장음표시 사용
381쪽
υιον ευω λενων τον πατερα, κω Ἀμπαλιν οἱ δε is Iam vero aequum fuerit dis dam, qui apud vos divinum
putare contra eos quoque, qui Verbum Praedicant et docent, monarchiam, quae augustissima hujus opinionis magistros eam. est ecclesiae Dei praedicatio, in qui quidem e diametro, ut ita tres quandam virtute ac aer loquar, Sabellii opinioni ad-ao ratas hypostases tremue dei versantur Hic enim blasphetates dividente ac discindentes mat, ipsum Filium dicens emodestruunt. Audivi enim quos Putrem, et vicissim : illi vero
382쪽
ανάγκη Μαρκίωνος γαρ του ματαιόσγρονος δίδαγμια εἰς τρε αρχας τῆς μναρχίας τομὴν κα διαίροσι, roc or exeidit διορίθι), παίδευμα ν διαβολικον, Ἀγυχι
σαψ - ἐπίστανται, τρεις δε εο- ουτ παλαι--- is καινην διαθηκον κηρυττουσαν. Ο μειον αν τις καταμεμέροιτο και του ποίητον ιον εἶναι δοξάροντας, κω γε νε- τον Κυριον, απιπερ εν τι ὁσους γενομενων, νομίζοντας τῶν λαον
tres Deos quodam modo prae monarchiam secat et dividit, o dicant, dum sanctam unitatem diabolica sane est, non autem in tres diversas hypostases, ab verorum Christi discipuloriam, invicem omnino separatas di vel iorum quihuc Salvatoris vidunt mecesse est enim divi disciplina plaeet Ili nimnum Verbum Deo universorum probe norunt Trinitatem qui asesse unitum, et Spiritum Sanc dem in divina Scriptura praetum in Deo manere et inha dicari, tres autem esse Deos bitare : adeoque divinam Tri neque in veteri neque in novo nitatem in unum, quasi in Testament doceri. quemdam verticem, hoc est in Sed neque minus culpandi 3o Deum universorum omnipo sunt, qui Filium opus esse extentem reduci atque colligi istimant, o Dominum factum Insipientis enim Marcioni esse, sicut unum eorum quae doctrina, quae in tria principia vero facta sunt, arbitrantur :
383쪽
ματοφορους καὶ σας - μι- άνους τας τοπίας
γησάμενοι τῆς δόρος ταυτης, κω δια τουτο κοιλιδῆ του ἀληθους διημαρτηκεναι, σερως ἡ βουλετω ταυτη
cum illum genitum esse, ut Quocirca si botus est Filius; ao congruit ac decet, non condi fuit tempus quando haec non tum aut factum, divina eloquia erant; adeoque fuit tempus, testentur on levis litur, quo sine his erat Deus quodae maxima est impietas, Do perabsurdum est Sed quid minum aliquo modo manufam pluribus de his apud vos dimea tum dicere mam a factus eat ram, viro Spiritu plenos, et filius erat tempus quando non apprime intelligentea quae se- erat atqui fuit semper, si uti quuntur absurda ex illa aen-que est, ut ipso declarat, in tentia quae Filium sactum M- Patre. Et si Christus verbum, serit ' Ad haec minime ait n-3 sapientia et virtus est, haec disse mihi videntur opinionis enim Christum esse divinae do hujus duces et idcirco a veri-cent litterae, ut ipsi tostisa tate prorsus aberrame, qui ali- haec sane virtutes mei sunt ter sinam quod sibi vult divina
384쪽
ρευδη περὶ τῆς του Κυρίου γεννήσεως αὐαμβά-
et prophetica Scriptura, expli- oya in magnoDeuteronomii eant illud Dominus creavit me armine. Sic etiam illos meis princhnum viarum uarum quis P sit coarguere et irae aom enim una est, ut scitis, cipite temerariique homines lusebi creavit significatio. Nam ergone facta rea eat Primogeni-hoe in loco creauit idem est, tus omnia creasti e eae ιero
quod praefecit operibus ab ipso ante iaciferum genisus, qui ut factis, factis, inquam, per in sapientia dicit Ante omnes col assum Filium. At hi creavi tes gigni me ' Denique multis non perinde intelligendum est, in locis divinorum loquiorum atque fecit Faeor enim et eum genitum dici, at nunquam croars inter se differunt Non factum filium, quia legerit. Ex ne ipse ille pater tuus possedi quibus aperim convincuntur 3 ιe, et fecit te, et creavi te ait falsa de Domini generationa
385쪽
S. Athaliasium Dixtolia de Deeresis icieriae Synodi cap. xxvi. P. 23 i. d. Benedictin. as opinari, tu divinam atque in et in Christum Jesum ejus fili- explicabilem ejus generationem um, et in Spiritum Sanctum :factionen audent dicero. Verbum autem Deo univeraO-Νeque igitur admirabilis et rum esse unitum. Quippe ego, divina unitus in tres divinitate inquit, et Pater unum sumus: Io ου Sepuranda, neque factionis et Ego in Patre, et Pater in me vocabulo dignitas sumnia est Ita scilicet divina rini- magnitudo DOntini est diminu tu et aucta monarchiae prae-enda: sed credendum est in dicatio integra ervabitur. Deum Patrem Omnipotentem.
