Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

241쪽

commemorato elogi, utpote qui anti tuum toreui Osori.

In vulgatis inscriptio est, a tua amon plerique codicum

nostrorum aliquatenua discedunt ' Emoτολη του μακαρίου Διονυσίου ἀρχιεπισκό που 'Aλεξανδρεια πρὸς Βασιλείδri ἐπίσκοπον, ἐριο σαντα περὶ δια ρόρυγι κες αλαίων, προὐ δια τῆς επιστολῆς ὁ Διονi, πιος ἀποκρίσεις ἐποιησατο, α καὶ os κανονες

ἐδέχθησαν. Votu autem scriptor jam dictus in Epistolarum nonicarum Synops hunc praestat titulum, ου γίου

Διο σίου Aλεξανδρείας περὶ του ποτε χρη τὴν μιεγάλω σα

βάτου ἀπονηστίζεσθαι. Quod ad puc nomon attinet, ipsum illud ut Mnaudotius mst. Patriaria A an . p. 28. Os monuit, prius episcopis o patriarchia commune, duobus tantummodo pono proprium posto remansit, Roman ει Alexandrino. Unum tantum exemplum dabo votustissimi moris ex hoc tortio seculo petitum. Ipso Dionysius antecessorem suum Heraclam beatum Impam nostrum appollat

in Epiat ad Philemonem apud Euseb. V K lib. Vii. cap. 7. Alia vidcas in Ρoarsonii Vindicio Ignouit, pari. I. cap. ult. p. 79-182. ubi scribit exquisito, ut solst, vir illustris do antiquitato atquc intorpretation vocia papa seu patris. Ρ. 23. l. 3. προς Βασιλείδην &c. Τostatur Eusobius lib. vii. Ita cap. 26. scripsi o Dionysium epistolas multas ad Basilidom paro clarum in Pentapoli placopum, h. s. nisallor, stropolitanum piscoporum Pontapolis, qui simul omnos ad aedom xloxandrinam portinebant; sed haec solas opistolis ad Basilidoni a canoniatis serVata est, quippe quae una cum illis S. Grogorii socrus. Otri Alex. ι ceterorum a Concilio in i ullo firmata morat Baana-gius quido in Annalibus Politico-Moles vol. ii pag. 34O. seri tempua scriptionis jus ad ann Christi et62. post Dionysii roditum ad Aloxandriam. Sed res plane incorta

est.

Ibid. l. a. Διονυσιος c. Scholium, quod sequitur, ex codico Zonara et Balsamonis Griecorum commentatorum Amorbachian Beverogius attulit 'Iστεον ὁτι γέγονε μὲν ὁ

μακάριος Διονυσιος ουτος ἀκροατγὶς Ωριγένους ἐν τι τετάρτου της βασιλείας τε Φιλίππου του ριετα Γορδιανὸν βασιλευσα τος. πον βίον μεταλλάξαντο. Ηρακλα τρισκαιδεκατου τῆς

242쪽

'Aλεξανδρέων ἐκκλησίας ἐπισκοπου, γιν προστασίαν ταυτην Me ἀπολαφιβάνει καὶ πρὸς olaiam δέκα καὶ ἐπrα ἔτεσι ν τοι τοις λοισοις τρισὶ Asemου, καὶ ἡ ἐν Δεκίου, καὶ,φ ἐν Γάλλου καὶ Βολοσιανου του υἱου Δεκιου, καὶ τοι δώδεκα Ουαλεριανου καὶ Γαλλιου Gallioni του παιδὸς -ου, προς Κυριον ἐξεδήμησεν. Ο Βασιλείδης xj των κατα γην Ιεντάπολιν της Λιβυης παροικιων ἐπίσκοπος, ως νησιν Ευσέβιο ἐν τῆ s . καὶτ r. της ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας λόγου. Ex hoc scholio tondit saraonius in annal Cyprian. Q an CCLII. n. II. do loco quodam soro Syncelli agona, sacere consuevissct aequiores Graecos rerum Romanarum ignaros Volusianum

