장음표시 사용
361쪽
ai 8 - Orthia,cons Padi II. Adeone ignarus est Caluinus, ut nesciat Pastorem, qui ovibus praeest, ita illarum curam gerere ; ut etiam in ipsas
potestatem exerceat, eas regat, corrigat, castiget, si interdum proteruq, ac illius imperio rebelles se exhibeanta Demum cum Pastoris nutui grex uniuersus subiicitur ; an non id aperte indicat, cum pastorali cura, simul Principatum esse coniunctum Ita quoque de Petro dicendum est; cui cum Dominus sui gregis pascendi curam demandauit, nosolum Doctorem, ac Magistrum; sed etiam Rectorem instituit, atque eam potestatem tribuit, quae tum oui una Pasi ribus propria, ac necessaria est, tum ab ipso in Ecclesiare ipsa exhibita fuit.
Vercin, id quoque, in tui gratiam (Lector oste dat Paulus, qui Asiae Epilcopos sui ipsoruin muneris admonens,
his verbis utitur. Attendite vobis, O uniuerso gregi in quo oos Spiritus Sane Impossit Episco, regere Ecclesiam Dei, quia aequisi ut sanguines o. Audis Pastores, non tantum doeere; scd etiam, ut Episcopos regere Ecclesiam Dei, ac siili potestate continere. Neque id semel, sed iterum adhuc. suculentius ostendat: cum Ecclasiasticos gradus, ac ossi
cia distinguens, Pastotes a Doctoribus secernit, ita scri bens: Et ipse dedit quosdam quidem Apostolos, quosdam autem
I rophetas, alios vero Euamgelistas , alios autem Pastores, ct
Doctores. Idcirco enim Pastores a Doctoribus distinguit, veproprium Doctoium munus ad docendum tantum se exis, tendere; Pastor uin vero etiam ad regendum sese diffundere insinuetis Postremo, hanc huius Ioci exposi ionem, velut antiqua, &Apostolicam commendant antiquissimi Patres In his, primus est Origenes; qui ita scribit: Es emicu'n Amon rerum de pascendis ovibus traderetur, di super imum , velut Aper terram fundaretur Ecclesia, nullius coimus o virtuti alterius ab eo ubi charitatis exigitur . Vides non solum docendi munus; sed summam rerum Ecclesiasticarum
illis verbis Petro tribui Praeclare id quoque asserti Bata
362쪽
Petrum Ecchsi. O Paporem post se consumt. Perre enim sim ' h 'quio amas m. e. Pasice oties meas. Quid clarius Si Petrus Ec .clesiae Pasitor post Christum constituitur, cui non &in om ni Pastoris potestate eidem succedere debet Hanc expositionem tuentur Epiphanius in Anchorato : Chrysoli.hom. 8 3 in Ioann. Cyprianus de unitate Ecclesiae: Eucherius in Vigilia S. Petri r Leo serin. s. in annivers. die assuln-ptionis: Gregor. t q. epist. 32. Maximia Shom. i. in Nat. A- post. Pet S Pauli. Ali*quoque rationes, & argumenta . ex varijs Petri praerogati sis hausta at crii possent, quae breuitatis studio praetermitto .
