Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

321쪽

o τον Σαμοσατέα κατακρίναντες σκοποι γράψγοντες εἰ ψκασι,μηνεῖνα ὁμοουσων τον υἱὸν τι πατρὶ καὶ λοιπον ἄνω διὰ τὴν et os τῶν εἰρηκότας εὐλάβειῶν τε καὶ τιμην, osτω περὶ τὴν λέξιν διάκεινται, καλον με αυτῶν &c. c. Et postea pag. 759. Oi μὲν τον Maos ατέα καθελόντες σωματικῶς ἐκλαμβάνοντες δομούσιον του Παύλ- 'ocνίζεσθαί τε θέλοντος καὶ λέγοντος,

εἰ μη ἐξ ἀνθρώπου γέγονεν ὁ ριστὸς Θεὸς -κουν ὁμοoianos

ἐστι του πατρὶ καὶ ἀνάγκη τρεῖς ουσίας εῖναι, μίαν μὰν προηγ-Iομένην, τα δὲ δυο ἐξ ἐκείνης, διὰ του ε&μ- ευλαβηθέντες τὸ rowλον σόφισμα του Σαμοσατέως, εἰρήκασι, ah εῖναι τὸν Xριπιὸν ὁρωούσιον ου ἔστι γαρ μευ ὁ υlos πρὸς τον πατέρα, - ἐκεινος ἐνόει. οἱ δὲ την 'Aρειανηπια επιν ἀναθεματίσαντες, θεωρησαντες την πανουργίαν του Παυλου, κώ λογισαμένοι Is ουτως καὶ ἐπὶ τῶν ἀσωμάτων, κά, μίλλιστα ἐπι Θε- τὸ ωMors

autem, ut ipsi dicunt, nam epistola lem neque enim Filius ita ea Penes me non fuit, qui Samosa bet respectu atria qualiter illatensem damnarunt episcopi, scrip cogitabat Qui autem Arianama in tradidere, Filium Dei, non esse haeresin anathemate damnarunt, Patri Consubstantialem, ac de cum auli calliditatem animadmum ipsi, pietatis honorisque cau vertissent, et cogitarent, non itas erat viros qui haec dixerunt, sic de incorporeis, et maxime de Deo, Pro ea voce sunt affecti, operae Consubηtantiὼitatem aecipiendam 3 o pretium fuerit pie cum ipsis ea de euue, agnoscentesque Verbum non re disserere Et Postea. Qui enim creaturam, c. ure et ipsi ali- Samosatensem cleposuere, vocem um Consubstantialem dixerunt. Consubstantialis corporali acce Iteriim Cum enim Samosatensia per modo, cum avius argutari milium sentiret non esse ante M 35 vellet ac dicere, Si Christus non iam, sed ab illa initium existendi ex homine Deus lactus est, ergo accepisse, idcirco episcopi tunc Consubstantialis est atri, atque congregati, illum deposuerunt, et hinc necesse tres esse substantias, haereticum declararuntes de Filii unam priorem, duas vero ex illa autem divinitate cum simplicius o procedentes. Ideoque illud Pauli scriberent, ad acciuatam Conaub.. sophisma jure laventes, dixere stantialis interpretationem non dein Christum non esse Consubstantia venerunt, sed ut conceperant de s a

322쪽

816 RELIQUIAE SACRAE.

Alonsaucon. Cona stantiali loquuti sunt. Tota enim eorum vim in eo posita erat, et quod Samosatensia commentus Iruerat, everterent, et ante omnia Filium eas declararent, eumque nequaquam ex homine Deum sacrum eme, sed Deus cum aes sormam servi induitae, et a cum Verbum e et humum maecamem, ut ait Joannes atque ita adversus Pauli blasphemiam ac

tum eat.

