장음표시 사용
371쪽
usum colosis revocasas; quibus nihil contra figmentum Cureoliae disortius dici potuit. p. 34. Vera hae omniis; quamobrem autem tam malo opinentur alii do fido tostium ab Athanasio momoratorum, qui damnationem vocis ὁμο- Ουσίου ex ipsorum Antiochenorum epistola probabant, plane ignoro, nisi quod sere nos omnes nimia procliv simus mendae cillos et perfidos existimare, qui a nobis in re quaquam dimentiant. Ad Meo, si votori uidam satieredendum esset synodus Nicaena Antiochiae illam suo
oomprobam calculo recto vidoretur; tantum ab ast, ut
ignoraret illius concilii fidomo doctrinam. disoris quidem assirmat Laeliis Suppleae hoodosio si alontinLano Impp. a Baallio Diaeon reliquisquo Monachia oblatus;
at vero in eo spectari symbolum sive δρον suspicor, quod Antiochonis, atque interdum i enis, salso attributum eat, titulo hujus symboli, de quo postremo agrem, persunsus.
Vorba Libosii Supplices haec sunt; rdimis τῶν πιστευσάντων ast nc'ευόντων τη μουσίου ριάδι' Εἰρηναίου, Γρηγορίου του μεγάλου ἐπ κόπου Νεοκαισαρείας, τῆς ἁγίας συνόδουτων ε ἐπισκόπιὼν ἐν 'Aντιοχεί συναθροισθείσης κατα Πω λου του φαλσατέως ενις καθειλεν αἰπὸν διὰ την δισέβειαν-τ- δια τὸ μ ὁ λογειν τον ριστὸν νυσε Θεὸν καὶ υἱὸν Θεου πατρός xj ἐν Νικαί μεγάλης καὶ ἁγία συνόδου τῶν τινί. ἐπισκόπων, τῆς βεβαιωσάσης τον δρον των ἐν 'Aντωχεδ.
Apud Conrisia M. Labbo tom. iii p. 426. Sod his missis, tanquam allucinantibus, Soetomoni nam ratio extat in lib. iv μα ejus, cap. 5 auo urius, quod sciam, relecta, quae satis aperis hanc vocis ὁμο-σίου damnationem Antiochonam ab hominibus divorso intorso sentientibus testatam me significat probatque. raditonim historicus, episcopos omi-Arianos, quod apprimo notandum est, dum Sirmit agrest Constantius Imp. in unum tunc libollum, sivo fido formulam, ab omnibus subscribsndam, conjecisse, tam e quae contra Paulum Samosatensem
in hoo votustiori concilio Antioohono decreta suerant, quam alia quaedam praeterea, quaai quidam verba Sozomeni sunt, sui disia vocabuli ὁμουσίου propriam sibi Merarim Mais
372쪽
των καὶ Φωτεινου του ἐκ Σιρμιου, ad τὴν ἐκτεθευναν πω ris ἐν τοι ἐγκαινωις τῆς 'Aντιοχέων ἐκκλησίας, ῶς - προφάσει τον ὁμο-σίου ἐπιπειρούντων τινῶν aseu cri νιστάνειν α εσιν παρασκευάζουσι συνωνέσαι ταύτη Λιβέριον &c. Etenim hine, opinor, constat, decreta quaedam atque Mit oxtitiam prioris illius Antioohoni concilii Oontra Paulum Sam aisnum habiti, quae ab usu vocis, de qua agitur, nutra murent, aut saltem abstinendum sas juborent. Supra, ut obitori notem, habo τὰ ἐπὶ Παύλιν πεπραγμώνα Ι- Juatinianum assereniom. Quin nequo es. Ehrlichio, ori ita re. D Erroribus Pauli Samos Map commomo vi, potuit hoc persuadero evertinus, alii Athanasium, Hilarium, alios, dum memoriae produnt improbam usum V ia δι-ουσίου Antiooheno patres ipso amo idem heliota formulam fidei modo momoratam, in qua saepe adhibatur
hoc vocabulum, ad osdem patres Antioo nos reserendum sas cum ovortino censuit. At cons. nos paulo insens Not. Ehrlichii . ix. Denique ad Oola μι-υσίου -- probationem hoc portinest, quod idom quidsm ovortinua in Dissertation alia, quae anno 755 de hac re soripta
est, contra narrationis veritatem argumentum duci cumo diuturno Arianorum do adsm silentio, tum ex inprobation vocis a Dionysio Alexandrino Maro te ista, qui synodi Antiochensa initiis intorsuit. Idom oro Dionysius ante comprobatam in Apologia sua ooem dix mi se nusquam in Scripturis Saoris illam logi s. Vido
ad n DIONYEI ROMANI, num II. Liberatum quoque
Fasson do voco homo si di ortationom odissimo Romaee Bm anno 1755 cl. Hariosium narranto habos, in qua Ostendero conatu ait, vocem illam ab Antiochonia patribuaproscriptam vel repudiatam non os . Vid. Fabricii M.