Accedat postremo loco ad propositae Regulae probationem, Cmnium antiquill morum Patri m tam Graecorum squam Latinorem consens sq, qui nullo penitus discrepante, hunc Petri in Ecclesia Principatum agnoscunt, ac . - - stanter docent: quorum loca tantum indicare Iussi lat Ex Graecis Patribus sunt, Clemens e p. i. ad Iacobum : l ionysius de div. nona c. g. Theos latius Antiochen. lib. a . Allegor. in Marc. Origcnes ho m. i .in Luc. Athanasius epis . ad Felicem Pap Euseb. Caesar. his t. Eccl. l. r c. I 3 & i q. Bassilius cotr. Eunom Cyrillus Hieroso L catechesi et .& ii. Gregorius Naχian Zenus orat. 26. Epiphanius in Anch irato: Chrysostomus orat. 3 in Iudaeos. Ex Latinis. Tertullianus , de praescrip t. haeret. cap. . Cyprian. epist. o. - o. S alibi sequenter. Hilarius in psal .l 3 . Ambr.ser m. ii. de Mirabilibus , S passim . Optatus coni. Donatistas lib. a. Pacianus e D st 3 ad Sympronium. Damasiis epist. a. Hieron. in plat. l3.dclib I. Lontis Iouin c. I . August. tract. i 6. & i. q. in Ioannem. Maximus Tauri n. ho m. i. in natali Petr. & Pauli Petrus Chrysolobus serm. 8. Leo Magn. se rin. 2 S g. in anni V. die . Prosper, de vocatione Gcntium l. r. c. a 8. O alij quam plurimi: ut hinc facile colligas (Lectoo propositum Consiliu , non solum diuinis, sed etiam humanis testimoni js muniri:
363쪽
get o Orth. onsistat. Par. II. ab ijs praesertim decerptis, qui primis temporibus, veram fidei doctrinam, vel ab Apostolis hauserunt, vel haustam, in Ecclesia docuerunt, quibus. &ipsi sectarij iuxta suamet placita acquiescere debenti atque ideo Romanam Ecclersiam, quae huius consilii fidem semper professa suit, ac profitetur, hoc symbolo veram, & Apostolicam censeri. Quod si Protestantes, Puritani, Lutheristae, Caluiniani, O quicumque Petri in Ecclesia Principatum insectantur, his non acquiescant; sed ferociter (ut solent) Petri sedem,
ac primatum aggrediantur: Reliquum est, ut Leonem laiatem, his illos verbis deterrentem audiant. Ipsius quoque s inquit Beati si mi Petri reuerentiam verbis arrogantioribus minuendo cui cum prae caeteris soluendi , ct ligandi tradita sit potestas pascendarum tamen ovium curaspectasim mandata es. i qu quis Hincipatum Mimat denegandum . illius quidem,nusto modo pote D mimere dignitatemsed in susspiritu superabi emetipsum in inferna demergit.
FIrmissime tene, ct nullatenus dubita (Quicumque veram Fidem tenere cupis Bearum Petrum, Romanae Ecclesia Andatorem extitisse: O pos Urbis, ct Orbis Episcopaetum in ea vigintiquinque anno, patio administratum, Roma via cum Paulo Apo do p remum diem martyrio obsisse . Hoc Consilium (Lector idcirco superiori adnectere mihi visum fuit, quod pleris q. exsectarijs, vel ob rerutriari,ac historiarum ignorantiam,vel propter contradicendi libidinem, eo erroris prolapsi fuerunt ; ut Petrum, neque Rom atrum instit mam unquam vidisse, neque Romanum Episcopatum ad H. bid. s. ministrasse autument: quod inter alios aliquando asseruitis. Caluinus; quamquam communem Patrum consensum, ac rei ipsius euidentiam veritus, postea sententiam retractet, his verbis: Et tamen propter hunc scriptorum consensum met
pugno, quin iliis mortuussuerusia Episcopumfuliae, praesertim longe
364쪽
U Co l. V Seti longo tempore , persuaderi nequeo. Sed quod Caluino modo persuaderi non potest, eo quod suo iam damno id sibi petis spectum habeat. Id tibi (Lector cum primis perluasum opto, qui eo consilio, ac ingenis praestantia polles, qua de rerum veritate ex probatis testimonijβ iudicare, eam q. a