non Galli, fodi ii filium Sod o in Docii annis lapsus os Scholiastos. Aliud praetore addam ad Dionysium pertinens non editum. ρὸ γινώσκειν, ut aeriptum eat post hos canones in odio 26. Baro ano, περὶ του προγεγραμμνον μίου Διο-σί- ἔτι μέγας πατηρ ἐστιν, καὶ γὰρ καὶ ὁ εγιος 'Aθανάσιος ὁ ἀρχθιεπωκοπος 'Aλεξανδρείας γενόμενος μαρτυρεῖ

αυτήν. πλὴν ποθων α κατα τὸν εγιον τουτον Διονυσιον γνῶναι,

τὴν ἔκτην καὶ τὴν ἐβδομιην της ἐκκλησιαστικης ἱστορίας Ευσε- βίου του Παριψιλου συγγραψγην ρπησας, ἀναγνῶθι. iratus eat et S. Banilius, pistolae canonicae ad Amphilochium auctor epistolae initio, misso quid Molosiastica cum disciplina conjunctum κανονικον οντα τον μέγαν Διονύσιον.

Ρ. 23. l. 3. θεοπειθει Particulam καὶ quae in editis θεοπειθε praecedit, vel deleas, vel ante συλλειτσυργου, ut in dioe 625. olim Rawsinson nunc Bod scriptum sat, oblocos. In mesia quidem Coiuinianis, quo modo memorari, ita legitur, καὶ συλλειτουργι καὶ θεοπρέπει, quae quidΘm VOX θεοπρέπει etiam in quatuor miarib Bodlmanis extat Sodneutrum ἐπίθετον, aut illo 25. aut vi alii odio votustissimi numeris 6 et 86 insigniti, agnoscunt. Ibid. l. 4. 'Επέστειλας Hoc reposui ex eodicibus omnibus praeter unum a sorte alterum pro edit ἀπέστειλας. Atque ipsum ἐπέστειλας in ΜSStia non paucis olim observasse Cotelerium nunc didici ox nota ejus ad Constiti.

ore lib. V. cap. 15. quam Gallandius in Biblioth. P. tom. iii p. 5o I. huic epistolae subjunxit ubi a fallandioristitur epistola, prout in Bovoragii is die extat, additis

243쪽

Soholiis Graecis Balsamonis onaraeque. Jamque mutations hanc tuetur Podalimn illud a Graecia nupor oditum, seu Canones Graecae ecclesiae, in quibus Dionysii Epistola cum hoc verbo ἐπέ ιλας incipit. Ρ. 23. l. 5. πονηστίζεσθαι δει Hesychius, 'Aπονη- σασθαι τὸ ἀπο νηστείας ἐπὶ πρώτην τροφh vel βρωτον, Alberto placet, earsonio βρωτύν ἐλθειν Ipse etiam locus,

quom prae munibus habemus, hunc sonsum nocessario exigit, in quo Dionysius ac interrogatum assorit, Καθ' ην ἄρανἀπονησπίρεσθαι δει την του Πάσχα ἡμέραν. Hoc est, non ut Horvetus vertit, qud or dies Paschae sit jejunandus, is enim nunquam jejunio peractus fuit; sed, ut nos vertimus, Qv hora dio P ohoebo nium sinondum M. Nimirum, quota hora jejunium ante Paschal torminandum est, e per praecedent Paschalem celebritatem, an ad galli amtum, an alio tempore ut ex iis constat, quae in hac Epistola soquuntur. EVEREGIUA. Pro illo την του πάσχα ἡμέραν ex omnibus meis codicibus praetor Baroco. I58. Ot 2O5. 4 του πάσχα περιλυσε reposui. Legiturque idem,

