulatur, quae accepit,quemadmodum desuo arbitrio ea composuit ille, qui rem
didit . Id quoque de Arriana secta tradunt Athanasius oratione prima contra Arrianos Basilius epist. 82. S Socrates a. t r. .
Ecclesiasticae hist.lib. s. cap. Io. ita scribit. Diuersa erat cu- socrat. e iusque de veteram h brissententia, ct mens inter imos discrepan cle . bilior. ac nou solum variarum ectarum variasit opinio sed qui ' γ'
eandemq.sectam sequebantur, hi inter imos dicenserunt. Idem& posterioribus haereticis accidisse certum est, qui numquam integro suarum haeresum regno potiti sunt; sed tamquam scopae dissolutae in varias sectarum sormas abeuntes, non nisi lacerum, ac dispersum regnum obtinuerunt. An vero hac nostra tempestate id ipsum de Lutherana,&Caia uini una Religione conspicere liceat, quam vix genitam in multiplices lectas ebulijsse cernimus, tu (Lector Iudex
Ad canitis uisibilis unitatem uenio, quam Apostolus ad ueram Religionem declarandam prorsus necessariam si tuit: Ne uisibile Christi corpus acephalum constituatur, Crex sine Pastore incedat, Domus absque Patre milias, Ciuitas absque Gubernatore, Regnum abique Rege , Nauis absque Rectore, Exercitus absque Imperatore, quae cuipso naturq ordine pugnant, aiseratur , quemadmodum, fuse in i . Regula diis eruimus.
285쪽
r et Orthod. Consili. Par. II. Iam uero quod in sola Romana Religione, hic uisibilis
capitis unitas effulgeat. Res tam extra omnem controue
flain est, ut Lutherani, Caluinistae, Puritani, Protestantes, Ana baptist , & quotquot Religionis sibi nomen imponui, Romani Pontificis primatum utraque manu oppugnent neque id dumtaxat: sed ante eos quoque Donatis G, M nichii, A Valdenses, Hussitae, di alij nouorum dogmatum auctores , aciem in Romanum Pontificem d rexerunt,ut eu ab Ecclesiae solio deturbarent.Verum id frustra
enixi, quandoquidem in lapidem illum Apostolieum impegerunt : De quo dici potest id , quod de se Saluator ip-
Luc. o. st apud Lucam. Omnis,qui cecideri uper illum lapidem . con- qua fabitur super quem autem ceciderit, commistiet eum.
Nititur quidcin Caluinus cu asseclis, ubi omnibus ma- chinis admotis Petri in Ecclesia principatum frustra conatus est diluere, eum saltem a Romanis Pontificibus auellere: quasi Petrus, hanc neque Romano Pontifici, neque Romanae Ecclesiae capitis dignitatem acquirere potuerit: hocq. nos praesertim argumento urget Inst. lib. c.6. sibique responderi postulat. Sitne priuilegium hoc personale, an reale, an mixtum. Si dixerint (inquio personale nihil igitur ad locum si reale, ergo visis mel datum es loco, non assim tum propter pe fonte ves morum, vel discerasum esperes igitur, ut mixtum esse dicante tunc autem non simplex erit loci conside. ratio, ni perfnissimul respondeat. Hoc uelut ingenti aliquo ar menti nodo Caluinus nos obstrictos existimat, quasi omnino dissolui nequeat. At certe non Gordianus, sed Caluinisticus nodus est, qui nullo negotio dissoluitur. Optime uero illum soluit Bellarminus de Rom. Pontis. lib. a. c. I 2. Dignitatem Pontificalem exprima Christi instituti ne suisse personalem, non quidem priuatam, aut priuato
homini collocatam; sed publicam pro Petro, ac suis suc- 'essoribus datam: Attamen ex facto Petri (addo i & excundaria Chiisti institutione) factam esse postea localem istu mixtam: ita vcnon tam Petri, ac successorum Pontissicum Disitired by Cooste
286쪽
GUR. I. et rcum personas includeret, verum&iplam Romani Epist
