Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

341쪽

diei Lacu mox Ahώλιανὸς M. Ste . Extat vero loctio Ataura/ὸς in mary. d. - . et Christoph. Verriona et in eodd. a valeato infra memoratis). Sed etiam ex loctions Muri ae codicia Palatini, Deo in&ανὸς orta ex duobus nominibus μόμας et Γλιανος, patet librarium istum logiam Αἰλιανός. STROTH. Habent Νικόμαχος et iaco ιαδιανὸς M . Nomole si Paris. I. P. 3O3. l. 9. ιλιανὸς Αἰμιλιανὸς ed. Stoph. In codico ΜM. Fuli. Sav. et Mod Aιλιανὸς logitur Rufinus quoquctu illianum vocat, atque ita sors Nicephorus et Synoessus.

torum Athanasius in libro de Synodis Arimini et Solouoiae, testatur in hac Synodoso suisas atres qui Paulum

Samosatensem deposuerunt. EN VAL IUs. ιλιι ανδr praestant, reserent Buriono, codd. quoquo ore. Venat.

Florentinique Ahώλιανὸς odd. Rey. st Paris. , a Paris. vero priori vox abeat. In Maligari MS. Αἰλιανὸς o tabat Ilitarius in librois Synodis notantoma uino adm&rg. d. suae Conciliorum, ubi Eusebiana pars epistolas collocatur, patron dicit suisa octoginta. Immo auget nummum usque ad centum si octoginta Basilius Diaconua in

Ita si Supplici, quem Thoodosio obtulit et alontiniano,

ut in annalib- suis narrat Baanagius ad nn 269. n. 4. Dum vero scribi do postremn hac unodo Eusebius, cap.

δε- moto monen ad Athanasium De Synodis pag. 757 oditores Benedietini a Madini huc allati, oriendum

esse, quam urimorum, iamporum. idemquo notant, nullam soriam dissensioncm intermitarium Mao et Athanasium, numero enim plenoso et 8o dici posse, qui soptu Mnarium aliquot numeria excedant. Interea, dum ait motius in Eroteminis a et Fontano Florentis anno 785. primum editia, μοι. i. p. a. avium Samosatenum duodecim episcopis, quod nudum hominem Mas Christum di. ret, condemnatum fuisse, illud spectat ad episcopos initio epistolae 'modiose commemoratos. artem vero Catalogi patrum latorum ex Germano militano protulit avius inmat Laeraria o magnas in qua quatuor no- non inno istunt, o Tamenm, Ma vi, -κintis, Maree a. Ait Carius, manus P in Gogmatico Anthimum

342쪽

' ΜS. apud ol. Galeum, ubi de Synodo Antiochen advors. Samosatonum agit, haec habot. Intererant, inquit, Consilio

P contraiaulum Samosatenum Gregorius haumaturgus, ' Loo Tarsonsis, aximus ostrensia, ad Ιἐροσολυμυων Μάγνης τὶς υρὰς, καὶ τῆς ἡμετέρας Καπιrαδοκίας Φιρμ- λιανὸς ὁ θαυμάσιος, Theoteonua,thotinus, arcellus, &c. 'Vol. I. p. 35. Tantum, ne plum, avius.

P. 3o3. l. 9. καὶ Παῖλod misit particulam καὶ Strothius, ut adit Sio . o Christo orson Iris . aequeretur. Hoc nomen et cetera a Sto orbis absunt, usque dum ad illa καὶ Μαλχων onoris. Statim post abo Bol sua pro Bolanu votus interpres innus, atque υτυχὴς pro υτ ιος Georgius Syncest in Chronograpkia haec asi

Ibid. l. II. Θεόδωρος Hunc Gregorium Neocaeaarismaemissae, oui testant Hieronymo supra Theodoro nomensuit, Oxistimat illomoni. Vid. Mam. Ecet tom. v. in riuio Samos Art. 4. Etenim o Eusebio capito 28. Ouatat, eum cum fratre Athenodoro synodis, quae adversus Hulum convocabantur, interfuisse. ore eisdem praemisso