tenebris vendicare vales. itH . iQuapropter duo tibi demonstranda sunt. Primum, Petrum non solum Romae fuisse ; sed etiam ibi martyriu obij sese. Alterum, Petrum Romanum Episcopum fuisse; ac Romanae urbis Episcopatum, sin ut cum totius orbis Episc patu viginti quinque c irciter annis gessis e. Igitur, quod ad primum attinet. Si antiquissimorum P trum, ac Historiographorum auctoritati par est veritatem deserre (Lector nihil profecto apud eos luculentius est, quam Beatum Petium post duodecimum a Christi Ascensione annum,ubi Antiochenam Ecclesia fundasset, ac se tennio rexisset; tertio, vel quatto Claudij Imperatoris anno, diuino ut creditur monitu, Romam concessisse, &primum Romanam Ecclesiam fundasse. Cuius rei testis
est in primis, Eus bius Caesar. qui neminem ante Petrum Romae Euangelium praedicasse testatur, his verbis et Petrus, salutaris praedicationis verbo, primus in Urbe Roma, Euangeli sui clavibus, ianuam Regni caelestis aperuit. Quem sequutus Orosius : Clauuius (inquit ab Augusto riuartus Regnum adeptus es, mansite. in eo amus quatuordecim . Exordio Regni eius, Petrus sopolas Domini no i I ESU C si Romam v nit, Osalutarem cunctis credentitas em deli verbo docuit , potenti sinisq. virtutibus approbauit et atque exinde Christiani Romae esse coeperunt. Idem docent Chrysostomus homil. a. in ep. ad Rom. Hieron in c. i. ad Rom.&Theodoreistus in ep. ad Rom. qui praeciare tradunt,Petrum prius Romae Euangelium praedicasse, quam Paulus ad eam Vrbem acc egerit. Quod ipsa quoque ratio persuadet; siquidem ex omniustre vetustissimorum scriptorum monumentis constat ; Petrum
365쪽
. 3. Covit V ii. a labores remunerari deberens prauemens perditionis caputscilicet, ct Antichri ius Nero, consummam Iniquitas. amari eum, O in custodia qualidissima compeditus vinciri itissit. T v narrat, quo pacto a fratribu Se carcere ereptus, S Roma cxire compulsus, Christo obuiau, venerit ; Ut autem (inquit r. tam riuitatis voluit egreai, vidi Ibi i hnsum occurrere, O adorana eum ait: Domine quu vadas Stipondit ei Christus Romam venio iterum crucitii. Et ait ad eam Petrus: Domine iterum eruet geris Et dixis aderim Deminis Etiam Lerum
cruci gar. Petrus autem dixit. Domine reuertar, Osequar traci his diois Domi Aus ascendit in caesim. Petrus amem conlier
sus in Urbem rediit cum ga dio. Cuius historiar quoque me , minerunt, Egesippus de excidio Hierosolym. l. 3. c. a. Et Ambros. l. S. ep. 3 a. Tum velo ali Agrippa urbis Presecto condemnatum , ac cruci affxum compae morat. P sectus Oaic ma/bo incontinenti uae pretro superstitionis accusationem , crucifigi Iecit Apostolam,
En Petrum, non Hierosolymis sub Agrippa Rege; sed
Romae sub Agrippa Praesecto erucifixum. Idem affirmat Hieronymus, quem Balceus, ct Dresserus perperam sibi Patronum vocant: cuius haec sunt vel ba: Simon Petras nouim
cat IOAem Ahe smi eortim , qui de circis ne crea iderat in Ponto, leta a, Cappadocia, ia, O Lithinia; ecundo clauo anno ad erumpugniadum 5. monem Magum, Romani pergit, ibiq. vigintiquisque annis Ciathes tacerdotalem tenuit, v que ad ultimum Neronis annum, ta es decimumquiarium, . quo,Ocruci, u= martyrio es corone ui. Cum Uieronymin retia quit sere omnes conspirant. Angri eius ep, 3. Tertuli. do . e Praescrip t.aduers, haeret cap. 3o S ccntra Marcionem lib.
