장음표시 사용
401쪽
thod. 326 Felix III. 3o Bonifacius II. 33 et Ioannes II. 33 Agapetus. 333 Siluerius.ssy vigilius.sso Pelagius. 61 Ioannes III. Sys Benedictus. sis Pelagius II. Syo Gregorius Magnus dorum Sabinianus. dos Bonifacius III. fo6 Bonifacius IV. dis Deusdedit. di et Bonifacius V.
68 SergiuS. Tor Ioannes VI. os Ioannes VII. Oet Sisinius.*o8 Constantinus.
Consuli. Par. I. id Gregorius II. I,
T i Gregorius III. et i Zacharias. Set Stephanus II. 33 Stephanus III. .
quo Leo III. lBis Stephanus V. 8i et Paschalis. 8 rq Eugenius II. 8a et Valentinus. 8a 8 Gregorius IV. 18 Sergius II. 8 et Leo IV. i8ss Benedictus III. hi 838 Nicolaus. l86 Adrianus II. 8 et a Ioannes VIII. 88 a Martinus I. 88 Adrianus III. 883 Stephanus VI.8vi Formosus. 8y s Bonifacius VI.8s6 Stephanus VII.
Theodorus. Ioannes IX. Benedictus IV. Leo V. 2so8 Christophorus. Sergius pio Anastasius. via Lando .
402쪽
yr 3 Ioannes X. yr 8 Leo VI. say Stephanus DI.sgo Ioannes XI.
s et Martinus II.s 6 Agapetus II. . ys6 Ioannes XLI.
y66 Ioannes XIII. yy a Domnus II.
yy a Benedictus VI. yys Benedictus Vri. y8 Ioannes XIV. y8s Ioannes X sy Ioannes XVI. ossi . Gregorius V., ,
Ioannes XVII.*Q3 Ioannes XVIII. i Emitoos Sergius IV. otiola Benedictus Vi C.
Iosai Benedictus D I eqs Gregorius Lio I Clemens. II iri Iro S Damasus II.
tos si Victor II loty Stephanus X. Ibi ii osv Nicolaus II. l. Ini .
tofi Alexander II. io 3 Gregorius Viri io 86 Victor tiI. III. i 53io88 Urbanus II. pisoys Paschalis VIII 8 Gelasius II. is Calixtus II. lias Honorius II. II 3o Innocentius II. ii 3 Celestinus II. ii g Lucius II. ii s Eugenius VI. liis 3 Anastasius IV. ii 33 Adrianus IV. i is Alexander III. ii Si Lucius III. ii 8s Vrbanus tini 18T Gregorius VitI.
xi 88 Clemens III. ii si Celestinus III. iis S Innocentius III. ia II Honorius III. ira a Gregorius X. ir I Celestinus IV. ita a Innocentius IV. ii as Alexander IV. iacit urbanus IV. Iacis Clemens IV. lay r .Gregorius X. vl M.. Innocentius V. Ita d Adrianus. U. is i in Ioannei XX. typi Nicolans DI.- i, si Mari inus IV.
403쪽
soli Iulius II.is 13 Leo X. isa et Adrianus Vr.rsas Clemens Vu.is3 Paulus III. isso Iulius I II. Marcellus II.
