Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

351쪽

bitur anon illo concilii Nicaeni in vetusti imo cod. O. Justolli. De Commanentibus. Agapetas quoque as Oo bant testemioronymo in dicta pistola, ubi acerrimo in

eas invehitur. AL Ius Vorba canonia in Concilii Nicaeni primi sunt: 'Aπηγορευσε ἡ μεγάλη συνοδος καθόλου, μήτε ἐπισκοπιρ ριήτε πρεσβυτέρου, μήτε διακόνου, μιητε ελ- τινὶ των ἐν κλήρη ἐξεῖναι συνείσακτον ἔχειν, πλὴν εἰ μὴ ἄρα μητέρα, i Moch iv, ε θειαν hin μόνα πρόσωπα πασαν πο νίαν διαπέφευγεν ritia magna Syno a mino, ne sices episcopo, nos presbytero, eo diacono, nec usi penitus eorum, qui sunt in Hero introiuotam habere musiorem, praetrequam uiniquo matrem, vel sororem, τε amitam, τε ea solas personas, quin - --spirionem in iuret. In quem canonom vide quae

doctissimo annotavit Gulisimus Bovoregius ut o Honriei Dodwolli Dissortationem iii in v. Cypriani Epistolam Pamel lxii. cui titulus D flvitis mulierum cum eurisiso cumbentium, eaque occasione de συνεισάκτοις. READING. A συνεισακτοι mulieres erunt, nequo uxores, nequB Oncubinae, sed talos inter quas si virum, Christiani asu latonici amoris quoddam vinculum intoroedsbat. Optimo inadescribit Chrysostomus: εων γάρ τινες, οἱ γά - καὶ συν--σίας χωρὶ κορας ἀπειρογάμιου ἀγομενοι, καθίζουσιν lao διαπαντος, καὶ εἰς σχατον γῆρας ἐαυτοις συγκατακλείουσιν, υτε ἐπὶ παιδοποsq, ου γαρ νασὶν αυταῖς συγγενέσθαι Ουτε ἐξακολασίας, λέγουσιν γὰρ υτας κεραίους διατηρειν. Quem

locum Beato Rhonano doboo. Huic addo versus nonnullos Grogorii Nagiang. a Lango ad icephorum allegatos.

Ζωτὶ καὶ θάνατος ουδὲν ἔχρουσι μέσον, Τους δὲ συνεισάκτους, o δη νασκουσιν παντες, Ου ossi εἴτε ψώρ δώσομεν ει ἀγάμπιυς Θησο λεν, εἴτε μέσον τι νυλάξομεν.

Undo putet viros quoque respectu staminarum appellatos suisso σωνεισάκτους STROTH. Dod ollus quidem in Disseri. Madingio commomorata, nullo adducto scriptor Cypriani temporibus vetustiore, qui istarum συνεισάκτων memini et in ca opinione est, numorandum esse hoc ε

352쪽

8M ANNOTATIONES

liotum imo pacis illius longae mala, quorum mentio sacta ost apud Cyprianum. At diu ante exprobravorat ortu lianua hunc ipsum, ni salior, morem Catholiois in fino libri sui do ejuniis; pud te agam in causabia forest, das in linis cales, spes in re si Doα. Sed major his αι ἄρα , quia per fians adolescent avi sum sororib- dormiunt. Porros Irenaeo liquet, inquinatos suisse τόλμη ista Valentinianos haereticos eodem saeculo secundo. ἄλλοι δὲ, inquit, αυπάλιν σεμιν- κατ αρχας, ως μετὰ ἀδελ νῶν προσποιουμενοι συνοικεῖν, et oiόντος του χρόνου jλεγχθησαν ἐγιἀμγνος τῆς ἀδελ vir του δελινου γενηθείσης lib. I. o. i. 3. 3. l.

c. i. M. Pa. Haec autom Irenae utquo ortulliani loca utrum alius praeter me quisquam in hac ro adduxerit, noscio; oorto prieterita sunt a Beato Rhenano, Lango Bsveregio, Baanagio Dissent. 7. ad calcem tomi ii Annal Lardnor quo in Disseri de Epistolis duabu Cum ti Romano a latenio adscriptis Sect iii 3 pag. 48. Anglica lingua conscripta. ro αυτου habent -- S. Boia st Sm sitis. Nunc addit his Burionus codd. M. Mar. Fiast. Morem

