장음표시 사용
431쪽
3 o et Oreboae Consili. Par. FLAnte Leonem, Gregorius Magnus quinto post Christuseculo Stationes Romanas multis Indulgentijs auctas i stituit, ut testes sunt D. Thom. in dis .ao.& Altisiodorensis lib. . summae, tract. 6. c. s. Denique ante Gregorium duobus integris seculis prior Siluester I. petente S. Helena Magni Constantini Matre; Sacellum S. Crucis in Hierusalem Roma erectum cons crauit, tum multis Sanctorum Reliquijs ornauit, ac multuplicem peccatorum veniam pie visitantibus indulsit.. Hactenus expresic habemus Indulgentiarum vim , ac nomen ex ipso antiquissimo Ecelesiae usu, ac traditione , quam certe aduersarij negare non possunt, cum grauis Simos, ac integerrimos scriptores testes habeamus, nec ullus ex Catholicis, ac orthodoxis Patribus, qui his Ecclesiae temporibus floruerunt, huic veritati refragetur . At vero qui duobus prioribus seculis Patres cxtiterunt, tametsi eandem Indulgentiarum cocedendarum facultatem Ecclesiae datam, atque ab ea legitimo usu receptam agnouerint: minus tamen Indulgentiae vocabulo usos esse legimus; sed eam vel remissionem , vel condonationem , vel largitionem, vel veniam, vel paruam benedictionem, alij que nominibus appellarunt. Hinc Cyprianus l. de lapsis Indulgentias, condonationes appellat. Lactantius l. 6. Instit. c. ig. largitione S. Tertullianus lib. de pud: citia c. i. Veniam; Denique Clemens I. const. Apost. l. 3. c. I o. paruam benedictionem vocat. Pleraque alia doctrinae capita praetereo, ne institutam breuitatem excedam; quae Lutheristae, Caluiniani, Protestantes, atque alij Religionis ae ab Apostolica doctrina obtruncant: cuiusmodi sunt, quae aduersus sacrorum locoruperegrinationes, abstinentiam, & delectum ciborum, sacrorum hominum coelibatum, festorum obseruationem ., Praedestinationis incertitudinem, Confirmationis, Poenitentiae, Ordinis, & Extremae unctionis Sacramenta, & visibile Ecelesiae caput obtrudunt: quae cum Romana Religio
432쪽
ab Apostolis mutuata fuerit, ac velut Apostolorum haer sprior, antequam haereses essent, possederit : Haud mirum videri debeat, quod in his integre seruandis constantissima semper sterit.. Tu vero (Prudentissime Lector ct m ex his, quae in hoc consilio abunde tibi demon strata sunt, non obscure percia pere queas: eam tantum velam Religionem habendam eo te, quae Aposolica tum Pontifictim, tum docti inae successione ad nos usque perlata est; prudentissimum illud iudicium tibi amplectenduna persuadeo, quod olim Magnus ille Alexander Macedo, teste Iosepho antiquitat. lib. I g. cap. 6. exercuit: cum inter Iudaeos, & Sarraritas,de Hierosolymitano, &Garillitano templo coram ipso disceptaretur, quodnam eorum legitimum foret: Cum tablaeus, ct Theodosius (inquit Iosephus concessi dent Andronico,ut prior diceret: orsus ex lege approbare eius sanctitatem, O Religionem; ostendens per continuam Ponti umsuctas nem Sacerdotiret que adsua tempora propagationem, ' ab omnibus Asiae
Regibus Maiestatem eius loci honoratam donaris. Garietitani vero, acsi omnino nullum met,ntinetiam ab eis habitam rati
nee his O talibus rationibus A rsuasti Regi, ut decerneret, Hi ros dimitanum esse exfutinua Modiclis conditum ; Sabbaeum vero, ac Theodosium addicere tipplicio. Haec ille. Quod sit sapientissimus Rex, ex sola legitima Pontisicli
successione, S cmerorum Regum honore, Hierosolymitanum templum verum, O legitimum esse iudicauit. Plane, cum Romanam Ecclcsiam perpetua Pontificum successione ad haec usq; tempora propagatam, atque ab omnibus totius orbis Regibus honoribus, & praeclaris muneribus auctam cernas; Lutheristarum vero, & Caluin istarum, Protestantium, Puritanorum, ac quorumcuinique aliorum, qui Religionis nomine gloriantur, Ecclesias,omni Pontificum successione expoliatas, nulloq. in pretio,ac honore, apud orthodoxos Reges habitas fuisse non ignores . Si sapientissimum Regem imitati volueris, idem
433쪽
Hiero. dialog. conta Luci f. c. y Aug. Lollia
3 sq. Orth. Consultat. Par. n. prorsus iudicium tibi ineundum erit, ut pro Romana Ecclesia sententiam feras: & tum Hieronymi, tum Augustini consilio usus, ad eius Ecclesiae gremium te conseras, atq;in ea tibi permanendum esse persuadeas, quae ab Apostolis fundata, perpetua, & incorrupta Pontificum successione. ad hunc usque diem toto orbe illustris perseuerat.