En tibi(Lector perfectam, ac nunquam interruptam Romanorum Pontificum, usque ad pr. esentem Pontificem Urbanum Octauum, virum plane omni prudentiae, caeterarumque Virtutum, ac praesertim pietatis, ac Religionis laude clarum, in Romana Ecclesia successionemr quae ut veram, & Apostolicam Religionem Dei spiritu genitam, atque in orbe Apostolico labore satam commendat: ita quoque verie , &Apostolicae fidei, & doctrinae haeredem declarpi r quae cum perpetua Pontificum serie apud illam integra, atque incorrupta permanet. At vero(inquis ex 'pposito Lutherani, Caluinistie, Pro testantes, ac caeteri pugnant: id sane non ignoror Na Caluinus
isos Benedictus X. igos Clemens V. Is of Ioannes XXI. 133 Benedictus XI. is et Clemens VI. ista Innocentius VI. 1362 Vrbanus T. I 3Ti Gregorius XI. 13 8 Vrbanus VI. 138y Bonifacius IX. ii os Innocentius vis. i oti Gregorius XII. 1 os Alexander V. Igio Ioannes XXII. i ia i , Martinus U. I so Eugenius IV.irum et Nicolaus V. i i I Calixtus DI.i 38 Pius II.i os Paulus II.i yi Sixtus IV. 1 8 Innocentius VIII. . l
404쪽
. I. VIII. im 3 36suinus in primis lib. . Instit. c a. Vanam eam successionem esse contendit, quamum inrtutum ianitatione mon est comiuncta . En inquit quid valea accesio et ni i imitario etiam coniimcia sit. Hinc post Caluinum plurimas in Romano; Pontifices calumnias Caluini sectatores congerunt: dum falsam Antithesim inter Petrum, & Romanum Pontificem
At vero quam inepth id nobis obijciat Caluinus: hine
Lector facile euinces . Nam si de ea successione, quae ex generis propagatione fit, aut de singulari persona, res esset , non aegre id Caluino elargirer, ut temporalem succes.sionem minimum cuique apud Deum prodesse existimadirem, si spiritualis succ essio desit, quae per fidei, spei, charitatis, ac caeterarum virtutum imitationem compat atur . id enim aperte docet Christus apud Lucam s. cum Hebraeos frustra Abrahae genus iactantes redarguit, diceris. Nolite dicere, Patrem habemus Atraham, S Ioarinis 8. Si h Abr bae Iis, opera Abrahaefacite. Sed cum non de singulati Po-tificis persona, verum de Pontificia dignitate , quae non generis propagatione, sed diuina institutione acquiritur, a nobis agatur: errat profecto Caluinus, cum personam cudignitate confundit, atque inter haec distinguere nescit: Quid e an non inter gradum, & personas Saluator distingvcre docuit apud Mati. et 8. cum Scribarum, & Pharist rum dictis parendum monuit; vitia autem illorum fugienda esse mandauit. Omnia (inquit quaecamque dracerint v ιinseruate, O facite; secundum vero opera eorum moleface,CNum ex Hebraeorum Pontific ibus ii gradu exciderunt, aut in iis Pontificia dignitas collapsa, aut labemta fuit, qui te aliqua impietate cottaminarunt Haud equidem inficior; temporalem successionem qua minimum Pontificis personae praestare, si is virtutibus, ac caelestibus donis, quibus Potificis vita exornari debet, expoliatus fuerit At in Pontifice non est, singularem personam, quam Pontificiam dignitatem a Deo instituta spe-
405쪽
366 Oreboae Constat. Par. II.ctamus; in qua vera, ac legitima successio attendenda est:
Hanc quidem omni vitio carere opus est, cum optima sit, atque a Deo instituta; necnon ab humanae voluntatis legibus , unde vitia oriri possunt, quam. longissime absit. ID Iam vero i interdum humani quidpiam pati contingat, humanae tantum infirmitatis, ac imbecillitatis testimonium. quo persona, non dignitas maculatur. Neque enim existimandum est, Christum Dominum, cuouium pascendarum curam Petro demandauit, id efficere voluisse; ut a singulari Petri dumtaxat persona Potificiam dignitatem pendere vellet; aut Petrum tantum ad id munus eueheret: sed Pontificiam dignitatem in Petro ita erigere voluit (ut alias demonstratum fuit ut perpetua in a. Pontificibus Petri successoribus permaneret ; ita ut quo
