Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

251쪽

vero ex aliis diei mo videtur cibo superpositio, sive Hunium ultra solitum tempua oesobratum o jejunandi orit-tiam modus severissimus, dum diem noctemqu sequentem, immo et quandoque per pluros dies no nocisa, ἄσιτοι διετέλουν. Ita Victorinus in Fragmonto inserius collocato s trioa --i- re usquo ad Loram nonam δε ---, addend. auth qu ad τε eram, avi superpositio εγε inarurum diam t. id et smq. Et, in Pa-- Iacobi, Mariani &c dicitur milianua vir sanctus continuati in

rore gemina superposition jejuniis suae visionis p f-- arcana 3 8 p. 26. Aes Martyr Sinoer a Muci a Ruinario odit. Etymologica autem ratione nobis praebonio Salmasio in Plinianiam resti cap. ii p. a9. Gulielmus Hooperus opimopua Batho-Wossonsis, hae Dionysii verba ab aliis perperam intollecta inmissori Anglico acriMinis Quadragarima ita optime exposuit pari. I. . . l. II. Tradit Dionysius nonnullos misso Christianos, qui cibo M abstinuerint omni, sive sex dis anto pasota Pe - erint Π h. e. o vorsion quidem Ηooperi, Anglios ορ--od ovem et pro expositione jusdem Viri, prorogaverint. Interea non jejunium superponitur, περτίθεται, quod jejunii dilatio osast alvo suspensio, sed dies cibo dicitur superponi, ait Salmasius, quod sat jejunium. alio autom extitiam,

qui quatuor dies, alios qui fros, alio rursus qui duas tantum, superposuerint. Ex sup ponontibus oro hi ε novissimo dicti minimum omnium videntur fregisse, nulli nim a Dionysio commomorantur quibus risum ' mori a dis Saturni inoiporo, atquo ita diem unum tam tum superponoro Mentionem quidem quorundam Di nysius facit, qui ne unum quidsm dis superponerent; istos vero paucos prae setoria extitias manissatum α;

atque insuper notandum sat fiori ponas, ut illi qui diem solidum haud suporponerent. Hunarent tamen, ut loqui isolet auctor, usquo ad vos eam. Vid inis l. 7. Epist. Dionysii. Eosdom porro hoc modo Hunam verisimile

ρ est, non uno tantum dio, sod soriam omnibus sex diebus, similiter prorsus a maxima nos hodis Mobrum u- nia. ' o superposition tantum.

252쪽

dico meos scripto tam Gallico quam Anglio Ἀλλα καὶ π hic praeatam praeter unum Boia. I 58. Gentianumque Horvotum odiris Tisiani into rotam, e etiam Latino

vertentem.

Ibid. l. 4. δύο καὶ μόνας 1μέρας Ηabent maέρας diti, quod jussu omnium codicum manuscriptorum Hiciendum

esset.

Ibid. l. 7. συκ hau τὴν ἴσην ἄθλησιν αυτου πεποιῆσθαιJ Cum in eo . antiquias. 6. et 86. a m lectum eam As- ῶμαι in απιους ante πεποιῆσθω, et ἄσκησιν pro λη- σιν, τουτους per incuriam lim ego, omisso αυτους verbia

praeposui. In codic quoque 625 prius scriptum orat aliquid anto υκ Τμαι, dum illud αυτους infra reo ni manu additum ost. Itidem habes idem cod. ἄσκησιν Sed acripturum, quae recepta est, εθλησιν inveniam in codicibus suis Zonara o Balaam videntur. Praestantquo eandom Pod sitim ac Sysios supra memorata. Ρ. 3o. l. a. ἡτα μὰν οἶν Ρurticulam oῖν o novem acri si recopi.

Ibid. l. 3. ἔγρωνα. Ρost hae collocandum breviarium curavi verborum Dionysii, quod socii auctor cum Aristoni commentario editus; nam huic epitomatori soli do mus jun partis Dionysianae epistola notitiam, stat ex titulo in minos Baroco. 86. posito haud integram epistolam esse, ut initio dixi, solo colligi possit. raemisit autem auctor post prioris partia epistolae breviarium haec verba: Του του Dionysii περὶ τῶν ἀκοινωνήσων ah δντων, φόβου δὲ

θανάτου &c. Rusdem Do iis, qui eum Moommunicati su rint, et prae motu mortis ad communionem admissi postea comvatiscunt. EOS qui prae expectation mortis c. sindosequitur lemma, περὶ ἀκαθαρσίας Propter variatam Poston, ut solitum est, in causa convalescentium ecclosiasticam di ciplinam idotur omissa pars istaec epistolae . Ibid. l. o. πλείονος δεομενος ἐπιστροφῆς, Hujusmodi

253쪽

quaestione de poenitentibus episcopi judicio votores o nono permittunt. ιπιλεγοι pro δι λέγει in sequentibus

γυναικες με γένηαι, αυται et τῶν ἐμιμήνων ρυσις ἐν τοπερ με- λονωμένου καθημεναι, ἡσυχάζουσιν, ας aviam ἡμέραι παραθών νιν ὁθεν εἴληπται το ἐν ὀ νέδρου, δηλουν το κεχωρίσθαι -- τας ἀπὸ τῆς τῶν λοιπῶν δρας, ὰκαθάρτους De hoc τῶν o.