Declaro. Quod Petrus pro se, ac filis successoribus E clesiae principatu a Christo acceperit, priuilegium fuit per sonale publicum. Nam priuilegia personalia priuata ea
dicuntur, quae unius tantum personam respiciunt ; publicavero, quae etiam ad successores sese extendunt: Quod vero Romanus Episcopus, non Antiochenus, aut Alexandrinus
Petro in Pontificatus dignitate succedat , id ex priuilegio locali effluxit, quod parum ex facto Petri emanauit, qui Romanam sibi, inter c teras, sedem delegit; partim ex secundaria Christi institutione, qui eam sedem Petro delige-dam mandauit: Hoc pacto mixtum dicimus esse Romanae Ecclesiae priuilegium, quo primatum in omnes alias Ecclesias gerit: non quidem ex personali priuato, sed publico: ex quo Caluini illatio prosternitur, cum illud arguit non dari loco, nisi pro tempore, quo in eo est talis persona, idest,
Petrus: Nos vero dicimus dari loco pro tempore, quo in eo Petri in Romanis Pontificibus successio viget. At ce te mihi videtur facilius Caluinicum hunc noduin explicari posse, si dicamus tunc primum reale priuilegium Ecclesiae Romant a Deo fuisse concessum, ut Apostolica sedes caeteris Ecclesiis praelata fieret, cum ad eam regedam Petrus Apostolorum Princeps Deo iubente se contulit, ac personale, Pontificiumq. priuilegium cum reali coniunxit. Hac itaque Caluini, atque aliorum cauillatione ditatu-ta: cum Petri potestatem in Romanum Potificem legitimhtransfusiam in prima huius Libelli parte Reg. . late demostrauerimus: Ex quo illum Apostolicum, ac visibile Ecclesiae caput esse euicimus. Nemo est, qui ex hac visibilis e pilis unitate, quae in sola Romana Ecclesia ex Christi institutione florere cernitur: solam quoque veram Religionem esse non abnoscat eQuamobrem ad tertiam, ac postremam verq Religionis unitatem accedo, quae ex fidei unitate manat: quae in Ro
287쪽
raa Orthod. Consultat. Par. II. mana Ec Alesia tam pr clare nitet: ut Romanae Religionis fides, bi semel in orbe propagata suit,adeo semper una,&constans in fidelium, ac orthodoxorum omnium mentibus permanserit: Vt quamuis locis exciderit, & personas qua- Ioque effugerit, quas hqreticus furor occupauit, sententia
tamen nunquam mutauerit: sed eadem semper, ac unifo mis, tanquam ab ipsa veritate genita, quae una semper, ac sibi conlona est, ubicunque semel sedem fixit, perleuer uerit: ex quo non immerito Catholico idest Vniuersalis nomen ta olim sortita fuit: ita ut Augustinus de Romana Ecclesia dis screns contra Ep. Manichili, qua fundamentu vocant , solam Catholicam aspellatam fuisse commemoret, ut eo nomine ab H reticorum scistis discerneretur, ita scri-R A, o PH bens. NPnsne caussa inter tam multas haereses sic sola Catholi-ep si . ea Ecclesia obiisti tu ut cum omnes Iraretici se Catholicos dici '' velint: quaeri nil tamen Perurino alicui; Vbi ad Cathoticam conueniatura nullus Haereticus, vel basilica uam, vel domum audeat ostendere Atque hoc tandem nomine Romanam Ecclesiam veram agnouisse, S ad ipsius stinum adductum, in eoq. confirmatum suisse tradit in eadem Epistola, cum ait. Multasunt, quo me in Catholica Ecclesiae gre Go iustis
me tenent&c. Tenet postremo ipsum Catholicae nomen Denique cum verain Religionem certo symbolo agnoscendam
ii adit lib. de vela Religione. Non aliam quam Romanam, quae Catholica nuncupatur, indigitat his verbis. Tencndat' '' - est o hi, Christiana Religio, ct eius Ecclesiae communicatio,qus talira es, ct Cathohea nominature non filum a suit, Uerum
etiam ab omnibus inimicitis . .