quot Petro deinceps diuina Electione suffecti essent, Pon-tifici j status dignitatem obtinerent, quae nullis Pontificum viiijs labefactari posset: led ea integra, & sanetasut ait Sa
eius Leo serm r. in Anniuersari assumpt. suae ad Pontificatum etiam in indigno haerede nunquam deficeret. Hqc ad Caluinis arum obiection em satis dicta sint, qui ex mala quorundam Pontificum vita Pontificiae dignitati S cando' rem labefactari, ac legitimam Pontilicum successionem. disrumpi posse contendunt. Ad Lutheristas accedo; qui ut Romanorum Pontificum issic sessionem euertant, omnem ab Ecclesia Personarum successionem tollunt ream q. tantummodo in vera doctrina collocat: sic Philippus quidam de Mornay ex Luthero,
Brentio, Musculo, Caluino,& alijs colligit, hoc argume-to Ecclesia verae doctrinae , tun personis se nititur: stiluae Pera sonarumsuccemio non potes esse verae Eccolae nota. Antece-
dens inde probat , quod Neros successerit Augusto, &Commodus Marco Aurelio, S Manasses Erechiq,& qua plures in .Ecclesia Romana Pontifices mali extitere , qui ita men bonis successerunt: quod si Personarum successioni, non Ianae doctrinae Ecclesia inniteretur; posset Eccle
406쪽
ita ex infidelibus, & Haereticis tantummodo constare ,qui veram fidei doctrinam non profitentur. Quare Tertullianus de Praeser. Hqret. cum ait, consanguinitatem doctrinae requiri r Et Irenaus lib. . c. gr. Tum ait, illis Presbyteris obaudiendum esse, qui charisma veritatis acceperunt, ad puram doctrinam necessariam Ecclesiae notam reserunt. Hic tuum t Lector candidum iudicium requiror An non Philippus egregius sophista est; qui cum a vera doctrina verae Ecclesiae probationem instituisset, eam mox a moribus venatur. Quid quaeso morum probitati, vel improbitati cum doctrinae veritate, aut falsiitate commune esse
potest e Bono Samueli successit in Regno Israelitico malus Saul ; num is propterea haereticus, aut infidelis fuit. Num veram Ecclesiae successionem proscindit, quod malus bono succedat, si is in fide integer maneat e Plane si ita est,
luod morum corruptionem verae doctrinq interitus sequatur: plane de Lutherana, ct Caluiniana Religione actum est: lateatur Philippus necesse est, iugulatam apud Lutheranos, &Caluinitas esse veram fidei doctrinam : ubi tam aperta morum improbitas ubique spectanda se offert. Verum hoc Philippi, & aliorum argumentum lubet serius examinarer Ecclesiam vera tantum doctrina, non personis internosci, aiunt: si rudes, si ignari, si vulgares homines , si plebs denique sola Ecclesiam constitueret: id sorte suspicandum esset. Nam cum huiusmodi in Ecclesia nulla successione teneantur, non esset cur in Ecclesia successio quaerenda esset e sed cum non tantum rudes , ac grega-Ies homines, sed etiam Pastores in Ecclesia a Deo constituti sint, ex quibus propterea Ecclesiastica succeisio ortu habet, quod hi perpetuo veravi doctrinam fidelibus populis tradere, ac in Ecclesia custodire debeant: inde non s Iam docti inam ad Ecclesiae notant sufficere, sed prili, P storum successionem, a quibus vera doctrina t. etenda est, necessariam dicimus. Id docent Tei tullianus, & Iremus
his locis, quos Phil ppus perperam sibi vendicat. Nam
407쪽
368 Orthod. m. Par.II. ' Tertullianus cum doctrinq consanguinitatem cum Apost . lica doctrina commendat, id ait, quod uniuersa Ecclesia
Catholica contra Caluinistas docet: nimirum, eam solam doctrinam in Ecclesia veram censendain esse, quae per omnia cum antiqua doctrina conspirat, & Apostolicae doctrianae consanguinea est. At quae ea sit, ibidem aperit, cum ait, eam Apostolicam doctrinam censeri, quae ad nos v