Gregorium, tradit aximus in Couatione cum Modosio spiscopo Caesares Bithyniae. pp. 6 I, 6a. p. S. Μaximi. Primumque stat nomon Gregorii in Catalogo patrum Cavio allato Canonicam Gregorii opistolam proximo anto collocavi. storum addidit vocom presbyteri post ultima nomina Malchionis Lucius. Ibid. l. 3. ἐπίσκοποι-ἐκκλησίαι Notanda sat imprimis

hujus epistolae inscriptio, quae non solum episcoporum, sed presbyterorum et diaconorum, atque adeo plebi ipsius nomen praefixum continet, sodem plano modo in Actis Carathainonsis Synodi, cui praefuit Cyprianus, cum in unum Carthagina convenias- opiscopi plurimi, cum presbyteris edis Mis, pro ovis fiam pubis marima parte, c. Idem legitur in Concilio liberiinno. VALEsius Καὶ ἐπίσκοποι m. Nomoto sed minus apte, et in hoo codico Φιρμιλλιανὸς eum duplici λ semper scribitur.

tur, episto B, quae dicitur, Dionysii Auaeandrini ad Paulum

343쪽

G--ω em, ex his verbia argumentum Valeatu moto ducit, cujus adnotatio sequitur. Falsa est igitur a supposititia Epistola Dionysii Alexandrini ad aulum Sam

intensem, quae edita est in om xi sanctorum atrum

una cum x propositionibus Pauli Samosatensis, es Dionysii ad ea responsionibus. Num atres quidem Antiochenis mollii affrmant Dionysium non dodisso litora ad Ρaulum, sed tantum ad coloniam Antioohonsem. In illa autem Epistola quae Dionysii nomine publicata est Dion aius bis Paulo scripsimo dicitur. Sod nec stilus illius epistolae a responsionis oliquia Dionysii scripti respondet. Itaquo opus illud adultorinuin eam, ob a qua dixi r tione mihi persuadeo, licet Baronius eam Epistolam pro

est et Memplaris Ionasiani Marm. Addit Burionus cod. Paris. I. Absat πολλοὶ a m. Nomole. Ibid. l. I 3. ἄνευ τινος περὶ τὸν λόγον λοιδορίας Jmalo huno locum vertit Christophorsonus, qui Rufinum recte praesuntom sequi noluit. Vertit enim si ista arborum o tumelia, cum vertendum esset sin uua religionis nostra m tu alia. VALESIUS. Ibid. l. 15. et αυτου - Αbeat αυτ - - Normis. Sm loqua. uno reddit Burionus codd. Paris. I. F remintinume. Ibid. l. 6. τὸν Θεον τον ἐαυτου καὶ Κυριον ἀρνουμένουJ Spectare videntur patres comm. 4. Iuris, καὶ τὸν νον δεσποτην Θεὸν καὶ Κυρων vaco 'Iησουν ριστὸν ἀρνοωμενοι:Hoc, ut supra dixi ad OAit Fragmenta p. 48. octioni Θεὸν quae abest quidem a plurimis apostoli codicibus, aliquatonus patrocinatur. Absunt verba καὶ Κυριον- S. E obii Boia. so Savit. Addit Burtonus eo . Mod Mai. λει Hotnichenus resian m. Haboni καὶ τὸν υἱὸν -- ων. SSti Florentini sed prior tuorum a secunda manu. Ita vertit Rufinus ac si solum invenisso καὶ τὸν Θεὸν νουμένου, -- autom n - - - in qua renarus fuerit. Undo mutata esse videntur orba a contradiconti a fido oatholicae. mox infra commomoratur ἡ ἀρνησίθεος

344쪽

Pauli κακία, et simili do causa apud eundem Caium ae sal tom arvi Labyrinthi auctorem, haeresis hoOdotiana i