FIrmi me tene, er nullati nus dubita ( Lector fidei Apo stolicae perquisitor insta Romana Ecclesia veram esse
Episcoporum, ac Presbyterorumsuccessionem, ac proinde in ea veram tum em, tum Religionem querendam Use. Ecclesiasticam Episcoporum, ac Presbyterorum successionem (Lectoo non ex generis prosapia, aut ex carne,& sanguine censeri, sed diuina Prorsus vocatione, atque ordinatione propagari; ex eaq veram Christi Ecclesiam
ab adulterinis sectis, quae nullam a Christo, vel ab Apost lis successionem sibi vendicant,certo symbolo discerni,s iis (ut arbitror in s. prioris partis Regula demonstratum suit. Quapropter duo tantum (Lector in hoc Consilio
tibi explicanda erunt; Primum in Romana duntaxat Ecclesia esse veram Episcoporum successionem. Alterum in ea sola veram Presbyterorum ordinationem elucere inuibus facile addiscas, nullam tibi, praeter Romanam, veram Ecclesiam agi, oscendam, atque amplexandam esse.
A primo igitur capite rem auspicantes. Quoniam ex his, quae in s. Regula dicta sunt, iam apud te certum, ac exploratum esse debet (Lector legitimam Episcoporum successionem ex tribus potissimum pendere. Primum ab Ecelesiae Vocatione, iuxta Paulum ad Hebr.3. Deinde ex diuina ordinatione; quae a tribus saltem Episcopis perfici debet: ut ex Clemente, & Anacleto ostendimus. Demum a legitima Missione; quae a vero tantum, de legitimo Ecclesiae Pastore fieri debet: quod ex Marco cap.3. coli gimus,
434쪽
Cong. VIII. 3ysgimus. Si rem diligentissime apud te conseras;perspicies
prosecto, haec nullibi, praeterquam in Ecclesia Romana in Episcoporum assumptione servari. In primis, quod ad Vocationem spectat. Id extra omnem controuersiam sit, neminem unquam in Romana Ecclesia verum Episcopum habitum fuisse, qui absque legitima Romani Pontificis vocatione, se ipsum in Episcopatum
intruserit. Eam enim tantum veram vocationem esse di. 'ximus, quae per os Ecclesiae peragitur. At cum os Ecclesiae sit in capite, ac Pontifice, ad quem spectat Episcopos, vel per se, vel per alios vocare: inde perspicuum est, ic gitimam Episcopaeum vocationem in Romana dumtaxat Ecclesia fieri; in qua tantum legitimus Ponti sex, ac Petri successor reperitur,qui Episcopos in parte solicitudinis vocat. Quamquam enim in Romana Ecclesia varij olim eligendorum Episcoporum modi obse luarentur; id tamen cetatissimum est, nullum unquam Episcopum, absque Romani Pontificis auctoritate, vel expressa, vel delegata , ad Epia scopatii in assumptum fuisse; ut ex Gregor constat l. 2.Reg. ep.; s. praesertim, cum Episcoporum vocationem de iure diuino ad Pontificem doceant speelare , c. si eo tempore, de elect lib. h. Glos in c. s. de eleel. lib. 6. Abbas, in c. nosti de eleci. &in cap. cum olim de causa possess. & propriFeline in c. cum te, de rescriptis. Decius in c. i. de elect.
Ex quo liquido constat, nullum Episcopum in Romana Ecclesia vltro sibi honorem arripere, nisi qui a Pontifice, penes quem suprema Christi potestas residet, ut Aaron , Dei nomine vocatus fuerit. Qui vero Episcopi eligendi
sunt, antequam ad Episcopatum assumantur, non modo si doctrina, ac lacrorum c anonum peritia polleant, de Pontificis mandato examinantur; verum & an probata quada,&praeclara vivendi ratione excellant, qua subditis bene vivendi normam praebere queant,& eximium suo gregi
omnium virtutum exemplar esse valeant, exploratur. Ita
fit, ut qui hoc modo examinati, ac vocati sunt, non ab homine,
435쪽
3s6 Orthod. Comultis. Par. II. mine, sed a Deo vocati censeri debeant, ut tradit Augustianus, his verbis: Icum cognoscimus missum a Deo, quem nomia paucorum hominum laudatio, ve potius aculatio eligit ;sed i
sim, quem l vita optima, ct Catholicoram examen commem et Sacerdottim.