que per legitimos Ecclesiaru Apostolicarum Pastores d lata est. aeuid (inquit forioli praedicauerint, ct hie pri
scribam non aliter probari deberrim per easdem Ecclesias, quasi i Apostoli condiderunt. Ex quo tandem inserti omnes lialas doctrinas, velut suspectas, respui debere, quae vel cum antiquitate pugnant, vel cum ea doctrina non conspirant, quae ab E cclesiae Pastoribus tradita est. Si (inquit haec ita sunt, constat omnem doctrinam, quae cum illis Ecchi is Apostolicis matricibus, ct oretinalibus ei crespiret, meritati id se
laudam et reliquam vero omnem dochmam is mendacio stratu, dicandam, quaesapiat contra veritatem Ecclesiarim i tu
Vides (Lector Tertullianum, quem suae cauta primum sibi Patronum Philippus adsciuerat, aperte illi aduersari: neque eum unquam sensisse, sola vera doctrina veram E clesia magnosci: sed potius veram doctrinam legitima Pastorum successione probari: ita ut prius legitima Pastorusuccelsio quaerenda iit; tum ex ea vera doctrina explora da, ut ex his tandem vera Ecclesia, velut certissimo symbolo, deprendi queat. 'tu
At neque illi magis fauet Irenaeus, quin potius miror, qua fronte illum proferat, cum apertissime cum ipso p
uentus. gnet. Haec Irenaei verba sunt, quae ille citat. Ruapropter eis, qui iunt in Ecclesa Presburis obaudire oportet, his quisti cessionem habent ab A solis , Iicut omisimus; qui cum Drascopatus uocessime charisma veritatis certum secundum placratum Patris acceperunt. Reliquos vero, qui ab tum a princia pausuccessione, et quocumque loco colliguntur, Iu pectos hab
re, vel quo Herraicos, vel malastruemia, ves quac clade
408쪽
Conm. UIII. 36ytes, o elatos, ct Tbi placentes. Quid magis his verbis Irenaeus commendat, quam legitimam in Ecclesia Pastorum successionem; ex qua certum verae doctrinae charisma dc- fluere, pra: clare agnosei te Quibus, obsecro, verbis euidentius tum Philippi, tum Caluinistarum , ac Lutheranorum sententiam prosternere potuisset, quam quod eos docet suspectos , ac Haereticos habedos este, qui veram doctrinam aliunde, quam a legitima Pastorum successione adesumunte id plane est, ac si aperte diceret: veram Ecclamsiae doctrinam ad Pastorum successionem eximinandam esse, ac propterea prius legitimam Pastorum successione, tanquam verae doctrinae traducem , ac Magistram quaeri oportere, quam ipsam doctrinam: quae tandiu suspecta ecse debet, donec ab Ecclesiastica successione probetur. Ex his patet verborum Irenaei sensus. . At certe existimo tam Philippum, quam caeteros adue sarios salti, dum arbitrantur nos Pastorum successionem aruera doctrina seiungere; ac seiuncta verae Religionis symbolum statuere: quasi Pastorum successio per se absque vera doctrina consistat; aut veram Ecclesiam demonstrare sufficiat. At addiscant, quae sit Catholicorum sententia . Id enim Catholici asserunt, legitimam Pastorum successsionem in Ecclesia nunquam omnino a vera doctrina diis
uesti posse: id enim saepe pollicitus est Christus, cum Discipulos alloquens, quos Pastores Ecclesiae constituerat, quique uniuersos Ecclesiae Praesules repraesentabant, ait Joan. I . Ego rogabo Patrem, , alium Paraesitum d lat vo- io in ic
, maneat victi cumm ine num ae ratum viritatis cit inha: Paraesum Spiritus Sanctus , quem mittet Pater in no mine meo,ille vos docebit omnia. I E Mati. 2 8. Ecce ego vobis, Matth. at sim urique ad coninummationem culi. Quapropter cum eam inter certissimas verae Religionis notas reponimus, nunquam a vera doctrina secernimus. Neque tamen id ita
accipi aequum est, quasi nullus Ecclesiae Pastor a vera docta trina possit excidere , cum plerosq. decidisi e compertum sit:
409쪽
geto Orthod.Cous M. Par. II. sit: id tamen constanter asserimus, Pastores nunquam si