fidoi. tara obius in libro iv. cap. 23. de Dionysio Corinthiorum episcopo loquens τέ is δεηθείας παρίστατο κανόνι. VAL IUs. Ox υδ' τι per apocopen pro ουδὲ ori post Q. Boia Syncessum NicepkorumquM reposui. Ibid. l. i. πένης καὶ πτωχος ων Ammonius a cl. Ηeini-oheno ullatus, πέρος καὶ πτωχ' δια νέρει πένης ναὸν γαρ ὁ ἀπὸ του ἐργάζεσθαι καὶ πονεῖν ποριζύμνος τον βίον πτωχὸς δὲ ὁ ἐπαίτης, ὁ τοῖ ἔχειν ἐκπεπτωκώς ὴ letro του πτώσσειν etc. P. III. d. Valchen. Ibid. l. Ia. καὶ μητε παρα πατέρων μην ἐκ r. sine καὶ et mo sau ἐκ τέχνης Niceph. STROTH μηδὲ ἐκ SDGgΙbid. l. 5. αἰτει καὶ σείει ὰπαιτε καὶ διασεί. Nise . STROTH. μι ἐκσείει m. Boia errore orto ex vitiosa pronunciation vocalium. Addit Burionua oodd. Med. Maa. Fυλα ἔτι καὶ διασειε F r. I. Flor. a.' Seo munu. Ibid. l. 6. σείει τοὐς αδελφους Duplici ratione concussionis crimen admittitur aut cum terrore potestatis, In

instratus vel miles aliquid Oxigit aut cui per fraudem otoalumniam, sumagi praetextu aliquid a quopiam elicitur ut in lego I. D. de calumniatoribus. o secundum genuSooncumtonia intolligunt patre concilii Antiochoni. Do primo gBnem Onc aionis loquitur,aximinus in Epistola ad Sabinum, quam reser Euasbius in libro ix. cap. 9. ΝωMi autom cur tantopere refugerit Christophoraonus v --ο--tre et mn monas oum tamου sint Latinae, et avstoribus juriaconsulti Mobro usurpatae. Sed si in van-gotio a vox habetur, ubi Joanno militibus ita praecipit: Raminam eonstataria contenti μιοι stipendiis vestris. Apud

Grinoo antiqui imus est usus vocis σείειν - sensu Prooalumniari. Sio snim Aristophanos si oloclido loquuntur,

345쪽

tost Suida in voce σευναι. VALEsius. Atque ita soria o

Tortulliani locus omendandus est, qui xtat in lib. ii. M. Marcio m ipso init. cap. 8. Sod quin potius legis bona defendam, quam quin Merosis Μarcionis concupiit Lemo sussu, sed locum vide. P. m. l. 6. καταβραβM J Langua vertit pra-ia aes piaris, non malo. Utitur a voco aulus in piat ad Colosas es cap. ii. I 8 VALEmus. βραβε ino, intersia Vst. Glo . Anne verba sic exponenda sunt, καταβραβευων τους ἀδικουμένους injuria inctos inde defendens, ut praevari-oator Sod in do voco aulina t. Schleuanor Lario in μου. μι. Ibid. i. Ι 8. Mima κ'mουμενος Vox μάτην reserenda eat non ad Ρaulum ipsum qui hac arte pecuniam corradebat,aod ad litigantes qui pecuniam suam quam Ρaulo dederant ut suffragium suum ipsis commodaret, perdebant absquo ullo fructu. VALESIUS. Ρ. 3O6. l. a. καὶ - - h. ci ρ. In vetustissimo codico Μagarino, Fuli et od legitur καὶ ἐπ- υ νηλοψ ρονεῖ. Sed rectior os vulgata scriptum, ουτε - ψ λα νρονεῖ, quam

id esse atque Valerii prae se serunt quam Regius o ds et Syncollus otiniosphorus confirmant. Nunc addit

Burionus codd. Paris. Nors Venet Florentinosque. Haec enim verba pendent ox superioribus. AL ius. Ego Strothium secutus sum, qui καὶ - - roposuit, notatquΘhaboro Bovarsi et oneriani Memplaria scit. καὶ ω-υ νηλοψ μνει, Ni Horum autem καὶ ser os υ νηλοψ ονει. Scriptum habotur in Sto Sarit seu Boia. καὶ ω- a q-λοήγρονει, prout in codd. Med. M. Fuiat recepitquΘ υ νη- λυήγρονεῖ Heinichenus. Ibid. l. 3. δουκηνάριος Do procuratoribus duconarii vido quae scripsit Salmasius in notis ad Historiam Augustam. Sic dicebantur procuratorea, qui ducenta satorii annui

salarii nomin accipiobant a principe, ut claro docet Dioin lib. iiii pag. 5o6. VAL iiis. Ducenarii principsa moti orant, ut satatur Scotus De Insignibus agistratuum)vel apud praes tum Augustalem, vel apud Comitem Orbentis, Cancollariis nostris similos Habobandi sub Ἀo,

