장음표시 사용
331쪽
di 8 8 Orth. Consultat. Par. II. uersas haereses iugulat, cum eandem fidem, ac Religionem inuiolatam illis obijcit, quam Ecclesia ab Apostolis incoris
Equidem tam aperta, ac efficax hec in Romana Religione fidei integritas est, ut pleriquc Haetetici ad saniorem mentis sensum, ac Romanae fidei obedientiam hac ratione compulsi fuerint: idq. scriptis testatum reliquerint: ut pa sim intueri licet in pleris q. editis voluminibus, quae per Galliam volitant. Id vero, &ipsa ratio dictat: Nam quoties Haereticis aliquod dogma occurrit, quod cum Romana Religione controuersum habent; si modo illud candide secum ipsi exagitare velint, in eo primum versari debent; tituli iusque partis fundamenta, quibus illud asserunt, aut negant, diligenter inspiciant; perpendantq. quis foenum, ligna, stipulas, quis e contra lapides pretiosos, gemmas, aurum q. substernat. Cum primum igitur in Romanae Relia gionis fidem oculos conijciunt, cernuntq. dogma huiuscemodi stabili, atque integro tot Sanctorum Patrum fundamento innixum, tot seculorum consensione roboratu, tot Conciliorum auctoritate confirmatum, antiquissimo Ecclesiae usu probatum, ac uelut auro, argento, ac pretioso
lapide fundatum esse: suum e uestigio uix abhinc aliquotannis fabrefactum, priorum Patrum, qui u erae fidei integerrimi testes sunt, praesidio destitutum, nulli solido antia quae fidei, quae Apostolica est, fundamento adhaerens: annon merito suspicari debent, illud nihil pr ter quam foenu, ligna, ac stipulam sibi substernere e Plane hoc testimonio conuicti (si tamen saniori iudicio uti uolunt ad Catholicam fidem euolare debent, ac Romanae Religionis do
Postremo traditam semel fidem Romana Religio ita imgram, atque inuiolatam seruat, ut ab ea nulla unquam uidimoueri potuerit. Mirum sane est, quot I retici illi Imperatores tum Arriani, tum Iconomachi, tum Monotheliatae, Constantius, Valens, Zeno, Basilicus, Anastasius, I
332쪽
O ZIU. et 8ostinianus Primus, & Secundus, Heraclius, Constans, Leo Isaurus, Constantinus Copronymus, Leo Copronymi filius , Leo Armenus,Michael Balbus, Theophilus, Constatius Monomachus, Andronicus, & alij, artibus usi fuerint; quot lapides mouerint, quot uires, ac minas, exercuerint; ut plerosq. Romanae Ecclesiae Pontifices ad suos errores pertraherent, quibus ij semper usque ad sanguinem resti
Testis quoque huius rei est maxima illa controuersia , quae olim in Ecclesia tempore Agrippini Carthaginensis Episcopi, & Stephani Romani Pontificis de rebaptiEandis
haere licis orta fuit: in qua tota pene Africa cum Agrippino aduersus Romani Pontificis sententiam conspirare vi debatur: in ea tamen constans Romanae Religionis fides id obtinuit, ut non modo multitudini non cesserit; sed veritatem a multitudine pene obrutam sola vendicauerit. De qua ita scribit Vincentius Lirin. aduers haeres. c.6. Siano vita Litia longumst; unum ahquod, ct hoc ab Apostolica potissimum sede exemplumsumimus; ut m nes luce clarius videant, Beatorum Apostolorum beata ccessio, quanta vi semper, quanto studio, quanta contentione defenderit septae semel Religionis integritatem . inondam igitur tenerabilis memoriae Agrippinus
Carthagisensis Episcopus, primus omnium mortalium, contra diuinum Canonem, contra Uniuersalis Eccliniae regulam, contrasnsum omnium consacerdotum, contra morem, ac instituta m torii rebapti andum es em ebat, qui ab hyretico bapti aras erat, quae praesemptio tantu mali inuexit,ut nonsitum hareticis omnLbusformam sacrilegis sed etiam quibusda Catholicis occasionem
praebuerit erroris. Cum ergo undique ad nouitatem rei cucti r clamarent, atq; omnes quaqua versum Sacerdotes pro suo qui e istudio reniteretur: tunc L. mem. Papa Stephanus Apostilicae Sradis Anticles, cum caeteris quide collegi uis,sed tamen prae caeteris renittit; dignum Si opinoro existimans reliquos omnes tantu ei deuotione vinceret, quantum loci auctoritate superabat.