. tom. ii p. 568. d. novae An vero rem bono gomeritrimoni dubito. Hoc olim scripsi. Jam locis Dimori tione jus sortitor ille pugnasso, vix tamen vicisso, mihi visus est Haud debito quidsmisso spornondum os illud
373쪽
argumentum ex Arianorum de hac re silentio ductum, sed memoria tonendo est, nihil sibi favens sportum sui os dom haereticos exposita causa atque origine reprobati ni vocabuli.
Exet,et in Comessii uiasini actis pari iii. o. 6. p. 979. tom. iii Conrit Labb. - - Fidei, modo memorata,
oujus titulus est, Περὶ τῆς ἐναν*-πησεως - Θεου - , του υἱου του πατρὸς δρος ἐπισκώπων τῶν ἐν Νικα- συναχθέντων ἐν τη συνόδου καὶ ἔκθεσι τῆς inis συνόδου πρὸς Παυλον
Σαμσατέα. Vi praeterea Euthymium Zigabonum Pario . Asm t. p. 4 I. d. unicae orgoviat a modo Nicaenae hoo symbolum attribuentom. Id ipsum oro patribua ooncilii Antiochon adversu Paulum, non modo icaenae, rimis dodit Lesina hoodori Ρestani Actorum E Minorum, quae Inmistadii anno 157 6 edita est. Index enim eat, ρομ - a patrita Antiochonia dire- ad ratis Paviam SasMonum de Verbi Inoamatio . Interpretem huno Baroni Moutus, tanquam si uori verum Antiochensium nimbolum, formulam Annalita suis insoruit ad ann. 27 a. quo aliud socii Joan. Forbosius Instruct mat. ΛωI. i. 4. I. eandemque porro eisdem patribus vindicam aggressus est Steph. Lemonaeus Vari Sare tom si pag. 255. et Post sum Christianus Wormius mas Sabelliana Ap. iii pag. II 6-Ia9. Verum alii plerique aliter statuerunt, ex ipso quoquo Symbolo persuasi, in quo Filius dicitur eam so ὁμο-σιος, quod quidsm vocabulum ab lino synodo nequa- quum usurpatum fuisse iidem existimabant; quidquid do receptione ejus docuisset Lemonaeus, hoc ymbolum ad sua opiniones de Pauli dogmatis tuenda dolorquens. Et recto omnino Dupinius in Basioia sua Auctorum Eoia . . 333. d. at atquo illamontius in mat Cocloisii Memni not. i. in . a. nequo huic concilio Antiochono, mus illi apud Nicaeam habito tribuondum Mao hoo scriptum arbitrantur. Quod tamen symbolum, ut eruditi imi Lanybsenti orbis utar in Moonsiona sua nondum edita partis alicujus Codd. Bameo et M -- in basiota a Boia ama
374쪽
Pauli Samos viii. o ix. Ubi nihil soro pro manententia statuenda vir es attulit praetor dubiam domissorum ostium qui patre Antiocheno vocabulum δι--- σιον improbaviam rotulerint, et silentium poclea do reprob tions ista ab Arianis ipsi servatum, in eo iam quod ait, Conustatis milari re in Ephesino conoilio propositam hoo ipsum amrro symbolum, sallitur rivorsinua, ut euiquo oonstabit sormulam AntiooM-m aulam dictam, atque in illa quido Conrasisti a partim dosoriptam, oum latoe, de quo agitur, symbolo si levi brachio consoronti Vi Conrisia p. 338. tom. iii Cum majori vori apodio dixi st,
