장음표시 사용
431쪽
5 γυμνασίας λόγη, καὶ - δόξης ταυτα προτιθείς ἡ καὶ προς τὴν
λέξει μὲν ἡ τοιαυτηὶ κατωρυγη του μη λέγειν ὀρθῶς, κώ ἀναχώρησις, nix ανἈπίθανος οὐδὲ λογου ἐχομένη δαη τὰ πολλὰ γαρ si του προσδιαλεγομένου γνώμr καὶ δοξ καὶ ἰσχ' δι
μένην εἰς ἀθώοισιν ἐπιφέρει ἀπολογίαν, εἰς ἀσθενη κατέδραμε συνηγορίαν. acrare δὲ ἐν τ δε τέρου, inre κιὰ ἐν τι τρίτιν λόγι περὶ του ἁγίου Πνευματος διαλαμβάνων, τίθησι μὲν ε πιχειρέ μιατα, Hir του παναγίου Πνευμιτος δεικνυειω Ἀαρξιν et ἀποπειρώμενον α δ αλλα, corv Ωριγένης ἐν τι περι ἀρχων. ουτω καὶ αυτος ἐνταυθα παραληρει ἐν δ ὲ τ ρ τετάρτι περὶ
quibus mei ait necessario, a me in disputatione hoe pacto reetrem habere Filium. At cum H tam sententiam declinare, ab e lium dicit, creaturam esse ipsum oue recedere non omnino absura demonstrat, et latione praeditis um, aut reprehensione dignum tantum praeesse. Ac plura id se videatur: nam ibi pleraque ex enus alia, una cum Origene Filio jus, par contra disputat, sententia adscribit, sive eadem impietate et opinione, a quasi vi filmi: Inductus sive, ut quis dixerit, illius scripta tamen oratione, quae legis 3 o defendendi studio, exercitationis instar omnibus in communi pro- isthaec gratia, et non ex sua sen ponenda sit, si quis hanc sui pur-tentia proponens, sive a veritate gandi caua blasphemiae eonscrimnonnihil adduci sinens, ob imbe tie defensionem adserat, is sane adcillitatem, captumque auditoris, imbecillum confugiet patrocinium. 35 qui nulla fortasse fidei Christianae Iam ut secundo libro, ita et ter- cognitione imbutus, minus poterat io, de Spiritu sancto tractans, a accuratiorem de religione comi frumenta quidem adhibet, quibustionem admittere, ut Filii propter Spiritum sanctum esse conatur Oa-
ea qualemcumque cognitionem au tendere; verum caetera, ad modum
o ditori utiliorem existimari esse, rigenis libro de principiis, etiam quam si omnino nec agnitus ille hic nullando delirat. Quarto deinsIt, nec auditus Verum ut mini libro de Angelia, et daemonibus
432쪽
εοσεβέ-ερόν πως περί τε τῶν Ωλων διαλαμβάνει, κώ murema πρὸς τι τέλει του λογου, περὶ του υἱου. - δὲ την φράσιν Io ἀπέριττος καὶ βαθυς, καλλιλεξι τε Α ἐν sor. σει 'Arτικῆκα mi ει χρώμενος λόγου, καὶ του συνηνους -δ' ἐν ταῖς συντάξεπιν ἀνακεχωρηκώς του μέν τοι μεγέλως δἰ ἐνάργειαν
κῶ ἀκριβειαν τῶν ρηνώτων ου κατα νέρεται. εκ aere di . . . Cetera derunt asinania seque, ut ille, actitans, exi Dei creatione inscripsit, aliquantolia ipsis corpora inducit. Minnis pie magis cum de tua tractat, vero et sexto pertractat ut Deus tum praesertim de Filio in extrema hominem induerit, tentatque suo operis parte. Dictio ejus plena more demonstrare incamationem est, et nihil habet redundana v iso Filii fieri potuisse. multa et hic cibus item ut in Attica, minim nugatur, maximeque dum illud as que affectata oratione, ita utitur aerere audet, imaginatione quidem venuste, ut nec in compotitione nostra milium alii atque aliis locis quidem a mnsueto loquendi modo circumscribi, re tamen atque actu recedat immo nec perapimitatis, astro non mam circumscriptum et accurationis caua a magnitu-
Septimo denique libro, quem de dine deflectat. Hortat vero ...