ut notat ad mam. Od. sua Consiliorum Harduinus, in ΜS. Reg. 1o38. aliisque Est autem, inqui ille, περιλυσις πασχα solutio paschalis jejunii. Et paschatis vocem non ad diem paschatis του ἀναστασιμου significandam adhiberi, sodetiam a designari septimanam unctam, ostendit Aspo sum docimum imothoi pisc. Alexandr. p. 167. om ii. Synodiei. Vido et Albaspinaeum Do Vstoribus Melasios Ritibus lib. I. Observ. xvi q. 9. qui ortulliani locum quondam hac de re tostam adduxit. Sed et hanc quoquo obsorvationem praeoccupavisse Cotolerium ad Conatui. A M. nunc animadverto, qui ad loc modo adductum haec notavit. Initium hujus opistolas Aloxandrini Dionysii proseram,

quo modo in SS. non paucis jacet: 'Επεστειλάς μοι- τῆ του πάσχα περιλυσει. Vulgo την του πάσχα ἡμέραν. Est V περίλυσις του πάσχα, siautio paschalis Io vii. τας τῶν ἀσι- τιῶν ἐπιλυσεις appollat Eusobius Hist. i. 3. frequentiu quo ad hunc sensum apud Graeco Verba περιλυειν, ἀπο- Mειν, πιλυειν, καταλύειν. ' Retinet Verba την του πάσχα ἡμέραν Pedasium Graecorum recens editum.

244쪽

P. 24. l. I. πρὸς την λεκτοροήγωνίαν JGin proximo postlin. a. Pag. Oq. περιμένουσι τον ἀλέκτορα, hoc est, ni fallor, gallum secundo canentem, seu mane. am Christum mano, alvo ad tertiam horum matutinam, resurrexiAse consontiobant Latini, Oxceptis Ambrosio atquo Hieronymo; quorum posterior in Comm. in ali xxv. 6. ex traditiono Apostolica id ortum ess ait, ut in dis vigiliarum paschoe-υ noctis dimidium h. e. ante noctem mediam po ulos dimittere non liseis saepectantes adventum Christi, et postqimmisiud tempus transieris, securua e praesumpta fessum cunctosagore diam. Vide Joannis Duranti, si, ut serunt nonnulli,

Ρstri Danesii, lib. De Ritibus Meti in Cae l. lib. iii. c. 6. Ibid. ἀφ' ἐσπέρας Hoc est temporis punctum alterum

extremum, seu hora sexta postmeridiana, juxta nostram temporis computationem, dum alterum extremum mane est, o hora nostra tertia matutina Conser notam infra ad verba καὶ πρὸ νυκτος ἐγγυς ηδη με νουσης 4νιεντας. l. 2. P. 28. Ibid. l. 4. τάχιον opinatos osse meos resurrexiAso Dominum citius, quam statuebant Latini bene notum est; as vero Dionysius Graecorum suorum nonnullos post memorabit, qui usque ad quartam vigilium, qui est mane, jejunantes perseverare consueverint.

Ibid. δαριβη δὲ δρον ἐπι ιθέναι ζητεῖς Ita ex omnibuAlibris, x pto Bodlsiano illo o5, locum mutavi pro Lmto, ἀκριβῆ δὲ ἄρα τιθέναι ἐπι τεῖς. Atque inveniaΗ Zonaram interpreto Graecum lections nostram o Com- montario jus constat; Προς το ἐρώτημα, ταντο sor legend.

τουτό) νηπιν ὁ ἐρωτηθεὶς, τι ἐξήτησας ἀκριβῆ δρον ἐπιτεθῆναι,

ερου κανόνα καὶ τυπον ὁρισθῆναι, καὶ σαήγηνισθῆναι κριβως τὴν ραν γης ἀνασπάσεως του Κυρίου Ἀπερ ast δυσκολον καὶ