. c. s. E esip. de excidio Hierol. lib. 3 c. r. Orige n. tib 3. in Genesim: Euleb Caesar. Eces hi si ius. c. i. Petrus Alex.can o. de poenit. Chrysost in Encomio Petri, O PauIi Athan. in Apologia de fuga sua: Gregor. Naetian Z. Iambi-
366쪽
contra eum vidissent, quod creditum eri mihi Euare lium praeputi= , sicut , Petro circumcisionis. ui enim operatus es P
tro in fomlara circumcisionis, eratus est mihi inter Gentea, ct cum re ovisent gratiam, quae data es mihi , Iacobus, ct Cephas, ct Ioannes, qui vicebatur columnae esse, dexteras dede runt mihi, ct Bamabae societatis: in nos in Grates, o lautem isto circumcisionem . En, ubi Caluinus in Paulum impingit. Verum (Lector si Pauli verba perpedas, perspicies pro- Galat. i. secto, neque Apostolatum circumcisionis ita Petro commissum fuisse, vi ad gentes unquain illi transmigrandum non esset: neque Pauli Apostolatum ita in Gentibus comclusum, ut Iudaeis quoque ei praedicare non liceret. Alioqui, cur Paulus ad Hebraeos scripsisset, sic Romae vincitus . solis Iudaeis Christum euangelixassed ut legitur Act. . Pe- A atro vero, qua ratione licuisset Cornelio Centurioni, ac
suis Christi fidem an nunciare ; Pontum, Galatiam, Cappadociam , Asiam, Biutiniam peragrare, atque omnibus Christianae fidei praecepta tradere, si ad illum Iudaei minime pertinuissent; Hic vero Iudaeis tantum euangeligandi mandatum accepisset Porro accipe (Lector quis sit horum Pauli verborum sensus 'Paulus ita Petro Euangelium Circumcisionis, sibi vero Euangel una praeputij creditum
esse docet: ut tame utrique libet um esset, tam erga Iudqos, quam erga Gentiles euangeligandi munus exercere. Hebraeis quidem (ut testatur Paulus J prius Dei verbum euangeligandum erat, atq; id muneris Petro potissimum a Christo commissum fuit; ut qui Vicariam Christi sede in accepe- rat, sicut Potestatis, ita & Dominici operis, ac laboris har- res fieret ; & Hebraeum populum instrueret, apud quem Christus prius Euangelium disseminauerat: at vero cU Hebraei Dei verbum repellerent, iusta Petri ad Gentes facta est transmigratio: ac propterea Hierosolymis recedens, Antiochiam primum proseetias est, tum Romam venit, ubi& Romanam Ecclesiam Christi doctrina fundauit, & R manu Episcopatu vigintiquinq; circiter annis gubernavit. S i Certe
367쪽
g r 6 Orthod. o must. Par. II. Certe Sector Petrum, & Romanum Episcopum fuisse, & Romanum Episcopatum quinque lustrorum spatio administrasse, tot antiquissimi Patres, ac Scriptores assirmanti ut ijs potius, quam uni Caluino id gratis impugnanti, fidem adhiberi aequum videatur ; nam in primis Euseb. Caesar. in chron. ita de Petro scribit: Petrus natione Galliatis, Euseb Ct- Christianorum Pontifex primus, cum primum Antiocheniami h ' functi Ecclesiam, Romam pro scitur: ubi Euangelium 'Ddicans, vigintiquisque annis ei dem Urbis Episcopus persum rat. Hieronymum luperius audiuimus, hoc ipsium praeclaris verbis ais enentem; Damasum quoq; audiamus id egre-nii tui s gie attestantem: Bessius Petrui Apostolussinquit ct Prive paevit. B. Pet. Apostolorum, in Iomnis, Prouincia Galileae, ex Uico Bera suta rater Andreae ; primosedit in Cathedra Episcopatus An tiochiae annis eptem . Hinc B. Petrus ingre tis eis Urbem Rotamam, sub Claudio Caesare, ibes sedit in cathedra Episcopatus, annis vigintiquinque. Quibus per omnia consentiunt Itadorus Hispalensis de Vita, & morte bandorum c. M. Irenaeus lib. s.c.3. Optatus lib. a. coni. Donat. Ambrosius l. 3. de Sacram .c. I. Prosper.de Ingratis c.T. Leo Mag. serna. I . in Natal. Apost Pet. & Pauli.Beda de sex aetatibus Mundi.