433쪽
Ρ. 3o9. l. 5. Ex opusculo do Blasphemia in Spiritum
Sanctum Theognosti opusculo, ex quo haec prim ρη τις desumpta est, hunc oro titulum inscriptum fuisse, verba indicare videntur, quae eidem ρησει, simulque alii cuidam Origenis excerpto, praemisit Athanasius. Ita nim post allatum S. Μatthie illud do blasphemia in Spiritum S. vir sanctus in Epiat scribit ad Serapionem p. 7oa. Συ δὲ ἐατεις, τί δη ποτε ἡ μὲν ς τὸν se βλασφ ημία ἀψγίσαι, ἡ δὲ εἰ, τὸ
γ risor γε περὶ τουτου γράψγουσι ταμην εἶναι rivoli δεγιον Πνευμα βλαπιφη μίαν λέγοντες ταν οἱ καταξιωθέντες ἐν τῆ βαπτίσμιατι τῆς δωρεας του ἁγίου Πνεύματος, παλινδρομήσω ν εἰς ἁμαρτάνειν διὰ τουτο γὰρ μι- aci επιν ἀπους λη νεσθαί νασι, καθὰ καὶ ὁ Παυλος ἐν ni πρὸς 'Εβραίους λέγει ὰλνατον γὰρ του aetrae νωτισθέντας o. ταυτα δὲ κοινῆ μὲν λέγουσι, καὶ ἰδίαν δὲ ἔκαστος προστιθηπι διάνοιαν. μὲν γαρ Ωριγένης c. ὁ δὲ Θεόγνωστος καὶ αυτος προσπιθεὶς, νησὶ ταυτα 'Ο ΠΡ/ΟΝ παραβεβηκ- δρον &c. Nautem percontabaris, cur las omis et Filium dimittitur. hlasphemia aut m in Spiritum sanctum rotam non iublimat
434쪽
γε in proesenti assoluo noque in tuum. Priari Osrie viri origonas, eruditissimus a laboriosus scriptor, et Eoo oretis mirandus ille si studiosua homo, horum nim opera les bam, eum Epistolam accopi tuam a Mo qui e eam rem γε-- tractant, aiunt, tuam in Spiritum sanctum blasphemiam,
eum ii quibus in baptismat donum Spiritu sancti tribuitur,
ad Moata recidunt. Irioque tuos remissionem non cons quuturea, aiunt quemadmodum a Paulus in Epistola ad
aecundum torminum transgressus c. Ρ w9. l. a. τὸν in τῆ τελειωσει λόγον origonos omit v. in meremiam, pag. 57. d. Benedictin. αν δὲ πρὸ τουδι- ου, καὶ πρὸ του νεώματα ποιῆσαι ἐν του ἐγγεμονικ τῶν
ἀκουόντων, λάβη τις τα σπέρματα τα εγια τον περὶ του πατρὸς λόγον, τον περὶ του las, τον περ του ἁγίου πνεύμWOς, τον λόγον τὸν περὶ ἀνασπασεως, τον λόγον τὸν περὶ κολάσεως, καὶ πελ παραβαίνει την λέγουσον ἐντολην et μον νεωσατε ἐαυτοι νεώματα δευτερον, καὶ μὴ σπείρετε ἐεἰκάνθαις.
P. I . l. a. διδάξει υ inclinio autem Scripturae locus, quoad sontentiam tantum, non ad vorbum ab Athanasio
Ibid. l. 14. ουρανίου Regius o Seguor. ἐπουρανίου. D. BENED. Sic quoque textus Apostolis ab Athanas modo allatus. Ibid. τελειωθευτιν Hob. vi. . quo procul dubio elo spoxit Thoognostus, logimus μυτισθέντας καὶ γευσαμένους, a qui fuerunt i minaui a gutia runt, cet. Hinc puta-vorim quidem sodem sona dixisse horen tum τελειωθεισυ , quo postolum μοτιωθέντας scilico do baptizatioso si inati locum emo accipiendum. Hac enim signification utrumquo verbum μουτιζεσθαι ot τελειουσθαι misso a ritribus usurpatum nomino latet. Videsis uicorum in gina Mel. v. Τελεω-ot Φωτίζω. GALLΛΝDiUs. t do baptismo Coillic quoquo interproicitus at horen tunii instoir Gosemis dos Auteum Sacris c. Ol. iii. c. 8.
435쪽
memoranti venias in montem poritiorum Christianorum, non baptigatorum solum, dubitabit nemo, cui nota sint scripta ahimnorum schola Alexandrinae propriaeque ipsorum sententiae.