σήγαλερόν -ν. Ceterum heophylaci Comm. in Maro. xvi. . ait Εἶτα ει πέ Μurcus): πρωὶ πρώτη σαββάτου ἐψγάνη Μαρψ τη Μαγδαληνὴ o γαρ ἀνέστη πρωί τίς γαρ οἶδε ποτε avis 3 p. m. d. Rom. unc firmat vocem quidem ερον Podalium, quod habet ἀκριβη δὲ δρον τιθέναι ἐπιζητεῖς. Ibid. l. II. καὶ των θείων ευαγγελίων ησθη μένος Ita Post Boverogium didi consontientibus libris meis, codicisque

245쪽

Titiani interprotomorveto, pro ευαγγελιστῶν, quod habent edita inlis, necnon edd. arisinae tum inmmentarii Zonaroe ad calcom S. Gregorii eo M. Operum, ubi an nicarum pistolarum textus Commentario praemittitur; tum altorius Commontatoris Balsamonis. Ex quibus sin Isiasti Zonaras illo ineunt sarculo duodecimo, Balsamo contum OA anno floruit. Quod ad verbum σθημέρος attinoi, Lesboeu o Mansi editionesquo Parisinos jam in moratae exhibent, o aενος Harduinu αἰσθήμιενος, δε α diem scrip 'σθ)ημένως Bererestum ego et reliq- man scriptos secutus sum. Hic habet ευαγγελισrῶν αἰσθόμενος Iodaliunt, in quo mox deest 'ri post ἀνειν κοτα et πρωὶ extat pro πρωίας, ut infra P. 27 lin. I. P. 25. l. a. ως ὁ Μάρκος Vulgo καὶ sed os o sero omnibus manuscriptis recepi. Nunc firmant , Pedasivm Grin mum, et Syllos Canonum Vonetiis odita ab Agapio

Graeco monacho anno 787. Ibid. l. 4. τη πιcho σκουση εἰς λίαν σαββάτων εἰς μίαν,

tuod habui ct infra Dionysius in I 6 pro μι - m. Baroco. 158. et Coislin. 22. idem sacro Mattiae textu praestante, recepi, dum omnia omiserunt Codd. 86. et ara. Soquontia vcro praetermisit Boveregii Smιodicon, μέχρις

ἀνατολῆς ηλίου τῆς ριιας σαββάτων, renitentibus omnibus praetor ed utramque Parisinam paulo ante memoratum aD quo Latinum intorpretum erectum. Concilia edita malo υπολάβομεν pro υπολάβω ιεν. Xhibet Pedalium μιας r.

Sod Syllogo Veneta mi T. Ibid. l. 9. μικρολογία τις Glosso rit habent πικρολογος

scrupulo8M. Ibid. l. O. εἰ συμcibo νουντες πάντες ἐν κείνy τῆ κτ περὶ την ωραν δια νέρονται Lectionem praesentem, quum νnoscit et Onaras in Commentario haud dobebam commo-vore, ut haec substituerentur, ς ι συμψγωνουντων πάντων ἐν κείνη τῆ νυκτὶ το του κόσμιου νῶ τον Κυριον ἡμῶν να- τεταλκέναι την αυτ ην αγραν, καὶ ἐν τουτω διαψγέρονται, id quod

olim seci, praeeuntibus tribus, tis 26 et 86. st 625. RawLsed nunc mutato, quorum duo primi vetustissimi sunt, nisi quod ἔν τουτο pro ἐν του praesertiod a6. Habet au-

246쪽

ρονται.

Ρ. 25. l. 5. ὲν οἴνJ articulam σῖν accepi o ood stibus septem, quae omissa est cum in tribus aliis scriptis, tum apud Bo remum atque in edd. Parisinis et cujus loco repetitum τὸ exhiboni Liabinus, Harduinus, aliique. Ha- boni tantum τὸ -ὲν Podalium et Sysioge Graecorum. Ibid. l. 6. δην σαββάτων DParticulam δὲ post δήν Oxpunxi jubontibus octo scriptis oriri a et consentientibus nonninis Novi est. --oriptis. Extat oro in duobus Dionysii mdc Bodleianis i 85. et 15 Abomo δὲ a Pedasio nunc video altoraquo Syllus. P. 26. l. I. καὶ προσελθων Hic addidi particulam καὶ ex optom D mysii codicibus, renitentibus tantum duosibus I 85. et 2o5. et utroq- Coissiniano Addunt sandem fragantes textui communi plurimi codices versionesquo Nomnat sod nesciunt Pedasium ac Syl M.