Denique in Episola, qua tunc ad Aphricam missa est, idem his
333쪽
a sto Orthod.Cons. Par.II. oerbis fluxit. Nihil innovandum, nisi quod traditum est. Inteligebat enim vir sanctus, ct prudcns, nihil aliud rationem pietatis admittere, nisi ut onnia, qua fide Patribus Ruscepta forent, eatae de Isi' con ignarentur: mss. Religionem non qua vellemus ducere Aa pol i qua illa d Gre1 ,sequi oportere: id se esse propi tum Christiana modestia, ac grauitatis, non ua post ris tradere, sed ta maioribus accepta fruare., Postremum tandem argumentum, quod hanc fidei integritatem in Romana Religione perpetua fuisse demonstrat: illud tibi sit (Lecto6Quod ea quascunque hqreses toto o be, & quacunque hominum aetate erumpentes, vel Pontificum auctoritate, vel Conciliorum sanctionibus semper effugavit: Cum enim haeresis fidei venenum sit, ac Religionis lues, quae omnem fidei unitatem corrumpit: sicut nulla corporis sanitas inesse potest, nisi morbo expulso: ita nul- 'us integrae fidei, ac Religioni locus esse valet, nisi haeresis morbus, ab ea penitus expellatur. Hoc argumentum alias leuiter attigimus, quod hic iusius, quando res id postulat, prosequendum est.
Ac primum si ab ipso Simone Mago rem auspicari lubet:
eum a Petro Romanae Sedis Pontifice Romae damnatum ., ac morte mulctatum, tradunt Clemens I. lib. 3. Recognit. Egesippus de excid. Hierosolym. l. s. c. a. Cyrillus Hiero- sol. cathech 6. Theodoretus l. i. haereticarum fabul. Arnobius i. q. aduersi gent. Hieronym. de Viris Illustr. c. i. Augustin. haeresi i. ad Quid uult Deum. Nicolait ,Basilidiani, ac Gnosiici a Carpocrate orti, qui teste Epiphanio haeresi et s. Irenaeo lib. I. c. gr. & Clemente Alexand. lib. s. stromatum, uxorum communioncm d cuerunt, partim ab Apostolis, partim a Lino, Cleto, Cle-Clem. Ro. mente Romanis Pontificibus pulsi fuere. De ijs agit Cl mens Rom. constit. Apost. l. 6. c. 8. ubi de Simonis sectat ribus agit, ac cos ex profesta damnat . Quibus etiam addi possunt Cherinthiani, Ebionitar, ac Menandriani, qui Simonis Magi sectatores suerunt, ac male de Christi diuini
334쪽
Coegit. IU. 2yrtate, ac Matri retonii Sacramento senserunt, quos etiam Anactetus, & Euarissus damnaturat, ac profligarunt. Post hos Cerdoniani, Valentiniani , Apelleitae, Peratae, qui plura principia rerum astruebant, ut notat Irenaeus lib. r. cap. 28. CIem. Alexan. lib. . stromat. Eusebius i. s. c. 3. Theodoretus de Peratis, partim ab Higinio, partim a Pio Primo Pontificibus extincti sunt. Marcioni stas, Marcinas, Encratitas, qui teste Nicephoro liq.c q.&28. Irenaeo l. I. c. go.&Epiphanio l. I. contra 8o .haereses, nuptias damnabant, Resurrectionem mortuorum negabant, Vetus Testamentum expungebant, ac primam rerum creationem re ijciebant, Pius Primus, Soter,
Anicetus , Eleutherius ab Ecclesia eiecerunt, ut scribit Tertullianus lib. de praescriptionibus haereticorum . Quartadecimanos, qui Pascha Luna xiiij. celebrabant, Victor Pontifex excommunicauit, ut tradit Eusebius lib. a.
Montanistas, scii Cataph gis, qui, ut refert Eusebius L s. c. I S.&I8. Mortuos baptiχabant, & Nuptiarum vincula dissoluebant, a Romano Pontifice Sothero pulsos, narrat Tertullianus aduersus Praxeam. Nouatianos, qui ( ut ait D. Cyprianus) in peccati m. . prcilapsos, & ad Ecclesiam lachrymis, gemitu, & dolore , cordis pulsantibus diuinae pietatis, & lenitatis paternae solatia, & subsidia claudebant, ab Ecclesia expulit Corne- Iius Papa, eodem Cypriano teste lib.3. ep. 3. Sabellianos unam tantum personam in Trinitate ponentes Sixtus Secundus damnauit. Donatistas a Melchiade effugatos, narrat Augustinus, qui minorem Patre Filium asserebat. Manichaeos, qui chaos esse Deos affirmabant, ac hominis animam ex Dei substantia progenitam dicebant, prima Felix I. Deinde Concilium Toletanum i . in assertione fidei, &Bracarense cap. s. damnarunt. u
Arrianos, qui Filium Dei minorem Patre, ac creaturam esse
335쪽
Coc. Cost Damasus Siticius. Conc. Tol.