ως εοικε δὲ τ παλαιὸν εἰσήρχοντο γυναῖκες εἰς τὸ θυσιαστηρων, καὶ α πο τῆς ἁγία τραπέζης μετελάμβανον. δια τουτο γὰρ καὶ του θυσιαστηρίου μέμνηαι ὁ κανών. Conser Valesium ad

Dionysium Alox apud Euseb mst. Me vii. . qui votitum misso postea laicis tam viris quam mulieribus, ut ad altare accederent, ostendit. Ρ. 3I. l. a. θευδουσαJ Vocem omisit ovorsius in Synodum, sed Oxhibon illam tres natust mi scripti, 26. M86. et 625. Cum Dionysii canon primo nos deserebant istiniani v K. Nosotro voco PMasium quoque Missium invΘni. Ibid. l. 6. εἰς δὲ τα εγια καὶ τα εγια τῶν αγίων Voces καὶ τα εγια ox codd. omnibu praeter 86. et 6a5. restitui. imirum quaesitum est, an mulieres ἐμμήνω domum si imgredi debeant, quod negat Dionysius Zonam enim cum Balsamone Dionysii altero interpreto non solum sacrorum mysteriorum, quae quidem vocibus αἰγια τῶν ἁγίων signari indicat o Psoudo-Dionysius Areop. Fiat viii. . . mentionum scit, fodist templi Dsi Zonam ait Ευχεσθαι μὲν γαρ ad του Κυρίου μέμνησθαί νησιν Dionysius). -δ' ἐν

quoque statuit canon, qui vicosimus nonus in Nisa --siona 84 Arabicorum Canonum Conrisii Ni mi numeratur, apud Concilia odit Labbo tom. i. p. 325. Et quanquam Μatthaeus Blastares in Syntasmate suo Al abstim Lit a cap. 16. Verba τὰ dγια, dum Dionysium exponit, haud sp

254쪽

2M ANNOTATIONES

toro idotur, nonnulli tamen o Canonum codicibus, quibus usus sum, longo vetustiores Halaro sunt, saeculi decimi quarti canonista. Ipse quoquo hoc idem refert, multor aio habonis non solum ab altari, verum otiam a templo et

templi porticu prohiberi solitas. Lonius vero cum iis agit Timothous opiscopus Alex in με - uia CanoMiris, quia innotia tantum mysterii easdem arcet. Respons Vii. P. 166. modici. Immo omnium rerum acrarum liboram

participationem iis con Mam idoas in Constituu Apostol. lib. vi capp. 7. et 28 Pag. 358. d. Clerici, ubi constitutionum auctor istiusmodi prohibitiones ἔθιμα 'Io αῖκὰ appellare nil voretur. Neque aliter do ita sonat s Cardinalia Baronius videtur in loco, quΘm ad mam. Consiliorum au rum d ignavit Harduinus, Annia ad ann. 66. num. i. Doniquo arbitrio ipsarum seminarum hae permittit S. Gm-gorius . in μην-ia ad Augustinum Anglorum apost tum apud Bodam mat Eool. lib. i. v. 7.Ρ. 3I. l. 8. οὶ γεγαμηκοτεςJmo pro γεγηρακότες recepi, ad quam vocem ita Ηarduinua Balaamon ita legit' at Maonaras, quom aoquitur Fronto Ducaeus, γεγαμηκότεs, qui matrimonio juncti sunt. ' Confirmant Zonarae lectionem septam a Boosiricinia odiosius, o quae saeps dicitur Aristoni, illaquo Arsoni Monachi, Ca-num momia. Adde Harmonopuli Canonum Epitomom apud Linnotavii Jus Groseo- Rom. p. 5 I. Immo ipse Balaamo, qui alteram acripturam γεγηρακμες inusnit, hoc ait; ad ὁ ψὸν κανὼν περὶ γεγηρακο-

των νησίν ἐξακουστέον δὲ τὰ ἐν αυτή, καὶ εἰ, πάντας τοῖς

Φικύγους Sed de solis sacerdotibus hi agi non do aliis itidem conjugibus, porporum, opinor, statuit, a modo id volit, Blastare in Syntasmata I Matie Lit γ' cap. 8.' δὲ γ inquit, os ρομάρτυρος in σίου Aλεξανδρείας,