Idem positum morat et ad oram Conrisiorum La boean. Ibid. l. 3. του ρήματος του δήνη Istud του ρήματος exmesis omni praetor unum Bodleianum ara restitui. In interpretamento autem voculas ὀψὲ apud S. Μatthaeum, quod Oxpositorea divinorum librorum diu valdo exorcuit, Dionysium ad verbum scuti sunt patres Synodi oe mentem Maetos in anono lxxxix qui ita se habet; ας του

σωτηρίου πάθους ἡμέρας ἐν νηστείρ καὶ προσευχῆ καὶ κατανύξει καρδίας ἐπιτελουντας Mae του πιοπους περι μέσας τῆς περὶ τὸ μέγα σαββατον κτος ἄρας ἀπονηστιζεσθαι, τῶν θείων ευαγγελιστῶν Ματθαίου καὶ Λουκα, του μὲν, δια του ο ιν σαββάτων με τος του δὲ δια του ἄρθρου βαθέος την βραδ-ητα της -κ- τος Φιλιν υπογραψγόντων Consonti his Eusobius cum apud

Caranam in S. Ioan a Corderio editam, pp. 448, 449. tum in Fragmento a l. atthaei o codicibus osque ibuadosumpto in neodotia Gr. om ii. p. 62. et Severus Antiochensin, ius alius quidam, initio opusc. De Concordant senserit. p. a I tom. i. Biblioth. P. Gasianae Ibid. l. 9. ιιοίως καὶ ὁ 'Iώ, iv d articulam xia addunt

cod. O5. et uterque Cois ianua.

247쪽

iai μίου προεληλυθεὼ In intis haec sola extant, ob παρὰ τουτο σκοτίας ἔτι ἴσης προεληλυθει. Jamquo ego tantummodo isto τῆ μινα-- augenda ea puto. Olim Odicis 3385. scripturam soro Mutus sum, dum Vocibus πρὸς ει του μ' - μίου orationem augebant multi alii codicos antiqui. Ita enim eodex illo, quem nominari, πλὴν παρὰ τουτο σκοτωτουπιν ἔτι πρὸς ἐών τι μνημείου π. Adhuc plenius, sed partim vitioso, ut opinor, codicea 6 e 185. I96. πλυ παρα

aliquid hic dolotum est) του πρὸς ἐω - μινημείου ἐληλυθει. Ita ot odd. 7 i5 et 25. Rato et hi παρὰ τουτ σκοτίας σης ἔτι πλην τὸ πρόσθε του μνημείου προελ λυθει, nisi quod in codico posteriori προ in verbo ultimo alia manu additum est Codices quoque Cristiniani εἰ τὸ μνημεων orationi adjiciunt. Soli scripti 158. M am cum duis conveniunt, nisi in eo quod παρὰ τουτ pro παρα τουτ habent. In

Pedasi Graecorum uno invenio, πλην παρὰ το - σκοτίαs ἔτι συσης εἰ τὸ μνημεῖον προεληλυθει Sysios Honota εἰς τὸ μιν πλειον non habet.

Pro αυτην, quod omnes oditia snt ex eodiosius Boiarianis Οὐ Masinianis sumptum restitui. oquo aliis Gentianus Homotus in odire Ioannis Tuti logias videtur, qui vertit mariu-- viandorem, qui prius Ma arat. Similiter autem seri pro avo, quod exhibet M. Lupar. S. Mothodii Conmes Virginwm, in odit Combofisian pag. III. mend tum eat. Interea importuno addidit ἡμέραν post ἐωθινὴν

αὐ 26. Nunc inveni vocom αυγὴν in Podalis extantem. Ibid. l. II. δια τουτ παρέρχηκμος η τελειω συν τῆ μετα-ὁ κτὶ πάση του σαββάτου In Misis, δια του παρέρχηκμος - .'. r. μι. d. v. παση του σαββάτου Sod in duobus, sis 26 et 86. τὸ παρέρχηκέναι et παντὸς acriptum extat. Addas dioem 58. nisi quod παν τὸ σάββατον, et proximo Post, ἐτέραν ἄρχεσθαι ημέραν in eo acriptum M. In Cod.