et y r Orthod. Consulet. Par. II. esse contendebant, tuin a Siluestro. tum a Concilio Nice no primo damnatos scimus. Macedonianos, Apollinaristas, Photinianos, Eunomianos, qui varia haeresum impietate verae fidei doctrinam labefactabant. Primi enim Spiritum Sanctu minorem Filio. Secundi Christum non animam, sed corpus tantum assumpsisse. Tettij unam tantum Patris personam in diuinis, & . solum hominem Christum esse. Quarti Filium, & Spiritum Sanctum meras esse creaturas affirmabant.)Damasus Papa ab Ecclesia eiecit, ut colligitur ex epistola ad Paulinum Thessalonicensem,& post Damasum Concilium Constantinopolitanum anathemati Zavit. Seleuciani, & Herminiani, e quibus Messaliani orti sui, auctore Philastrio, Priscillianistae, Luciferiani, cum communem haeresim praeter cuiusque singulares, de Angeloria, & animarum origine ex Dei substantia fouerent,a Da inalo,& Siricio primum, tum a Toletano primo Concilio, ac Bracarensi primo c. S. anathemate perculii sunt. Iovinianistae, qui pares virginibus nuptias esse tradid rut,ac liberum hominis arbitrium sustulerunt, ac pleraq.alia impietatis capita aduersus veram fidei doctrina peperei ut, ut auctor est Hieronymus contra Iovinianum, in Concilio Telensi sub Stricio Papa damnati sunt, ac diris deuoti. Pelagianos, qui liberum arbitrium gratiar anteponebat,ac originali peccato e medio sublato( ut testis est Augustinus lib. de haeresibus cap. 88, Baptismum inutilem asicrebant, Mileuitanum Concilium sub Innocentio I. peremit. Nestorianos cum Nestorio, qui nexum utriusque natu
in uno supposito in Christo dissoluere ausi sui, ac duas petasonas in eo statuere, ac insuper M A RIA M virginem Dei Matrem esse negabante Caelestinus Papa ante Ephesianum Concilium, ac deinde ipsum Ephesinum Concit. pr fliga uitis Eutychianos, ac illorum fautores Timotheum, & Dioscoruin, qui impie docebant carnem Christi in ipso incar-
336쪽
GUE. IV. et sanationis articulo in diuinitatem esse commutatam, ac propterea unam tantum in Christo diuinam naturam agnoscebant, ac alia pleraq. horrenda in Catholicam fidem euomebant, Leo Primus in Chalcedonensi Concilio e fide--I. lium grege expulit. Eustathianos Siluestri tempore exortos, Templorum , fimGagr. hostes, ac Spiritum Sanctum neque Deum,neque Creaturam asserentes. Synodus Gangrensis,teste Nicephoro lib. s. c. S. inter haereticos relegauit. A cephalos a Seuero ortos, ac Theopasthitas a Petro Cnapheo, qui, (ut refert Damascenus l. 3. c. 3.) in Christo posuerunt unionem non personalcm in duabus naturis vere lubsistentem, sed tantum habitualem, idest, secundum habitum, proprietatem, conditionemq. quandam diuina, qua c u solus esset homo, diuina tamen assistente,per quandam participationem, virtute, miracula operabatur; primu Hormisda,& Agapctus, deinde quinta Synodus Constan- Ηormisda. tinopolitana damnauit. Vt auctor est Nicephorus lib. io. c daeda
Seuerianos, qui cibos , quos Deus humano generi ad vescendum proposuit, vinum q. potissimian (teste Isidoro)damnabant, Sother, ac Eleutherius Pontifices Romani assperis sanctionibus perfectui sunt, ut tradit Iren S l. .c. S. I ea M., .es Eusebius i. .c. s. Monothelitas, seu Monophysitas, qui unam tantum, Verbi, & carnis naturam post ineffabilem illam unionem, ac unam voluntatem in Christo esse docebant: Sexta SP nodus Constantinopolitana sub Agathone Papa iugula- synod s.