P. II. l. a. Οὐκ ἔξωθέν τίς iντιν o. Verba haec praemisit Athanasius Οι μὲν ουν ἐν τῆ Νικαίε συνελθόντες
ταυτην ἔχοντες την διανοιαν, τοιαυτας καὶ τα λέξεις ἔγρα ραν οτι δε υχ αυτοις πλάσαντες ἐπενδῶ σαν ταυrας ἐπειδη καὶ τουτο προ νασίζονται ἀλλ' ἄνοοθεν παρα τῶν προ αυτων παρα
τίς ἐστιν c. fraque cum Patres sereno synodi ita se tirent, hus nodi dictio nos illis scribere visum est. Quod τε ipsi eas, sibi Meogitarerint, ut illi qui obiciunt, sed ab aliis se antiquioribu acceperint, se, id quoque -- inmua, ne e Leo ipsa in Gasio illis supersit. Discis igitur, Chri, hostes Ariani Thoosmatum m- ruditum minis refugisse ab hac ipsa dictis , ox substantia. Nam in sinundo 'Polymaecis hinc do in seribit ΝΟ Oxtrinsecus adinventa est o Conser Dionysium Alox num. X. P. 399. l. 6.Ιbid. l. 7. και υτε--ο εοπιν-ἀλλοτριοςJ Cum abessonta odit Athanasio orba κω ουτ αμός ἐστιν ὁ πατὴρ, υτε
λοτριος haec quae sequuntur, olim scripsi. Whit i quidem Asentiendum se puto in Modestis Disquisiti initas, c. ii. q. a. pag. 68. acribenti, aententium hic plano claudi- caro, t magnam omissionis alicujus inducere suspicionomiae in quaestion do vocibus qua omissa sui marbitratur idom vir doctissimus, ab o quam maximo dimentio. Itaonim locum supplere is voluit, ' Ut enim so vapor at inqua, noc jubar idom cum solo, sed ex ipsis effluvia ita nec Filii asonti ost adem cum essentia utris, ἀλλα' Metro oια, in saeuuium a Patris essentia ' Sio oro prorsus negligo tur οἴτε ἀλλοτριον, cujus dictionis opstitio
436쪽
causa omissionis videtur suisse. Et mocum de monilandi loci ration consontientes habebo, non solum orthodoxos, sod et criticos Cetorum ab apostolo appellatur Filius ἀπαύγασμα τῆς δό&ς, καὶ χαρακτηρ τῆς inrocmάσεως αὐτου. μδ. i. 3. Haec ut dixi, olim adnotavi, conjectans supplΘndum esse, ει - ου τε δ ιδ ὁ πατὸν ἐστιν, υτ ὰ ἄτριος. Νuno vero mo superstite reporta est in Casma in E stolam ad - - quam l. ramor o scripti nuper edidit, p. 36i haec heognosti mi νις, si hic integrior, vocibus suΡ- plotis, κα ἀπ αυτός ἐστιν ὁ πατὴρ, υτ ὰλλότριος. Ρ. I a. l. 8. προυποστήσασθαι Τhsognostum aiora ondit
cl. Μaranua in per inscripto, Dirinitas Iam Christi M. ni sis Displicuit rogorioinyssono aliqua Theognosti
cum Arianis orborum similitudo, quamvis nulla omni ae intor utrosque consensio. am Ariani Filiuni vero orsatum et ex nihilo ductum fingebant; nihil ju modi hcognostus. Dcindo oro Ariani si unomiani' Filium in mundi creations instrumenti si inferiori mi- Misistri vicos sustinuisas dicebant contra Theognostus' Filium ad mundi Oroationem adhibitum uiam censet, ut
regulam si normam, hoc est, ut proprium Vorbum oui Ρator omnes sua idea ac omnem substantiam tradi- dorat. ' Lib. iv. v. 24. P. 55ΙΡ. 413. l. I. aeris μια--δν πω ἱ-ιI Ut heognosti δρ - δοξίαι usatur, nos monet clarisaimus ullus, verum aso
non posse, quod scribit holius, docuimo sum, idquo in eo ipso, quem adducit Athanasius, Hypotyposson libro Meundo, Filium Dei, qua proprio Filius Dei est, cro turam eam immo ipsum holium sibi fidem detrahere, qui in soquentibus nit, diximo Theognostum Dei Filium τῆ