VOL. III. 1 i

248쪽

quoque 625. RawL scriptura mutata est. Sed τουτο pro ovel του ex quatuor sumpsi odiribus Bodleianis atquo duobus illis Cristin qui quidem codicos Gallici, sicut m. 58. θεν pro με ante δῆλον habent in Eoquontibus Vertitque Her- vetus, Et ideo. Nunc invonio in Pedalis Graecorum haec

posita, δια το παρέρχηκέναι μη τελείως συν τῆ με αυτ -κ- τὶ παν τὸ σάββα-ον, κοὰ τερα ἄρχεσθαι , Uaέραν, τε τιλθον τὰ δρώματα, καὶ τὰ μυρα φερουσαι. ὁθεν δῆλον &c.

P. 28. l. I. ἡ μὲν γαρ ὁρμιηJ articulum γαρ ex omnibus scriptis addidi. ox κατηρχθη post Beveregium posui pro προ ερχθη quod extat in Conciliis alibique. Invoni ποκατηνθη sichin Cod. 58. sed reliqui scripti praestabant volκα ρξατο si κατήρξαντο. -Fit vertit Hervetus. uno reperio et γαρ et καπήρχθη in Podalio extantia. Ibid. l. 6. μέυγις ἀνατολῆς ηλωυJ-o anto μίου exhibot

d. 58. Ibid. καὶ λέγει καὶ τότε ταυταις Duplicem quidom suisso prosectionsm mulierum ad sepulchrum Christi, priorem amis, et altorum post resurrectionem ejus, X S. Iuucae narratione constat xxiii. 25, 26. xxiv. I. Et altorum hoc iter coemtum idotur misso a proficiscentibus illis ex urbe σκοτίας ἔπι ουσης, nec finitum ante solis Θxortum Man. XX. I. Marc. xvi a Mariam quidem agdalonam bis adiisse sepulchrum jam apertum refert S. Joannes Dionysiusque cum hic tum supra statuisse vidotur duplex suimo die resurrectionis itor mulierum ab urbe ad aspulchrum, sed vix et ne vix quidem earundom. sque enim diserto amrmat S. Luca xxiv. Io Μariam, datenam simul cum mulieribus a o anto commomoratis adsuisse. Utcunquo res fuit seu prosectio duplo morit, ut viri clarissimi opinantur, sive non mea intersa sententia ost, nihil omnino narrasa ulterum ovan-γlistam, cui alter contradixorit; sod incertiorom ori ordinem rerum gestarum post resurrectionem Domini r vitato ipsarum narrationum quae amo aliae alias confirmant.

Ibid. i. 9. αποφαωομεθα Ηarduinus post abbe notat, al. ὰπολογουμεθα ' Ita Cod noster I 58. o Podalii amo. Ceterum, quia illud 4κριβολογουμένοις cum aequentibus κατα