VOL. III. x x

346쪽

Cornicularium, Adjutorem, Commentariensem, ab Actia, Numerarios, Excoptoros, si caeteros ossiciat . Dic antur auto duoenarii, quia duconta aestortia annui salarii nomino accipiobant. --Η. Et de ho munere, quod ex Romanorum imitations transiit ad almyrenos, rudito

glico scriptae o. iii p. aio tio. Sed si ol. Μoahomius in Coninent. D Rota Christia-rum aut Constant M. Sseo. iii 3. 35. p. m. scribit, o cum aliis nonnulli putare, Paulum hunc Samosatensem ducenarii munus rever g aisso, idemquo Missa a Zenobia almyrenorum regina obtinuisse, quae ipsius patrona suit. Verum, ut moritducenarius aulus, tribunal, do quoiatres mox objiciunt, thronus excelsus a retumquo haud propterea portinerent, ut sibi orsuasit Sellorus, ad duosnarii motum; cum istaec Paulus homo suporbissimus in robus divinia et o lo-siasticia agendis per imitationem quidem saecularium judicum sibi comparasset, quod disertis verbis hio traditur. Ρ. 3O6. l. 6. παγορευων Post hanc vocem unctum in summo notatur tum in codico Regio tum apud Nicephorum et Syncellum. Sod cum in odiosiodicae o Μ garino nulla hic notetur distinctio, malim logor uno ductu νπαγορευοo a in βαδίζων δημιοσία, &o Corio Rufinus hunc locum ita legit atqus intellexit, ut ex ejus versione up - t. Nam si in do par ιαιε , oui quadam ambitio MMatur, publis epistolas reluma, in auditu omnis oeulis dictans. VALESIUS. Ibid. l. o. et τε rari ουτε - την, misso a anto μηχάνη

τερθρειαν pro τερατείαν invenit, quod perando est.

Ibid. l. 4. βῆμα μὲν ast θρόνον υ νηλον Reprehendunt patres Antiochoni Concilii in aulo episcopo Antiochiae, non quod thronum habuerit. Hoc nim insigno erat opiscoporum, ut in throno seu cathedra sederent. Qui mos jam inde ab apostolicia temporibus invaluora in eccleain. Certo Jacobi fratris Domini thronum. Hiorosolymis adhuc aua eruto servatum uias testatur Eusobius in capito 19. supra. Id igitur in Ρaulo damnant niemorati patros, quod

347쪽

tribunal sibi xtrui urasset in Messala, et in so thronum sublimem sibi statuissol. octo itaque Rufinus hunc losum ita vortit. In ore a reo trimo sibi musto astitia quam fureas aratria, et thronum in Melaioribus ollocari δα. Episcopi quidom sed an in cathodra paulo altiore quam relliqui proabytori, ut di mus ad lib. . Sod tribunal

non habebant. Misa vor invaluorunt absidae gradatae et exhedrae, de quibus Ambrosius loquuntur si Augustinus: quae quidem a tribunali parum dissorebant. ALMIUs. P. 3O6. l. I 6. σέκρητον δὲ Hunc locum non intollexerunt interpretos Musculus o Christophorsonus. Secrotum Pr prium erat magistratuum et majorum Judicum locus scilico interior praetorii, cancellia munitus, ac velis obpansis inclusus, in quo magistratu sedebant, dum reorum causas cognoscerent. Vide quae notavi ad Amm. arcellini lib. v. pag. 87. In codicomaet Μω et Fuli logitur σήκμπόν τε rectius ut opinor. Addit Burionus HS Bori. et Drentinos. Sed mox legendum est, ravo δὲ non ut Vulgo oditum os τε VAL Iua. σωρητον Niceph. τὸ πα&ιν τὸν μηρον jam priscis temporibus indignationis signum Brut, quia certe militem magis quam piscopum decebat.

rentinosque. Ibid. l. I 6 a r. 6, ed. Steph. STROTH. Ρ. 3O7. l. a. κατασείουσι, ταις δθόναις Solebant olim in theatris spectatores in signum favori orari concutem.