o istum, vid. p. 414. quod corto de orsatura dici non possit. M a Fido Meom. S t. II cap. X. 3 8 P. 23. Ad hae respondo 'hit ius in loco jam indicato, vult ita a rom habero, ut de aliorum tantum agens opinionibus non ex sontentia sua, Theognostus hoc posterius protulisso censeatur. Cui quidem offfugio nihil vori nosas, omnibuAverba hotiana logentibus claro constabit Voruntamen
437쪽
re ipsa adhibuisa vocem κτίσμα, cum do Filii onerations ageret, Theognostum, vix ortam ei dissitondum, qui dicendi formulas disserendi ius rations in schola origoni-
una usitata in memoriam revocavsfit. Inim vero, cum
magnus Dionysius Aloxandrinus in Epiuola ad Euphra-- rem et Ammonem, cujus notitia data sat ara Athanasio in Epistola d Dionym Sententia, pare. 246 254, 55, 257-ed Bonedictinae, Filium ποίημα καὶ γενητον dixisset, posten
απολογουμενος non solum non Ogabat Filium ὁμι--ων τ ρπατρὶ sae, verum otiam dicebat, haud differro ab ha n tione argumenta, quae ipso in eadem epistola attulisset; το δε δυο ρηματίοις συνθέτοις ait vir sanctus do orbis sibi objoctis καθάπερ λίθοις μιακροθεν ἐπιχειρουσί με βάλλειν, γνο-ντες os τῶν γνοουμένων κω προσαγωγῆς εἰς ἐπίγνον τι δεομένοιν, Ου μόνον ὀλλοῖα πολλεκις, ὰλλα καὶ υπεναντία τεκμηρια, γίνεται τῶν ἐπι 3πουμένων δηλώματα
Epist. Ἀ-ysii 'Ελέγχου ost 'Mrολογίας apud Athanas ibid. num. 8 p. 56. Bl supra pag. 392. st 393. hujus vol. Νε-que solus Dionysius, sod iisdom tomporibus Gregorius Νο sesarem, quem sibi vindicabant, ait Basilius, οἱ τὰ Σαβελλίου ci ρονουντες V ea πω aea st ποίημα, et siquid jusmodi, do Christo in scriptis suis adhibuit, testant eodeni Hasilio, in Epistola ccx pag. 3i6 ed. Benedictin Sodnotandum id quod alios jam monuisse haud dubito, arius vorisimilo M ostondit Dionysiua Romanus supra p. 376. fieri posso, ut locus colobria capitis viii. Proverbior-, Κυριος ἔκτισέ με ἀρχην ὁδῶν αυτου εἰς ἔργα αυτου, ad Filium Do significandum a votoribus seps adhibitus, tum oro illa apostolorum, πρωτοτοκος πάσης κτίσεως si ἡ ἀρχὴ τῆς
κτίσεως του Θεου, do Christo usurpata, vocis istius κτίσμια aliarumque vix serendarum usum otium apud recto sentionis inducerent.
Cum praeterea Stephanus Gobarus apud holium BibLUOd. CCLXXXII. M. O . qui contrarius et sibi oppositas diversorum auctorum aeutontias in opor suo ox proseam
438쪽
similo, hunc ipsum, haud aliter atquo Origonom, ab Hiis
culpatum suisso, et censoria virgula notatum.
origenes, ut in scriptis ejus versati norunt, atrem ad omne, quod existit, pervadem Filium oro ad rationalia, ad solos autem sanctos Sanctum Spiritum. eo amon velle eum mare, omni do tota riade praedicari mane stat quaedam Filio assignavorit, aliaque tribui ab eo Spiritui S. soleant, egregio confirmat nobis mstanti inius Huetius in Origeniams lib. ii cap. a. quaest ii m. 27, 28. PP 46, 47.
moti reposuisso Hoescholius idom recopi cl. Behherus. Ibid. l. 4. δυνατον Al. δἰ αν ad marg. Ploti notatumost. Sed molior ea loctio recopia.
huic dicto ea sortasso commodabunt, quae videtur scribo anugogice, ut o iuuntur, o Servatoris nostri transfigur lion Origonos in tomo xii Commentarii in Mat. P. 297. d.