P. O9. l. 5. ἄ- και εἰ δοίη ἄσπε ad εἰ δοίη ed. Steph. Roctius in codice Magar Fuk et Μω legitur ac εἰ καὶ δοίη. At ius ita icephorus et Syncollus, nisi quod apostrophe non habent VALEsius. Addit Strothius Christoph. Leon ego M . Boia seu Sassi et Normis sed δώx eo ae mole habot. raeseri, et recto, ut vidΘtur, octionomaltoram καὶ εἰ l. oinichon cujus haec verba sunt, ' Dicitur hoc loco nullo modo hoc, Θm quBnqum Ono loro nihil a Paulo Samosaten turpe committi, quod si dicoretur, scribendum osssi εἰ καὶ imo illud concodi, nom nisi poni a sumi patet. Et resor Burionus codd. quoquo Reg. et Vmst. His praestare: aviabot Heinichonotesto, cod. Dr densis. Paulo ante exhibet ουν ἐκεῖνο porapocopen m Bori. Ibid. l. 6. τήν γε i πόνοιαν την omittitur in Moepli. Sinoetes. Abest γε a m. Nomolo. Addit Burinnus, d.

353쪽

Ρ. 3o9. l. 9. προνώνηται προτρέ- M. StF4 6 Nios . et Synoeu quod in suum edit rovocavit Strothius, sed altorum lectioncm Valerianam firmant HS. Bod et Nor- sole. Addit uiri onus codd. Med. ma Furat Florentinos- quo προτρέπη cod Venet. Ibid adi omittit Niceph paulo post καὶ ταυτας τρυφῶν

idem. STROTII.

Ibid. l. i. ως γεγραπται Intelligit locuna, qui habotur in

cap. xxv Ecclesiastici. Aut ceris locum coap. i. Proverbiorum. VALEAIus. Supru εἰς ταντο MS. Nomole pro vulgato, ταυτο, sed εἰ καὶ mendos pro γυναικὶ - μα Ibid. l. 3. -υ ο νιν τας ει - Bori. Addit Bur- tonus codd. Mis Maz. Fuist Florentinosque. Ibid. l. 5. περεμ, πιπιλάμιενος υπερε πιι λαμενος M. Staph. olius in codice ag et Fuli scribatur ὐπερεμιμπλάμενος, quam Vocem non Intellexerunt interpretes. ANguunt patres Paulum, quod formosas mulieres semper

meum habrest idque luxu diffluons, o vino atqus opulisses ingurgitans, quae libidinis incentiva sunt. VALEsius. Dum editioni με . consentiunt m. Nomole. meiat Nisophorumus, restituente id Strothio, contra favo Via manu lectioni MS Sari seu Bosi qui habet divisim, αυἐμπιμπλάμενος. Addit Burionus codd. Mat. Fuist. Par. I. R et Florentinosquo, cum Valesio facientes. Ibid. l. 6. in ιο δὲ την τυραννίδα καὶ δυναστείαν --υπε νόβηνται ούτω δὲ την δυναστείαν αυτου πε νόβηται καὶ την

τυραννίδα ed. Steph. ostra lectio exta in is h. Smessi. Christoph. Lecti et M. Hausit mox - εἰρήκαμεν Nise . STROTH. Firmant quoquo Valesii sotionem HS BALot orsistat in his addita os particula καὶ ant την τυραννίδα. Addit, sed sino τῆ καὶ Burionus codd. Mas Med. Hones. Morentinosqus, dum resert Odicem Paris priorem

gini Mempli Masi riani odit. Ste . adscriptum est. P. 3IO. l. a. τὸν ἄνδρα τὸν abest a m. Nomolo. Ibid. l. 4. ἐξορ ησάμενον τὸ μυστήριονJ Εξορχεῖσθαι μωσήριον proprio do eo dicitur, qui res mana seu mystoria