Cyrum, Sergium, Paulum, Pirrhumq. Episcopos Constant popolitanos, qui noua dogmata in Trinitatem, ac duplicem Christi natiuitatem inserebant, Theodorus, ac Theodor'. Martianus Romani Pontifices diris deuouerunt. Mutimui. Iconomachos, qui Leonis Tertij Imperatoris potentia
steti, sacras Imagine5 aggrediebantur,atque e templis de-O o tram
337쪽
Coc. Trid.ay Orthod. Comultat. Par. II. trahebant; primum Gregorius III. Summus Pontifex an themate percussit, atque ipsum Leonem Imperatorem excommunicauit, de a sacris interdixit. Teste Platina, & S bellico, quos etiam Concilium Nicenum secundum damnauit.
Berengarium ab Ecclesiae communione submouit Leo Nonus Pontifex, eo quod in eam insaniam prorumperet,ut verum corpus, & sanguinem Christi in Eucharistiae Sacramento contineti negat et, cuius haeresim etiam a Victor: II. & Nicolao II. qui Leoni succcsseiunt, ac dem ua Co citias Vercellensi, Turonensi, ac Lateranensi, ab ijsdem contra Berengarium celebratis explosam legimus. aldenses qui promiscue omnem coitum licere doctabant; Albigenses, qui Infernum, ac Purgatorium irridebant, Baptismum re ij ciebant, corporum resurrectionem negabant , ac simul animam cum corpore interire sentiebant, Henricianos, ac Petrobrusianos, qui Baptismum e medio tollebant; Petrum Abai lardum,& Arnoldum Briaxianum, qui in Deo compositionem asserebant, ac eum omnium bonorum auctorem esse negabant: Innocentius II. ad extremum usque persecutus est.
Denique V Vicleu fistas,& Huisitas, qui impijs dogma
tibus veram fidei doctrinam euellere conati sunt, quorum articuli leguntur in Concilio Constantiensi, idem Concilium codemnauit, ac Ioannem Hus fasciculis addixit. His postremo si addere volumus Lutheranos, & Caluin istas: nos ex professo a Leone X. ac caeteris posterioribus Pontificibus, ac demum a Tridentino Concilio damnatos non ignoramus . Ex quibus tandem perspicuum est nullam unquam haeresim da monum astu in Ecclesiam irrepsisse , quae a Romana Ecclesia profligata, ac tandem extincta non fuerit: ut inde omnibus exploratum sit, intc gram sen per illius doctrinam extitiste, quae nulla unquans haeresum tabe infici, aut corrumpi potuit.
Haud sane ignoro, quid Caluinus, Lutherus, ac caeteri
338쪽
obmurmurent: cum alis Romanae Religionis fidem statim a tempore Apostolorum, alij post trecentos a Christo annos , alij denique post Gregoris Magni tempora ab haeresibus corruptam asserunt, quos in superiori Consilio opportune refellimus: Quare hic tantummodo aliorum obiectio diluenda: quae potissimum Graecorum est, qui tametsi in eo Romanam fidem integram noscant, quod in ea nihil mutilatum, nihil corruptum, mutatum nihil unquam suit 1 additum tamen aliquid fuisse murmurant: quo fit, ut integra
eam esse non censeant, quae aliquando aucta, atque a prima dissimilis esse conspicitur. Id colligunt ex articulo de processione Spiritus Sancti a Filio , quem a Nicena Synodo additum conqueruntur. Dogmata praeterea de Purgatorio, & de perpetua B. M. V. Virginitate, simul cum haereticis ob ij ciunt, quae primam fidem immutare videntur, dum modo in Romana Religione aliquid de fide creditur, quod antea non credebatur. Atqui verae fidei prosectum ignorant, qui nihil in fide excuratum, atque amplificatum
volunt. Aurorae Ecclesia comparatur, quae non statim, ac
repente, sed paulatim in perfectuin fidei crescit diem. Pro. ficit quidem Romant Religionis fides; ita tamen ut vers fidei profectus sit, non additio, aut permutatio. Nam(ve 'Lirinensis ait aduersus haeres. ad profectum pertinet , ut unaquaeque res in semetipsa amplificetur; ad permutationem vero, ut aliquid ex alio in aliud transferatur; ad incrementum, ut quod prius non erat, inchoatu ineipiat. Crescit quidem in Romana Ecclesia fides, amplificatur, prosiacit; sed nulla in hoc prosectu fidei permutatio est, cum nihil deperditur, nihil additur, nihil in aliud transmutature nihil quod prius non fuerit, esse incipit: si quidem non no.