Si vero de legitima Episcoporum ordinatione res est; sine qua nulla vera Episcoporum successio haberi potest; cuea a Romani Pontificis B. Petri successoris auctoritate , pendeat; eaq. non nisi a veris Episcopis perfici possit et Annon sola Romana Religio hanc ordinationis regulam seruat cum ea sola Romano Potifice fruatur, qui velut Christi Vicarius , ipsius nomine Episcopos vocat, eligit, ordinat, ac veris Episcopis, hoc modo legitime ordinatis iuxta Patrum decreta, & Apostolicas traditiones consecrandos tradit. Hoc quippe argumento Cypria. I.ep. 6 Nouatianum ab Episcoporum numero expellit; eo quod iuxta antiquas Ecclesiae traditiones ordinatus non esset: Nouatianus (inquit) in Ecclesia non es; neque Episcopo comput ri potes, qui Apostolica traditione contempta, nemini succedens Uemetias ordinatus est. Hoc pacto Episcoporum quoque electio, sine qua nulla vera Episcoporum successio haberi potest, perficitur; quae cum Apostolicae ordinationi, quam a Romano Pont.B. Petri successore, ac Christi Vicario pendere diximus,potistamum imitatur ;eaq. a veris Episcopis perfici debet: Sola Romana Religio (vt notum est) Apostolicam hanc ordinationis regulam seruat; sola enim Romano Pontifice fruitur, qui in Christi nomine Episcopos vocat, & eligit, ut qui totam Episcoporum vocandorum, eligedorum, ac o dinandorum potestatem a Deo sibi vendicat: SoIa quoq; veros Episcopos rite ordinatos, ac alijs Episcopis consecrandis aptos complectitur: Sola Patrum decretia in Episcopis ordinandis beruat: quo fit, ut sola etiam veram , ac legitimam Episcoporum electionem apud se rc positam
436쪽
Iam Sector si placet, paulisper adsectarios diuerte .
Quo pacto (oblecro Lutherani, Caluiniani, Protestantes, Puritani, ac reliqui, qui hac nostra tempestate Religionis nomen praeseserunt, Episcoporum nomine, aut titulo gloriari possut; cum nulla prorsus Apostolica lege in suis Episcopis , aut vocar d s, aut eligendis fulciantur, ubi enim apud eos Romanus Pontifex Petri successor Vbi veri Episcopi e Vbi legitima ordinatio Lutheristae quidem, ac Caluin istae, Episcopi nomen exhorrent, litis Ministris , ac Superuigilibus contenti: quo sanc se omni Episcoporum
successione carere declarant. Soli Protestantes Episcoporum nomen, ac titulum retinent: at certe solum titulum
sine re sibi vendicant; Cum nihil, cum legitima Episcoporum vocatione, ac ordinatione commune habeant; Cum nec Romanum Pontificem vocatem, nec veros Episcopos ordinatores nanciscantur Quo fit, ut non incommode
cum Tertulliano illos mihi prouocare liceat. Qui estis Aut unde venisti se Quae vocationis vestrae origo Quo v cante, ac ordinante Episcopatus invaditis Quo ostio in ovile irrumpitis Quo iure, ac titulo vobis Ecclesii; adivi. nistrationem usurpatis e Christi haereditas est, quam possidendam Romano Pontifici tradidit, cum Petro dixit: Pasce oves meas. Qua licentia in Christi hereditate in , ac poste sesionem ruitis; qui Romani Pontificis eius vicarii auctoritatem colemnitis Qui nulla Dei vocatione accersiti promperatis Qui nullo legitime deferente, Episcopatum rapitis e Qui aliunde, quam per legitimq ordinationis ostium, in Domini caulam ascenditis Qui nullo Apostolico mi talente curritis Qui tandem non Episcopi, xos Episcopos laetatis e Non sic Romana Ecclesia, quae in Episcoporum vocatione , atque ordinatione ita Apostolicis Regulis inhaeret: ut ab his,ne latum quidem unguem,abscedat: quo sit, ut ij dumtaxat veri Episcopi censeri debeant, quos Romana
Ecclesia Apostolica auctoritate Episcopos ordinat.