249쪽

ποίαν ἄραν c. construendum esse videtur, interpretanis Ρhavorino in Urim ἀκριβολογειται, Λαριβῶς ἐξετάζει, idcirco hoc verbum Hro φαινόμεθα ad illa quae deinceps posita sunt, τους μὲν λίαν ἐπιτμυναντας κ. . . poctare debebit. Ρ. 228. l. a. ἐπιταχυναντας Sed ἐπιταχυνοντας Cod. 625. aliiquo praestant. Ibid πρὸ νυκτὸς ἐγγυς ήδη μεσουσης ανιέντας Postquam rosurrexime Dominum ostendit Dionysius, non vesperadio soptimi quae incipit ab hora nostra sexta post meri- diom), sed nocte adulta, κτὶ βαθεία ne post lucem exortam dioi sequentis, sed diu ante pergit statuere vir sanctus, eos sestinantius gero, qui anto mediam noctem solverint hoc Hunium. Nam etsi ponunt in Commentariis suis πρὸ του μεσο κτίου cum Zonara tum Balsamo illud tamen νυξ βαθεῖα lin. 8. prohibet nos credere, intelligemdam ess hoc loco horam, quam nonam Vespertinum dicere consueVimus, sive ου μεσο κτω initium. Confirmant interpretationem nostrum Blastores in Syntasmata Alphaiatio a Boveregio primum edito Lit. π . cap. vii p. 218. Symodiri, si Balsamo ad Can. lxxxix Synodi Serim. Attamen quos initio epistolae culpat Dionysius, novimus a νἐ rέρας postis Peram jejunium solvendum esse constituisso. Advorsus eosdsm hominos usebius Dionysii nostri pono aequalis, in Fragmento in codd. Μοsquonsibus reperto et supra pag. 24O memorat hae Scribit-ia γαρ an τουτοὴν, h. e. ni sero vocabulo δ ιν significaretur ἐχρην ιμὰς

Ibid. l. 4. παρ ὀλίγον Vulgo παρ ὀλίγον, avonio quidsm onam, in Commentario, sed do nixus, torvm

Omnium praeter unum 58. cos Xulam jussi.

Ibid. l. I 5. λέγοντος ἀνδρὸς σο νου Quis iste suerit, nescio.

250쪽

Ibid. l. 7. καὶ ιιθρι τετάρτης φωλακῆς ἐγκαρτερ-νταςJΗ. e. usque ad horam nostrum tortiam matutinam. Posuit - ἄρθρου pro μέχρι τετάρτης νυλακῆς Harmotopulus in Epi- sua Canonvim, Lib. v. p. 67. Iuris Greeo Rom. Lotinetarii. Cum omnes odit hic habeant διεγκαρτερουσας, omnes autem --- scripti cum Zonam, Balsamons Aristonoque ἐγκαρτερουντα exhibeant, videtur odita loctio ex Verbo superiore orta esse διαρκουντας. Ceterum sic jejunando hominos isti superassent illos otiam Christianos Romae degentes, qui insunt epistola commemorati sunt, si modo per galli Oantum intelligoretur initium gallicinii, mutortiae vigiliae noctia, quae quidem ab hora nostris v dooima noctum incipiens cum tertia matutina desinit;

verba sunt περιμιέ-vm τον ὀλέκτορα magis vero crederem

ut supra dixi, Romano illos Munda gallicinia expectasse, alvo quartam vigiliam Christum enim mano resurrexiam Latini serebant. P. 29. l. 5. διενοχλῶμιεν Ita Cod. I . duoque Cois iani, sod editi διωχλῶμεν. Zonariu autem et aristentis paulo ante Balsamonem qui floruit, ἐνοχλῶμεν inuoniam in uia oodicibus videntur.

Ibid. l. 7. οἱ μὲν καὶ πάσας περτιθέασιν acrio διανελουν-

τες-οὶ δὲ Ουδεμίαν Quanquam de Huniis, quae super os fiones appellantur, nonnulla obitor dicta sunt in Annotationibus in CoΝc1L. LusD. vol. II pag. 46. 57. ubi pag. 48. moto ait Valesius, non om ovum ovo similius, quam sunt intoris similia loca Irenaei ac Dionysii, adeo ut Dionysius, cum haec scribersi, Irenaei locum in mento habuisas id atur; liquid tamen subjungere convenit, tam do nomine superpositionis hic primum viso quam de re ipsa. Υπέρθε sa Latina ecclosia dicta superpositio, cum x hoc loco, tum

라틴어 텍스트