ἔφασαν γαρ ἐκεῖνοι την του ὁμωουσίου μώνην παρι τρν ἔννοιανουσίας τε καὶ των Λε αυτῆς, ἔ- καταμερισθεῖσαν την υσω, a παρέχειν του ὁ μουσίου την προσηγορίαν τοι εἰ in διγέθη.lom. iii p. 45 ed. Benedictin. Interprete R. Montacutio. Νam revera qui in Pauli Samo-aatensis causa convenerant, Vocem hanc quasi male sonantem mu- parunt. Dixerunt eis consubstantialis voce exhiberi notionem substantiae et eorum, quae ex in stantia, adeo ut divisa substan astia appellationem consubstantialia conciliet iis, in quae divisa eat. Phil. ii. 7.

323쪽

Ρ. 285. . . Corucriau ANTI M v sto. Ut hujus priorumquo conciliorum, quae in causa aut Samosatoni inter annum 64. et 7o Antiochiae habita sunt, detur notitia, nihil porinde erit ac si asseratur ipsa Eusebii nam rati s lib. vii mat ejus oci desumpta. Eύοπον τῆς

'Pωρια-ν ἐκκλησίας ἔτεα ἔνδεκα προστάντα, διαδέχεται του κατ 'Aλεξάνδρειαν ὁ in Διονυσιος ἐν τούτου δὲ κώ Δημητριαν- - Αντιόχεin τὸν βίον μεταλλάξαντος, τὴν πι- σκοπην Παῖλος ὁ ἐκ Σαμοσάτον παραλαμβάνει τουτου δὲ ταπεινὰ καὶ χαμιαπετῆ περὶ του ρι-ου παρὰ τὴν ἐκκλησιαστικην διδασκαλίαν φρονήσαντος os κοινου τὴν νύσιν ἀνθρώπου γενομένου, ὁ μὰν κατ 'Aλεξάνδρειαν Διονύσιος παρακληθεὶ - ον επὶ την συνοδον ὐνίκοντο γῆρας ὁμου καὶ ἀσθένεα- του --τος αἰτιασάμενος, ανατίθεται - παρουσίαν δἰ ἐπι οπολῆ, την αυτου γνώμην η θοι περὶ pr--- παρα- πησας. o δὲ λοιποὶ τῶν ἐκκλησιῶν ποιμένες, ἄλλος ἄλλοθενῶς ἐπὶ λυμεων τῆς ραντο ποίμνης συνωσαν, o πάντες ἐπὶ την Αντιόχειαν σπευδοντες. τουτων ot 1 taurea διέπρεπον.

324쪽

316 RELIQUIAE SACRAE.

Montiaucon. Cona stantiali loquuti sunt. To Deum sacrum eme, sed Deus eum in enim eorum cura in eo posita saet sormam servi indutiae, et Iserat, et quod Samosatensis com cum Verbum emet factum maementus Iruerat, everterent, et ante amem, ut ait Joannes atque ita omnia Filium esses declararent, adversus Pauli blasphemiam -- eumque nequaquam ex homine tum eat.

1νασαν γαρ ἐκεινοι την του μυοουσίου φωνην παρι- αν ἔννοιανουσίας τε καὶ τῶν det αὐτῆς, ἄπιε καταμερισθεῖσαν - ουσίαν a παρέχειν του ὁμο-σίου h προσηγορίαν τοῖς εἰς διyρέθη.lom. iii p. 45 ed. Benedictin. Interpretem Montacutio.

Νam revera qui in rivii Samo substantiae et eorum, quae ex in intensis causa convenerant, vocem stantia, adeo ut divisa a Man 25 hanc quasi male sonantem ut tia appellationem consubatantialia parunt. miseriant enim consub conciliet iis, in quae divisa eat. atantialia voce exhiberi notionem Phil. ii. 7. Moan. i. 4.