ἐξουσιάζει, καὶ τα ἐξῆς. p. 8a Synodiri. octo interpret tus est S. Ηioronymus in Asia pro Libria a -- --Han. P. O8. d. robon ubi hujus Dionysiani canonis

255쪽

Bxemplo allato ostendit, maritias omotum orpus Dominia ipem non permittoro fidoli ouiquam porimus tempus. Sed severius eum cum esse egiam patet ex epistola ejus ad Pammachiam, sub finem tum vero ex libro primo ac versus omniarium, pag. o. ubi perpetuam abstinentiameidem injunctam osso statuit. Consor cum Dionysio Timo-inoi piso Alex Respons. v. uno firman mutationem msam Podalium ac Syllo MN orum.

P. 23 I. l. o. προσῆκον ἀλλήλων ἐκ συμβώνου προς καιρον.

Titiani odicia ant proto, avento quoque apostoli Bxtu, scripsi. Sed si illud ει συμνύνου etiam in minos i 58 qui discrepat a reliquia acriptum extat, aiout apud Zonarum si Balsamonem. Extatis in Adadio. ibid. l. I. να σχολασωσι τῆ προσευ os Hodie quidsm praefixum os in apostoli textu τῆ νηστείq. ad quod abest, probantibus et illi si Grisabachio, a plurimi codicibus.

Verba tamen posita sunt in eoiae 625. canonum horum olim Rawlina et sadisinque invenisso saltom apud apostolum Zonaras et Balaam videntur. Coterum, cum do diuturnitato utque ausis hujus abstinontiae quaesitum osset, si respondisso apostoli orbis usu S. Dionysius, quando ex Ommuni consensu id visum fuerit, in ea n orationi adnotat Zonaras ἀλλ' - περὶ πάσης προσευχῆς, ἐνταυθα νησὸν ὁ ἀπό--ολος, περὶ δέ γε τῆς σπουδαιοτερας η ἐν δάκρυσι καὶ κακοπαθείαις δει γίνεσθαι Ου γαρ πάντως ουτως προσευξονrα πάντοτε νηστείαν δε λεγει Ρnulua την γινομένην ἐν καιροις ώρισμένοις, νοτε μελλοι τις τῶν αγιασμάτων μετέχειν.

Ibid. l. 6. ς Ita pro edito καὶ odd. omnes Bodisiani, intre statimus Heres i. Addo Zonaram haec amrontoni in Commoniam suo in X. Athanasii E istolam ad Ammum. Ibid. l. 7. καὶ ἐν τουτοις υσυνείδητος &c. Athanasiu in Canonica Epistola omnia hujusmodi praeter voluntatem

quae fiunt, culpa omnino vacua esse respondet. p. 36. ν--

dici. Quod oro quaestora a Dionysio Basilides, Zonarae

verbis stonditur; ἐρωτηθεὶς ει δει του ἐν ρυσει σπέρματος γενομένου ἀπροαιρετως, τῶν ἁγιασματων μετεχειν, ἔστην -'s.

256쪽

D participatione quoque τῶν θειων μηm ρίων hic agi, at tui et Blastares Syntam Alphaiae Lit. . cap. 28 ubi adduxit Basilium, in AseMiris simili quaestioni similitos respondontom. Vid. et Timothei Alox Episo. pons xii. p. 168 Synodiri. Neque aliter Dionysium exponit Bala monis Responsio ad Marcum isaeandrios Patriarcham, quoai tom. I. λι- Grosm-Romani p. 367. xtat, tribus istia epistolis mentoratis Alexandrinorum praesulum Dionysii, Athanasii, imothoiquo ubi tamen acribarum errore omissa sunt Dionysii et Athanasii testimonia, nam post

Verba, νησὶ γαρ ἡ του γίου Διο σίου ἀποκρισις, statim Posita sunt istaeo, Εἰ μὲν ἡπόκειται usque ad voces ἐπιτιθέμενος

αυτ , quod nihil aliud est rietor imothoi rosponsum. Μox pro ἀγνοων praestant ἀγνοεις Pedasium et Θαν Grω-

eorum.

Ρ. 32. l. 5. ἐα-- Praestant tres codicos si Pedalium σεαυτψ, neque aliud significat lectio recepta. roximo post additur καλος in duobus o tribus istis codicibus post voces οὐχ ὼς διδάσκαλος, et in Cod. 625. Rawἰ alia manu superi scriptum est idom verbum καλος, sed ex vitiosa repetitione

ortum.