Freculius tom. 2. I. I .c. 32. Addo Viennensis artato 6. de anno s. Rhegino Prumiesis, lib. I. Annal. Marianus Scotus aetate 5. de anno I 2. Egbertu S adu. Catharos serm. 3-i Abbas Vspergensis inuchronicis de anno i. M. Ant. Sabellicus, Ennead. . l. 2.Albertus CrantEius in Metrop. l. a. c. I. & plerique alij. Vides (Lector quot omnium temporum scriptores, ac grauissimi Patres, pro Romano Petri Episcopatu adue ius sectarios pugnant. Nec te moueat falsa temporum supputatio a Caluinoire extructa, quam tradit his verbis: c rete quod est apud Euse hium: prouisse illic et s. annis, nullo negotio reficitur. Constat enim ex primo, ct secundo capite ad Galatas, circiter viginti
uos d Christi mortesuisse Hierosolymis et venisse deinde Antiochiam .
368쪽
Cong. UI. 3 et Tmehiam . Mald enim Caluinus id ex scripturis colligit, quod nullo negotio ostendi potest, si quod Paulus citatis
locis dicit, in medium proseramus. Narrat Paulus in primo capite ad Galatas, se Arabia peragrata, post annos tres Hierosolymam profectum suis.
se, vi videret Petrum; tum secundo capite addit: Dein post almos quatuordecim, iterum ascendi Hierosolymam cum Bara aba. Ibique recenset, Iacobum, Ioannem, & Cepha,
quem Petrum Caluinus suisse existimant, illi dexteram societatis dedisse. Haec Paulus locis a Caluino citatis, ex quibus quam vitiose Caluinus colligat; Petrum viginti annis Hierosolymis mansiste, lubet ostendere. Primum enim Caluini, in hac annorum supputatione , vitium est. Quod tres illos priores annos, nulla ratione ingeminat, ac posteriores quatuordecim ab illis distinguit: qui tamen minime distinguendi sunt. Paulus enim id tan- tum assirmat, se post quatuordecim a sua conuersione an nos, Hierosolymam alcendisse: eodem namque modo, &de tribus prioribus annis intellexerat: cum post tres annos, scilicet,a sua conuersione ait Hiersolymam prosectum fui sese, ut videret Petrum. Male igitur Caluinus decem, & septem annos colligit,cum tantummodo quatuordecim sint. Secundum quoque Caluini vitium est. Quod tres annos ab ascensione Christi, usque ad Pauli conuersionem enumerat, vi viginti annos compleat: cum ex omni u sere scriptorum sententia vix duo intercesserint: quo fit, ut non viginti iuxta Caluinum; sed lexdecim tantum, iuxta veram . annorum supputationem, usque ad lacu dam Pauli ad Hie- .rosolymorum Vrbem prosectionem anni enumerentur.
Tertium Caluini vitium est. Quod Petrum toto hoc tempore, nunquam Hierosolymis recessisse existimat; cum' ex omnium fere antiquorum lcriptorum sententia, Petrus, post Christi ascensionem,uix quinquennium Hieroso lymis
expleuerit, ut mox indicabimus.
Postremum tandem illius vitium est, quod iuxta hanc S s a tem-
369쪽
sis orthod. Consitistis. Par II. temporum supputationem suo Marte fabrefactam, ita rhtiocinatur. Cum d Chrest morte, v que ad Ul inmm Neronis hamum, quo Petrus p us est, triginta Oseptem anni enum rentur, tin quo & ipse hallucinatur, cum iuxta communem Patrum s cntem iam triginta, & octo esse debeant siex his
2 o. annos detrahas, quibus Petrus Hierosolymis vermatus est; restabun ptemdecim ad limmum et quos nunc inter duos DL scopatus partiri oporte si diu Antiochiae moratus est, Non potuit Romae edere, nimi per exla um tempus.