symbolum hoc indicari in ώδεα Missio Basilii Dinooni,
quem suprR P. 363 momornri. Neque audiendua vi tur Ehrlichius, vir doctua de quo supra, qui oum Maena Fovortino esset, 'MA- hoo et Maiasma Miselonum, quod Cleri assertioni tatio, habenda pro uno atquis odem eam, idemque ad concilium contra Samosatonum habitum attribuisset, sibi porro se persu aso ait, o m ὁμούσων initio accurato exposuisa patres Antiochonos xγώ-que asseruisse, postscismon, ne pervorsa Ρauli expositio animi hominum imbuerentur, ab illa abstinendum duxi s. Vid. ot Hua ad Dissint. M Error a mausi Samos. l. ix. At vero conjecturae alioquin acutae hoc opponi posso putem, nullum alibi apparere extra hanc formulam Symboli-oam vestigium receptioni apud Antiochenos hujus buli. Interea candem formam, de qua tot dicenda erunt, non gravabor ex omia Conciliorum proferre, cum haudita obvia sit, tum vero a nonnulli huic Synodo Anti cliense licet porporam adscribatur. Extat hae oadem in Tomo quoque vii Collo tismi rit. Soriptorum, a l. aios Vaticanis codicibus oditorum P. I 6 a.
375쪽
ἐστὶν ὁ λοουσιος, καίω γε μετὰ της θεότητος ὼν κατα σάρκα ομοουσμὸς ἡμῶν. καὶ γαλμα λέγωμεν αυτὸν κατα πνευμα ε ρωπιουσων, ου λέγομεν κατὰ πνευμα ἀνθρώποις ὁμορούσων κἀπάλιν, μαν κηρυσσωμεν αυτον κατα σάρκα ἀνθρώποις ὁμοσύ- σιον ου κηρυσσομεν αὐτὸν κατὰ σάρκα ὁμοσύσων ε ρ. σπερ
γὰρ κατὰ πνευμα ma ου ἔστιν μουσιος, μειδῆ Θειρ ἐστι κατα τουτο ὁμοουσιος, osmo ουδὲ κατα σάρκα ἐστὶ Θε ρ --ούσιος, ἐπευδ' ἡμιν ἐστὶ κατα τουτο ὁμουσως ἄσπερ δὲ ταυτα διήρθρωτα καὶ σεσωνήνισται, ου εἰς διαίρεσιν - ἐνὸς προσώπου του ἀδιαιρέτου, ἀλλ' εἰς δηλωσιν του ἀσυγχυτο τῶν διω- των της σαρκὸς καὶ του λόγω, με κω τὰ τῆς Mu secare συνθέσεως πρεσβευομεν. Tantum eat.
379쪽
GUL CAVI Us Hist Lit tom. i. p. 188. 'ΙΟΝYSIUS, origine, ut serunt, Graecus, λόγιός τε ad θαυμάσιος ἀνηρ, teste Dionysio Alexandrino ap. Euseb. lib. Vii. cap. 7. ecclesiae Rona se presbyter, ac deindo ab anno 259 episcopus sedem istam tenuit usque ad exeuntem annum 269. Dionysio Aloxandrino haereticarum opinionum ab episcopis quibusdam entapolitanis apud eum Romae accusato synodum coegit, scriptaque suo ac synodi Domino pistola Diotiysium erroris admissi certio-rom socii, utque semetipsum eo crimine purgaret, amico admonuit ot Sabelli dogmata confutat. Extat fragmentum apud Athanas de Decretis Synodi Nicaenae. Haec Avius Dionysium adduxit an quam idoneum auctorem Athanasius fideique optimum magistrum; eumque S Basilius M. postquam pistolam ejus ad Cabadocas memoravit, hoc praeconio nuxit, Διω