325쪽

Ρ. 285. l. I. Niniau ANTI A v sto. Ut hujus priorumquo conciliorum, quae in causa aut Samosatoni inter annum 64. et 7o Antiochiae habita sunt, detur notitia, nihil perinde erit, ac si asseratur ipsa Eusebii nam rati s lib. vii mat. Hua ecl. desumpta. Esοπον τῆς

'Pωμιαων ἐκκλησίας τε ν ἔνδεκα προστάντα, διαδέχεται του κω 'Aλεξάνδρειαν ὁμι - - Διονυσιος ἐν τουτου δὲ καὶ Δημητριανου - Αντιόχειαν τὸν βίον μεταλλάξαντος - επι- σκοπιλν Παυλος ὁ ἐκ Σαμοσάτων παραλαμιβάνει τουτου δὲ ταπεινὰ καὶ χαμαιαετῆ περὶ του ριστου παρὰ τὴν ἐκκληπιωτικην διδασκαλίαν φρονήσαντος os κοινου την νύσιν δνθρώπου γενομιεν- ὁ μὰν κατ 'Aλεξάνδρειαν Διονύσιος παρακληθεὶς A a επὶ τὸ ν συνοδον ὰψίκοντο γῆρας ὁμο- καὶ ἀσθένειαν του σώματος ἐτιασάμιενος, ανατίθετω τὴν παρουσίαν δἰ ἐπιστολῆ, την -- γνώμην ην ἔχοι περὶ τοπι ζητο Miaν- τωρ σνεσας. οἱ δὲ λοιποὶ τοι ἐκκλησιῶν ποιμένες, διλλος ἄλλοθεν ως ἐπι λυμεωνα τῆς ραντο ποί aunis συνωσαν, o πάντες ἐπὶ την Αντιόχειαν σπευδοντες. τούτων mi μυάλιστα διέπροον.

326쪽

Φιμώλιανὸς μιὸν τῆς Καπια, κων Καισαρείας ἐπωκοπος ην' Γρηγόριος δὲ καὶ 'Aθηνόδωρος ἀδελ-ι, τῶν κατα Πόντον παροικιῶν ποιμιένες καὶ ἐτὰ τουτοις Ελενος τῆς ἐν Ταρσῆ παροικίας, καὶ Νικομα τῆς ἐν 'Iκον- ου μην λλὰ καὶ τῆς ἐν 'Ιἐροσολυμιοι ἐκκλησίας 'Υμέναιος της τε ὁμόρου ταώτης Καισαρείας Θεότεκνος Μάξιμος ἔτι πρὸς τούτοις, τῶν κατὰ Βό-ραν καὶ Ουτος ἀδελ νῶν διαπρεπῶς πειτο μινίους τε

Gλ- ου δὲ ἀπορῆσαί τις εμια πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, τῆς aures νεκεν ἰωίας ἐν τῆ προειρημένη πόλει τηνικάδε συγκροτηθέντας ἀπαριθμουμενος αλα τούτων γε οἱ μώλιστα ἐπι- ηγανεις ἴδε ησαν. πάντων ουν κατὰ καιρους διαψ όρως καὶ πολλάκις ἐπὶ ταυτο συνιόντων, λόγοι καὶ ζητήσεις in ἐκάη νὰνεκινουντο συνοδον των μιεν δμη τον Σια μώσατέα, τα τῆς ἐτεροδοξιας ἐπικρυπτειν ἔτι καὶ παρακαλυπτεσθω πειρωμένων'

τῶν δὲ ἀπογυμνουν καὶ ις νανερον ἄγειν τὶν α εσιν καὶ ην εἰς ριστὸν βλασchmata αυτου, δια σπουδῆς ποιουμένων ἐν τουτου τὸ Διο σιος τελευτq, κατα τὸ δωδέκατον - τῆς Γαλ-λιήνου βασιλείας, προστας τῆς ar' 'Aλεξάνδρειαν ἐπισκοπῆς ἔτεα ἐπτακαδεκα διαδέχεται δὲ ἐπον Μάξι aios. Γαλλιήνου δὲ ψ ' λοις ἐνιαυτοις πεντεκαίδεκα την ἄρχην κεκρατηκότος, Κλαυδιος κατέστη διάδοχος δευτερον δὲ λως διελθῶον ros,Aυρηλιανι μεταδιδωσι την ηγεμονίαν κα ὁ τελευταίας συνκρον'θείσης πλεισπων ὁσων ἐπισκοπων συνόδου, νωραθεὶς και προς ἁπάντων ξδη σα νως καταγνωσθεις ἐτεροδοξίαν ὁ τῆς κατὰ 'Aντιόχειαν αἱρέσεως ἀρχηγος, τῆς imo τον πανον καθολικῆς ἐκκλησίας ἀποκηρυττεται μάλιστα δ' - ν ευθύνας ἐπικρυπτ