Vid quae notavit Casaubonus ad Vopiscum in Aureliano. Vbi Vopiscus dicit Aurelianum primum omnium oraria dedisse populo Romano ad favorem Aurelianus igituri Mooperat ab Orientalibus, qui longo anto ipsum orariis ad eam rem utobantur, ut docet hic locus, o Philostratus in cap. v. lib. i. do vita Apollonii loquo ras arsensibus, stilo libro lxi in fine. VALEBIUS. Ibid. l. 3. ἐκβοῶσι τε καὶ ἀνω δῶσί Fortu do Hieraco quodam Alexandrino, piscopi Cyrilli servontissimo auditore, quod in ejus concionibus κρότους ἐγείρειν laurea Meuare solitus erat ut narrat Socrates lib. vii cap. 3.

348쪽

Undo conjiciat quia morem sitimo, sed sorius introductum, nonnullis inlisi in loci ut insigniorum concionatorum se mons plausibus Oxciporentur. READirua. Nonnihil do hoc more, ab ethnicorum scholis atquo thoatris accopto, notari ad Platonis Euth sm- l. v. pag. 4. o γυναί Pro γυναίοις - εὐγουν pro δ' aes mole.

Ibid. l. 8. ἐκ του βίου τουτου Haud malo abeat τουτου M . Boia st Norbis. ωὐτουro habet Syn si. Ibid. παροινῶν J παραινῶν insessiani cod. Lectio. ἐξηγηταὰμ arm et aes laris Ion . iacit. ἐξηγειται, Christoph. Lectu STROTH. ἐξηγῆται, editionis Steph. xemplum Scali-gorianum. Scribitur ἐξηγεῖται, in m. Bori. Addit Bumtonus eo . Med. Mai. Mat. Florentinorius. Sed octo Rufinus M. interp. εὐα antiquis et destinctis jam tracto toriariis inmuai t et illis de sana tio. Ibid. l. II. ψαλμους δὲ τους μὲν τε pro δὲ Nise . STROTH. ιν μὲν τους dum boat δὲ num L et μὰν iam Norbis. Ponas in dubio id situm osas, utrum votusta suo in scripis,

quae ab usu occisaiae suae amandavorat Ρaulus hominem tamon porsrictae frontis eum fuisse necosas eat, si universos

psalmos in Christum novicio invento compositos fuisse maverit. Extat enim hynmus in honorem Jesu Christia Clomonto Noxandrino saeculo conscriptu secundo, vel ineunte tertio, qui ad finem Podagogi diis positus est. Et quanta antiquitato gaudorent psalmi hymniquo in honorem Christi tostatur, ut Plinianam pistolam taceam, Parvi Labyrinthi auctor apud Eusobium lib. V mst. cap. 28 qui diu quoquo anto huno Ρaulum so post initia saeculi tortii

opus suum composuit. ινα - δὲ 3συι, inquit, καὶ ωδαὰ ἀδελ- νῶν An 'APXΗΣ πὸ πιμῶν γραψ εισαι τὸν Λογον του Θεου τὸν ριστον μνουσι θεολογουντες. Res satis clara sat Mn-

nihil intorea ad lovandam invidiam qum Ρaulo alioquin ex institutions odarum et onmmiorum in sui ipsius laudom jure marito conflata ost hoc faciet, quod hosannas dici opiscopis antiqui moria suffit, ut discimus o S. Hieronymi Comm. in Mati. o. xxi pag. 38. M. Frobon qui tamen ipso illam consustudinom improbat Addam bene praeciporo