VOL. III. Va

354쪽

prodit, de quo uberius disputavimus ad Orodiani lib. v. cap. 5. STROTH. Vulestu ita interpretatur, quasi in aliquo codico legisset ἐξορκισάμενον. Eae corrigendis ad calcem odit. Cantabr. Loctionen quiderii vulgutam exhibent qu que Syncestius et Nicephorus sed vim vocis ξορ ησαμιενον satis Oxpressi Valesius verbis illis, prodito Distrio. In-tHrpretationem confirmat udaeus o Luciun et Synesio in Comment L. G. v. 'Κξορχεῖσθαι. Do alii hujus vocis accoptionibus id sis Hesychium edit novisa. v. 'Εξορxη-

σομαι. χλευάσω, βρωω ubi tamen praeter rem ex nostruopistola synodica locus iste laudatur. equo omittas velina Harpocrationem v 'Εξορχησάμενος, ad quem item locum plura noster Vulosius. Ad quoquo, si lubot Suidam . 'Εξομησάμην. GALLAND. se Gallandius in nota sua ad hanc pistolam Coturum specturi hic monet Somlerus, Hist. Mol Seuet. Capit vol. i. pag. 85 Apostoli locum in

Ibid. ἐμιπομπευοντα ἐκποιι-ευσαντα d. Steph. Nicophoruso Syncellus haboni ἐμπομπευσαντα. Sed in codice ag. Fuk acmed. ἐμοι μευοντα scribitur rectius. Ceterum in

hujus loci versione corrigondu est Rufinus hoc modo. Hic sero qui aburato με mysiterio ad posituissimam se Arimniniaeresim contulit. Et paulo pos ubi leguntur haec verba. Hi fero qui indi habitus est raso in ecclesia oculistica,

a Mema scribatur. Lego Artesmoe scribat, ut sere scriptum haboni duo vetustissimi codicea. Ex quibus etiam sequentia corrigenda sunt in hunc modum Artemo scribat, et inius cieresis sectatores si communicent. Sic enim abstGraecum exemplar epistolae ex quo haec conver- unt.

At ius ita diserto scriptum habet vetustissimus codex Rufini in bibliotheca S. Gomani. VALESIUS. -ομπευσαντα in editionsm suam scepit Strothius testibus insuper adductis, Coriola Venati Christomorsonique Lecti et Interpreta tione Roni. Addo mars edit. Steph. olim penes Mali rum. Sed Valesianae lectioni patrocinantur M . Bori et Nore.

355쪽

in hoc tamen horοπευοντα posituin est. Facer autom cum odit Steph codd. U. et utrumque Parisio em roseri u tonus. Vocem interpretatus est Hesychius θριαμβευειν. Quod ad Rufini correctioncm attinoi in votori Sto Rufini pons Collegium nostrum, deleta penitus priori scriptura quaecunque tando ea morit, in editis enim xtat arto ac antiquitus ad oram codicis repositum at Artemonis. Postoriori autem loco exaratum est, artemon sod mon ultima syllaba supra inacria aeribit et illius hinNam Motagores communicat. Quae quidem verse lectionis Vestigia sunt. Ipsamquo vocem artem sino ac habet vo-tustissimus Rufini odox quom libris mois nunc addidi, posteriori autem loco positum est, artem et scribat, et illitia

Ρ. 3Io. l. 5. μῶλις Vertit Valesius tandem sumagantibus Glossariis si quae habent: Μόλις. Taniam. Viae. Viae tandem μολις δὲ, Vir dum μολις ποτὲ, Tandem aliquando. mae tandem. Scribitur μόγις in m. Nomole vel roseronis Burtono 16urro corrupis Pro μογις τον Paulo ante habent του Aρτεμ pro si 'Aρτεμ Syn si et Niceph. quibuscum consentit cod. Flor prior teste Buriono, sed manus unda.

Ibid. l. i. Φησὶ τοίνυν &c. Loontius 'gantinus in libro supra laudato, comparatis jam auli flatis cum seroticorum sui temporis opinionibus, pergit Epistolam synodicam excerpere, quae integra usque ad illius tempora permansΘ-rut Verba, quae synodici istis priemisit Leontius, Graeco nunc primum praestabo ex codicem Sto Bodleiano sumpta.