μενον διηλεγξε αλχίων' - τά τε αλλα λόγιος, καὶ συ - νιστου σῶνος τῆς S. Florent prior, secunda manu τῶν

ἐά Αντιοχείας Ελληνικων παιδευτηραὸν διατριβῆς προεστώς' - μην δελα καὶ δι περβάλλουσαν τῆς εἰς ριστὸν πίστεως γροσιότητα, πρεσβυτερίου τῆς αυτόθι παροικίας iξιωμενος οὐ- τος μοι ἐπισημειουμένων τα γράψγων ζήτησιν προ αυτον ἐνστησάμενος δεν καὶ εἰς δευρο νερομ ένην ἴσμεν, μόνος υτ σε τῶν ἁλλων κρυ νίνου οντα καὶ απατηλὸν μορασαι τον Gθρωπον, RPP. 7-29. Cum igitur xystra undecim annis ecci stoe Romrano proe isset, in eius cum meo su Diovsius,

Atiaeandrino si cognominis. Sub idem tompus defuncto Amtioohio Demetriam, Paulus Samosatoris episcopatum με -

327쪽

pit. His cum adorem scelerio doctrinam nimis αε-- α humilito de Christo sentire coepisses, quasi is nihil supra

commun- hominum naturam latuisset Dionysius is mdrino reclinio episcopus rogare ut ad concilium veniret, airentum quidem suum distidit, o ctutem et in mitatem mmporis caua M. Ceterum quid ipsa δε has quination sentire par pistolas indicavit. At reliqui ecclesiarum Faesores, inqua aeriti, tanquam Mersus gregis Dominio vastatorem, simia omnM Antiochiam convenerunt. Inter quo marimo

inobant Firmilianus Caesareae a Moeram Flamma: Gregorius ει Athenodorus fragres, ecclesiarum apud Pomm rum με si Helenus quoquo Tarsi et mmmas Donii antistit . Sod et 'monoeus qui Metiriam meros mis nam regebat, et Theotemus qui Gesaris em in sinitimam

administralat Marimus praeterea, qui Bostrensem εο--siam summa cum laude gubernavit Maecentos quoquo alias qui una cum presbyteris et diaconis eo eo Hoea mi, nequo

quam in iis uari Noe ars rarum hi quos diri illustras

pro osteris habebantur. Omnibus igitur ario tam re divom simodo ac inpenumero in unum coeuntibus, musto disputa tiones et quaestiones in unoquoquo coria suis rasae sunt sum

hine Samosatensis avius dogmatis sui novitiuem omisara adhue niteretur illine Sacerdotes Meresim inius et adversus Christum blaspiamiam denudare atque in adium producere laborarent. Dum reo gruntur, Dionysius intremum iam obiit, anno principatus Sosiliani duod imo, eum iamin ime seopagum septemdecim annis obtinuisast. In sis LM- subro tua est Maximus. At Gosilienus imperio per qui

derim continuos annos administrato, Claudium suo Morem

reliquit. Qui eum bisnnium imparavisset, Aureliano Ameeps tradidit pris arum. Uus tomporibus postrema Symotus innumerabilium fere episcoporum congregata at in qua auctor sic fario apud Antiochiam fimrasso Huius, convictus et ab omnibus manifestissimo do pre naus falsi dommatis reus, ab universa quo sub coelo est Maria Musicas incitus est. Praecipua re tuum coarguit, et laser o