349쪽

concilium Laodiconum in Canon penest. - ου δεῖ ἰδ τι- κους - ιους λέγεσθαι ἐν τῆ ἐκκλησίq. qui nisi quidom honorem facti sint, publica vero auctoritato haud sanciti. Utinam antiquo huic canoni odismi dolos in nostra Mosia Anglica auscultarent. Ρ. 3 7. l. a. ριστον omittit Niseph. STROTH. Ibid. l. 15. ἄν - Castasiani Cod. STROTH. trisato Bur- tono M. Par. I. ita ut horresceret, si quia audiret, habet Rufinus at inis . Ibid. l. 7. ἐπι σκόπους τῶν ὁμόρων ἀγρῶν Chorepiscopos intolligor videtur. Eo enim distinguit epistola ab opiscopia urbium. Hos igitur in concionibus ad populum, similia a multores illa psaltrias do aut dixisse Ma runt patrem quod Christophorsonus non intelloxit. VALE-

P. 3o8. l. I. ὁ μὲν γὰρ υὶδ το Θεοῖ τὸν μὲν ριστὸν υἱὸν Θεου S. Normis. bos του eos a Syncello. torum do ipsa Ρauli sontantia, id quae sequuntur P. 3 . Dum oro hoc loco κατεληλυθότα pro κατεληλυθέναι, sicut infra quoque lin. 9. p. 3o8. idem m. habot, ita similitor in codicibus scriptis incor textu variatur apud I Ioan iv. a. Ibid. l. 3. προλαβόντες προσλαβόντες m. to . Chri to . Gret Ionasianiquo Memplaris Marg. ox - μελλόντων ρηθησεσθαι M. Stom Stephani octio Θ mox a quente ρηθήσεται orta videtur. STROTH. προσλαβόντες MesSarii seu Bovi. Addit Burionus Med. mae. Fuist F

rentis luΘ λεχρήσεται pro ρηρήσεται, reserent eodem, praestat cod. Paris. I. λεχρήσεσθαι Rem . Ibid. l. 5. υπομνημάτων PQuod supra ObserVRVimus, e

raro vulgo intorpretos in hujus vocis xplicatione, id pomapicuum fit hoc loco. Nam o Langua et u culus et Christophorsonus commmtarios into rotati sunt cum acta seu gesta vertor dobuissent Acis autom illa Synodi Antiochense, nihil aliud orant quam disputatio Μalchionis adversus aulum Samosatenum, quae a notariis Xoeptassismi, ut supra dixit Eusobius. Ex iis actis tostimonia quaedam prosori sontius Byzantius in libro iii contra ΝΘstorium, eaque distingvsro idotur a disputatione ΜΗ-

350쪽

ehionis contra aulum ubi otiam doctua into ma com--ntarios vertit. VAL ius. At quidquid do Latina intom

ox patrum horum apud Leontium verbis, H τοί ν Ρaulus ἐν τοῖς πομινήμιασι , scripta ipsius Pauli, vel dicta ejus, quae notarii xcipiebant, in iisdem xtitiam. Et quoniam testis a Leontius, partem illorum, quae dosoriwsit ad Concilii pistolam Synodicam portinoro idoirco pars illa a m infra adjecta ost. Utraque autem disputatio, tam auli advorsuamalchionom, quam alchionia illaiaulo respondens Diagogus ortasse appellata, Concilii Aotis addita suisse vidotur. Ad si illa quae a m notata sunt P. 325 P. 3o8. l. 6. που που pro που - Boia. o Mooph. Addit Burionus eo . M. Mae. Fuist mrentino lact. Ibid. l. 8. ἐαυτων αυτῶν ed. Sto . et Nice . Hic quoque odit. Steph. lectionem revocavit Strothius; M oum Valosio saolunt HS. Boia et Norfose Syncessu uo.

είσακτοι multores, jam pridem notavit Joannes Langua vir

doctissimus ad librum vi Niosphori cap. 3o et post illum matus honanus ad librum vii Rufini Quorum doetia servationibus nihil est quod addamus. Hujusmodi mulieres, loricis vulgo sorore vocabantur. Id me docuit non 3 concilii Nicaeni, qui in votuatissimo codico Com botonsi hanc habet inscription- D s viro etia, id sat optima sorori s. Ex quibus explicanda os lex Honorii 44 in codico hood do episcopis et clericis Eum qui proba lem os se disciplinam agis, Molorari eo Ortia a roris appeuationis non docat, sto. Sic etiam svota Deo virgines quosdam sibi extranso adjungebant, quos lintros

nymus in Epistola ad Eustochium do custodia virginitatis.

라틴어 텍스트