dis Scriptoribus illustribus, qui in Doxologia asserenda cum Spiritura voculam νυν si καὶ posvorint, annumerat Dionysium Romanum S. Mailius . Libro De Spiritu S. cap.
386쪽
stola Dionysii Alexandrini ad cognominem Romanum, lib. vii timat Eool cap. 8 ipsum hunc Romanum Matim ni Aloxandrini praesulis eruditissimum pia qua admirandum nisum mimo, Petrus Coustantius, qui in Ro---m Epistolis Pontiferam excerptum, quod sequitur, Dionysianum posuit, haec adnotavit. Eruditionis singularia Iaudem, quam Eusobius Dionysii Aloxandrini tostimonio M ultus Dionysio nostro attribuit, si quod ex jus scriptis' superest ramentum, illi satia superquo conciliat. In o dum Sabolliana profligare studet commonis, simul et Arii starithoitarum placita praevertit atquo pervertit,
a Nicaenae synodo, quam postea aequeretur eloriaquo isoquendam decerneret fidem, praemonstravit. ' P. 7 I.
Sed hoc loco minimo omittenda sunt, quae idem attulit Coustantius ad originem hujusco scripti portinontia in Notitia Epistolarum Dionysii Romani. Dionysius Aleaeandrinus antistes, ubi apud Ptolomiadom
Ponta ima urbem Mortam audivit absilii Maerarim, quin sancto Trinitatis pars a coninw- at, δε ac xystum 'papam cretiorem facere, et quasdam ea de causa Pistolas a Mis conscriptas ei mittere festinarit. Test autem Maiario, Dionysio Auaeandrino spistola contra Sabollium scriptas
387쪽
sunt ad innaonom Horoniosnsem in Pentapoli spiη- pum, una ad elesphorum, ad Euphranorem altera, et alii rursus ad Ammonem si Euporum. Nominatim σο epistolis j ad Ammonm et Euphranorem nonnum moti, illum ad Romanum ponti em stulerunt. Dionysius vero Romanus rem satis strarem durit, ut Aleaeandrinum prius isoneilio habito, commonere non di mei. Episso e illius ea am et ore se m Athanasi cinis stola de sententia Dionysii n. 3. aeponit in hune modum: Cum Dionysius Aloxandrinus contra Sabollit haeresim ad rammons et Euphranorem studio religionis Ormotus scripsisset, quidam ex ecclosia fratres, sanae quidem doc- trinae homines, non sciscitati tamen eum Dionysium Aleae. qua de causa ita scripsisset, Romam se oontulere, illumquo apud cognominem Dionysium Romanum epi- scopum accusarunt, quod nimirum, ut et Athanasi cibid. n. . prodit, in praedicta epistola . . disiassit, opus et ' rem actam osso Filium Dei, non natum proprium, sed alienum aῬatro sucundum substantiam, quas: est ΜΗ- cola a viis, o faber a scapha otenim cum ait res facta; non erat antequam fieret. Quibus auditia, inquit Aia Uisast m. 3. Dionysius Romae opiscopus scripsit si contra Sabolli sociatores, o contra oo qui Hua Maeni senten- tiae, ouj Dionysius Atiaeandriniis assertor pulta su- α
ob quam rius postsi ab sociosi doctus est. Scripsit quoquo ad Dionysium Atiaeandrinum litteras, ut X- planaro ea de quibus ab illis fratribra supra momoratis)' accusatus fuerat. Diasiam litteris idom At nasi 4ib.
quidam ad Romanum opinoopum do Αloxandrino det D lissent, quod Filium rem factam si atri non consub- stantialem amrmaret, Romana synodus rem indigne tulit Romanus autem episcopus scriptis ad cognomi- nem suum litteris omnium ea, re sententiam notam is socii. Maeo COUMANTIUs.