Ibid. l. . , τι ἄν σοι, νανῆ δ&αιον και βελτιον Absunt voeea δίκαιον καὶ a septem o novem MSStis, nec malo, Iojudios Retinentur autem in Malio, quod particulam ει pro h prout nunc edo, substituit. ox ἀντιγρα is pro αντιγράψει o scriptis recepi. Ceterum frustra hic quaeres, mi Lector, quae olim in his Voluminibus posita a me fuerint,ox codicibus Oxoniensibus correcta Dionysii Alexandrini Damonia in tostae Catona in Jobum conservata, tum Vero alia ampliora Dionysii Oxoorpta ab ussbio in Proeparationem suam Emngelieam dosumpta. Quae omisi, mP- toro quod cito secuturam fuisse novam omnium reliquiarunὶ hujus disortissimi scriptoris oditionem, camque eximium,

magna nos spes tenobat.

257쪽

S GREGORII EO SARI SIS

259쪽

S GREGORIUS EO CAES.

S. HIERONYΜUs, Lib. De Viris Illustribus, cap. lXV. p. 146.

1 HEODORUS, qui postea Gregorius appellatus

est, eocaesareae Ponti piscopus, admodum adolescens, ob studia Graecarum o Latinarum litter rum, de Cappadocia Berytum, et inde Caesaream Palaestinae transiit, juncto sibi fratro Athenodoro. Quorum cum egregiam indolem vidisset Origenes, hortatus est οὐ ad philosophiam, in qua paulatim Christi fido subintroducens, sui quoque sectatores reddidit. Quinquonnio itaquo eruditi ab eo mmittuntur ad matrem f. patriam post Suidamin; quibus heodorus proficiscens, πανηγυρικὸν ἐχαρι Trissscripsit Origeni et convocata grandi frequentia, ipso quoque Origene praesente, recitavit, qui usque hodie exstat. Scripsit et ριετάψNam in Ecclesiasten brevena quidem, sed valde utilem. Et aliae hujus vulgo soruntur Ἐpistolae, sed praecipue signa atque miracula, quae jam episcopus cum multa ecclesi rum gloria perpetrarit.

Idem de Gregorio Socrates iv. 27 6, Βηρυτ ν--τ εμ- θανε. Sed Gregorius ipse an Euchariatico ad originem pag. 186. aeq. teati locuples est Berytum, quo legum Rom. discendarum caunsa tendebat, praeteriime Origenia gratia, et Caeaaream advolasse. De Beryto Phoeniciae urbe celebri olim jurisconsultorum academia, eruditum nuper librum in lucem edidit Ja-

260쪽

254 S. GREGORIUS EO CAES.

bus Hasaeus Doctor Bremensis Gymnasii praeclarissimus, qui de Gregorio nostro videndus est capite . atque imprimi ix. FA

BRICIUS.

versari quod Gregorius in Eucharistic ad rigenem statim subanitium profitetur ab octavo jam anno neminem se dicentem ausculi se, nisi quem celebrare ingreditur rigenem. FABRI cIUs. Initio Eucharistia ad rigenem ipse de se testatur Gregorius jam ab octavo anno, nedum quinto, neminem uu-diisse, nisi admirandos illos viros veri philosophi ac asseclus, condiscipulos nempe suos rigenis auditores. At non ideo haec Hieronymi, sive Eusebii testimonio adversari putes, non enim per octoennium eos audivisse continuo tradit, sed praeterquam illos, non alium quemquam. VALLARSIUS.' Marcianaeus editor Benedictinus ex codd. quibusdam edidit ad patrem, suspicatus veram lectionem, quam Martinus Lipatus etiam et Gravius ex Suida revocatam probavit ad patriam. Sane patrem jam decimo quarto aetatis amiserat rogorius ut

apae testatur in Eucharistico adirigenem p. 83. FABRICIUS. Similia notavit Vallarsius. Fratrem Gregorii Athenodoruni ibidem postea in Ponto episcopum factum esse ex Eusebio l. c. refert Fabricius. Hic panegyricus circa A. 239. Caesareae alaestinae dictus adhuc exstat, qui circa idem sere tempus Graece et Latine editus Moguntiae l604. . cum versione ac Simondi inter alia Gregorii scripta edita a Gerhardo ossi Tungrensi Augustae Vindel cum versione Laur Rhodomanni et Ia Casau boni atque editoris Davidis Hoeschelii notis ad calcem librorum inigeriis contra Celsum, 605 4. FABRIcIUs. Et separatim Stutgardiac 722 l2mo opera I A. Bengelii. Haec quoque araphrasis Ecclesiastae aetatem tulit, editatum alibi saepius tum an meliore operum Gregorii Thaumaturgi editione Graeco-Latina, quae Frontone Ducaeo curante prodiit

Paris. 162 I. sol meminit hujus Metaphraseos ieronymus

라틴어 텍스트