Huotii, p. 558 ed. Dclaman. ὰλλα ἄκουε τουτων. εἰ δυνασαι, πνευματικως, προσέχων ωα, or οὐκ ἔρηται μὲν ἁπαξαπλως, μετεμωρ νώθη, μετα δέ τινος αναγκαια προσθήκης, ην ανέγρα νε Ματθαιος, καὶ ἀρκος κατα γαρ αμφοτέρους, μετεμρ μώθη
μορ νωθῆναι. De natura autem corporis Christi in uno modum ado errasse Origonom, ut ipsum illud haud vorum eme, sed specio tenus apparons, intueret, adversarii ejus calumniari soliti sunt. Ibid. l. 4. καταψγερεται. Cavius fiat Lit tom. i. p. 47. V. Theo onus, post commemoratam hanc Photii reconsionem, ait: IIaec quido do heognosto riusque scriptis hotius, durius forsan quam par erut ea intorProtatus. otuit phrasos admodum incautas, et satis PericulosuS usui Paro, Pariis ac omno pion Antonicaeni atros, qui nondum jxcussa Ot ducisa scripsorunt Certo D
439쪽
Theognosto tanquam homino vald orthodoxo loquitur Athanasius, si quae sco citat Filium o uinosmomomo di- serie probant, ipsosque Arianos ejus testimonio promit' provocatquo. V Quin etiam l. aranus in opero jam lam lato censuram levam holii sic porgit. In hoo holii 'ostimonio illud ' obsorvandum sat, Filium a Thoo nosto creaturam minimo vocatum mimo salotur enim Photius, Filium ab eo appellari, odis creaturam tondi Oxistimat. v. Secum pugnat Ρhotius, cum Tli M isoatum ait argumenta colligero, cur Filius ne Mario' exsistat, nec tamen ab eo increatum existimari pronun-' fiat. on dubium quin inter argumenta, quibus here- ' nostus Filii aeternitatem probavit, allatum ab Athanasio tostimonium resorri debeat, in quo Filium x atris substantia, ut splendorem ex luce, gonitum demonstrat. 40 Fatetur Photius hoomoatum in libro vii magis pis rae setoris robus ac maximo do Filio disserero. V. Jam vidimus in Origenis Oxplicanda doctrina, quo sensu Filius' creaturis ratione utentibus maximo praeesa dicatur. Addit Photius, hanc heognosti dosondendi rationem, ut P exercitationis causa locutus dicatur, in dialogis quidem valere, at in aliis libris infirmam emo: sod non momino- rat ita dosonsum misso ab Athanasio horen tum, nec satis attondebat in libris, qui dialogorum mors non scri- buntur, multa subdubitando proponi solere, antequam' verisimilior sontentia confirmotur. Vituperat otiam h gnosium Photius, quod dicero audeat τι τον Υἱὰν
Ἀνανταζόμεθα αλλοτε ε αλλοις τόποις περιγραψγόμενον, νώνη
δὲ τῆ ἐνεργεί μη περιγραψγόμενον, quod Filimn imagina- mur alias in adiis locis circumacriptum, sola autem ροσα- tione non circumscripti . Fateor mihi non liquem, quod sibi velint haec orba Filium imaginamvrine nisi foris idom dicat, quod multi alii Filium a Patro missum sub' variis sormis videri ot in loco inveniri sed quocumque' modo intὐrprotoria, cum oum Potentia et operatione cir- cumscriptum rest, nihil do Hus divinitato detrahit. P hoognostum idem Photius non molius do Spiritu Sancto, tuam do Filio sensisae opinatur Ait nim
440쪽
422 ANNOT IN THEOGNOSTI FRAGM.
Visum, in in Me.ndo, si in artio Abro a Spiris μα- Ἀ-- - ar manis quidem ponar a bus Sancta SP ritus austriatontiam domo trare conatur: ---, u oris nam in ossis o Prines is stariarum Me nugari. Sod' perhonorificum sat Thoomost hoo holii judicium nam si, ut Filii in Moundo libro, ita Spiritu Sancti in V tortis exsistantiam domonstrabat Theognoatua; non du- bium quin Spiritum Sanctum non Ox nihilo M ox Dei μ' subatantia mora uoxit, ut d Filio in Mundo libro docuerat ' Lib. iv. o. 24. p. 55a omnit. Joam inristi. torum affertur Mognostus Aleaeandrinis in odio quodam Ormo bibliothocae S. Maro Vonsilia, tonis jundombiblioth se Casalom anno I74i impromo. Utrum oro binoerptis Athanaaiani intis illa disserat, nondum resolvi.