437쪽
sol Orthod. m. Par.II. Postremo, cum de legitima Episcoporum Missione, ac Episcopatus collatione agitur: plane constat,eam tantummodo in Romana Ecclesia quaerendam esse, quae sola elisendi, ac ordinandi Episcopos ius a Deo sibi comparatum habet . Legitimam nam q. Missionem praecedere debet legitima in mittentibus auctoritas, a Christo institutar atque adeo id certum est, ut ubi nulla apud mittentes vera auctoritas reperituri ibi nulla vera, aut legitima Episcoporum Missio esse possit. At nullam,praeterquam in Romana Ecclesia, legitimam esse mittendi Potestatem a Christo institutam, Christus ipse declarat. Cu enim duplex sit Episcoporum munus a Christo institutum . Vnum docendi, alterum regendi; quae Christus Apostolis obeunda imposuit. Primum Matth. c. 28. cum ait: Euntes docete omnes gentes, baptietantes Oc. Alterum Ioannis ro. cum Apostolos ad Episcopale opus mittens, dixit: Sicut ransit me Pater, O ego mitto vos. Quo pacto ea in Ecclesia perpetuo exerceri deberent, suo exemplo ostendit. Is nam q. cum esset totius Ecclesiae Pastor,solus Apostolos Episcopos creauit, ac legitime ad utrumque Episcopale munus obeundum misit: quo sane declarare voluit se eam potestatem tantummodo
apud summum Ecclesiae Praesulem depositam voluister quae sola legitime Episcopos ad virumque S docendi, O regendi ossicium mittere valeret. Ex quo tandem CXploratum
est, ad solos Romanos Pontifices , Christi Vicarios, tota, ac integram hanc mittendi potestatem a Christo transsuissam esse; ac proinde veram Episcoporum succes Sionem, , in Romana dumtaxat Ecclesia sartam tectam custodiri. Ex his (Lector non obscure perspicies, quam inaneS, nedum impiq sint Lutheranorum, Caluinianorum, Protem
stantium, Puritanorum, atque aliorum vocES, qui cum
suos Episcopos, nulla Dei vocatione ad Episcopatus accersitos, nulla Ecclesiae ordinatione assumptos, nulla denique legitima successione in Apostolorum sedibus constitutos cernant, aduersus Romanorum Episcoporum suc-
438쪽
cessionem, varie tamen, ac inconstanter insurgunt. Nam Caluinus Instit. lib. q. c. 3. S. 18. quem sequuntur Be Ea in consess. fid. c. s. sect. 28. Brentius in Prologo ine nis, O Musculus in locis communibus ;vbi semel id sibi persuasit , Ecclesias omnes Antichristi tyrannide esse o pressas , id facile statuit: ordinariam Episcoporum electionern ab Ecclesia defecisse, atque extraordinariam a Deo excitatam fuisse. At quis Antichristi vocem hanc esse non agnoscat, qua aiunt totum orbem penitus a fide desecisse: ac proptcrea nouos Apostolos, nouos Euangelistas, nouos Episcopos excitandos suisse e Cur,&nouum Christum excitandum non praedicant e cum noui Apostoli,& noui Euangelistae, praeterquam a nouo Christo vocari non possint. Hoc enim argumento olim aduersus M a cionem, de valentinuin usus est Tertullianus 3 Probent in .
quit si nouos Apostolos esse; dicant iterum Chrsum descendisse, Iterum docuisse, iterum cruci um . Quid hoc est, nisi Antichristum disseminare, ac illius Ministros se gerere ZAt his, qui se nouos orbis Apostolos iactant, respondemus, quod olim Augullinus Manichaeis respondit: Certeonquit cincipit Manichaeus Aposcho I ES U Chrisi cte. Non credo istum esse Apostolum Chris i. Ita Caluino. cum
ait: Luamquam non nego, quin Apostolos quoque postea, Delsaltem eorum loco Euangeli stas excitaverit Deus, ut noso tempor actum es, . Non credimus nouos Apostolos, nouos Euangelistas, nouos Episcopos, a Deo extraordinarie excitatos fuisse nostro tempor . Diues ille Epulo, cum Abrahamum rogaret, ut extraordinarios ministros ad viuentes fratres mitteret, qui eos avitiis reuocarent, protinus ab ipso audiuit et Habini MoJ en, o Prophetas, audiant illos . Habuit Chiisti Ecclesia semel Apostolos, habuit Euangelistas, habuit Episcopos ordinarie a Christo excitatos; quid extraordinaria Apostolorum, ac Episcoporum missione opus est e Antiquos audiant, audiant docentem Ecclesiam, quaenam sit legitima
439쪽
Mattiuig. Irat .dis./3. c. non est
oo Orthod. Consulet. Par. II. Episcoporum successio: qui enim Ecclesiam docentem noaudiunt, non noui Apostoli, aut Episcopi; sed Einici, , ac Haeretici haberi debent. Ita enim sancitum est. 5i Hel siam non audierit it tibi sicut Emicus, O Publicimus.