356쪽

oorum patribus. μωα qui inarit, is rem αM- ων- elisam scriptam contra sullum Samos ensem a Sancta Synodo depositum, si Diagogum quam contra sum a filonpresbis disputans scripsit. Certo nim ορο me, quam serva illius discipulus si Thoodorusu fore anim iisdem orbis utitur, ut fiorum libri non seripti, sed transcripti eid mirar; sol potitia illa Pausi translata a Thoodoro in sua. Quomodo autem do union sancti patres, Loecusiae qua gubemabam a principio senserint, eae Sancta Synodo contra Patisium Sam ω sam habita, Mars sim cognoscor' in quibu Winter a a, Graia sum ae sunt his orbis. AIT igitur in ommoni riis o. emoria illud servandum est, tostari umbium in loco supra exscripto pag. 3i8. xplicam in sua pistolupatres Antiocheno perversum Pausi dogma, eon νιαι--ουν υε ac d putario a admorsus ilium habitus, non tantum hominia uam αινε mores. Omne autem illud disputationis praetermisit Eunobius in Historicis, do qua quidem ontrovorsia patro ipsi si loquuntur in pistolae parte, quam jam modo ox Eusebio attulimus τὸν μὲν γαρ υἱὸν - Θεου οὐ βο-εται Paulus συνομιολογεῖν ἐξ οὐρανου κατεληλυθέναι,

τουτο οὐ λόγιρ νιλ- ρηθήσεται, ἀλλ' ἐμῶν πέμψομεν πομπιν - μάτων δε&νυται πολλαχόθεν οὐχ ηκιστα ι δπου λέγει Irμνουν Xριστὸν κιάτωθεν. Ad hanc igitur alteram partem epistolae, τὰ μέλλοντα γραψνησεσθαι, intribus hic designatam ρήσεις pertinent, quae ex sontio desumptae sunt oxamussim convonientes cum omnibus, quae de Pauli sontantia votor

tradidorunt. Eadom exhibuit fragmonta Steph. Hurius in N a Cosiori Conrisiorum p. a. sed Latine tantum, siout

357쪽

Gallandius in omo iii Bibliothecos ause Hirum, pag. 56 I. Immo vero, ut post didici, annotatum ea nil Κsilio ad odit. Harissianam Fabrietanos Bal tom. vii pag. 3Ο7. Graecum textum publici juris actum uisa ex arisinislsidem codicibus a M. Guil. evortino in Dissori. δε--- Pauli Samosaten &c Gotu. 174I. 4. . iii P. I Ο Θι ex Bodleianis a Io. Guil. Ehrlich. in Disseri do Erroribus

ejusdom Pauli, Lips. 745. 4 4. V pag. a. seq. Quibus intorsa obollis ex Germania ad mo perlatis, hanc quidem sonti parto Synodica continentem, non autem praefationsm modo adductam, ab Elirlichio Graeco oditam misso invoni sed et alia quaedam a svortino sunt ox sodem Ι.oontio sumpta de quibus supm p. 327.

Ρ. 3IO. l. II. ἐν τοις πιομνημασιν Ipsa haec videnturem tactu, seu commentarii, quos sancti patres apud Eusebium es in epistola sua allaturos esse jam promiserant.

Ibid. l. a. τηρεῖν τὸ ὀψίωμα τῆς σοψ ίας Anne ita locus intolligonduci aulus ainrmat sareare se dignitat- sapis tim. En enim conser, quae supra, et in sequentibus, do sapiontia haereticus isto effutiit. Si res sic as habet, legen

dum putarem τηρειν δειν. abs Bibliot4. P. Au igitur

in commonitariis, de Paulo loquuntur, sorvare dignitatem; additur vox sapientiae apud Canisium tom. iv Antiq. Leeti. via Minur tom. i. ubi Loonti opus Latino xtat Baluetius vero in Nov. Collere. Concit hoc fragmentum omisit. Haec ante notavorum, cum editum est ab Angolomaiooxoerptum illud Pauli a in loco secundo collocutum, pag. 3- ὁ θνος μείρω ν ῆν - ριοπου. ριστὸς δια ociγίαν λείζων ἐγένετο, τὸ 4ξίωμα της croci ta saxi καθέλωμεν. Quae quidem tuontur verborum aut expositionem, qua δειν, quod olim proposui, τὐτηρειν additur. Ibid. l. 5. συνηστο Subaudiendum est 1 νοήγία, ut ex ρήσει Proxime sequent patet postqvs συμβαίνειν intelli-γndum est aliquid hujusmodi, cinis ὁ Παυλος. o vero fieri posse negabat aulus, ut sapisntia homini substant adiuri via alitor atqus contingerier tanquam quesitas, uniretur Ait i. Ehrlich voco σέστασιν minus recte Tu