328쪽

a qui ob in Christiam sinearitatam, in is loci celesta

με mari honorem eras con curua me istitur a restia Palatim suscepta disputatis , aeripiantibus uncta Martia quo qui m dis Magio stiamnum aestas oestia os ominias sua flati s Ἀαδ σε solus omnium valuis o p. 27-29. Ubi alosius ad voces κατα καιρους δια νω- P. 3I8. l. II.hmo annotavit M Libenter scriberem κατὰ καιρούς διαψγόρους, cujusmodi errorem supra notavimus. lures corte Syn- odi adversus aulum Samosatenum diversia temporibus 'oongregatae sunt, ut usebius Rufinumus testantur. Quod autem squitur καὶ πολλάκις, id minimo otiosum' os ac suporfluum. Nam si plures divorata temporibus Synodos coactas uiam ait Eusebius, et in unaquaquo Synodo plures fuisse se tonsa ius actionsa. '' moValosius. Annum fuisse Christi a69, in quo novit habori postrema se synodus consulibus Claudio si atorno, ostendor vult Sam Baanagiva in Positioο- iam Annal. ad hunc an iv. aius quoque in Critia Historie Chro I. ad Baronii annales ad eundem annum hoc posuit concilium. Cum vero computatio annorum Romanorum pontificum, quam his temporibus instituit ipso usobius, displicuerit sarsonio, hi vir ruditissimus anno Christia65. si a66. Ρauli condemnationem collocare maluerat. Vid. p. Hus Posia Dias. i. o. . . o6. Ss plurimitamon scriptores ei de hac re non consontiunt. Ρ. 289. l. 4. Αντίγραψ ον 'Επιοπολῆς &o. Haec nominatum aliis agnosces Synodiose epistolae p-fixa, apud Euasbium lib. vii mat cap. 3o Epistolam autem, quae nunc sistitur, si orius ortasse montionem his orbis socii hoodo tua,

πρῶτον μὲν ἐπειράσθησαν ἰατρευσαι, γράμμαπι πην νόσον,

me M. Fab. . . nonnulli post amnium ad synodum priorem adversus aulum Samosatensem, quae ima un- num habita sat 264, attribuerunt, alii cum alosio ad hanc postoriorem in qua depositus Paulus fuit, sam vindicarunt, octitulo quidem epistolae arguntentum ducentes Baana-gius oro in annavibus ad an. 64. s. 6. et . nec priorianoquo posterioris synodi totius auctoritati, sed episcopia duntaxat, quorum praemittuntur nomina, adsoribendam

329쪽

epistolam esse censot qua quidem in re ius ibi consentientem habet. Cum vero vir doctissiuius instituta GVersus την γροσιο vr harum literarum disputations quam

ad verbum repotivit Lumperua in istoria Theologio Cris.

vol. xiii. p. 7 I. inter alia argumenta extrinsecus petita,

quae tuo mihi quidsm cito ac facito diluenda videbantur, hoc in epistolam opposuorit, privatis non licere piscopia edita consessioni subscriptionem aut responsionem Antiocheno imporam praesuli huic quoque argumonto satis fieri posse mea est Mntentia Quum enim testora obio supra allato, multa habita suerint in hac causa concilia, disputationesque et quaestione in unoquoque oons Susisquentor agitatae, hanc epistolam amico non imperi saeripiam post aliquod colloquium missam iam dioerom, aliquanto ante aut depositionem, et antequam vorsipellis hominis occulti sonsua fraudosque a alchione, quiaolus id potuit, dotooti ossoni Voruntamon in titulo, 'ὁτων ὀρθοδοξων ἐπισκοπιὰν tota fateor, synodus designatur, sod do titulo interea viderit Hua auctor. Et si quis propter harum literarum conesusionem, in qua do unione naturarum Christi agitur, easdem potiun contra Nostorianos conscriptas fuisse auspicatur, meminins eum Oporisbit mulum quoque Samosatonum ad normam ha rosis sum Deum ab homine Christo avarasae. Nam ut illa, quae in alchionis ot auli ros iis post sequuntur, taceam, ad hanc pistolae partem illustrandam in

primo saeit Ephraemi Antiochoni locus apud Photium Cod.