Illo autem purgandi sui ea a pergit scribere Athan sius. τὸ βιβλίον ἐπιγράψγει λέγου καὶ ἀπολογιας do quo libro phira adnotaveram ad ejus reliquias, priusquam OVi3o a
388쪽
omnia Dionysii Alox Dagimenta separatiin odita Romae PrOdiisso. antum dicam, mihi olim id cortum visum OM POSι lecta non tantum illa apologetica, sed otiam colora Dionysiana scripta, Dionysium, qui dubio procul cum abollio
advoreario suo haud sonsit contra a partibus non totisουοΑrii, quippo cum Christum, iooυσιον Deo patri suo in hoc opero suo περὶ Ελέγχου καὶ 'Aπολογίας confitcretur; nec
doniquo aulo Samosutorio, humiliter et abjecto de Christo sentienti. Eusubit orba sunt lib. vii Hist. c. 7. vel millimo
temptui habuerit. Concilium autom in causa Dionysiicit manum habitum os anno Christi 26O ut lilacet Basnagio in Annal tom. i. p. oo. Do cognitionc oro, quum in Stituerunt Romani, ita scribit s. Casaubonus in opusculo vero auro De Libertatio Ecclesi fio appellato, ubi do juro τῆς καθολου ἐπισκοπῆς agitur, ' quo juro ait illo hoc sibi interdum antistitos illorum tomporum sumebunt, ut si quis placopus in alia provincia malo sonti ro do fido
dicorotur accusationum jusmodi non plane dicorunt, isod sietinoro ad so cum maximo putarent: idcirco' Dionysius Romanus Ponti x, quum a Pentapolitanis accepissot DionyAium Aloxandriu opiscopum de naturn Christi porporam sentire ac scribero delationum hanc, Iico salsam et calurimiosam, ut exitus probavit, non neg- laxit; so versa doctrinio patrocinium simul suscepit, ac ' salsam scripto consutavit et cum o qui fuerat delatus is litora egit auctor Athanasius in lib. De Sententia Dionysii et alibi). ' Haec vir maginis cap. iii 4. V. Png.
I 86 edit un. 16O7. Ad alios praeter praesulem Romanum mittor apologias supor cadem ro coactum AS Dionysium, o oodom Athanusii libro num . ix. p. 56. d. Benedictin. eolligitur, ubi rosor illum Athanasius nonnulla scripsisHospistolus, quibus similes criminutionis adverAariorum suerint dilutae, antoquam celebroni opistOhim 'Ελέγχου και 'Aπολογίας ad Romanum Dionysium odisset. Harum vor ipsarum ibi memoratarum, nunc nutona operditurum, unu ortassis orat illa quam memorat conscripsisSO S adeundona Romanum priusulom ipso tuoquo piscopus AlcX-
389쪽
andrinus in xcerptis illius epistolae ive pologiae, num. xviii. p. 55. vel inis p. 39 a Cotorum Gallandius in tomo iii Biblioth. Patrum suae hoc Dionysii Romani fragmentum, una cum Coustanti notiti animadversionibuaque inposuit quod mihi constitit post opus peractum meum. P. 373. l. 5. 'Εξῆς δ' αν εἰκor- c. Insigno istud D montum obemus Athanasio, a tuo in opistolara doc tis Νicaenae Aynodiis. 6. sic laudatur Dionysius min episcopus, scribens contra Sabellianos, a Mersus illos tιitalia . . . scilicet orbum suctum et creatum esse avideriit dicere, indignauur his verbis. Ex eo opere excorpium est, quod idoni Athanasius optat de sententi Dion. n. 3. contra Meuianos, et eos qui ejus essent sententia ob quam Arius ab ecclesia postea jectus est, scriptum dicit quod-
quo ab epistola ejusdem pontificis ad Dionysium Aloxandrinum simul missa distinguendum esse hic probubimus. Scriptum istud ab opi'toli ad Dionysium, quam Athanasius cxinde memorat, distinguendum esse Baronius conset:
alii do hac o dubitant. Sed potio nobis idotur Baronii sontentia. rimo nim Athan ius Dionysii Romani contra Sabollianos opus simplici orbo γρα νε designat ac deindo adjicit, πε-ειλε δὲ καὶ Διο σι is, ubi particulae δὲ
καὶ distinctum quid notant, verbum ἐπε-ειλε epistolam scripsit proprio sonat, ac subjocta vox Διο σίω, eui inscripta orat epistola illa indicat. Ipsa tiam docori ratio. immo est ae luitas postulabat, ut Romanus Pontiso tantae sedis antistiti, qualis erat Alexandrinus, tanti meriti tam- quo arta cum Romanis priosulibu amicitia d6vincto qualis erat Dionysius, a quae advorsus illum dicta suerant, et quae do is esset Romana sontentia, privatis littoris, non publico scripto nota saceret. Praeterea Dionysius Romanu in opero contra Sabelliano non unum ingularem opi- Scopum sed plures alloquitur. Denique in Dionysium soli Romanum seu Alexandrinum minimo convenit subnoxisi agmenti exordium, in quo Dionysius Romanus tres deitatos a quibusdam induci praefatus, statim adjungit: Maio e nim quoadam, qui divinum erbum apud vos praedicant et docent, hujus opinionis magis ros esso. Non inim cla
390쪽
amicum vnga n genoralibus hujusniodi ρrbi arguobnt. sod pociatos ipsi mittebat sontontias ox scriptis illius excerpi , et ut ea Oxplanaret adnionobat. In hoc oporo Dionysius rithoitarum dogma, cui AlBxandrinus pretesulsavor videbatur, tu resolIsit, ut ut Sabellianorum sentcntiam, quam impugnabat idem antistes, intui consului. Eaquo agondi ratione defensoribus occlusis magno docu- monto suit, quo contra haerosos ea rudonti sibi doco tandum esse scironi ut et oppositas non modo caverent, verum etiam simul disbellarent. Fragmonti hujus stilus opistolam sapit, tractatus ac disceptationis sustoris mors conacriptam, qualua Dionyουius Alexandrinus, scribὐns ad Xystum fuisse docet pistolas, qua advorsua naacentem Sabolli haeresim minorat. Vel ad sua Pentapoleos ecclesias, in quibus orta et propagata erat Sabelli haerosis vel ad ipsam Alexandrinam, cui morat Dionysius, vel ad Hua dolatoros probabiliter missa est. Ad initium pontificatus Dionysii una cum suporior videtur reserenda, ut- pol cui occasions do sit accusatio, quam litterae Xysto Papae missae pepererunt. COUsTANT. Huic Dionysii Romani Excerpto Athanasius ipso, quae Proxime sequuntur, Prae-
satus est: οτι δε υ ποίημια ουδε κτίσμα ὁ του Θεου Λογος, ἀλλα ἴδιον τῆς του πατρὸς ουσίας γέννημα ἀδιαίρετον σπιν ως ἔγρα νεν ἡ μεγαλη συνοδος, δου καὶ ὁ της Ρωμης ἐπίσκοπος
' ΕΞΗΣ Υ ον εἰκοτως c. Quod auωm Dei Verbum nec factum nes retitum sit, sed propriis et indisiduus auris substantice foetus, ut scripsti magna Ny- ε, ecce Dionysim quoque Romoe episeopu scribens contra Sabellia uos his orbisa orsus illos indignatur qui talia audis dioere IA M vero aequum mori &c. Foro prosecto indigna ost, quae hic, moretur suspicio τῆς νοθείας in hanc epistolam a Guilloliuo Whiatono ex usu vocabuloruri τρία et μονας Pt αχώριστον, et ἀδιαίρετον ducta, cui bono opposuit scriptorem antiquiorem o Dionysio ortullianum adra Pr-eam cupp. 3. et
8. at tuo itidom Origonom, col. Hichosius in Narration do Gravio. st M tis Mus Anglice abiichesio conscriptR,