mul omnes posse a fide deficere, & si qui forte a fide deficiunt, non amplius Ecclesiae Pastores, sed hostes potius censendos esse et Quamobrem eam dumtaxat legitimam Pastorum successionem agnoscimus, qua legitime ordin ti, Unam eandemque cum Apostolis orthodoxam doctri nam seruant, . Atque hanc Pastorum successionem,non veram doctrianam, licet ea semper cum vera doctrina coniuncta sit, v rae Religionis s=mbolum statuimus; ea ratione , quod successio sit prior, ac notior vera doctrina: sicut instrumentia est prius tuo effectu, ut tuba est prior sono, truncus folijs, floribus, ac fructibus prior agnoscitur. Ecclesia enim nubIo modo absque Pastoribus veris, & legitimis potest contastere: quod aperte docet Paulus, cum Rom. i o. ait, fidem ex auditu concipi: Fides enim ex auditu, auditus autem per Rom io verbum Chrisi Ued quomodo andient sine praedicante I ct quo, modo praedicabunt, nsi mittantur Praecedat ergo auditus fidem, quae veram doctrinam complectitur, auditum praemcicatio, praedicationem Missio, Misionem vero legitimae Pastorum electio, & ordinatio, ut superlus diximus. Hinc manifestum est, quod cum de vera doctrina plerumq. dubitare contingat, nulla certior via sit ad illius veritatem imuestigandam, quam eam ab Episcoporum, ac Pontificum successione, quae verae doctrinae haeres est, quaerere. Hac Tertulli. . nim ratione Tertullianus de Praescript. veram doctrinam ... , Q aduersus sui temporis haereticos venatur. A soli (inquio Ecclesias apud unamquamque Ciuitatem condiderum , is quibus traduce dei, Osemina doctrinae extude caeterae Ecclesia
Quamobrem ruit illa Philippi consequentia: Quod si
x Personarum successione, non ex doctrina vera Religio agnosceretur;sequeretur Ecclesiam ex infidelibus componi posse; dummodo ibi personarum successio seruaretur. Ruit, inquam. hoc male elaboratum consequens: quando,
410쪽
quidem nec Personarum successio, qualis illa est, quae in Ecclesia a Deo instituta fuit, &quam nuper descripsimus,
sine vera doctrina esse potest: neque vera doctrina aliunde, quam per os Pastorum legitime sibi succedentium eloqui ullo modo valet. Ita fit, ut Pastorum successio perpetua sit vers doctrinq parens,& vera doctrina illius sit quodammodo diuina quaedam , ac legitima proles: quae diuino spiritu concepta, nullos nqn tam abortus timet, quam perpetua propagatione excrescit. Donec , ut ait Paulus, occurramus omnes in unitate dei, in virum perfectum, in s.
aetati m pleni udinis Christ. P orro, ut id (Lector tibi velut certissimum persuadeas: Romanam Ecclesiam nunquam a vera, & Apostolica doctrina exorbitasse et sed in ea a suae natiuitatis exordio ad haec usque tempora, perpetuo immobilem stetisse: ijs Catholicae doctrinae partibus praetermissis, de quibus in S. Regula prioris partis huius libelli, in qua hoc ipsum argumetum aggressi sumus, nulla a nobis mentio facta est: caetera. ac potissima duntaxat fidei dogmata, quae Romana Eccle- .sia in Lutheranis, Caluinistis, Protestantibus,Puritanis,a que alijs huius tempestatis Religionistis damnat ac persequitur; hic ad antiquam, & Apostolicam priorum illorum itemporum, quae propius ab Ecelesiae ortu absuerunt, do
ctrinam prouocare lubet aut non modo personarum, sed etiam ver doectrinae successionem in Romana Religione , seruari,luce clarius tibi perspectum fiat. Velum ut breuitati consulam, tam doctrinae capita,quam loca, ac testimonia, quae asserentur, fideliter tantum indicare volui, ut ea i
Primum igitur, ut ab ea fidei doctrina, quam de Deo ,
Apostolica illa tempora tradidere, remi aggrediare Docet Romana Ecclesia in diuinis e si e unitatem essentiae, Trinitatem Personarum, atque inter eas consubstantialitat me: in ea vero personarum distinctione nihil esse prius, aut posterius, maius, aut minus, causim aut .effectum, dominita, ,