Id luculentius confirmat Ambrosius, oratione Funebride excessu Satyri, ubi Romanam Ecclesiam disertis ver Amb ota. bis Catholica appellat, ita scribens . Aduocauit ad se Sal
de excess. rus Episcopum: Nec ullam veram putauit, nisi verae Mei grai mim tiam: percuncta, s es ex eo, utru-ἀm cum Disopis Cara licis, hoc es cum Romana Ecclenia communicaret. Denique
quotquot ex antiquit Patribus de Romana Ecclesia scrip-
288쪽
serunt, eam omnes Catholicam nuneuparunt, ea prae se tina ratione, quod unam,& Catholicam fidem, omni uno temporum, locorum, ac personarum colensione firmatam praedicaret: Romana et enim Fides fuit, quae ab Athanasio in symbolo Catholica nominatur. me es Fides Cathclica squam ni' qui xe sdeliter mitem. crediderit,saluus esse non poterit. Romana fuit Niceni Concilij, Constantinopolitani, Ephesini, O Chalcedonensis fides , quam ubique Chtholicam Patres vocitant, eamque Gregorius lib. I . ep. Tq.
sic tu sancti Euangelis quatuor Libros, sic eam venerari, &lecti fatetur. Romana fuit Pontificum Romanorum Fides , quam Catholicam orthodoxi Imperatores appellant, ac suis legibus muniunt, ut constat ex Epistola Con- Lib. se. de stantini ad Siluestrum Papam, & ex Gratiano, Valen inia--Tr no, & Theodosio lib. i. c de summaTrinit. & Fide Callio- 'U' 'lica: tum ex Ep Martiani Imperatoris ad Leonem Papam; cx Iummani Ep. ad Ioannem PP. Cod. de summ. Ti in . &Fide Catholica, ac pleris luc aliis. Denique quotquot ex Orthodoxis Patribus Romane Religionis his em scriptis illustrarunt. Cyprianus, de unitate Ecclesiae. Epiphaniu3 in cypA,hu, Ancorato Ioannes Chrysostomus serna. ex Apostolo de 3 Epiphan. Fide, bye, & Charitate ,& seim. de Fide, &la genaturae. Chr fost in Ioa mi es Damascenus de Fide orthodoxa. Rumnus inex- . h. 'plicatione Symboli. Fulgentius de Fide ad Petrum . Am- Ambita. brosius, & alii Catholicam, ac uniuersalem agnouerunt.
Ex quo id tandem (Lector tibi perspicuum et se debet,
Quod cum Romana Ecclesia ante tempora Athanasis, Augustini, ac caeterorum Patrum, quos supra commemoraui, Catholica fide, Catholicae cognomen acceperiti non modo persectam fidei unitatem sibi ab initio vendicauerit, v rum etiam id ab Apostolis agnomen tulisse credendum sit, ut eo titulo ab Haereticos uin lectis, quae ab ipso Apostolorum tempore pullularc coeperunt dii cernet e tur; ac vera
Religio agnosceretur. Atque vi hec tibi luculentiora fiat. id tibi (Lecto i) velut certissimum peti suasum. lie, singum Hli larem
289쪽
a 6 Ora Od. Com. Par. II. larem fidem semper Haereticorum fuisse. Hi namq. cum a communi Catholicae Ecclesiae fide se ipsos dissuat; nouam ac singularem semper fidem sibi quaerunt, qua singulares videri volunt. Nam ut testis est Lirinensis adu. haereses
viae enitus c. 3. ProfanaI nouitates recipere, aut sectari, nunquam Ca- Lirinensis tholicorum, semper vero Haereticorum fuit. Et revera quae
o hi 's', unquam haeresis, nisi sub certo nomine, certo loco, certo tempore ebulliuit quis unquam haereses instituit, nisi qui se prius ab Ecclesiae uniuersitate,& antiquitatis consensione discrevit quod ita esse luce clarius exempla demonstrant; tandem hoc apud omnes sere haereses quasi solenne est, atque legitimum; ut semper profanis nouitatibus gaudeant, & singulares videri velint. Hinc etiam Hilarius adi rarim, Constantium scribens, Miserabile ( ait apud Haereticos tot fides, quot voluntates. Verum Romana Religio, cum ab exordio ad haec usque tempora, unam, ac Catholicam se imper fidem docuelit; atque inde perpetuum Haereticis bellum semper indixerit: in hi . singularem sidc in persequumta fuerit; hoc plane titulo se ueram, & Apostolicam Religionem nullo discrimine amplectendam demonstrat. Sed quoniam de hoc Argumento plura in secundo, &tertio Consilio dicturi sumus,haec ad huius Consili j grauitatem, ac synceritatem tibi confirmandam dicta susticiant.