Quod si jector a Caluino quaeras . quo pacto Episco
pi, extraordinarie a Deo excitati, suos Episcopatus obtineant i Mirum est, quam varium, & inconstantem reperias. Primum enim Episcopum cum Presbytero confundit, nihilq. inter eos discriminis collocat: tum neque Episcopi, neque Presbyteri nomen approbat;neque ullum in Ecclesia eorum stabile munus agnoscit: sed tempora iam tantummodo deputationem , ad docendi ministerium e siet sentit. Demum hanc Ministrorum deputationem nori alio, quam totius populi consensu, ac sustragio docet fieri debere; quo sane omnem Apostolicae ordinationis modueuertit; & cum Christi, & Apostolor u institutione, & antiqua Ecclesiae doctrina aperte pugnat, quae Episcoporum electionem turbis, ac Magistratibus committi constanter prohibent. Sic Laodicenum Concit .can. 33. Non eri(inquit permittendum turbis electionem eorum facere, qui sunt ad Sacerdotium prouehendi; atque idem decernunt Conc.
Vera igitur Episcoporum successione soli Romanae Ec. clesiae vcndicata. Ad Presbyterorum successionem accedo, quae cum ex Christi institutione necessaria, ac perpetua in Ecclesia esse deboat; ex eadem quoque facile euincimus solam Romanam Ecclesiam veram esse, in qua eiusmodi successio tantum reperitur. P orro Presbyterorum ordine, ac dignitatem ita a Christo in Ecclesia esse institutam, ut perpetua successione diffunderetur: Ex Euangelio, ac Apostolicis scriptis exploratum est; Christus enim Apostolos Sacerdotes instituit Io a o. cum illis remittendi peccata potestatem contulit . Hoc cum dixisset (ait insus uit, ct dicit eis . Accipite Spiritum Sanctum, quorum remiser Itis peccara, remittuntur
440쪽
. Consil. IX. goreis, O quorum retinueritis, retenta sunt: inde enim Apost Ios, Sacerdotes a Christo ordinatos fuisse colligit Hysichius in Leuitic. l. i. c. . Non idonei sumus (ait peccata n bi etiam dimittere, Christus autem pro nobis propitiationem perfecite viae di eius voce Sacerdotes in Ecclesiam, utpote eiuro cium subeuntes, quibus in persona Apostolorum dicebat. Luorum iam eritis peccata, dimissa sunt, O quorum retinu ratis, retenta sunt. Atque ex eodem loco Cyrillus, Chrysostomus, Theophylactus, Euthymius, ct rursus Chrylostomus in s. lib. de Sacerdotio, o D. Ambrosius lib. I .de poenit. cap. a. colligunt, Sacerdotes esse in Ecclesia, qui peccata dimittant. Vide inquit Theophylactus tacerdotum dignitatem, quod diuinasit, non humanae Dei enim es r mittere peccata. Cum igitur Christus Apostolos Sacerdotes ordinauerit; non soluin ut a peccatis absoluante verum etiam ut sacrum Christi corpus, &sanguinem conficiant, plebem initiuant, ac pleraq. alia munera in Ecclesia obeat, quae cuctis Ecclesie tEpori bynecellaria sunt; Citi dubiu est, quin horu succesione perenne in Ecclesia esse decreuerit Id confirmat Apostolus ad Titum l. Cum Tito,Cretensi Episcopo mandat, ut Presbyteros per singulas Ciuitates ordinet illis verbis: Huius rei gratia reliqui te Cretae, ut quae desunt corrigas,ct consitu is per ciuitates Presbyteros cut
o disposui tibi. Atque idem ex Apostoloru praxi manis sium est, qui post Christi Ascensionem Presbyteros ordianarunt, ut constat ex Actibus Apostolorum, ubi legitur: It cum condituissent illis per gulas Ecclesias Presbyteros,
oracent cum ieiunationibus commendauerunt eos Domino.
Id denique ex antiquissimis Concilijs, O vetustissimo
Ecelesiae usu, Apostolica traditione confirmato receptum est, ut Presbyteri ab Episcopo ordinentur. Ita Clemens Rom. Petri Discipulus can. epist. r. Presbyter (inquit ad uno Episcopo ordinetur, , Diaconus , ct reliqui clerici. Et
const. Apost. l. 8. c. I 6. Cum Presbyterum ordinas, Episcope
impone isse manum capiti Presbyteri, adi antibas tibi Presbyteri