ua fides accersitur, sed antiqua tantummodo excuratur, limatur, politur. Imitetur (ait Vincentius Lirinensis aduersi tu sic. as. vinc.Uria Animarum Religio rationem corporum, qua licet annorum prom cessu cumeros se I euoluant, ct explicent et eadem tamen, quao o et eram,
339쪽
avs Orthod. m. Par.II. erant, permanent mustum interest inter pueritia florem nectutis maturitatem,sed tydem tamen ipsi tu es , qui fu rant adolesentes: in quamuis rius , eiusdem hominis flatus,
habitu . mutetur, una tamen nihilominus eadem. natura una eademq. persuasit. Parva lactentium membra, mago Iuuenum, radi m ipsa sunt tamen et quot paruulorum artus, tot
Viri rum; qua illastini, quae aeui maturioris aetate pari-tur, iam in seminis ratione praemata, ut nihil horum postea proferatur Fnibus, quod non in pucris iam antea latitauerit Oc. Ita etiam Chricti ivae Religionis dogma sequatur has decet pro- fctuum leges, in annis licet consolidetur, Uilatetur tempore , sublimetur aetate et incorruptum tamen, illibatumq permaneat, O uniuersis partium suarum mensuris, cunctisq. quasi membris, a ensibus propi s plenum, atque perfectum sit. Absit igitur, ut Romana Religio, cum alicuius dogmatis fidem antea nondum expressam pronunciat, nouum aliquid fidei addat extraneum, aut aduentiti ima. sed ea tantum dogmataeXplicat, quae antea implicita, ac subobscura erant; & quae prius in scripturis, velut in latente semine continebantur, clare in lucem profert. Neque id mirum . Nam Romauae Ecclessis Fides Lunae comparatur (vt Philo Carpathius ait in Cantica)-in dies maiora lucis incrementa percipit, donec ad perfectum plenilunium peruenerit. Crescat igitur oportet Romanae Religionis fides lucis gradibus, proficiat necesse est intelligentiae splendorilia, scientia, sapientia: cum tamen una, ac eadem fides sit. Fas
enim est (vt idem Lirinensis inquio inprisca illa caelesti Phia
sopbiae dogmata procesti temporis excurantur, limentur, ps-liantur, nefas, ut detruncentur, ut mutilentur. Accipiant licet euidentiam, lucem, dis inctionem ed retineant, necem mel nitudinem, integritatem, proprietatem.
Hoc sane pacto amplificata fuit, ac declarata illa de processione Spiritus Sancti a Filio, fides: Enucleata B.M. pe petua virginitas ; confirmatum Purgatorij dogma: excur ea temporum successu pleraq. alia fidei dogmata, quae ob-
340쪽
deura delitescebant: sed non addita fidei: exeuIta fuit antiqua fides, sed non permutata. Addita quidem fuit forma,
species , distinctio; eadem tamen fidei natura permansit. Denique licet in his creuerit Romanae Religionis fides,v getior euaserit, grandior, illustrior; non tamen noua dogmatum membra peperit, sed priora duntaxat foecunditatis
Ex his itaque (Lectoo satis superq. tibi perspicuum esse
potest Romanae Religionis fidem, quae triplici hoc antiquiatatis, consensionis, ac integritatis, quae veram, & Catholicam fidem demonstrant, testimonio munita est, & diuino quodam vinculo verae Religioni colligata, ita Romanam ipsam Religionem veram declarare: ut nisi a vero rectae rationis indicio sponte declinare velis: ipsius amplectendq co silium haud ullo modo reipuere valeas.
Framissime tene, ct nullatenus dubita (Lector veritatis
Aemulator Beatum Petrum totius Chris tame Ecclesiae Pastorem, ac Principem a Christo Domino is titutum fuisse, ac proinde solam Romanam Fcci iam, veram, O ponolicam csse, quae A. Postolusim hm Caphi a Chriso imitum agnoscit. Adest quum in consiliu f H ssimu ad veram fidem suadenda (Leci cxip:1, Euangciioru fontibus haustis,anibqua Patiti coraciniicite stimatum, perpetuo seculorum usu receptu, ac dea si tot gentium, ac populoru fide stabilitum: ut quaqua ex ijs,qui lectas a Romana Ecclesia dissitas profitentur, quamplurimi eam omnibus machinis oppugnare studuerint; eoq. omnem laborem, studium, sollicitudinem, ac impiam diligentiam contulerint, ut eam funditus euellerent; ea tamen casso solidior eo magis fixa, ac immobilis stat, quo acriores hostium impetu , ac conatus perpetitur. Siquidem de Petri Monarchia agitur, quae verbo Domini