FIrmissime tene, O nullatenus dubita ( quisquis erga v ram Fidem, ac Religionem studio afliceris Romanam Fidem, ae Religionem solam ese antiquam, Apostolicam,ct omnium temporum Uniuersalem: Idcirco praeter eam nusiam Fiadem, ac Religionem amplectendam me.
Hoc Consilium ei potissimum Regulae innititur, qua in
prioris Libelli parte varijs argumentis probauimus; eam dumtaxat veram Fidem, ac Religionem censendam esset , quae omnia tempora, loca, ac personas sua uniuersalitate
290쪽
ctat; ea nec difficilis, nec longe a nobis petenda est. Ipsum enim Catholicae agnomen, quod iam ab Apostolorum tempestate illi inditum fuit; quo etiam apud omnes appellari solet, non leue tibi huius rei argumentum praestat; cum antiqua hac Catholici nominis appellatione, ius sibi in veram tum Fidem, tum Religionem sola vendicauerit. Huc enim spectat. quod de Romanae Ecclesiae fide olim inquit Apostolus ad Romanos scribens e Primum quidem gratias Rom. Q. ago Deo meo per I E S UM Ohriclum, pro omnibus vobis, quia es verira annunciatur in uniuerso mundo. Vbi id obseruat Chlysostomus . Apostolum non dixisse, Fides vestra
manifestatur, sed annunciatur; ---ιrest: eo namque
insinuat, Romanae Ecclesiae fidem,non modo velut Catholicam per totum orbem diffundendam esse; sed totius Ca- tholicae fidei perennem Magistram, ac Matticem esse sutu-iaim atque hoc sensu Cyprianus in quosdam Haereticos inuectus,qui se cum Romana Ecclesia communicare salso as seuerabant, ait: Nec cogitare eos esse Romanos, quorum fides, Cypr- ei.
Apostolo praedicante, laudata eLI: ad quoi perfidia non cith i' bere accessum. Quod etiam luculentioribus verbis in alia Epistola confirmat, ita scribens e claruit ratres chari simi, Fides, quam de vobis Ap silvis praedicauit: hanc laudem vi turis, ct roboris Amitatem iam tunc in spiritu praeuidebat, O praeconis Deturorum merita vestra contestans, dum parentes lau
Hinc profecto manifestum est, Romanam Fide illud Catholicae agnomen, quo uniuersalis omnium temporum, locorum, ac personarum fides comprehenditur, neque ab
hominibus, neq; pro una, vel altera olbis aetate; sed a Deo, per Apostolum docente, per omnia Ecclesiae tempora propagandum accepisse. Quamobrem Augustinus, cu de vera Religione agit, eam hoc potissimum Apostolico titulo agnoscendam tradit,liis verbis:Tenenda nobis Chri maia Religio, ct eius Ecclesis communicatio, es carbolica ess, r.