Haec Caluini, & aliorum scrpuratio est, quam ad Petri Episcopatum destruendum sibi leuiter confingunt. At vera, iuxta Paulum, S fideliores Historiographos annorum Pet: i, & ipsius Pontificatus in Urbe Romana supputatio haec est; quam non leuiter, aut gratia confictam, sed grauissimis Patrum testimonijs munitam exhibemus. Certum in primi , ac indubitatum videtur apud omne A. Scriptores: a Christi Ascensione , usque ad ultimum Neronis annum, triginta & octo annos effuisse. Constans qudque omnium fere Patrum sententia est,Petrum ultimo Neronis anno, crucis martyrio Romae coronatum fuisset , ut superius probatum fuit. Pi aeterea Ab omnibus firme recepta sententia est: Petrum a Christi Ascensione, quinque tantum annos in Iudaea consumpsisse; sexto vero Antiochiam ingressiun, ibi septem integros annos sedisIe et quam constanter defendunt, Euseb. Caesar. in chron. Hie- ronym.de scriptoribus Eccles. in Petro: Marcel. ep. ad Antioch. Damas. in vita B. Petri: Leo Mag. serm. i. in Natal. Pet. & Paul. Gregor. l. a. ep. 3T. Isidorus de Vita, O mor. Sanctor. cap. 6 s. Paulus Orosius: Greg. Turon. Fre culph.
Beda, Addo, & alij; quo fit, ut in exordio anni tertijdecimi, secundo videlicet Claudij Imperij anno, Petrus Roma profectus fuerit. Cum vero Claudius usque ad quartum- decimum Imperium rexerit; nono vero susceptum Imperiuusque ad I a. protraxerit: si tredecim Claudi j annis Neronis duodecim copules, integros vigintiquinque Petro si
370쪽
. V LVI. 3is . peresse reperias; quos is in Romano Episcopatu administrando expleuit. Unicus tantum nodus nobis dissoluendus luperest: duo pacto videlicet Petrus, ante quartum decimum annum An.tiochia Romam prosectus fuerit: qui a Paulo eo tempore Hierosolymis adsuisse scribitur; cum ait: Se post quatuordecim annos ascendisse Hierosolymanti atque ibi cum Iacobo, Cepha, & Ioanne societatem iiiijsse. At nodus, iuxta grauissimorum Auctorum sententiam facile soluitur: Petrus enim tertio Claudii anno, cum caeteris Iudaeis Roma pulsus fuit,ut habetur Aet. I 8. quo tempore Hierosolymam redi jt, & cum Paulo sermonem habuit, atque eodem anno Antiochiam se contulit: ubi amica illa inter ipsos cotentio accidit, de qua fit mentio in ep. ad Galatas .
Porro hic obserua (Lectoo a tertio Claudij anno , quo
Iudaei Roma eiecti suerunt, usque ad primum Neronis annum, cum Iudaeis Romam redeundi potestas facta est; Petrum partim Hierosolymis, partim Antiochiae commoratu fuisse; partim quoque varias Occidentales peragrasse regiones , in quibus diuersas Ecclesias instituit; ut Carthaginensem, Mauritanicas, Numidicas, Britannicas, & alias quamplures. Hinc propositi nodi vera solutio patet: quaquam quae de Cepha in ea Epistola ad Galatas leguntur, mihi semper visum fuerit, non de Petro Apostolo, sed det alio insigni inter Discipulos intelligenda esse: tum ob gramuissimorum Patrum auctoritatem, qui ita sentiunt; tum etiam propter nonnullas non leues coniecturas ,& argumenta: quae in secundo nostrarum Demonstrationum tomo ,
fusius prosequor . Ex his igitur, quae hactenus tibi demonstrata sunt (Lector facile tibi persuasum fore arbitror, B. Petrum ita Romanae Ecelesiae fundatorem, &Episcopum fuisse, ut tamen simul totu orbem Christianum spirituali Imperio regeret.