XXIX. Εἰ πων μέν τοιγε ὁ πολυαθλος Αθανάσιος ωσιν μιίαν τῶ Θεο λόγου σεσαρκωμιένην Οὐκ εις ἀναίρεσιν ἔψγη του γνωρίζεσθαι την δια νορα τῶν νυ νεων od την κα υπόσrασιν ἐπληρουν νεώ νιν, αλλα καὶ αυτὸς δειξαι βουλόμιενος, ea εἰς ἐστὶν ὁ υἱὸς σεσαρκωμενος καὶ ἐνανθρωπήσας καὶ μώλωπα κατὰ Παυλου του Σαμοσατέως ἀγωνιζόμιενος ὁ δελον μὲν τον προαἰωνιὼν υἱὸν ἔτερον δε τον et ἐσχάτων 4γρενοβλαβως ἐδογμάτιζε. p. 8ia. Ita et Cedreno mat. Compend. p. 26o. d. Paris. p. 14. d. Xylandri, aut opinionos videntur osas

αἱ πρῶται νυαὶ του μίαν νυσιν καὶ τοι δυο κακῶς καὶ δυσήγημως

ἐπι ριοπή, λεγεσθαι hoc ost, ut post liquidius scribitur του

330쪽

sum' νυπιν καὶ δύο νήσεις ἐν ρι-- μὸ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον ὁμολογεισθαι. p. 6 l. emoria quoquo id tenendum at,

quanta cum ἀκριβεία diu anto pausa hos Antioohonos dolia re scripsi et Tertullianus, et post illum Novatianus aliiqus. Ad haec primus, quod sciam, huic pistolae, cum pioinis

tum simplicitato sua a maximo commendanti, atquΘ ant,

quissima tompora nobis egregio reserenti, detraxit quid modo adductus Baanagius a Dupinium excipis, qui, ut ait Bamaius, nullas judicii sui ratione protulit. Contra

ante os ruditi alii, credo, omnes, ipsam, ut gemmum, semper amplox fuerant ox quo tempore reperis eam ει Latinitato donata a Fr. urriano medio saeculo docimo sexto eundom Baronio ad ann. 66. Annalibus suis intomsomnis. ostea tam Graeco quam Latino Romae odit Eatanno I 6o8, ut refert Fabricius in Bibliotiae Gr. Vol xiv. p. 36I, ed. nov. mox ipsam uotario suo Bibliothoeo PM

Frontone Ducaso adjicionis; quod o Labbaeus postri it in

Coructions Conciliorum; soquento et ansio iii novisaima eorundem oditione sod omissa epistola suerat ab Harduino quod censebat eam octius ollocatam osso in Bibliotheoia Patrum, quam in Conciliis. Ρ. 89. l. 9. ΥΜΕΝΑΙΟΣ &c. Huno cum hooisono ει Μaximo nominatum ab uasbio in suporioribus vidiati.

quin otiam isti et tres altori piscopi in pistola Synodica compurent. Ρ. 9o. l. a. rro τῶν μακαρίων ἀπο-δλων 'Aetr pro 'δmalim scribero distincta oration post vocem ἐκκλησίq. t post participium καταγγελλομένην P. 91. l. 4. πιστευειν καὶ ὁμολογειν Sino his bene procederet oratio, quae amon ore possint, si cum prioribus Oonjungantur, et fortam δειν vel unt vel post excidit Ascopo aberrat Latinus interpros. nulo supra ἀντιμάχηται pro ἀντιμάχετα imprimendum curavi. Ρ. 9 a. l. 3. ὁ , ἐπὶ πάντων Θεος Hoc apostoli loco Christum supor omnia Deum appellari, anto hos Patres docvorant ortullianus, Hippolytus. Novatiunusque quibus addi merentur S. Ironaeus o Cyprianus stobris