358쪽

rianum vertere, formationem, siquidem ista potius in tam Orivi, seu conceptionem, denotet. p. 23. Dissert. Use. P. II. l. 7. ἀξιου ον Locum ita Latino reddidit Turrianus, unsi atres suam ipsorum opinionom, non aulio ιοδόξων errorem exposuerint. ea vero sententia rea contrari ae abst, quod o hujus loci constructio, ef ρῆσις, quae proxime post sequitur, ostendunt. Haereticiacilicet Maerebant, orbum ae rationem Divinam in Christo, ου ουσιωδῶς ἀλλα κατὰ ποιοτητα ΘXistentom, --tioni in nobis humanae αντιστρο νον eam Sod locum de ecclesiae dogmato exposuit Hen Canisius, quo consertur unita p0rsonae hominis exterioris et interioris cum unitato porsonae Do Verbi et humanitatis. Qua de ro agit Gola-sius, M. Eutych et Nestorium p. 565. apud Biblioth. P. Paris. 589 tom iv. Aliter vero, ut dixi Oxponenda verbavidontur. Ibid. l. 9. xi το ἐνοικ σαι Ponas haec verba pendero xillis, τί δὲ βουλεται &c tum additamentum, καὶ με μερ abesso oborol. Ait i. EhHicli, ubi supra, anto D - istas τί βουλεται. ' Ceterum logobat in codice suo intempros, non ri, sed PerPerum. P. I a. l. a. Καί τοι φησιν Sic m. Bori Latina interp. habet, dicunt. Ait vero cl. Ehrlich. νησὶν se probare, quia episcopi, ut o initio fragmenti liquet solum Paulum loquentem faciant. Ad hoc recto statuit, ponendum factvlo pro υἱους, quomodo Vertit interpres. Ibid. l. 3. υιος δὲ καὶ ἡ σοφία At rarius, opinor, Sapientiam seu Verbum Do nomino Filii si appellaro Pauliani ipsi consuoverunt. Corto Photiniana gomolla illa haerosis prius Oxtitisso Verbum, de Fili ho negato, at tuebat. Vid Epiphanium mer lxxi. n. g. et . Itaque

damnare anathomat s aiunt Ancyrani Samosatenum Paulum, aliosque consimilos haereticos, τι μη φρονουσι τονυιον του Θεου αυτον εἶναι τον Λόγον, λλα διαιρουσιν ἀλόγως, καὶ ἀρχὸ ν - οἱ διδουσιν ἀπο τῆς ἐκ Μαρίας κατα σάρκα γενέσεως, βλασ4 ημουντες οτι ουδὲ Θεον ληθινον αυτον ιναι

πιστευουσιν. Eugenii Diacon Lem is ad Athanarium, apud Μonisaucon. Collere. PP. Greeo tom. i. p. 3. Sed tamen

359쪽

d Ρaulo ait Ephreemus Antiochenus supria Pug. 3a I. -- ductus, αλλον μὲν το προ αἰώνων υἱον ἔτερον δε τον ἐσχάτοιν βρενοβλαβῶς ἐδογμάτιζε. Id Vero prorsus contrarium ut huic dicto, καί τοι φησὶν - δυο ἐπωτασθαι υἱους,

si professioni quidem aulinae adversatur. Ac suom Paulus, qui Verbum Dei neque substantivum, ne personale, fas consessus si illud quidoni Vorbum Filium Do emo non docebat, sed tantum statusbat Christum Filium si osso jam factum Verbi, nec inmen Substantialitor participem. P. 3Ia. l. 7. mi δε συνάψ ειαν Humanitatem iobat Ρaulus unitam fas cum sapientia, sicut disciplina unitur cum discent per participationem. H. ΑΝisius. Similitordo bionitis Epiphanius, τον δὲ ρι 'ον προήγήτην λέγουσι

τῆς δεηθείας, καὶ ριστὸν υἱὸν ε εου κατα προκοπην, καὶ κατασυνάψγειαν αναγωγῆς τῆς ἄνοοθεν πρὸς πιὸν γεγενημένης.

timeres. XXX. num. I 8. Conser num. 34.

Ibid. νοει Ita Codeae fossi si Interpres Minus, qui habet, Duellim, sed sorinas scribendum est νοεῖ, ut de Paulo hoc dicatur. Ibid. l. o. Και - .r.ρα. Fortasso hoc itido Loontii est excerptoris, non patrum Concilii.

Ibid. l. I. υτ δε των ἀνθρωπίνων προηγουμένως παθῶν&c. Statuit atquc firmat haec ρῆσις insignia dogma istud;

exister communications proprietatum, seu diomatum utriusquo naturae Christi, quarum nonnullae ad humanam naturam sensu primario, praecipuo pertineant, aliae uutem eodem sensu ad divinam singulae vero propriolatos sutraquo natura praedicandiae sint. Vertit minus bono umrianus, passionum humanarum princHPasiter vera erat, at- quo ita in sequentibus; nam utroquo loco Vocem προηγουμένως uni voce ulter ἀνθρώ πίνων, vel θείων, conjungendumosa vidit pater meus reverendus, ὁ νυν ἐν εἰρηὶνη, quem consului, et in exponondia verbis secutus sum. Ad vocem

προηγουμένως quod attinθt, haud dissimili sona o usus sat Irenaeus, lib. I. cap. X. l. 3. Displico interea l. hrlichio postrema patrum sententia, at ius se non intelligere ait, cur Deus in ventro

360쪽

352 ANNOTATIONES

maris secundario tantum uiam dioatur, eum, ut pat' opinantur, passionum principalitor haud expora mori VSod hoc postorius haud ammant de Verbo Do palma, ut modo ostondi. Contraqus ego nondum intelligo, tui, ut ait Thoodotus Ancyranus in Evos Θμοι μα- q. 3. ἡ

εἰ Θεὸν ἔνωσις Ου 4. νίηπιν εἰς ἄνωροπον μόνον περιγρά-σθαι τα παθήματα, haud vere et orthodoxo utrumquo dici, mommatus a princi Istre ut homo in ventre a 4abiis Metanda raris , haec est, Dei cum homino conjuncti, sua fricta τενur cum humanitate conjunctus, sive abripa oonooptionis momento unitus. eque Antiochona istaeo, quae de uis quo natura, non de persona, Christi, agunt, eum ommunion idiomatum discordant; cujus quidem egrotam explicationem praestitit cum alibi tum oro in libro suo tortio Eaepositionis Ortia ae Adri Joanne Damna nua, ubi postquam in cap. 49. H. a. haec do inoamatio

θητὸς καὶ ἀπαθής. καὶ oταν ἐξ ἐνὸς τῶν μερῶν, υἱὸς eo visast Θεὸς ὀνομάζηται, δέχεται τὰ τῆς συι, νεστηκυίας νύσεως ἄμωματα, ετοι τῆς σαρκὸς Θεὸς παθητὸς ὀνομαωμενος, καὶ κύριος τῆς δοξης ἐσταυρωμένος, ου καθ Θεὸς ἀλλα καθὸ και Gθρωπος ὁ αυτὸς καὶ μαν ἄνθρωπος xia υἱὸς ἀνθρώπου ὀναμ οπται, δέχεται τα τῆς θείας ουσίας ἰδιώματα καὶ αυχήματα, παιδίον προαιωνιον, καὶ ἄνθρωπος ἄναρ ς,- καθὸ παιδίον καὶ ἄν --πος - καί Θεὸς ab προαυώνιος γέγονεν ἐπ c Mooν, - δων καὶ οὐτό ἐστιν ὁ τρόπος τῆς Κ δόσεως, ἐκατέρας νύσει-

라틴어 텍스트